‍ #پیام_تبریک

هوالقادر
با ابراز خرسندی از خبر انتصاب «علی عباسی» شایسته است ،به ایشان و جامعه تعلیم وتربیت شهرستان ورامین تبریک بگویم.
علی عباسی که از مدیران به راستین «خوشنام» مدتی در سازمان بسیج وزارت و همینطور بنده افتخار داشتم بعداز برگشت به آموزش وپرورش مدت کوتاهی ایشان را به عنوان کارشناس تحقیقات در اداره خود میزبانی کنم. ونیز بعداز مدت کوتاهی اشتغال در ضمن خدمت اداره کل، با توجه به تحصیلات وشایستگی های شان ریاست اداره حقوقی راعهده دار و بعداز خدمات شایسته به استان وپیگیری بحق و احقاق صلاحیت های شهرستانها ،از سوی مدیرکل وقت مورد بی مهری قرار گرفت اما با شادابی واشتیاق مضاعف به معلمی به اداره پیشوا منتقل و بلافاصله نیز حکم انتقال شان به عنوان معاون فرهنگی شهرداری ورامین صادرشد که در این سمت با خدمات ویژه فرهنگی و جذب منابع انسانی و مادی متعدد فرهنگی و اجتماعی شهرستان ، به تدریج با پیگیری جدی ، زیرساخت های اجرایی و اداری سازمان فرهنگی هنری شهرداری را کلید زد و بعنوان اولین رییس سازمان مذکور تاکنون فعالیت های مناسبی داشت .و البته در دوره معاونت فرهنگی نیز از برخی رانت ها و کجروی ها جلوگیری یا افشاگری کرد،در این مدت به دفعات مجری و برنامه ریز اردوی مردمی راهیان نور بود،که خود در تمام سفرها حضور داشت.
امیدوارم با این روحیه مردمی بتواند بدون تاثیر پذیری از جریانات سیاسی همچنان گذشته، بتوانند عقب ماندگی های علمی و ترببتی واخلاقی ولطمات که بویژه در این چند سال گذشته به پیکره نحیف آموزش وپرورش ورامین وارد آمد ،را با تصمیمات ارزنده و تشکیل تیم کاری توانمند (مانند خود مردمی ومتواضع) منشاء خیرات فراوان شوند.

بااحترام
#دکترسیدعلی_طاهرالدینی

🔸خود خودمان باشیم نه خوددیگران
✍️#دکترسیدعلی_طاهرالدینی

اضطراب یک علامت خطر است مبنی بر اینکه اوضاع بر وفق مراد نیست. مشکل اینجاست که گاه ذهن انسانِ مضطرب با استیصالی بیولوژیکی، نه راه برون‌رفت از خطر، بلکه مخدری توهم‌گونه را جهت رهایی از دغدغه‌ی تعارضات ذهنی‌ پیشنهاد می‌دهد. به اعتقاد زیگموند فروید، ذهن از سازوکارهای دفاعی منسجمی به‌منظور کاهش اضطراب بهره می‌برد. این سازوکارها معمولا موجب کنار زدن افکار متعارض و ناخوشایند از حیطه‌ی هوشیاری فرد شده و اضطراب را که حاصل نبرد نیروهای متضاد ذهنی است، کاهش می‌دهند. به‌طور معمول عملکرد سازوکارهای دفاعی بر تحریف واقعیت استوار است به‌نحوی که فرد در ناخودآگاه خود نسبت به وقایع قلب شده یقین پیدا می‌کند. بدین ترتیب گاهی درک افراد از آنچه رخ‌داده یا در جریان است، در اصل تفسیر تحریف شده و البته باکیفیتی است که از ناخودآگاه‌شان سرچشمه گرفته و در راستای کاهش اضطراب و حفظ یکپارچگی ذهنی آنها در مقابلِ تعارض‌ها عمل می‌کند. شاید تعدیل خواسته‌ها، اجتناب از آرمانگرایی، کاهش سختگیری‌های اخلاقی و آموختن این نکته که از خودِ خودمان بودن (نه خودِ دیگران) لذت ببریم، به سازوکارهای ذهنی فرصت دهد تا نقش مناسب‌تری جز تحریف واقعیت ایفا کنند.
به‌قول اریک فروم، "ما توضیحی به کسی بدهکار نیستیم. بگذار بگویند غیر منطقی یا غیر اجتماعی هستیم؛ اما تا زمانی که رفتارها و تصمیم‌های ما به کسی آسیبی نمی‌زند، به این می‌ارزد که خودمان باشیم". شاید پذیرفتن این جملات در کنار آگاهی از عملکرد سازوکارهای دفاعی ذهن، از بار سنگین انبوه دروغ‌هایی که به خود و دیگران می‌گوییم بکاهد.

