شب بلوط
و
پیشنهاد روز درخت داری موسسه مهرگان کرمانشاه
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1445?single
"...جای روز #درخت_داری،
در تقویم ملی ایران به شدت احساس شده و باید با گنجاندن آن و تلاش برای آگاه ساختن جامعه و به میدان آوردن مردم و خصوصا نسل جوانتر در این زمینه پیش قدم شویم.
بخوانیم و بخواهیم که در چنین روزی به عنوان نماد و خواست عموم جامعه باید در حفظ محیط زیست کشور تلاش کنیم و درختانی که در زمستان کاشته ایم را در فصل گرم و خشک نگهداری و آبیاری نماییم.
باشد که با تلاش و مراقبت بیشتر، داشته هایمان را افزایش داده و سرزمینمان را از خشکسالی و سختی نجات دهیم.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست"
@mehrgaan
---
این چند سطر بالایی که از نظر گذراندید، بخشی از پیشنهاد ارزنده مهندس کولیوند و مهربانو امیری و جمع هموندان شان در مؤسسه نیك بنیادان مهرگان کرمانشاه بود که خطاب به همیاران طبیعت و محیط زیست، چند روز بعد طرح پیشنهادشان در شب بلوط، همرسانی کردند.
برگزار کنندگان شب بلوط و مشارکت کنندگان، با زدن انگشت موافقت بر تابلوی درختی که برگ هایش را با امضای حضار باز می یافت، نشان دادند که همچنان قدردان پیشاهنگان و خدمتگزاران طبیعت وطن اند و حمایت شان از این پیشنهاد، بله قاطعی بود که در عمل، بروز دادند.
حقیقت امر اینست که نتیجه رویکرد درختکاری چند دهه گذشته بدون توجه به بُعد اثرگذار درخت داری، نشان داده است که استمرار بر آن رویکرد، اتلاف منابع، انرژی و نیز سرمایه های نمادین و ارزشمند وطن است و باید که تغییر رویه داد و حداقل اینکه در کنار درختکاری، بر سامانه های پایشی، خدمات پیمایشی و آبیاری و نگهداشت نهالهای کاشته شده، همت بایدگماشت.
منت خواهید گذاشت اگر شما هم چه فردی و چه گروهی به این درخواست بپیوندید بلکه اعضای شورای فرهنگی و متولیان ذیربط، دیدند و تلنگری خوردند و روزی از تقویم ملی را به این امر مقدس اختصاص دادند و همان الهام بخش تفکر ترجیح درخت داری بر درختکاری، گردد.
سپاس مجموعه خوب مهرگان به جهت پیشنهاد راهبرانه شان و جمع مشارکت کنندگان به پاس همه قدمهایی که برای حضور در تالار فردوسی خانه اندیشمندان در آن روز تاریخی برداشتند و همه آن انگشتانی که به معنای تٲیید و همدلی با پیشنهاد دهندگان، بر صفحه تصویری پیشنهاد کشیدند و برگ برگ، امید فزودند..
امید که این پیشنهاد و آن شب بلوط، آغازی بر پویشی همه گیر و درازدامن برای حفاظت از ژینایی وطن گردد.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#شب_های_بخارا
#شب_بلوط
#گردهمایی_عاشقان_بلوط
#مهرگان
#مهرگان_دوستدار_طبيعت
#مسوولیت_اجتماعی
#پیشنهاد_روز_درختداری
@oaktree_loverbikers
و
پیشنهاد روز درخت داری موسسه مهرگان کرمانشاه
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1445?single
"...جای روز #درخت_داری،
در تقویم ملی ایران به شدت احساس شده و باید با گنجاندن آن و تلاش برای آگاه ساختن جامعه و به میدان آوردن مردم و خصوصا نسل جوانتر در این زمینه پیش قدم شویم.
بخوانیم و بخواهیم که در چنین روزی به عنوان نماد و خواست عموم جامعه باید در حفظ محیط زیست کشور تلاش کنیم و درختانی که در زمستان کاشته ایم را در فصل گرم و خشک نگهداری و آبیاری نماییم.
باشد که با تلاش و مراقبت بیشتر، داشته هایمان را افزایش داده و سرزمینمان را از خشکسالی و سختی نجات دهیم.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست"
@mehrgaan
---
این چند سطر بالایی که از نظر گذراندید، بخشی از پیشنهاد ارزنده مهندس کولیوند و مهربانو امیری و جمع هموندان شان در مؤسسه نیك بنیادان مهرگان کرمانشاه بود که خطاب به همیاران طبیعت و محیط زیست، چند روز بعد طرح پیشنهادشان در شب بلوط، همرسانی کردند.
برگزار کنندگان شب بلوط و مشارکت کنندگان، با زدن انگشت موافقت بر تابلوی درختی که برگ هایش را با امضای حضار باز می یافت، نشان دادند که همچنان قدردان پیشاهنگان و خدمتگزاران طبیعت وطن اند و حمایت شان از این پیشنهاد، بله قاطعی بود که در عمل، بروز دادند.
حقیقت امر اینست که نتیجه رویکرد درختکاری چند دهه گذشته بدون توجه به بُعد اثرگذار درخت داری، نشان داده است که استمرار بر آن رویکرد، اتلاف منابع، انرژی و نیز سرمایه های نمادین و ارزشمند وطن است و باید که تغییر رویه داد و حداقل اینکه در کنار درختکاری، بر سامانه های پایشی، خدمات پیمایشی و آبیاری و نگهداشت نهالهای کاشته شده، همت بایدگماشت.
منت خواهید گذاشت اگر شما هم چه فردی و چه گروهی به این درخواست بپیوندید بلکه اعضای شورای فرهنگی و متولیان ذیربط، دیدند و تلنگری خوردند و روزی از تقویم ملی را به این امر مقدس اختصاص دادند و همان الهام بخش تفکر ترجیح درخت داری بر درختکاری، گردد.
سپاس مجموعه خوب مهرگان به جهت پیشنهاد راهبرانه شان و جمع مشارکت کنندگان به پاس همه قدمهایی که برای حضور در تالار فردوسی خانه اندیشمندان در آن روز تاریخی برداشتند و همه آن انگشتانی که به معنای تٲیید و همدلی با پیشنهاد دهندگان، بر صفحه تصویری پیشنهاد کشیدند و برگ برگ، امید فزودند..
امید که این پیشنهاد و آن شب بلوط، آغازی بر پویشی همه گیر و درازدامن برای حفاظت از ژینایی وطن گردد.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#شب_های_بخارا
#شب_بلوط
#گردهمایی_عاشقان_بلوط
#مهرگان
#مهرگان_دوستدار_طبيعت
#مسوولیت_اجتماعی
#پیشنهاد_روز_درختداری
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
شب بلوط
و
پیشنهاد روز درخت داری...
@oaktree_loverbikers
و
پیشنهاد روز درخت داری...
@oaktree_loverbikers
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
تقدس بخشی پیشنیان به درختان
و کارکرد ایجابی آن در حفاظت از ژینایی وطن...
حلبچه، آرامگاه عەبابەیلی، جنب مزار عادله خان اردلان
--
*یادداشتی حول محور فوق با قلم #رئوف_آذری
مطالعه این یادداشت، کمک زیادی به فهم کلیپ خواهد کرد👇
https://telegra.ph/%D8%AA%D9%82%D8%AF%D8%B3-%D8%A8%D8%AE%D8%B4%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%AE%D8%B5-%D8%A8%D9%87-%DA%98%DB%8C%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%88%D8%B7%D9%86-03-23
---
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#ایده_های_سبز
#تقدس_بخشی_درختان
#الهام_بخش_کنشگری_سبز
@oaktree_loverbikers
و کارکرد ایجابی آن در حفاظت از ژینایی وطن...
حلبچه، آرامگاه عەبابەیلی، جنب مزار عادله خان اردلان
--
*یادداشتی حول محور فوق با قلم #رئوف_آذری
مطالعه این یادداشت، کمک زیادی به فهم کلیپ خواهد کرد👇
https://telegra.ph/%D8%AA%D9%82%D8%AF%D8%B3-%D8%A8%D8%AE%D8%B4%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%AE%D8%B5-%D8%A8%D9%87-%DA%98%DB%8C%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%88%D8%B7%D9%86-03-23
---
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#ایده_های_سبز
#تقدس_بخشی_درختان
#الهام_بخش_کنشگری_سبز
@oaktree_loverbikers
Forwarded from بلوطبانان پا به ركاب (Raouf Azari)
دیوانگی علی وار، ضرورت امروز وطن
#رئوف_آذری
https://t.iss.one/oaktreeloverbiker/501
#علی را اکثریت شهروندان سردشت می شناسند. به ویژه که بذله گویی هایش، دامن کودک و‌نوجوان، بزرگسال و‌میانسال را گرفته و گاه زن و مرد نمی شناسد و‌صد البته ساکنان محله مسجد بلال حبشي و‌نیزه رو(مشرف به میدان یادمان شهدای هفتم تیر بمباران شیمیایی)، با نام ویژه کودکانش ادیسون و ... بیشتر از بقیه!
البته که همان اكثریت نیز، در غیاب و گاه حضر، او را #عەلیە_شێت، معادل #علی_دیوانە، خطاب كرده و مي شناسند!
قبل از او هم بوده اند امثال "علي"، با نام هاي فرهاد، سعيد، عزيزآغا و ملاباقي و... كه با پسوندي مشابه، خطاب شان كرده و صدالبته همكي در يك صفت، شباهتي وصف ناپذير باهم داشته اند و آن؛
"ذهني دور منطر و چشماني آينده بين و شامه اي با بوي فردا" و در يك كلام #عاقل تر از همه ي آنان كه ديوانه شان مي پنداشتند!
نگارنده براي هريك شاهدي مستدل سراغ دارد اما اين آخري، قهرمان يادداشت حاضر، "علي" چنين شاهدي شد بر فرضيه قبلي نويسنده سطور؛
•خبر رسيد كه جنگل هاي ملاپيره*، مشرف به فلكه يادمان شهداي هفتم تير سردشت، در پي آتش سوزي عمدي شنبه دوازدهم تيرماه، امروز پنج شنبه هفدهم، نيز زير تيغ بي انصاف لودر و بيل مكانيكي زنجيري رفته و در شرف قتل و عام، قرار گرفته است!
هرچند كودك پنج ساله ام همراه بود اما بدون فوت وقت، خود را به محل رساندم تا اولين بلوطبان پا به ركابي باشم كه به مواجهه ي تخريب گران شتافته باشم!
نقطه صفر سربالايي مشرف به بلوار هفتم تير كه رسيدم، سرم را بالا گرفتم و به ناگاه، چشمم در چشم علي، گره خورد كه انگشت اشاره بالاآورده، كف از دهان مي پراكند و رودررو با خريدار، بلوط هاي بالادست ضربه خورده را نشانه مي رود!
كودك در آغوش،خود را رساندم تا اگر ضرورت يافت دونفري جلوي زنجير چرخ دستگاه ها، بخوابيم ولي تناژ صداي علي، داستان و البته درس ها داشت؛
قبل از من مدعي رسيده بود و رُك و شفاف و بي ملاحظه، تقبيح مي كرد و برحذر مي نمود!
از نقش بلوط ها و حرمت قبور و ضرورت رعايت حداقل ها، سخن مي راند. تا مرا ديد، سكوتي موقت اختيار كرد و وقتي پرسيدم چرا آنجاست، صاحب كار، پاسخ داد، براي اعتراض و تقبيح ما آمده است و...
آن وقت بود كه شايد براي معدود دفعاتي، عرق شرم بر پيشاني ام غلتيد و اتقان يافتم، "علي" هاي زمانه ي خود، پيش قراولان كنشگري سبز و مدني بوده اند و ما دير فهم كرده ايم!
دقيق حين غروب پنج شنبه روز هفدهم تيرماه و در مواجهه با تخريب آرامستان مشهور و تاريخي شهر شهيدم بود كه دريافتم، وطن امروزمان، بيش از هر زماني، نيازمند ديوانگي علي وارِ علي هاي زمانه است..
آنان كه فارغ از قيود و حصار و ديوار، شجاع و در لحظه، پيش قراول مواجهه با تخريب گران و اختلاسگران و جنگ سالاران در طبيعت هستند..
كاش، تعداد ديوانگان شهرم به توان علي ها، افزوده مي شد تا ملاپيره ها و تاريخ و يادمان و سرمايه هاي نمادين وطن مان، ذیل سایه مهربانی چتر مسئولیت اجتماعی، محفوظ مي ماند و با توجيه و بي توجيه، قرباني زياده خواهي ها نمي شد!
---
*فعال صلح و مهزباني، كنشگر سواد رسانه اي
** MOLLAPIRAH
---
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_سریالی
#رسالت_انسانی
#مسئولیت_اجتماعي
#ديوانگي_علي
#ضرورت_وطن
@oaktreeloverbiker
#رئوف_آذری
https://t.iss.one/oaktreeloverbiker/501
#علی را اکثریت شهروندان سردشت می شناسند. به ویژه که بذله گویی هایش، دامن کودک و‌نوجوان، بزرگسال و‌میانسال را گرفته و گاه زن و مرد نمی شناسد و‌صد البته ساکنان محله مسجد بلال حبشي و‌نیزه رو(مشرف به میدان یادمان شهدای هفتم تیر بمباران شیمیایی)، با نام ویژه کودکانش ادیسون و ... بیشتر از بقیه!
البته که همان اكثریت نیز، در غیاب و گاه حضر، او را #عەلیە_شێت، معادل #علی_دیوانە، خطاب كرده و مي شناسند!
قبل از او هم بوده اند امثال "علي"، با نام هاي فرهاد، سعيد، عزيزآغا و ملاباقي و... كه با پسوندي مشابه، خطاب شان كرده و صدالبته همكي در يك صفت، شباهتي وصف ناپذير باهم داشته اند و آن؛
"ذهني دور منطر و چشماني آينده بين و شامه اي با بوي فردا" و در يك كلام #عاقل تر از همه ي آنان كه ديوانه شان مي پنداشتند!
