👈 #فاطمه_کشته_سقیفه_است
🔸
#جماعت !
فاطمه کشته سقیفه است و سقیفه، غار تنگ سست‌عهدی امت پیامبر.
#مردم !
سقیفه تاوان جهل مردمانی است که رستگاری را در آب وضوی پیامبر و پشگل اشتر عایشه جستند.
سقیفه پژواک حقد و حسرت یاران غار پیامبر بود در مواجهه با علی.
و سقیفه تدبیر عقل و جاه بود در مصاف با وحی.
#اولی‌الابصار !
فاطمه را در سقیفه کشتند و علی را دست از پشت بستند و ذوالفقار در نیام صبر علی خاموشی گزید تا مناره‌ها از خواندن باز نمانند.
#مردم !
سقیفه پیراهنی بر تن امّت محمّد دوخت که در صفین از انبان به در آمد.
و قرآنی نگاشت که بر نیزه‌های نفاق به خرناس خوانده شد تا نطق علی را در زندان جهل و مرکّب و پوست به حبس کشد.
... و صوت قرآن حسین بر منبر نی، پژواک سکوت علی بود در ازدحام سنگی گوش‌هایی که شنیدن نمی‌دانستند.
و اگر نبود تلاوت حسین، خلق گم کرده بود خدای را ؛
و قرآن محمّد جز بر هجای ناموزون سقیفه و صفین خوانده نمی‌شد.
#جماعت !
فاطمه، #عطیّه_خدا بود به پیامبر.
فاطمه، #کوثر_خلقت بود و قدر قرآن.
فاطمه، #دختر_پیامبر بود و #کفو_علی.
فاطمه، #مادر_حسنین بود و #معلّم_زینب.
و فاطمه؛
کشته سقیفه است و سقیفه، غار تنگ سست‌عهدی امت پیامبر.
□
و این که
هنوز تا انتهای زمان فاصله بسیار است و فاطمه کشته سقیفه است و ....
✍ #مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / تیر 1382
@mehdinalbandie
🔸
#جماعت !
فاطمه کشته سقیفه است و سقیفه، غار تنگ سست‌عهدی امت پیامبر.
#مردم !
سقیفه تاوان جهل مردمانی است که رستگاری را در آب وضوی پیامبر و پشگل اشتر عایشه جستند.
سقیفه پژواک حقد و حسرت یاران غار پیامبر بود در مواجهه با علی.
و سقیفه تدبیر عقل و جاه بود در مصاف با وحی.
#اولی‌الابصار !
فاطمه را در سقیفه کشتند و علی را دست از پشت بستند و ذوالفقار در نیام صبر علی خاموشی گزید تا مناره‌ها از خواندن باز نمانند.
#مردم !
سقیفه پیراهنی بر تن امّت محمّد دوخت که در صفین از انبان به در آمد.
و قرآنی نگاشت که بر نیزه‌های نفاق به خرناس خوانده شد تا نطق علی را در زندان جهل و مرکّب و پوست به حبس کشد.
... و صوت قرآن حسین بر منبر نی، پژواک سکوت علی بود در ازدحام سنگی گوش‌هایی که شنیدن نمی‌دانستند.
و اگر نبود تلاوت حسین، خلق گم کرده بود خدای را ؛
و قرآن محمّد جز بر هجای ناموزون سقیفه و صفین خوانده نمی‌شد.
#جماعت !
فاطمه، #عطیّه_خدا بود به پیامبر.
فاطمه، #کوثر_خلقت بود و قدر قرآن.
فاطمه، #دختر_پیامبر بود و #کفو_علی.
فاطمه، #مادر_حسنین بود و #معلّم_زینب.
و فاطمه؛
کشته سقیفه است و سقیفه، غار تنگ سست‌عهدی امت پیامبر.
□
و این که
هنوز تا انتهای زمان فاصله بسیار است و فاطمه کشته سقیفه است و ....