#کانال_فرهنگیان
ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد

اینستاگرام👇
instagram.com/channelfarhangiyan
تلگرام👇
t.iss.one/channelfarhangiyan
سروش👇
Sapp.ir/channelfarhangiyan
بله👇
ble.ir/channelfarhangiyan

برای معلمان درجهت نگارش مقالات ومسیر #رتبه بندی ودانشجویان درمسیر #تحقیقات ورساله

#انعطاف‌پذیری (۱)
✍️#دکترسیدعلی_طاهرالدینی
روانشناس و پژوهشگر
انعطاف پذیری یعنی فکر کردن به انواع ایده‌ها. اگر انعطاف‌پذیر باشید ذهنتان قادر خواهد بود از یک مجموعه ایده به مجموعه‌ای دیگر برود. برای نویسنده‌ای که به دنبال پیدا کردن زاویۀ جدیدی برای پرداختن به موضوعی آشنا است انعطاف‌پذیری یک ویژگی ضروری به شمار می‌رود.
بدون این ویژگی خودمان را در راه پر رهرویی خواهیم دید که ما را به تکرار و بن‌بست خلاقیت می‌کشاند.
پس یکی از تمرین‌های نویسندگی می‌تواند این باشد که روی خلاقیت خود کار کنید و مثلاً 101 کاربرد برای یک واژه بنویسید. این واژه می‌تواند هر چیزی باشد. از روزنامه و لیوان گرفته تا میزناهارخوری و...

📌 دانش شرط کافی در نویسندگی
✍️#دکترسیدعلی_طاهرالدینی
روانشناس

اگر معدن ذوق و استعداد نیز باشیم و سرشار از انگیزه و همت، ولی حرفی برای گفتن نداشته باشیم، مهارتی در نوشتن نخواهیم داشت.

اگر حرفی برای گفتن و نوشتن نباشد، از قلم و ذوق و تجربه چه کاری برمی‌آید؟ باید چنان بود که نتوان نگفت و ننوشت.

اگر نگاهی به فهرست نویسندگان بزرگ بیندازیم، درمی‌یابیم که آنان همگی صاحبان دانش و اندیشه بودند. بازگویی آنچه دیگران بارها و بارها گفته‌اند، کسی را «نویسنده» نمی‌کند. آری؛ هیچ کس یکسره و در همه آثارش تازه و نغز نمی‌گوید؛ اما باید درباره آنچه می‌گوییم، بسیار خوانده باشیم و بسیار اندیشیده باشیم تا از بند شنیده‌های تکراری و دانسته‌های سطحی رهیده باشیم.

هنر، اگر همچون پوسته نازک، گرد هسته معنا نپیچد، هنر نیست.

#کانال_فرهنگیان
ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد

تلگرام👇
t.iss.one/channelfarhangiyan
سروش👇
Sapp.ir/channelfarhangiyan
بله👇
ble.ir/channelfarhangiyan
روبیکا👇
rubika.ir/channelfarhangiyan
ایتا👇
eitaa.com/kanalefarhangiyan

#مادر_کافی_مادر_کامل
✍️#دکترسیدعلی_طاهرالدینی
#در_حریم_آرامش ۱۲
✅در روند والد بودن توجه داشته باشیم که نیازهای کودک را به میزانی کافی برای داشتن شروعی خوب در زندگی تامین کنیم نه اینکه تمام نیازهای کودک را بطور کامل برآورده کنیم!

✅نقش ما بعنوان والد این است که کودک را در انجام کارهایش توانمند سازیم نه اینکه خود توانمند شویم!

✅مادر کافی مادریست که کودک خود را با کفایت میسازد
اما مادر کامل مادریست که بطور کامل کودک را به خود وابسته میسازد به طوری که کودک برای پایین‌ترین نیازهایش به مادر محتاج است و کودک تصور میکند بدون مادر زنده نخواهد ماند!
چون کفایت انجام کارها را ندارد.

