Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
◾️زندگی ایرانی وسط جنگ اوکراین!
✍️ احسان محمدی
◾️آدم عاقل روز جمعه لش می‌کند، عین گربه بدنش را توی رختخواب کش می‌دهد، بعد بلند می‌شود اُملتی به بدن می‌زند، با پیژامه گُل‌گُلی روی مبل ولو می‌شود، شاید هم با دوستانش قرار بگذارد و برود چرخی بزند.
کوهی، قُل‌قُلی با قلیان، قر دادنی با «روم زوم کنی؛ بوم بوم کنه قلبم… مثلا هی لج کنی! راه کج کنی از من!»، دور هم جمع شدنی، خنده‌های رها ... زندگی معمولی همین است.
◾️اما ما در جغرافیای ناامن زاده شده‌ایم. یکی توئیت کرده بود: «آوارگی» توی خون ماست. زیر بمباران از #آبادان آواره شدیم، بعد از جنگ #کویت بودیم، صدام حمله کرد آواره شدیم، الان پسرم #اوکراین هست و اونجا آواره شده!
ما کریه بودن دندان‌های سیاه جنگ را می‌فهمیم. با استخوان‌هایمان.
◼️چند سال پیش وقتی دوستانی از جامعه جهانی می‌خواستند به داد ما برسد نوشتم «هیچ‌کس را جز خودمان نداریم، مطلقاً هیچ‌کس!» گفتند پس حقوق بشر و سازمان ملل و اینا چیه؟ ماجرای #افغانستان و حالا اوکراین نشان داد که در این جهان شلوغ هر کس به «منافع» خودش نگاه می‌کند، خیلی دیگر ناراحت بشوند یک «ابراز نگرانی» از خودشان در می‌کنند و می‌گویند «ما کنار مردم اوکراین هستیم». خسته نشید کدخداهای جهان!
◾️وقتی منافعی وجود نداشته باشد کسی دیوانه نیست با خرس روسی گلاویز بشود. اسم حمله هم می‌شود «عملیات ویژه» یا دعوای خانوادگی بین تعدادی ولادیمیر، ایوان، ماکسیم و الکساندر توی برف‌ها و آخرش روی هم را می‌بوسند که «بیا ودکا بزن رفیق! فراموش کن»
◾️اوکراین را با دو فوتبالیست یعنی آقا #شوچنکو و آندری یارملنکو می‌شناختم و #سرگئی_بوبکا (قهرمان پرش با نیزه) و دو تیم دیناموکیف و شاختار دونتسک. سرچ کردم دیدم کلی بوکسور معروف دارند، سیاستمدارانی مثل برژنف و تروتسکی، موزیسین، خواننده و حتی بازیگر فیلم‌های خاکبرسری.
◾️یک کشور ۴۵میلیونی که بعد از متلاشی شدن شوروی، دو دستی تسلیحات هسته‌ایش را تقدیم روسیه کرد.
من هم دوست دارم مثل کتاب‌های شعر، بزرگترین جنگ بشر، جنگ «لب و دندان» باشد و آدم‌ها با «بوسه» از هم انتقام بگیرند و «اسیر» آغوش هم بشوند اما تحولات دنیا نشان می‌دهد که بدون قدرت نظامی هر لحظه ممکن است خورده شوید. تضمینی هست که همین روسیه که ادای رفیق‌ها را در می‌آورد هوس حمله به ایران نکند؟
◾️به عنوان کسی که زندگی خودش و خانواده‌اش در جنگ متلاشی شده از هر جنگی در هر کجای دنیا بیزارم، از #یمن و #سوریه و #فلسطین گرفته تا #اوکراین و #سومالی و #افغانستان و ... تحت هیچ عنوانی مدافع تجاوز نشویم، خط‌کشی نکنیم، اجازه ندهیم اعتقادات سیاسی توجیه‌گر خشونت جنگ شود.
◾️گرچه #پوتین برای این اعتراض‌ها تَره خرد نمی‌کند ولی دلم می‌خواهد برای دلِ خراب خودمان هم شده یک تظاهرات «مردمی» -بدون بلندگوهای رسمی- شکل می‌دادیم، به خیابان می‌رفتیم و علیه جنگ فریاد می‌زدیم.
نسل‌های بعد حتی باور نمی‌کنند راهپیمایی برای #صلح هم بدون مجوز دولتی آزاد نبود.