✍ #مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / تیر 1382
@mehdinalbandie
#جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت
🔸
#دوازدهم_فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز #مشروعیت_سیاسی نظام با رای ۹۸ درصدی مردم در جامعه بین الملل. چند ماه پیش، #چهلمین_سالگرد این رویداد بزرگ بود.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال ۴۲ شروع شد. قبلترش از همان #مشروطه تا #ملی_شدن_نفت و سقوط مصدق در ۲۸ مرداد ۳۲، انقلاب را #روشنفکران فرنگ دیده هدایت کرده بودند و #دینمداران در جنب روشنفکران بودند و از ۴۲ با ظهور #امام_خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند؛ اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه ۴۰ #سوسیالیستهای_مسلمان ظهور کردند و دهه ۵۰، #حسینیه_ارشاد راه افتاد و #مطهری و #شریعتی ظهور کردند. اوایل دهه ۵۰ هسته اولیه #مجاهدین_خلق متلاشی شد و این سازمان، #مارکسیست شد. #حزب_توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه ای که به واسطه #فرح_دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. #اتوپیاییستهای_ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. #باستانگرایی_تقدیسگر با #دیالکتیک_ویرانگر معتقد به دوره ها کم کم می نشستند به فالوده خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه ای بود که امثال کمالی و حسینی با پریموس و انبر ناخن کشی در #کمیته_ضدخرابکاری ریپش را می گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. #راستگرایان_مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، #دولت_موقت. سال ۵۸ ، #نسل_خمینی باید می آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده ای ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی هایی بروز کرد. #دهه_شصت از راه رسید. و #جنگ و #بسیج.
القصه، دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. غرض این که انقلاب و جمهوری اسلامی با روزهای پرفراز و نشیبی که پشت سر گذاشت چهل ساله شد. سعی نکنیم این انقلاب را برگردانیم به ده سالگی. سه نکته را همین جا باید عارض شوم:
#یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود، هنوز در اطراف مرزهایمان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. #تحلیل_صحنه را می گویم در منطقه.
#دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. #آرمان_انقلاب و #اقتصاد را. بهترین رهنمود در این راه، #دغدغه_های_رهبری است.
#سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی ها. همه تخم مرغ ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده اند. اما شکی نیست که #ملت_ایران، #شریف است.
و #ختم_کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه ۷۰ مطرح کرد ظاهراً باید در دهه ۹۰ مویدات و نشانه هایش را جست. #جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/6ey6_img_20190331_142329_794.jpg
🔸
#دوازدهم_فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز #مشروعیت_سیاسی نظام با رای ۹۸ درصدی مردم در جامعه بین الملل. چند ماه پیش، #چهلمین_سالگرد این رویداد بزرگ بود.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال ۴۲ شروع شد. قبلترش از همان #مشروطه تا #ملی_شدن_نفت و سقوط مصدق در ۲۸ مرداد ۳۲، انقلاب را #روشنفکران فرنگ دیده هدایت کرده بودند و #دینمداران در جنب روشنفکران بودند و از ۴۲ با ظهور #امام_خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند؛ اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه ۴۰ #سوسیالیستهای_مسلمان ظهور کردند و دهه ۵۰، #حسینیه_ارشاد راه افتاد و #مطهری و #شریعتی ظهور کردند. اوایل دهه ۵۰ هسته اولیه #مجاهدین_خلق متلاشی شد و این سازمان، #مارکسیست شد. #حزب_توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه ای که به واسطه #فرح_دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. #اتوپیاییستهای_ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. #باستانگرایی_تقدیسگر با #دیالکتیک_ویرانگر معتقد به دوره ها کم کم می نشستند به فالوده خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه ای بود که امثال کمالی و حسینی با پریموس و انبر ناخن کشی در #کمیته_ضدخرابکاری ریپش را می گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. #راستگرایان_مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، #دولت_موقت. سال ۵۸ ، #نسل_خمینی باید می آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده ای ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی هایی بروز کرد. #دهه_شصت از راه رسید. و #جنگ و #بسیج.
