برای مظلومیت #قرآن
#غزل
روزی به نیزه رفته شده از سر عناد
روزی دگر در آتشِ این قوم کج نهاد
یک روز سوخت پشتِ درِ خانۀ علی
آن مصحف شریف که جانم فداش باد
قدر کتاب وحی ندانست هیچ رو
ملجم به روی آیت حق تیغ برگشاد
یک روز هم ورق ورقش آه آه آه
در کربلا به زیر سم اسبها فتاد
زان قوم تیره روز، فزون در عقیده بود
از روی شرم، سر به بیابان گذاشت «باد»
حرمت نداشت قاری قرآن مصطفی
چوبی یزید بر لب و دندان او نهاد!
امروز نیز تیرۀ نامردمانِ جهل
آتش زنند مصحف حق را در آن بلاد
خواهد هرآنکه یادِ کتاب از جهان برد
خود می‌رود ز یاد، چنانی که بِن زیاد
کوتاهِ قصّه، می‌گذرد آنچه رفته است
اینک نمانده هیچ اثر از ثمود و عاد
#غزل
روزی به نیزه رفته شده از سر عناد
روزی دگر در آتشِ این قوم کج نهاد
یک روز سوخت پشتِ درِ خانۀ علی
آن مصحف شریف که جانم فداش باد
قدر کتاب وحی ندانست هیچ رو
ملجم به روی آیت حق تیغ برگشاد
یک روز هم ورق ورقش آه آه آه
در کربلا به زیر سم اسبها فتاد
زان قوم تیره روز، فزون در عقیده بود
از روی شرم، سر به بیابان گذاشت «باد»
حرمت نداشت قاری قرآن مصطفی
چوبی یزید بر لب و دندان او نهاد!
امروز نیز تیرۀ نامردمانِ جهل
آتش زنند مصحف حق را در آن بلاد
خواهد هرآنکه یادِ کتاب از جهان برد
خود می‌رود ز یاد، چنانی که بِن زیاد
کوتاهِ قصّه، می‌گذرد آنچه رفته است
اینک نمانده هیچ اثر از ثمود و عاد
#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام
#غزل
فدای جود کسی که هرآنچه را بخشید
فقط به خاطر خشنودی خدا بخشید
از ابتدا پدرش فکر ما گداها بود
که سفره ی کرمش را به مجتبی بخشید
غریب بود اگرچه گدا فراوان داشت
کریم بود، بدون سر و صدا بخشید
کریم کار ندارد به اسم و رسم کسی
غریبه را چه بسا بیش از آشنا بخشید
ملامتش نکنید آنکه را مدینه نرفت
مدینه زائر خود را به کربلا بخشید
گمان کنم که دگر مادری زمین نخورد
خدا فقط به حسن اینچنین بلا بخشید
گمان دیگرم این است لحظه ی آخر
به غیر قاتل مادر بقیه را بخشید...
#غزل
فدای جود کسی که هرآنچه را بخشید
فقط به خاطر خشنودی خدا بخشید
از ابتدا پدرش فکر ما گداها بود
که سفره ی کرمش را به مجتبی بخشید
غریب بود اگرچه گدا فراوان داشت
کریم بود، بدون سر و صدا بخشید
کریم کار ندارد به اسم و رسم کسی
غریبه را چه بسا بیش از آشنا بخشید
ملامتش نکنید آنکه را مدینه نرفت
مدینه زائر خود را به کربلا بخشید
گمان کنم که دگر مادری زمین نخورد
خدا فقط به حسن اینچنین بلا بخشید
گمان دیگرم این است لحظه ی آخر
به غیر قاتل مادر بقیه را بخشید...
