ارزیابی شتابزده
الآن، ماه، کارولینای جنوبی - - - - باز سرِ ماه شد، نوبتِ دیوانگی است آه که سودی نکرد دانشِ بسیارِ من #امروز_با_مولوی @solseghalam
ماه دیدن! 🌙
✳️یک مفهوم بسیار مدرن و جالب در بحث ماهِ عیدفطر وجود دارد که به نحوی می تواند به همه وجوهِ زندگیِ انسان بسط پیدا کند. فارغ از آنکه هر سال این بحثِ استهلال و دیدن ماه عیدفطر خودش محل مناقشه شده، اما از منظرِ دیگری مفهومی بسیار عمیق در این استهلال وجود دارد و آن اینکه گفته می شود اگر کسی شبِ پایانِ ماه رمضان «خودش با چشمهایِ خودش» ماه را ببیند ، ولو اینکه هیچ کسِ دیگری ندیده باشد و همه مسلمانان فردایش را روزه بگیرند، این آدم اگر روزه بگیرد گناه کرده است.
✳️یک وقت هایی ممکن است برای هر کسی برسد که خودش "با چشمِ خودش"، #ماه را دیده باشد. اگر در بحثی/موضوعی/مفهومی/سوالی و ... ماه را دیدی، مرتکب گناهی اگر فردایش همراه با #جماعت به امرِ خوبی همچون صیام بپردازی. از لحظه ای که دیدی ، ولو که نتوانی جماعت را با خود همراه کنی، ولی گناهکاری اگر #روزه بگیری.
دیدنِ رویِ ماه به چشم، همیشه ممکن نیست. ولی گاه یک لحظه دیدارِ یک مفهوم، یک شهود، یک عین الیقین، کفایت می کند برای گذشتن از یک وادی/ یک رفتار/ یک سبک زندگی...
کاش بشود ماه را دید.
- - - - - - - -
✳️شیدا از آن شدم، که نِگارم چو ماهِ نو
ابرو نُمود و جلوه گری کرد و روُ بِبَست
#حافظ رمزِ شیدایی خودش را در این شرح می کند ، که یک لحظه، یک "آن" ، ابرویِ ماه گونه را دیده و [ با آنکه ماه بلافاصله "روی" بسته ، ولی ] از پسِ آن دیدار، حافظِ امروز با حافظِ دیروز متفاوت گشته. حافظِ جدیدی پدید آمده که شرحِ احوالش در یک کلام خلاصه می شود شاید: شیدا!
دیدار ماه و افطار و شیدایی!
#امروز_با_حافظ
https://t.iss.one/solseghalam
✳️یک مفهوم بسیار مدرن و جالب در بحث ماهِ عیدفطر وجود دارد که به نحوی می تواند به همه وجوهِ زندگیِ انسان بسط پیدا کند. فارغ از آنکه هر سال این بحثِ استهلال و دیدن ماه عیدفطر خودش محل مناقشه شده، اما از منظرِ دیگری مفهومی بسیار عمیق در این استهلال وجود دارد و آن اینکه گفته می شود اگر کسی شبِ پایانِ ماه رمضان «خودش با چشمهایِ خودش» ماه را ببیند ، ولو اینکه هیچ کسِ دیگری ندیده باشد و همه مسلمانان فردایش را روزه بگیرند، این آدم اگر روزه بگیرد گناه کرده است.
✳️یک وقت هایی ممکن است برای هر کسی برسد که خودش "با چشمِ خودش"، #ماه را دیده باشد. اگر در بحثی/موضوعی/مفهومی/سوالی و ... ماه را دیدی، مرتکب گناهی اگر فردایش همراه با #جماعت به امرِ خوبی همچون صیام بپردازی. از لحظه ای که دیدی ، ولو که نتوانی جماعت را با خود همراه کنی، ولی گناهکاری اگر #روزه بگیری.
دیدنِ رویِ ماه به چشم، همیشه ممکن نیست. ولی گاه یک لحظه دیدارِ یک مفهوم، یک شهود، یک عین الیقین، کفایت می کند برای گذشتن از یک وادی/ یک رفتار/ یک سبک زندگی...
کاش بشود ماه را دید.
- - - - - - - -
✳️شیدا از آن شدم، که نِگارم چو ماهِ نو
ابرو نُمود و جلوه گری کرد و روُ بِبَست
#حافظ رمزِ شیدایی خودش را در این شرح می کند ، که یک لحظه، یک "آن" ، ابرویِ ماه گونه را دیده و [ با آنکه ماه بلافاصله "روی" بسته ، ولی ] از پسِ آن دیدار، حافظِ امروز با حافظِ دیروز متفاوت گشته. حافظِ جدیدی پدید آمده که شرحِ احوالش در یک کلام خلاصه می شود شاید: شیدا!
