پژوهش‌های جدید به همت Richard Payne نشان می‌دهند که در دربار ساسانیان، از دوره‌ای به بعد، گفتگوهای نظام‌مندی میان نمایندگان ادیان مختلف در حضور شاهنشاه برگزار می‌شده است. این دوره از زمانی آغاز شد که شاهنشاه ساسانی دانست برخورد با دین تازه‌ای به نام مسیحیت، از راه سرکوب، تعقیب و آزار، حتی به لحاظ مصالح سیاسی، ایده‌ی بدی‌ست! آن ساختار سیاسی که خود را مسئول اداره‌ی یک امپراطوری بزرگ می‌دید، به لحاظ تجربی ناچار از پذیرش تنوع در حیات دینی انسان شد و به جای در پیش‌گرفتن سیاست جنگ و گریز با مردم باورمند، بسترسازی گفتگو میان آنها را ترجیح داد.
این بسترسازی، بدون شک خالی از غرض‌ورزی‌های سیاسی نبوده است. اما می‌توان آن را نمونه‌ای از سیاست هوشمندانه‌تر رواداری دینی دانست که در کشور ما ایران، سابقه‌اش حتی به دوران هخامنشیان و به سیاست رواداری کوروش کبیر پس از فتح بابل بازمی‌گردد. ریچارد پین در آثار متعدد خود از جمله ‏در مقاله‌ی «جهان‌وطنی‌گرایی ایرانیان: ادیان جهان در دربار ساسانیان» با استناد به جدیدترین یافته‌ها، سیاست رواداری دینی در عصر ساسانیان را توضیح می‌دهد.

#گفتگو_توانا #مدارا #باورمندان #باورمندی

@Dialogue1402

پیام همراهان:

«آفرین دیالوگ (گفت‌وشنود). بسیار نکته خوبی رو اشاره کردی. من به تمام دوستانی که ندانم‌گرا هستند، همیشه همین حرفایی رو می‌زدم و می‌زنم که اینجا پست کردی. اینکه نمی‌دونی چیزی وجود داره یا نه، به معنای اینه بهش «ناباور» هستی. حتی اگه نتونی عدم وجودش رو اثبات کنی یا حتی بپذیری. اصولا نبودن چیزی رو نمیشه اثبات کرد ولی دوستان ندانم‌گرا، عموما جسارت اینو ندارن که بگویند چون وجود فلان مورد (مثلا خدا) برای من اثبات نشده، پس تا زمان اثباتش، بهش «ناباور» هستم.»

این پیغام در ارتباط با نقلی از ترجمه فارسی کتاب ریچارد داوکینز، «پشت سر نهادن خدا»، برای ما ارسال شده است. در این نقل، داوکینز استدلال «قوری‌چینی چرخنده به دور خورشید» را مطرح می‌کند تا بگوید عدم امکان اثبات یا رد امری، به معنای احتمال پنجاه‌درصدی وجود یا عدم وجودش نیست. برتراند راسل که اولین بار این استدلال را طرح کرد می‌گوید که اگر من ادعا کنم که یک قوری چینی به دور خورشید می‌گردد، شما نمی‌توانید ادعای من را رد کنید. اگر خود من هم نتوانم عقلا ثابت کنم، مفهومش این نیست که وجود یک قوری چرخنده در مدار خورشید، پنجاه درصد محتمل است!

شما چه فکر می‌کنید؟

آیا استدلال آن دسته از ندانم‌گرایان که با استناد به کمی دانش بشری، احتمال وجود خداوند را جدی می‌انگارند، معتبر است؟

صفحه گفت‌وشنود از انعکاس نظرات شما استقبال می‌کند. هدف، تدارک زمینه‌ای برای گفت و شنود چند جانبه است.

#گفتگو #روادرای #ندانم_گرایی #لاادری #باورمندی #ناباوری #ناباورمندی #دین #متافیزیک #خدا

‏ @Dialogue1402

«تاریخچه خداناباوری»
از مجموعه مفاهیم و کلیدواژه‌ها…

#گفتگو #مدارا #رواداری #خداناباوری #باورمندی #دین
@dialogue1402

در ۲۴ دسامبر ۱۹۶۸، فضانوردان ماموریت آپولو ۸، نخستین انسان‌هایی که به مدار ماه رسیدند، در پخش زنده‌ای از فضا، بخش‌هایی از سِفْر پیدایش، اولین کتاب تورات را قرائت کردند. این پخش تلویزیونی که در شب کریسمس انجام شد، تخمین زده می‌شود حدود یک میلیارد نفر را در سراسر جهان جذب کرده باشد.