#مقاومت_اسلامی
#طوفان_الاقصی
#فلسطین
#غزل
مگر نه اینکه همان طفل غزه طفل من است
چرا سکوت کنم سینه‌ام پر از سخن است
برای من اگر انسانم و مسلمانم
جوانِ جان به کف غزه نیز هموطن است
هنوز هم که هنوز است خون‌نوشتۀ «قدس»
برای پیکر اسلام نقش پیرهن است
به آتشی که برافروخته‌ست باد خزان
چه غنچه‌ها که زبان‌بسته گرم سوختن است
ببین مقابلۀ تانک‌ها و انسان را
کسی نگفت چرا! این چه جنگ تن به تن است؟
جوان سنگ به دستی به خط زد و دیدیم
به روی شانۀ شهری شهید بی‌کفن است
مگر پرندۀ ما از قفس چه می خواهد؟
تمام آرزویش لحظۀ رها شدن است
تقدیم به استاد معزز
@SaeedG313
#طوفان_الاقصی
#فلسطین
#غزل
مگر نه اینکه همان طفل غزه طفل من است
چرا سکوت کنم سینه‌ام پر از سخن است
برای من اگر انسانم و مسلمانم
جوانِ جان به کف غزه نیز هموطن است
هنوز هم که هنوز است خون‌نوشتۀ «قدس»
برای پیکر اسلام نقش پیرهن است
به آتشی که برافروخته‌ست باد خزان
چه غنچه‌ها که زبان‌بسته گرم سوختن است
ببین مقابلۀ تانک‌ها و انسان را
کسی نگفت چرا! این چه جنگ تن به تن است؟
جوان سنگ به دستی به خط زد و دیدیم
به روی شانۀ شهری شهید بی‌کفن است
مگر پرندۀ ما از قفس چه می خواهد؟
تمام آرزویش لحظۀ رها شدن است
تقدیم به استاد معزز
@SaeedG313
#طوفان_الاقصی
#فلسطین
#غزل_پیوسته
تقدیم به کودکان مظلوم غزه و همدردی با مردم فلسطین
به یاد کودکان غزه باید، غزل‌ها را پریشان‌تر بخوانیم
شکوه ردپای سرخ‌شان را، میان خون و خاکستر بخوانیم
تمام شهر را آواره دیدیم، چه‌قدر آن‌جا تن صدپاره دیدیم
همین تصویرها باعث شد امروز، شهیدان را گل پرپر بخوانیم
بیا از پیکر در خون تپیده، بیا از نخل‌های سربریده
بیا از دست، از انگشت، از چشم، بیا از پا، بیا از سر بخوانیم
بیا از خاطرات دختری که، از اندوه غروب آخرى که
از آشوب نگاه آن سری که، جدا گردیده از پیکر بخوانیم
کمی از اشک‌های چشم مردم، کمی از روضه‌های پرتألم
کمی از روضه‌های روز هفتم، کمی هم از علی‌اصغر بخوانیم
پریشان فلسطینم همیشه، به اسرائیل بدبینم همیشه
نمانده چاره‌ای جز این که هر شب، فقط از غربت مادر بخوانیم
#####
کدامین چشم ناپاک است یارب، که دائم در پی این سرزمین است
چه عصیانی‌ست در حال شکفتن، که شیطان پشت درها در کمین است
نه اسم این غزل آتش‌فشان نیست، زمین که جای قتل کودکان نیست
چنین با غنچه‌ها نامهربان نیست، گمانم این همین نظم نوین است
عروسک‌ها اسیر آه هستند، چه‌قدر این عمرها کوتاه هستند!
ولی صبر خدا اندازه دارد؛ ولی دست خدا در آستین است
عروس غوطه‌ور در حجله‌ی خون، به خون غلتیده‌ای همراه مجنون
نباش این روزها دربند مضمون، همیشه درد مضمون‌آفرین است..
#فلسطین
#غزل_پیوسته
تقدیم به کودکان مظلوم غزه و همدردی با مردم فلسطین
به یاد کودکان غزه باید، غزل‌ها را پریشان‌تر بخوانیم
شکوه ردپای سرخ‌شان را، میان خون و خاکستر بخوانیم
تمام شهر را آواره دیدیم، چه‌قدر آن‌جا تن صدپاره دیدیم
همین تصویرها باعث شد امروز، شهیدان را گل پرپر بخوانیم
بیا از پیکر در خون تپیده، بیا از نخل‌های سربریده
بیا از دست، از انگشت، از چشم، بیا از پا، بیا از سر بخوانیم
بیا از خاطرات دختری که، از اندوه غروب آخرى که
از آشوب نگاه آن سری که، جدا گردیده از پیکر بخوانیم
کمی از اشک‌های چشم مردم، کمی از روضه‌های پرتألم
کمی از روضه‌های روز هفتم، کمی هم از علی‌اصغر بخوانیم
پریشان فلسطینم همیشه، به اسرائیل بدبینم همیشه
نمانده چاره‌ای جز این که هر شب، فقط از غربت مادر بخوانیم
#####
کدامین چشم ناپاک است یارب، که دائم در پی این سرزمین است
چه عصیانی‌ست در حال شکفتن، که شیطان پشت درها در کمین است
نه اسم این غزل آتش‌فشان نیست، زمین که جای قتل کودکان نیست
چنین با غنچه‌ها نامهربان نیست، گمانم این همین نظم نوین است
عروسک‌ها اسیر آه هستند، چه‌قدر این عمرها کوتاه هستند!