نگارنده براي هريك شاهدي مستدل سراغ دارد اما اين آخري، قهرمان يادداشت حاضر، "علي" چنين شاهدي شد بر فرضيه قبلي نويسنده سطور؛
•خبر رسيد كه جنگل هاي ملاپيره*، مشرف به فلكه يادمان شهداي هفتم تير سردشت، در پي آتش سوزي عمدي شنبه دوازدهم تيرماه، امروز پنج شنبه هفدهم، نيز زير تيغ بي انصاف لودر و بيل مكانيكي زنجيري رفته و در شرف قتل و عام، قرار گرفته است!
هرچند كودك پنج ساله ام همراه بود اما بدون فوت وقت، خود را به محل رساندم تا اولين بلوطبان پا به ركابي باشم كه به مواجهه ي تخريب گران شتافته باشم!
نقطه صفر سربالايي مشرف به بلوار هفتم تير كه رسيدم، سرم را بالا گرفتم و به ناگاه، چشمم در چشم علي، گره خورد كه انگشت اشاره بالاآورده، كف از دهان مي پراكند و رودررو با خريدار، بلوط هاي بالادست ضربه خورده را نشانه مي رود!
كودك در آغوش،خود را رساندم تا اگر ضرورت يافت دونفري جلوي زنجير چرخ دستگاه ها، بخوابيم ولي تناژ صداي علي، داستان و البته درس ها داشت؛
قبل از من مدعي رسيده بود و رُك و شفاف و بي ملاحظه، تقبيح مي كرد و برحذر مي نمود!
از نقش بلوط ها و حرمت قبور و ضرورت رعايت حداقل ها، سخن مي راند. تا مرا ديد، سكوتي موقت اختيار كرد و وقتي پرسيدم چرا آنجاست، صاحب كار، پاسخ داد، براي اعتراض و تقبيح ما آمده است و...
آن وقت بود كه شايد براي معدود دفعاتي، عرق شرم بر پيشاني ام غلتيد و اتقان يافتم، "علي" هاي زمانه ي خود، پيش قراولان كنشگري سبز و مدني بوده اند و ما دير فهم كرده ايم!
دقيق حين غروب پنج شنبه روز هفدهم تيرماه و در مواجهه با تخريب آرامستان مشهور و تاريخي شهر شهيدم بود كه دريافتم، وطن امروزمان، بيش از هر زماني، نيازمند ديوانگي علي وارِ علي هاي زمانه است..
آنان كه فارغ از قيود و حصار و ديوار، شجاع و در لحظه، پيش قراول مواجهه با تخريب گران و اختلاسگران و جنگ سالاران در طبيعت هستند..
كاش، تعداد ديوانگان شهرم به توان علي ها، افزوده مي شد تا ملاپيره ها و تاريخ و يادمان و سرمايه هاي نمادين وطن مان، ذیل سایه مهربانی چتر مسئولیت اجتماعی، محفوظ مي ماند و با توجيه و بي توجيه، قرباني زياده خواهي ها نمي شد!
---
*فعال صلح و مهزباني، كنشگر سواد رسانه اي
** MOLLAPIRAH
---
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_سریالی
#رسالت_انسانی
#مسئولیت_اجتماعي
#ديوانگي_علي
#ضرورت_وطن
@oaktreeloverbiker
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
یادمان شهدای حلبچه در آغوش جوانه های بلوط صلح و مهربانی
✍️رئوف آذری*
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1510
#محمد_محمد_سعید، فرزند شهید محمد سعید، از بازماندگان شهدای شیمیایی حلبچه است که نامش را از پدر شهیدش، به عاریت گرفته است!
سابقه آشنایی مان با محمد به سال ۱۳٨۷ و مراسم سالگرد بمباران شیمایی حلبچه، بر می گردد.
آن زمان، ایشان کارمند یادمان حلبچه بود.
سال ۱۳۹۶ نیز در مراسم غرس ۵ نهال بلوطی که تحت عنوان جوانه صلح و مهربانی از سردشت، همراه برده بودیم، بزرگوارانه، حضوری سبز داشت و در این فاصله زمانی، هرگاه خواستیم، از بلوط های مان که نماد ۵ هزار شهید حلبچه بود، سُراغی بگیریم، از ایشان، مدد می گرفتیم و بزرگوارانه، فیلم و عکس ارسال می کرد.
جالب که چندی بعد، خودش دست به کارشد و چند نهال بلوط دیگر کاشت که نمونه باقی اش را کنار خود با قامتی رعنا دارد.
بعدتر نیز پویشی راه انداخت و طی آن همچنان که خودش گزارش داد، توفیق یافته بودند حدود چهارهزار بذر بلوط و بنه و زالزالک در اطراف ساختمان یادمان بکارند که اکثریت شان، بار آمده اند و به نشان سرزندگی، نشاط و امید به جوانه زدن دوباره ، نوید بخش فردای سبزاند...
کاک محمد، این اواخر مسئولیت مدیریت یادمان را برعهده گرفته است که امسال نیز در بدو ورودمان به حلبچه با همراهی رییس امور شهدا و نماینده مردم حلبچه در مجلس نمایندگان عراق و رییس انجمن قربانیان و نیز رییس شبکه ان جی اوهای مدنی، به استقبال مان آمد.
فرصت غنیمت شمردیم و ذکر خیری از اقدام ارزشمند ایشان در بذرکاری و نهالکاری متعاقب حضور و اقدام قبلی هیٲت سردشت در محیط اطراف یادمان، کردیم و برای دوران تصدی مسئولیت جدیدش نیز تمنای توفیق و ماندگاری خیرمؤثرشان همسنگ عُمر بلوط ها کردیم...
-----
پ.ن: کاک محمد در گزارش سال قبل عنوان کردند که متٲسفانه از سرجمع ۵ نهال غرس شده قبلی ما، فقط دوتای شان باقی مانده است.
در جریان حضور اخیرمان در مراسم سالگرد بمباران شیمیایی حلبچه، سه نهال به قصد ترمیم همراه بردیم که کاک محمد و مجموعه کارکنان یادمان و امور شهدا و نیز نمایندگان ان جی اوهای حاضر، در جریان غرس وجایگزینی، مجدد بزرگوارانه، همراه شدند...
----
*کنشگر صلح و محیط زیست، نایب رییس هیٲت مدیره انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی
🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#حلبچه
#سالگرد_بمباران_شیمیایی
#مسئولیت_اجتماعی
#بلوط_نوازی
#یادمان_حلبچه
@oaktree_loverbikers
✍️رئوف آذری*
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1510
#محمد_محمد_سعید، فرزند شهید محمد سعید، از بازماندگان شهدای شیمیایی حلبچه است که نامش را از پدر شهیدش، به عاریت گرفته است!
سابقه آشنایی مان با محمد به سال ۱۳٨۷ و مراسم سالگرد بمباران شیمایی حلبچه، بر می گردد.
آن زمان، ایشان کارمند یادمان حلبچه بود.
سال ۱۳۹۶ نیز در مراسم غرس ۵ نهال بلوطی که تحت عنوان جوانه صلح و مهربانی از سردشت، همراه برده بودیم، بزرگوارانه، حضوری سبز داشت و در این فاصله زمانی، هرگاه خواستیم، از بلوط های مان که نماد ۵ هزار شهید حلبچه بود، سُراغی بگیریم، از ایشان، مدد می گرفتیم و بزرگوارانه، فیلم و عکس ارسال می کرد.
جالب که چندی بعد، خودش دست به کارشد و چند نهال بلوط دیگر کاشت که نمونه باقی اش را کنار خود با قامتی رعنا دارد.
بعدتر نیز پویشی راه انداخت و طی آن همچنان که خودش گزارش داد، توفیق یافته بودند حدود چهارهزار بذر بلوط و بنه و زالزالک در اطراف ساختمان یادمان بکارند که اکثریت شان، بار آمده اند و به نشان سرزندگی، نشاط و امید به جوانه زدن دوباره ، نوید بخش فردای سبزاند...
کاک محمد، این اواخر مسئولیت مدیریت یادمان را برعهده گرفته است که امسال نیز در بدو ورودمان به حلبچه با همراهی رییس امور شهدا و نماینده مردم حلبچه در مجلس نمایندگان عراق و رییس انجمن قربانیان و نیز رییس شبکه ان جی اوهای مدنی، به استقبال مان آمد.
فرصت غنیمت شمردیم و ذکر خیری از اقدام ارزشمند ایشان در بذرکاری و نهالکاری متعاقب حضور و اقدام قبلی هیٲت سردشت در محیط اطراف یادمان، کردیم و برای دوران تصدی مسئولیت جدیدش نیز تمنای توفیق و ماندگاری خیرمؤثرشان همسنگ عُمر بلوط ها کردیم...
-----
پ.ن: کاک محمد در گزارش سال قبل عنوان کردند که متٲسفانه از سرجمع ۵ نهال غرس شده قبلی ما، فقط دوتای شان باقی مانده است.
در جریان حضور اخیرمان در مراسم سالگرد بمباران شیمیایی حلبچه، سه نهال به قصد ترمیم همراه بردیم که کاک محمد و مجموعه کارکنان یادمان و امور شهدا و نیز نمایندگان ان جی اوهای حاضر، در جریان غرس وجایگزینی، مجدد بزرگوارانه، همراه شدند...
----
*کنشگر صلح و محیط زیست، نایب رییس هیٲت مدیره انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی
🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#حلبچه
#سالگرد_بمباران_شیمیایی
#مسئولیت_اجتماعی
#بلوط_نوازی
#یادمان_حلبچه
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
یادمان شهدای حلبچه در آغوش بلوط ها...
🌳❤🚴
@oaktree_loverbikers
🌳❤🚴
@oaktree_loverbikers
اخگر صلح سازی و بلوطبانی در جغرافیای وطن و ضرورت مطالبه مسئولیت ذاتی متولیان
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1577
✍️رئوف آذری٭
شهریور ۱۴۰۰ به دعوت مرکز تحقیقات و کرسی حقوق بشر، صلح و دموکراسی یونسکو در دانشگاه شهید بهشتی و مؤسسات همكار، برای ارایه تجارب زیسته صلح ورزی، دعوت بودم که از چالش های صلح سازی گفتم.
(لینک دسترسی به فایل صوتی
https://t.iss.one/Sopskf/6731)
تعبیر نگارنده برای کنشگری صلح در این جغرافیا، به مثابه در دست گرفتن زغال آتشینی بود که هر آنکه دست گیرد، مغز استخوانش سوزد!
چه اینکه هاله امنیتی به دور صلح، چنان آزار دهنده است که نهایتی ندارد ولی طعم کباب بریان نتایج آن را نشاید وانهاد که به غایت دل انگیز است و اگر بخواهیم یک از هزار آن را اشارتی کنیم، پیوند با فرهیختگانی است که هر یک لحظه هموندی شان، غنیمت است.
این روزها که مجدد زبانه آتش و حریق های سریالی بر پیکره زاگروس و جنگل های بکرش از خوزستان و لرستان تا کرمانشاه و کردستان و سردشت را ملاحظه می کنیم، ورود یا عدم ورود به میدان اطفاء را چون ورود به مٲموریت صلح سازی تصور می کنم که اخگری آتشین در دست، از حجم درد و زخم، هر سوی می دوی تا بلکه طعم شیرین نجات گونه ای گیاهی، درختی و جانوری نصیب بری!
اما باز که سفر ۶۵۰ کیلومتری با تیم بلوطبانان پا رکاب در سال گذشته را با شعار نه به چرخه معیوب، یاد می آورم،
(لینک گزارش سفر
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1030)
دلم روا نمی بیند مجدد شریف ترین مختارها، امیدها، البرزها و...را قربانی بینم.
باید که یکبار برای همیشه، قوای مقننه، قضاییه و اجرا، ذیل سایه چتر بالاترین مقام حکومتی، چاره ای اندیشند و نگذازند که ارزشمندترین سرمایه های نمادین وطن اینچنین مظلومانه بسوزند و ایستاده، بمیرند!
واین لازم است مطالبه جدی همه ما زاگروسیان و البرزنشینان باشد تا؛
قانون، متناسب با ظرف زمان و موقعیت و ضرورت روزگار، اصلاح شود و ضمانت اجرایی داشته باشد و ضمن اجرا نیز به لحظه، رصد شود تا اثر خود بگذارد..
امروز، زاگروس جان که قلب تپنده وطن و پمپاژ کننده بیش از دو سوم آب به جغرافیای زیست مشترک ماست، نیازمند اهتمام ویژه قوا، رصد لحظه ای و توجه به فرداست.
امروز باید با سرازیر کردن دلارهای نفتی، سمت حفاظت از گونه های متعدد زاگروس، و نگهداشت بانک طلای مایع قطره قطره آب های گرانبهایش، فردا را تدبیر کرد.
این روزها زاگروس بیش از دستان توانمند و اراده های پولادین شریف ها، مختارها، امیدها و البرزها و سایر فرزندان رشیدش، نیازمند سیاست ورزی سبز منظر و استراتژی گزینی حفاظت محور است و اگر امروز به گاه نجنبیم، فردا و فرداها بسیار دیر خواهد شد و آه و افسوس، مجالی برای بازگشت نخواهد داد!
زاگروس و جنگل و بلوط ها و سایر گونه های زیست یاورش، نیازمند رصد در لحظه هوایی و پایش و خدمت مستمر میدانی اند که آن می طلبد که؛
با قانونی همسنگ غنای سرمایه،
اقتداری هم وزن غنای قانون در اجرا
و
رصدی همپایه غنای قانون و اقتدار در اجرا،
از هوا و زمین و زمان، پایش و حفاظت و احیاء شود.
دستگاه های متولی باید با تمام تجهیزات روز و فناوری های پیشرفته دنیا، تولیت حفاظت از این سرمایه های ناب را عهده دار شوند و سیستم قضا نیز در برخورد با آتش افروزان و تاراجگران وطن، کمترین تردید تخفیف وتبعیضی روا ندارد و اما کنشگران و دلسوزان این آب و خاک نیز از افتادن دوباره در تله چرخه معیوب پرهیز کرده و مطالبه از سیستم مسئول و اهتمام به فهم مردم، را در دستور کار قرار دهند.
