خلاصه ای از یادداشت به قلم #نیلوفر_بختیاری بر کتاب « #شاید_به_جا_آوردی » :
#وحیده_احمدی از جمله بانوان شاعر و از اعضای دورۀ دوم شعر جوان انقلاب اسلامی ( #آفتابگردان_ها ) است. مجموعه شعر او به نام «شاید به جا آوردی» اخیراً از سوی انتشارات #شهرستان_ادب منتشر شده است. مجموعه شعری که عنوان و طرح جلد آن از همان ابتدا این احساس را به خواننده منتقل می‌کند که قرار است با اشعاری لطیف و عاشقانه روبه‌رو شود. اما با وجود آنکه بیشتر این اشعار حاوی تجربیات دخترانه و عاشقانه است، شاعر از واکنش نشان دادن به مسائل اجتماعی و اعتقادی پیرامون خود نیز غافل نمانده و در میان 38 غزل موجود در این مجموعه، غزل‌هایی نیز با موضوعات و دغدغه‌های انسانی و حتی جهانی دیده می‌شوند که محصور و مقید به زمان خاصی نیستند. شاعر با شعر خود صادق است و مدام در آینۀ طبعش به جستجوی خود و جهان خود می‌رود:
«نمی‌خواهم کسی باشم که از آیینه‌ها دور است
نمی‌خواهم، نمی‌خواهم، نمی‌خواهم، مگر زور است!
کسی باشم که نامش را نمی‌دانند گلدان‌ها
ولی در سرزمین داس‌ها بسیار مشهور است!..»
شاعر در همین مجموعه که شامل 38 غزل است، از 18 نوع وزن استفاده کرده که نشان‌دهندۀ محدود نبودن ذهن او در ریتم‌های تکراری است. البته از میان این اوزان بیشتر به بحرهای رجز و هزج اقبال نشان داده است. استفادۀ او از وزن‌های بلند و دوری به انتقال مضامین دلخواه و به ذهن سپرده شدن اشعارش کمک می‌کند:
«بوده آنکس که فکر می‌کردم، می‌شود در کنار آوردش
مثل سیاره‌ای که جا مانده، باز روی مدار آوردش
می‌شود با نگاه سرسری‌اش، لحظه‌ای هم نشست و صحبت کرد
از ملاقات اتفاقی تا پای قول و قرار آوردش
می‌شود خلق دست‌هایش را مثل رفتار پیچکی نو کرد
روبه هر سو که دوست می‌دارم، روی هر شاخه بار آوردش..»
کاملِ این یادداشت را در آدرس زیر بخوانید:
https://shahrestanadab.com/Content/ID/7186
کانال تخصصی #شعر و #داستان:
@ShahrestanAdabPub
#وحیده_احمدی از جمله بانوان شاعر و از اعضای دورۀ دوم شعر جوان انقلاب اسلامی ( #آفتابگردان_ها ) است. مجموعه شعر او به نام «شاید به جا آوردی» اخیراً از سوی انتشارات #شهرستان_ادب منتشر شده است. مجموعه شعری که عنوان و طرح جلد آن از همان ابتدا این احساس را به خواننده منتقل می‌کند که قرار است با اشعاری لطیف و عاشقانه روبه‌رو شود. اما با وجود آنکه بیشتر این اشعار حاوی تجربیات دخترانه و عاشقانه است، شاعر از واکنش نشان دادن به مسائل اجتماعی و اعتقادی پیرامون خود نیز غافل نمانده و در میان 38 غزل موجود در این مجموعه، غزل‌هایی نیز با موضوعات و دغدغه‌های انسانی و حتی جهانی دیده می‌شوند که محصور و مقید به زمان خاصی نیستند. شاعر با شعر خود صادق است و مدام در آینۀ طبعش به جستجوی خود و جهان خود می‌رود:
«نمی‌خواهم کسی باشم که از آیینه‌ها دور است
نمی‌خواهم، نمی‌خواهم، نمی‌خواهم، مگر زور است!
کسی باشم که نامش را نمی‌دانند گلدان‌ها
ولی در سرزمین داس‌ها بسیار مشهور است!..»
