✍️پارک دیسنی لند توکیو و نمازخانه
[ مربوط به خبر بالا]

🔴ژاپن، کشوری صنعتی که سالهایِ طولانی اقتصاد دوّم جهان بود و رفاهِ مردمانش را با صنعت تامین می کرد ، رغبت چندانی به باز کردن درهایش به روی دیگران نداشت . این بی رغبتی دلایل فرهنگی و تاریخی گوناگون داشته است. اما همین ژاپنِ #صنعتی ، در رقابتِ وحشتناک و میلیمتریِ دنیایِ امروز دارد می بیند که فحول عرصه صنعتش در حال زمین خوردن هستند و غولهایی همچون #توشیبا ، #پاناسونیک و #سونی در رقابت با اژدهایِ چین و صنعتگرانِ کره ای ، نفس کشیدنِ شان به شماره افتاده است. این ژاپن صنعتی ، از زمانی که این زنگ خطر در گوشش به صدا در آمده متوجه شده که باید در عرصه توریسم سرمایه گذاری جدی کند.

🔷ژاپن کشوری است که به رغمِ صنعتی بودن ، مردمانش عموماً روحیه سنتی دارند و "باز" (به مفهوم پذیرایِ فرهنگ هایِ دیگر بودن) نیستند. ولی همین ژاپنِ سنتی-صنعتی ، برای جذب توریست تا بدانجا می رود که در مرکز تفریحی همچون "دیزنی لند" توکیو ، نمازخانه برای توریست های مسلمان تدارک دیده شده است.

در فرودگاههای #توکیو (هاندا و ناریتا) و همچنین فرودگاه اصلی اوساکا (کانسای)، نمازخانه برای مسافران/توریست های مسلمان پیش بینی شده بود؛ اما همچنان که در تصویر فوق🔼 توضیح داده شده است، ایستگاه مرکزی "قطار" توکیو (که مرکز ثقل حمل و نقل ژاپن است) از دیروز اتاق کوچکی را به عنوان نمازخانه اختصاص داده است.

🔵بحث در اینجاست که برای جذب گردشگر و مهیا نمودن ملزوماتِ حضور توریست در کشور باید "جدی" بود.
اینکه چقدر جدی و واقعی این ملزومات را در نقاط کلیدی #گردشگری کشورمان طراحی کرده ایم محل سوال است.

🔴برخی معتقدند که سیاستگزاری هایِ سابق در ژاپن به نحوی نبوده که اساساً میل چندانی به گردشگر بوده باشد (آمار و عدد مشخصی برای این امر ندارم) اما همین کشور در مواجه با واقعیاتِ عینی دنیای امروز، سعی در تغییر رویکردهایش دارد.

🔵یک مثال دیگر در این بحث مناسب است. اینکه چقدر جدی با این موضوع گردشگری مواجه هستیم یا خیر. #توکیو دو فرودگاه دارد . فرودگاه #هاندا ( که معادل مهرآباد ما بود و برای پروازهای داخلی استفاده می شد) و فرودگاه #ناریتا (که معادل فرودگاه امام است و برای پروازههای خارجی) . حدود پنج سال پیش که ترمینال پروازهای خارجی برای فرودگاه هاندا افتتاح شد (یعنی همان که معادل مهرآباد بود) وزیر امور زیربنایی ژاپن مصاحبه ای کرد و توضیح داد که چرا برای این فرودگاهِ داخلی، ترمینال پروازِ خارجی زده اند؟ ایشان توضیحی با این مضمون داد که : در کشور بزرگ #چین ، سالانه رقم درشتی در گردشگری لاگژری (گردشگر ثروتمند/گرانقیمت) خرج می شود که عددی در حدود صدهزار نفر است. ما محاسبه کرده ایم که اگر سالانه ده درصد این رقم را هم به ژاپن بکشانیم (یعنی سالی حدود ده هزار گردشگرِ گران) ، پولی که برای توسعه فرودگاهِ هاندا هزینه کرده ایم سریعاً باز می گردد. هدف ما از این ترمینال جدید، تجار گردشگر چینی بوده است.

* * * * *
📌پی نوشت: ژاپن و چین ، چندان روابط خوبی با همدیگر نداشته اند و تاریخچه پرتنشی در روابطشان حاکم بوده و هست. از جمله اختلاف در مالکیت بعضی جزایر ژاپن. ولی برای گردشگران چینی، یک ترمینال جدید به هاندا منضم کردند. به مصداق فاعتبروا یا اولی الابصار...

https://t.iss.one/solseghalam

سرکار خانم دکتر صادق مالواجرد

با سلام

ژاپن کشوری است که از هیچ طرف اتصال زمینی با سایر سرزمینهای دنیا ندارد. یعنی ژاپن در هیچ کریدور ترانزیت کالای زمینی دنیا حضور ندارد (و نمی تواند داشته باشد). این بدان معناست که ژاپن به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش از ترانزیت زمینی کالای بین المللی "حذف" است.
افزون بر این نقص، همه می دانیم که ژاپن از هیچ منبع زیرزمینی (مثل گاز، نفت) نیز برخوردار «نیست». با توجه به این واقعیتهای تلخ، ژاپنی‌ها نسبت به این کارها اقدام کرده اند:

۱- فرودگاه بین‌المللی ناریتا با ظرفیت جابجایی 45 میلیون مسافر (لینک+) و سه میلیون تُن بار در سال (لینک+) را توسعه داده اند.

