رونمایی و نقد مجموعه شعر #شاید_به_جا_آوردی سروده #وحیده_احمدی با حضور #مرتضی_امیری_اسفندقه ، #حمیدرضا_شکارسری و #فریبا_یوسفی
فردا پنجشنبه از ساعت 14 تا 16 در محفل انس
@ShahrestanAdab

رونمایی و نقد کتاب #شاید_به_جا_آوردی سروده #وحیده_احمدی

@ShahrestanAdab

https://t.iss.one/shahrestanadab/1285

📕مرتضی امیری اسفندقه: چیزی که من باید درباره شعر شما عرض کنم این است که باید در اینجا سر تا پا چشم شوم. در شعر پارسی بیشتر از زنان گفتند و زنان کمتر گفتند. همان کمی هم که گفتند خیلی عالی است. از مهستی گنجوی گرفته تا جاودانه‌های فروغ، شعر جاودانه و ازلی و ابدی است. ما در اینجا با یک شاعر مسلمان رو به رو هستیم و این شوق اخلاق مسلمانی در شعرش جریان دارد. یک هجومی از نپذیرفتن و نمی‌خواهم و (شبیه شعر دکتر شفیعی) دراین شعر ها وجود دارد ، اینکه می‏‌گویم شاعر مسلمان چون حقیقت مسلمانی در هستی بن‌بست نمی‏‌بیند. خانم احمدی در لحن و لهجه موفق است. اینکه شاعر اندیشه دارد یا ندارد در مورد این حرف ها بیشتر من ناقل هستم تا ناقد. انگار شاعر می گوید : من فی البداهه هستم و هر چه که بخواهد من را از بداهت دور کند نمی‏‌پذیرم.

📕فریبا یوسفی : از نمونه‌ استفاده‌های خوب شاعر می‌توان به: «به هنگام وداع تو حریر چادرم بر سر/دلم خوش بود من جزء سیاهی لشگرت بودم» اینجا یکی از قشنگترین استفاده‌ها را برای چادر سر کردن استفاده کردند و این نشان دهنده توانایی ایشان است. در برخی جاها هم زبان شعرشان تکلف و ترغیب دارد.(شعر شماره 19) شعر «ماهی جان» شاعر شعری است که نگاه کاملا زنانه و دقیق یک خانم را در مواجهه با روزمرگی نشان داده است و این نگاه را خیلی دقیق بیان کرده‌اند. به نطر من کمتر شاعر خانمی در گذشته داشتیم که در سطح و سن و سال خانم احمدی به طور موشکافانه به مسائل روزمره زندگی این طور نگاه کند و خیلی راحت در غالب شعر غزل طرح کند و تقریبا هم موفق از آب در بیاید.

📕حمیدرضا شکارسری : وقتی مجموعه کتاب «شاید به جا آوردی» را می‌خواندم احساس هیجان کردم. بکر بودن محتوا می‌تواند تبعاتی داشته باشد. اینکه باعث بداعت و ملاحت می‎شود. این از نظر من یک نکته‏ مثبت است. در شعرهای متعددی وقتی که با موضوعات روزمره از جمله روابط اجتماعی، روابط خانوادگی و فقر آنها روبه رو می‎شویم نقد از فرط صراحت کاملا به محتوا کاهش پیدا می‏‌کند و عملا شما با نثر موزون رو به رو می‎شوید. مخصوصا در اتفاق‌های خانوادگی راوی اتفاق می‏‌افتد و دقیقا شما صنعت شاعر را می‏‌بینید. از غزل معاصر به این طرف عملا غزل خود را به کلیت نزدیک کرده است که نشود آن را قطعه قطعه کرد. این مدیون پرداختن به روزمره‌هاست که شعر تبدیل به روایت می‌کند. اگر چنین است این کتاب به سمتی می‏‌رود که روایات یک سمت و سوی واحد داشته باشد. یعنی بگوید این کتاب، کتابی است که کلیت آن نقد روابط اجتماعی است به خصوص روابط بین خانواده

