✨ مصاحبه با آقای #حجت_فوق ؛ انسان کافیست که بخواهد؛ با تمام ناملایمات موجود، می توان به آینده امید داشت 😊
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#سه_شنبه_های_بدون_خودرو
https://t.iss.one/EarthHour/719
@EarthHour

🇮🇷: @darvishnameh

♦️چرا حامیان جامعه مدنی باید #دوچرخه را از خودشان بدانند؟!♦️

🖋سیزدهم خرداد، #روز_جهانی_دوچرخه است. نمایندگان ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد از جمله نماینده ایران به این قطعنامه رای مثبت داده و همه دنیا ظاهراً با ترویج دوچرخه سواری به عنوان مهمترین ابزار برای مهار ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی صوتی و کم تحرکی شهروندان موافق هستند. با این وجود، هنوز در ایران حرکت جدی در این حوزه رخ نداده! چرا رهبران و مدیرانی که پیوسته دم از #ساده_زیستی می زنند، دم از حل مشکلات مردم می زنند، خود پیشقدم نشده و عملاً به ترویج دوچرخه سواری اقدام نمی کنند؟

🔻یادداشتم را در #حجم بخوانید:
👇
https://t.iss.one/haajm/1218

🇮🇷: @darvishnameh

📣 خانم #شهربانو_امانی!

🖋به جای آنکه یکسال از وقت تان را هدر بدهید تا شهرداری را ملزم به ایمن سازی سرویس حمل و نقل دانش آموزان تهرانی کنید؛ کاش تلاش می کردید تا #مسیرهای_ایمن دوچرخه سواری و پیاده روی برای دانش آموران در اطراف مدارس ایجاد شود تا هم ترافیک و آلودگی هوا کاهش یابد و هم بر #بحران_چاقی و کم تحرکی دانش آموزان زیر ۱۲ سال غلبه می کردید!

🔻چقدر راه نرفته و کار نکرده داریم ... چقدر ...
👇
https://t.iss.one/womenstudies/18226

✅ از همان فصل نخست، زمانی که کشف میکنید علت تاخیر پرواز ۳۹۳۵ در فرودگاه واشنگتن، #تغییرات_اقلیمی است! درمی یابید که با کتاب متفاوتی روبرو هستید.

#آخرین_فرصت_تغییر
#نائومی_کلاین
🇮🇷: @darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 تقریباً معادل بودجه #ترویج_کتابخوانی در طول سه سال در ایران!
👇
https://irna.ir/fa/News/82411807

✅ در تازه ترین یادداشتم در صفحه آخر شرق، کوشیدم تا این روزنامه هم بی نصیب از ۱۳خرداد، #سه_شنبه_های_بدون_خودرو، #دوچرخه، #ساده_زیستی، #اقتصاد_مقاومتی و #نفی_خودرومحوری نماند!

☘یادمان باشد: ۱۳۱ هفته از به اهتزاز درآمدنِ پرچم #سه_شنبه_ها می گذرد!

🇮🇷: @darvishnameh

🔻پنج شهر اروپا که مردمش خودرو شخصی را دوست ندارند!🔻

🖋 در ایران پیوسته دم از ساده زیستی و اقتصاد مقاومتی می زنیم؛ اما تاکنون کسی رییس سازمان حفاظت محیط زیست، رییس سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور، وزیر نیرو، وزیر جهاد کشاورزی، وزیر آموزش و پرورش، وزیر علوم، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رییس سازمان صداو سیما و دیگر نهادهای محیط زیستی یا رسانه ای و فرهنگی را سوار دوچرخه ندیده! دیده؟ این در حالی است که بسیاری از رهبران و مدیران ارشد در جهان از روسیه تا کلمبیا و از اروپا تا کره جنوبی پیوسته مردم را تشویق به استفاده از دوچرخه در ترددهای روزانه خود می کنند و البته این تشویق و توصیه از جنس حرف و شعار نیست، بلکه عملاً مردم، رهبران و مدیران ارشد خود را در حال رکاب زدن در معابر عمومی می بینند. در این میان، پنج کشور اروپایی پاکترین برنامه های حمل و نقل را ارایه کرده اند که سبب شده شهروندان شان داوطلبانه خودروهای شخصی را کنار نهند:

1⃣ در #کپنهاگ، شهری که از سال ۲۰۱۷ برای نخستین بار تعداد دوچرخه سوارانش از خودروسوارها بیشتر شد، پلهای عظیم و بسیار زیبایی انحصاراً برای تردد دوچرخه ساخته شده تا مردم بیشتری دوچرخه‌سواری کنند. همچنین شهردار کپنهاگ به خودروها اجازه نمی دهد تا به مرکز شهر وارد شوند.

2⃣ در #آمستردام تنها از هر چهار نفر یکنفر صاحب خودرو هست. دوچرخه سواری آن اندازه محبوبیت دارد که شمار دوچرخه ها بیشتر از انسان‌هاست. زیباترین مسیرهای ایمن دوچرخه سواری و بیشترین وزیر دوچرخه سوار در هلند مشاهده می شود.

3⃣ در #اسلو پایتخت نروژ، مناطقی از شهر بدون خودرو اعلام شده و جای پارک خودروها را به مسیرهای ایمن دوچرخه سواری و محل بازی کودکان تبدیل کرده اند. این شهر از ایمن ترین شهرها برای دوچرخه سواران و عابران پیاده محسوب می شود و درصدد است تا سال ۲۰۱۹ ورود خودروهای شخصی به حریم شهر کاملاً ممنوع شود.