📌نوشتن_درمانی
✍️#دکترسیدعلی_طاهرالدینی
روانشناس

گهگاهی، احساس نوشتن زیر پوستمان شروع به قلقلک می‌کند و دوست داریم، حتی اگر شده چند خط هم بنویسیم. این نوشتن روزها و روزها ادامه پیدا می‌کند، درحالی‌که فکر می‌کنیم هیچ‌وقت تمام نمی‌شود! چرا تمام نمی‌شود؟
نوشتن از روی احساس، باعث ایجاد این مشکل می‌شود. یعنی وقتی از یک مسئلهٔ روانی در رنج هستیم و به‌جای تمرکز روی آن، سعی می‌کنیم با نوشتن خودمان را خالی کنیم، این پروسهٔ به‌ظاهر بی‌پایان شروع می‌شود.
وقتی که از لحاظ روانی روی یک موضوع تسلط نداریم، نوشتن سوار می‌شود و تا زمانی‌که روانمان قدرت نگیرد، نوشتنش نیز تمام نمی‌شود!
#دکتر_سیدعلی_طاهرالدینی
#روانشناس
#نوشتن_درمانی


#کانال_فرهنگیان
ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد

تلگرام👇
t.iss.one/channelfarhangiyan
سروش👇
Sapp.ir/channelfarhangiyan
بله👇
ble.ir/channelfarhangiyan
روبیکا👇
rubika.ir/channelfarhangiyan
ایتا👇
eitaa.com/kanalefarhangiyan

#حرفی_برای_نوشتن_نداریم؛اما_تا_آخر_صفحه_بنویسیم
✍️#دکترسیدعلی_طاهرالدینی

البته واضح و مبرهن است که کار نیکو کردن از پر کردن است.

بهتر است هر بار که شروع می‌کنیم به نوشتن؛ سعی کنیم هر طور شده تا انتهای صفحه بنویسم و هیچ بخشی از صفحه را را خالی نگذاریم.

این کار شاید ساده و کم اهمیت به نظر برسد اما مثل بسیاری از عادت‌های ساده که در طولانی مدت تاثیرات شگفت انگیزی دارند، تلاش برای پر کردن صفحات نیز ما را غافلگیر خواهد کرد.

ممکن است بگوییم نمی‌شود وقتی که حرفی برای گفتن نداریم با زور و اجبار کاغذ را پر کنیم.

مهم نیست چه چیزی می‌نویسم گاهی شاید نوشتن همین جمله که حرفی برای نوشتن نداریم کافی باشد. مهم این است خودمان را موظف کنیم تا هر طور شده تا انتهای صفحه بنویسیم.

🔹نوشتن نقطه ایصال وپاک اندیشی
✍️#دکترسیدعلی_طاهرالدینی
#روانشناس

نوشتن مثل عشق ورزیدن است، اگر پاک و بی‌آلایش باشد،‌ می‌تواند مانند هر هنر دیگری انسان را به کمال نزدیک کند.

نویسنده وظیفه‌اش تنها خلق یک اثر نیست، بلکه ثبت واکنش‌های اشخاص در برابر حوادث است. آثار مکتوب (منظوم ومنثور) به باید به ارائه یک الگوی« شخصیت» متمرکز و این #شخصیت است که حوادث را زندگی کنترل و تنظیم می کند.

نویسنده با کسب تجربه و مطالعۀ زیاد، ‌باید به کشف و شهود نیز بپردازد.
نویسنده احساسات خود و شخصیت‌هایش را در قالبی می‌ریزد که احساس‌برانگیز و تهییج‌کننده و تحریک‌آمیز باشند.

وظیفۀ نویسنده آمیختن احساس و اندیشه در قالب کلمات و جملاتی محرک و زیباست.
#رواندرمانی_نوشته_ها
#دکترسیدعلی_طاهرالدینی

✍️« هویت سازی » بایسته ای در فرهنگ عاشورا
بقلم #دکترسیدعلی_طاهرالدینی
روانشناس،پژوهشگر و استاد دانشگاه

