🔻 @tabagheh3_ir

🔴 درباره #ناکارآمدی و #عقب‌ماندگی در زمینه #عدالت

▪️ مجتبی نامخواه

🔻چند سال قبل در آستانه انتخابات ریاست جمهوری 92 مطلبی نوشتم در نقدِ تفوق اندیشه پیشرفت و بی‌توجهی به عدالت. ایده‌ای که سال‌هاست کم و بیش در تمام جریان‌های شکل‌دهنده‌ی عرصه‌ی رسمی سیاست علی‌الخصوص جریان موسوم به اصول‌گرا جا افتاده است و یکی از زمینه‌های ناعدالتی‌های موجود است. این روزها به دلیل برخی گرفتاری‌ها، کم‌تر امکان این را دارم تا آن‌چنان که باید، درباره مفهوم «عقب‌ماندگی در عدالت» بنویسم. بازخوانی این یادداشت اما شاید خالی از فایده نباشد.

📑 خلاصه:
🔻 این روزها از «کارآمدی» سخن‌های زیادی به میان می‌آید، اما کسی نمی پرسد «چرا این کارآمدی تنها برای پیشرفت لحاظ می شود؟» و سخنی از مؤلفه های «کارآمدی برای عدالت» نیست؟
🔻تفکر انقلاب اسلامی منظومه­‌ای به هم پیوسته است. جدا سازی یک قطعه از این پازل نابودی کلیت آن است. چارچوب حرکت در بستر اندیشه ی انقلاب اسلامی، تمنای پیشرفت و عدالت توأمان است و تأکید بر پیشرفت و باز تعریف همه‌ی معیارها بر اساس آن، به خروج از عقلانیت انقلاب اسلامی می انجامد.کارآمدی برای پیشرفت ضروری است اما نباید آن­ چنان ضریب یابد که کار آمدی برای عدالت نادیده انگاشته شود. تأکید بر پیشرفت و جدا سازی آن ازعدالت، به پدیده‌های سردرگمی همچون «رضا خانِ حزب اللهی» و «تکنوکراتیسم اصولگرا» منجر می شود.
🔻شاخصه های کارآمدی برای عدالت چیست؟ این پرسشی است که ابتدا باید مجالی برای طرح عمومی بیابد، تا پاسخ آن صورت بندی شود. در شرایطی که بخش عمده ای از نیروهای منتسب به جبهه انقلاب، درست مانند رقیبان غرب­‌گرا و تکنوکرات شان برای پیشرفت (بدون عدالت) با هم ائتلاف کرده‌­اند، این پرسش در رسانه ها اصلا ضریبی ندارد، تا چه رسد به پاسخ.