4⃣ در #زوریخ مردم دو برابر بیشتر از لندن با وسایل نقلیه عمومی تردد می کنند. این شهر یکی از سختگیرانه ترین قوانین در برابر آلودگی هوا در اروپا را دارد و پیوسته و شتابناک دارد بر تعداد دوچرخه سوارانش افزوده می شود.

5⃣ در #وین کارت سالانه استفاده از وسایل نقلیه عمومی تنها یک یورو در روز قیمت دارد. یک اَپ ویژه تردد به مردم کمک می کند تا خودروهای شخصی را کنار بگذارند و دسترسی سریع به نزدیکترین اتوبوس، قطار، دوچرخه کرایه و یا خودروهای اشتراکی داشته باشند.

🔴 خواننده عزیز روزنامه وزین #شرق!
در آستانه روز جهانی دوچرخه - ۱۳ خرداد - قرار داریم. لطفاً با آوردن دوچرخه های خود به خیابان در هر شهری که زندگی می کنید، به رهبران و مدیران ارشد شهری یادآوری کنید که برای برخورداری از ترددی روان تر با آلودگی کمتر و تحرکی درخورتر، حق ما استفاده ایمن از دوچرخه در معابر عمومی است.
👇
https://sharghdaily.ir/fa/Main/Detail/188402/5-شهر-اروپا-که-مردمش-خودروی-شخصی-را-دوست-ندارند!

🔴چه کسی گفته هر جنگی نامقدس است؟🔴

🇮🇷: @darvishnameh

🖋زماني كه افسرده هستي، زماني كه روزها برايت تيره تر مي شوند، زماني كه كار به نظرت يكنواخت مي آيد و زماني كه احساس مي كني بي معني است كه اميدوار باشي ... سوار دوچرخه ات شو و از خيابان سرازير، بدون آنكه به چيز ديگري جز ركاب زني سركش ات فكر كني!

#آرتور_ايگناتيوس_كانن_دويل، پزشك و نويسنده اسكاتلندي، خالق شرلوك هولمز

☘ راست آن است که جنگ #دوچرخ با #چهارچرخ، مقدس ترین، کارآمدترین و صلح طلبانه ترین جنگِ امروز در سرتاسر کره زمین است. لطفاً به سلحشورانِ بی منت، شجاع و صبورِ این جنگ نابرابر ملحق شوید و صدای خود را در #سیزدهم_خرداد به گوش مدیران و رهبرانی که فقط بلدند برای مردم موعظه کنند و بشریت را به راه راست هدایت فرمایند، اما خود را برای یک دقیقه نیز نمی توانند از خودروهای فرامدرن و پوشش های امنیتی و شیشه های دودی جدا کنند، برسانید.

🔻این حقِ ماست که بتوانیم در شهرمان با امنیت و حرمت #رکاب بزنیم.🔻

🔽 عكس از نمايشگاه "دوچرخه؛ يك داستان عاشقانه" كه در #وين از ماه گذشته تا سوم ژوئن، روز جهاني دوچرخه، ادامه دارد.

#روز_جهاني_دوچرخه
#سه_شنبه_هاي_بدون_خودرو
#شهرهاي_زيست_محور
#bicycle_a_love_story
#car_free_tuesdays
#worldbicycleday

👇
https://instagram.com/p/BjWH1AzDmEB/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1qf5ifypc5rgy

✅ لطفاً در نشرِ این پیام سنگ تمام نهید✅

🇮🇷: @darvishnameh

✅ همه آنچه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در ۶خرداد گذشت:

🔻چرا #خشونت_علیه_محیط_زیست به تشدید آسیبهای اجتماعی و رواج بزهکاری می انجامد؟
👇
https://t.iss.one/darvishnameh/7157

🇮🇷: @darvishnameh

✅ سارِ بهار را از دست ندهید!

