استراتژی گذشتگان و راهبرد بدفهمیدگان امروز!
✍🏻رئوف آذری

https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/719

روزگاری این تک درختان کهنسال باقی مانده از بدکرداریِ امروزیان، جنگلی پُرپُشت و ‌پیمانه بود
و سایه سارشان،
مأوای مراسماتی ملی و بازی های بومی ده ها نفری و البته آرامگاه چندده صدنفری شایستگان مان در روزگاران دور که پدران و مادران ما بر مبنای سفارش و توصیه های منقول از پدربزرگان و‌ مادربزرگان و اجدادشان،
این مکان ها را چنان مقدس می پنداشتند که؛
تنه، شاخه و برگ درختان
و البته حتی سنگ قبرها نیز،
نقش پزشک متخصص یا عارفی وارسته،
برای درمان بیماری خاص
یا تأمین نداشته ای، بازی می کردند!

اینجایی که این ناشهروند امروزیِ بدفهم و مجری راهبردهای سقط روشنفکرمآبان امروزی و متولیان طبیعت تخریب،
در روز طبیعت،
تبر از فِرَق تا زمین بر تنه و‌ شاخه درخت فرو می آورد، #قەبرستانی_وەیسی_نازدار،
Ghanrstani Vaisi Nazadar
نام داشت که پایین دست جنگل های رؤیاییِ شهر سردشت و مشرف به رودخانه همیشه جاری زاب
و شهر تاریخیِ مدفونِ #دەشتی_شۆربێ،
Dashti Shorbeh
قرار داشت
و نزدیک شدن به قصد تخریب و نیت سوء نیز،
کابوس های شبانه و گاه طرد اجتماعی در پی داشت!

امروزه اما در پی سال ها تلاش خودمنورالفکرپنداران روزگار،
با استراتژی تقدس زدایی از اماکن متبرکه
(استراتژی ویژه ای که به زعم نگارنده،
اجداد فهمیده و با تدبیر روزگاران دور ما
با هدف حفاظت منابع طبیعی
و‌ ویژه منابع جنگلی
و نیز میراث زیرزمینی، اتخاذ کرده بودند که ‌با این استراتژی، صدها هزاران هکتار جنگل پرورده بودند)

و نیز همسنگ تساهل و بدتدبیری متولیان از جمله؛ #جاده_کشی، #سدزنی و‌ سازه گرایی، #انتقال_آب_بین_حوزه ای و از جریان اندازی زاب همیشه رونده و نداشتن هیچ راهبرد اساسی برای حفاظت، و...
چنین طعمه یک گردشگر نامسئول شده
و از سیمای بهشتی روزگاران نه چندان دور و رسالت درمانگری اش، سرنخی باقی نیست!

گذشتگان چه کردند که با استراتژی مقدس پنداری، شهروندی سربه زیر اما آمیخته با روح طبیعت و‌ پاسدار ژینایی وطن پروردند

و ما چه تدبیری داشتیم که،
با بدفهمی و اتخاذ راهبرد تقدس زدایی مان،
محصولی چنین جسور و بی محابا به نام شهروند در قرن بیست و ‌یکم به جان این جغرافیا انداختیم؟!

آیا وقت آن نرسیده که؛
برای یک با هم که شده،
وزن شعور خود را با سطح سواد دنیوی قیاس نکنیم
و
بر عرفان و معنویت
و
فهم عمیق و راهبردهای وثیق آن،
در معنابخشی به زیست همدلانه،
سالم و‌ نیک فرجام، نظر کنیم؟

بی شک، گذشتگان دور ما،
چیزی بیش از امروز ما می فهمیده اند
که به نام #تقدس،
مقدسات و البته طبیعت- این وارسته مادر- را بهتر از امروز، حفاظت می کردند، نمی کردند؟!

فهمی نو و‌ طرحی نو،
بباید داشت بلکه آن فهم وثیق، ردیابی شود
و امروزمان، چون دیروز، معنابخش و دل انگیز گردد...

وقت آنست، از خود بپرسیم؛
از دەشتی شۆربێ،
Dashti Shorbeh
چه خبر؟!
و
#شیخه_سورها،
Shekha Sour
در چه حال اند؟!

🚴🏻‍♂️❤️♻️
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانی_های_بزرگ
#نه_به_تقدس_مآبی
#آری_به_مقدس_نمایی_راهبردی
#حفاظت_پایدار_طبیعت


@oaktreeloverbikers

گشت اعتراضی بلوطبانان پا به رکاب
در سالیاد بمباران شیمیایی سردشت
https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/966


هفتم تیرماه هرسال، مصادف است با سالگشت فاجعه تراژدیک بمباران شیمیایی شهر سردشت که در هفتم تیر تیر سال شصت و شش شمسی، اتفاق افتاد!