✅ متن کامل یادداشت:
کار آمدی برای #پیشرفت؛ کارآمدی برای #عدالت👇

https://telegra.ph/کار-آمدی-برای-پیشرفت-کارآمدی-برای-عدالت-07-07

🔹#جامعه‌شناسی #عدالت‌خواهی: زمینه‌های فکری- اجتماعی #عقب‌ماندگی_در_عدالت
#مجتبی_نامخواه
#گزیده_گفتار
🔻در مورد عقب‌ماندگی در عدالت و این‌که این عقب‌ماندگی قابل حل و رفع است یا نه، یک مسئله وجود دارد و آن نوع مواجهه‌ی ما با این مقوله است.
🔻یکی از زمینه‌هایی که تا حدودی این عقب‌ماندگی را تمهید کرده و اگر فکری برای آن نشود حتما تمدید و تشدید خواهد کرد، نوع مواجهه‌ای است که ما به لحاظ فکری با این مقوله خواهیم داشت. عقب‌ماندگی در عدالت، محصول عقب‌ماندگی در چگونگی تفکر ما درباره عدالت است.
ما در عین ‌آن‌که باید برای عقب‌ماندگی در زمینه عدالت کاری کنیم، برای این #عقب‌ماندگی_فکری_درباره_عدالت هم باید فکری کنیم.
🔻برای تقریر بهتر، بحث را با یک مثال به پیش می‌بریم: از حدود یک سده پیش اندیشه معاصر ما با مسئله‌ای مواجه شد که آن را با مفاهیمی مانند عقب‌ماندگی، انحطاط و یا تعابیری مانند آن بیان می‌کرد. صورت آن مسئله، حول عقب‌ماندگی در زمینه پیشرفت شکل گرفته بود. تقریباً اغلب قریب به اتفاق متفکرین معاصر مسلمان در این زمینه حرف‌هایی دارند. یکی از این متفکرین استاد مطهری است.
استاد مطهری سه دهه اندیشه‌ورزی درباره‌ی مسئله عقب‌ماندگی داشته‌اند و به جز انسان و سرنوشت، چندین کتاب دیگرشان حول محور این مسئله سامان یافته است
🔻برای این‌که با زمینه‌های فکری عقب‌ماندگی امروزمان درباره عدالت آشنا شویم، کافی است نوع مواجهه‌مان با مسئله عقب‌ماندگی در عدالت را مقایسه کنیم با نوع مواجهه شهید مطهری و مانند ایشان با مقوله عقب‌ماندگی و انحطاط مسلمین. این مقایسه به ما خواهد گفت چرا در زمینه عدالت عقب‌مانده هستیم و در صورت عدم تغییر وضع موجود عقب‌مانده خواهیم ماند.
🔻اگر امثال مطهری‌ها اصل مسئله عقب‌ماندگی را انکار می‌کردند و مانند متحجران و اشعری‌گرایان آن روزگار می‌گفتند: «اتفاقاً مسلمین نیستند که عقب‌مانده هستند، کمی هم خبرهای خوب عالم اسلام را ببینید، این وضع مسلمین نیست که منحط است؛ هر چه انحطاط هست در غرب و سکولاریسم هست». آیا با چنین انکارهای جایی برای اندیشه‌ورزی باقی می‌ماند؟ این یک زمینه مهم عقب‌ماندگی ماست.
🔻زمینه دیگر، جماعتی است که وقتی با مقوله عقب‌ماندگی مواجه می‌شود، پاسخی که به این مسئله می‌دهد این است: فلانی یا فلانی‌ها مقصر هستند، آن‌ها را عزل و عوض کنید. این دسته همه مسئله را در هرم قدرت و رئوس آن جستجو می‌کند. مثلا فرض کنیم در دهه بیست از شهید مطهری می‌پرسیدیم چرا عقب‌مانده‌ایم؟ می‌گفت چون رضا پهلوی و حالا هم محمد رضا پهلوی، والسلام! دیگر این قدر فکر کردن نمی‌خواست. دیگر نیاز نبود سی‌سال، طی یک برنامه فکری منسجم و مستمر به ابعاد مختلف مسئله بپردازد. جواب یک کلمه است. آن هم یک اسم: فلانی، خلاص!
🔻اگر محافظه‌کاران را اهالی وضع موجود و کسانی بدانیم که فاقد کنش معطوف به تغییر هستند، دسته اول نیمه پر لیوان وضع موجودند و دسته دوم نیمه خالی آن. آن‌ها منتفع وضع موجودند و این‌ها مخالف آن. در هر حال هر دو بخشی از وضع موجود هستند. تغییرخواهی با تأیید وضع موجود درگیر است اما بی‌شک چیزی است ورای مخالفت با وضع موجود. انقلابی‌بودن همان سیاست‌زدگی حاد نیست. معنای انقلابی بودن این نیست که همه‌ی سطوح تغییر را در «سیاست» و سیاست را در «قدرت» و قدرت را در «آمد و شد ریاست و ارباب قدرت» دنبال کنیم.
🔻این طور نیست که هر چه تندتر و خشمگیانه‌تر حرف بزنیم، انقلابی‌تر باشیم. شاید قهرمان‌تر باشیم و مخالفتمان را با صدای بلندتری به ثبت برسانیم اما نه تغییرگراتر نیستم بلکه تنها بخشِ ناراضی وضع موجودیم.
🔻انقلابی بودن به میزان تغییری است که ایجاد خواهید کرد نه به میزان مخالفتی که ابراز می‌شود.
🔻درست در شرایطی که این گره‌های فکری دست و پای نیروی اجتماعی معطوف به انقلاب را برای قیام بالقسط بسته است؛ در طرف مقابل، یک تحول مهم در مسیر سکولاریزاسیون انقلاب پیش آمده است. امروز ما با پروژه-پروسه‌ی کاپیتالیزاسیونِ منورالفکرها مواجهیم، فرایندی که به مراتب موفق‌تر از مسیر لیبرالیزاسیون است که به اصطلاح روشنفکرهای دینی آن را دنبال می‎کردند.
🔻باور می‌کنید در سالی که مردم و برخی علما صدها اعتراض علیه نظام بانکی و بانک‌ها بیان داشته‌اند، صدایی از همین شهر قم بلند شود که بانک‌ها مظلوم هستند! این‌هاست ظرفیت‌هایی که در راستای کاپیتالیزاسیون مناسبات اجتماعی فعال شده است.
متجددان و متحجران در جبهه‌ای فراگیر بر ضدعدالت همکاری‌های نانوشته‌ای را سامان داده‌اند.
🔻محافظه‌کاری‌های جبهه انقلاب، با ریشه‌‌های معرفتی فوق باشد یا با زمینه‌های منفعتی؛ در نهایت به این جبهه فراگیر سرویس می‌دهد. باید هر چه سریع‌تر برای #بازسازی_اندیشه_عدالت‌خواهانه‌ی_انقلاب_اسلامی فکری کرد. این مسئولیت مهم امروز ماست.
متن کامل در👇👇👇
https://tabagheh3.ir/1396/12/19