✳️ما دوباره دوچرخه‌هایمان

🖋🖋🖋سید جواد حسینی‌نژاد

من آغاز دهه ۱۳۶۰ خورشیدی در شهری کوچک زاده شده‌ام. با همه مدرنیزاسیونی که در ایران از سال‌ها پیش آغاز شده بود، نه شهرهای بزرگ این همه بزرگ و نه خیابان‌ها این همه گشاد بود و نه پل‌ها و زیرگذرها و روگذرها این همه زیاد. دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی، بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما بود و برای هر کاری و هر راهی، بزرگ‌ترهای ما نیز از تاکسی، اتوبوس و حتا خودرو شخصی بهره نمی‌گرفتند. چه مدرسه‌ام دور یا نزدیک خانه بود، برای رفت و برگشت یا می‌دویدم یا دوچرخه‌سواری می‌کردم یا پیاده با هم‌سالان راه می‌پیمودیم. دیگر بچه‌ها هم، چنین بودند و خبری از سرویس‌های جورواجور آموزشگاه‌ها نبود.
با این همه، امروز شهرهای بزرگ کشور پی در پی با الگوبرداری از تهران، گرفتار بزرگ‌راه‌ها، روگذرها، زیرگذرها و تونل‌ها می‌شوند و شهرهای کوچک هم، صورت‌های کج و کاریکاتوری از همان بزرگ‌ترها هستند و همه تلاش‌ها این است که از کاروان جدا نیفتند. اگر چه در شهرهای کوچک تونل نمی‌زنند یا شاید زیرگذر و روگذر نمی‌سازند، ولی خیابان‌های گشادی را از روی بافت‌های تاریخی، میان فضاهای سبز و باغ‌های درون و چسبیده به شهر می‌کشند و اگر بتوانند خیابان‌های پیشین را هم گسترش می‌دهند. پیام این همه آن است که پیاده‌ها و شهروندان بر خلاف شعارها و سر و صداها، ارزش و جایگاهی در شهر و در دید مدیریت شهری ندارند و شهرهای ما روز به روز بیش‌تر و بیش‌تر در سلطه سواره‌ها و خودروهای کوچک و بزرگ قرار می‌گیرند و هی بی‌قرارتر می‌شوند!
بیش‌تر هم‌دوره‌های ما، وزن‌شان مناسب و اندام‌شان متناسب بود. کم‌تر کسی از هم‌آموزشگاهی‌ها، چه آموزگار و چه دانش‌آموز، چاق بود و از وزن افزوده و ارزش نیفزوده رنج می‌برد! بر این آگاهم که چیزهای گوناگونی چون تلویزیون، رایانه و گوشی‌های همراه و هوشمند و اساسا تغییر سبک زندگی، در این داستان دست داشته‌اند، ولی عامل اصلی این بی‌تحرکی و وزن‌افزایی شهروندان و بسیاری از چیزهای دیگر مانند تغییرات دمایی شهرها، آلودگی‌ هوا، آب و خاک که با آن‌ها دست به گریبانیم، برآمده از دگرگونی نگاه و روی‌کردهای مدیران به ویژه مدیران شهری، متولیان توسعه و مهندسان شهرساز است.
زمانی که توسعه و پیش‌رفت را در گسترش بی‌رویه شهرها و ساخت‌وسازهای آن‌چنانی و خیابان‌کشی و راه‌گشایی‌های این‌چنینی می‌جوییم و هر دم بر شمار خودروهای بی‌کیفیت کشور می‌افزاییم که با وام ازدواج هم قابل خریدن بود، و گسترش، بهسازی و نوسازی ناوگان‌های ترابری همگانی یا الویت ما نیست یا الویت دستِ چندم است، خود به خود مردم را به بهره‌گیری از خودروهای شخصی بی‌کیفیت و فرسوده فرامی‌خوانیم. هم آلودگی‌ها و فرسایش‌ها افزایش می‌یابد، هم تحرک افراد کم می‌شود، هم چاقی و دیگر بیماری‌های ناشی از شیوه زندگی ناسالم همه‌گیر و فراگیر می‌شود و هم شکم من نویسنده به میز می‌چسبد!
باید چاره‌ای اندیشید. کاری کرد. کاری بکنیم؛ هم مدیران و متولیان و هم مردم؛ همه با هم. شهرهای ما باید بازگردند. هر چه زودتر راه‌های رفته را برگردند. شهرها باید جایی برای زندگی شهروندان شوند نه جولان خودروها و موتورسیکلت‌ها. از این دو پایی که داریم بیش‌تر بهره ببریم تا آن‌ها هم هوای ناکارآمدی به سرشان نزند و با دیابت و بیماری‌های غیرواگیر و کشنده و آزاردهنده دیگر هم‌دست نشوند و از رفتن بازنایستند. باید بیش‌تر پیاده‌روی کنیم. باید دوباره با دوچرخه‌ها آشتی کنیم و از این حجم‌های سنگین آهنی روی بگردانیم. مدیران هم باید صدای ما را بشنوند؛ صدای ما و دوچرخه‌هایمان را؛ صدای پاهای ما را.
۱۳ خرداد، روز جهانی دوچرخه بر همه شاد و پیروز باد.

👇👇👇
https://telegram.me/NGObehda

✅ یادداشتی از #مانیا_شفاهی، سردبیر #فصلنامه_صنوبر به بهانه #روز_جهانی_دوچرخه:

🇮🇷: @darvishnameh

🔻دوچرخه ! دوچرخه سواری ! در تهران ! 🔻

🖋دیوانه شدی ! از جونت سیر شدی ! و نگاه متعجب در پی این مضمون، شنیده‌های من در این سال‌هاست که یک شهروند تهرانی شده‌ام !
البته که دوچرخه سواری برای جنس من به عنوان یک زن با اما و اگرها همراه بوده و هنوز هم هست ! برای من هم داستان‌های خودش را داشته و دارد.
از همان موقع که هنوز مدرسه نرفته بودم و تمام بازی های سرخوشانه کودکی‌ام در کوچه‌های خاکی شهر محل تولدم می‌گذشت و برای داشتن دوچرخه به پدر و مادر اصرار می‌کردم که دوچرخه خودم را می‌خواهم و نه آنی‌که از خواهر بزرگتر به من رسیده بود تا مشقت بسیار در همان کوچه‌های خاکی و زمین خوردن‌ها و زانو‌هایی همیشه زخمی و سعی برای یاد گرفتن با سرعت راندن و دور زدن بدون استفاده از کمک‌هایی که آن زمان برای سهولت سواری کودکان نصب می‌شد و یادآوری آن روزها چه شیرین و دلچسب است، این که برای خواسته‌ام با همه سختی‌اش چه اصراری داشتم و زمین خوردن‌ها و زخم‌ها مرا بازنمی‌داشت .
اما سال‌ها بعد در دوران دبیرستان در شهری دیگر که دیگر کوچه‌هایش خاکی نبود! اما، دغدغه داشتن دوچرخه دنده‌ای که تازه مد شده بود وشرایط خریدش برای من محیا نبود داستان دیگری بود و
دوچرخه سواری را در کنار دوستانم با دوچرخه ساده‌ام ادامه دادم!
تا حالا که سال هاست دلم می‌خواهد با دوچرخه در تهران تردد کنم و اما هنوز مثل کودکی‌ام سمج نبوده‌ام برای خواسته‌ام !
سال‌هاست هر دوچرخه سواری میبینم با چشم و دل دنبالش می‌کنم تا از نگاهم محو می‌شود !
و هم‌چنان دوچرخه‌سواری در این شهر بزرگ و شلوغ وپر از دوده که خیلی روزها نفس را بر ما تنگ می‌کند با اما و اگر همراه می‌شود چرا که زیرساختی وجود ندارد!
ارادتی که این شهر توسعه یافته به شهروند خودروسوار دارد ،با حجم انبوهی از اتوبا‌ن‌ها و پل‌ها و خیابان‌هایی که جایی برای پیاده‌سوار‌ندارد چه رسد به دوچرخه سوار!
شهری خودرو محور و خودروسوارانی خودپسند !
ای کاش همه با هم در کنار مدیران تصمیم گیرنده در فکر تغییری بزرگ باشیم ،شهر مان را به شهری تبدیل کنیم که حداقل از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود یعنی تنفس هوایی سالم محروم نباشیم !
کاش برای هر کدام از ما سیزدهم خرداد روز جهانی دوچرخه سواری روزی مبارک شود و بهانه‌ای شود برای
اصرار بر خواسته های‌مان و ای کاش مانند کودکی در راه رسیدن به خواسته‌های خود با قدرت و مصصمم قدم در راه نهیم و در کنار هم برای داشتن شهری سالم ، شاد و زیبا در راستای ارادت به انسان و نه خودرو پیش رویم !

🇮🇷: @darvishnameh

🔻چرا نباید کشت #پالونیا را در کشور ترویج دهیم؟!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 #حسین_آخانی، یک تنه دارد دربرابرِ موج بسیار خطرناکِ ترویج گیاهان غیربومی در وطن می ایستد و روشنگری می کند؛ هشدارهایش را جدی بگیرید. متاسفم برای گیاهشناسانی که فاجعه ورود گونه های مهاجم را می بینند و دم نمی زنند! آیندگان هرگز ما را بابت این سکوت شرم آور نخواهند بخشید ...
👇
https://instagram.com/p/BjW2cviBVhA/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=covv3xr3euvt

📩 یادداشتی از مجید نوری، مدیرعامل شرکت #اروندموتور_پاک به مناسبت #روز_جهانی_دوچرخه