چهار بمب شیمیایی آوار شده بر شهر از آسمان غبار گرفته روزهای جنگ توسط خلبانان دست پرورده رژیم بعث، باعث شهید و مصدوم شدن حدود نصف جمعیت وقت شهر شد که علاوه بر تلفات جانی و مادی، اثرات زیست محیطی نیز برجای گذاشت به نحوی که خاک و مصالح آلوده به گاز شیمیایی، دهه ها بعد نیز جان می گرفت!

اما و هزار تٲسف و افسوس که در فاصله سی و شش سال گذشته، علی رغم تلاش ارزنده و الگویی که کنشگران صلح و میحط زیست شهر برای زدودن آثار جنگ و نهادینه کردن صلح در شهرستان داشتند، صدامیانی حداقلی در هیٲت مسئول، شهرنشین، روستایی و کشاورز و ... با الهام از روح سبُعیت صدام نیز جان گرفتند و با تشکیل شبکه های غیررسمی اما منسجم و پویا، اینبار به شکل دیگر و استراتژی متفاوت تر امازیانبارتری، بمب های طمع و فرصت طلبی خود را در جای جای جغرافیای شهر، کارگذاری کرده و سر فرصت منفجر نمودند که با ضرس قاطع، حجم تخریب و نَفس بُری و جان ستانی شان، بسیار بیشتر از فاجعه شیمیایی بود؛

مسئولانی که مسئولیت نشناختند و یا از سر تساهل یا حِقد جغرافیایی و سناریوی طراحی شده، پروژه های تخریب را اولویت کار خود قرار داده و جان و جهان جنگل و رودخانه همواره جاری زاب بگرفتند و شهرنشینانی که با خودزیرکی پنداری، ابزار دست قدرت مدار سودجویی شده و جنگل تراشیده و شهرک فلان و فلان عَلَم کردند یا کشاورز ودامدار و چوپانی که به قصد افزودن بر چند ده متر زمین، کبریت بر خرمن طبیعت کشیدند و مصادیق زنده آن را درپیشاهفتم و حین هفتم و پساروز نیز دیدیم که چه سان، طبعیت سردشت و بهشت کوردستان را زخمی کرده و بر این نمط، ساز طمعِ خود، کوک کردند.

بلوطبانان پا به رکاب، در پس هژمونی پارسالی، امسال عزم کردند تا در هفتم و هفت نفره، هفت دور به گرد شهر، بزنند که هفتم، دهم شد و هفت عددی نیز، به یک نقصان گرفتار گردید اما باری به هر جهت، گشت اعتراض به آزادی صدام های خودی و سناریوسازان تاراج شهری و تساهل مدیران مرتبط درقبال تخریب جنگل ها و انتقال آب زاب و کشیدن شیره زمین و حفر ده ها چاه عمیق و تاراج گران مراتع و سمپاشان مزارع، تحقق یافت و گشتی به سرانجام رسید که آغازش پارک لاله[نماد شهدا] و مقصدش به حلبچه[خیابان حلبچه] و سپس هیروشیما[عنوان بلواری درشهر]و میدان مام قادرمولانپور[روح سرگردان ملی]و مزار شهدا، منتهی شد که در حین مسیر و دربام شهر و بالادست مزار شهدا، تسهیلگر گروه، با اشاره به؛
فاجعه بمباران شیمیایی، صدامیان زمانه را هُشدار داد تا بلکه به آغوش جمع حداکثری شهروندان برگردند و بیش از این، جان طبیعت و ویژه حیات جنگل های بلوط، سفره های زیرزمینی و مراتع ملی را نگیرند و وطن داری و تیمار آن را جایگزین کرده، شاید پیمودن مسیر پروژه های توسعه ای سردشت،  کمی و حداقل کمی، آسانتر از قبل  دنبال شوند.

در ادامه، چرخی و دو، به دور میدان اصلی شهر[سرچشمه، محل اصابت چند بمب] و رکابزنی در بلوارشهدای هفتم تیر و آغوشی بر فلکه یادمان رو به پارک آشتی، و عهدی دوباره، پایان بخشِ دوچرخه سواری مسئولانه و کنشگرانه در سالیاد بود...

سردشت با عنوان داری نامبارک دگر تحمیل اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان، به حق شایسته انتخاب و گزینش عنوانی برازنده روح والای شهروندان و میزان تاب آوری فوق العاده شان در برابر فاجعه است که واجب می نماید گام های ارزشمند، در راستای تحقق این گام، جمع شمول برداشته شود و اهداف مقدس فعالان و کنشگران صلح و محیط زیست، تحقق یابد.

🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#بمباران_شیمیایی
#سردشت
#گشتی_اعتراضی
#مسئولیت_اجتماعی
#تن_زخمی_وطن
#صدام_های_خودی
#تخریب_جنگل
#انتقال_آب
#حریق_کارخانه_اکسیژن_سازی
#تاراج_مراتع
#سمپاشی_مزارع
#بازنگری_مسئولانه

@oaktreeloverbikers