📕افسانه غیاثوند : کتاب، کتاب اول است و یک امتیازی که بشود برای خانم احمدی در نظر گرفت این است که خود را ملزم به جذابیت ظاهری و سطحی شعر از جمله وزن و موسیقی می‌دانسته است. اگر هم ملزم بودند، دیده نشده است که بخواهد آگاهانه باشد. بیشتر به محتوا پرداخته است. در نظر ایشان نه خیلی برجسته‌سازی می‏‌بینید و نه کشف شتاب زده. دو، سه شعر اعتراضی داشتند که اعتراض زیر پوستی است (شعر شماره 5) همانطور که جناب شکارسری گفتند و من هم این شعر را خیلی پسندیدم؛ گفت‌وگویی روتین بین مادر و دختر است که بارها ما در روزمره شنیده‌ایم. درآن پندارهای اشتباه فرهنگی است که مثلا یک زن باید مصلح اجتماعی باشد و همچنین اعتراضی که در یک گفت‌وگوی صمیمی در نهایت ادب به مادر می‎شود.

📕 گفتنی‌ست نشست صمیمانه و ادبی نقد و رونمایی کتاب #شاید_به_جا_آوردی سروده سرکار خانم #وحیده_احمدی با حضور شاعرانی چون #مرتضی_امیری_اسفندقه ، #حمیدرضا_شکارسری ، #فریبا_یوسفی ، #افسانه_غیاثوند ، #علی_داودی ، #شمس_الدین_فلاح_هاشمی ، #سیدعلی_لواسانی ، #الهام_عظیمی ، #بشری_صاحبی ، #سیده_سارا_شفیعی ، #حسن_صنوبری و جمعی دیگر از شاعران و دوست‌داران ادبیات در محفل انس برگزار شد

مشروح جلسه:
https://goo.gl/E3M5t8

@ShahrestanAdab

خلاصه نشست رونمایی کتاب #شاید_به_جا_آوردی سروده #وحیده_احمدی
با حضور منتقدانی چون
#مرتضی_امیری_اسفندقه
#حمیدرضا_شکارسری
#فریبا_یوسفی
و #افسانه_غیاثوند
@ShahrestanAdab

«شعر عفیف گفتن با شعر زنانه گفتن منافاتی ندارد»
گفتگوی خبرگزاری فارس با #وحیده_احمدی به بهانه مجموعه شعر #شاید_به_جا_آوردی

https://shahrestanadab.com/Content/ID/6926

@ShahrestanAdab

آیا همان مردی که می‌خواهم، همین است؟
آن مردِ رؤیاهای چندین‌ساله، این است؟

در آسمان دیگر نمی‌خواهد بگردم؟
یعنی خیالم تخت، او روی زمین است؟

پشتِ سرم از راه‌های رفته پُر بود
گفتم که راهِ پیشِ رویم بهترین است

امروز را دستی به دستم گُل رسانید
فردا چه؟ آیا سهمِ من تاج و نگین است؟

یا پادشاهی چند روزی مختصر بود؟
بعدش حسابم با کرام‌الکاتبین است

آن‌وقت ژستِ پیرزن‌ها را بگیرم
دائم بگویم: «جان من! دنیا همین است!»

#وحیده_احمدی

از کتاب #شاید_به_جا_آوردی
نشر #شهرستان_ادب

کانال تخصصی کتب #شعر و #داستان :

https://telegram.me/joinchat/EdcRYkFeXyEXM8LbUypQ-A

خلاصه ای از یادداشت #محمد_جواد_آسمان بر کتاب #شاید_به_جا_آوردی اثر #وحیده_احمدی منتشر شده از نشر #شهرستان_ادب :

