Верашчака
493 subscribers
7.35K photos
1.18K videos
4 files
1.83K links
Беларускамоўны канал пра Беларусь, пра беларусаў і пра нашу людскасць.

Пра палітыку толькі з гумарам і доляй сарказму.

Дасылайце нам свае матэрыялы або цікавасці пра Беларусь сюды
@gusljar_bot
Download Telegram
#МоваНашаРодная

Запісала для кліпы для розных сацыяльных сетак: адзін па-беларуску, другі па-руску.

І ці мне так здаецца, ці сапраўды, калі пераходзіш на другую мову, то змяняецца інтанацыя і тэмбр голаса?

Што скажаце? І які варыянт вам падабаецца больш? Рускі або беларускі?
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Вітаначкі! Паслухайце, якая цудоўная новая песня ў Андрэя Усанава! У самае сэрца!

https://www.tiktok.com/@usanoff86?_t=8sAQ2pz8aaD&_r=1
#КухняБеларусі

Бульба ў гаршчочках з паляўнічымі каўбаскамі

Склад:
● бульба,
● паляўнічыя каўбаскі,
● цыбуля,
● шампіньёны,
● смятана,
● булён,
● салодкая папрыка,
● раслінны алей,
● соль, перац гарошкам, зеляніна, лаўровы ліст (па смаку).

Гатаванне

Бульбу пачысціць, нарэзаць невялікімі кубікамі і ледзь абсмажыць у раслінным алеі. Цыбулю дробна парэзаць і абсмажыць разам з грыбамі. Каўбаску парэзаць кружочкамі. Пакласці ў гаршчочкі пластамі: першы пласт – грыбы з цыбуляй, другі – паляўнічыя каўбаскі, трэці – бульба.

Смятану змяшаць з бульёнам, пасаліць, паперчыць і заліць у збанкі. Гатаваць у духоўцы.

Перад падачай пасыпаць зелянінай.
#МоваНашаРодная

БЕЛАРУСКАЯ ЛІТАРАТУРНАЯ МОВА І ДЫЯЛЕКТЫ

✒️ Літаратурная мова мае дзве формы: пісьмовую і вусную. Пісьмовая мова адрозніваецца ад вуснай больш складаным сінтаксісам, большай колькасцю абстрактнай і тэрміналагічнай лексікі.

✒️ Літаратурная мова з’яўляецца адзінай на ўсёй тэрыторыі, на якой пражывае нацыя. Яна вызначаецца ўнармаванасцю лексікі, граматыкі, стылістычнымі разнавіднасцямі.

✒️ Літаратурная мова абслугоўвае ўсе сферы грамадскага жыцця народа, навуку, справаводства, культуру.

✒️Дыялектная мова існуе ў выглядзе мясцовых, тэрытарыяльных гаворак. Дыялекты аб’ядноўваюць групу ці групы мясцовых гаворак, якія маюць агульныя асаблівасці ў фанетыцы, граматыцы, лексіцы.

✒️ У беларускай дыялектнай мовы вызначаюць два тыпы гаворак: паўночна-ўсходні і паўднёва-заходні. Паміж імі існуюць так званыя пераходныя гаворкі, або сярэднебеларускія.

✒️ Паўночна-беларускі дыялект аб’ядноўвае Віцебскую, большую частку Магілёўскай і паўночныя раёны Мінскай абласцей. Для жыхароў гэтых рэгіёнаў уласцівы наступныя словы: вязець, буду чытаць, зімля, маліц (хлопец).

✒️ Паўднёва-заходні дыялект распаўсюджваецца на Брэсцкую, Гомельскую вобласці, паўднёвыя раёны Міншчыны і большую частку Гродзеншчыны. Тут можна пачуць: напіўса, шуляк (каршун), дзве свінне, гаўца (аўца).

✒️ Сярэднебеларускія гаворкі (цэнтральная частка Беларусі) больш набліжаны да сучаснай літаратурнай мовы.

✒️ Дыялектная мова з’яўляецца невычэрпнай крыніцай для папаўнення і ўзбагачэння беларускай літаратурнай мовы.
Forwarded from Спадчына
Група валанцёраў вырашыла прывесці ў парадак капліцу-пахавальню Качаноў у вёсцы Івашкаўцы Смаргонскага раёна. Падчас працы яны заўважылі, што астанкі пахаваных парушаны. З саркафагаў выцягнулі косткі і рэчы, таксама памерлым адарвалі чарапы.

У крыпце знаходзіцца шэсць цынкавых саркафагаў і тры драўляныя труны. Як удалося высветліць Бобінай, тут пахаваны бацька і дачка — Казімір і Аляксандра Качаны. Імёны астатніх прадстаўнікоў роду пакуль невядомыя.

«З усіх пахаваных толькі ў аднаго захаваўся чэрап (наогул гэты саркафаг найменш пашкоджаны, магчыма, вандалы і злачынцы не паспелі да яго дабрацца), астатнія чарапы былі выкрадзены. Большасць цел выцягнуты з разадраных металічнымі прадметамі (ламамі, манціроўкамі?) саркафагаў. Верагодна, пасля таго, як з іх былі знятыя ўсе каштоўныя рэчы (няма нават ружанцаў), яны былі раскіданы ў хаатычным парадку. Ад тых целаў, якія не маглі выцягнуць з саркафагаў, проста адрывалі галовы, пры тым ніжняя сківіца заставалася з целам. І ўсё гэта з улікам таго, што астанкі часткова муміфікаваныя. На адным з саркафагаў, аздобленых анёламі, у анёлаў таксама адрэзаныя галовы», — піша краязнаўца.