ولی صبر خدا اندازه دارد؛ ولی دست خدا در آستین است
عروس غوطه‌ور در حجله‌ی خون، به خون غلتیده‌ای همراه مجنون
نباش این روزها دربند مضمون، همیشه درد مضمون‌آفرین است..
#حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها
#بعدازشهادت
#فاطمیه
#غزل
این شهر بی وفا به علی مرحمت نداشت
این داغدیده را نظر تسلیت نداشت
ای روزگار قبل جسارت به فاطمه
قنفذ در این حکومت غاصب سِمَت نداشت*
دیوار های سنگی کوچه که جای خود
دیوار خانه نیز به من معرفت نداشت
عالم کنار من همه در امنیت ولی
زهرا درون خانه من امنیت نداشت
مسمارْ در مقابل و دیوار پشت سر
راه نجات همسرم از هر جهت نداشت
یک بار هم برای شفایش دعا نکرد
او بعد کوچه آرزوی عافیت نداشت
او را نبی به دست گرفت و به عرش برد
زیرا برای دفنْ، زمین ظرفیت نداشت
#بعدازشهادت
#فاطمیه
#غزل
این شهر بی وفا به علی مرحمت نداشت
این داغدیده را نظر تسلیت نداشت
ای روزگار قبل جسارت به فاطمه
قنفذ در این حکومت غاصب سِمَت نداشت*
دیوار های سنگی کوچه که جای خود
دیوار خانه نیز به من معرفت نداشت
عالم کنار من همه در امنیت ولی
زهرا درون خانه من امنیت نداشت
مسمارْ در مقابل و دیوار پشت سر
راه نجات همسرم از هر جهت نداشت
یک بار هم برای شفایش دعا نکرد
او بعد کوچه آرزوی عافیت نداشت
او را نبی به دست گرفت و به عرش برد
زیرا برای دفنْ، زمین ظرفیت نداشت
....:
#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام
#جنگ_خندق
#غزل_پیوسته
«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان می‌داد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان می‌داد
اینک سوار کفر، زیر رقص شمشیرش
لبخند شیطان را به پیغمبر نشان می‌داد
«یک مرد آیا نیست؟»... این را کفر می‌پرسید
آن روز ایمان مدینه امتحان می‌داد
هرکس قدم پس می‌کشید و با نگاه خود
بار امانت را به دوش دیگران می‌داد
با شانه خالی کردن مردان پوشالی
کم کم رجزها مزهٔ زخم زبان می‌داد
«رخصت به تیغم می‌دهی؟»... این را علی پرسید
مردی که خاک پاش بوی آسمان می‌داد
فرمود نه بنشین علی جان! تو جوان هستی
آری همیشه پاسخش را مهربان می‌داد
«هل من مبارز»... نعره گویا از جگر می‌زد
فریاد او بر قامت شهری تبر می‌زد
او می‌خروشید و رجز می‌خواند و بر می‌گشت
او مثل موجی بود که بر صخره سر می‌زد
کم کم هوا حتی نفس را بند می‌آورد
نبض مدینه پشت خندق تندتر می‌زد
زن‌ها میان خانه‌ها شیون به پا کردند
انگار تک‌تک خانه‌ها را نعره در می‌زد
فریاد بغض بچه‌های شهر را بلعید
ساکت که می‌شد، دیو فریادی دگر می‌زد
یکبار دیگر اذن میدان خواست از خورشید
لب‌های شیرین علی حرف از خطر می‌زد
فرمود: «نه» هرچند که قلب علی را دید
مثل عقابی در قفس که بال و پر می‌زد
«هل من مبارز»... باز زانوی علی تا شد
این بار دیگر اذن میدان یک تمنا شد
فرمود پیغمبر: «علی جان! یا علی! برخیز»
خندید، بند از دست‌های شیر حق وا شد
شمع شهادت شعله‌ور بود و خدا می‌دید
پروانه در آتش بدون هیچ پروا شد
برقی زد آهن، پاره شد بند دل دشمن
تا تیغه‌های ذوالفقار از دور پیدا شد
تا انعکاس صورتش بر ذوالفقار افتاد
