🔸اسباب‌كشی به جامعه مجازی
▫️#عباس_عبدی
تاكنون در گفت‌وگوها و در مصاحبه‌ها بارها با این پرسش مواجه شده‌ام كه برای عبور از وضعیت كنونی جامعه چه تغییری باید رخ دهد؟ پاسخ به این پرسش می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، ولی به نظر بنده مهم‌ترین چالش حكومت نه در روابط خارجی و نه در حوزه اقتصاد است. البته در هر دو مورد بحران‌های جدی دارد، ولی تحول در آنها لزوما نمی‌تواند مساله ما را حل كند. چالش اصلی #نظام_رسانه‌ای است كه موجب قطبی شدن جامعه شده است. دو دهه پیش ما یك نظام رسانه‌ای داشتیم و یك جامعه واقعی. جامعه از بسیاری جهات قابل كنترل بود یا از طریق نیروی انتظامی، یا اطلاعاتی یا قضایی یا قدرت رسانه‌ای. در حقیقت انحصار رسانه‌ای حلقه اتصال تمام مولفه‌های قدرت‌های كنترلی بود، ولی با آمدن فناوری‌های #ماهواره و #اینترنت سپس #تلفن_هوشمند و #شبكه‌های اجتماعی، چند سالی است كه در كنار رسانه‌های رسمی شاهد شكل‌گیری رسانه‌های موازی هستیم كه مستقل از قدرت رسمی هستند و این قدرت توان نظارتی موثری بر آنها را ندارد. در این نظام رسانه‌ای نه تنها مرزهای جغرافیایی برداشته شده، بلكه معیارهای حرفه‌ای رسانه نیز از میان رفته و از همه مهم‌تر اینكه جامعه را به دو بخش واقعی و مجازی تبدیل كرده است. اعضای جامعه مجازی كسانی هستند كه زندگی خود را در رسانه‌ها و شبكه‌های مجازی می‌گذرانند. از كسب و كار گرفته تا دریافت اخبار و اطلاعات و سرگرمی و حتی آموزش و نیز دوست‌یابی و... بیشترین سهم از روز و شب آنان در این فضا می‌گذرد. جالب اینكه جامعه واقعی به‌ویژه مدیریت سیاسی و اجتماعی آن درك دقیقی از جامعه مجازی كه در تقابل با جامعه واقعی آنان است، ندارد.
برای نمونه بد نیست كه به برخی آمارهای سردستی این فضا نگاهی بیندازیم. بر اساس آخرین آمار #واتس‌آپ حدود ۵٠ میلیون كاربر ایرانی دارد. #تلگرام ۴٩ و #اینستاگرام ۴٧ میلیون، #سروش ١٢ میلیون، #لایكی ١١ میلیون، #بله ٨ و #توییتر ١٢ میلیون. شاید این آمار نشان دهد كه امیدی به حضور در شبكه‌های داخلی تحت كنترل و همسو با فضای واقعی وجود دارد، ولی مطلقا چنین نیست، زیرا این آمار تنها فقط نشان‌دهنده اعداد كاربر است، در حالی كه باید آمار تولید و مشاهده و بحث و گفت‌وگو و نیز بازتاب آنها را دید كه در این صورت شبكه‌های داخلی به كلی از صحنه جامعه مجازی حذف می‌شوند. این شبكه‌ها كه بیش از ٩٠درصد شهرنشینان بالای مثلا ١۵ سال كشور را پوشش می‌دهند، محلی هستند برای تعداد زیادی از مردم به ویژه جوانان جهت كار، ارتباطات، كسب خبر و آگاهی، ارتكاب جرم، پیدا كردن دوست، آموزش دیدن و حتی حل مسائل زندگی خودشان. این فضا محدود به این شبكه‌ها نیست. #یوتیوب، #آپارات، #فیلیمو و ده‌ها امكان دیگر چنان زندگی درهم تنیده‌ای را در فضای مجازی ایجاد كرده كه آنان را از فضای واقعی بی‌نیاز كرده است. در حالی كه فضای واقعی بر اثر بی‌اطلاعی و نوعی خشك‌مغزی در حال ادامه برنامه‌های خود است، فضای مجازی و جامعه مجازی با شتاب به سوی گسترش كارهای خود پیش می‌رود. این فضا حتی كسب و كار خود را با كارفرمایان جامعه مجازی كه لزوما در داخل مرزهای كشور نیستند، تعریف می‌كند و گویی فقط به لحاظ جغرافیایی در ایران هستند. یكی از امكانات جدید این فضا، #پادكست‌ها هستند. بنابر برخی آمارها حدود سه هزار پادكست فارسی وجود دارد كه حداقل یك‌سوم آنها فعال هستند و بسیاری از جوانان و فعالان از این راه زندگی می‌كنند. تیراژ آنها در برخی كتاب‌ها به بیش از صد هزار نفر شنونده می‌رسد. جالب‌تر اینكه این جامعه مجازی تا حدود زیادی مستغنی از جامعه واقعی است. چه در مقام تولیدكننده و چه در مقام مصرف‌كننده، آنان دارند زندگی خود را می‌كنند.