منظور از هویّت تاریخی، نه هویّت یک قوم مسلمان در یک دورۀ تاریخی خاص، بلکه هویت امت مسلمان در طول تاریخ اسلام است. «هویّت» ترکیبی از داشتن­ و نداشتن­هاست که انسان یا جامعه با داشتن­ برخی مؤلفه­ ها و با فقدان و یا نفی برخی دیگر ازهمین مؤلفه­ ها، چیستی و کیستی خود را تعریف می­کند. هویت اسلامی نیز در طول تاریخ همواره در میان داشتن­ها و نداشتن­ها سیر کرده تا به هویّت امروزی­ خود رسیده است. داشتن­های جامعه اسلامی با استناد و استمساک به فکر و فرهنگ توحیدی حاصل می­شود و نداشتن­ها و این که ما چه نیستیم و چه نباید باشیم از مقاومت­هایی به دست می­آید که مسلمانان در صحنۀ جهاد و مبارزه و در عرصۀ علم و معرفت در برابر دشمن نشان داده­ و کوشیده­اند هویّت مسلمانی خود را از تعدی دشمن و التقاط با غیر­ها در امان نگاه دارند.

البته این مقاومت­ها همواره به نام امام حسین˜ نبوده است. مقاومت پیامبر6 خدا در برابر دشمنان یهودی و کفار مکه مقاومت­های امیرالمومنین حضرت امام علی ع در برابر مارقین، قاسطین و ناکثین، همه #هویت­ساز بودند
در این قسمت منظور ما، این نکته است که هر جا نام امام حسین ع مورد توجه قرار گرفته و ابعاد ایجابی (حماسی) و سلبی (مصائب) آن در یادها بوده است، مقاومتی(قبام،جهاد) وجود داشته است و هر جا چنین مقاومتی بوده، #هویّت عزت مندانه­ ای حاصل شده است.

 این هویّت خواهی و قیام در برابر ظلم ومقاومت و دفاع ،نمونه های پررنگ ومتعددی در تاریخ شیعه وحتی گاهی در میان اهل سنت دیده شده است.
در حقیقت حادثۀ کربلا نه فقط در زندگی فردی مسلمانان، بلکه در زندگی جمعی آنها و حتی در #زیست_معرفتی و علمیِ آنها، همواره به مثابه عاملی مؤثر و محرک نقش ایفا کرده است.

آنچه در این باره اهمیت دارد، #هویت_سازی است ، به این ترتیب که انسان همواره در طول تاریخ به امام حسین ع به مثابه الگویی از «من الهی» در برابر «من شیطانی«ِ یزید در تاریخ است که در پرتو آن، نه فقط انسان مسلمان، بلکه انسان­های غیر مسلمان نیز می­توانند از آن «من مقدس» به مثابه منطق و ملاک اخلاق، معنویت و معرفت الهام گیرند و برای حفظ حیات انسانی و الهی خود در برابر من­های شیطانی اقدام نمایند.

 

‍ ✍️ انسان معراج تابناک کربلا، یا
انسان در مکاتب روانشناسی؟!!!

بقلم #دکترسیدعلی_طاهرالدینی
روانشناس، پژوهشگر و استاد دانشگاه

معراج و تکامل انسان در ساحت و تعالیم مترقی اسلام ،بدیل است ومابه ازاء ندارد ، در غدیر، در رمضان، در عاشورا و صحنه های عبرت انگیز کربلا و...انسان ترسیم شده، انسانی کامل و بی نظیر است ،در نوشته حاضر به اختصار جایگاه انسان در معالم کربلایی و مکاتب روانشناسی بیان می کنیم.
🔸 به مارتین سلیگمن در #روان‌شناسی_مثبت‌گرا باید گفت بانویی می‌شناسم که در معرکۀ عشق شاهد ذبح 18 نفر از بستگان درجه یک بود و گفت: جز زیبایی ندیدم! و قاسمی که گفت: مرگ برایم از عسل شیرین‌تر است!

🔸 به جان واتسون در #رفتارگرائی باید گفت امامی به نام حسین ع می‌شناسم که نه با «مُلکِ ری» فریفته شد و نه از «غلاف شمشیر» هراسناک! تا تردید حاصل کند که مبنای رفتارِ آدمی «پاداش» است یا «تهدید؟»!

🔸 به ویلیام گلاسر در #تئوری_انتخاب باید گفت سراغ دارم 72 نفر با اختیار خویش «انتخاب» کردند تا پای جان در مسلخ عشق و «قتلگاه» قدم بگذارند!

🔸 به ابرهام مازلو در روان‌شناسی #انسان‌_گرایانه باید گفت ابوالفضلی ع می‌شناسم که پا بر نیازهای زیستی گذاشت و «جرعه‌ای آب ننوشید» و نیاز به امنیت خود را نادیده گرفت و «امان‌نامه» را پس زد تا مصداقی شود برای «افرادِ خودشکوفا»!