Бобіна адзначае, што са слоў мясцовых жыхароў у 2016 годзе, пасля смерці мясцовага чалавека, які наглядаў за могілкамі, дзверы капліцы былі ўзламаныя і каля месяца стаялі расчыненымі. Краязнаўца мяркуе, што менавіта тады пахаванні маглі апаганіць.

Пахаванні перажылі піянераў і камсамольцаў, але не перажылі высокадухоўнасці сучаснай Беларусі
#вандалізм #капліцы #Івашкаўцы
#беларускіпіонэр
Ледзь не прапусціў юбілей - сёлета ў снежні спаўняецца 100 гадоў з выхаду першага нумара часопіса "Беларускі піонэр" №1 1924 года (ад гэтай даты вядзе адлік гісторыі і сучасны дзіцячы часопіс "Бярозка").
Першы нумар выйшаў пад рэдакцыяй паэта Уладзіміра Дубоўкі. У нумары былі надрукаваня таксама два ягоных вершы, а таксама верш-песня Міхася Чарота, апавяданне Міхася Зарэцкага і творы іншых папулярных у 1920-я гады аўтараў.
Па легендзе, вокладка першага нумара выклікала пытанні ў кіраўніцтва БССР, бо ў завастрэнні сярпа бачылася стрэлка нападу на Вільню, што падалося занадта ваяўнічым пасылам (ну яшчэ там на карце БССР два Барысавы).
Беларускі_піонэр_1_1924 pion.pdf
7.4 MB
#беларускіпіонэр
Поўны скан першага нумара часопіса "Беларускі піонэр" №1 1924, якому сёлета спаўняецца 100 гадоў.
Крыніца: Нацыянальная бібліятэка Беларусі.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Forwarded from Звязда
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
#Літаратура

🔥 130 год таму выйшаў "Смык беларускі"

«Смык беларускі» — паэтычны зборнік класіка новай беларускай літаратуры Францішка Багушэвіча (1840-1900) выдадзены ў 13 снежня 1894 г. у Познані пад псеўданімам «Сымон Рэўка з-пад Барысава». 👍

Гэты псеўданім быў новым для пісьменніка - першы зборнік "Дудка беларуская» Ф. Багушэвіча выдадзены восенню 1891г. у Кракаве выйшаў пад псеўданімам Мацей Бурачок.👍👍
Forwarded from Мода На Мову
🤪 Адказ тым, хто зычыць штосьці благое.

#прымаўкі
#МіфыЛегендыБеларусі

Юркаў брод

На поўдзень ад вёскі Мяжонка раскінулася велізарнейшае балота. У старыя, яшчэ паганскія часы на месцы яго знаходзіліся лугі, пашы, лясы, палі. І стаяла тут вёска Броньсевічы, у якой жылі добрыя, працавітыя людцы. І быў сярод іх адзін хлопец. Юркам яго звалі.

Каля самае вёскі працякала невялікая рачулка. Задумалі аднойчы чэрці запрудзіць рэчку, павярнуць яе плынь з поўдня на поўнач, каб усю гэту прыгожую, квяцістую зямлю ператварыць у гнілое, смярдзючае балота і ладзіць потым у багнявішчы свае чартоўскія шабашы ды ігрышчы.

Нацягалі яны камення, дрэў панаварочвалі — стварылі-такі запруду і назвалі яе Чортавай грэбляй. І стала рэчка разлівацца па лясах, палях, агародах, пачалі забалочвацца палі ды сенажаці.

Бачаць людзі — дрэнна будзе, калі не даць рады гэтай навале. Думалі яны, думалі… І нарэшце Юрка прыдумаў. Ён прапанаваў аднавяскоўцам выкапаць глыбокае возера, каб уся вада збеглася туды.

Уся прырода пачала дапамагаць людзям: звяры рылі зямлю, а птушкі ў дзюбах адносілі яе далей ад яміны. Значна пазней на тым высокім месцы, куды зносілася зямля, вырас лес, які людзі назвалі Высокі Бор.

Праз некалькі гадоў цяжкай працы возера было выкапана, яно, як і казаў Юрка, запоўнілася вадой. Лішак яе адводзіўся па канаве, выкапанай у абход чортавай грэблі да старога рэчышча. З цягам часу канава паглыбілася, пашырылася ў берагах і ператварылася ў сапраўдную раку.

І зноў людзям стала добра. Балота больш не наступала, заквітнелі сады, зазелянелі лугі, ураджай на агародах пачаў вырастаць яшчэ лепшы за ранейшы.

Але не хацелі змірыцца з гэтым і чэрці — змарнавалася іх праца, людзі жывуць шчасліва і ў дастатку. Раззлавалася нячыстая сіла і надумалася звесці са свету Юрку. А за ім і ўсіх вяскоўцаў.
Аднойчы, калі юнак гуляў ля рэчкі са сваёй каханай, чэрці знянацку накінуліся на яго. Юрка быў хлопцам не слабым. Магчыма, ён і адужаў бы нечысць, але ж надта шмат яе было. Спаўзлася адусюль.

Ратуючы каханую, Юрка загінуў. Укінулі чэрці яго цела ў рачулку, завалілі ламаччам, а зверху яшчэ і цяжкімі дрэвамі прыціснулі.
Дзяўчына паспела дабегчы да возера ды ад гора і страху — бо пасля расправы над Юркам нячысцікі кінуліся ўслед за ёй — скокнула ў ваду і ўтапілася.
І адразу ж возера стала сінім-сінім — як напоўненыя слязамі блакітныя вочы дзяўчыны.

З таго часу і завецца места, дзе загінуў хлопец, Юркавым Бродам, а возера паміж вёскамі Мяжонка і Дулебы — Блакітным. А вось ад Чортавай грэблі і знаку не засталося. Захавалася ў памяці людзей толькі адна назва.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Юных талентаў нам у стужку

Вітаначкі, спадарства!

Крыніца відэа ў тыкток