رفتار حكومت به عنوان بخش رسمی جامعه واقعی، نشان می‌دهد كه به كلی از این جامعه مجازی بی‌خبر است. فقط كافی است كه یك لایو اینستاگرامی را ببیند تا عده‌ای تحریك شوند و فریاد وااخلاقا سر دهند و خواهان فیلتر اینستاگرام شوند. كاری جز فیلترینگ بلد نیستند و هیچ درس‌آموزی از گذشته ندارند. منجمد منجمد هستند در حد المپیك! رفتار آنان انسان را به یاد آن سربازان ژاپنی در جزایر اشغالی فیلیپین می‌اندازد كه از شكست كشورش اطلاع نداشتند و همچنان سنگر خود را حفظ می‌كردند، در حالی كه ٣٠ سال از پایان جنگ گذشته بود. متولیان جامه واقعی ایران نیز در همین فضا هستند. هنوز بودجه‌های كلانی را صرف صدور مجوز و ممیزی برای كالاهای فرهنگی یا حتی شروع كسب و كار كرده و هزینه‌های بیشتری را صرف نظارت بر آنها می‌كنند، در حالی كه خیلی وقت است كه بازی تمام شده و فقط در حال وقت تلف كردن هستند. به راحتی آب خوردن سرمایه انسانی و اعتبار خود را به علت لغو یك برنامه از دست می‌دهند و بعد جای دیگری آن را مفت و مجانی و با اقدام بسیار كوچكی از آنِ خود می‌كنند، هنوز هم متوجه ابعاد این خطای فاجعه‌بار نمی‌شوند.
▫️#عباس_عبدی
تاكنون در گفت‌وگوها و در مصاحبه‌ها بارها با این پرسش مواجه شده‌ام كه برای عبور از وضعیت كنونی جامعه چه تغییری باید رخ دهد؟ پاسخ به این پرسش می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، ولی به نظر بنده مهم‌ترین چالش حكومت نه در روابط خارجی و نه در حوزه اقتصاد است. البته در هر دو مورد بحران‌های جدی دارد، ولی تحول در آنها لزوما نمی‌تواند مساله ما را حل كند. چالش اصلی #نظام_رسانه‌ای است كه موجب قطبی شدن جامعه شده است. دو دهه پیش ما یك نظام رسانه‌ای داشتیم و یك جامعه واقعی. جامعه از بسیاری جهات قابل كنترل بود یا از طریق نیروی انتظامی، یا اطلاعاتی یا قضایی یا قدرت رسانه‌ای. در حقیقت انحصار رسانه‌ای حلقه اتصال تمام مولفه‌های قدرت‌های كنترلی بود، ولی با آمدن فناوری‌های #ماهواره و #اینترنت سپس #تلفن_هوشمند و #شبكه‌های اجتماعی، چند سالی است كه در كنار رسانه‌های رسمی شاهد شكل‌گیری رسانه‌های موازی هستیم كه مستقل از قدرت رسمی هستند و این قدرت توان نظارتی موثری بر آنها را ندارد. در این نظام رسانه‌ای نه تنها مرزهای جغرافیایی برداشته شده، بلكه معیارهای حرفه‌ای رسانه نیز از میان رفته و از همه مهم‌تر اینكه جامعه را به دو بخش واقعی و مجازی تبدیل كرده است. اعضای جامعه مجازی كسانی هستند كه زندگی خود را در رسانه‌ها و شبكه‌های مجازی می‌گذرانند. از كسب و كار گرفته تا دریافت اخبار و اطلاعات و سرگرمی و حتی آموزش و نیز دوست‌یابی و... بیشترین سهم از روز و شب آنان در این فضا می‌گذرد. جالب اینكه جامعه واقعی به‌ویژه مدیریت سیاسی و اجتماعی آن درك دقیقی از جامعه مجازی كه در تقابل با جامعه واقعی آنان است، ندارد.