🔸 اگر از « مهارت_نه_گفتن» بخواهید، یاد کنید از آقایی که زیرِ سُم اسبان رفت اما بر بیعتِ با ظالم «نه» گفت!

🔸 اگر از «خانواده مطلوب» گفتید، نام ببرید از «انسجام خانوداگیِ» یک ابرمرد که خانواده‌اش از مدینه تا کربلا از شیرخواره تا بزرگسال و از عروس و داماد تا پدربزرگ و مادربزرگ پا‌به‌پا تا جولانگاه همراه او پیش آمدند!

✅ آری انسان‌شناسی کربلا رنگ‌و بویش متفاوت است‌؛ انسانم آرزوست...

#کانال_فرهنگیان
ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد

آدرس ما در تلگرام،سروش،بله،روبیکا👇
@channelfarhangiyan
آدرس ما در ایتا👇
@kanalefarhangiyan

🔸درآستانه هفته دولت یادداشتی درباب
‍✍️ پنج سبک مختلف کارمندان در حل مسئله و تصمیم‌گیری

بقلم #دکترسیدعلی_طاهرالدینی
روانشناس،پژوهشکر واستاددانشکاه

اگر دقت کرده باشید معمولاً در محیط کار، گاهی چالش‌ها و مسائلی به‌وجود میاید که برای برطرف کردن آن نیازمند خرد و همفکری همه اعضا می باشد

‏اما نکته مهمی که باید لحاظ گردد این است که همه  کارکنان یکسان  فکر نمی‌کنند. اکثرا برای رسیدن به راه‌حل‌ دنبال مدارک و مستندات می‌روند اما عده ای دیگر به شهود خود متکی هستند.

‏از این جهت اهمیت دارد که بدانیم همکارمان چگونه مسائل رو حل می‌کنند تا بتوانیم باآنها بهتر تعامل داشته باشیم و به بهترین راه‌حل برسیم.

♦️‏در این نوشته ۵ سبک مختلفی که کارمندان باآن مسائل راحل می‌کنند و تصمیم می‌گیرند بیان می شود

‏۱) ماجراجو (The Adventurer)
این کارمندان برای حل مسئله و تصمیم‌گیری بر‌اساس شهود و احساسات درونی‌خود عمل می‌کنند. چنین افرادی آینده را جالب‌تر از حال می‌دانند و خوش‌بین هستند. این خوش‌بینی باعث می‌شود بتوانند به‌سرعت تصمیم‌‌ بگیرند؛ اما ممکن است این سرعت روی کیفیت تصمیم‌شان تأثیر بگذارد

‏۲) کارآگاه (The Detective)
این دسته از کارمندان علاقه‌مند به استفاده از داده‌ها، مدارک و روش‌های علمی برای حل مسئله هستند تمرکز زیاد آنها روی داده‌ها و مدارک ممکن است باعث بشود تا در تصمیم‌گیری‌‌ها مواردی مثل شهود یا همکاری با دیگران را کم‌ارزش بدانند و نادیده بگیرند.

‏۳) شنونده (The Listener)
این کارمندان در تصمیم‌گیری افرادی قابل‌اطمینان و علاقه‌مند به تعامل هستندو به‌خوبی با دیگران همکاری می‌کنند. اما معمولاً برای آنها دشواراست که به افراد «نه» بگویند و این موضوع باعث می‌شود که اگر نظری مخالف با دیگران داشته باشند، ازبیان کردن آن اجتناب ورزند .

‏۴) متفکر‌‌ (The Thinker)
این گروه از شناسایی مسیر‌های مختلف و نتایج ممکن لذت می‌برند. آنها افرادی متفکر و محتاط هستندکه دوست دارند بدانند چه گزینه‌هایی را در اختیار دارند. این تمایلشان برای درک «چرایی» پشت تصمیم‌هاآنها می‌تواندسرعتشان راموقع تصمیم‌گیری کاهش بدهدو دیدشان رامحدود کند

۵) آینده‌نگر (The Visionary)
این گروه از کارمندان، افراد خلاقی هستند که مسیر‌هایی را می‌بینند که دیگران نمی‌توانندتصور کنند. این افراد چشم‌انداز بزرگی دارند. اما این موضوع ممکن است باعث بشودآن ها به‌جای استفاده از راه‌حل‌های واضحی که پیش‌رو دارند ، به‌دنبال راه‌حل‌هایی منحصربه‌فرد بروند

نتیجه:
مدیران باید از هر کدام سبک های فوق در جایگاه های مناسب استفاده کنند تا سازمان خود را به درجه قابل قبولی از کارایی و شکوفایی برسانند.