🇮🇷: @darvishnameh

🔻چرا دوچرخه و دوچرخه سواری؟🔻

🖋موضوع ترافیک و آلودگی هوا برای ما ایرانی ها موضوع جدیدی نیست. البته گستره آن در سالهای اخیر به تمام شهرهای بزرگ و حتی متوسط هم رسیده است. این بلیه در تمام ادوار گذشته، حتی در رژیم قبل هم وجود داشته و هیچ مدیری، تدبیر و توان لازم برای حل این بحران را نداشته است.
امروزه صحبت از میلیونها لیتر سوختی که در توقفهای اجباری ترافیک تلف میشود و یا میلیونها ساعت از وقت مردم که در راه بندان ها تباه میشود، موضوعی تکراری و ملال آور شده است. حتی کشته شدن هفته ای سیصد نفر به دلیل تصادفات رانندگی و اغلب در محدوده شهرها و ناشی از موتورسیکلتهای متخلف، به هیچوجه نظر هیچکس را به خودش جلب نمیکند. اثر خبری این موضوع حتی کمتر از اثر خبری کاهش بیست هزار تومانی قیمت سکه بهار آزادی است! در مورد کاهش یا افزایش قیمت سکه حداقل یک رئیس کل بانک مرکزی وجود دارد که مورد دعا یا نفرین ذینفعان قرار گیرد، امّا در مورد این سیصد نفر واقعا" چه کسی مسئول است؟ به چه کسی باید مراجعه کرد؟ شورای شهر؟ شهرداری؟ پلیس راهور؟ نمایندگان مجلس؟ دولت؟ قوه قضائیه؟ شورای نگهبان؟ مجمع تشخیص مصلحت؟ از چه کسی باید خواهش کرد که کاری بکند؟ حداقل یکی پیدا شود و هزینه تحمیلی به کشور از بابت این تعداد کشته و چند برابر آن معلول در هفته را محاسبه و اعلام کند تا بفهمیم که سرانجام یکی حواسش هست.
البته به یمن شبکه های اجتماعی صدای اعتراض به این کشتار خاموش دارد بلند می شود. به دولتی ها چندان امیدی نیست، بیایید به خرد جمعی خودمان تکیه کنیم و دنبال قهرمان نگردیم.
امروزه فعالیتهای محیط زیستی محمد درویش با یک دوچرخه معمولی و البته همتی بلند، به مراتب اثربخش تر و موثرتر از برخی فعالیت های سازمانهای عریض و طویل با بودجه های نجومی است.
پس بیایید از آنهایی که مانند شفیعی کدکنی ها نشان داده اند بی منت، دغدغه بالندگی و خوشبختی این ملت را دارند، کمک بگیریم و سیمرغ وار کاری کنیم که جامعه
خوشبخت تری داشته باشیم.
به نظرم علاوه بر دلایل مرسوم، عامل مهم دیگری هم وجود دارد که سبب می شود به توسعه استفاده از دوچرخه همت گماریم. جامعه ما به دلایل مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه ای خشمگین است. این موضوع امروز دیگر چندان نیازی به تائید توسط جامعه شناسان و روانشناسان ندارد. این خشم فروخفته، آنقدر عریان است که شواهدش را در رفتار های اجتماعی، بخصوص رانندگی مان می بینیم. بخش زیادی از این خشم توسط خود ما اشاعه می یابد و تمرکز من بر این بخش و دلیل آن است. شکاف طبقاتی یکی از دلایل این خشم است. در جامعه ای که از هر سطل زباله شهری حداقل یک نفر آویزان است که بطری پلاستیکی یا تکه مقوایی و یا از آن بدتر لقمه نانی بدست آورد، فراوان اتومبیلهای چند صد میلیونی می بینید که بی اعتنا از کنار همین روزی بگیران سطل های زباله عبور میکنند.
باید شهر را به تصرف دوچرخه ها درآورده و ساده زیستی و لبخند و نشاط را جایگزین شیشه های دودی و انفجار بوق و سرب کنیم. در این راه باید از الگوهای تأثیرگذار جامعه اعم از هنرمند، نویسنده، ورزشکار، خبرنگار، دانشگاهی، مدیران و خلاصه تمامی اشخاص شناخته شده ای که در اقشار مختلف طرفدارانی دارند کمک بگیریم تا فرهنگ استفاده از دوچرخه در کشورمان نهادینه شود.
بیاییم از همین ۱۳ خرداد - روز جهانی دوچرخه - شروع کرده و با آوردن دوچرخه های خود به خیابان، اعلام کنیم که از حق دوچرخه سواری ایمن در شهر باید برخوردار شویم.
آمین.

۸ خرداد ۹۷
#مجید_نوری

🇮🇷: @darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

✅ در شرح بلایای طبیعی یک #محمد_درویش!🙈

🔻 بخوانید یادداشت #نجمه_عزیزی را و #۱۳_خرداد را فراموش نکنید!
👇
https://goo.gl/efzkRE

"محمد درویش"، هشت سال پیش در مورد "جولیا لورن هیل"، کنشگر محیط زیست آمریکایی که ۷۳۸روز روی درخت ۱۵۰۰ساله ای زیست تا مانع قطع شدنش توسط شرکت الوار بری پسفیک شود، چنین نوشته است...👇🏼

https://mohammaddarvish.com/i/archives/1531


👇🏻 👇🏻 👇🏻
@darvishnameh
@manmasoulezaminam

🔻تاراج طبیعت ایران در روز روشن به بهانه یک مشت دلار!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🖋به #کلانتری که کسی امیدی نداشته و ندارد؛ اما واقعاً چگونه مدیران و کارشناسانِ کاربلد در معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست و استانهایی چون #خراسان_رضوی، #خراسان_شمالی، #یزد، #کرمان و ... سکوت می کنند در مواجهه با دستور صدور مجوز #پروانه_شکار؛ آن هم در خارج از فصل و انحصاراً برای اتباع بیگانه! آیا ما تا این اندازه مفلوک شده ایم که برای تامین بودجه، چاره ای جز حراج و تاراج طبیعت وطن نیافته ایم؟! ماجرا از #واگذاری_پارک_پردیسان کلید خورد، با کوچک شدنِ ۷۷ هزار هکتاری مناطق چهارگانه، انحلال دانشکده محیط زیست کرج و حذف شرایط استخدام برای دانش آموختگان متخصص در سازمان، حذف مجوز فعالیت برای #مدارس_طبیعت و ... ادامه یافت و حال نوبت به شلیک رسمی به حیات وحش ایران در خارج از فصل شکار رسیده است! آیا کسی هست که هنوز در ماموریت واقعی عیسی کلانتری برای انحلال سازمان حفاظت محیط زیست ایران شک داشته باشد؟! واقعاً متاسفم.
👇
https://iew.ir/1397/03/08/59341

آری، برای پیشگیری از آزار جنسی کودکان، بدون تردید، آموزش ضروری است؛ اما آیا کافی است؟

مگر برای جلوگیری از اعتیاد جوانان، آموزش کافی بود که حالا برای جلوگیری از این فاجعه کفایت کند؟ در اظهارنظرات‌مان بار دیگر سطح مسؤلیت‌ نظام آموزش و پروش- که شامل مدرسه، جامعه و خانواده می‌شود-، را به آموزش تقلیل ندهیم. باز هم فقط به دنبال آموزش نرویم و آن را کافی ندانیم. «نه» گفتن، حفظ حریم خصوصی، اعتراض کردن و تمام مهارتها و ارزشهایی که کودک را در برابر تجاوز حفاظت می کنند، علاوه بر دیدن آموزش، نیازمند کسب توانایی است. توانایی لزوماً آموختنی نیست، باید آنها را تدریجاً و از طریق تجربیات کنترل‌شده و ایمن ایجاد کرد؛ بایستی بستری امن بوجود آورد تا کودک آنها را در خود بسازد.