🔸هیاهو

اخیراً در یک گزارش رسمی و دولتی آمار مرتبط با شاخص عدالت اجتماعی را طی دهه اخیر را می‌خواندم. حتی در آن‌ بازه ای که دولت‌مردان معتقدند تحریم‌ها رفع شده و ما از مواهب برجام بهره‌مند شدیم، در سر جمع نفع چندانی عاید طبقات فرودست نشده و شاخص‌های عدالت اجتماعی رشد چندانی نداشته‌اند.
در سمت و سوی مخالفان دولت هم تقریری محافظه‌کارانه از مقاومت و مشتقات آن مانند اقتصاد مقاومتی رایج است که در بهترین حالت هیچ دخلی به وضعیت ما در عدالت اجتماعی ندارند.
هم بازیگری در مناسبات بین‌الملل و هم مقاومت می‌توانند تأثیر مستقیمی بر عدالت داشته باشند اما در وضعیت کنونی و با بازیگران کنونی ندارد.
به همین خاطر گمان می‌کنم رویدادها و جزئیات این حوزه، بیشتر برای سیاست‌مداران و هواداران‌شان جذابیت داشته باشد و در طراحی زمین بازی‌شان به کار آید؛ مسئله‌ی مردم/ جامعه/ ایران اما امر دیگری است.
مسئله، بلکه مشکل، بلکه مصیبت و حتی ام‌المصائب امروز ایرانِ ما، #عقب‌ماندگی_در_عدالت است؛ مصیبت نابرابری است اما در تعزیه‌ای که اجرا می‌کنند، ماجرا را بر اساس دیپلماسی/میدان یا مقاومت/مذاکره توضیح می‌دهند. #جامعه را با این هیاهوهای امنیتی- سیاسی چه کار؟
سیاست که سیاست‌زده شود، سراسر آبستن هیاهوست و یک‌سره ناتوان از درک جامعه.
@tabagheh3_ir

🔸کدام علی(ع)؟
#رشتو
بار دیگر بغضِ این پرسش، راه گلو را گرفته که کدام علی(ع)؟

درود خداوند بر او فرمود به جنگ فقر و غنا بی‌توجهی می‌کنید و با این حال گمان می‌کنید در قیامت، در جوار قدس الهی خواهید بود؟ هیهات که نمی توان برای به دست آوردن بهشت، خدا را فریب داد.
#نهج‌البلاغه خطبه 129

و درود خدا بر او که فرمود خداوند از عالمان پیمان گرفته که در میانه جنگ فقر و غنا بی‌قرار باشند و این «بی‌قراری» را فلسفه حکمرانی دینی می‌دانست.
#نهج‌البلاغه خطبه 3

و درود خدا بر او که فرمود هیچ فقیری گرسنه نمی‌ماند مگر به آن سبب که غنی‌ای حق او را خورده است. مگر به دلیل جنگ فقر و غنا
#نهج‌البلاغه حکمت 328

ایده‌ اجتماعی علی (علیه‌السلام) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما برای او عدالت اجتماعی و نابرابری مسئله است. برای او توزیع نابرابر ثروت و در پی آن منزلت و قدرت مطرح است؛ نه فقط عدالت قضایی و برخورد با مفسدین.

ایده‌ اجتماعی علی (علیه‌السلام) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما برای او عدالت تنها ارزش مطلق است.