----
٭کنشگر صلح و محیط زیست،
تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب
🌹❤🌹
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانیهای_بزرگ
#زاگروس
#حریق_های_سریالی
#اخگرهای_خوش_طعم_امدادی
#مطالبه_مسئولیت_ذاتی_متولیان
@oaktree_loverbikers
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1577
✍️رئوف آذری٭
شهریور ۱۴۰۰ به دعوت مرکز تحقیقات و کرسی حقوق بشر، صلح و دموکراسی یونسکو در دانشگاه شهید بهشتی و مؤسسات همكار، برای ارایه تجارب زیسته صلح ورزی، دعوت بودم که از چالش های صلح سازی گفتم.
(لینک دسترسی به فایل صوتی
https://t.iss.one/Sopskf/6731)
تعبیر نگارنده برای کنشگری صلح در این جغرافیا، به مثابه در دست گرفتن زغال آتشینی بود که هر آنکه دست گیرد، مغز استخوانش سوزد!
چه اینکه هاله امنیتی به دور صلح، چنان آزار دهنده است که نهایتی ندارد ولی طعم کباب بریان نتایج آن را نشاید وانهاد که به غایت دل انگیز است و اگر بخواهیم یک از هزار آن را اشارتی کنیم، پیوند با فرهیختگانی است که هر یک لحظه هموندی شان، غنیمت است.
این روزها که مجدد زبانه آتش و حریق های سریالی بر پیکره زاگروس و جنگل های بکرش از خوزستان و لرستان تا کرمانشاه و کردستان و سردشت را ملاحظه می کنیم، ورود یا عدم ورود به میدان اطفاء را چون ورود به مٲموریت صلح سازی تصور می کنم که اخگری آتشین در دست، از حجم درد و زخم، هر سوی می دوی تا بلکه طعم شیرین نجات گونه ای گیاهی، درختی و جانوری نصیب بری!
اما باز که سفر ۶۵۰ کیلومتری با تیم بلوطبانان پا رکاب در سال گذشته را با شعار نه به چرخه معیوب، یاد می آورم،
(لینک گزارش سفر
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1030)
دلم روا نمی بیند مجدد شریف ترین مختارها، امیدها، البرزها و...را قربانی بینم.
باید که یکبار برای همیشه، قوای مقننه، قضاییه و اجرا، ذیل سایه چتر بالاترین مقام حکومتی، چاره ای اندیشند و نگذازند که ارزشمندترین سرمایه های نمادین وطن اینچنین مظلومانه بسوزند و ایستاده، بمیرند!
واین لازم است مطالبه جدی همه ما زاگروسیان و البرزنشینان باشد تا؛
قانون، متناسب با ظرف زمان و موقعیت و ضرورت روزگار، اصلاح شود و ضمانت اجرایی داشته باشد و ضمن اجرا نیز به لحظه، رصد شود تا اثر خود بگذارد..
امروز، زاگروس جان که قلب تپنده وطن و پمپاژ کننده بیش از دو سوم آب به جغرافیای زیست مشترک ماست، نیازمند اهتمام ویژه قوا، رصد لحظه ای و توجه به فرداست.
امروز باید با سرازیر کردن دلارهای نفتی، سمت حفاظت از گونه های متعدد زاگروس، و نگهداشت بانک طلای مایع قطره قطره آب های گرانبهایش، فردا را تدبیر کرد.
این روزها زاگروس بیش از دستان توانمند و اراده های پولادین شریف ها، مختارها، امیدها و البرزها و سایر فرزندان رشیدش، نیازمند سیاست ورزی سبز منظر و استراتژی گزینی حفاظت محور است و اگر امروز به گاه نجنبیم، فردا و فرداها بسیار دیر خواهد شد و آه و افسوس، مجالی برای بازگشت نخواهد داد!
زاگروس و جنگل و بلوط ها و سایر گونه های زیست یاورش، نیازمند رصد در لحظه هوایی و پایش و خدمت مستمر میدانی اند که آن می طلبد که؛
با قانونی همسنگ غنای سرمایه،
اقتداری هم وزن غنای قانون در اجرا
و
رصدی همپایه غنای قانون و اقتدار در اجرا،
از هوا و زمین و زمان، پایش و حفاظت و احیاء شود.
دستگاه های متولی باید با تمام تجهیزات روز و فناوری های پیشرفته دنیا، تولیت حفاظت از این سرمایه های ناب را عهده دار شوند و سیستم قضا نیز در برخورد با آتش افروزان و تاراجگران وطن، کمترین تردید تخفیف وتبعیضی روا ندارد و اما کنشگران و دلسوزان این آب و خاک نیز از افتادن دوباره در تله چرخه معیوب پرهیز کرده و مطالبه از سیستم مسئول و اهتمام به فهم مردم، را در دستور کار قرار دهند.
----
٭کنشگر صلح و محیط زیست،
تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب
🌹❤🌹
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانیهای_بزرگ
#زاگروس
#حریق_های_سریالی
#اخگرهای_خوش_طعم_امدادی
#مطالبه_مسئولیت_ذاتی_متولیان
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
زخم ناسور شهر و مسئولیت اجتماعی ما...
اینجا سردشت است، شهری که چون ققنوس از دل مصیبت های مکرر چون جنایت قتل و عام شهروندان توسط روس ها، جنگ هشت ساله و بمباران شیمیایی، سر برآورد و اینک به مدد شهروندان مسئولیت پذیرش، مدعای شهر صلح و مهربانی را در سر می پروراند و تابلوی ورودی اش را از اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی(علی رغم موانعی خاص)، با تابلوی میعادگاه صلح جهانی، تعویض کرد و اینک ...
با کمپین #با_شار_جوانترکەین- شهر را زیباتر کنیم-، گامی بیشتر به آرمان مشترک صلح پایدار نزدیک می شود...
🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#خدمات_بزرگ
#مسئولیت_اجتماعی
#مشارکت_شهروندان
#شهری_زیباتر
@oaktree_loverbikers
اینجا سردشت است، شهری که چون ققنوس از دل مصیبت های مکرر چون جنایت قتل و عام شهروندان توسط روس ها، جنگ هشت ساله و بمباران شیمیایی، سر برآورد و اینک به مدد شهروندان مسئولیت پذیرش، مدعای شهر صلح و مهربانی را در سر می پروراند و تابلوی ورودی اش را از اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی(علی رغم موانعی خاص)، با تابلوی میعادگاه صلح جهانی، تعویض کرد و اینک ...
با کمپین #با_شار_جوانترکەین- شهر را زیباتر کنیم-، گامی بیشتر به آرمان مشترک صلح پایدار نزدیک می شود...
🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#خدمات_بزرگ
#مسئولیت_اجتماعی
#مشارکت_شهروندان
#شهری_زیباتر
@oaktree_loverbikers
زخم ناسور سردشت
و
مسئولیت اجتماعی ما
✍️رئوف آذری٭
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1618
جان ایزو، در فصلی از کتاب "به پاخاستن برای مسئولیت اجتماعی" آورده است:
" رهبری، یک جایگاه نیست. رهبری این نیست که شما در کجای چارت سازمانی قرار دارید. رهبری، یک تصمیم است مبنی بر اینکه می خواهید به طریقی مثبت بر دیگران تٲثیرگذار باشید."
امروز شنبه سی ام تیرماه،
در خیابان اصلی سردشت
_شهر صلح و مهربانی_ با صحنه ای زیبا مواجه شدیم:
شهروندی مسئولیت شناس، جلوی دفتر بنگاه املاک خویش، چند گلدان رنگارنگ مزین شده با گل های شمعدانی را بر میله ای آویزان کرده و قسمت بالایی میله هم، تابلویی با این عنوان زیبای کوردی، نصب کرده بود:
"با شار، جوانتر کەین"
کە فحوای آن، چنین می شود:
"شهر را زیباتر کنیم" ..
کیان یحیی پور، که پشت میز مدیر آژانس املاک و مسکن، نشسته بود، توضیح داد:
"شهرمان، هزار تا زخم ناسور دارد و هزار توی تاریک و ناپیدا!
همه هم از مسئولان و شهردار انتظار دارند، کاری کنند!
تصمیم گرفتیم از خودمان شروع کنیم. میله ها را از بخش ضایعات شهرداری گرفتیم و گلدان ها را از قوطی رُب ساندویچی ها...
کمی رنگ و مقداری خاک و چند گُل شمعدانی و سرسوزنی ذوق چینش...
با یکی شروع کردیم و دوستانی تشویق شدند و بعد پیجی در شبکه های اجتماعی ساختیم و اینک به بیش از ده تا رساندیم و همچنان هم داوطلب داریم و حتی می توان به ذوق و سلیقه بازاریان و دیگر شهروندان سپرد تا تداوم پیدا کند"
آفرین و احسنتش بگفتیم و از طرح محلات سبز بلوطبانان پا به رکاب_کوی آشتی- برای شان مثال آوردیم و اینکه شهر با راهبرانی خود مسئول دان ساخته می شود و اینان اند که عامل تغییر می شوند و...
مسیری را سوار تاکسی شدیم و در نبش پرترددترین خیابان شهر(کمربندی)هم چندنمونه پشت سرهم دیدیم و درودشان گفتیم.
ما باور داریم زخم های شهرمان و کشورمان با تیمارگری کیان های نوعی، تیمارشدنی است.
قطع یقین اگر زوم دوربین و زاویه چشمانمان را خوب تنظیم کنیم و خوب بشنویم، کیان های نوعی در این شهر و جغرافیا بیش یافتنی اند که باید قدردان شان بود و در تکثیر و افزودن شان، همت گماشت..
ما بلوطبانان پابه رکاب،
قدردان شان هستیم و تمام قد کنارشان خواهیم ایستاد تا بلکه، این راهبران سبزاندیش شهر تکثیر گردند و صلح را دامنه دارتر کنند.
---
٭کنشگر صلح و محیط زیست، تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#زخمهای_ناسور_شهر
#مسئولیت_من
#شهر_صلح_و_مهربانی
#شهر_را_زیبا_کنیم
#کیان_یحیی_پور
@oaktree_loverbikers
زخم ناسور سردشت
و
مسئولیت اجتماعی ما
✍️رئوف آذری٭
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1618
جان ایزو، در فصلی از کتاب "به پاخاستن برای مسئولیت اجتماعی" آورده است:
" رهبری، یک جایگاه نیست. رهبری این نیست که شما در کجای چارت سازمانی قرار دارید. رهبری، یک تصمیم است مبنی بر اینکه می خواهید به طریقی مثبت بر دیگران تٲثیرگذار باشید."
امروز شنبه سی ام تیرماه،
در خیابان اصلی سردشت
_شهر صلح و مهربانی_ با صحنه ای زیبا مواجه شدیم:
شهروندی مسئولیت شناس، جلوی دفتر بنگاه املاک خویش، چند گلدان رنگارنگ مزین شده با گل های شمعدانی را بر میله ای آویزان کرده و قسمت بالایی میله هم، تابلویی با این عنوان زیبای کوردی، نصب کرده بود:
"با شار، جوانتر کەین"
کە فحوای آن، چنین می شود:
"شهر را زیباتر کنیم" ..
کیان یحیی پور، که پشت میز مدیر آژانس املاک و مسکن، نشسته بود، توضیح داد:
"شهرمان، هزار تا زخم ناسور دارد و هزار توی تاریک و ناپیدا!
همه هم از مسئولان و شهردار انتظار دارند، کاری کنند!
تصمیم گرفتیم از خودمان شروع کنیم. میله ها را از بخش ضایعات شهرداری گرفتیم و گلدان ها را از قوطی رُب ساندویچی ها...
کمی رنگ و مقداری خاک و چند گُل شمعدانی و سرسوزنی ذوق چینش...
با یکی شروع کردیم و دوستانی تشویق شدند و بعد پیجی در شبکه های اجتماعی ساختیم و اینک به بیش از ده تا رساندیم و همچنان هم داوطلب داریم و حتی می توان به ذوق و سلیقه بازاریان و دیگر شهروندان سپرد تا تداوم پیدا کند"
آفرین و احسنتش بگفتیم و از طرح محلات سبز بلوطبانان پا به رکاب_کوی آشتی- برای شان مثال آوردیم و اینکه شهر با راهبرانی خود مسئول دان ساخته می شود و اینان اند که عامل تغییر می شوند و...
مسیری را سوار تاکسی شدیم و در نبش پرترددترین خیابان شهر(کمربندی)هم چندنمونه پشت سرهم دیدیم و درودشان گفتیم.
ما باور داریم زخم های شهرمان و کشورمان با تیمارگری کیان های نوعی، تیمارشدنی است.
قطع یقین اگر زوم دوربین و زاویه چشمانمان را خوب تنظیم کنیم و خوب بشنویم، کیان های نوعی در این شهر و جغرافیا بیش یافتنی اند که باید قدردان شان بود و در تکثیر و افزودن شان، همت گماشت..
ما بلوطبانان پابه رکاب،
قدردان شان هستیم و تمام قد کنارشان خواهیم ایستاد تا بلکه، این راهبران سبزاندیش شهر تکثیر گردند و صلح را دامنه دارتر کنند.
---
٭کنشگر صلح و محیط زیست، تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#زخمهای_ناسور_شهر
#مسئولیت_من
#شهر_صلح_و_مهربانی
#شهر_را_زیبا_کنیم
#کیان_یحیی_پور
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
زخم ناسور شهر و مسئولیت اجتماعی ما...
اینجا سردشت است، شهری که چون ققنوس از دل مصیبت های مکرر چون جنایت قتل و عام شهروندان توسط روس ها، جنگ هشت ساله و بمباران شیمیایی، سر برآورد و اینک به مدد شهروندان مسئولیت پذیرش، مدعای شهر صلح و مهربانی را در سر می…
اینجا سردشت است، شهری که چون ققنوس از دل مصیبت های مکرر چون جنایت قتل و عام شهروندان توسط روس ها، جنگ هشت ساله و بمباران شیمیایی، سر برآورد و اینک به مدد شهروندان مسئولیت پذیرش، مدعای شهر صلح و مهربانی را در سر می…
تیم نوجوان فوتسال #اتو_آرین_سردشت، در رقابت های مرحله نهایی لیگ مناطق کشوری جهت صعود به #لیگ_برتر فوتسال نوجوانان ایران، مدافع اثبات شایستگی نوجوانان شهر صلح و مهربانی و حامل و عامل به شعار و شعائر محیط زیستی است که این روزها در شهرستان فامنین از توابع همدان، بسر می برد.