عملا #ناریتا بخشی از ستون فقرات ارتباط بین‌المللی ژاپن است. اما افزون بر ناریتا، وزارت امور زیربنایی ژاپن، فرودگاه کانسای را در مجاورت اوساکا بر روی آب (وسط دریا) بنا کرد. این فرودگاه ظرفیت 30 میلیون مسافر در سال را دارد (لینک+). اما اضافه بر اینها، دولت ژاپن در سال 2011 ترمینال بین‌المللی فرودگاه هانِدا را نیز با ظرفیت جابجایی 20 میلیون مسافر در سال (لینک+) افتتاح کرد تا بتواند توریستهای ثروتمند چینی را جذب کند. (جمع جبری این سه فرودگاه را ملاحظه کنید. 95 میلیون مسافر هوایی در سال. آنهم برای کشور در گوشه پرت شرق آسیا)

خانم مالواجرد، اگر در پایان دوره چهارساله وزارتتان بتوانید ظرفیت فرودگاه امام را از عدد تحقیر آمیز‌ فعلی (حدود 10میلیون مسافر در سال) «به سمت» عدد 90 میلیون مسافر افزایش‌ دهید، یعنی به زیربنای محرک توسعه ایران کمک کرده اید. وگرنه این چهار سال هم مثل سه سال قبل می گذرد. مثل بذرپاش که آمد و رفت. نگذارید که آمدن و رفتن‌تان مثل آمدن و رفتن بذرپاش باشد.

۲- امروز که صحبت می کنیم، یک هواپیمای بوئینگ 777 از دوبی به سمت سانفرانسیسکو پرواز خواهد کرد. یکسره 16 ساعت روی هوا خواهد بود و حدود 500 مهندس برنامه‌نویس کامپیوتر هندی به همراه خانواده‌هایشان با این هواپیما از دوبی به سمت سلیکن‌ولی خواهند رفت تا در شرکتهای آن منطقه در حوزه فنآوری کار کنند.
همین امروز که صحبت می‌کنیم یک هواپیمای Airbus A380 نیز همین تعداد مهندس و مدیر هندی را از دوبی به سیاتل (به مایکروسافت و آمازون) خواهد برد.
و همین امروز که صحبت می کنیم یک هواپیمای دیگر هم همین تعداد مدیر و سرمایه‌گذار هندی را به سمت فرودگاه لس آنجلس خواهد برد.
خانم مالواجرد، این سه پرواز فقط مختص "امروز" نیست! این سه پرواز در تمام هفته در جریان است و سهم مهمی از ترانزیت دانشمندان حوزه فنآوری نصیب فرودگاه دوبی (و اقتصاد امارات) می شود.

«رقابت» باعث شده که مشابه این ۳ پرواز، هر روز از فرودگاه دوحه قطر و استانبول ترکیه هم به سمت ۳ مقصد مذکور در انجام باشد. عظمت گردش مالی و ترانزیت کالا و مسافر را ملاحظه می کنید؟
بله! خانم مالواجرد «ایران‌ایر» از این گردونه حذف است و این پولی است که «هر روز» در جیب اعراب و ترکیه می‌رود در حالی که فرودگاه امام در تهران برای چنین پروازهایی (بین هند و آمریکا) ارجحیت دارد. (لینک+)
در این چهار سال فکری برای این موضوعات کنید. آقای پزشکیان در معرض سونامی دیدارها و اطلاعات خواهد بود ولی شما درباره این موارد دائما با ایشان گفتگو کنید.

حق ایران نیست که فرودگاهش اینگونه از عرصه رقابت جهانی حذف باشد. این حق ایران نیست که هواپیمایی ایران‌ایر اینگونه مظلومانه در برابر رقبای اماراتی، ترکیه ای و قطری بازنده بازی باشد. حافظ می گوید:
سخن درست بگویم، نمی توانم دید/
که مِی خورند حریفان و من نظاره کنم

درباره این مسائل با آقای پزشکیان صحبت کنید.

حذف بودن ایران از عرصه تجارت هوایی فقط از منظر اقتصادی مهم نیست. بلکه از منظر اثرگذاری بین‌المللی نیز مهم است.
ممکن است گفته شود این موارد در اختیار رئیس جمهور نیست و او نمی تواند کاری کند. ولی دکتر پزشکیان حداقل می تواند شرح کند/درک کند ابعاد این درد را.

بازگردیم به ژاپن و حکمرانی ژاپنی: آن کشور پرت در گوشه آسیا دائما در تلاش است که علاوه بر کمیت، «کیفیت» سیستم فرودگاهی‌اش برتر/موفق‌تر از فرودگاههای امارات، قطر و ترکیه باشد! (لینک+)

۳- ژاپنی‌ها امکان اتصال به کریدورهای زمینی ترانزیت بین المللی کالا را نداشته اند، ولی سعی کرده اند لااقل در داخل کشور خودشان مدت زمان ترانزیت زمینی را به «حداقل ممکن» برسانند، لذا شبکه قطارهای پرسرعت «شین کانسن» (یا Bullet train) را احداث کرده اند.
در ایران بزرگ حتی یک‌ خط قطار پرسرعت اجرا نشده است.
تلاش کنید در این چهارسال لااقل یک مسیر قطار پرسرعت در کشور اجرایی و افتتاح شود. مسیر تهران به سمت مرکز کشور یا تهران به سمت شرق کشور(مشهد) باید قطار پرسرعت داشته باشد.

زمان به سرعت می گذرد. نگذارید حضور شما در وزارتخانه یک حضور کارمندی باشد. به توسعه این زیربناها بپردازید.

✍️محمدرضا اسلامی
t.iss.one/solseghalam