برای نمونه بد نیست كه به برخی آمارهای سردستی این فضا نگاهی بیندازیم. بر اساس آخرین آمار #واتس‌آپ حدود ۵٠ میلیون كاربر ایرانی دارد. #تلگرام ۴٩ و #اینستاگرام ۴٧ میلیون، #سروش ١٢ میلیون، #لایكی ١١ میلیون، #بله ٨ و #توییتر ١٢ میلیون. شاید این آمار نشان دهد كه امیدی به حضور در شبكه‌های داخلی تحت كنترل و همسو با فضای واقعی وجود دارد، ولی مطلقا چنین نیست، زیرا این آمار تنها فقط نشان‌دهنده اعداد كاربر است، در حالی كه باید آمار تولید و مشاهده و بحث و گفت‌وگو و نیز بازتاب آنها را دید كه در این صورت شبكه‌های داخلی به كلی از صحنه جامعه مجازی حذف می‌شوند. این شبكه‌ها كه بیش از ٩٠درصد شهرنشینان بالای مثلا ١۵ سال كشور را پوشش می‌دهند، محلی هستند برای تعداد زیادی از مردم به ویژه جوانان جهت كار، ارتباطات، كسب خبر و آگاهی، ارتكاب جرم، پیدا كردن دوست، آموزش دیدن و حتی حل مسائل زندگی خودشان. این فضا محدود به این شبكه‌ها نیست. #یوتیوب، #آپارات، #فیلیمو و ده‌ها امكان دیگر چنان زندگی درهم تنیده‌ای را در فضای مجازی ایجاد كرده كه آنان را از فضای واقعی بی‌نیاز كرده است. در حالی كه فضای واقعی بر اثر بی‌اطلاعی و نوعی خشك‌مغزی در حال ادامه برنامه‌های خود است، فضای مجازی و جامعه مجازی با شتاب به سوی گسترش كارهای خود پیش می‌رود. این فضا حتی كسب و كار خود را با كارفرمایان جامعه مجازی كه لزوما در داخل مرزهای كشور نیستند، تعریف می‌كند و گویی فقط به لحاظ جغرافیایی در ایران هستند. یكی از امكانات جدید این فضا، #پادكست‌ها هستند. بنابر برخی آمارها حدود سه هزار پادكست فارسی وجود دارد كه حداقل یك‌سوم آنها فعال هستند و بسیاری از جوانان و فعالان از این راه زندگی می‌كنند. تیراژ آنها در برخی كتاب‌ها به بیش از صد هزار نفر شنونده می‌رسد. جالب‌تر اینكه این جامعه مجازی تا حدود زیادی مستغنی از جامعه واقعی است. چه در مقام تولیدكننده و چه در مقام مصرف‌كننده، آنان دارند زندگی خود را می‌كنند.
رفتار حكومت به عنوان بخش رسمی جامعه واقعی، نشان می‌دهد كه به كلی از این جامعه مجازی بی‌خبر است. فقط كافی است كه یك لایو اینستاگرامی را ببیند تا عده‌ای تحریك شوند و فریاد وااخلاقا سر دهند و خواهان فیلتر اینستاگرام شوند. كاری جز فیلترینگ بلد نیستند و هیچ درس‌آموزی از گذشته ندارند. منجمد منجمد هستند در حد المپیك! رفتار آنان انسان را به یاد آن سربازان ژاپنی در جزایر اشغالی فیلیپین می‌اندازد كه از شكست كشورش اطلاع نداشتند و همچنان سنگر خود را حفظ می‌كردند، در حالی كه ٣٠ سال از پایان جنگ گذشته بود. متولیان جامه واقعی ایران نیز در همین فضا هستند. هنوز بودجه‌های كلانی را صرف صدور مجوز و ممیزی برای كالاهای فرهنگی یا حتی شروع كسب و كار كرده و هزینه‌های بیشتری را صرف نظارت بر آنها می‌كنند، در حالی كه خیلی وقت است كه بازی تمام شده و فقط در حال وقت تلف كردن هستند. به راحتی آب خوردن سرمایه انسانی و اعتبار خود را به علت لغو یك برنامه از دست می‌دهند و بعد جای دیگری آن را مفت و مجانی و با اقدام بسیار كوچكی از آنِ خود می‌كنند، هنوز هم متوجه ابعاد این خطای فاجعه‌بار نمی‌شوند.
#موبایل
🔸ضریب نفوذ تلفن‌همراه در ایران به ۱۵۰ درصد رسید
بر اساس آخرین آمار سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور، ضریب نفوذ #تلفن_همراه در کشور به ۱۵۰ درصد رسیده است.
تعداد مشترکین تلفن همراه از ۹۳ میلیون نفر در سال ۹۷ اکنون از مرز ۱۲۵ میلیون نفر گذشته و طبق آخرین آمار درصد نفوذ تلفن همراه در کشور ۱۴۹.۹ است.
@irna_1313
🔸ضریب نفوذ تلفن‌همراه در ایران به ۱۵۰ درصد رسید
بر اساس آخرین آمار سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور، ضریب نفوذ #تلفن_همراه در کشور به ۱۵۰ درصد رسیده است.
