#جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت
🔸
#دوازدهم_فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز #مشروعیت_سیاسی نظام با رای ۹۸ درصدی مردم در جامعه بین الملل. چند ماه پیش، #چهلمین_سالگرد این رویداد بزرگ بود.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال ۴۲ شروع شد. قبلترش از همان #مشروطه تا #ملی_شدن_نفت و سقوط مصدق در ۲۸ مرداد ۳۲، انقلاب را #روشنفکران فرنگ دیده هدایت کرده بودند و #دینمداران در جنب روشنفکران بودند و از ۴۲ با ظهور #امام_خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند؛ اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه ۴۰ #سوسیالیستهای_مسلمان ظهور کردند و دهه ۵۰، #حسینیه_ارشاد راه افتاد و #مطهری و #شریعتی ظهور کردند. اوایل دهه ۵۰ هسته اولیه #مجاهدین_خلق متلاشی شد و این سازمان، #مارکسیست شد. #حزب_توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه ای که به واسطه #فرح_دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. #اتوپیاییستهای_ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. #باستانگرایی_تقدیسگر با #دیالکتیک_ویرانگر معتقد به دوره ها کم کم می نشستند به فالوده خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه ای بود که امثال کمالی و حسینی با پریموس و انبر ناخن کشی در #کمیته_ضدخرابکاری ریپش را می گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. #راستگرایان_مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، #دولت_موقت. سال ۵۸ ، #نسل_خمینی باید می آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده ای ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی هایی بروز کرد. #دهه_شصت از راه رسید. و #جنگ و #بسیج.
القصه، دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. غرض این که انقلاب و جمهوری اسلامی با روزهای پرفراز و نشیبی که پشت سر گذاشت چهل ساله شد. سعی نکنیم این انقلاب را برگردانیم به ده سالگی. سه نکته را همین جا باید عارض شوم:
#یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود، هنوز در اطراف مرزهایمان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. #تحلیل_صحنه را می گویم در منطقه.
#دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. #آرمان_انقلاب و #اقتصاد را. بهترین رهنمود در این راه، #دغدغه_های_رهبری است.
#سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی ها. همه تخم مرغ ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده اند. اما شکی نیست که #ملت_ایران، #شریف است.
و #ختم_کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه ۷۰ مطرح کرد ظاهراً باید در دهه ۹۰ مویدات و نشانه هایش را جست. #جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/6ey6_img_20190331_142329_794.jpg
🔸
#دوازدهم_فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز #مشروعیت_سیاسی نظام با رای ۹۸ درصدی مردم در جامعه بین الملل. چند ماه پیش، #چهلمین_سالگرد این رویداد بزرگ بود.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال ۴۲ شروع شد. قبلترش از همان #مشروطه تا #ملی_شدن_نفت و سقوط مصدق در ۲۸ مرداد ۳۲، انقلاب را #روشنفکران فرنگ دیده هدایت کرده بودند و #دینمداران در جنب روشنفکران بودند و از ۴۲ با ظهور #امام_خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند؛ اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه ۴۰ #سوسیالیستهای_مسلمان ظهور کردند و دهه ۵۰، #حسینیه_ارشاد راه افتاد و #مطهری و #شریعتی ظهور کردند. اوایل دهه ۵۰ هسته اولیه #مجاهدین_خلق متلاشی شد و این سازمان، #مارکسیست شد. #حزب_توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه ای که به واسطه #فرح_دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. #اتوپیاییستهای_ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. #باستانگرایی_تقدیسگر با #دیالکتیک_ویرانگر معتقد به دوره ها کم کم می نشستند به فالوده خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه ای بود که امثال کمالی و حسینی با پریموس و انبر ناخن کشی در #کمیته_ضدخرابکاری ریپش را می گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. #راستگرایان_مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، #دولت_موقت. سال ۵۸ ، #نسل_خمینی باید می آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده ای ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی هایی بروز کرد. #دهه_شصت از راه رسید. و #جنگ و #بسیج.
القصه، دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. غرض این که انقلاب و جمهوری اسلامی با روزهای پرفراز و نشیبی که پشت سر گذاشت چهل ساله شد. سعی نکنیم این انقلاب را برگردانیم به ده سالگی. سه نکته را همین جا باید عارض شوم:
#یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود، هنوز در اطراف مرزهایمان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. #تحلیل_صحنه را می گویم در منطقه.
#دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. #آرمان_انقلاب و #اقتصاد را. بهترین رهنمود در این راه، #دغدغه_های_رهبری است.
#سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی ها. همه تخم مرغ ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده اند. اما شکی نیست که #ملت_ایران، #شریف است.
و #ختم_کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه ۷۰ مطرح کرد ظاهراً باید در دهه ۹۰ مویدات و نشانه هایش را جست. #جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://uupload.ir/files/6ey6_img_20190331_142329_794.jpg
دارالولایه | مهدی نعلبندی
#جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت 🔸 #دوازدهم_فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز #مشروعیت_سیاسی نظام با رای ۹۸ درصدی مردم در جامعه بین الملل. چند ماه پیش، #چهلمین_سالگرد این رویداد بزرگ بود. وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال ۴۲ شروع شد. قبلترش از همان…
یادداشت را پارسال نوشته ام. دست نبردم. تنها نمره سال‌ها یک دانه بیشتر شده‌است.
جهان، آبستن تحولاتی شگرف است.
https://t.iss.one/mehdinalbandie/202
جهان، آبستن تحولاتی شگرف است.
https://t.iss.one/mehdinalbandie/202
Telegram
دارالولایه تبریز | مهدی نعلبندی
#جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت
🔸
#دوازدهم_فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز #مشروعیت_سیاسی نظام با رای ۹۸ درصدی مردم در جامعه بین الملل. چند ماه پیش، #چهلمین_سالگرد این رویداد بزرگ بود.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال ۴۲ شروع شد. قبلترش از همان…
🔸
#دوازدهم_فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز #مشروعیت_سیاسی نظام با رای ۹۸ درصدی مردم در جامعه بین الملل. چند ماه پیش، #چهلمین_سالگرد این رویداد بزرگ بود.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال ۴۲ شروع شد. قبلترش از همان…
#جمهوری_اسلامی_را_باید_جدی_گرفت
🔸
دوازدهم فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز مشروعیت سیاسی نظام با رای نودوهشت درصدی مردم در جامعه بین‌الملل.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال چهل‌ودو شروع شد. قبلترش از همان مشروطه تا ملی شدن نفت و سقوط مصدق در بیست‌وهشت مرداد سی‌ودو، انقلاب را روشنفکران فرنگ‌دیده هدایت کرده بودند و دینمداران در جنب روشنفکران بودند. با ظهور امام خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند، اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه چهل، سوسیالیستهای مسلمان ظهور کردند و دهه پنجاه، حسینیه ارشاد راه افتاد و ظهور مطهری و شریعتی. اوایل دهه پنجاه هسته اولیه مجاهدین خلق متلاشی شد و این سازمان، مارکسیست شد. حزب توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه‌ای که به واسطه فرح دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. اتوپیاییستهای ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. باستانگرایی تقدیسگر با دیالکتیک ویرانگرِ معتقد به دوره‌ها کم‌کم می‌نشستند به فالوده‌خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه‌ای بود که امثال کمالی و حسینی در کمیته ضدخرابکاری با پریموس و انبر ناخن‌کش ریپش را می‌گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره، ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. راستگرایان مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، دولت موقت. سال پنجاه‌وهشت، نسل خمینی باید می‌آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ‌ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده‌ای‌ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی‌هایی بروز کرد. دهه شصت از راه رسید. و جنگ و بسیج.
انقلاب، زنده است.
القصه دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. و انقلاب و نظامش چهل‌وچهار سال دارد. سه نکته را همین جا عارض شوم:
یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود در اطراف مرزهامان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. تحلیل صحنه را می‌گویم.
دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک‌هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت‌برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. "آرمان انقلاب" و "اقتصاد" را. بهترین رهنمود در این راه، دغدغه‌های رهبری است.
سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت‌ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی‌ها. همه تخم‌مرغ‌ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده‌اند. اما شکی نیست که ملت ایران، شریف است.
و ختم کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه هفتاد مطرح کرد، مویدات و نشانه‌هایش را ظاهراً باید در دهه نود و آغاز قرن جدید جست. جمهوری اسلامی را باید جدی گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://www.instagram.com/p/CbxVxbBAZMv/?utm_medium=share_sheet
🔸
دوازدهم فروردین، روز جمهوری اسلامی است. روز مشروعیت سیاسی نظام با رای نودوهشت درصدی مردم در جامعه بین‌الملل.