القصه، دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. غرض این که انقلاب و جمهوری اسلامی با روزهای پرفراز و نشیبی که پشت سر گذاشت چهل ساله شد. سعی نکنیم این انقلاب را برگردانیم به ده سالگی. سه نکته را همین جا باید عارض شوم:
#یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود، هنوز در اطراف مرزهایمان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. #تحلیل_صحنه را می گویم در منطقه.
#دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. #آرمان_انقلاب و #اقتصاد را. بهترین رهنمود در این راه، #دغدغه_های_رهبری است.
#سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی ها. همه تخم مرغ ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده اند. اما شکی نیست که #ملت_ایران، #شریف است.
و #ختم_کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه ۷۰ مطرح کرد ظاهراً باید در دهه ۹۰ مویدات و نشانه هایش را جست. #جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/6ey6_img_20190331_142329_794.jpg
#مردم_دوستش_دارند
🔸
در خبرها و فضای مجازی بود که ۱۲ خرداد سالروز انتصاب امام جمعه محترم تبریز است. دو سال از آمدن آقای آل هاشم گذشت. در این دو سال اتفاقات خوبی افتاد که گاهی در شهرهای دیگر هم تکرار شد، اما فضل سبقتش با امام جمعه تبریز است. یادآوری برخی شان خوب است. خوبی را باید گفت.
درهای #بیت_امام_جمعه باز شد به روی #مردم و امام جمعه دست یافتنی شد. مردم شروع کردند به #دوست_داشتن امام جمعه شان. از شوفر تاکسی تا هنرمند و ورزشکار مدال آور. تبریزیها امام جمعه شان را دوست دارند.
#دستبوسی و #عبابوسی جمع شد. در خانه اگر کس است یک حرف بس است.
#نرده_های_مصلا برچیده شد. باشد که آقایان دیگر هم بعدها همین کار را کردند اما آغازش با آقای ال هاشم بود.
امام جمعه تبریز از #حوزه_اجتماعی غافل نشد و هر جا دل مردم به درد آمد، در کنارشان بود. از قطع درختان ارسباران تا لزوم توسعه مس سونگون و معضلات زیست محیطی برخی کارخانه ها.
امام جمعه تبریز، #جواندوست است و جوانها نیز ایشان را دوست دارند. و این بای بسم الله #گام_دوم انقلاب است. گمانم ایشان #تنها_امام_جمعه_تبریز باشند که بازی #تراکتور را در #استادیوم یادگار امام دیده است. و بسیار اتفاقات خوب دیگر.
🔸
اما؛
#من_نگرانم
نگران هدر دادن این ظرفیت. نه به دست مردم بلکه به دست برخی مدیران. بسیار پیش آمده که شاهد تاثیرات شگرف رفتار مردمی آقای آل هاشم در خارج از مرزهای ایران عزیز بوده ام. و نگرانم این ظرفیت را برخی دانسته و نادانسته هدر دهند.
چیزی دارد #باب_میشود در تبریز که هر کسی هر کاری خواست بکند و برای هر اداره و سازمانی از نگهبان گرفته تا مدیر جزء و کل و عامل و غیرعامل بگذارد، بدش نمی آید بگوید این هم #سهم_امام است. و این یعنی #کفران_نعمت. یعنی #ذبح این سرمایه عظیم به پای #بورژوازی.
به نظر حقیر در این باب، هم باید خود امام جمعه محترم از مراعات و تعارفات بکاهند و هم اصحاب رسانه فریب جانماز آب کشیدنها را نخورند. برای ابن الوقتها، پارتی مختلط شبانه و اعمال ام داوود چندان توفیری ندارد و هر کدام که #ته_دیگ احسانش چربتر باشد همانجا هستند. باشد که این #جماعت_دلال، در شهر انقلابی تبریز، #نیروهای_انقلابی را به انزوا خزانده اند. بگدرم.