ابرو گره زد تیغ روی تیغ زیبا شد
مثل عقابی در نگاه عَمرو می‌چرخید
فرصت برای تیز پروازی مهیا شد
اینک رجزها تن به لالی داده بودند و
طوفانی از نام علی در دشت برپا شد
اعجاز یعنی ضربهٔ دست علی آن روز
دشمن اگر که رود، او مانند موسی شد
تا لا فتی الّا علی را آسمان می‌خواند
لا سیف الّا ذوالفقار این گونه معنا شد
در وصف این ضربت خدا حتی غزل دارد
آری علی با ضربتی عالی اعلا شد
#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام
#جنگ_خندق
#غزل_پیوسته
«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان می‌داد
در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان می‌داد
اینک سوار کفر، زیر رقص شمشیرش
لبخند شیطان را به پیغمبر نشان می‌داد
«یک مرد آیا نیست؟»... این را کفر می‌پرسید
آن روز ایمان مدینه امتحان می‌داد
هرکس قدم پس می‌کشید و با نگاه خود
بار امانت را به دوش دیگران می‌داد
با شانه خالی کردن مردان پوشالی
کم کم رجزها مزهٔ زخم زبان می‌داد
«رخصت به تیغم می‌دهی؟»... این را علی پرسید
مردی که خاک پاش بوی آسمان می‌داد
فرمود نه بنشین علی جان! تو جوان هستی
آری همیشه پاسخش را مهربان می‌داد
«هل من مبارز»... نعره گویا از جگر می‌زد
فریاد او بر قامت شهری تبر می‌زد
او می‌خروشید و رجز می‌خواند و بر می‌گشت
او مثل موجی بود که بر صخره سر می‌زد
کم کم هوا حتی نفس را بند می‌آورد
نبض مدینه پشت خندق تندتر می‌زد
زن‌ها میان خانه‌ها شیون به پا کردند
انگار تک‌تک خانه‌ها را نعره در می‌زد
فریاد بغض بچه‌های شهر را بلعید
ساکت که می‌شد، دیو فریادی دگر می‌زد
یکبار دیگر اذن میدان خواست از خورشید
لب‌های شیرین علی حرف از خطر می‌زد
فرمود: «نه» هرچند که قلب علی را دید
مثل عقابی در قفس که بال و پر می‌زد
«هل من مبارز»... باز زانوی علی تا شد
این بار دیگر اذن میدان یک تمنا شد
فرمود پیغمبر: «علی جان! یا علی! برخیز»
خندید، بند از دست‌های شیر حق وا شد
شمع شهادت شعله‌ور بود و خدا می‌دید
پروانه در آتش بدون هیچ پروا شد
برقی زد آهن، پاره شد بند دل دشمن
تا تیغه‌های ذوالفقار از دور پیدا شد
تا انعکاس صورتش بر ذوالفقار افتاد
ابرو گره زد تیغ روی تیغ زیبا شد
مثل عقابی در نگاه عَمرو می‌چرخید
فرصت برای تیز پروازی مهیا شد
اینک رجزها تن به لالی داده بودند و
طوفانی از نام علی در دشت برپا شد
اعجاز یعنی ضربهٔ دست علی آن روز
دشمن اگر که رود، او مانند موسی شد
تا لا فتی الّا علی را آسمان می‌خواند
لا سیف الّا ذوالفقار این گونه معنا شد
در وصف این ضربت خدا حتی غزل دارد
آری علی با ضربتی عالی اعلا شد
#حضرت_فاطمه_زهرا_سلام_الله_علیها
#فاطمیه
#مصیبت_در_ودیوار
#غزل
ای شهر جای زخم کمی التیام باش
ای روزگار چند صباحی به کام باش
جمعیتی رسید ز دارالنّفاق شهر
روح الامین مراقب دارالسّلام باش
ای داد بی طهارت نامحترم خموش
پشت در است طاهره با احترام باش
این هیزم از کدام جهنم رسیده است
ای در نسوز جان علی با دوام باش
اینجا "خلیله" در وسط شعله مانده است
یا نار بهر فاطمه "برداً سلام" باش
ای آهنی که کوره ی هیزم چشیده ای
دور از محل بوسه ی خیرالانام باش