فضانوردان فرانک بورمن، جیم لاول و ویلیام آندرس در این پخش زنده، ده آیه نخست از فصل اول سِفر پیدایش را خواندند که به شرح آفرینش جهان می‌پردازد:

۱. در ابتدا خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید.
۲. و زمین تهی و بایر بود؛ و تاریکی بر روی لجه؛ و روح خدا سطح آب‌ها را فرو گرفت.
۳. و خدا گفت: «روشنایی بشود»، و روشنایی شد.
۴. و خدا دید که روشنایی نیکوست؛ و خدا روشنایی را از تاریکی جدا ساخت.
۵. و خدا روشنایی را روز نامید و تاریکی را شب نامید. و شام بود و صبح بود، روزی اول.
۶. و خدا گفت: «فلکی باشد در میان آب‌ها، و آب‌ها را از آب‌ها جدا کند.»
۷. و خدا فلک را ساخت؛ و آب‌های زیر فلک را از آب‌های بالای فلک جدا کرد؛ و چنین شد.
۸. و خدا فلک را آسمان نامید. و شام بود و صبح بود، روزی دوم.
۹. و خدا گفت: «آب‌های زیر آسمان در یک جا جمع شوند، و خشکی ظاهر شود.» و چنین شد.
۱۰. و خدا خشکی را زمین نامید و اجتماع آب‌ها را دریاها نامید؛ و خدا دید که نیکوست.

این اقدام فضانوردان بازتاب‌های گسترده‌ای داشت. بسیاری آن را پیوندی معنادار بین علم و ایمان دانستند، اما برخی نیز انتقاداتی مطرح کردند. به‌ویژه، مادلین ماری اوهیر، بنیان‌گذار سازمان «خداناباوران آمریکایی»، به دلیل قرائت متون مذهبی در یک ماموریت فضایی دولتی، شکایتی علیه ناسا تنظیم کرد. او استدلال کرد که این اقدام ناقض جدایی دین از دولت است. با این حال، دادگاه عالی ایالات متحده این شکایت را نپذیرفت و به آن رسیدگی نکرد.

برای مطالعه سرگذشت مادلین اوهیر به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:

https://dialog.tavaana.org/madalyn-murray-o-hair/

#خداناباوران #خداباوران #دین #باورمندی #ناباورمندی #علم #مادلین_اوهیر #رواداری
@dialogue1402

امروز پانزدهم آذرماه معادل سوم جمادی‌الثانی در تقویم شیعیان، روز شهادت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها است؛ ضمن تسلیت به مخاطبان مومن، مایلیم سوال کنیم که آیا به اعتقاد شما، پاسخ انتقاد از پیشوایان دینی مانند حضرت فاطمه زهرا، می‌تواند تحت شرایطی صدور حکم زندان و یا محرومیت از خدمات اجتماعی و مانند آن باشد؟

مهسا بدیعی که هم‌اکنون دوران محکومیت سه سال و شش ماه و یک روز خود را در زندان لاکان رشت می‌گذراند، مادر جوانی‌ست (متولد ۱۳۶۴) که به حکم شعبه سوم دادگاه انقلاب اسلامی رشت به جرم «فعالیت آموزشی و تبلیغی انحرافی مغایر و مخل به شرع مقدس اسلام»، حبس را تحمل می‌کند. مهسا بدیعی در مجموعه آوای بوف، کتاب‌های ممنوعه را به فایل صوتی تبدیل می‌کرد و در یکی از محتواهای تولیدشده، فاطمه زهرا را شایسته معرفی به عنوان یک الگو برای زنان نمی‌داند.

بدیعی در بازسازی گفتگوی انتقادی میان نواب صفوی و احمد کسروی و از قول او چنین می‌کند. مطابق با پژوهش‌های کسروی، ایراد خطبه فدکیه که علما شیعه آن را به عنوان نمونه کنشگری دختر پیامبر معرفی کرده و به آن می‌بالند، مضمونی به غیر از دفاع از یک منفعت شخصی نداشته است. کسروی معتفد بوده است که پیامبر اسلام بدون رعایت قانون غنائم جنگی، باغ فدک را به دخترش فاطمه بخشید و خلیفه دوم مسلمین آن باغ را پس گرفت. لاجرم، خطبه فدکیه، محتوای قابل افتخاری ندارد.

پرسش این است که اگر فرض بگیریم این انتقاد نادرست بوده و چهره یک الگوی مقدس را مخدوش می‌کند، آیا صدور حکم زندان برای یک مادر جوان به جهت بازروایی این انتقاد را قابل دفاع می‌دانید؟

گفتنی‌ست که مهسا بدیعی به ده سال محرومیت از خدمات اجتماعی نیز محکوم شده است. برای مطالعه جزئیات پرونده او و فعالیت‌هایش به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:

‏https://dialog.tavaana.org/mahsa-badiee/

#رواداری #دین #نقد_دینی #ایمان #باورمندی #گفتگو
‏@Dialogue1402
@AVAYEBUF