و سخن پایانی این یادداشت برای امام جمعه محترم و محبوب تبریز، حجت الاسلام والمسلمین آقای دکتر سید محمد علی آل هاشم، همان سخن دو سال پیشم هست:
#آقای_آل_هاشم !
شما را به خدا #مثل_آقای_خامنه_ای باشید. ممنونم.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۲ خرداد ۹۸
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/9xkf_screenshot_20190531-181831.png
🔸
در خبرها و فضای مجازی بود که ۱۲ خرداد سالروز انتصاب امام جمعه محترم تبریز است. دو سال از آمدن آقای آل هاشم گذشت. در این دو سال اتفاقات خوبی افتاد که گاهی در شهرهای دیگر هم تکرار شد، اما فضل سبقتش با امام جمعه تبریز است. یادآوری برخی شان خوب است. خوبی را باید گفت.
درهای #بیت_امام_جمعه باز شد به روی #مردم و امام جمعه دست یافتنی شد. مردم شروع کردند به #دوست_داشتن امام جمعه شان. از شوفر تاکسی تا هنرمند و ورزشکار مدال آور. تبریزیها امام جمعه شان را دوست دارند.
#دستبوسی و #عبابوسی جمع شد. در خانه اگر کس است یک حرف بس است.
#نرده_های_مصلا برچیده شد. باشد که آقایان دیگر هم بعدها همین کار را کردند اما آغازش با آقای ال هاشم بود.
امام جمعه تبریز از #حوزه_اجتماعی غافل نشد و هر جا دل مردم به درد آمد، در کنارشان بود. از قطع درختان ارسباران تا لزوم توسعه مس سونگون و معضلات زیست محیطی برخی کارخانه ها.
امام جمعه تبریز، #جواندوست است و جوانها نیز ایشان را دوست دارند. و این بای بسم الله #گام_دوم انقلاب است. گمانم ایشان #تنها_امام_جمعه_تبریز باشند که بازی #تراکتور را در #استادیوم یادگار امام دیده است. و بسیار اتفاقات خوب دیگر.
🔸
اما؛
#من_نگرانم
نگران هدر دادن این ظرفیت. نه به دست مردم بلکه به دست برخی مدیران. بسیار پیش آمده که شاهد تاثیرات شگرف رفتار مردمی آقای آل هاشم در خارج از مرزهای ایران عزیز بوده ام. و نگرانم این ظرفیت را برخی دانسته و نادانسته هدر دهند.
چیزی دارد #باب_میشود در تبریز که هر کسی هر کاری خواست بکند و برای هر اداره و سازمانی از نگهبان گرفته تا مدیر جزء و کل و عامل و غیرعامل بگذارد، بدش نمی آید بگوید این هم #سهم_امام است. و این یعنی #کفران_نعمت. یعنی #ذبح این سرمایه عظیم به پای #بورژوازی.
به نظر حقیر در این باب، هم باید خود امام جمعه محترم از مراعات و تعارفات بکاهند و هم اصحاب رسانه فریب جانماز آب کشیدنها را نخورند. برای ابن الوقتها، پارتی مختلط شبانه و اعمال ام داوود چندان توفیری ندارد و هر کدام که #ته_دیگ احسانش چربتر باشد همانجا هستند. باشد که این #جماعت_دلال، در شهر انقلابی تبریز، #نیروهای_انقلابی را به انزوا خزانده اند. بگدرم.
و سخن پایانی این یادداشت برای امام جمعه محترم و محبوب تبریز، حجت الاسلام والمسلمین آقای دکتر سید محمد علی آل هاشم، همان سخن دو سال پیشم هست:
#آقای_آل_هاشم !
