دنیایِ سی سال آینده

🔴خبرنگار بی بی سی برای اولین بار سفری رفته به قلمرو طالبانِ افغانستان در #ایالت_هلمند. او در گزارشی چند دقیقه ای ، تصویری از چهرۀ پنهان زندگی در حاکمیتِ طالبان را نشان می دهد.

تصاویر مختلفی در این گزارش ارایه می شود. اینکه چطور با وجودِ یک دولتِ مرکزی، بخشی از #کشور از دست رفته و طالبان در بخشی از کشور [سمتِ دیگرِ رودخانه هلمند] قوانینِ حکومت داریِ خودش را برپا کرده. اینکه #طالبان در آن منطقه کاری کرده که هیچ زنی در کوچه و بازار حضور ندارد. اینکه در بازارِ "موسی قلعه" در کنار کالا و مواد غذایی ، خشاب گلوله و اسلحه خرید و فروش می شود. در میان این تصاویر، یک تصویر بیش از همه در ذهن زنگ می زند. جایی که خبرنگار به میان یک #مدرسه می رود و در کلاسِ درسِ بچه ها حضور پیدا می کند. کلاس درسی که فقط پسرانه است و بچه های کودک سالی که دارند تحت آموزه های طالبان رشد می کنند. چهره های معصوم بچه هایی که مدرسه شان را طالبان می گرداند. مدرسه ای که #پول اش را دولتِ کابل می دهد ولی اداره اش با طالبان است!

🔵چهرۀ این بچه ها را که نگاه می کنی یکباره دلت می لرزد. انگار یک امیدِ بی پایه در دلت خشک می شود. اینکه پیوسته یک گمانِ خام در دلهایمان هست که روزی این ماجراها به پایان خواهد رسید. نه! بیست سالِ دیگر این بچه ها خواهند رسید به جایِ آنها که امروز این شهر و این خاک را اداره می کنند. خاکِ تریاک پرور و اسلحه دوست.

🔴اگر امروز گمان کنیم ماجرایِ سوریه در نقطه ای به پایان خواهد رسید ولی کودکانی که در تمامِ این چندسال در کمپ های میلیونیِ پناهندگانِ سوری در ترکیه در معرض انواع آسیب های روحی و جسمی بوده اند، دنیایِ بیست سی سالِ آینده را بی نصیب و بی آسیب رها خواهند کرد ، تصوّری باطل است. دنیایِ امروز ما، کودکانی را در دلِ خود دارد که دوهزار وهفده سال پس از میلاد مسیح تحت هدایت تحجری ترین مغزها و منجمدترین فکرها و خون ریزترین جهان بینی ها و با کمترین آموزش ها و بیشترین آسیب ها ، رشد و نموّ می یابند. اگر بیست ویک سال پس از جنگ جهانیِ اول، پروندۀ این جنگ بسته نشد و به ترقه ای، منجر به جنگِ جهانی دوّم شد، ماجراهای امروزِ سوریه و افغانستان و عراق هم، حتی اگر توقفی کوتاه در خون ریزیهایش رخ دهد، باز دمل چرکین شان باز خواهد شد.
این ماجراها یحتمل تا پایان عمر ما دوام خواهد یافت.

https://t.iss.one/solseghalam