اگرها...
سال گذشته کلاسی داشتم که در آنجا روی مهارت نوشتن کار می‌کردیم، دوستان گفتند ایده کم می‌آوریم، شاهین کلانتری گفت با اگرها شروع کنید:‌ اگر در جنگ جهانی اول این کشور پیروز میشد چه میشد؟ اگر باران از زمین به آسمان میبارید چه میشد؟ اگر ...
آنجا برای خودم نوشتم اگر فقط به مدت یک هفته امیدوارتر بودم چه می‌شد؟
و شروع کردم در جاهایی مچ خودم را گرفتن، و دیدم خیلی کارها را با کسالت انجام میدهم چون ناامیدم، شروع نمیکنم چون ناامیدم، نتیجه ها را به شکل نامطلوبی پیش‌بینی می‌کنم چون ناامیدم و برای خودم یک چالش یک ماهه گذاشتم تا هر وقت میبینم ناامیدم، فکر کنم که قرار است چیزها تغییر کند و مطلوب من شوند. درست است که لزوما آن چیزها عوض نمی‌شدند اما به واسطه میلی که در خودم به وجود آورده بودم تلاش‌هایم عوض شدند.(البته نه همیشه، گاهی ناامیدی زورش زیادتر بود) بعدترها دیدم خوش‌بین بودن از فاکتورهای هوش هیجانی است و همچنین در طراحی کسب و کارهای انسان محور هم به این ویژگی اشاره شد.
امسال در تلاش برای شناسایی دغدغه‌های اجتماعی، می‌بینم بیش از هرچیزی دوست دارم به کمک به تقویت هوش هیجانی در افراد بپردازم و خودم هم یاد بگیرم. اینکه آیا رسیدن به انسان خردمندتر، نیکوتر، دگردوست‌تر و همچنین آگاه‌تر دقیقا از مسیر تقویت هوش هیجانی می‌گذرد یا خیر را نمی‌دانم. اما دوست دارم تعداد آن آدم‌ها زیادتر شود. ما امروز به آن آدم‌ها نیاز داریم. این شاید به تاب آوری ما هم کمک کند.

#امید
#خوش‌بینی
#تاب‌آوری

گفت: فراموشی یعنی به یاد نیاوری،
امید یعنی چیزهایی را به یاد بیاوری که اتفاق نیفتاده.
ما شاید داریم آن اتفاق‌ها را نرم‌نرمک خلق می‌کنیم،
همان‌هایی که اتفاق نیفتاده‌اند، اما دوست داریم در آینده‌ای بیادشان بیاوریم.
شاید بعدا ما را از رسته‌ی امیدواران خواندند،
آن خالقانِ اتفاق‌های نیفتاده.

#امید

تاب‌آوری

خانم لوسی هون، در این ویدیو از تاب آوری می‌گوید.
او که تحقیقات و مطالعاتش در این زمینه بوده، از زمانی حرف میزند که خودش در سخت ترین شرایط زندگی‌اش قرار گرفت و دختر ۱۲ ساله‌اش را در یک تصادف از دست داد.
هون می‌گوید: "به جای اینکه من متخصص انعطاف‌پذیری و تاب‌آوری باشم، ناگهان مادری با اندوه زیاد شدم که دنیایش تکه‌تکه شده بود."
او می‌گوید: من تحقیقات را انجام داده بودم، ابزارها را داشتم و می‌خواستم بدانم که حالا چقدر می‌توانند در این لحظه‌ها به من کمک کنند.
او سه ویژگی را برای افراد تاب‌آور بیان می‌کند که در سختی‌ها و چالش‌های زندگی کمک‌کننده‌اند:

۱. افراد انعطاف‌پذیر پذیرفته‌اند که اتفاقات ناخوشایندی اتفاق می‌افتد. آن‌ها می‌دانند که رنج به بخشی از زندگی هر انسان تعلق دارد، و این از احساس تبعیض برای افراد تاب‌آور جلوگیری می‌کند. هون می‌گوید: "ما به نظر می‌رسد در دورانی زندگی می‌کنیم که خودمان را برای داشتن یک زندگی کامل محق می‌دانیم. عکس‌های شاد و جذاب در اینستاگرام به عنوان امری عادی شناخته می‌شود، در حالی که در واقعیت، دقیقاً برعکس است."

۲. افراد انعطاف‌پذیر در انتخاب مکان تمرکز توانمند هستند. هون می‌گوید: "این افراد موفق به تمرکز بر روی مواردی هستند که می‌توانند تغییر دهند و به نحوی مواردی را که نمی‌توانند تغییر دهند قبول می‌کنند." مطالعه‌ای در سال 2005 توسط مارتین سلیگمن در دانشگاه پنسیلوانی نشان داد که افرادی که روزانه یک لیست سپاسگزاری تهیه کرده و خوب‌هایی که در طول روز برایشان اتفاق افتاده را یادداشت می‌کنند، تجربه سطوح بالاتری از سپاسگزاری، شادی بیشتر و کاهش کمتری از افسردگی در مدت شش ماه دارند. توجه به موارد مثبت یک مهارت حیاتی و قابل یادگیری برای انعطاف‌پذیری است.

۳.افراد انعطاف‌پذیر از خودشان می‌پرسند: "آیا کاری که انجام می‌دهم به من کمک می‌کند یا به من آسیب می‌زند؟" از تمام استراتژی‌هایی که لوسی هون درباره آن‌ها نوشته، این یکی به نظر می‌آید که بیشترین بازخورد را از افرادی کسب کرده است که می‌گویند این برایشان کار می‌کند. بگویید که آیا شما درگیر فکر درباره گذشته هستید یا در حال مرور رسانه‌های اجتماعی هستید و بپرسید که آیا کاری که شما انجام می‌دهید - نحوه تفکر، نحوه عمل کردن - به شما کمک می‌کند یا به شما آسیب می‌زند. هون می‌گوید: "این شما را به موقعیت کنترلی بر می‌گرداند. این به شما کمی کنترل بر تصمیم‌گیری‌هایتان می‌دهد."
او درباره خودش می‌گوید پس از مرگ دخترش ساعت‌ها به عکس های او خیره میشده، اما با این سوال به خودش می‌گوید، این چه کمکی به من می‌کند؟ و تصمیم می‌گیرد عکس‌ها را کنار بگذارد.

#تاب‌آوری
#امید

بپرسید ازو نامور شهریار
که از مردمان کیست امیدوار
چنین گفت کان کس که کوشاترست
دو گوشش به دانش نیوشاترست

بدو گفت غم در دل کیست بیش
کز اندوه سیرآید از جان خویش
چنین داد پاسخ که آنکو ز تخت
بیفتاد و نومید گردد ز بخت

#امید
#فردوسی_بزرگ