شما را به خدا #مثل_آقای_خامنه_ای باشید. ممنونم.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۲ خرداد ۹۸
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/9xkf_screenshot_20190531-181831.png
👈 #این_سید_خراسانی_از_تبریز_است
🔸
«استقبال امروز #مردم_تبریز از رهبر انقلاب، استقبال ۱۲ بهمن ۵۷ در #خیابان_حافظ_تهران را در خاطره‌ها زنده کرد». این اولین جمله‌ای بود که گوینده خبر ساعت ۱۴ رادیو سراسری در آغاز خبرهای ۵ مرداد ۱۳۷۲ بر زبان راند ؛ جمله‌ای که نشان از گرمی #استقبال_تبریزیها_از_رهبرشان داشت. استقبالی که از بلوار فرودگاه تبریز آغاز شد و تا استادیوم تختی این شهر ادامه داشت. مسیری دور و دراز و پر از جمعیت و گل و گلاب و شوق و خاطره. و در نقطه پایانی این استقبال گرم بود که استادیوم تختی مملوّ جمعیت شد تا رهبر انقلاب از نسبت دیرینه‌اش با تبریز بگوید و از این که سال‌ها قبل از رهبری به تبریز آمده و سری به کوچه #قره‌باغی‌ها زده و خانه‌های اجدادش را دیده‌است: « خیابان محله‌سی ... قره‌باغلیلار کوچه‌سی ... من گئتدیم اورانی تاپدیم و بابالاریمین ائوین گؤردوم ... ». #تک‌جمله‌های_ترکی میان فرمایشات رهبری انقلاب، برای انفجار احساسات مردم کافی بود تا جمعیت مشتاق داخل و خارج استادیوم یک صدا فریاد بزنند :
#آذربایجان_جانباز_خامنه_ای_دن_آیریلماز
سفر رهبر معظم انقلاب به تبریز در چهارمین سال رهبری ایشان انجام گرفت. سفری که در گذر از دولت اول سازندگی به دولت دوم، جهشی جدی را بر ای آذربایجان شرقی به دنبال داشت. دیدارهای عمومی و خصوصی متعددی با اقشار مختلف مردم، هنرمندان، صنعتگران، روحانیت، دانشگاهیان و چهره‌های قرآنی انجام شد . در جلسه خصوصی دیدار با چهره‌های قرآنی بود که راهی نو پیش روی حافظ نوجوان تبریزی #وحید_غفران‌نیا گشوده‌شد و همین نوجوان توانست الگویی برای هم سن و سالان خود شود و بشود نفر اول چندین مسابقه بین المللی در سال‌های بعد. در دیدار با شاعران بود که مرحوم #استاد_عزیز_دولت‌آبادی شعر زیبای خود را در بیان ابراز احساسات خود به رهبری انقلاب قرائت کرد و انگشتری ایشان را به یادگار گرفت. هدایت بخشی از بودجه‌های ملی درحمایت طرح‌های عمرانی و صنعتی استان مؤثر واقع شد و چهره شهرهای استان را دگرگون کرد و به صنعت و هنر و دانشگاه‌های این خطه جانی تازه داد. #میدان_منجّم_تبریز که یکی از کانون‌های بی نظیر استقبال تبریزیها از رهبرشان بود به #میدان_پنج_مرداد تغییر نام یافت و با زیرگذرهایی که بعدها به خود دید، یکی از نقاط شروع توسعه در تبریز دهه ۷۰ شد.
روز ۵ مرداد ۷۲ در حافظه تاریخی بسیاری از شهروندان تبریزی به عنوان روزی شیرین و به یاد ماندنی ثبت شده است. #بیست_و_شش_سال_از_آن_روز_می‌گذرد. در این بیست و شش سال، تبریزیها بارها و بارها رهبرشان را در استان‌های همجوار اردبیل و آذربایجان‌غربی و زنجان و حتی کردستان دیده اند و یاد سفر ۵ مرداد ۷۲ در خاطرشان زنده شده است؛ سفری که نخستین سفر رهبری انقلاب به شمال غرب کشور در نوع خود بود و یکی از نخستین سفرهای بلند حضرت ایشان به استان‌های مختلف کشور.