نصب بنرهایی با شعار محیط زیستی و ویژه حفاظت ازجنگل های بلوط زاگروس، نشان از درایت کادر راهبری و بازیکنان دارد که امیدواریم این تیم و سایر تیم های ورزشی این شهرستان با اهتمام به مسئولیت اجتماعی خود در قبال نشاط جامعه و سلامت محیط زیست، پیشگامی و پیشاهنگی خود را در حوزه مسئولیت اجتماعی به اثبات برسانند.
ما نیز دعا می کنیم، به قدر شایستکی، ارج بینند و قله های حرفه و اخلاق را صعود
نمایند.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#مسابقات_انتخابی_لیگ_بزتر #اتو_آرین
#تیم_مسئولیت_پذیر
#اهتمام_به_محیط_زیست
#همدان
#فامنین
#سالن_امام_علی(ع)
@oaktree_loverbikers
نصب بنرهایی با شعار محیط زیستی و ویژه حفاظت ازجنگل های بلوط زاگروس، نشان از درایت کادر راهبری و بازیکنان دارد که امیدواریم این تیم و سایر تیم های ورزشی این شهرستان با اهتمام به مسئولیت اجتماعی خود در قبال نشاط جامعه و سلامت محیط زیست، پیشگامی و پیشاهنگی خود را در حوزه مسئولیت اجتماعی به اثبات برسانند.
ما نیز دعا می کنیم، به قدر شایستکی، ارج بینند و قله های حرفه و اخلاق را صعود
نمایند.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#مسابقات_انتخابی_لیگ_بزتر #اتو_آرین
#تیم_مسئولیت_پذیر
#اهتمام_به_محیط_زیست
#همدان
#فامنین
#سالن_امام_علی(ع)
@oaktree_loverbikers
Forwarded from بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک (کریم عبدالە پور)
🔸سلامی لبریز ازعشق و سجده ای بر خاک پاک دروازه شهر صلح و مهربانی
اینجا ورودی سردشت است و عبدالله صدیقی، سایکل توریست خراسانی، پس از سفر سه هزار کیلومتری اش، در آستانه ورود به شهر، به احترام خون شهدای شیمیایی، تاب آوری جانبازان شیمیایی و پیام صلح و مهربانی فعالان سردشت، پیشانی بر خاک سایید ...
۲۱مرداد ۱۴۰۳
🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سهم_من_از_صلح_سازی
@sopskf
اینجا ورودی سردشت است و عبدالله صدیقی، سایکل توریست خراسانی، پس از سفر سه هزار کیلومتری اش، در آستانه ورود به شهر، به احترام خون شهدای شیمیایی، تاب آوری جانبازان شیمیایی و پیام صلح و مهربانی فعالان سردشت، پیشانی بر خاک سایید ...
۲۱مرداد ۱۴۰۳
🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سهم_من_از_صلح_سازی
@sopskf
Forwarded from بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک (Raouf Azari)
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#عبدالله_صدیقی،
ایثارگر دوران جنگ با سابقه ۲۷ ماه خدمت در جبهه،
این روزها،
پا به رکاب شده و از زادگاهش #تایباد در خراسان جنوبی تا به #سردشت-شهر صلح و مهربانی-،حدود سه هزار و پانصد کیلومتر را از شرق به غرب میهن پُرگُهر پیموده، تا با ساییدن پیشانی بر این خاک مقدس، مراتب احترام خود به خون شهدا و تاب آوری جانبازان شیمیایی سردشت را ابلاغ و بر هموندی خود با فعالان صلح و محیط سردشت در راه دشوار صلح سازی، تٲکید نماید.
فعالان صلح و محیط زیست سردشت و بە ویژە بلوطبانان پا به رکاب، ضمن پیشوازی و مشایعت ۳۰ کیومتری، طی دو شبانه روز فرصت بازدید از محل اصابت بمب های شیمیایی و برخی نمادهای صلح و مهربانی در مناطق گردشپذیر این شهر را برای آن عزیز باهمت میسور ساختند و در نهایت ایشان را با شعار صلح و مهربانی به سمت بانه، بدرقه کردند.
این مرد بزرگ، قبل از خروج از سردشت، متعهد شدند تا مسئولیت خطیر #سفیر_صلح_و_مهربانی سردشت را در ادامه مسیر بر دوش کشند.
سپاس همت این بزرگ را..
🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#صلح_نوازی
#سهم_من_از_صلح_سازی
@sopskf
ایثارگر دوران جنگ با سابقه ۲۷ ماه خدمت در جبهه،
این روزها،
پا به رکاب شده و از زادگاهش #تایباد در خراسان جنوبی تا به #سردشت-شهر صلح و مهربانی-،حدود سه هزار و پانصد کیلومتر را از شرق به غرب میهن پُرگُهر پیموده، تا با ساییدن پیشانی بر این خاک مقدس، مراتب احترام خود به خون شهدا و تاب آوری جانبازان شیمیایی سردشت را ابلاغ و بر هموندی خود با فعالان صلح و محیط سردشت در راه دشوار صلح سازی، تٲکید نماید.
فعالان صلح و محیط زیست سردشت و بە ویژە بلوطبانان پا به رکاب، ضمن پیشوازی و مشایعت ۳۰ کیومتری، طی دو شبانه روز فرصت بازدید از محل اصابت بمب های شیمیایی و برخی نمادهای صلح و مهربانی در مناطق گردشپذیر این شهر را برای آن عزیز باهمت میسور ساختند و در نهایت ایشان را با شعار صلح و مهربانی به سمت بانه، بدرقه کردند.
این مرد بزرگ، قبل از خروج از سردشت، متعهد شدند تا مسئولیت خطیر #سفیر_صلح_و_مهربانی سردشت را در ادامه مسیر بر دوش کشند.
سپاس همت این بزرگ را..
🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#صلح_نوازی
#سهم_من_از_صلح_سازی
@sopskf
سردشت،
میزبان سفیران افتخاری صلح و مهربانی اش
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1660?single
امیر و محدثه،
دو سایکل توریست بودند که قبل از رسیدن به سردشت و تلاقی شان با بلوطبانان پا به رکاب، سرجمع حدود بیست و شش هزار کیلومتر و بیشتر رکاب زده بودند و امیر به تنهایی در هفت کشور
ایران،
افغانستان،
تاجیکستان،
ازبکستان،
قزاقستان،
ترکیه،
و قبرس،
بیست و سه هزار کیلومتر جاده های آسفالته، خاکی و سرازیری و سربالایی را گز کرده بود.
جالب که این دو، قبل از رسیدن به سردشت، از سربالایی میرآباد به آلوتان و دەشتی وەزنێ
DASHTI_VAZNEH
بالا رفته بودند و دو شبانه روز در آن منطقه بهشتی، اقامت کرده بودند
این دو، سه شبانه روز کامل، مهمان بلوطبانان پا به رکاب بودند و در این فاصله، رفت و برگشت مسیر صعب العبور سردشت به آبشار شلماش و نیز جاده منتهی به دریاچه سد ملی سردشت را با بلوطبانان،همرکاب شدند.
امیر که خود حقوق خوانده و وکیل دادگستری بود، تجارب گرانسنگی نیز از سفر با دوچرخه، فردی و گروهی در داخل و خارج کشور داشت که در خور درنگ بودند.
از جمله اینها؛
تنوع اقلیمی ، نژادی، زبانی، دینی، مذهبی و تجربه فرصت و تهدید بودن این تنوع،
تجربه زیسته در سرزمین افغانستان دوران طالبانی
و
البته فرصت دوران کرونا جهت شروع رکابزنی و...
محدثه هم که علی رغم محدودیت ها در مشهد برای بانوان. چنان محکم و جاندار نشان می داد که در هیچ کیلومتری از سرازیری و سربالایی های منتهی به آبشار و بالعکس، کم نیاورد و علی رغم آن نیز از لحظه لحظه فراغت و استراحت هم برای دوخت دستنبدهای کاموایی اش، هم نگذشت!
این دو عزیز نیز در اثنای رکابزنی بابلوطبانان و فهم ارزش اکولوژیکی بلوط ها و نیز عمق زخم بمباران شیمیایی سردشت و فحوای پیام صلح و مهربانی کنشگران صلح و محیط زیست سردشت، عهد کردند، در تداوم مسیر، سفیری فتخاری برای سردشت و انعکاس پیام صلح و مهربانی سردشت، باشند.
توفیق، سلامتی و رکابزنی شان مستدام باد.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سفر_به_قعر_اقیانوس_رنج
#جاده_صلح
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سفیر_افتخاری
@oaktree_loverbikers
میزبان سفیران افتخاری صلح و مهربانی اش
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1660?single
امیر و محدثه،
دو سایکل توریست بودند که قبل از رسیدن به سردشت و تلاقی شان با بلوطبانان پا به رکاب، سرجمع حدود بیست و شش هزار کیلومتر و بیشتر رکاب زده بودند و امیر به تنهایی در هفت کشور
ایران،
افغانستان،
تاجیکستان،
ازبکستان،
قزاقستان،
ترکیه،
و قبرس،
بیست و سه هزار کیلومتر جاده های آسفالته، خاکی و سرازیری و سربالایی را گز کرده بود.
جالب که این دو، قبل از رسیدن به سردشت، از سربالایی میرآباد به آلوتان و دەشتی وەزنێ
DASHTI_VAZNEH
بالا رفته بودند و دو شبانه روز در آن منطقه بهشتی، اقامت کرده بودند
این دو، سه شبانه روز کامل، مهمان بلوطبانان پا به رکاب بودند و در این فاصله، رفت و برگشت مسیر صعب العبور سردشت به آبشار شلماش و نیز جاده منتهی به دریاچه سد ملی سردشت را با بلوطبانان،همرکاب شدند.
امیر که خود حقوق خوانده و وکیل دادگستری بود، تجارب گرانسنگی نیز از سفر با دوچرخه، فردی و گروهی در داخل و خارج کشور داشت که در خور درنگ بودند.
از جمله اینها؛
تنوع اقلیمی ، نژادی، زبانی، دینی، مذهبی و تجربه فرصت و تهدید بودن این تنوع،
تجربه زیسته در سرزمین افغانستان دوران طالبانی
و
البته فرصت دوران کرونا جهت شروع رکابزنی و...
محدثه هم که علی رغم محدودیت ها در مشهد برای بانوان. چنان محکم و جاندار نشان می داد که در هیچ کیلومتری از سرازیری و سربالایی های منتهی به آبشار و بالعکس، کم نیاورد و علی رغم آن نیز از لحظه لحظه فراغت و استراحت هم برای دوخت دستنبدهای کاموایی اش، هم نگذشت!
این دو عزیز نیز در اثنای رکابزنی بابلوطبانان و فهم ارزش اکولوژیکی بلوط ها و نیز عمق زخم بمباران شیمیایی سردشت و فحوای پیام صلح و مهربانی کنشگران صلح و محیط زیست سردشت، عهد کردند، در تداوم مسیر، سفیری فتخاری برای سردشت و انعکاس پیام صلح و مهربانی سردشت، باشند.
توفیق، سلامتی و رکابزنی شان مستدام باد.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سفر_به_قعر_اقیانوس_رنج
#جاده_صلح
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سفیر_افتخاری
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
Forwarded from بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک (Raouf Azari)
هنر گفت و گو با طبیعت
دکتر محی الدین محمدخانی،
از اساتید شاخص روان شناسی تربیتی و اجتماعی حال حاضر ایران و ویژه کوردستانات است که سال ها در راستای ادای مسئولیت اجتماعی و حرفه ای خود، جلسات سخنرانی، کارگاهی و بازآموزی را برای شهروندان، کارکنان و اساتید حوزه تعلیم و تربیت عمومی،حوزوی و عالی در مساجد، سازمان ها، مدارس و دانشگاه ها، داوطلبانه برگزار کرد و همان بذل تخصص و زکات حرفه اش، سبب شد روز به روز بیشتر و بیشتر در دل ها نفوذ کند و جغرافیای علاقه مندان و باورمندان به پندار، گفتار و کردارش را به وسعت نشتیمان، گسترش دهد.
مفتخریم که در میانه دهه هشتاد و آنگاه که در کسوت خدمتگزاری دانشگاه آزاد اسلامی سردشت، بودیم از آن مقام عالی دعوت و کسب فیض بریم و بعدها نیز در ابتدای دهه ۹۰ شمسی، ازجانب کمپین ملی مهربانی های کوچک، محضرشان برسیم و ازشخص شخیص ایشان و مهربانوی همواره همراه و حامی شان، تجلیل کنیم.
سال هاست رشته پیوندمان، برقرار است و در سفر و حضر و به گاه در نظر غایب و در دل و شبکه های اجتماعی حاضر، هر روز بیش از دیروز از محضرشان می آموزیم..
در این بُرش،
https://t.iss.one/Sopskf/7040
آن بزرگوار از نقش پیشران حضور در طبیعت و اثرش بر پرورش مهارت گوش دادن و سخن گفتن، می گوید.
باید اینجا شاهدی بر مدعای آن بزرگوار باشیم که در تجربه زیسته و نیز دهه اخیر آموزش و مشاوره مان بدان نایل آمدیم و آن ماحصل حدود یک دهه تمرین مهارت های گفت و گو با نوآموزان کلاس های مهربانی، آشتی و گفت و گو بود.
یادش بخیر که در بازه آن یک دهه، مهارت آموزان کلاس گفت و گو را ترغیب می کردیم به دل طبیعت بروند و با بلوط ها، چشمه ها، پرندگان و حیوانات و گیاهان مورد علاقه شان،گفت و گو کنند،گوش دل به نجوای شان بسپارند و از روزگاران خوش و ناخوش خود برای شان، بگویند.