تعداد مشترکین تلفن همراه از ۹۳ میلیون نفر در سال ۹۷ اکنون از مرز ۱۲۵ میلیون نفر گذشته و طبق آخرین آمار درصد نفوذ تلفن همراه در کشور ۱۴۹.۹ است.
@irna_1313
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔸آشنایی با سرویس پرداخت موبایلی مبتنی بر استاندارد EMV (کهربا)
برای استفاده از #پرداخت_موبایلی مبتنی بر استاندارد EMV پس از نصب برنامک دارای مجوز #بانک_مرکزی و انجام فرایند احراز هویت و ثبت اطلاعات کارت مشتری، #تلفن_همراه آماده بهره‌برداری خواهد بود و انجام تراکنش بر روی پایانه فروش با نزدیک کردن تلفن همراه به پایانه به سهولت میسر می‌شود. سایت رسمی بانک مرکزی
برای استفاده از #پرداخت_موبایلی مبتنی بر استاندارد EMV پس از نصب برنامک دارای مجوز #بانک_مرکزی و انجام فرایند احراز هویت و ثبت اطلاعات کارت مشتری، #تلفن_همراه آماده بهره‌برداری خواهد بود و انجام تراکنش بر روی پایانه فروش با نزدیک کردن تلفن همراه به پایانه به سهولت میسر می‌شود. سایت رسمی بانک مرکزی
#اینترنت #موبایل
🔸خیز اروپا برای نسل ششم
کمیسیون اروپا اعلام کرده است که رقم ۹۰۰ میلیون یورو را برای گسترش نسل پنجم شبکه تلفن همراه (5G) و تحقیقات نسل ششم (6G) در برنامه «افق اروپا» اختصاص خواهد داد. این اقدام به‌عنوان بخشی از راهبرد تحقیقی و توسعه‌ای در فناوری‌های جدید در بودجه بلند مدت اتحادیه اروپا که سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۷ را شامل می‌شود، معرفی شده است.
این طرح پیشنهادی دو هفته پیش در کمیسیون اروپا به تصویب رسید و طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده، پاییز امسال در شورای اروپا بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا به بحث گذاشته می‌شود.
طبق اطلاعات ارائه شده #نسل_ششم شبکه #تلفن_همراه می‌تواند ۵۰ برابر سریع‌تر از فن‌آوری‌های #نسل_پنجم باشد. سامسونگ از تابستان سال گذشته تحقیق و توسعه روی نسل ششم شبکه تلفن همراه را آغاز کرده است.
#پیتر_استاکمان، معاون بخش «شبکه‌های آینده» در کمیسیون اروپا، سیاست‌های این نهاد اروپایی درباره سیستم‌های ارتباطی پنج‌جی (5G) و برنامه‌های تحقیقاتی و نوآورانه مرتبط را مدیریت می‌کند.
🔸خیز اروپا برای نسل ششم
کمیسیون اروپا اعلام کرده است که رقم ۹۰۰ میلیون یورو را برای گسترش نسل پنجم شبکه تلفن همراه (5G) و تحقیقات نسل ششم (6G) در برنامه «افق اروپا» اختصاص خواهد داد. این اقدام به‌عنوان بخشی از راهبرد تحقیقی و توسعه‌ای در فناوری‌های جدید در بودجه بلند مدت اتحادیه اروپا که سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۷ را شامل می‌شود، معرفی شده است.
این طرح پیشنهادی دو هفته پیش در کمیسیون اروپا به تصویب رسید و طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده، پاییز امسال در شورای اروپا بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا به بحث گذاشته می‌شود.
طبق اطلاعات ارائه شده #نسل_ششم شبکه #تلفن_همراه می‌تواند ۵۰ برابر سریع‌تر از فن‌آوری‌های #نسل_پنجم باشد. سامسونگ از تابستان سال گذشته تحقیق و توسعه روی نسل ششم شبکه تلفن همراه را آغاز کرده است.
#پیتر_استاکمان، معاون بخش «شبکه‌های آینده» در کمیسیون اروپا، سیاست‌های این نهاد اروپایی درباره سیستم‌های ارتباطی پنج‌جی (5G) و برنامه‌های تحقیقاتی و نوآورانه مرتبط را مدیریت می‌کند.
#چهره #ارتباطات
🔸الکساندر گراهام بل (۱۸۴۷ – ۱۹۲۲)
#الکساندر_گراهام_بل زاده ادینبورگ اسکاتلند مخترع، مبتکر و دانشمند اسکاتلندی-آمریکایی بود. شهرت او به خاطر اختراع #تلفن است.