شاعر در همین مجموعه که شامل 38 غزل است، از 18 نوع وزن استفاده کرده که نشان‌دهندۀ محدود نبودن ذهن او در ریتم‌های تکراری است. البته از میان این اوزان بیشتر به بحرهای رجز و هزج اقبال نشان داده است. استفادۀ او از وزن‌های بلند و دوری به انتقال مضامین دلخواه و به ذهن سپرده شدن اشعارش کمک می‌کند:
«بوده آنکس که فکر می‌کردم، می‌شود در کنار آوردش
مثل سیاره‌ای که جا مانده، باز روی مدار آوردش
می‌شود با نگاه سرسری‌اش، لحظه‌ای هم نشست و صحبت کرد
از ملاقات اتفاقی تا پای قول و قرار آوردش
می‌شود خلق دست‌هایش را مثل رفتار پیچکی نو کرد
روبه هر سو که دوست می‌دارم، روی هر شاخه بار آوردش..»
کاملِ این یادداشت را در آدرس زیر بخوانید:
https://shahrestanadab.com/Content/ID/7186
کانال تخصصی #شعر و #داستان:
@ShahrestanAdabPub
ششم مهر ماه، زادروز بانوی شاعر و جوان، #لیلا_حسین_نیا ست.
لیلا حسین نیا متولد 1371 در شهر تبریز است.حسین نیا مدرک کارشناسی و ارشد ادبیات را از دانشگاه تبریز گرفته است و از دوران نوجوانی زیر نظر پدرش به شعرخوانی و شاگردی پرداخت. او عضو اولین دوره #آفتابگردان_ها بوده و حدود 5 سال مسئولیت اجرای انجمن ادبی #شعرآورد تبریز وابسته به #شهرستان_ادب را داشته است.
حسین نیا حدود 7 سال فعالیت روزنامه نگاری داشته و هم اکنون دبیر سرویس ادبی هفته نامه آذرپیام می باشد.
نخستین مجموعه شعر او با نام «مرا صدا کردی؟» در بهار 97 از سوی انتشارات شهرستان ادب منتشر شده است.
چگونه خواستمت؟ همچو خاک باران را
چو بال خسته گنجشکها درختان را
قدم که میزنی از خاک شعر می‌روید
تو غرق بیت و غزل کرده‌ای خیابان را
اگر تو واحه شوی می‌دوم به پا و به سر
تمام وسعت تفتیده بیابان را
زدم به آب و به آتش مگر بگردانم
دمی به میل تو تقدیر تلخ دوران را
کنار امن تو سهم من است از دنیا
به جنگ می طلبم موج موج طوفان را
لیلا حسین نیا
غزلی از مجموعه #مرا_صدا_کردی
#انتشارات_شهرستان_ادب
کانال رسمی انتشارات شهرستان ادب
@ShahrestanAdabPub
لیلا حسین نیا متولد 1371 در شهر تبریز است.حسین نیا مدرک کارشناسی و ارشد ادبیات را از دانشگاه تبریز گرفته است و از دوران نوجوانی زیر نظر پدرش به شعرخوانی و شاگردی پرداخت. او عضو اولین دوره #آفتابگردان_ها بوده و حدود 5 سال مسئولیت اجرای انجمن ادبی #شعرآورد تبریز وابسته به #شهرستان_ادب را داشته است.
حسین نیا حدود 7 سال فعالیت روزنامه نگاری داشته و هم اکنون دبیر سرویس ادبی هفته نامه آذرپیام می باشد.
نخستین مجموعه شعر او با نام «مرا صدا کردی؟» در بهار 97 از سوی انتشارات شهرستان ادب منتشر شده است.
چگونه خواستمت؟ همچو خاک باران را
چو بال خسته گنجشکها درختان را
قدم که میزنی از خاک شعر می‌روید
تو غرق بیت و غزل کرده‌ای خیابان را
اگر تو واحه شوی می‌دوم به پا و به سر
تمام وسعت تفتیده بیابان را
زدم به آب و به آتش مگر بگردانم
دمی به میل تو تقدیر تلخ دوران را
کنار امن تو سهم من است از دنیا
به جنگ می طلبم موج موج طوفان را
لیلا حسین نیا
غزلی از مجموعه #مرا_صدا_کردی
#انتشارات_شهرستان_ادب
کانال رسمی انتشارات شهرستان ادب
@ShahrestanAdabPub