چه نکو دستاوردی بود که همزمان چند هدف تحقق می یافت:
①مهارت آموزان، تخلیه روانی می شدند و هر گردی بر ذهن و رنجشی بر دل و باری بر روح و روان داشتند، به جریان باد و باران و رودخانه و چشمه و آب و گذر زمان می سپردند و سبکبال می شدند.
②مهارت های گوش دادن، سخن گفتن و نوشتن شان تقویت می شد و در عمل دیدیم و ده ها نمونه هم شاهد مصور و مکتوب داریم.
③ قدر و قیمت گونه های درختی، گیاهی و جانوری و نیز ارزش عناصر چندگانه آب و باد و خاک و آتش را بهتر فهم می کردند و در گزارشات کاری، تحلیل ها و تفسیرهای کلاسی، به نقش غیرقابل انکار هر گونه و عنصر در غنای زیست جمعی، بیشتر وقوف می یافتند و این فهم موجد احترام بیشترشان در مواجهه با گونه ها و نیز مدیریت عناصر و انرژی های نهفته در طبیعت می شد و از طرفی نیز در پروژه های حفاظت، نگهداری و احیا نیز عاشقانه و خالصانه مشارکت می کردند.
شاهد این مدعا می تواند پروژه پرورش نهال در چهار روستای الگویی توسط مهارت آموزان این کلاس ها باشد که هر یک به سهم خود از یک تا یکصد و مواردی تا هزار و دو مورد هم تا شش هزار نهال بلوط را پرورش دادند و ماحصل همت پرورشی شان شامل بسیاری کنفرانس ها، همایش ها و جلسات و شهرهای مقصد سفر تسهیلگر صلح و مهربانی شان می شد که از جمله؛
حلبچه و سلیمانیه در اقلیم کوردستان،
ایروان در ارمنستان،
استانبول در ترکیه،
کیش در جنوب ایران،
ایرانشهر در شرق ایران،
لرستان و کردستان در غرب ایران،
گنبد کاوس در شمال ایران،
و تهران در مرکز بوده است.(گزارش تصویری هر کدام در صفحات مجازی بنیاد، قابل جست و جو و دسترسی است)
④ترویج فرهنگ صلح و محیط زیست و تبدیل نقشی دانش آموزان از نقشی پذیرنده و منفعل به نقش عامل و اثرگذار و سفیری فعال
در ابتدای دهه ۹۰ در آموزشگاه مهربانی شهید عظیمی سردشت، مهارت آموزان کلاس های دهگانه، موظف بودند هر هفته یک نماینده شان، گزارشی از پژوهش، یادگیری و خدمت ویژه اش به طبیعت و سایر زیستمندان یا فهم جدید حاصله از دانش روز را برای سایرین انتقال داده و باری نیز در نیمه دهه ۹۰، کاروانی از کودکان سفیر صلح، راهی تهران و موزه صلح شدند تا پیام صلح و مهربانی مردمان سردشت را منتقل کنند...
⑤تولید ادبیات تحقیقی مرتبط و همرسانی عصاره این تجارب زیسته و کنشگری های صلح ورزانه طی یادداشت ها(نمونه فعلی که مطالعه می کنید) و نیز مقالات کنفرانسی و واگویه های مناسبتی از روندها ورویه های پیش گفته و نتایج حاصله...
برگردیم به نغز گویی استاد محمدخانی، آن معلم و رفیق شفیق و واگویه پرفحوایش در نقش کم بدیل گوش سپاری به خروش رودخانه و صدای صخره ها و کوهستان و اثرگذاری اش بر یادگیری های دوران کودکی...
درود بر پیشگامان خوانش دقیق آموزه های طبیعت و همرسانی های سخاوتمندانه شان، که آموختیم در محضرشان🙏
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#هنر_گفت_و_گو
#گفت_و_گو_با_طبیعت
#دکتر_محمدخانی
#رئوف_آذری
#آموزشگاه_مهربانی
#زنگ_گفت_و_گو
#مهارت_آموزی
@sopskf
دکتر محی الدین محمدخانی،
از اساتید شاخص روان شناسی تربیتی و اجتماعی حال حاضر ایران و ویژه کوردستانات است که سال ها در راستای ادای مسئولیت اجتماعی و حرفه ای خود، جلسات سخنرانی، کارگاهی و بازآموزی را برای شهروندان، کارکنان و اساتید حوزه تعلیم و تربیت عمومی،حوزوی و عالی در مساجد، سازمان ها، مدارس و دانشگاه ها، داوطلبانه برگزار کرد و همان بذل تخصص و زکات حرفه اش، سبب شد روز به روز بیشتر و بیشتر در دل ها نفوذ کند و جغرافیای علاقه مندان و باورمندان به پندار، گفتار و کردارش را به وسعت نشتیمان، گسترش دهد.
مفتخریم که در میانه دهه هشتاد و آنگاه که در کسوت خدمتگزاری دانشگاه آزاد اسلامی سردشت، بودیم از آن مقام عالی دعوت و کسب فیض بریم و بعدها نیز در ابتدای دهه ۹۰ شمسی، ازجانب کمپین ملی مهربانی های کوچک، محضرشان برسیم و ازشخص شخیص ایشان و مهربانوی همواره همراه و حامی شان، تجلیل کنیم.
سال هاست رشته پیوندمان، برقرار است و در سفر و حضر و به گاه در نظر غایب و در دل و شبکه های اجتماعی حاضر، هر روز بیش از دیروز از محضرشان می آموزیم..
در این بُرش،
https://t.iss.one/Sopskf/7040
آن بزرگوار از نقش پیشران حضور در طبیعت و اثرش بر پرورش مهارت گوش دادن و سخن گفتن، می گوید.
باید اینجا شاهدی بر مدعای آن بزرگوار باشیم که در تجربه زیسته و نیز دهه اخیر آموزش و مشاوره مان بدان نایل آمدیم و آن ماحصل حدود یک دهه تمرین مهارت های گفت و گو با نوآموزان کلاس های مهربانی، آشتی و گفت و گو بود.
یادش بخیر که در بازه آن یک دهه، مهارت آموزان کلاس گفت و گو را ترغیب می کردیم به دل طبیعت بروند و با بلوط ها، چشمه ها، پرندگان و حیوانات و گیاهان مورد علاقه شان،گفت و گو کنند،گوش دل به نجوای شان بسپارند و از روزگاران خوش و ناخوش خود برای شان، بگویند.
چه نکو دستاوردی بود که همزمان چند هدف تحقق می یافت:
①مهارت آموزان، تخلیه روانی می شدند و هر گردی بر ذهن و رنجشی بر دل و باری بر روح و روان داشتند، به جریان باد و باران و رودخانه و چشمه و آب و گذر زمان می سپردند و سبکبال می شدند.
②مهارت های گوش دادن، سخن گفتن و نوشتن شان تقویت می شد و در عمل دیدیم و ده ها نمونه هم شاهد مصور و مکتوب داریم.
③ قدر و قیمت گونه های درختی، گیاهی و جانوری و نیز ارزش عناصر چندگانه آب و باد و خاک و آتش را بهتر فهم می کردند و در گزارشات کاری، تحلیل ها و تفسیرهای کلاسی، به نقش غیرقابل انکار هر گونه و عنصر در غنای زیست جمعی، بیشتر وقوف می یافتند و این فهم موجد احترام بیشترشان در مواجهه با گونه ها و نیز مدیریت عناصر و انرژی های نهفته در طبیعت می شد و از طرفی نیز در پروژه های حفاظت، نگهداری و احیا نیز عاشقانه و خالصانه مشارکت می کردند.
شاهد این مدعا می تواند پروژه پرورش نهال در چهار روستای الگویی توسط مهارت آموزان این کلاس ها باشد که هر یک به سهم خود از یک تا یکصد و مواردی تا هزار و دو مورد هم تا شش هزار نهال بلوط را پرورش دادند و ماحصل همت پرورشی شان شامل بسیاری کنفرانس ها، همایش ها و جلسات و شهرهای مقصد سفر تسهیلگر صلح و مهربانی شان می شد که از جمله؛
حلبچه و سلیمانیه در اقلیم کوردستان،
ایروان در ارمنستان،
استانبول در ترکیه،
کیش در جنوب ایران،
ایرانشهر در شرق ایران،
لرستان و کردستان در غرب ایران،
گنبد کاوس در شمال ایران،
و تهران در مرکز بوده است.(گزارش تصویری هر کدام در صفحات مجازی بنیاد، قابل جست و جو و دسترسی است)
④ترویج فرهنگ صلح و محیط زیست و تبدیل نقشی دانش آموزان از نقشی پذیرنده و منفعل به نقش عامل و اثرگذار و سفیری فعال
در ابتدای دهه ۹۰ در آموزشگاه مهربانی شهید عظیمی سردشت، مهارت آموزان کلاس های دهگانه، موظف بودند هر هفته یک نماینده شان، گزارشی از پژوهش، یادگیری و خدمت ویژه اش به طبیعت و سایر زیستمندان یا فهم جدید حاصله از دانش روز را برای سایرین انتقال داده و باری نیز در نیمه دهه ۹۰، کاروانی از کودکان سفیر صلح، راهی تهران و موزه صلح شدند تا پیام صلح و مهربانی مردمان سردشت را منتقل کنند...
⑤تولید ادبیات تحقیقی مرتبط و همرسانی عصاره این تجارب زیسته و کنشگری های صلح ورزانه طی یادداشت ها(نمونه فعلی که مطالعه می کنید) و نیز مقالات کنفرانسی و واگویه های مناسبتی از روندها ورویه های پیش گفته و نتایج حاصله...
برگردیم به نغز گویی استاد محمدخانی، آن معلم و رفیق شفیق و واگویه پرفحوایش در نقش کم بدیل گوش سپاری به خروش رودخانه و صدای صخره ها و کوهستان و اثرگذاری اش بر یادگیری های دوران کودکی...
درود بر پیشگامان خوانش دقیق آموزه های طبیعت و همرسانی های سخاوتمندانه شان، که آموختیم در محضرشان🙏
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#هنر_گفت_و_گو
#گفت_و_گو_با_طبیعت
#دکتر_محمدخانی
#رئوف_آذری
#آموزشگاه_مهربانی
#زنگ_گفت_و_گو
#مهارت_آموزی
@sopskf
Telegram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک
دکتر محی الدین محمدخانی:
"بهترین مکان برای یادگرفتن مهارت گوش دادن و سخن گفتن، ساحل رودخانه یا در دل کوهستان(طبیعت)است..."
ادامه کلیپ را اینجا ببینید👇
https://www.instagram.com/reel/C_SvM1psbcV/?igsh=MTF6Y2JuaXpkazYyOQ==
---
@sopskf
"بهترین مکان برای یادگرفتن مهارت گوش دادن و سخن گفتن، ساحل رودخانه یا در دل کوهستان(طبیعت)است..."
ادامه کلیپ را اینجا ببینید👇
https://www.instagram.com/reel/C_SvM1psbcV/?igsh=MTF6Y2JuaXpkazYyOQ==
---
@sopskf
Forwarded from بلوطبانان پا به ركاب (Raouf Azari)
شب بلوط
و
پیشنهاد روز درخت داری موسسه مهرگان کرمانشاه
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1445?single
"...جای روز #درخت_داری،
در تقویم ملی ایران به شدت احساس شده و باید با گنجاندن آن و تلاش برای آگاه ساختن جامعه و به میدان آوردن مردم و خصوصا نسل جوانتر در این زمینه پیش قدم شویم.
بخوانیم و بخواهیم که در چنین روزی به عنوان نماد و خواست عموم جامعه باید در حفظ محیط زیست کشور تلاش کنیم و درختانی که در زمستان کاشته ایم را در فصل گرم و خشک نگهداری و آبیاری نماییم.
باشد که با تلاش و مراقبت بیشتر، داشته هایمان را افزایش داده و سرزمینمان را از خشکسالی و سختی نجات دهیم.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست"
@mehrgaan
---
این چند سطر بالایی که از نظر گذراندید، بخشی از پیشنهاد ارزنده مهندس کولیوند و مهربانو امیری و جمع هموندان شان در مؤسسه نیك بنیادان مهرگان کرمانشاه بود که خطاب به همیاران طبیعت و محیط زیست، چند روز بعد طرح پیشنهادشان در شب بلوط، همرسانی کردند.
برگزار کنندگان شب بلوط و مشارکت کنندگان، با زدن انگشت موافقت بر تابلوی درختی که برگ هایش را با امضای حضار باز می یافت، نشان دادند که همچنان قدردان پیشاهنگان و خدمتگزاران طبیعت وطن اند و حمایت شان از این پیشنهاد، بله قاطعی بود که در عمل، بروز دادند.
حقیقت امر اینست که نتیجه رویکرد درختکاری چند دهه گذشته بدون توجه به بُعد اثرگذار درخت داری، نشان داده است که استمرار بر آن رویکرد، اتلاف منابع، انرژی و نیز سرمایه های نمادین و ارزشمند وطن است و باید که تغییر رویه داد و حداقل اینکه در کنار درختکاری، بر سامانه های پایشی، خدمات پیمایشی و آبیاری و نگهداشت نهالهای کاشته شده، همت بایدگماشت.
منت خواهید گذاشت اگر شما هم چه فردی و چه گروهی به این درخواست بپیوندید بلکه اعضای شورای فرهنگی و متولیان ذیربط، دیدند و تلنگری خوردند و روزی از تقویم ملی را به این امر مقدس اختصاص دادند و همان الهام بخش تفکر ترجیح درخت داری بر درختکاری، گردد.
سپاس مجموعه خوب مهرگان به جهت پیشنهاد راهبرانه شان و جمع مشارکت کنندگان به پاس همه قدمهایی که برای حضور در تالار فردوسی خانه اندیشمندان در آن روز تاریخی برداشتند و همه آن انگشتانی که به معنای تٲیید و همدلی با پیشنهاد دهندگان، بر صفحه تصویری پیشنهاد کشیدند و برگ برگ، امید فزودند..