ایده‌ اجتماعی علی(ع) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما در زمانه‌ای به سر می‌بریم که تقدس‌مآبی این همه رواج یافته و این همه تریبونِ رسمی خرجِ خروارها تمجید بی‌حاصل از علی(ع) می‌شود و حتی با او هم #عقب‌ماندگی_در_عدالت توجیه و تمهید و تعمیق می‌شود..

ایده‌ اجتماعی علی(ع) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما همین چند جمله #نهج‌البلاغه‌خوانی هم کافی است تا ما را در برابر این پرسش قرار می دهد که «کدام علی(ع)؟»
https://t.iss.one/tabagheh3_ir/342

⭕️ مفهوم امید را در مدرسه هفت‌تپه بیاموزید!

◀️ کاش مسئولان یکی را داشته باشند که این یکی دو روزه چرخی در تایملاین و استوری‌های ملت بزند و ببیند تا چه اندازه ملی‌شدن #هفت_تپه، به کاربران و کارگران شادی و امید را هدیه کرده است.

🔹 بررسی‌های مختلف می‌گویند در جامعه کنونی ما ناامیدی، چالشی جدی است. مهم تر از ناامیدی اما درک ما از امید و ناامیدی است. مدرسه هفت تپه به ما می گوید ناامیدی بیشتر از آن‌که ناشی از مغلوبه شدن در #جنگ_روایت_ها باشد ناشی از شکست در #جنگ_فقروغنا ست.

🔸 بین این دو تلقی از ناامیدی تفاوت زیادی وجود دارد. اگر ناامیدی معلول جنگ روایت‌ها باشد، راه حل آن این است که میلیاردی هزینه کنیم و گردان و لشکر سایبری به خط می‌کنیم تا کشتگانِ جنگ هیبریدی را با حقنه کردن روایت های موسوم به #خبر_خوب، احیا و امیدوار کنند.

🔹 اگر ناامیدی را فراتر از یک بحث اعتقادی، یک برساخته تبلیغاتی و چالش ذهنی و روان‌شناختی ببینیم و آن را یک «واقعیت اجتماعی» بدانیم، تلاش می‌کنیم برای حل آن «پاسخ اجتماعی» بیابیم. تلاش می کنیم بلدوزرهای سرمایه‌داری را اگر نه متوقف، دست‌کم اندکی کُند کنیم و #سوژه_عدالت‌خواه را برای کنشگری در میدان جنگ فقر و غنا احیا کنیم.

🔸قریب به نیم قرن قبل مرحوم مطهری از «فقر تفکر اجتماعی»، «فقر فلسفه اجتماعی» و تفوق «تفکر فردی» می‌گفت و این که فقر تفکر اجتماعی باعث شده تصور کنیم مفاهیمی همچون جود، احسان (و مواسات)، برتر از عدالت اجتماعی هستند.

🔹ما همچنان در تفکر اجتماعی فقیریم بلکه جای افسوس دارد که طی این نیم قرن، ما در تفکر و فلسفه اجتماعی فقیرتر هم شده‌ایم.
اگر امروز در تحلیل بحران ناامیدی برای آن هیچ بستر اجتماعی‌ای قائل نیستیم؛ اگر #عقب‌ماندگی_در_عدالت را نمی‌بینیم و ناامیدی را تنها و تنها محصول جنگ روانی و جنگ روایت و «شبهات» سیاسی و اعتقادی می‌دانیم، از جمله، به خاطر همین فقر تفکر اجتماعی است.

🔸قبل‌تر و در بحبوحه اعتراض‌ها، مفصل نوشتم که #مدرسه_هفت_تپه به ما درس‌هایی درباره آینده مشارکت آموخته است. (+) اکنون و در پایان بندی خوشِ این فصل از قصه هفت‌تپه، مدرسه هفت تپه برای ما حرف‌های مهمی درباره جامعه‌شناسی امید دارد.