دیدار ماه و افطار و شیدایی!
#امروز_با_حافظ
https://t.iss.one/solseghalam
Telegram
ارزیابی شتابزده
یادداشتهای محمدرضا اسلامی
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
سوپر مون - ابَر ماه
(دیدارِ رویِ ماه)
گفته شده بود که امشب سوپر مون است (ترجمه فارسی اَبَر ماه گفته شده). به این بهانه بعد از مدتها بیرون از دفتر کار/پشت میز، و در فضای باز… به انتظار دیدارِ روی ماه گذشت.
جالب اما این بود که غروب خورشید چشمگیرتر بود و چشم نوازتر.
پرابهت.
شعرا تعابیر گوناگونی در “وصف ماه” دارند. و بارها به روشهای مختلف روی محبوب/دلبر را به ماه تشییه کرده اند. انواع گوناگونی از تعابیر لطیف «در وصف ماه» را می‌توان در غزلیات و ادب فارسی پیدا کرد. حافظ ولی یک جا تعبیر عجیبی درباره ی ماه دارد:
«آن بی سر و پا»
بله! در یکی از پرشکوه ترین و زیباترین غزلیات حافظ با این واژه (برای ماه!) مواجه می شویم. می‌گوید:
سیمای محبوب من چنان زیباست که او را تشبیه به ماه نمی کنم. چون که نسبتِ دوست (تشبیهِ دوست)، به هر بی سر و پا نباید کرد:
عارضش را به مَثَل ماهِ فلک نتوان گفت/
نسبتِ دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد
اما دلیل این تشبیه حافظ چیست؟
حافظ معتقد است که ماجرایِ محبوبی و دلداری، یک مرکز ثقل دارد و آن «هرجایی نبودن» است. برای دیدن روی جانان، شرط و شروط لازم است؛ باید «باصفا» بود و ماه، محبوبی هرجایی است. هر کسی (هر نظری) ماه را تواند دید!
«نظرِ پاک» توانَد رخِ جانان دیدن/
که در آیینه «نظر» جز به صفا، نتوان کرد
محبوب، جانان، دلدار، باید کسی باشد که «فقط» نظر پاک او را ببیند. وگرنه ماهِ بی سر و پا را که همه کس می بینند…
این فکر ها آمد و رفت و اوقات امشب هم گذشت و ماه رفت.
✍️محمدرضا اسلامی
t.iss.one/solseghalam
▪️▪️▪️
تصاویر: لینک+
#Super_Moon
#حافظ
#ماه
#امروز_با_حافظ
(دیدارِ رویِ ماه)
گفته شده بود که امشب سوپر مون است (ترجمه فارسی اَبَر ماه گفته شده). به این بهانه بعد از مدتها بیرون از دفتر کار/پشت میز، و در فضای باز… به انتظار دیدارِ روی ماه گذشت.
جالب اما این بود که غروب خورشید چشمگیرتر بود و چشم نوازتر.
پرابهت.
شعرا تعابیر گوناگونی در “وصف ماه” دارند. و بارها به روشهای مختلف روی محبوب/دلبر را به ماه تشییه کرده اند. انواع گوناگونی از تعابیر لطیف «در وصف ماه» را می‌توان در غزلیات و ادب فارسی پیدا کرد. حافظ ولی یک جا تعبیر عجیبی درباره ی ماه دارد:
«آن بی سر و پا»
بله! در یکی از پرشکوه ترین و زیباترین غزلیات حافظ با این واژه (برای ماه!) مواجه می شویم. می‌گوید:
سیمای محبوب من چنان زیباست که او را تشبیه به ماه نمی کنم. چون که نسبتِ دوست (تشبیهِ دوست)، به هر بی سر و پا نباید کرد:
عارضش را به مَثَل ماهِ فلک نتوان گفت/
نسبتِ دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد
اما دلیل این تشبیه حافظ چیست؟
حافظ معتقد است که ماجرایِ محبوبی و دلداری، یک مرکز ثقل دارد و آن «هرجایی نبودن» است. برای دیدن روی جانان، شرط و شروط لازم است؛ باید «باصفا» بود و ماه، محبوبی هرجایی است. هر کسی (هر نظری) ماه را تواند دید!
«نظرِ پاک» توانَد رخِ جانان دیدن/
که در آیینه «نظر» جز به صفا، نتوان کرد
محبوب، جانان، دلدار، باید کسی باشد که «فقط» نظر پاک او را ببیند. وگرنه ماهِ بی سر و پا را که همه کس می بینند…
این فکر ها آمد و رفت و اوقات امشب هم گذشت و ماه رفت.
✍️محمدرضا اسلامی
t.iss.one/solseghalam
▪️▪️▪️
تصاویر: لینک+
#Super_Moon
#حافظ
#ماه
#امروز_با_حافظ