🔵 دولتی با گفتمان عاریتی
آقای روحانی در آغاز کار خود به دلیل اینکه دولتش فاقد گفتمان بود؛ در تعریف از ماهیت آن تعابیری مانند #تدبیر و امید، دولت #اعتدال، دولت #فراجناحی و... را به کار برد؛ اما پس گذشت زمانی اندک، روشن شد که مجادله بر سر این گزاره‌ها در فضای رسانه‌ای و افکار عمومی، تنها بازی با کلمات است و تبیین کننده چیستی و ماهیت دولت نیست. رویکردها و اولویت‌های دولت نشان داد دولت روحانی مانند دو دولت #سازندگی و #اصلاحات به معنای «خاص» کلمه، دولتی «#توسعه گراست». به این معنا که #توسعه و توسعه گرایی محور و کانون مسائل و دغدغه‌های اوست و در صورت تزاحم بین توسعه گرایی و سایر مقولات، اولویت و ترجیح با مساله توسعه است. بنابراین در بین پارادایم‌های علوم انسانی، پارادایم شکل دهنده به مبانی نظری دولت یازدهم، «پوزیتیویسم» است . دولت روحانی با تلقی ایران به عنوان یک کشور «جهان سومی یا توسعه نیافته» مسیری را که برخی کشورهای توسعه نیافته و جهان سومی مثل چین، مالزی، کره جنوبی و... برای توسعه خود پیش گرفتند، راه درست توسعه‌یافتگی می‌داند. این راه، 👈متکی به تجربه دیگر کشورهای جهان سوم، «تعامل مثبت با جهان توسعه‌یافته (غربی)» است.
📌پیامدهای نگاه پوزیتیویستی در دولت
یکی از مهم‌ترین پیامدهای این نگاه آن است که روابط خارجی با کشورهای #غربی به اولویت نخست ما تبدیل میشود و بالطبع روابط خارجی با دیگر کشورها، اولویت ندارد. زیرا تعامل با آنها به توسعه کشور کمکی نخواهد کرد. قطعاً این مدل توسعه به کم شدن روابط با دیگر کشورهای #اسلامی می‌انجامد و در عوض راه را برای #نفوذ سیاسی و فرهنگی کشورهای غربی باز می‌کند. در این نگاه بدون کار بین‌المللی نمی‌توان کارآمدی را در داخل به وجود آورد؛ نکته‌ای که #وابستگی کشور را روز به روز بیشتر و استقلال، اتکا به نیروی داخلی و اقتدار کشورمان را به مرورکاهش میدهد. این مدل توسعه قطعاً با اقتصاد #مقاومتی در تناقض است هرچند که مسئولان در ظاهر شعار اقتصاد مقاومتی سر می‌دهند.
تقلید توسعه‌گرایی در تعریف غربی، نوعی نقض غرض انقلاب اسلامی است. پارادایم پوزیتیویستی درباره مسئله توسعه یافتگی نیز با چالش و بحران روبروست. زیرا کشورهای زیادی در سراسر جهان و خصوصاً در منطقه ما هستند که از حداکثر #همگرایی با غربی‌ها روبرویند، اما در مقایسه با جمهوری اسلامی که تحت فشار قدرت‌های جهانی است، عقب‌مانده محسوب می‌شوند. این پارادایم به همه واقعیات توجه ندارد. مثلاً دائماً از چین به عنوان کشور موفق در توسعه‌یافتگی با شاخص اقتصادی توجه می‌کند اما چین را از زاویه شاخص توسعه‌یافتگی سیاسی به لحاظ دموکراسی، انتخابات و آزادی‌های سیاسی، رسانه‌ها و.. طرح و عرضه نمی‌کند.