کودکی که زیر بار انواع و اقسام فشارهای آموزشی و چارچوب های تربیتی بیهوده قرار داشته باشد، توان «نه» گفتن خواهد داشت؟ آخر او که قدرت تشخیصی برایش باقی نمانده و مدام در معرض دریافت حکم خوب و بد اعمالش از سوی بزرگسالان است، با کدام حنجره فریاد اعتراض به تجاوز سر دهد؟ با کدام اعتماد به نفس از خود دفاع کند؟ آخر روح به بندکشیده را چه به فریاد؟ کودکی که یک روز برای «خوب» پاداش می‌گیرد و روز بعد برای «بد» تنبیه می‌شود، چه فرقی با یک جانور شرطی‌شده دارد؟ چنین موجودی چگونه می‌تواند از خود مراقبت کند؟ تنها با آموزش؟ نه آموزش کافی نیست. وقتی چیزی برای بالیدن نداشته باشیم، بی‌هویت و خالی از اعتمادبه‌نفس می‌شویم. آنگاه چگونه می‌توانیم از خود محافظت کنیم؟ تنها وقتی به خود می‌بالیم که در نتیجه‌ی یک تجربه‌ی تمام عیار و اصیل، «خود» را یک پله جلوتر از آنچه بوده‌ایم ببینیم و در خود هویتی تازه احساس کنیم.

ساختار آموزش و پروش ما، هم به لحاظ فیزیکی و هم به لحاظ رویکردی مستعد بروز چنین فجایعی ست. در ساختاری که اعتماد به نفس کودک و نوجوان مکررا سرکوب می‌شود، در جایی که اطاعت محض از معلم و ناظم بعنوان ارزش تلقی شده و «نه» گفتن و اعتراض کردن همواره مردود و مذموم است، و در تعریفی غیرمنطقی و سنتی از مفهوم «احترام کوچکتر به بزرگتر»، وقوع چنین فجایعی دور از انتظار نیست.

یکی از روزهای کار در مدرسه طبیعت، کودکی را دیدم که بعد از مدت طولانیِ دوری و رفتن به مدرسه رسمی، به مدرسه طبیعت آمده بود. او دقایق متمادی به بالای تپه شنی می رفت و سپس به پایین سُر می خورد و این کار را تکرار و تکرار می کرد. و همزمان با سُر خوردن، بلند بلند آواز می خواند: «شلوار باید کثیف بشه، شلوار باید کثیف بشه...». او بلند بلند می خندید و می گفت: «ببینید لباسم چقدر خاکی شده!» صحنه‌ی متأثرکننده ای بود. ارزش گذاری اخلاقی بر اعمال کودک را تا جایی پیش برده ایم که او از اینکه بعد از مدتها آزاد است شلوارش را خاکی کند، اینگونه مستانه می خندد. دست از این همه چارچوب و برچسب بد و خوب بر زندگی کودکان برداریم.

مقررات و آموزش اگرچه لازم و ضروری، اما تضمین کننده مصونیت آنها در برابر تجاوز و آسیب نیست. شخصیت مستقل و خودساخته، روح بلندپرواز و پرنشاط، هویت و بالندگی، اعتماد به نفس کافی، آزادی، سرخوشی و زندگی باکیفیت او به همراه مراقبت دقیق، آموزش به‌هنگام و پشتیبانی محبت‌آمیز ماست که می تواند او را در برابر گزندهای اجتماعی مثل تجاوز جنسی محافظت کند.

به خود ببالیم اگر فرزندانی داریم که فریاد می زنند و اعتراض میکنند. خوشحال باشیم اگر کودکانی داریم که زیر بار زور و بی منطقی نمی روند و سر ناسازگاری با تحمیل و چارچوب و تجاوز به حقوقشان دارند.

عارف آهنگر، تسهیلگرِ #مدرسه_طبیعت
@natureschool
@madresehtabiat
@noojnatureschool

🚲آیا می توان روزی را تصور کرد که زنان و مردانِ ایرانی از اینکه گواهینامه رانندگی ندارند، مفتخر باشند؟🚲

🇮🇷: @darvishnameh

🔻دوچرخه؛ چرخ اخلاق بچرخه!🔻

📝 یادداشتی تامل برانگیز و مهم از #محسن_حیدری
فعال حقوق محیط زیست که برای نخستین بار در #درویشنامه منتشر می شود:

🖋۱۳ خرداد (۳ ژوئن) روز جهانی «دوچرخه» است؛ این اختراع ساده، فروتن و غرورآفرین بشر که شاید شباهت قد و اندام نجیبش به آن «حیوان چهارپای کند رو»، ما را از فکر ستایشش شرم آگین و منصرف کرده و می کند.

سادگی دوچرخه اما نباید باعث شود از تحسین این اختراع بزرگ بشر بازبمانیم. بزرگی اختراع آنجا نیست که حتما پول سرشاری به جیب سرمایه داران واریز شود یا قواعد و ابعاد بازارها دگرگون شود. بزرگی اختراع بشر را می توان در سازواری آن با هستی و منافع درازمدت همه جانداران جستجو کرد.