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
◾️آدم عاقل روز جمعه لش می‌کند، عین گربه بدنش را توی رختخواب کش می‌دهد، بعد بلند می‌شود اُملتی به بدن می‌زند، با پیژامه گُل‌گُلی روی مبل ولو می‌شود، شاید هم با دوستانش قرار بگذارد و برود چرخی بزند.
کوهی، قُل‌قُلی با قلیان، قر دادنی با «روم زوم کنی؛ بوم بوم کنه قلبم… مثلا هی لج کنی! راه کج کنی از من!»، دور هم جمع شدنی، خنده‌های رها ... زندگی معمولی همین است.
◾️اما ما در جغرافیای ناامن زاده شده‌ایم. یکی توئیت کرده بود: «آوارگی» توی خون ماست. زیر بمباران از #آبادان آواره شدیم، بعد از جنگ #کویت بودیم، صدام حمله کرد آواره شدیم، الان پسرم #اوکراین هست و اونجا آواره شده!
ما کریه بودن دندان‌های سیاه جنگ را می‌فهمیم. با استخوان‌هایمان.
◼️چند سال پیش وقتی دوستانی از جامعه جهانی می‌خواستند به داد ما برسد نوشتم «هیچ‌کس را جز خودمان نداریم، مطلقاً هیچ‌کس!» گفتند پس حقوق بشر و سازمان ملل و اینا چیه؟ ماجرای #افغانستان و حالا اوکراین نشان داد که در این جهان شلوغ هر کس به «منافع» خودش نگاه می‌کند، خیلی دیگر ناراحت بشوند یک «ابراز نگرانی» از خودشان در می‌کنند و می‌گویند «ما کنار مردم اوکراین هستیم». خسته نشید کدخداهای جهان!
◾️وقتی منافعی وجود نداشته باشد کسی دیوانه نیست با خرس روسی گلاویز بشود. اسم حمله هم می‌شود «عملیات ویژه» یا دعوای خانوادگی بین تعدادی ولادیمیر، ایوان، ماکسیم و الکساندر توی برف‌ها و آخرش روی هم را می‌بوسند که «بیا ودکا بزن رفیق! فراموش کن»
◾️اوکراین را با دو فوتبالیست یعنی آقا #شوچنکو و آندری یارملنکو می‌شناختم و #سرگئی_بوبکا (قهرمان پرش با نیزه) و دو تیم دیناموکیف و شاختار دونتسک. سرچ کردم دیدم کلی بوکسور معروف دارند، سیاستمدارانی مثل برژنف و تروتسکی، موزیسین، خواننده و حتی بازیگر فیلم‌های خاکبرسری.
◾️یک کشور ۴۵میلیونی که بعد از متلاشی شدن شوروی، دو دستی تسلیحات هسته‌ایش را تقدیم روسیه کرد.
من هم دوست دارم مثل کتاب‌های شعر، بزرگترین جنگ بشر، جنگ «لب و دندان» باشد و آدم‌ها با «بوسه» از هم انتقام بگیرند و «اسیر» آغوش هم بشوند اما تحولات دنیا نشان می‌دهد که بدون قدرت نظامی هر لحظه ممکن است خورده شوید. تضمینی هست که همین روسیه که ادای رفیق‌ها را در می‌آورد هوس حمله به ایران نکند؟
◾️به عنوان کسی که زندگی خودش و خانواده‌اش در جنگ متلاشی شده از هر جنگی در هر کجای دنیا بیزارم، از #یمن و #سوریه و #فلسطین گرفته تا #اوکراین و #سومالی و #افغانستان و ... تحت هیچ عنوانی مدافع تجاوز نشویم، خط‌کشی نکنیم، اجازه ندهیم اعتقادات سیاسی توجیه‌گر خشونت جنگ شود.
◾️گرچه #پوتین برای این اعتراض‌ها تَره خرد نمی‌کند ولی دلم می‌خواهد برای دلِ خراب خودمان هم شده یک تظاهرات «مردمی» -بدون بلندگوهای رسمی- شکل می‌دادیم، به خیابان می‌رفتیم و علیه جنگ فریاد می‌زدیم.
نسل‌های بعد حتی باور نمی‌کنند راهپیمایی برای #صلح هم بدون مجوز دولتی آزاد نبود.
🖋 @ehsanmohammadi95