امید که این پیشنهاد و آن شب بلوط، آغازی بر پویشی همه گیر و درازدامن برای حفاظت از ژینایی وطن گردد.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#شب_های_بخارا
#شب_بلوط
#گردهمایی_عاشقان_بلوط
#مهرگان
#مهرگان_دوستدار_طبيعت
#مسوولیت_اجتماعی
#پیشنهاد_روز_درختداری
@oaktree_loverbikers
و
پیشنهاد روز درخت داری موسسه مهرگان کرمانشاه
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1445?single
"...جای روز #درخت_داری،
در تقویم ملی ایران به شدت احساس شده و باید با گنجاندن آن و تلاش برای آگاه ساختن جامعه و به میدان آوردن مردم و خصوصا نسل جوانتر در این زمینه پیش قدم شویم.
بخوانیم و بخواهیم که در چنین روزی به عنوان نماد و خواست عموم جامعه باید در حفظ محیط زیست کشور تلاش کنیم و درختانی که در زمستان کاشته ایم را در فصل گرم و خشک نگهداری و آبیاری نماییم.
باشد که با تلاش و مراقبت بیشتر، داشته هایمان را افزایش داده و سرزمینمان را از خشکسالی و سختی نجات دهیم.
ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست"
@mehrgaan
---
این چند سطر بالایی که از نظر گذراندید، بخشی از پیشنهاد ارزنده مهندس کولیوند و مهربانو امیری و جمع هموندان شان در مؤسسه نیك بنیادان مهرگان کرمانشاه بود که خطاب به همیاران طبیعت و محیط زیست، چند روز بعد طرح پیشنهادشان در شب بلوط، همرسانی کردند.
برگزار کنندگان شب بلوط و مشارکت کنندگان، با زدن انگشت موافقت بر تابلوی درختی که برگ هایش را با امضای حضار باز می یافت، نشان دادند که همچنان قدردان پیشاهنگان و خدمتگزاران طبیعت وطن اند و حمایت شان از این پیشنهاد، بله قاطعی بود که در عمل، بروز دادند.
حقیقت امر اینست که نتیجه رویکرد درختکاری چند دهه گذشته بدون توجه به بُعد اثرگذار درخت داری، نشان داده است که استمرار بر آن رویکرد، اتلاف منابع، انرژی و نیز سرمایه های نمادین و ارزشمند وطن است و باید که تغییر رویه داد و حداقل اینکه در کنار درختکاری، بر سامانه های پایشی، خدمات پیمایشی و آبیاری و نگهداشت نهالهای کاشته شده، همت بایدگماشت.
منت خواهید گذاشت اگر شما هم چه فردی و چه گروهی به این درخواست بپیوندید بلکه اعضای شورای فرهنگی و متولیان ذیربط، دیدند و تلنگری خوردند و روزی از تقویم ملی را به این امر مقدس اختصاص دادند و همان الهام بخش تفکر ترجیح درخت داری بر درختکاری، گردد.
سپاس مجموعه خوب مهرگان به جهت پیشنهاد راهبرانه شان و جمع مشارکت کنندگان به پاس همه قدمهایی که برای حضور در تالار فردوسی خانه اندیشمندان در آن روز تاریخی برداشتند و همه آن انگشتانی که به معنای تٲیید و همدلی با پیشنهاد دهندگان، بر صفحه تصویری پیشنهاد کشیدند و برگ برگ، امید فزودند..
امید که این پیشنهاد و آن شب بلوط، آغازی بر پویشی همه گیر و درازدامن برای حفاظت از ژینایی وطن گردد.
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#شب_های_بخارا
#شب_بلوط
#گردهمایی_عاشقان_بلوط
#مهرگان
#مهرگان_دوستدار_طبيعت
#مسوولیت_اجتماعی
#پیشنهاد_روز_درختداری
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
شب بلوط
و
پیشنهاد روز درخت داری...
@oaktree_loverbikers
و
پیشنهاد روز درخت داری...
@oaktree_loverbikers
طبیعت داری با طبیعت یاری روستاییان
و پیشگامی یونس و بهروز
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1857?single
قبل تر از یونس و بهروز، برای تان نوشته و گفته بودیم..
آن دو جوانی اند که از عنفوان نوجوانی با تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب، زیر سقف کلاس درس مدرسه آشنا شدند و در طی بازه زمانی همراهی، تا جایی پیش رفتند که دکتر صاحبی، روان شناس شهیر کشور در سفرش به سردشت، یکی از مقاصد بازدیدشان را نهالستان هیوا(پروژه شش هزار تایی یونس و بهروز) اختیار کردند.
آن دو عزیز که دو از جمع بسیار مهارت آموزان زنگ های مهربانی، گفت و گو و آشتی اند، از مدت ها قبل کاندیدای تجلیل بنیادتوسعه صلح و مهربانی بودند.
دیشب در آخرین شب ماه مبارک رمضان، فرصتی دست داد تا چون چند مورد دیگر روستاگردی و طبیعت وندی جمع داوطلبان ترویج، محضرشان برسیم و در پسا نمازهای جماعت تراویح، در محفل نورانی مه زرایی های عزیز حضور یابیم و با هم از ارزش پیشگامی یونس و بهروز، سینا، فاروق و یونس و بهروزهای نوعی بگوییم و از ارزش اکولوژی بلوط ها و سایر گونه های درختی، گیاهی، جانوری و زیستمندان منطقه و اثرشان بر محیط زیست جمعی ...
در این سفر، کاک بختیار خضریان و ماموستا حسن روش،(پارێزەڕ)، هر کدام پسا مقدمه چینی رئوف آذری و معرفی پروژه ها و خدمات محیط زیستی جوانان روستا در آن محدوده بهشتی، نکات نغزی درباب مسئولیت های امروز مردمان منطقه در پاسداشت طییعت و مراعات حقوق سایر زیستمندان بیان داشتند و جلسه در نهایت با عکس یادگاری ختم به خیر گردید..
شایان ذکر است در این گردهمایی سبز، از جانب بنیاد[م]توسعه صلح و مهربانی، از یونس جهان پسند و بهروز خضری، تجلیل شد..
🌳❤️🚴
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#غم_بزرگ
#کار_بزرگ
#مەزرا
#نهالستان_هیوا
#یونس
#بهروز
@sopskf
@oakkree_loverbikers
و پیشگامی یونس و بهروز
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1857?single
قبل تر از یونس و بهروز، برای تان نوشته و گفته بودیم..
آن دو جوانی اند که از عنفوان نوجوانی با تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب، زیر سقف کلاس درس مدرسه آشنا شدند و در طی بازه زمانی همراهی، تا جایی پیش رفتند که دکتر صاحبی، روان شناس شهیر کشور در سفرش به سردشت، یکی از مقاصد بازدیدشان را نهالستان هیوا(پروژه شش هزار تایی یونس و بهروز) اختیار کردند.
آن دو عزیز که دو از جمع بسیار مهارت آموزان زنگ های مهربانی، گفت و گو و آشتی اند، از مدت ها قبل کاندیدای تجلیل بنیادتوسعه صلح و مهربانی بودند.
دیشب در آخرین شب ماه مبارک رمضان، فرصتی دست داد تا چون چند مورد دیگر روستاگردی و طبیعت وندی جمع داوطلبان ترویج، محضرشان برسیم و در پسا نمازهای جماعت تراویح، در محفل نورانی مه زرایی های عزیز حضور یابیم و با هم از ارزش پیشگامی یونس و بهروز، سینا، فاروق و یونس و بهروزهای نوعی بگوییم و از ارزش اکولوژی بلوط ها و سایر گونه های درختی، گیاهی، جانوری و زیستمندان منطقه و اثرشان بر محیط زیست جمعی ...
در این سفر، کاک بختیار خضریان و ماموستا حسن روش،(پارێزەڕ)، هر کدام پسا مقدمه چینی رئوف آذری و معرفی پروژه ها و خدمات محیط زیستی جوانان روستا در آن محدوده بهشتی، نکات نغزی درباب مسئولیت های امروز مردمان منطقه در پاسداشت طییعت و مراعات حقوق سایر زیستمندان بیان داشتند و جلسه در نهایت با عکس یادگاری ختم به خیر گردید..
شایان ذکر است در این گردهمایی سبز، از جانب بنیاد[م]توسعه صلح و مهربانی، از یونس جهان پسند و بهروز خضری، تجلیل شد..
🌳❤️🚴
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#غم_بزرگ
#کار_بزرگ
#مەزرا
#نهالستان_هیوا
#یونس
#بهروز
@sopskf
@oakkree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
آرامستان های سردشت،
نماد ژینایی وطن اند
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1880
سردشت، جنوبی ترین شهر استان آذربایجان غربی، در دل جنگل های بلوط قرار دارد.
این شهر که قبل از تفکیک میراباد، یکصد و چهارده کیلومتر مرز مشترک با اقلیم کوردستان عراق داشت، بارها در دوران رژیم بعث و ماسبقش، مورد تهاجم قرار گرفته و چندبار بخش عظیمی از شهر و حتی شهروندانش در منجنیق آتش سوخته اند که از جمله در جریان جنگ اول جهانی، توسط روس ها(درزبان محاوره پدربزرگان و مادربزرگان،عروس ها) فقط در ساختمانی بیش از چهل نفر زنده زنده آتش زده شدند و در اواخر جنگ ایران و عراق نیز، علی رغم بارها تجربه بارش خمپاره، توپ و بمباران فسفری، آخر بار نیز با چهار بمب شیمیایی شهر و شهروندانش مورد آماج قرار گرفتند که بلوط و جنگل ها و آب و زاب و چشمه ها، بیش از هر بیمارستان و متخصصی به داد مردم رسیدند؛
بلوط ها با جلوگیری از جریان باد غالب و حبس گازهای شیمیایی و نیز اکسیژن سازی مضاعف و چشمه ها و زاب با در آغوش گرفتن جانبازان و تسکین تاول های پوستی شان..
اما تاریخ شاهد است که هربار، جمعی از دل همین موهبت های طبیعی با سبُعیت ابناء بشر از روس تا بعث و صدامیان زمانه...، به گورستان ها رهسپار شده و در دل خاک، دفن شده اند!
ورای همه زخم های تاریخی، واشعفا که در گورستان های شهر، تاریخ باز، مهربانی بلوطها را ثبت کرده و به تعبیری ما به ازاء هر چند جان در خاک خفته، روحی و جانی و زندگی هایی از رگ و ریشه بلوط های خودرو، مجدد سبزی و ژینایی به سیمای شهر هبه کرده اند.
محتمل همین مهربانی بلوط ها در گذر زمان، باورمندان را به این تفکر حزم اندیش رهنمون شده تا با تقدس بخشی به درختان آرامستان، جنگل جان گرفته از روح مردگان شان یا بازنمایی کننده جان کوچ کرده ها را از دستان طماع روزگاران برهانند.
سردشت اینک و در پی هژمونی سازه گرایان و تخریبگران قهار، شاهد پس روی تاریخی جنگل های بلوط و نیز انتقال سرشاخه های زاب و انسداد جریان آنست و محتمل در آینده ای نزدیک، این دو سرمایه نمادینش را از دست دهد ولی هنوز بارقه های امیدی هست که از دل همین آرامستان های شهر؛
( ①دولتانچک-سه راه ژاژوکه،
② گرده سور،
③ به ریپانه
و
④دروازه بهشت)،
بتوان مظاهر زیبایی و ژینایی وطن را پاس داشت و حتی غنا بخشید و به تعداد شهرها و روستاهای شهرستان، استان و فراتر زاگروس و ایران و... آیینی از دل تاریخ مظاهر ژینایی وطن زنده کرد و آرامستان ها را چون نمادی از ژینایی وطن و سرمایه نمادینی برای ملت، سبزتر و سرزنده تر پاس داشت..
بلوطبانان پا به رکاب،
پویشی در شرف همرسانی دارند که امیدواریم ما به ازای هر زخم عمیق روزگاران و هر فقدانی،
روحی بیشتر در کالبد بلوط های نحیف این روزها بدمیم و دگر بار،
تقدس را به آرامستان ها برگردانیم..
+خبری در راه است، منتظر باشید...
🌳❤🦼
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانی_های_بزرگ
#آرامستان_های_سردشت
#سرمایه_های_نمادین
@oaktree_loverbikers
نماد ژینایی وطن اند
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1880
سردشت، جنوبی ترین شهر استان آذربایجان غربی، در دل جنگل های بلوط قرار دارد.
این شهر که قبل از تفکیک میراباد، یکصد و چهارده کیلومتر مرز مشترک با اقلیم کوردستان عراق داشت، بارها در دوران رژیم بعث و ماسبقش، مورد تهاجم قرار گرفته و چندبار بخش عظیمی از شهر و حتی شهروندانش در منجنیق آتش سوخته اند که از جمله در جریان جنگ اول جهانی، توسط روس ها(درزبان محاوره پدربزرگان و مادربزرگان،عروس ها) فقط در ساختمانی بیش از چهل نفر زنده زنده آتش زده شدند و در اواخر جنگ ایران و عراق نیز، علی رغم بارها تجربه بارش خمپاره، توپ و بمباران فسفری، آخر بار نیز با چهار بمب شیمیایی شهر و شهروندانش مورد آماج قرار گرفتند که بلوط و جنگل ها و آب و زاب و چشمه ها، بیش از هر بیمارستان و متخصصی به داد مردم رسیدند؛
بلوط ها با جلوگیری از جریان باد غالب و حبس گازهای شیمیایی و نیز اکسیژن سازی مضاعف و چشمه ها و زاب با در آغوش گرفتن جانبازان و تسکین تاول های پوستی شان..
اما تاریخ شاهد است که هربار، جمعی از دل همین موهبت های طبیعی با سبُعیت ابناء بشر از روس تا بعث و صدامیان زمانه...، به گورستان ها رهسپار شده و در دل خاک، دفن شده اند!
ورای همه زخم های تاریخی، واشعفا که در گورستان های شهر، تاریخ باز، مهربانی بلوطها را ثبت کرده و به تعبیری ما به ازاء هر چند جان در خاک خفته، روحی و جانی و زندگی هایی از رگ و ریشه بلوط های خودرو، مجدد سبزی و ژینایی به سیمای شهر هبه کرده اند.