گراهام‌بل در سال ۱۸۷۱ به بوستون در ایالت ماساچوست آمریکا نقل مکان کرد و در سال ۱۸۷۵ به برخی کشفیات مختلف دست یافت که سرانجام به اختراع تلفن منتهی شد
Alexander Graham Bell
🔸الکساندر گراهام بل (۱۸۴۷ – ۱۹۲۲)
#الکساندر_گراهام_بل زاده ادینبورگ اسکاتلند مخترع، مبتکر و دانشمند اسکاتلندی-آمریکایی بود. شهرت او به خاطر اختراع #تلفن است.
گراهام‌بل در سال ۱۸۷۱ به بوستون در ایالت ماساچوست آمریکا نقل مکان کرد و در سال ۱۸۷۵ به برخی کشفیات مختلف دست یافت که سرانجام به اختراع تلفن منتهی شد
Alexander Graham Bell
#تکنوکلاس #تاریخ #مدیاویژن
🔸تلویزیون اولیه early television
▫️نویسنده: #ویلیام_اوریچیو
▫️مترجم: #یونس_شکرخواه
اکثر کشورهای غربی ارائه خدمات تلویزیونی منظم را در اوایل دهه پنجاه میلادی آغاز کردند. دولت‌ها در آن زمان سیستم‌های پخش دولتی رادیویی ـ تلویزیونی، ملی و تجاری را قانونمند کرده و به آنها سر و سامان بخشیده بودند. به همین دلیل، ظهور رسانه #تلویزیون، آنگونه که تاریخ نشان می‌دهد، به نوعی بازتاب مشخصات و ویژگی‌های متفاوت ملل گوناگون است. اما با در نظر گرفتن جنبه بین‌المللی این رسانه و همچنین به لحاظ نحوه استفاده از آن، تاریخچه تلویزیون به سال‌های قبل از دهه پنجاه باز می‌گردد.
تاریخ اولیه تلویزیون را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد:
توقعات و فناوری‌های‌اولیه (١٩٢٠-١٨٧٠)، آزمایشات مکانیکی و الکترونیک
(١٩٣٠-١٩٢٠)، بهره‌برداری و ارائه استانداردها (١٩٣٠-١٩۴٠). با اینکه در مورد زمان پخش اولین برنامه تلویزیونی بحث و اختلاف نظر وجود دارد، آنچه مسلم است، فکر خلق این رسانه و ثبت آن به عنوان یک اختراع و همچنین عوامل کلیدی آن، یک دهه پیش از اینکه اولین فیلم سینمایی بر پرده ظاهر شود، وجود داشته است. فکر ارسال تصویر از راه دور به عنوان یک رسانه، همزمان با اختراع #تلفن در سال ١٨٧۶ پدیدار شد. یک سال پس از اختراع تلفن، نویسندگان این نکته را مطرح ساختند که ایده "همزمانی قابل هدایت و جهت‌دار" در مسایل مربوط به صدا قابل جایگزینی با تصویر است و به این ترتیب بود که پیوند تلفن و عکاسی و سپس پخش زنده تلویزیونی صورت‌های مختلفی به خود گرفت. در ژوئن ١٨٧٧ در کتاب سال علم و صنعت* توصیف کاملی از دستگاه تلکتروسکوپ ارائه شد. تلکتروسکوپ که اختراع آن را به گراهام بل نسبت می‌دهند، می‌توانست تصاویر زنده را از فاصله دور ارسال کند.
دو سال پس از اختراع تلفن، در نشریه پانچ (punch) صحنه‌ای به نمایش در آمد که در آن دختری در سیلان با پدر و مادرش در لندن از طریق تاریکخانه (camera obscura) که اختراع آنرا به #ادیسون نسبت می‌دهند از طریق تلفن صحبت می‌کرد.
#آلبرت_روبیدا (Albert Robida) در سال ١٨٨٣ دیدگاه خود را درباره #تلویزیون به عنوان دستگاهی که قادر است سرگرم کند، ارتباط برقرار کند و تحت نظر بگیرد، با جزئیات دقیق مطرح کرد. به این ترتیب بود که ایده ایجاد ارتباط همزمان که قبلاً به وسیله تلفن تجربه شده بود، با این تلاش‌های مبتنی بر تخیل، به سرعت در ذهن مردم به عنوان پدیده‌ای که می‌تواند علاوه بر صدا، تصویر را هم منتقل سازد، شکل گرفت و به عنصری کلیدی در افق آرزوها برای ظهور فیلم در دهه بعد دامن زد.
اختراع تلویزیون، با این حال، فراتر از یک خیال بود. نخستین سیستم تلویزیونی، به عنوان یک اختراع، در سال ١٨٨۴ ثبت شد.
