ھەڵمەتی رزگار کردنی ماسیەکانی دەڤەری ڕەش ھەرمێ-بانوو و قازان

لە لایەن پاسکیڵ سوارانی ژینگەپارێز و گەنجان و بە ساڵاچووانی ئاوایی بانوو

چوارشەممۆ ٢٣ی پووشپەڕی ٢٧٢١ی کوردی

•بە سپاسەوە بۆ دێھیار و ئەنجومەنی دێ و مامۆستا و سەرجەم گەنجانی ئاوایی بانوو👏🏻🌹

شایانی باسە، لەم ھەڵمەتە دا،زیاتر لە #ھەزار_ماسی، لە قەیرانی کەم ئاوایی و ئەگەری لە ناوچوون،رزگار کران🙏

#بەڕووپارزانی_پاسکیڵ_سوار
#سەردەشت
#ھەوڵی_رزگار_کردنی_ماسیەکان
#ڕەش_ھەرمێ
#بانوو
#ژینگە_پارێزان
#قەیرانی_کەم_ئاوی
#وشک_بوونی_ڕووبارەکان
-----
#یاریگری_مؤثر

نجات زندگی ماهیان در معرض کم آبی و مرگ حتمی

سردشت، حدفاصل روستاهای ره ش هه رمی
RASHHARMEH
و
بانوو
BANOU

در این اقدام داوطلبانه بلوطبانان پا به رکاب در روز چهارشنبه بیست و سوم تیرماه، بیش از #هزار_قطعه_ماهی به چشمه اصلی روستا و نیز دریاچه سد ملی سردشت منتقل شد.

•سپاس ویژه از امام جمعه، دهیار، شورا و جوانان روستای بانو که خالصانه یار شدند

#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#معضل_کم_آبی
#خشک_شدن_رودخانه_ها
#مرگ_ماهیان
#نجات_زندگی
#سردشت
#فرهنگ_یاریگری

@oaktreeloverbiker

فرهنگ یاریگری درزادگاه من
#رئوف_آذری


به لطف مهندس محمددرویش، با استاد مرتضی فرهادی عزیز که ازاساتید صاحب نام کشور و البته پیشگامان ثبت فرهنگ یاریگری در ایران هستند، آشنا شدم و مجموعه ای از آثار نفیس و مکتوب آن استاد همام را طی جعبه ای مزین به لطف استاد، هدیه دریافت کردم که در آن میان، کتاب فرهنگ یاریگری ایرانیان، بیش از همه توجهم را معطوف ساخت و صدالبته گنجینه ای گرانبها بود..

با مطالعه کتاب، عزم جزم کردم تا این فرهنگ ناب را در جغرافیای زیستم واکاوی کنم و البته به تبع هژمونی روح عملگرایم، تلاش نمودم تا معادل آن را در کوردستانات، خاکسترزدایی کرده و به ویژه در عصر فراموشی های دگری و خودمحوری ها و‌زیاده خواهی های فردی، فرآوری نمایم و شکر خدا از آن تاریخ به امروز (یکسال شمسی)، بیش از بیست فعالیت #ھەرەوەز معادل فارسی یاریگری را ایده پردازی، راهبری، مدیریت و مشارکت کرده ام که یک از چند پروژه های مشارکتی یاریگری، لایروبی چشمه شهیر زادگاهم پساسیلاب نیمه مردادماه سال جاری بود که حماسه هم روستاییان زادگاهم را در پی داشت و در طی دو شبانه روز، چشمه مدفون گردشگری #ڕەسوە_شێر،
RSVASHER
مجدد غلیان کرد و دل های محزون و تپیده را شاد نمود. متعاقب آن روستاییان، همت کردند و باغ دفن شده کاک محمود مام حسن را هم طی دو روز کاری داوطلبانه، لایروبی کرده و مجدد به صاحبش برگرداندند..

حقیقت امر اینست که فرهنگ یاریگری، تحت عنوان «ھەرەوەز» کهن ایامی است در زادگاهم و دیارم بیوران و سردشت و کوردستان، رسم غالب ایام بحرانی است و کم تر کودک، زن و مرد و میانسال و بزرگسال و نیز چشمه و رودخانه و جنگل و بلوط، مسجد و مدرسه و جاده و پل و .. است که از موهبت سیل و بهمن یاریگری مردم بهره مند نشده باشد و به نحوی از انحاء، خدمتی نرسانده یا نگرفته باشد..

تحریر این سطور من باب نشانی دادن جغرافیایی دگر از این فرهنگ ناب یاریگری به استاد و نیز ذکر مناقبی از روح پالایش شده و مهرورزانه ی هم ولایتی هایم برای ثبت در تاریخ و شهادت فرهنگی پیشرو و سازنده است که امیدوارم روز به روز مجال پرداختن و پر و بال دادن به آن، بیشتر میسور گردد..

