کانال فرهنگیان
#اعلامیه مراسم تشییع و ترحیم مرحوم حاج محمد رضا تاجیک احمد آباد مسئول اسبق بازرسی اداره آموزش و پرورش شهرستان ورامین خدایش بیامرزد #کانال_فرهنگیان ورامین/قرچک/پیشوا/جوادآباد آدرس ما در تلگرام،سروش،بله،روبیکا👇 @channelfarhangiyan آدرس ما در ایتا👇 @k…
✍️به تألم فقدان یک فرهنگی
🔸#دکترسیدعلی_طاهرالدینی
...آخرین بار سال گذشته در خیابان طالقانی در مسیر تلاقی یک دیگر قرار گرفتیم و آنجا اورا بعداز سالها زیارت کردم، با وجود فروکش پاندمی کرونا همچنان ماسک برچهره زده بود و صورت بسبار نحیف و البته نجیب همانند گذشته.
ابتدا از کنارش عبور کردم وبا توصیفات ذکر شده ،نشناختمش...
ولی او ،مرد اراده ها و قدم های مطمئن بود ، ومرا صدا کرد ...
برگشتم وماسک را برداشت و باز هم شناختنش کمی دشوار
آری ظاهراً از بیماری مزمن و فرساینده ای رنج می برد.
درهمان پیاده روی شلوغ خیابان طالقانی مرا به کناری هدایت کرد و شروع به صحبت و همچنان با نگاه مثبت و محبتی که از قدیم به بنده داشت می گفت...
ناگهان از دلتنگی اش به حضرت معصومه سلام الله علیه و قم نحله هایی گشود...
ظاهراً دلش یک زیارت سیر طلب می کرد.
محمد رضا تاجیک ، مرد با شخصیت ،سیاست شناس مستقل و اصیل و عاشق اهل بیت و امام حسین علیه السلام بود.
حافظه بسیار سرشاری داشت ، درهمان گقتگوی پیاده روی طالقانی که نسبتا طولانی هم شد خیلی دیدگاه های لطیف و صریحی بیان کرد.
به دوسال حضور درکنار هم روز عاشورا در مهدیه ورامین اشاره می کرد و آن لحظات را ناب و تابتاک توصیف می کرد.
او بی واهمه از جناحین سیاسی ، رفتار کرد.
ارزش زندگی اش را در صداقت می دید ،نه خوشایند سیاسیون. وحتی نه خوشایند اطرافیان.
برای همه اطرافیان احترام درخور قائل بود اما تبعیت وتاثیر بی چون وچرا ،خیر.
طی سالها مسئولیت ارزشمندش ،چه به عنوان معاونت اداری ومالی در دهه ۶۰ و۷۰ و همچنین تصدی اداره بازرسی و ارزیابی عملکرد در ورامین ، غیر از رضای حق و افزایش روحیه معلمان وکارگزاران تعلیم و تربیت ،هیچ هدفی نداشت.
مسجد صاحب الزمان مأمن وملجا ونقطه میثاق همیشگی اش بود وجمع کثیری از مردمان متدین اورا در همین مکان مقدس مشاهده می کردند.
در پیاده رو طالقانی چنان گرم سخن بود واز گذشته ها می گفت که هردو متوجه گذشت زمان نشدیم.
تلخ تر از همه اینها که مرا وادار به تحریر این چند خط کرد ،این بود که هنگام خداحافظی ،به من گفت #سیدجان ،شاید این آخرین #دیدارمان باشد...
واز بیماری اش و دردها و رنج هایی که احتمالا هر روز سراغش می آمد ،هیچ نگفت...
وامروز صبح که آگهی ترحیم این یار قدیمی و دوست صمیمی را درکانال فرهنگیان دیدم ، لرزه ای برقلبم گذشت و تصویر چهره پاک و نحیف واستوار لحظه آخرین، برایم تداعی شد و نیز عاقبت زندگی اجتماعی وشغلی و...
حاج محمد رضا تاجبک ازمیان مان رفت وآسمانی شد لیک صداقت مثال زدنی و استقلال رای و اخلاق خوش آن مرد بزرگ همچنان بر قلب وتارک جامعه فرهنگیان درخشان خواهد ماند وپا برجاست...