دستگاه پل نیپکوف (Paul Nipkow) به نام elektrishes teleskop که به دیسک نیپکوف هم معروف است، حکم قلب سیستم‌های مکانیکی تلویزیونی اوایل دهه چهل را دارد. سیستم نیپکوف تجزیه تصاویر به نقاط ریز، ارسال آن به صورت سیگنال‌های الکترونیکی و شکل‌گیری مجدد آن را امکان‌پذیر ساخت. لازاری ویلر (Lazare Weiller)، دستگاه فوروسکوپ (phoroscope) را در سال ١٨٨٩ عرضه کرد. این دستگاه عملکردی شبیه به سیستم نیپکوف داشت، با این تفاوت که به جای صفحه‌ای چرخان، لازاری ویلر از استوانه‌ای چرخان استفاده کرد. این استوانه از آینه‌های زاویه‌دار ساخته شده بود. چارلز فرانسس جنکینز (Charles Frances Jenkins) همزمان با ظهور اولین تصاویر متحرک، فانتاسکوپ (phantascope) را طراحی کرد. این نام در واقع دو دستگاه را توصیف می‌کرد: یکی سیستم تصاویر متحرک که با همکاری توماس آرمات (Thomas Armat) ساخته شده بود و دیگری یک سیستم تلویزیونی که می‌توانست شکل‌های ساده را ارسال کند و این رویایی بود که تا کنون تحقق نیافته بود. در اوایل دهه بیستم مهندسان با فرایندهای ارسال، دریافت و ذخیره‌سازی سیگنال‌های تلویزیونی به تجربه‌اندوزی پرداختند.
#جان_لوگی‌برد (John Logie Baird)، فیلو فارنزورث (Philo Farnsworth) و شرکت‌هایی چون EMI و RCA که از اختراع رادیو و گرایش روزافزون صنعت #سینما به استفاده از فناوری‌های صوتی به هیجان آمده بودند، تصمیم گرفتند در زمینه فناوری‌های مختلف تجربیاتی به دست آورند؛ برای مثال جان لوگی‌برد توانست نتایج رضایت‌بخشی در زمینه رنگ، تلویزیون سه‌بعدی و همچنین سیستم ضبط ویدیویی دیسکی به دست آورد. تلاش‌های اولیه و احتمالاً زودرس برای ارائه تلویزیون به عنوان نوعی از خدمات عمومی آغاز شد، ولی تا اوایل دهه ٣٠، طبیعت غیر متعارف سیستم‌ها و نبود استانداردهای فناورانه، استفاده از تلویزیون را بسیار محدود می‌کرد. با این حال این رسانه همچنان در تخیل مردم جایگاه ویژه‌ای داشت و این تخیلات در فیلم‌ها نیز نمود می‌یافتند.
* L’annee scientifique industrielle
ادامه مطلب در پست بعد:
🔸تلویزیون اولیه early television
▫️نویسنده: #ویلیام_اوریچیو
▫️مترجم: #یونس_شکرخواه
اکثر کشورهای غربی ارائه خدمات تلویزیونی منظم را در اوایل دهه پنجاه میلادی آغاز کردند. دولت‌ها در آن زمان سیستم‌های پخش دولتی رادیویی ـ تلویزیونی، ملی و تجاری را قانونمند کرده و به آنها سر و سامان بخشیده بودند. به همین دلیل، ظهور رسانه #تلویزیون، آنگونه که تاریخ نشان می‌دهد، به نوعی بازتاب مشخصات و ویژگی‌های متفاوت ملل گوناگون است. اما با در نظر گرفتن جنبه بین‌المللی این رسانه و همچنین به لحاظ نحوه استفاده از آن، تاریخچه تلویزیون به سال‌های قبل از دهه پنجاه باز می‌گردد.
تاریخ اولیه تلویزیون را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد:
توقعات و فناوری‌های‌اولیه (١٩٢٠-١٨٧٠)، آزمایشات مکانیکی و الکترونیک
(١٩٣٠-١٩٢٠)، بهره‌برداری و ارائه استانداردها (١٩٣٠-١٩۴٠). با اینکه در مورد زمان پخش اولین برنامه تلویزیونی بحث و اختلاف نظر وجود دارد، آنچه مسلم است، فکر خلق این رسانه و ثبت آن به عنوان یک اختراع و همچنین عوامل کلیدی آن، یک دهه پیش از اینکه اولین فیلم سینمایی بر پرده ظاهر شود، وجود داشته است. فکر ارسال تصویر از راه دور به عنوان یک رسانه، همزمان با اختراع #تلفن در سال ١٨٧۶ پدیدار شد. یک سال پس از اختراع تلفن، نویسندگان این نکته را مطرح ساختند که ایده "همزمانی قابل هدایت و جهت‌دار" در مسایل مربوط به صدا قابل جایگزینی با تصویر است و به این ترتیب بود که پیوند تلفن و عکاسی و سپس پخش زنده تلویزیونی صورت‌های مختلفی به خود گرفت. در ژوئن ١٨٧٧ در کتاب سال علم و صنعت* توصیف کاملی از دستگاه تلکتروسکوپ ارائه شد. تلکتروسکوپ که اختراع آن را به گراهام بل نسبت می‌دهند، می‌توانست تصاویر زنده را از فاصله دور ارسال کند.