سپاس ویژه از اساتید پیشتاز، هموندانم و ویژه تر از هم ولایتی هایم که همواره پیشران و حامی خدمات عام المنفعه وپروژه های خدمتی بوده اند و‌هستند🙏

#روز_تشکل_های_اجتماعی
#فرهنگ_یاریگری_در_ایران
#مرتضی_فرهادی
#محمد_درویش
#کاوه_فرهادی
#سردشت
#بیوران
#ھەرەوەزی_پیرۆز
#haravaz
-
@sopskf
@oaktree_loverbiker
---
https://www.instagram.com/p/CSmBGRnjSbv/?utm_medium=copy_link

از بحران و مدیریت بحران،
تا
پیشینه ی فرهنگی و فرهنگ امداد در بحران

✍🏻 #رئوف_آذری

https://t.iss.one/Sopskf/5379

تصاویر گویای همه ی آنچه قرار است گفته شود و‌ یا به تحریر در آید، هست،نیست؟!
مدعی فرهنگ چندهزار ساله ی یاریگری هستیم و به جد نیز چنینیم و این را شاید بیش از هریک از ما، دکتر مرتضی فرهادی باشند که شهادت می دهند!

ولی این فرهنگ ناب و‌ غنی را چه شده است که این روزها، حدود یک ماه از مفقودی سه شهروند کورد ارومیه ای در کوهستان های منتهی به مرز ترکیه می گذرد ولی عملیات جست و جو، همچنان در اگر و مگرهای متولیان و نیز بشود و‌نشودهای مردمان بومی، نافرجام و بدفرجام پیش می رود و تأسف زاتر که؛
مدیریت بحران کشور و حتی پژوهشگران مستقل این حوزه هم کک شان نمی گزد!

همزمان، چند روز قبل، رَیان، کودک پنج ساله ی مراکشی مفقود می شود و‌ یعدها متوجه می شوند که در چاهی با عمق سی و‌ دو متری سقوط کرده است و به دلیل قطر اندک دهانه چاه، امکان امداد رسانی از طریق دهانه چاه میسور نمی شود!
همان شوری و‌شعوری می آفریند که مردم و‌ دولت، فرمانروا و فرمانبر، دست در دست هم حلقه می کنند و پنج روز کامل پشت سرهم و ‌بی وقفه، زمین می کاوند تا بلکه؛
در موعد مقرر به تهِ چاه و آن کودک پنج ساله برسند!

گرچه در قدر و‌ قیمت جان، چه انسان و‌ حتی سایرموجودات، تفاوتی نشاید قایل شد ولی دردزاست وقتی می بینیم قاتل یک سرهنگ نیروی انتظامی، یک شبه دستگیر و زانو در بغل(به حق)، جلوی فرزند مقتول، مفلوک بودنش، نمایش داده می شود ولی قاتل هزاران کولبر و‌ سوخت بر جانبرِ شهید، هیچگاه نام و نشان شان، یافت می نشود و ‌نمی شود!

ده ها و‌هزاران جوان نخبه و‌ سرخورده از وطن، در مسیرهای سنگلاخی و آبی دیار غربت، ره گم می کنند، سلامت و عزت و‌جان می بازند ولی کسی نیست که مسبب این ناامیدی و سرخوردگی و کوچ دسته جمعی را نشانی بگیرد؟!

یک ماه، زمان کمی نیست تا مدیریت بحران و‌متولیان امنیت جان و مرزداران غیور همواره ماشه در دست، بیدار شوند و این بار نه با توپ و‌ تشر و‌تفنگ، بلکه با عصا و باتوم و پوتین و بلدوزر و سورتمه های تیزروي نظامی شان، در دل دره بنار رژه روند و‌جان این سه شهروند به هر دلیل رونده در دل برف و‌بوران را نجات دهند و‌اگر رمقی از جان این سه باقی نیست، حداقل از بِدَرشُدن جان سه مادر و سه پدر و چند فرزند و همسر دگر و‌ ملتی سرخورده، جلوگیری کنند!

تفاوت ها را گفتیم و‌نوشتیم بلکه تلنگری باشد بر روزهای از دست رفته و امیدی به روزهای مانده!

نگذاریم فرهنگ ناب یاریگری مان، دستخوش بحران شود که دیگر، مدیریت شدنی نیست و فاجعه آفرین خواهد شد!

اگر فحوای واژگانی مهربانی، همزیستی و یاریگری را می فهیمیم و باور داریم،
امروز دیر است و باید لحظه ها را فهمید...

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#فرهنگ_یاریگری
#ارومیه
#دره_بنار
#مراکش
#چاه_ریان
#مدیریت_بحران
#تفاوت_ها
#تلنگرها

@sopskf


https://www.instagram.com/p/CZmVJU6rFi2/?utm_medium=copy_link