نتیجه این نوع نگاه در دولت سازندگی، اصلاحات و همچنین دولت آقای روحانی چیزی جز دادن #امتیازات یک طرفه به غرب و عقب ماندن از توسعه نبود. آنچه درباره کندی پیشرفت علم، تعطیلی #صنایع داخلی و... مشاهده می‌کنیم؛ حاصل تقلید کورکورانه از نظریات کهنه و تاریخ گذشته غربی است. محمد عبدالهی
متن یادداشت در روزنامه صبح نو: https://sobhe-no.ir/newspaper/101/3/2727
_______
کانال مطالب راهبردی
👉 ☑️ @abdollahy
آقای روحانی در آغاز کار خود به دلیل اینکه دولتش فاقد گفتمان بود؛ در تعریف از ماهیت آن تعابیری مانند #تدبیر و امید، دولت #اعتدال، دولت #فراجناحی و... را به کار برد؛ اما پس گذشت زمانی اندک، روشن شد که مجادله بر سر این گزاره‌ها در فضای رسانه‌ای و افکار عمومی، تنها بازی با کلمات است و تبیین کننده چیستی و ماهیت دولت نیست. رویکردها و اولویت‌های دولت نشان داد دولت روحانی مانند دو دولت #سازندگی و #اصلاحات به معنای «خاص» کلمه، دولتی «#توسعه گراست». به این معنا که #توسعه و توسعه گرایی محور و کانون مسائل و دغدغه‌های اوست و در صورت تزاحم بین توسعه گرایی و سایر مقولات، اولویت و ترجیح با مساله توسعه است. بنابراین در بین پارادایم‌های علوم انسانی، پارادایم شکل دهنده به مبانی نظری دولت یازدهم، «پوزیتیویسم» است . دولت روحانی با تلقی ایران به عنوان یک کشور «جهان سومی یا توسعه نیافته» مسیری را که برخی کشورهای توسعه نیافته و جهان سومی مثل چین، مالزی، کره جنوبی و... برای توسعه خود پیش گرفتند، راه درست توسعه‌یافتگی می‌داند. این راه، 👈متکی به تجربه دیگر کشورهای جهان سوم، «تعامل مثبت با جهان توسعه‌یافته (غربی)» است.
📌پیامدهای نگاه پوزیتیویستی در دولت
یکی از مهم‌ترین پیامدهای این نگاه آن است که روابط خارجی با کشورهای #غربی به اولویت نخست ما تبدیل میشود و بالطبع روابط خارجی با دیگر کشورها، اولویت ندارد. زیرا تعامل با آنها به توسعه کشور کمکی نخواهد کرد. قطعاً این مدل توسعه به کم شدن روابط با دیگر کشورهای #اسلامی می‌انجامد و در عوض راه را برای #نفوذ سیاسی و فرهنگی کشورهای غربی باز می‌کند. در این نگاه بدون کار بین‌المللی نمی‌توان کارآمدی را در داخل به وجود آورد؛ نکته‌ای که #وابستگی کشور را روز به روز بیشتر و استقلال، اتکا به نیروی داخلی و اقتدار کشورمان را به مرورکاهش میدهد. این مدل توسعه قطعاً با اقتصاد #مقاومتی در تناقض است هرچند که مسئولان در ظاهر شعار اقتصاد مقاومتی سر می‌دهند.
تقلید توسعه‌گرایی در تعریف غربی، نوعی نقض غرض انقلاب اسلامی است. پارادایم پوزیتیویستی درباره مسئله توسعه یافتگی نیز با چالش و بحران روبروست. زیرا کشورهای زیادی در سراسر جهان و خصوصاً در منطقه ما هستند که از حداکثر #همگرایی با غربی‌ها روبرویند، اما در مقایسه با جمهوری اسلامی که تحت فشار قدرت‌های جهانی است، عقب‌مانده محسوب می‌شوند. این پارادایم به همه واقعیات توجه ندارد. مثلاً دائماً از چین به عنوان کشور موفق در توسعه‌یافتگی با شاخص اقتصادی توجه می‌کند اما چین را از زاویه شاخص توسعه‌یافتگی سیاسی به لحاظ دموکراسی، انتخابات و آزادی‌های سیاسی، رسانه‌ها و.. طرح و عرضه نمی‌کند.
نتیجه این نوع نگاه در دولت سازندگی، اصلاحات و همچنین دولت آقای روحانی چیزی جز دادن #امتیازات یک طرفه به غرب و عقب ماندن از توسعه نبود. آنچه درباره کندی پیشرفت علم، تعطیلی #صنایع داخلی و... مشاهده می‌کنیم؛ حاصل تقلید کورکورانه از نظریات کهنه و تاریخ گذشته غربی است. محمد عبدالهی
متن یادداشت در روزنامه صبح نو: https://sobhe-no.ir/newspaper/101/3/2727
_______
کانال مطالب راهبردی
👉 ☑️ @abdollahy
🔴 فراجناحی بودن دولت از واقعیت تا شعار!
📌یکی از شعارها و وعده هایی که حسن #روحانی، پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری مطرح کرد #فراجناحی بودن دولت بود اما کنش ها و رفتارهای سیاسی رییس جمهور نشان میدهد فراجناحی عمل کردن بیش از آنکه یک واقعیت سیاسی باشد، بیشتر یک «ژست» سیاسی است. دعوت دولت روحانی از محمدعلی #نجفی برای حضور در جلسات هیات دولت موید این مطلب است؛ در حالی که محمدباقر #قالیباف، #شهردار سابق تهران به دلیل اختلافات سیاسی با دولت یازدهم از حضور در جلسات هیات دولت محروم بود تا جاییکه حتی تلاشها و رایزنیهای گاه و بیگاه اعضای شورای شهر هم نتوانست شهردار را راهی جلسات هیات دولت کند.