سیصد مهاجم آمده ای بی دفاع من
در فکر دفع کردن این ازدحام باش
دیدم که تازیانه به گوش غلاف گفت
حالا پی شکنجه ی روح امام باش
#فاطمیه
#مصیبت_در_ودیوار
#غزل
ای شهر جای زخم کمی التیام باش
ای روزگار چند صباحی به کام باش
جمعیتی رسید ز دارالنّفاق شهر
روح الامین مراقب دارالسّلام باش
ای داد بی طهارت نامحترم خموش
پشت در است طاهره با احترام باش
این هیزم از کدام جهنم رسیده است
ای در نسوز جان علی با دوام باش
اینجا "خلیله" در وسط شعله مانده است
یا نار بهر فاطمه "برداً سلام" باش
ای آهنی که کوره ی هیزم چشیده ای
دور از محل بوسه ی خیرالانام باش
سیصد مهاجم آمده ای بی دفاع من
در فکر دفع کردن این ازدحام باش
دیدم که تازیانه به گوش غلاف گفت
حالا پی شکنجه ی روح امام باش
#امام_موسی_کاظم_علیه_السلام
#شهادت
#غزل
کنج زندان شده روشن به دعای سحرم
گرچه تاریکی محض است همه دور و برم
خواستم خلوت و سِیر و سفرِ عرش و کنون
چند سالی است که سجده است انیس سفرم
چند سال است که اولادِ غریبم همگی
چشمشان مانده به در تا که بیاید خبرم
چه کنم با که بگویم چقَدَر دلتنگم
کاش می شد که رضایم بنشیند به برم
در سیه چال بلا راه نفس نیست که نیست
جز خدا با که بگویم که چه آمد به سرم
نه هوایی نه غذایی ، هدف خصم این است:
آنقَدر آب شوم تا که نماند اثرم
لاله لاله گل سرخ از بدنم می ریزد
زخم شد از غل و زنجیر همه بال و پرم
کاش اسیری به سیه چالِ مسلمان بودم
این یهودی نکند رحم به چشمان ترم
می زند هر شب و هر روز مرا ، می دانم...
....جان سالم به وطن از دلِ زندان نبرم
تازیانه زدنش کشت مرا ، پیرم کرد
تیره و تار شده هر دوجهان در نظرم
سر من بر سرِ زانوی رضا بود رضا
آن زمان که پسرم دید دگر محتضرم
جان به قربان امامی که به صحرای بلا
گفت ای اکبر من ای پسرم ای جگرم
ای تنِ غرق به خون آمده بابا برخیز
خیز بابا که تو را خیمه ی عمه ببرم
هفت بار از جگرم ناله و فریاد زنم:
پسرم ای پسرم ای پسرم ای پسرم
#شهادت
#غزل
کنج زندان شده روشن به دعای سحرم
گرچه تاریکی محض است همه دور و برم
خواستم خلوت و سِیر و سفرِ عرش و کنون
چند سالی است که سجده است انیس سفرم
چند سال است که اولادِ غریبم همگی
چشمشان مانده به در تا که بیاید خبرم
چه کنم با که بگویم چقَدَر دلتنگم
کاش می شد که رضایم بنشیند به برم
در سیه چال بلا راه نفس نیست که نیست
جز خدا با که بگویم که چه آمد به سرم
نه هوایی نه غذایی ، هدف خصم این است:
آنقَدر آب شوم تا که نماند اثرم
لاله لاله گل سرخ از بدنم می ریزد
زخم شد از غل و زنجیر همه بال و پرم
کاش اسیری به سیه چالِ مسلمان بودم
این یهودی نکند رحم به چشمان ترم
می زند هر شب و هر روز مرا ، می دانم...
....جان سالم به وطن از دلِ زندان نبرم
تازیانه زدنش کشت مرا ، پیرم کرد
تیره و تار شده هر دوجهان در نظرم
سر من بر سرِ زانوی رضا بود رضا
آن زمان که پسرم دید دگر محتضرم
جان به قربان امامی که به صحرای بلا
گفت ای اکبر من ای پسرم ای جگرم
ای تنِ غرق به خون آمده بابا برخیز
خیز بابا که تو را خیمه ی عمه ببرم
هفت بار از جگرم ناله و فریاد زنم:
پسرم ای پسرم ای پسرم ای پسرم