ماه دیدن! 🌙

✳️یک مفهوم بسیار مدرن و جالب در بحث ماهِ عیدفطر وجود دارد که به نحوی می تواند به همه وجوهِ زندگیِ انسان بسط پیدا کند. فارغ از آنکه هر سال این بحثِ استهلال و دیدن ماه عیدفطر خودش محل مناقشه شده، اما از منظرِ دیگری مفهومی بسیار عمیق در این استهلال وجود دارد و آن اینکه گفته می شود اگر کسی شبِ پایانِ ماه رمضان «خودش با چشمهایِ خودش» ماه را ببیند ، ولو اینکه هیچ کسِ دیگری ندیده باشد و همه مسلمانان فردایش را روزه بگیرند، این آدم اگر روزه بگیرد گناه کرده است.

✳️یک وقت هایی ممکن است برای هر کسی برسد که خودش "با چشمِ خودش"، #ماه را دیده باشد. اگر در بحثی/موضوعی/مفهومی/سوالی و ... ماه را دیدی، مرتکب گناهی اگر فردایش همراه با #جماعت به امرِ خوبی همچون صیام بپردازی. از لحظه ای که دیدی ، ولو که نتوانی جماعت را با خود همراه کنی، ولی گناهکاری اگر #روزه بگیری.

دیدنِ رویِ ماه به چشم، همیشه ممکن نیست. ولی گاه یک لحظه دیدارِ یک مفهوم، یک شهود، یک عین الیقین، کفایت می کند برای گذشتن از یک وادی/ یک رفتار/ یک سبک زندگی...

کاش بشود ماه را دید.
- - - - - - - -
✳️شیدا از آن شدم، که نِگارم چو ماهِ نو
ابرو نُمود و جلوه گری کرد و روُ بِبَست


#حافظ رمزِ شیدایی خودش را در این شرح می کند ، که یک لحظه، یک "آن" ، ابرویِ ماه گونه را دیده و [ با آنکه ماه بلافاصله "روی" بسته ، ولی ] از پسِ آن دیدار، حافظِ امروز با حافظِ دیروز متفاوت گشته. حافظِ جدیدی پدید آمده که شرحِ احوالش در یک کلام خلاصه می شود شاید: شیدا!

دیدار ماه و افطار و شیدایی!


#امروز_با_حافظ

https://t.iss.one/solseghalam