دو سال پس از اختراع تلفن، در نشریه پانچ (punch) صحنه‌ای به نمایش در آمد که در آن دختری در سیلان با پدر و مادرش در لندن از طریق تاریکخانه (camera obscura) که اختراع آنرا به #ادیسون نسبت می‌دهند از طریق تلفن صحبت می‌کرد.
#آلبرت_روبیدا (Albert Robida) در سال ١٨٨٣ دیدگاه خود را درباره #تلویزیون به عنوان دستگاهی که قادر است سرگرم کند، ارتباط برقرار کند و تحت نظر بگیرد، با جزئیات دقیق مطرح کرد. به این ترتیب بود که ایده ایجاد ارتباط همزمان که قبلاً به وسیله تلفن تجربه شده بود، با این تلاش‌های مبتنی بر تخیل، به سرعت در ذهن مردم به عنوان پدیده‌ای که می‌تواند علاوه بر صدا، تصویر را هم منتقل سازد، شکل گرفت و به عنصری کلیدی در افق آرزوها برای ظهور فیلم در دهه بعد دامن زد.
اختراع تلویزیون، با این حال، فراتر از یک خیال بود. نخستین سیستم تلویزیونی، به عنوان یک اختراع، در سال ١٨٨۴ ثبت شد.
دستگاه پل نیپکوف (Paul Nipkow) به نام elektrishes teleskop که به دیسک نیپکوف هم معروف است، حکم قلب سیستم‌های مکانیکی تلویزیونی اوایل دهه چهل را دارد. سیستم نیپکوف تجزیه تصاویر به نقاط ریز، ارسال آن به صورت سیگنال‌های الکترونیکی و شکل‌گیری مجدد آن را امکان‌پذیر ساخت. لازاری ویلر (Lazare Weiller)، دستگاه فوروسکوپ (phoroscope) را در سال ١٨٨٩ عرضه کرد. این دستگاه عملکردی شبیه به سیستم نیپکوف داشت، با این تفاوت که به جای صفحه‌ای چرخان، لازاری ویلر از استوانه‌ای چرخان استفاده کرد. این استوانه از آینه‌های زاویه‌دار ساخته شده بود. چارلز فرانسس جنکینز (Charles Frances Jenkins) همزمان با ظهور اولین تصاویر متحرک، فانتاسکوپ (phantascope) را طراحی کرد. این نام در واقع دو دستگاه را توصیف می‌کرد: یکی سیستم تصاویر متحرک که با همکاری توماس آرمات (Thomas Armat) ساخته شده بود و دیگری یک سیستم تلویزیونی که می‌توانست شکل‌های ساده را ارسال کند و این رویایی بود که تا کنون تحقق نیافته بود. در اوایل دهه بیستم مهندسان با فرایندهای ارسال، دریافت و ذخیره‌سازی سیگنال‌های تلویزیونی به تجربه‌اندوزی پرداختند.
#جان_لوگی‌برد (John Logie Baird)، فیلو فارنزورث (Philo Farnsworth) و شرکت‌هایی چون EMI و RCA که از اختراع رادیو و گرایش روزافزون صنعت #سینما به استفاده از فناوری‌های صوتی به هیجان آمده بودند، تصمیم گرفتند در زمینه فناوری‌های مختلف تجربیاتی به دست آورند؛ برای مثال جان لوگی‌برد توانست نتایج رضایت‌بخشی در زمینه رنگ، تلویزیون سه‌بعدی و همچنین سیستم ضبط ویدیویی دیسکی به دست آورد. تلاش‌های اولیه و احتمالاً زودرس برای ارائه تلویزیون به عنوان نوعی از خدمات عمومی آغاز شد، ولی تا اوایل دهه ٣٠، طبیعت غیر متعارف سیستم‌ها و نبود استانداردهای فناورانه، استفاده از تلویزیون را بسیار محدود می‌کرد. با این حال این رسانه همچنان در تخیل مردم جایگاه ویژه‌ای داشت و این تخیلات در فیلم‌ها نیز نمود می‌یافتند.