برای اغلب ما که «پروگرس» یا حتمیت پیشرفت خطی ابزارسازی بشر را پنداشته داریم، دوچرخه شاید چیز شگرفی نباشد و حتی شاید رنگ و بوی کهنگی داشته باشد.

«نیل پستمن» بخش عمده عمرش را صرف این کرد که به ما نشان دهد اگر دنبال بخت یاری خود و دیگر موجودات هستیم، لزوما نباید دنبال بهره برداری از جدیدترین تکنولوژیها باشیم، بلکه بهتر است در پی یافتن «نقطه بهینه» باشیم.

کسی که خواستار بیشینه ی رفاه و آسودگی برای بیشینه انسانها و جانوران و گیاهان در بیشینه نسلها است، احتمالا این نقطه بهینه را به خرد و اخلاق (که لزوما سبز است) پیمایش می کند.

#دوچرخه مثل راز هستی، ساده و ژرف است. دوچرخه و سازگاری صمیمانه آن با هستی می تواند سنجه ای برای ارزش گذاری سایر قواعد مثل شهرسازی باشد.

نیاکان ما درخت انار و... را به عنوان یکی از معیارهای شهرسازی در تمدن ایرانی به کار می گرفتند و امروز همان خرد و اخلاق به ما می گوید: دوچرخه می تواند یکی از معیارها باشد؛ معیار اخلاق شهروندی و معیار شهرسازی و طراحی دیگر نظامات جمعی.

الزامات دوچرخه سواری در الگوی شهرسازی را اغلب شنیده ایم. اینکه بافت اسفنجی شهرها را قربانی اتوبان سازی نکنیم؛ اینکه هویت و گردشکار محله ای را حفظ و تقویت کنیم، اینکه از سفرهای بلند درون شهری بکاهیم، اینکه بکوشیم مسکن از حالت سرمایه ای خارج شود تا افراد ترجیح دهند با آسایش خاطر تا پایان عمر مستاجر بمانند و متناسب با محل کار خود مسکن اجاره کنند و...

اما الزامات دوچرخه سواری در حوزه اخلاق فردی چیست؟ صبوری، قناعت، انعطاف پذیری، روحیه تعامل، دوری از روحیه سلطه گری، پرهیز از شتاب نابجا، دوری از خاستگاه و عوامل پرخاشگری، ارتباط مستقیم با آب و خاک و باد و آفتاب، هشیاری و یگانگی روان و تن، اذعان به شکنندگی آنتروپیک وضعیت انسانی، پیوند با محیط، احترام و نظاره گری در پیوند با پدیده های جوی، تاثیرپذیری اراده و برنامه روزانه از پیشامدهای آب و هوایی و غیره.

و اگر چنین باشد؛ شاید روزی برسد که زنان و البته مردان با افتخار بگویند گواهینامه رانندگی اتومبیل ندارم و افتخار می کنم که تمایلی به استفاده از اتومبیل شخصی ندارم. و شاید آن روز مثل گواهی عدم سو پیشینه، گواهی عدم اخذ گواهینامه رانندگی نیز دارای ارزش اجتماعی و اخلاقی به شمار رود.