کتاب «شاید به جا آوردی» ـ مجموعه‌ی سروده‌های سرکار خانم وحیده احمدی ـ که در سال ۹۵ توسّط انتشارات شهرستان ادب منتشر شده و به اعتبار انتشارش در این سال، یکی از نامزدهای جشنواره‌ی شعر فجر امسال محسوب می‌شود.
یکی از شاه‌کلیدهای کام‌روایی شاعران، با خود روراست بودن است. دایره‌ی این کام‌روایی، از آیینه‌گون شدن و صادقانه شدن شعر، تا افزوده شدن چاشنی صمیمیت به آن و پذیرفتنی‌تر شدنش در نزد مخاطب، گسترده است. مخصوصاً در عهد جدید شاعری ـ یعنی دوران پس از مشروطه؛ دوران کنار گذاشتن رونوشت‌های کلیشه‌ای و به دنبال صورت مثالی شعر نگشتن و برعکس به جست‌وجوی «شعرِ خویش و شعرِ زمانه‌ی خویشتن» برخاستن ـ این خصیصه از جمله‌ی مستحسنات هر شعری به شمار رفته است و صیرفیان سخن، حتّی فارغ از نظر داشتن به فواید سبکی و زمانه‌شناختی این رویکرد، سره بودن و ناب بودن و تازگی و چه بسا اصلاً ارزشمندی سروده‌ها را بسته به آن شمرده‌اند و در گرو آن دانسته‌اند.
کتاب «شاید به جا آوردی» هم به گمان من بخش عمده‌ی هویت ادبی‌اش را مرهون همین ویژگی‌ست؛ اگرچه سطح قابل قبول شاخص‌های بلاغی و تخییلی هم تضمین‌کننده‌ی ارج و قرب شعرهای این دفترند. من کلّیت اشعار این کتاب را تا حدّ زیادی واجد ملزومات کمال‌بخش «شعر» یافتم و شعرهایش «امروزی» به نظرم رسیدند (تأییدی دیگر بر نفس کم نیاوردن قالب کهن‌سالی چون غزل در تاخت‌گاه تندتاز مضامین معاصر). علاوه بر این، حس کردم تصویری که شاعر از خودش در خلال شعرها ارائه داده است، «بی‌دروغ و بی‌نقاب» است. از قضا همین ویژگی آخر است که این کتاب را در دیدگاه من متمایز کرده است.

«شاید به جا آوردی» نخستین کتاب شعر و احتمالاً دربردارنده‌ی نخستین تجربه‌های پسندیده‌ی شاعری خانم احمدی‌ست. شاید از همین روست که برخی کاستی‌ها نیز در خلال اشعار بلندقامت این کتاب به چشم می‌خورد؛ از آن میان می‌توان فهرست‌وار و گذرا به مواردی از این دست اشاره کرد:
ـ نادلپسندی (و نه اختلال) وزن در مواردی چون «آن‌وقت ماده‌گنجشک با ناز» در شعر سی و چهارم و «دور از هوایم سال‌ها در چه هوایی» در شعر سی و ششم.
ـ بی‌توجّهی به وجه شنیداری «ی» در قافیه (مثلاً «تندیس‌آزاریّ» در شعر سیزدهم).
ـ فضای نایکدست و ناموزونی و پریشانی محور عمودی در برخی از شعرها مانند شعر نخست.
ـ ناهماهنگی زمان افعال در مواردی از این دست: «بود / نبوده‌ست» یا «می‌کشید / نبوده‌ست» (در شعر دوم) و «کردی / داده‌ای» (در شعر سی و یکم).
ـ تعقید یا ابهام معنایی در بیان سطرهایی از این دست: «…که چوب داده و می‌گویی امتحانش کن» (در شعر پنجم، که تلمیح یا اشاره‌ی برون‌متنی‌اش نامشخّص است) یا «نونهال» (در شعر پانزدهم، که استعاری بودنش به معنای کودک تا پیش از اواخر شعر مشخّص نیست و ذهن مخاطب را، ناگزیر با تصویر سردرگمی از درخت پیش می‌برَد) یا ابهام در مچی بودن یا دیواری بودن «ساعت» (در شعر سی و یکم) یا نامفهوم بودن ربط «دین و برنامه‌ی تلویزیونی راز بقا» (در شعر سی و چهارم) یا تناقض «دغدغه‌ی دین» داشتن خواستگار با علاقه‌ی او به دانستن «قدّ بی چکمه و دور کمرِ» نامزد (در شعر سی و هفتم) یا نامعلوم بودن مرجع «ش» در «او را نشانش می‌دهم» (در شعر شانزدهم).