نگاه جناحی دولت به مدیریت شهری در دولت قبل کار را به جایی رساند که شهردار تهران رسما اعلام کرد دولت هیچ حمایتی از شهرداری تهران نمی‌کند و شهرداری به تنهایی بار پایتخت ایران را به دوش می‌کشد. دکتر قالیباف درباره بی‌توجهی دولت به مترو گفته بود در صورت همکاری دولت، مدت زمان فاصله میان قطارها در متروی تهران به زیر ۳ دقیقه می‌رسید و روزانه بیش از ۱۰ میلیون مسافر در شهر جابه‌جا میشود .کاهش شدید بودجه شهرداری تهران نیز از جمله مواردی بود که شهردار گذشته با آن مواجه بود. به گونه‌ای که بودجه تکمیل متروی تهران از ۲۴۵ میلیارد تومان به ۱۲۸ میلیارد تومان رسید.
📌اگر چه حضور شهردار جدید تهران را در جلسات هیات دولت باید به فال نیک گرفت اما اینگونه رفتارهای متناقض, #جناحی و خالی از صداقت نشان میدهد سیاست برای دوگانه اعتدال-اصلاحات همواره خالی از نگاه خدمت‌محور و کارشناسانه است. به طوریکه اگر شهردار تهران در جناح مطبوعشان باشد، همراه سایر اعضای هیأت دولت،به جلسات کابینه دعوت میشود ؛ در غیر اینصورت باید در انتظار انواع سنگ اندازی ها و کارشکنی ها بماند و بار خدمت صادقانه به مردم را به تنهایی به دوش بکشد. محمد عبدالهی
👉 ☑️ @abdollahy
📌یکی از شعارها و وعده هایی که حسن #روحانی، پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری مطرح کرد #فراجناحی بودن دولت بود اما کنش ها و رفتارهای سیاسی رییس جمهور نشان میدهد فراجناحی عمل کردن بیش از آنکه یک واقعیت سیاسی باشد، بیشتر یک «ژست» سیاسی است. دعوت دولت روحانی از محمدعلی #نجفی برای حضور در جلسات هیات دولت موید این مطلب است؛ در حالی که محمدباقر #قالیباف، #شهردار سابق تهران به دلیل اختلافات سیاسی با دولت یازدهم از حضور در جلسات هیات دولت محروم بود تا جاییکه حتی تلاشها و رایزنیهای گاه و بیگاه اعضای شورای شهر هم نتوانست شهردار را راهی جلسات هیات دولت کند.
نگاه جناحی دولت به مدیریت شهری در دولت قبل کار را به جایی رساند که شهردار تهران رسما اعلام کرد دولت هیچ حمایتی از شهرداری تهران نمی‌کند و شهرداری به تنهایی بار پایتخت ایران را به دوش می‌کشد. دکتر قالیباف درباره بی‌توجهی دولت به مترو گفته بود در صورت همکاری دولت، مدت زمان فاصله میان قطارها در متروی تهران به زیر ۳ دقیقه می‌رسید و روزانه بیش از ۱۰ میلیون مسافر در شهر جابه‌جا میشود .کاهش شدید بودجه شهرداری تهران نیز از جمله مواردی بود که شهردار گذشته با آن مواجه بود. به گونه‌ای که بودجه تکمیل متروی تهران از ۲۴۵ میلیارد تومان به ۱۲۸ میلیارد تومان رسید.
📌اگر چه حضور شهردار جدید تهران را در جلسات هیات دولت باید به فال نیک گرفت اما اینگونه رفتارهای متناقض, #جناحی و خالی از صداقت نشان میدهد سیاست برای دوگانه اعتدال-اصلاحات همواره خالی از نگاه خدمت‌محور و کارشناسانه است. به طوریکه اگر شهردار تهران در جناح مطبوعشان باشد، همراه سایر اعضای هیأت دولت،به جلسات کابینه دعوت میشود ؛ در غیر اینصورت باید در انتظار انواع سنگ اندازی ها و کارشکنی ها بماند و بار خدمت صادقانه به مردم را به تنهایی به دوش بکشد. محمد عبدالهی
👉 ☑️ @abdollahy