#کانال_فرهنگیان
ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد

آدرس ما در تلگرام،سروش،بله،روبیکا👇
@channelfarhangiyan
آدرس ما در ایتا👇
@kanalefarhangiyan

✍️به تألم فقدان یک فرهنگی

🔸#دکترسیدعلی_طاهرالدینی


...آخرین بار سال گذشته در خیابان طالقانی در مسیر تلاقی یک دیگر قرار گرفتیم و آنجا اورا بعداز سالها زیارت کردم، با وجود فروکش پاندمی کرونا همچنان ماسک برچهره زده بود و صورت بسبار نحیف و البته نجیب همانند گذشته.
ابتدا از کنارش عبور کردم وبا توصیفات ذکر شده ،نشناختمش...
ولی او ،مرد اراده ها و قدم های مطمئن بود ، ومرا صدا کرد ...
برگشتم وماسک را برداشت و باز هم شناختنش کمی دشوار
آری ظاهراً از بیماری مزمن و فرساینده ای رنج می برد.
درهمان پیاده روی شلوغ خیابان طالقانی مرا به کناری هدایت کرد و شروع به صحبت و همچنان با نگاه مثبت و محبتی که از قدیم به بنده داشت می گفت...
ناگهان از دلتنگی اش به حضرت معصومه سلام الله علیه و قم نحله هایی گشود...
ظاهراً دلش یک زیارت سیر طلب می کرد.
محمد رضا تاجیک ، مرد با شخصیت ،سیاست شناس مستقل و اصیل و عاشق اهل بیت و امام حسین علیه السلام بود.
حافظه بسیار سرشاری داشت ، درهمان گقتگوی پیاده روی طالقانی که نسبتا طولانی هم شد خیلی دیدگاه های لطیف و صریحی بیان کرد.
به دوسال حضور درکنار هم روز عاشورا در مهدیه ورامین اشاره می کرد و آن لحظات را ناب و تابتاک توصیف می کرد.
او بی واهمه از جناحین سیاسی ، رفتار کرد.
ارزش زندگی اش را در صداقت می دید ،نه خوشایند سیاسیون. وحتی نه خوشایند اطرافیان.
برای همه اطرافیان احترام درخور قائل بود اما تبعیت وتاثیر بی چون وچرا ،خیر.
طی سالها مسئولیت ارزشمندش ،چه به عنوان معاونت اداری ومالی در دهه ۶۰ و۷۰ و همچنین تصدی اداره بازرسی و ارزیابی عملکرد در ورامین ، غیر از رضای حق و افزایش روحیه معلمان وکارگزاران تعلیم و تربیت ،هیچ هدفی نداشت.
مسجد صاحب الزمان مأمن وملجا ونقطه میثاق همیشگی اش بود وجمع کثیری از مردمان متدین اورا در همین مکان مقدس مشاهده می کردند.

در پیاده رو طالقانی چنان گرم سخن بود واز گذشته ها می گفت که هردو متوجه گذشت زمان نشدیم.

تلخ تر از همه اینها که مرا وادار به تحریر این چند خط کرد ،این بود که هنگام خداحافظی ،به من گفت #سیدجان ،شاید این آخرین #دیدارمان باشد...
واز بیماری اش و دردها و رنج هایی که احتمالا هر روز سراغش می آمد ،هیچ نگفت...

وامروز صبح که آگهی ترحیم این یار قدیمی و دوست صمیمی را درکانال فرهنگیان دیدم ، لرزه ای برقلبم گذشت و تصویر چهره پاک و نحیف واستوار لحظه آخرین، برایم تداعی شد و نیز عاقبت زندگی اجتماعی وشغلی و...
حاج محمد رضا تاجبک ازمیان مان رفت وآسمانی شد لیک صداقت مثال زدنی و استقلال رای و اخلاق خوش آن مرد بزرگ همچنان بر قلب وتارک جامعه فرهنگیان درخشان خواهد ماند وپا برجاست...
خدایش رحمت کناد و در جوار اولیای الهی محشور نماید.

واین مصیبت را به خانواده و فرهنگیان عزیز تسلیت عرض می کنم.
سیدعلی طاهرالدینی