محتمل همین مهربانی بلوط ها در گذر زمان، باورمندان را به این تفکر حزم اندیش رهنمون شده تا با تقدس بخشی به درختان آرامستان، جنگل جان گرفته از روح مردگان شان یا بازنمایی کننده جان کوچ کرده ها را از دستان طماع روزگاران برهانند.
سردشت اینک و در پی هژمونی سازه گرایان و تخریبگران قهار، شاهد پس روی تاریخی جنگل های بلوط و نیز انتقال سرشاخه های زاب و انسداد جریان آنست و محتمل در آینده ای نزدیک، این دو سرمایه نمادینش را از دست دهد ولی هنوز بارقه های امیدی هست که از دل همین آرامستان های شهر؛
( ①دولتانچک-سه راه ژاژوکه،
② گرده سور،
③ به ریپانه
و
④دروازه بهشت)،
بتوان مظاهر زیبایی و ژینایی وطن را پاس داشت و حتی غنا بخشید و به تعداد شهرها و روستاهای شهرستان، استان و فراتر زاگروس و ایران و... آیینی از دل تاریخ مظاهر ژینایی وطن زنده کرد و آرامستان ها را چون نمادی از ژینایی وطن و سرمایه نمادینی برای ملت، سبزتر و سرزنده تر پاس داشت..
بلوطبانان پا به رکاب،
پویشی در شرف همرسانی دارند که امیدواریم ما به ازای هر زخم عمیق روزگاران و هر فقدانی،
روحی بیشتر در کالبد بلوط های نحیف این روزها بدمیم و دگر بار،
تقدس را به آرامستان ها برگردانیم..
+خبری در راه است، منتظر باشید...
🌳❤🦼
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانی_های_بزرگ
#آرامستان_های_سردشت
#سرمایه_های_نمادین
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
آرامستان های سردشت، نماد ژینایی وطن اند...(۱)
@oaktree_loverbikers
@oaktree_loverbikers
بلوط های سرزمین من،
حتی اگر از پایه نیز به آفت تخلیه روح مبتلا شوند، باز چنان ریشه در زمین و شاخه در آسمان وجود می پراکنند که هر مدرسه، مسجد و دانشگاهی را در قبال درس آموزی شان، به تحسین وا می دارند..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_بزرگ
#مواجهه_شگرف
#بلوط_های_معلم
#روز_معلم
#رئوف_آذری
#تکریم_بلوطها
@oaktree_loverbikers
حتی اگر از پایه نیز به آفت تخلیه روح مبتلا شوند، باز چنان ریشه در زمین و شاخه در آسمان وجود می پراکنند که هر مدرسه، مسجد و دانشگاهی را در قبال درس آموزی شان، به تحسین وا می دارند..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_بزرگ
#مواجهه_شگرف
#بلوط_های_معلم
#روز_معلم
#رئوف_آذری
#تکریم_بلوطها
@oaktree_loverbikers
بلوط ها،
یکی از چندِ بهترین معلمان روزگارانم
(به مناسبت روز معلم)
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1883
✍️رئوف آذری*
سه دهه و بیشتر حضور در دو سیستم تعلیم و تربیت عمومی و عالی چه در مقام دانش آموز، دانشجو، آموزگار، دبیر، مشاور، مدرس و نیز هم بنیانگذاری مراکز مشاوره ای، سرپرستی مراکز شبانه روزی، عضو هیٲت مؤسس، راه انداز و ریاست دانشگاه و نیز مؤسسات مدنی، خالق فرصت های ارزنده ای برای نگارنده بوده تا همسنگ درس آموزی در مکتب والدین، خانواده و اقربا، در محضر آموزگاران، معلمان، اساتید ، همکاران، هم بنیانگذاران و نیز دانش آموزان، دانشجویان و خانواده های شان، تلمذ کنم،
هر روز بیشتر از دیروز بیاموزم و همواره قدردان جمیع شان باشم خصوصا" از دانش آموزان و دانشجویانم که بسیار در کمال سادگی و بی پیرایگی ازشان آموختم و صدالبته از آنان که در همه این سال ها، حتی غیرمنصفانه به تیغ نقدم کشیدند و زوم دوربین شان را روی هر فعالیتم تنظیم کردند، چه اینکه آنان نیز به نوعی اخلاق و انصاف در نقد، دقت در کاوش و بعد نیز هوشیاری در پندار، گفتار و کردارم فزودند..
ورای همه ابناء بشر که از پیامبران مصلح، منبرداران اهل نُصح، معلمان فرهیخته و دوستان جانی،والدین معزز و اعضای خانواده، کاتبان سطور و خالقان مکتوبات تا ناقد مُنکِر، آموزگارم شدند، طبیعت و عناصرش نیز بیش از آدمیان، رهنمونم در مسیر یادگیری بوده و هستند که از زمره بسیارشان؛
آب و زاب، جنگل و بلوط بسیار الهام بخشم شده و یادم دادند..
لطف همه را اگر نشود، در این مقال تبیین و شمارش کرد، حداقل به قدر وسع، فرصت غنیمت شمرده و چند درس الهام بخش از معلمی بلوط های کوردستان و زاگروس را به بهانه روز معلم محضرتان همرسانی خواهم کرد:
① هنر آهستگی و پیوستگی
در سال های مدرسه، داستان خرگوش و لاک پشت شنیده بودم اما حقیقت امر، آهستگی، پیوستگی و استمرار را از در همزیستی با بلوط و مشاهده سیر زندگی اش بهینه آموختم و بر هنر تدریج، ارزش آهستگی و نرخ پیوستگی اش در پیمایش مسیر زندگی بیشتر وقوف یافتم.
② مرام مهربانی، عفو و بخشندگی
با بلوط بودن و در خدمت بلوط بودن، همسنگ بسیاری از عناصر دیگر بر خصلت مهربانی، اخلاق بخشش و برند بخشندگی واقفت می گرداند چه اینکه؛
بی بهانه مهرورزیدن(سایه، اکسیژن، چشم انداز)، بی کینه عفو کردن(سنگ بزن، میوه بگیر+ طناب دور گردن و شاخه اش، بیندازی، تابت دهد و نازت کشد) و بزرگ منشانه بخششِ زیبایی، طراوت، محصول و...از خصایل نکوی بلوط اند.
③ارزش وفاداری و وطن دوستی
کافیست چنگال ریشه بلوط ها بر خاک را پسا سیل، زلزله و بهمن ببینیم تا متوجه شویم این موجودات سبز منظر، چه اندازه دل در گرو خاک دارند و عرق میهن دوستی در نهادشان در طنین است
④فرهنگ انجمنی و طبع اجتماعی
کمتر شاهدیم در دامنه کوه ها و پهنه جنگل و خاصه زیستگاه اصلی، بلوط هادر پهنه گسترده ای تنها مانده باشند مگر آنچه چون استثنا در بند بعدی، ذکر شده است.
همواره بازدید و حضور در جنگل، حاوی این پیام بوده که بلوط ها، تمایل عجیبی به همگرایی، هموندی و زیست جمعی دارند که محتمل آن ناشی از طبع مبارک اجتماعی آن گونه کم نظیر زاگروس، البرز، هیرکانی و جهان است.
⑤فن مواجهه، قدرت تاب آوری تنهایی و محرومیت
گاه و بسیار بلوط ها را تک و تنها در دشت و بیابان، دل صخره ها و ستبر قله ها می یابیم که آن از قَدر روزگار و یا منشٲ انتقال بذر توسط پرندگان و جانوران اتفاق افتاده است ولی حتی در این شرایط که بلوط در زیستگاه خودش یعنی جنگل نیست باز، تنهایی افسردگی اش نمی زاید و در کمال استواری و تاب آوری، گرما، سرما، بی آبی و دشواری زندگی را تحمل و در مواجهه با سختی ها، بی بدیل هنر مقاومت بروز می دهد که الهام بخش در زیست امروزی است، نیست؟
از دگر سو، استحکام چوب آن که کاربردهای متنوع و ماندگاری در صنعت دارد، خود به تنهایی درس ها در هنر ماندگاری و توان مواجهه با چالش های روزگار دارد.
⑥موهبت مٲمن و مٱوای باغبانان خود
همه می دانیم که کلاغ ها و بیشتر سنجاب ها، بذرکاران قهار بلوط و البته حمل کنندگان آن در مقاصد خاص اند و چه نکوست که بلوط ها پس از جان گرفتن و تنه ستبر کردن و شاخ و بال افزودن، آشیان همان ها خواهد بود تا بلکه آنان نیز در فضایی امن و مفرح، به زادآوری خود اهتمام ورزند.
در واقع می توان گفت بلوط ها، گرچه قسمی شان، وام دار کلاغ و سنجاب و بعد نیز گُرازها در ورزدادن خاک پیرامونی اند اما بعدها خود نیز میزبان،حامی،آشیانه و مخفیگاه این چند گونه جانواری و ده و صد و بیشتر حشره، پرنده و جهنده اند.
بلوط ها از از این حیث درس آموزند و چه بسا این منش مادرانگی برای سایر زیست مندان. الهام بخش بسیاری چون نگارنده است.
ادامه در 👇
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1885
یکی از چندِ بهترین معلمان روزگارانم
(به مناسبت روز معلم)
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1883
✍️رئوف آذری*
سه دهه و بیشتر حضور در دو سیستم تعلیم و تربیت عمومی و عالی چه در مقام دانش آموز، دانشجو، آموزگار، دبیر، مشاور، مدرس و نیز هم بنیانگذاری مراکز مشاوره ای، سرپرستی مراکز شبانه روزی، عضو هیٲت مؤسس، راه انداز و ریاست دانشگاه و نیز مؤسسات مدنی، خالق فرصت های ارزنده ای برای نگارنده بوده تا همسنگ درس آموزی در مکتب والدین، خانواده و اقربا، در محضر آموزگاران، معلمان، اساتید ، همکاران، هم بنیانگذاران و نیز دانش آموزان، دانشجویان و خانواده های شان، تلمذ کنم،
هر روز بیشتر از دیروز بیاموزم و همواره قدردان جمیع شان باشم خصوصا" از دانش آموزان و دانشجویانم که بسیار در کمال سادگی و بی پیرایگی ازشان آموختم و صدالبته از آنان که در همه این سال ها، حتی غیرمنصفانه به تیغ نقدم کشیدند و زوم دوربین شان را روی هر فعالیتم تنظیم کردند، چه اینکه آنان نیز به نوعی اخلاق و انصاف در نقد، دقت در کاوش و بعد نیز هوشیاری در پندار، گفتار و کردارم فزودند..
ورای همه ابناء بشر که از پیامبران مصلح، منبرداران اهل نُصح، معلمان فرهیخته و دوستان جانی،والدین معزز و اعضای خانواده، کاتبان سطور و خالقان مکتوبات تا ناقد مُنکِر، آموزگارم شدند، طبیعت و عناصرش نیز بیش از آدمیان، رهنمونم در مسیر یادگیری بوده و هستند که از زمره بسیارشان؛
آب و زاب، جنگل و بلوط بسیار الهام بخشم شده و یادم دادند..
لطف همه را اگر نشود، در این مقال تبیین و شمارش کرد، حداقل به قدر وسع، فرصت غنیمت شمرده و چند درس الهام بخش از معلمی بلوط های کوردستان و زاگروس را به بهانه روز معلم محضرتان همرسانی خواهم کرد:
① هنر آهستگی و پیوستگی
در سال های مدرسه، داستان خرگوش و لاک پشت شنیده بودم اما حقیقت امر، آهستگی، پیوستگی و استمرار را از در همزیستی با بلوط و مشاهده سیر زندگی اش بهینه آموختم و بر هنر تدریج، ارزش آهستگی و نرخ پیوستگی اش در پیمایش مسیر زندگی بیشتر وقوف یافتم.
② مرام مهربانی، عفو و بخشندگی
با بلوط بودن و در خدمت بلوط بودن، همسنگ بسیاری از عناصر دیگر بر خصلت مهربانی، اخلاق بخشش و برند بخشندگی واقفت می گرداند چه اینکه؛
بی بهانه مهرورزیدن(سایه، اکسیژن، چشم انداز)، بی کینه عفو کردن(سنگ بزن، میوه بگیر+ طناب دور گردن و شاخه اش، بیندازی، تابت دهد و نازت کشد) و بزرگ منشانه بخششِ زیبایی، طراوت، محصول و...از خصایل نکوی بلوط اند.
③ارزش وفاداری و وطن دوستی
کافیست چنگال ریشه بلوط ها بر خاک را پسا سیل، زلزله و بهمن ببینیم تا متوجه شویم این موجودات سبز منظر، چه اندازه دل در گرو خاک دارند و عرق میهن دوستی در نهادشان در طنین است
④فرهنگ انجمنی و طبع اجتماعی
کمتر شاهدیم در دامنه کوه ها و پهنه جنگل و خاصه زیستگاه اصلی، بلوط هادر پهنه گسترده ای تنها مانده باشند مگر آنچه چون استثنا در بند بعدی، ذکر شده است.
همواره بازدید و حضور در جنگل، حاوی این پیام بوده که بلوط ها، تمایل عجیبی به همگرایی، هموندی و زیست جمعی دارند که محتمل آن ناشی از طبع مبارک اجتماعی آن گونه کم نظیر زاگروس، البرز، هیرکانی و جهان است.
⑤فن مواجهه، قدرت تاب آوری تنهایی و محرومیت
گاه و بسیار بلوط ها را تک و تنها در دشت و بیابان، دل صخره ها و ستبر قله ها می یابیم که آن از قَدر روزگار و یا منشٲ انتقال بذر توسط پرندگان و جانوران اتفاق افتاده است ولی حتی در این شرایط که بلوط در زیستگاه خودش یعنی جنگل نیست باز، تنهایی افسردگی اش نمی زاید و در کمال استواری و تاب آوری، گرما، سرما، بی آبی و دشواری زندگی را تحمل و در مواجهه با سختی ها، بی بدیل هنر مقاومت بروز می دهد که الهام بخش در زیست امروزی است، نیست؟
از دگر سو، استحکام چوب آن که کاربردهای متنوع و ماندگاری در صنعت دارد، خود به تنهایی درس ها در هنر ماندگاری و توان مواجهه با چالش های روزگار دارد.