وجه دینی و اسلامی انقلاب ملت ایران از سال چهل‌ودو شروع شد. قبلترش از همان مشروطه تا ملی شدن نفت و سقوط مصدق در بیست‌وهشت مرداد سی‌ودو، انقلاب را روشنفکران فرنگ‌دیده هدایت کرده بودند و دینمداران در جنب روشنفکران بودند. با ظهور امام خمینی (ره) دینمداران با هویتی مستقل وارد مبارزه شدند، اگر چه همه دینمداران نبودند.
اواخر دهه چهل، سوسیالیستهای مسلمان ظهور کردند و دهه پنجاه، حسینیه ارشاد راه افتاد و ظهور مطهری و شریعتی. اوایل دهه پنجاه هسته اولیه مجاهدین خلق متلاشی شد و این سازمان، مارکسیست شد. حزب توده دیگر جز پیر پاتالهای سبیل نیچه‌ای که به واسطه فرح دیبا دربارنشین شده بودند، آدمی نداشت. اتوپیاییستهای ایرانگرا هم اغلب دربارنشین بودند. سید حسین نصر و داریوش شایگان و حتی احسان نراقی. باستانگرایی تقدیسگر با دیالکتیک ویرانگرِ معتقد به دوره‌ها کم‌کم می‌نشستند به فالوده‌خوری و مذاکره برای تقسیم قدرت. توده هم این وسط موتور محرکه‌ای بود که امثال کمالی و حسینی در کمیته ضدخرابکاری با پریموس و انبر ناخن‌کش ریپش را می‌گرفتند تا مثل ساعت کار کند.
دوره، دوره چپ بود در جهان. و این دوره، ده سال دیگر به آخر خط رسید و در نیمه دوم دهه هشتاد میلادی، انقلاب علیه انقلاب در حهان به راه افتاد.
امام، تا آخر با پدیده مبارزه مسلحانه کنار نیامد و به آن مشروعیت نبخشید. راستگرایان مسلمان در کنار انقلاب بودند تا پاریس و بعدترش، دولت موقت. سال پنجاه‌وهشت، نسل خمینی باید می‌آمدند پای کار. راستگراهای دولت موقت گفتند "ما را استعفاء کردیم" و کنار کشیدند. چپ‌ها کنار نکشیدند و به روی انقلاب اسلحه کشیندند. توده‌ای‌ها پروژه نفوذ را پی گرفتند و دنبال فرح دیبایی در نظام نوپا بودند تا ورشویی بسازند از تهران. در آذربایجان و ترکمن صحرا و قم و بلوچستان و کردستان ناآرامی‌هایی بروز کرد. دهه شصت از راه رسید. و جنگ و بسیج.
انقلاب، زنده است.
القصه دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی است. و انقلاب و نظامش چهل‌وچهار سال دارد. سه نکته را همین جا عارض شوم:
یکم: این انقلاب وقتی ده ساله بود در اطراف مرزهامان حرفمان خریدار نداشت و حالا در منطقه حرف برای گفتن داریم. تحلیل صحنه را می‌گویم.
دوم: شوروی وقتی فرو پاشید، هنوز کاسترو را در کوبا داشت و موشک‌هایش را، اما زهوار اقتصادش در رفته بود و کمونیست های پولیت‌برو دیگر مومن به مارکس و لنین نبودند. باید دو چیز را دریابیم. "آرمان انقلاب" و "اقتصاد" را. بهترین رهنمود در این راه، دغدغه‌های رهبری است.
سوم: نظام، یک کلیّت است. قباله اش به نام هیچ طیف و جناحی نیست. نشود در تحلیل هایمان سه گانه #نظام، #رهبری، و #مردم درست کنیم. این نظام در داخل و خارج، دوستان و دوستدارانی دارد و منتقدان و بدخواهان و دشمنانی. ما جاهایی توفیق داریم و جاهایی عدم توفیق. مثل همه حکومت‌ها. و مثل تمامی جوامع. و بگذار بگویم حتی مثل لیبرال دموکراسی‌ها. همه تخم‌مرغ‌ها در هیچ حکومتی در یک سبد جمع نشده‌اند. اما شکی نیست که ملت ایران، شریف است.
و ختم کلام:
#گفتمان_بعثت را که آوینی در دهه هفتاد مطرح کرد، مویدات و نشانه‌هایش را ظاهراً باید در دهه نود و آغاز قرن جدید جست. جمهوری اسلامی را باید جدی گرفت. این را رقباء و دشمنان ما دریافته اند. دریابیمش.
🔸
#مهدی_نعلبندی / دارالولایه تبریز / ۱۱ فروردین ۹۸
@mehdinalbandie
https://www.instagram.com/p/CbxVxbBAZMv/?utm_medium=share_sheet