* L’annee scientifique industrielle
ادامه مطلب در پست بعد:
#تکنوکلاس #واژه‌ها 🔸 آزار سایبری
#آزارسایبری Cyberbullying یا قلدری سایبری گونه‌ای از هراس آفرینی است که از طریق ابزارهای #دیجیتال یا #فضای‌سایبری و #آنلاین صورت می‌گیرد. این موارد هم در زبان انگلیسی برای بیان همین منظور به کار می‌روند:
online bullying | cyberharassment
#ایمیل، #چت، #تلفن یا دیگر ابزارهای اطلاعاتی - ارتباطی از جمله محیط‌ها و ابزارهایی هستند که جرایم و آزارهای سایبری در آنها رخ می‌دهد. آزارهای سایبری می‌توانند زندگی قربانی را به شرایطی آکنده از ترس همیشگی با آسیب‌های روحی روانی گذرا و یا دائمی تبدیل کنند.
بیستم ژوئن در تقویم ارتباطاتی‌ها روز جهانی مقابله با آزار سایبری است
#StopCyberbullyingDay
#آزارسایبری Cyberbullying یا قلدری سایبری گونه‌ای از هراس آفرینی است که از طریق ابزارهای #دیجیتال یا #فضای‌سایبری و #آنلاین صورت می‌گیرد. این موارد هم در زبان انگلیسی برای بیان همین منظور به کار می‌روند:
online bullying | cyberharassment
#ایمیل، #چت، #تلفن یا دیگر ابزارهای اطلاعاتی - ارتباطی از جمله محیط‌ها و ابزارهایی هستند که جرایم و آزارهای سایبری در آنها رخ می‌دهد. آزارهای سایبری می‌توانند زندگی قربانی را به شرایطی آکنده از ترس همیشگی با آسیب‌های روحی روانی گذرا و یا دائمی تبدیل کنند.
بیستم ژوئن در تقویم ارتباطاتی‌ها روز جهانی مقابله با آزار سایبری است
#StopCyberbullyingDay
#تکنوکلاس #ارتباطات
🔸تکنولوژی شمشیر دو لبه است
تکنولوژی می‌بخشد و می‌برد. #چاپ به ما اجازه داد تا بهتر دانش را تدوین و منتقل کنیم اما در ازای آن خاطرات خود را کنار گذاشتیم. #تلفن همراه به ما ارتباطی دائمی داد اما اکنون، حواسمان همیشه پرت آن است.
#نیل_پستمن (۱۹۳۱-۲۰۰۳) نظریه‌پرداز ارتباطات
Neil Postman: Technology is a doubled-edged sword
🔸تکنولوژی شمشیر دو لبه است
تکنولوژی می‌بخشد و می‌برد. #چاپ به ما اجازه داد تا بهتر دانش را تدوین و منتقل کنیم اما در ازای آن خاطرات خود را کنار گذاشتیم. #تلفن همراه به ما ارتباطی دائمی داد اما اکنون، حواسمان همیشه پرت آن است.
#نیل_پستمن (۱۹۳۱-۲۰۰۳) نظریه‌پرداز ارتباطات
Neil Postman: Technology is a doubled-edged sword
#تکنوکلاس #واژه‌ها 🔸 آزار سایبری
#آزارسایبری (Cyberbullying) یا قلدری سایبری گونه‌ای از هراس آفرینی است که از طریق ابزارهای #دیجیتال یا #فضای‌سایبری و #آنلاین صورت می‌گیرد. این موارد هم در زبان انگلیسی برای بیان همین منظور به کار می‌روند:
online bullying | cyberharassment
#ایمیل، #چت، #تلفن یا دیگر ابزارهای اطلاعاتی - ارتباطی از جمله محیط‌ها و ابزارهایی هستند که جرایم و آزارهای سایبری در آنها رخ می‌دهد. آزارهای سایبری می‌توانند زندگی قربانی را به شرایطی آکنده از ترس همیشگی با آسیب‌های روحی روانی گذرا و یا دائمی تبدیل کنند.
بیستم ژوئن در تقویم ارتباطاتی‌ها روز جهانی مقابله با آزار سایبری است
#StopCyberbullyingDay
#آزارسایبری (Cyberbullying) یا قلدری سایبری گونه‌ای از هراس آفرینی است که از طریق ابزارهای #دیجیتال یا #فضای‌سایبری و #آنلاین صورت می‌گیرد. این موارد هم در زبان انگلیسی برای بیان همین منظور به کار می‌روند:
online bullying | cyberharassment
#ایمیل، #چت، #تلفن یا دیگر ابزارهای اطلاعاتی - ارتباطی از جمله محیط‌ها و ابزارهایی هستند که جرایم و آزارهای سایبری در آنها رخ می‌دهد. آزارهای سایبری می‌توانند زندگی قربانی را به شرایطی آکنده از ترس همیشگی با آسیب‌های روحی روانی گذرا و یا دائمی تبدیل کنند.
بیستم ژوئن در تقویم ارتباطاتی‌ها روز جهانی مقابله با آزار سایبری است
#StopCyberbullyingDay