🖊 حجت‌الاسلام نامخواه
🎬 @Mostazafin_TV

🔸أَخٌ فِي اللَّه

🔻در انتخاباتِ شوراهای اخیر، طیفی از نیروهای اجتماعی وارد میدان انتخابات شدند که در سر جمع گفتارها، تبلبغات و ایده‌های خود، طرحی از یک سیاست اجتماعی متناسب با انقلاب اسلامی را به دست دادند. آن‌ها عمیقاً متوجه سیاست‌زدگی کنونی ما بودند اما آن را با ارجاع به چاله سیاست‌گذاری و تخصص‌گرایی چاره نکردند. آن‌ها تفاوت سیاست و خط‌مشی، پالسی و پالتیک را به خوبی درک کردند و امر سیاسی و مبارزه اجتماعی را به راه‌حل‌های تخصصی و کارکارشناسی تقلیل ندادند. آن‌ها تلاش نمی‌کردند زبان سیاستی را بر زبان سیاسی تفوق دهند و این خیلی مهم است.
🔻این مهم است که گمان نمی‌کردند بی‌عدالتی با برنامگی و خمودگی آمده و با برنامه و کار جهادی (پُرکاری) از میان می‌رود. می‌گفتند وضع موجود ذینفعانی دارد که برای تغییر آن، مقدم بر برنامه و راه‌حل‌های تخصصی و یا بسیار تخصصی و بسیار میدانی، باید ایده، عزم و گفتاری برای درگیری با این طبقه ذینفع داشت.
🔻از بن دندان به ایده انقلاب اسلامی باور داشتند؛ با صراحت و بدون شرمندگی از #جنگ_فقر_و_غنا یا #عقب‌ماندگی_در_عدالت سخن می‌گفتند. این گونه نبود که در عمل، حرف‌های اصلی و اصیل انقلاب اسلامی را غیرکارشناسی و غیرتخصصی بدانند. پسرخوب و با اخلاقِ جناح راست نبودند و سخن گفتن از «طبقه مرفه جدید»، «نابرابری» و عدالت، «سرمایه‌داری»، «محافظه‌کاری»، «تحجر مذهبی»، «مردم»، «جمهوریت» و «قله‌های ثروت»، «دره‌های فقر» و «فاصله فقیر و غنی» را نه بی‌اخلاقی که عین اخلاق و عرفان و معرفت سیاسی می‌دانستند.
🔻با مردم قهر نبودند و با ترجیح زبان کارشناسی را به زبان مردمی، در عوالم ماقبلِ سیاست و جامعه سیر نمی‌کردند. با احزاب و جناح‌های سیاسی مرزی روشن و تمایزی حداکثری داشتند و مفهوم «جبهه انقلاب» را پشت قباله طیف‌های متنوع جناح راست نمی‌دانستند.
در روزگاری که به سیاست و سیاست‌مداران امیدی نیست؛ امید ما به اینان است که آمدند، بودند، ماندند و در روزگاری که میدان سیاست بیش از همیشه ناسوتی و امتناع گونه شده، تک درختِ استوارِ امید را آبیاری کردند.

🔻مگر مهم است چه حاصل شده است؟ آنان که به کرسی شورا رسیدند، میدانی بزرگ‌تر برای خدمت و بسط اجتماعی و شهری ایده انقلاب یافته‌اند و آنان که نرسیدند، راهی بس ارزشمند برای کنشگری مدنی و امیدواری انقلابی گشودند.
مجتبی نام‌خواه:
🔻جایی در نهج‌البلاغه آمده است امیر مؤمنان که جان‌ها به فدایش باد، فرموده: كَانَ لِي فِيمَا مَضَى أَخٌ فِي اللَّه وَ كَانَ يُعْظِمُهُ فِي عَيْنِي. مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی همین است. انقلاب اسلامی نه فقط « أَخٌ فِي اللَّه، فِيمَا مَضَى» که «أَخوان فِي اللَّه، فِيمَا بَقى» به ما داده است.
آن روز که خمینی ما را به جنگ فقر و غنا فرا می‌خواند و چنین نوشت: «دست و بازوی همه عزیزانی که در سراسر جهان کوله بار مبارزه را بر دوش گرفته‌اند»؛ از آن روز، امروز و هر روز، همه کسانی که دست و بازو به بوسه‌ی روح خدا بسپرند در چشم ما بزرگ خواهند بود.
پ.ن:
صفحات چندی از این دوستان را در صفحه اینستاگرام تگ کرده‌ام. پست های انتخاباتی‌شان را ببینید و بخوانید؛ مملو از حرف‌هایی است که نوشتم.
تصویر اثری است از شهید چمران.
به نقل از جامعه‌گردی
https://www.instagram.com/p/CQd5Xbwhf83/?utm_medium=share_sheet


@tabagheh3_ir

🔶خواستن عدالت یا نخواستن نابرابری؛ مسئله این است!
🔻#بودن_یا_نبودن، مسئله کنونی و هویتی ماست اما صورت آن این است: خواستن عدالت یا نخواستن نابرابری؟

🔻عدالت‌خواهی اگر مبتنی بر یک ایده چابک درباره نابرابری و برای مبارزه با نابرابری نباشد، بیشتر یک سوء تفاهم است.