سفر رهبری به آذربایجان در کنار تمامی ویژگی‌های سفرهای مشابه ایشان به نقاط مختلف کشور، یک ویژگی منحصر به فرد نیز دارد و آن این که سفر معظم‌له به تبریز، #سفر_به_زادگاه_اجدادی_است و دیدار با همشهریان. بی گمان سفر به شهر شهریار و صائب و خاقانی برای رهبری فرهیخته که ادبیات را دوست می دارد، شیرین خواهدبود و خاطره‌انگیز. نیک به یاد دارم که مرحوم #ائلمان_حبیب - که از شعرای مشهور جمهوری آذربایجان بود - در یکصدمین سال تولد شهریار و پس از دیدار با رهبری عزیز انقلاب می‌گفت: #من_اونون_اینتئللکتینه_وورولدوم ! یعنی که شیفته روشنفکری و فرهیخته‌گی ایشان شده است. و می‌گفت چه ذوق زده شده‌بود وقتی ابیات حیدربابا را از زبان رهبر انقلاب شنیده بود. تبریز حق دارد به سفر هر ساله رهبری به خراسان غبطه خورد؛ چرا که این سید خراسانی، از تبریز است و منزل شیخ محمد خیابانی در کوچه قره‌باغی‌های تبریز، جایی جز خانه بخت خواهر حاج سید جواد خامنه‌ای نیست.
اکنون #تبریز_مشتاق_دیدار_یار است. کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست.
🔸
✍ #مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز/ ۵ مرداد ۹۲
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/rlgz_20190726_211236.jpg
🔸
«استقبال امروز #مردم_تبریز از رهبر انقلاب، استقبال ۱۲ بهمن ۵۷ در #خیابان_حافظ_تهران را در خاطره‌ها زنده کرد». این اولین جمله‌ای بود که گوینده خبر ساعت ۱۴ رادیو سراسری در آغاز خبرهای ۵ مرداد ۱۳۷۲ بر زبان راند ؛ جمله‌ای که نشان از گرمی #استقبال_تبریزیها_از_رهبرشان داشت. استقبالی که از بلوار فرودگاه تبریز آغاز شد و تا استادیوم تختی این شهر ادامه داشت. مسیری دور و دراز و پر از جمعیت و گل و گلاب و شوق و خاطره. و در نقطه پایانی این استقبال گرم بود که استادیوم تختی مملوّ جمعیت شد تا رهبر انقلاب از نسبت دیرینه‌اش با تبریز بگوید و از این که سال‌ها قبل از رهبری به تبریز آمده و سری به کوچه #قره‌باغی‌ها زده و خانه‌های اجدادش را دیده‌است: « خیابان محله‌سی ... قره‌باغلیلار کوچه‌سی ... من گئتدیم اورانی تاپدیم و بابالاریمین ائوین گؤردوم ... ». #تک‌جمله‌های_ترکی میان فرمایشات رهبری انقلاب، برای انفجار احساسات مردم کافی بود تا جمعیت مشتاق داخل و خارج استادیوم یک صدا فریاد بزنند :
#آذربایجان_جانباز_خامنه_ای_دن_آیریلماز
سفر رهبر معظم انقلاب به تبریز در چهارمین سال رهبری ایشان انجام گرفت. سفری که در گذر از دولت اول سازندگی به دولت دوم، جهشی جدی را بر ای آذربایجان شرقی به دنبال داشت. دیدارهای عمومی و خصوصی متعددی با اقشار مختلف مردم، هنرمندان، صنعتگران، روحانیت، دانشگاهیان و چهره‌های قرآنی انجام شد . در جلسه خصوصی دیدار با چهره‌های قرآنی بود که راهی نو پیش روی حافظ نوجوان تبریزی #وحید_غفران‌نیا گشوده‌شد و همین نوجوان توانست الگویی برای هم سن و سالان خود شود و بشود نفر اول چندین مسابقه بین المللی در سال‌های بعد. در دیدار با شاعران بود که مرحوم #استاد_عزیز_دولت‌آبادی شعر زیبای خود را در بیان ابراز احساسات خود به رهبری انقلاب قرائت کرد و انگشتری ایشان را به یادگار گرفت. هدایت بخشی از بودجه‌های ملی درحمایت طرح‌های عمرانی و صنعتی استان مؤثر واقع شد و چهره شهرهای استان را دگرگون کرد و به صنعت و هنر و دانشگاه‌های این خطه جانی تازه داد. #میدان_منجّم_تبریز که یکی از کانون‌های بی نظیر استقبال تبریزیها از رهبرشان بود به #میدان_پنج_مرداد تغییر نام یافت و با زیرگذرهایی که بعدها به خود دید، یکی از نقاط شروع توسعه در تبریز دهه ۷۰ شد.