خدایش رحمت کناد و در جوار اولیای الهی محشور نماید.
واین مصیبت را به خانواده و فرهنگیان عزیز تسلیت عرض می کنم.
سیدعلی طاهرالدینی
🔸#دکترسیدعلی_طاهرالدینی
...آخرین بار سال گذشته در خیابان طالقانی در مسیر تلاقی یک دیگر قرار گرفتیم و آنجا اورا بعداز سالها زیارت کردم، با وجود فروکش پاندمی کرونا همچنان ماسک برچهره زده بود و صورت بسبار نحیف و البته نجیب همانند گذشته.
ابتدا از کنارش عبور کردم وبا توصیفات ذکر شده ،نشناختمش...
ولی او ،مرد اراده ها و قدم های مطمئن بود ، ومرا صدا کرد ...
برگشتم وماسک را برداشت و باز هم شناختنش کمی دشوار
آری ظاهراً از بیماری مزمن و فرساینده ای رنج می برد.
درهمان پیاده روی شلوغ خیابان طالقانی مرا به کناری هدایت کرد و شروع به صحبت و همچنان با نگاه مثبت و محبتی که از قدیم به بنده داشت می گفت...
ناگهان از دلتنگی اش به حضرت معصومه سلام الله علیه و قم نحله هایی گشود...
ظاهراً دلش یک زیارت سیر طلب می کرد.
محمد رضا تاجیک ، مرد با شخصیت ،سیاست شناس مستقل و اصیل و عاشق اهل بیت و امام حسین علیه السلام بود.
حافظه بسیار سرشاری داشت ، درهمان گقتگوی پیاده روی طالقانی که نسبتا طولانی هم شد خیلی دیدگاه های لطیف و صریحی بیان کرد.
به دوسال حضور درکنار هم روز عاشورا در مهدیه ورامین اشاره می کرد و آن لحظات را ناب و تابتاک توصیف می کرد.
او بی واهمه از جناحین سیاسی ، رفتار کرد.
ارزش زندگی اش را در صداقت می دید ،نه خوشایند سیاسیون. وحتی نه خوشایند اطرافیان.
برای همه اطرافیان احترام درخور قائل بود اما تبعیت وتاثیر بی چون وچرا ،خیر.
طی سالها مسئولیت ارزشمندش ،چه به عنوان معاونت اداری ومالی در دهه ۶۰ و۷۰ و همچنین تصدی اداره بازرسی و ارزیابی عملکرد در ورامین ، غیر از رضای حق و افزایش روحیه معلمان وکارگزاران تعلیم و تربیت ،هیچ هدفی نداشت.
مسجد صاحب الزمان مأمن وملجا ونقطه میثاق همیشگی اش بود وجمع کثیری از مردمان متدین اورا در همین مکان مقدس مشاهده می کردند.
در پیاده رو طالقانی چنان گرم سخن بود واز گذشته ها می گفت که هردو متوجه گذشت زمان نشدیم.
تلخ تر از همه اینها که مرا وادار به تحریر این چند خط کرد ،این بود که هنگام خداحافظی ،به من گفت #سیدجان ،شاید این آخرین #دیدارمان باشد...
واز بیماری اش و دردها و رنج هایی که احتمالا هر روز سراغش می آمد ،هیچ نگفت...
وامروز صبح که آگهی ترحیم این یار قدیمی و دوست صمیمی را درکانال فرهنگیان دیدم ، لرزه ای برقلبم گذشت و تصویر چهره پاک و نحیف واستوار لحظه آخرین، برایم تداعی شد و نیز عاقبت زندگی اجتماعی وشغلی و...
حاج محمد رضا تاجبک ازمیان مان رفت وآسمانی شد لیک صداقت مثال زدنی و استقلال رای و اخلاق خوش آن مرد بزرگ همچنان بر قلب وتارک جامعه فرهنگیان درخشان خواهد ماند وپا برجاست...
خدایش رحمت کناد و در جوار اولیای الهی محشور نماید.
واین مصیبت را به خانواده و فرهنگیان عزیز تسلیت عرض می کنم.
سیدعلی طاهرالدینی