🔻اگر خواست عدالت بر پایه نفی نابرابری صورت نبندد، عدالت‌خواهی‌ سوءتفاهمی است که یا به سرودن کلیات منتهی می‌شود یا به باتلاق طرح‌ها و شاخص‌هایی جزئی دل خوش می‌دارد؛ این دو سوء تفاهم در یک امر مشترکند: تأثیرشان در تغییر و بر هم‌زدن وضعیتِ #عقب‌ماندگی_در_عدالت، اندکی بیشتر از هیچ است.

🔻اشتباه کردیم که از عدالت‌خواهی حرف زدیم؛ ما باید بیش و پیش از هر چیز، حتی قبل از خواستن عدالت، به نخواستنِ نابرابری فکر می‌کردیم. ما بیشتر از برنامه برای عدالت، نیازمند ایده برای مقابله با نابرابری هستیم.

🔻تفاوت عدالت در مقام تواصف و عدالت در مقام تناصف چیست؟ چرا عدالت در مقام نخست اوسع الاشیاء است و در مقام دوم اضیق الأشیا؟ عدالتخواهی در مقام تواصف از #عدالت حرف می‌زند؛ در مقام تناصف با #نابرابری مواجه می‌شود.

🔻ما #عدالت‌خواه نیستیم، ما #نابرابری‌نخواه هستیم!

🔻#انسان_انقلاب_اسلامی البته دلباخته‌ و پاکباخته عدالت است اما در حقیقت و تا سر حد مرگ، یک انسان #نابرابری‌نخواه است. انسانی است که نمی‌تواند نابرابری را ببیند و سکوت کند.

🔻#انسان_انقلاب_اسلامی برای پسر یک سال و نیمه‌اش، برای آینده نامه می‌نویسد، در این باره که پدرت چرا جنگید و چرا شهید شد؟ می‌نویسد: «برای این که نمی‌توانست نابرابری‌ها را ببیند و سکوت کند».
#شهید_حمید_رمضانی
به نقل از جامعه‌گردی
@tabagheh3_ir

🖋 #حجت‌الاسلام_نامخواه: (+)

◀️ #نواخباری‌گری و #نواشعری‌گری با تخریب عقلانیت، هیچ مرجع معرفتی و دستاویزی برای درک، جز (تفسیری معوج از) ولایت باقی نمی‌گذارد.

🔹 در نتیجه‌ی #فقدان_عقلانیت، برای ساده‌ترین امور یومیه مثل تزریق کردن واکسن و مصرف دارو هم به رهبری استناد می‌شود. بعد هم کسانی پیدا می‌شوند و با کلی شور و شبه‌استدلال می‌گویند عمل رهبر، ظاهری و مصلحتی است و نظر واقعی ایشان بر خلاف عمل‌شان است؛ در نتیجه می‌شوند «خونخواهان واکسن»!

🔹 دسته اول که برای واکسن هم به رهبری استناد می‌کنند، می‌گویند مخالفان واکسن ضد ولایت فقیه هستند! «خونخواهان» هم جواب می‌دهند که شما کُندفهم و کوته‌بین هستید و دارید ولایت را تضعیف می‌کنید!

🔹 می‌بینید فاجعه #جهل_مقدس چه می‌کند؟ می‌بینید نواشعری‌گری و نواخباری‌گری، که با ظاهر فریبنده و تقدم ولایت بر عقلانیت و ولایت شروع می‌کند، به چه نامسئله‌گراییِ مضحک و مبتذلی دامن می‌زند؟

🔹 تراژدی پس‌زدن بنیادهای الهیاتی و حکمی ایده انقلاب اسلامی و رشد محافظه‌کاری و اشرافیت معرفتی، آن‌هم به نام انقلاب اسلامی، از دهه‌های قبل آغاز شده بود و از جمله زمینه‌های معرفتی‌ای بود که وضع کنونی و #عقب‌ماندگی_در_عدالت را تمهید کرد.

🔺 با این تفاوت که آن روند سابق، #تراژدی نواشعری‌گری و نواخباری‌گری و محافظه‌کاری بود و اینی که امروز می‌بینیم، تکرار #کمدی گونه آن است.