روز ۵ مرداد ۷۲ در حافظه تاریخی بسیاری از شهروندان تبریزی به عنوان روزی شیرین و به یاد ماندنی ثبت شده است. #بیست_و_شش_سال_از_آن_روز_می‌گذرد. در این بیست و شش سال، تبریزیها بارها و بارها رهبرشان را در استان‌های همجوار اردبیل و آذربایجان‌غربی و زنجان و حتی کردستان دیده اند و یاد سفر ۵ مرداد ۷۲ در خاطرشان زنده شده است؛ سفری که نخستین سفر رهبری انقلاب به شمال غرب کشور در نوع خود بود و یکی از نخستین سفرهای بلند حضرت ایشان به استان‌های مختلف کشور.
سفر رهبری به آذربایجان در کنار تمامی ویژگی‌های سفرهای مشابه ایشان به نقاط مختلف کشور، یک ویژگی منحصر به فرد نیز دارد و آن این که سفر معظم‌له به تبریز، #سفر_به_زادگاه_اجدادی_است و دیدار با همشهریان. بی گمان سفر به شهر شهریار و صائب و خاقانی برای رهبری فرهیخته که ادبیات را دوست می دارد، شیرین خواهدبود و خاطره‌انگیز. نیک به یاد دارم که مرحوم #ائلمان_حبیب - که از شعرای مشهور جمهوری آذربایجان بود - در یکصدمین سال تولد شهریار و پس از دیدار با رهبری عزیز انقلاب می‌گفت: #من_اونون_اینتئللکتینه_وورولدوم ! یعنی که شیفته روشنفکری و فرهیخته‌گی ایشان شده است. و می‌گفت چه ذوق زده شده‌بود وقتی ابیات حیدربابا را از زبان رهبر انقلاب شنیده بود. تبریز حق دارد به سفر هر ساله رهبری به خراسان غبطه خورد؛ چرا که این سید خراسانی، از تبریز است و منزل شیخ محمد خیابانی در کوچه قره‌باغی‌های تبریز، جایی جز خانه بخت خواهر حاج سید جواد خامنه‌ای نیست.
اکنون #تبریز_مشتاق_دیدار_یار است. کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست.
🔸
✍ #مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز/ ۵ مرداد ۹۲
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/rlgz_20190726_211236.jpg
#جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت
🔸
دوازدهم فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز مشروعیت سیاسی نظام با رای نودوهشت درصدی مردم در جامعه بین‌الملل.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال چهل‌ودو شروع شد. قبلترش از همان مشروطه تا ملی شدن نفت و سقوط مصدق در بیست‌وهشت مرداد سی‌ودو، انقلاب را روشنفکران فرنگ‌دیده هدایت کرده بودند و دینمداران در جنب روشنفکران بودند. با ظهور امام خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند، اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه چهل، سوسیالیستهای مسلمان ظهور کردند و دهه پنجاه، حسینیه ارشاد راه افتاد و ظهور مطهری و شریعتی. اوایل دهه پنجاه هسته اولیه مجاهدین خلق متلاشی شد و این سازمان، مارکسیست شد. حزب توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه‌ای که به واسطه فرح دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. اتوپیاییستهای ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. باستانگرایی تقدیسگر با دیالکتیک ویرانگرِ معتقد به دوره‌ها کم‌کم می‌نشستند به فالوده‌خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه‌ای بود که امثال کمالی و حسینی در کمیته ضدخرابکاری با پریموس و انبر ناخن‌کش ریپش را می‌گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره، ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. راستگرایان مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، دولت موقت. سال پنجاه‌وهشت، نسل خمینی باید می‌آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ‌ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده‌ای‌ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی‌هایی بروز کرد. دهه شصت از راه رسید. و جنگ و بسیج.