کاملِ این یادداشت را در آدرس زیر بخوانید:

https://alefyaa.ir/?p=5055

کانال تخصصی کتب #شعر و #داستان :

https://telegram.me/joinchat/EdcRYkFeXyEXM8LbUypQ-A

خلاصه ای از یادداشت به قلم #نیلوفر_بختیاری بر کتاب « #شاید_به_جا_آوردی » :

#وحیده_احمدی از جمله بانوان شاعر و از اعضای دورۀ دوم شعر جوان انقلاب اسلامی ( #آفتابگردان‌_ها ) است. مجموعه شعر او به نام «شاید به جا آوردی» اخیراً از سوی انتشارات #شهرستان_ادب منتشر شده است. مجموعه شعری که عنوان و طرح جلد آن از همان ابتدا این احساس را به خواننده منتقل می‌کند که قرار است با اشعاری لطیف و عاشقانه روبه‌رو شود. اما با وجود آنکه بیشتر این اشعار حاوی تجربیات دخترانه و عاشقانه است، شاعر از واکنش نشان دادن به مسائل اجتماعی و اعتقادی پیرامون خود نیز غافل نمانده و در میان 38 غزل موجود در این مجموعه، غزل‌هایی نیز با موضوعات و دغدغه‌های انسانی و حتی جهانی دیده می‌شوند که محصور و مقید به زمان خاصی نیستند. شاعر با شعر خود صادق است و مدام در آینۀ طبعش به جستجوی خود و جهان خود می‌رود:

«نمی‌خواهم کسی باشم که از آیینه‌ها دور است
نمی‌خواهم، نمی‌خواهم، نمی‌خواهم، مگر زور است!

کسی باشم که نامش را نمی‌دانند گلدان‌ها
ولی در سرزمین داس‌ها بسیار مشهور است!..»

شاعر در همین مجموعه‌ که شامل 38 غزل است، از 18 نوع وزن استفاده کرده که نشان‌دهندۀ محدود نبودن ذهن او در ریتم‌های تکراری است. البته از میان این اوزان بیشتر به بحرهای رجز و هزج اقبال نشان داده است. استفادۀ او از وزن‌های بلند و دوری به انتقال مضامین دلخواه و به ذهن سپرده شدن اشعارش کمک می‌کند:

«بوده آنکس که فکر می‌کردم، می‌شود در کنار آوردش
مثل سیاره‌ای که جا مانده، باز روی مدار آوردش

می‌شود با نگاه سرسری‌اش، لحظه‌ای هم نشست و صحبت کرد
از ملاقات اتفاقی تا پای قول و قرار آوردش

می‌شود خلق دست‌هایش را مثل رفتار پیچکی نو کرد
روبه هر سو که دوست می‌دارم، روی هر شاخه بار آوردش..»

کاملِ این یادداشت را در آدرس زیر بخوانید:
https://shahrestanadab.com/Content/ID/7186

کانال تخصصی #شعر و #داستان:

@ShahrestanAdabPub

📚معرفی کتاب #شاید_به_جا_آوردی سروده #وحیده_احمدی در برنامه تلویزیونی شابک

#انتشارات_شهرستان_ادب
@ShahrestanAdab
@ShahrestanAdabpub

🔰 خواندن اشعاری از کتاب #شاید_به_جا_آوردی در #گزارش_مردمی.

#شابک
#وحیده_احمدی
#انتشارات_شهرستان_ادب

📩📲10000503
🆔https://telegram.me/joinchat/BG-n_j5ms65T-QSzI1s6Kg

چهارشنبه ۱۹ مهرماه
حضور خانم #وحیده_احمدی در غرفه #شهرستان_ادب در نمایشگاه کتاب #دانشگاه_صنعتی_شریف

فروش مجموعهٔ #شاید_به_جا_آوردی با ۳۰٪ تخفیف خواهد بود.

@ShahrestanAdabPub