🎬 @Mostazafin_TV

🔻یک کامنت درباره چشم‌انداز عقب‌ماندگی در عدالت
این پیش‌نویس اولویت‌های پژوهشی کشور به روایت شورای عالی عتف هست که در پاییز ۱۴۰۰ منتشر شده است. بخش سلامت و امنیت غذایی و رفاه اجتماعی را ببینید. در یک کلام فاجعه است.
قبل‌تر فکر می‌کردم مسئله ما #عدالت نیست و #عقب‌ماندگی_در_عدالت است اما حالا باید بگوییم مسئله ما حتی عقب‌ماندگی هم نیست. مسئله این است که به عدالت اجتماعی حتی فکر هم نمی‌کنیم.
اولویت‌های پژوهشی مندرج در این پیش‌نویس سیاستی، که بر اساس روش‌شناسی این پژوهش، بازتاب دهنده ذهنیت بخش مهمی از تصمیم‌سازان و سیاست‌گذاران کشور ماست، به خوبی نشان می‌دهد که نه فقط در سطح تصمیم‌گیری بلکه در سطح تصمیم‌سازی؛ و نه فقط در سطح سیاستی بلکه در سطح پژوهشی نیز مسئله عدالت نداریم. این بدان معناست که نه فقط اکنون عقب‌مانده در عدالتیم، با این وضع، آینده و افقی نیز این چنین داریم.
بخش مهمی از این مسئله‌نبودن عدالت و مآلاً عقب‌ماندگی در عدالت علاوه بر عقب‌ماندگی فکری، به یک وجه ساختاری باز می‌گردد و آن این که شوراهای عالی، بیش از آن که مشغول تدوین سیاست‌های عالی باشند، عامل تولید سیاست‌های استعلایی هستند.
@tabagheh3_ir

‏در گذر از ایده قانون اساسی که مسکن را «حق» می‌دانست (اصل ۳۱)؛ و در رسیدن به این کارگزارانی که مسکن را ابزار «حفظ سرمایه» می‌دانند؛ جز انبوهی از اندوه چه می‌توان گفت؟
دعوای حق و سرمایه؛ همان جنگ فقر و غناست که این چنین در آن هزیمت شده‌ایم.
#عقب‌ماندگی_در_عدالت
@tabagheh3_ir

🔸کدام علی(ع)؟
#رشتو
بار دیگر بغضِ این پرسش، راه گلو را گرفته که کدام علی(ع)؟

درود خداوند بر او فرمود به جنگ فقر و غنا بی‌توجهی می‌کنید و با این حال گمان می‌کنید در قیامت، در جوار قدس الهی خواهید بود؟ هیهات که نمی توان برای به دست آوردن بهشت، خدا را فریب داد.
#نهج‌البلاغه خطبه 129

و درود خدا بر او که فرمود خداوند از عالمان پیمان گرفته که در میانه جنگ فقر و غنا بی‌قرار باشند و این «بی‌قراری» را فلسفه حکمرانی دینی می‌دانست.
#نهج‌البلاغه خطبه 3

و درود خدا بر او که فرمود هیچ فقیری گرسنه نمی‌ماند مگر به آن سبب که غنی‌ای حق او را خورده است. مگر به دلیل جنگ فقر و غنا
#نهج‌البلاغه حکمت 328

ایده‌ اجتماعی علی (علیه‌السلام) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما برای او عدالت اجتماعی و نابرابری مسئله است. برای او توزیع نابرابر ثروت و در پی آن منزلت و قدرت مطرح است؛ نه فقط عدالت قضایی و برخورد با مفسدین.

ایده‌ اجتماعی علی (علیه‌السلام) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما برای او عدالت تنها ارزش مطلق است.

ایده‌ اجتماعی علی(ع) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما در زمانه‌ای به سر می‌بریم که تقدس‌مآبی این همه رواج یافته و این همه تریبونِ رسمی خرجِ خروارها تمجید بی‌حاصل از علی(ع) می‌شود و حتی با او هم #عقب‌ماندگی_در_عدالت توجیه و تمهید و تعمیق می‌شود..

ایده‌ اجتماعی علی(ع) محدود به #جنگ_فقر_و_غنا نیست اما همین چند جمله #نهج‌البلاغه‌خوانی هم کافی است تا ما را در برابر این پرسش قرار می دهد که «کدام علی(ع)؟»
https://t.iss.one/tabagheh3_ir/342