انقلاب، زنده است.
القصه دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. و انقلاب و نظامش چهل‌وچهار سال دارد. سه نکته را همین جا عارض شوم:
یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود در اطراف مرزهامان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. تحلیل صحنه را می‌گویم.
دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک‌هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت‌برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. "آرمان انقلاب" و "اقتصاد" را. بهترین رهنمود در این راه، دغدغه‌های رهبری است.
سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت‌ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی‌ها. همه تخم‌مرغ‌ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده‌اند. اما شکی نیست که ملت ایران، شریف است.
و ختم کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه هفتاد مطرح کرد، مویدات و نشانه‌هایش را ظاهراً باید در دهه نود و آغاز قرن جدید جست. جمهوری اسلامی را باید جدی گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://www.instagram.com/p/CbxVxbBAZMv/?utm_medium=share_sheet
🔸
دوازدهم فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز مشروعیت سیاسی نظام با رای نودوهشت درصدی مردم در جامعه بین‌الملل.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال چهل‌ودو شروع شد. قبلترش از همان مشروطه تا ملی شدن نفت و سقوط مصدق در بیست‌وهشت مرداد سی‌ودو، انقلاب را روشنفکران فرنگ‌دیده هدایت کرده بودند و دینمداران در جنب روشنفکران بودند. با ظهور امام خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند، اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه چهل، سوسیالیستهای مسلمان ظهور کردند و دهه پنجاه، حسینیه ارشاد راه افتاد و ظهور مطهری و شریعتی. اوایل دهه پنجاه هسته اولیه مجاهدین خلق متلاشی شد و این سازمان، مارکسیست شد. حزب توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه‌ای که به واسطه فرح دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. اتوپیاییستهای ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. باستانگرایی تقدیسگر با دیالکتیک ویرانگرِ معتقد به دوره‌ها کم‌کم می‌نشستند به فالوده‌خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه‌ای بود که امثال کمالی و حسینی در کمیته ضدخرابکاری با پریموس و انبر ناخن‌کش ریپش را می‌گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره، ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. راستگرایان مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، دولت موقت. سال پنجاه‌وهشت، نسل خمینی باید می‌آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ‌ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده‌ای‌ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی‌هایی بروز کرد. دهه شصت از راه رسید. و جنگ و بسیج.
انقلاب، زنده است.
القصه دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. و انقلاب و نظامش چهل‌وچهار سال دارد. سه نکته را همین جا عارض شوم:
یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود در اطراف مرزهامان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. تحلیل صحنه را می‌گویم.
دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک‌هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت‌برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. "آرمان انقلاب" و "اقتصاد" را. بهترین رهنمود در این راه، دغدغه‌های رهبری است.
سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت‌ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی‌ها. همه تخم‌مرغ‌ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده‌اند. اما شکی نیست که ملت ایران، شریف است.
و ختم کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه هفتاد مطرح کرد، مویدات و نشانه‌هایش را ظاهراً باید در دهه نود و آغاز قرن جدید جست. جمهوری اسلامی را باید جدی گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://www.instagram.com/p/CbxVxbBAZMv/?utm_medium=share_sheet