🇮🇷: @darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

🔴برنج هم برنج های قدیم!🔴

🖋تیترِ این یادداشت، برگرفته از ضرب المثل مشهورِ نسل میانسال و کهنسال معاصر است که اغلب با حسرت و به نوعی غلوآمیز از طعم غذاها و میوه ها در گذشته ها یاد می کند. اما تازه ترین پژوهشهای انجام شده که نتایج آن، همین چهارشنبه گذشته در ژورنال معتبر Science Advances منتشر شد، آشکارا ثابت می کند که #تغییرات_اقلیمی و انتشارِ شتابان و افزاینده دی اکسید کربن، بر روی کیفیت مواد غذایی و احتمالاً مزه آنها آثاری پس رونده باقی نهاده و از میزان ويتامينها و مواد معدني مفید می کاهد. به عبارت ساده تر، تغییرات اقلیمی فقط از کمیت محصولات نمی کاهد، بلکه کیفیت را هم خدشه دار کرده و ظاهراً حالا با اطمینان بیشتری می توان حسرت طعم میوه ها و دیگر اقلام زراعی و باغی در چند دهه پیش را در مقایسه با همتاهای امروزی خورد!
به عنوان مثال، اكنون يك بررسي پژوهشي جديد كشف كرده برنجي كه در معرض درصد بالايي از دي اكسيدكربن قرار گرفته، داراي مقدار كمي از مواد مغذي مهم است. از اين رو عواقب احتمالي ناشی از کاهش کیفیت سلامتي ساکنان زمین بسیار جدی و گسترده است، بخصوص اگر یادمان باشد که درصد قابل توجهی از مردم فقیر جهان، چیزی جز همین محصولات زراعی را مصرف نکرده و توان خرید پروتئین حیوانی و لبنیات را ندارند.
پژوهشهایی که دكتر زيسكا و همكارانش بطور آزمايشي در مزارع برنج واقع در دو کشور چين و ژاپن انجام داده و این محصولات را در معرض سطح بالاي دي اكسيدكربن قرار دادند، ثابت کرد ١٨ نوع محصول برنجی که در منطقه کشت می شود، حاوي مقدار بسيار كمتري پروتئين، آهن و روي در مقايسه با برنج معمولی هستند. علاوه براین، همه انواع برنج كاهش شديدي از ويتامينهاي B1, B2, B5 و B9 را نشان داده اند، اگرچه مقدار ويتامين E آنها افزايش پيدا كرده بود.
اين بررسي پژوهشي به اين دليل بر برنج تمركز داشته، زيرا خوراك اوليه بيش از ٢ ميليارد نفر از مردم دنيا از جمله ایرانیان است.
پروفسور كريستي ايبي، استاد دانشگاه واشنگتن و از نگارندگان بررسي نامبرده مي گويد: "براي مردم در كشورهاي ثروتمند كه از تغذيه سالم و متنوعي برخوردارند، اين نكته كه برنج ارزش غذايي خود را در طول سالهاي آينده از دست مي دهد، احتمالا مهم نيست. اما در كشوري مانند بنگلادش، برنج ٧٠٪؜ از كالري مورد لزوم را تأمين مي كند و امكانات چندان ديگري براي چنين مواد غذايي در دست نيست."
البته اين نتيجه كه دي اكسيدكربن بيش از اندازه، ارزش غذايي محصولات را تقليل مي دهد، مي تواند معقولانه بنظر نيايد! چراکه هر چه باشد، گياهان به دي اكسيدكربن به عنوان يك جزء تركيبي براي فتوسنتز وابسته هستند، ازاين رو اينطور بنظر مي رسد كه دي اكسيدكربن بيشتر مي بايست سودمندتر باشد و به رشد بیشتر گياهان كمك كند. اما پژوهشگران كشف كرده اند كه تركيب شيميايي يك گياه به توازن بين دي اكسيدكربني كه از هوا و مواد مغذي كه از خاك جذب مي كند، بستگي دارد. اگر كه اين توازن مختل شود، گياه به روشهاي غيرقابل پيش بيني تغيير پيدا مي كند. نکته ای که به ویژه با دستکاری ژنتیکی محصولات غذایی ممکن است بر ابعاد خطرآفرینی آنها افزوده شود.
در گياهاني مانند برنج و گندم كه دستخوش آنچه مي شوند كه فتوسنتز c3 نام دارد، سطح بالاي دي اكسيدكربن مي تواند گياه را برانگيزد تا هيدرات كربن بيشتري توليد كند و از اينراه موجب تقليل بيشتر ديگر تركيبات مغذي شود.
با تحقيقات بيشتر در اين زمينه، احتمالا پژوهشگران تلاش به پرورش و #دستكاري_ژنتيكي انواع جديدي از گياهان خواهند كرد كه در برابر افزايش دي اكسيدكربن در حفظ تركيبات مغذي خود مقاومتر باشند، اما به گفته دكتر زيسكا اين امري بسيار چالش برانگيز است زيرا تاكنون همه انواع برنجها كاهش قابل توجهي از ويتامين B را نشان داده اند. دكتر ايبي مي گويد: "حرف آخر اين است كه مردم نياز به رژيم هاي غذايي متنوع با منابع باكيفيت خوراكي دارند؛ چيزي كه هم اكنون چالش اصلي ماست."
ساموئل مايرز، پژوهشگري از مركز محيط زيست دانشگاه هاروارد مي گويد: "اين نكته كه خوراك ممكن است ارزش غذايي خود را از دست دهد، غيرمترقبه بود. اما فكر مي كنم ما بايست انتظار سورپرايزهاي ديگري را داشته باشيم! ما كاملا در حال تغيير دادن شرايط بيوفيزيكي هستيم كه سيستم غذايي مان را تضمين مي كند و تاكنون درك بسيار كمي از آن داريم كه چنين اختلالاتي چگونه در اكوسيستم موجب يك اثر موجي مي شوند و بر سلامتي انسان تأثيراتی ویرانگر خواهند نهاد."

🔻خواننده عزیز!
هرچه بر وسعت و کیفیت پژوهش ها در حوزه کشاورزی افزوده می شود، بیشتر درمی یابیم که چگونه به بهانه تولید بیشتر و مهار کابوسی به نام گرسنگی، بر ابعاد گرسنگی و جایگزینی #سیری_شکمی با سیری واقعی افزودیم! آیا عبرت می گیریم؟

https://newspaper.hamshahri.org/id/18347/برنج-برنج‌های-قدیم.html

✅ درود بر دوستداران دوچرخه در نجف آباد اصفهان✅

🇮🇷: @darvishnameh

🔻تا این لحظه نجف آباد، دهمین شهر ایران است که برنامه های خود را برای پاسداشت روز جهانی دوچرخه اعلام کرده است:
👇👇👇
📣 فراخوان #مسابقه_بهترین_عکس!
موضوع : من و دوچرخه 🚲

🔹مسابقه ی بهترین عکس با دوچرخه به مناسبت نکوداشت #روز_جهانی_دوچرخه برابر با ۱۳ خرداد
آخرین مهلت ارسال عکس : ۱۲ خرداد ۹۷

نشانی ارسال :
@HANSahmadi
@mohammadifa66

🔸همراه با #جمعیت_دوستداران_طبیعت_نجف_آباد برای نکوداشت 13 خرداد 🚲

🔺زمان اعلام پاسخ مسابقه: 17 خرداد 1397

♦️همراه با هدیه به عکسی که بیشترین رای را بدست آورد.
https://t.iss.one/joinchat/AAAAAD7jATeE6q4bkAif3Q