⑥موهبت مٲمن و مٱوای باغبانان خود
همه می دانیم که کلاغ ها و بیشتر سنجاب ها، بذرکاران قهار بلوط و البته حمل کنندگان آن در مقاصد خاص اند و چه نکوست که بلوط ها پس از جان گرفتن و تنه ستبر کردن و شاخ و بال افزودن، آشیان همان ها خواهد بود تا بلکه آنان نیز در فضایی امن و مفرح، به زادآوری خود اهتمام ورزند.
در واقع می توان گفت بلوط ها، گرچه قسمی شان، وام دار کلاغ و سنجاب و بعد نیز گُرازها در ورزدادن خاک پیرامونی اند اما بعدها خود نیز میزبان،حامی،آشیانه و مخفیگاه این چند گونه جانواری و ده و صد و بیشتر حشره، پرنده و جهنده اند.
بلوط ها از از این حیث درس آموزند و چه بسا این منش مادرانگی برای سایر زیست مندان. الهام بخش بسیاری چون نگارنده است.
ادامه در 👇
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1885
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
بلوط های سرزمین من،
حتی اگر از پایه نیز به آفت تخلیه روح مبتلا شوند، باز چنان ریشه در زمین و شاخه در آسمان وجود می پراکنند که هر مدرسه، مسجد و دانشگاهی را در قبال درس آموزی شان، به تحسین وا می دارند..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_بزرگ…
حتی اگر از پایه نیز به آفت تخلیه روح مبتلا شوند، باز چنان ریشه در زمین و شاخه در آسمان وجود می پراکنند که هر مدرسه، مسجد و دانشگاهی را در قبال درس آموزی شان، به تحسین وا می دارند..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_بزرگ…
بخش دوم از ادامه یادداشت 👇
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1884
بلوط ها،
یکی از چندِ بهترین معلمان روزگارانم
(به مناسبت روز معلم)
✍️رئوف آذری*
......☝
.....
....
⑦ صنعت ذخیره گاهی و اندوخته احتیاطی
آنچه بلوط و جنگل آن را بیش از پیش منشٲ خیر و برکت و مهربانی می کند، هنر ذخیره کردن آب باران توسط بلوطها و افزودن بر سفره های زیرزمینی است.
هر بلوط چند ده ساله، سالانه بیش از دویست لیتر آب ذخیره می کند که این ایثارگری بلوط علی رغم احتیاج خود، ارزشی پایدار و ارزنده در خدمت پاسبانی ازحیات دگر زیستمندان است که بسیار الهام بخش و درس آموزاست.
⑧ ذات پالودگی و پیراستن
بلوط ها، همواره دیواری بوده اند جلوی بادهای غالب، صافی ای بوده اند برای غبارگیری و جذب ریزگردهای آلوده و دی اکسید ستانی و صاف کردن هوا!
همواره آلاینده ها را در آغوش گرفته اند تا پالوده شده ها را تقدیم کنند و این ذات به عاریت گرفته از هستی بخش است که هستی بخشی پیشه کرده است.
شاید اغراق نباشد که مدعا شویم جنگل های بلوط، از بهترین کارخانه های تصفیه و پالایش هوایند و همین یک برای من در اولین شهر قربانی جنگ افزارهای جهان، تجربه ای بس شگرف در مانع شدن بلوط ها در مقابل جریان باد غالب حسن بمباران و ولع شان درمحیط پالایی ذرات شیمیایی خلق کرد که درس نکته ای قَدَر برای آموختن این نکته مورد نظر حافظ شد:
چو غنچه گرچه فروبستگی است کار جهان
تو همچو باد بهاری گره گشا می باش
⑨ نقش درمانگری
علاوه بر اینکه سایه بلوط، از سالم ترین سایه ها و چشم اندازهای شکل گرفته از اجتماع بلوط ها، دل انگیزترین و مفرح ترین هاست، در برخی منابع پزشکی سنتی آمده است که؛
میوه درخت بلوط هم به شدت تقویت کننده سیستم ایمنی، بهبود سلامتی قلب، کمک کننده عملکرد مغز، کنترل کننده قند خون، کاهش دهنده مشکلات گوارشی و حتی کاهنده ریسک ابتلا به سرطان است.
اشاره شده که دمنوش برگ آن و پوسته آن نیز خاصیت درمانی و تسکین التهاب و ترمیم زخم و نیز برطرف کننده عفونت های دهان و دندان و... دارند.
می شود از بلوط ها برای درمان قسمی از دردهای جوامع پیرامونی الهام گرفت و بر نقش حل مسایل تمرکز و از مسٲله زایی پرهیز کرد.
⑩کارکرد سرمایه ای و سرمایه نمادین
درخت بلوط، در تمامی زیستگاه هایش، مورد احترام جوامع بوده و در فرهنگ ها، نقش اسطوره ای یافته تا جایی که قسمی از جنگل های شکل گرفته از آن در حول آرامستان ها تا مرحله تقدس، ارتقاء یافته است.
نماد و لوگوی بسیاری شرکت ها، سازمان ها، انجمن ها و نیز حتی تصویر آن بر اسکناس و پرچم تا کارکرد دیجیتالی شمایل آن، نشان از ارزش معنوی بالای بلوط ها( ورای ارزش مادی آن که در برخی برآوردها تا دوهزار و پانصد دلار، برآورد شده است)، دارد.
اگر فقط یک درس از این سرمایه مادی و معنوی بخواهیم برگیریم، اینست که؛
چگونه می توان چون بلوط، متعهد به آهستگی و مکلف به خدمت بی منت، عفو بی بهانه و بخشش خرواری، مٲمن و مٲوای دیگری، تاب آوری، پالودگی و تیمارگری شد و خود را چون سمبل و رمزی انسانی و نیز سرمایه ای نمادین، ماندگار کرد؟!
کدام مکتب و مدرسه و دانشگاه، چنین جامع و کامل و شامل جز ادیان آسمانی، می توانند سیر تربیت و تعلیم را چنین هنرمندانه، عالمانه و صدالبته هوشمندانه در اختیار آدمی بگذارد و در قبالش چیزی جز وفاداری به طبیعت و احترام به ارزش پایداری انتظار نداشته باشد؟
رئوف با همه فحوای نهفته در اسم شناسنامه ای و نیز غنای در محور کنش انتخابی اش(صلح و مهربانی) و تلاش مضاعف در تکثیر مرام و منش بلوط ها، همواره سپاسگزار این معلم وارسته بوده و هست و اگر قرار باشد تجلیل و تکریمی را به مناسبت روز و هفته معلم، معمول دارد، آن ورای تکریم اولیاء، همه معلمان و اساتید شایسته دوران زندگی و تحصیل و نیز همکاران فرهیخته روزگاران معلمی و هموندان فهمیده ایام کنشگری، رخصت می طلبد مراتب قدردانی و تکریم بلوط ها را با تعهد بیشتر بر حفاظت از آن ها و نیز اهتمام به تکثیر نوع، مرام و منش شان، به جا آورد که این چند سطر نیز باهمین مقصود به نگارش در آمد و امید می رود تلنگری بر اذهان جهت اهتمام تمام عیار به قدردانی از این موهبت طبیعی و معلم وارسته و مؤثر روزگاران باشد.
___
*فعال چالش جهانی بلوط و تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_بزرگ
#مواجهه_شگرف
#بلوط_های_معلم
#روز_معلم
#رئوف_آذری
#تکریم_بلوطها
@oaktree_loverbikers
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1884
بلوط ها،
یکی از چندِ بهترین معلمان روزگارانم
(به مناسبت روز معلم)
✍️رئوف آذری*
......☝
.....
....
⑦ صنعت ذخیره گاهی و اندوخته احتیاطی
آنچه بلوط و جنگل آن را بیش از پیش منشٲ خیر و برکت و مهربانی می کند، هنر ذخیره کردن آب باران توسط بلوطها و افزودن بر سفره های زیرزمینی است.
هر بلوط چند ده ساله، سالانه بیش از دویست لیتر آب ذخیره می کند که این ایثارگری بلوط علی رغم احتیاج خود، ارزشی پایدار و ارزنده در خدمت پاسبانی ازحیات دگر زیستمندان است که بسیار الهام بخش و درس آموزاست.
⑧ ذات پالودگی و پیراستن
بلوط ها، همواره دیواری بوده اند جلوی بادهای غالب، صافی ای بوده اند برای غبارگیری و جذب ریزگردهای آلوده و دی اکسید ستانی و صاف کردن هوا!
همواره آلاینده ها را در آغوش گرفته اند تا پالوده شده ها را تقدیم کنند و این ذات به عاریت گرفته از هستی بخش است که هستی بخشی پیشه کرده است.
شاید اغراق نباشد که مدعا شویم جنگل های بلوط، از بهترین کارخانه های تصفیه و پالایش هوایند و همین یک برای من در اولین شهر قربانی جنگ افزارهای جهان، تجربه ای بس شگرف در مانع شدن بلوط ها در مقابل جریان باد غالب حسن بمباران و ولع شان درمحیط پالایی ذرات شیمیایی خلق کرد که درس نکته ای قَدَر برای آموختن این نکته مورد نظر حافظ شد:
چو غنچه گرچه فروبستگی است کار جهان
تو همچو باد بهاری گره گشا می باش
⑨ نقش درمانگری
علاوه بر اینکه سایه بلوط، از سالم ترین سایه ها و چشم اندازهای شکل گرفته از اجتماع بلوط ها، دل انگیزترین و مفرح ترین هاست، در برخی منابع پزشکی سنتی آمده است که؛
میوه درخت بلوط هم به شدت تقویت کننده سیستم ایمنی، بهبود سلامتی قلب، کمک کننده عملکرد مغز، کنترل کننده قند خون، کاهش دهنده مشکلات گوارشی و حتی کاهنده ریسک ابتلا به سرطان است.
اشاره شده که دمنوش برگ آن و پوسته آن نیز خاصیت درمانی و تسکین التهاب و ترمیم زخم و نیز برطرف کننده عفونت های دهان و دندان و... دارند.
می شود از بلوط ها برای درمان قسمی از دردهای جوامع پیرامونی الهام گرفت و بر نقش حل مسایل تمرکز و از مسٲله زایی پرهیز کرد.
⑩کارکرد سرمایه ای و سرمایه نمادین
درخت بلوط، در تمامی زیستگاه هایش، مورد احترام جوامع بوده و در فرهنگ ها، نقش اسطوره ای یافته تا جایی که قسمی از جنگل های شکل گرفته از آن در حول آرامستان ها تا مرحله تقدس، ارتقاء یافته است.
نماد و لوگوی بسیاری شرکت ها، سازمان ها، انجمن ها و نیز حتی تصویر آن بر اسکناس و پرچم تا کارکرد دیجیتالی شمایل آن، نشان از ارزش معنوی بالای بلوط ها( ورای ارزش مادی آن که در برخی برآوردها تا دوهزار و پانصد دلار، برآورد شده است)، دارد.
اگر فقط یک درس از این سرمایه مادی و معنوی بخواهیم برگیریم، اینست که؛
چگونه می توان چون بلوط، متعهد به آهستگی و مکلف به خدمت بی منت، عفو بی بهانه و بخشش خرواری، مٲمن و مٲوای دیگری، تاب آوری، پالودگی و تیمارگری شد و خود را چون سمبل و رمزی انسانی و نیز سرمایه ای نمادین، ماندگار کرد؟!
کدام مکتب و مدرسه و دانشگاه، چنین جامع و کامل و شامل جز ادیان آسمانی، می توانند سیر تربیت و تعلیم را چنین هنرمندانه، عالمانه و صدالبته هوشمندانه در اختیار آدمی بگذارد و در قبالش چیزی جز وفاداری به طبیعت و احترام به ارزش پایداری انتظار نداشته باشد؟
رئوف با همه فحوای نهفته در اسم شناسنامه ای و نیز غنای در محور کنش انتخابی اش(صلح و مهربانی) و تلاش مضاعف در تکثیر مرام و منش بلوط ها، همواره سپاسگزار این معلم وارسته بوده و هست و اگر قرار باشد تجلیل و تکریمی را به مناسبت روز و هفته معلم، معمول دارد، آن ورای تکریم اولیاء، همه معلمان و اساتید شایسته دوران زندگی و تحصیل و نیز همکاران فرهیخته روزگاران معلمی و هموندان فهمیده ایام کنشگری، رخصت می طلبد مراتب قدردانی و تکریم بلوط ها را با تعهد بیشتر بر حفاظت از آن ها و نیز اهتمام به تکثیر نوع، مرام و منش شان، به جا آورد که این چند سطر نیز باهمین مقصود به نگارش در آمد و امید می رود تلنگری بر اذهان جهت اهتمام تمام عیار به قدردانی از این موهبت طبیعی و معلم وارسته و مؤثر روزگاران باشد.
___
*فعال چالش جهانی بلوط و تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_بزرگ
#مواجهه_شگرف
#بلوط_های_معلم
#روز_معلم
#رئوف_آذری
#تکریم_بلوطها
@oaktree_loverbikers
مبارک کردن ایام و اعیاد توسط بلوطبانان پا درسفر
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1917
در ادامه سفر پنج هزار کیلومتری نوار مرزی جنوب و در دمای حدود ۵۰ درجه سانتیگراد، حدفاصل بندر معلم به بوچیر، حسن آقای بلوطبان، الاغی لنگ لنگان و بی رمق مشاهده کرد.
چندی از کنار آن بگذشت!
دل نگارنده تکانی خورد و در سمت شاگرد، پای بر کف خالی بدون پدال و ترمز می فشرد..
حسن آقا، چندده متری آن سوتر ترمز کشید، پیاده شد، جعبه را باز کرد و بیست لیتری آبی را که در چشمه روستای بێکەش
BEKASH
در منطقه خودمان، بار کرده بود، نشانه رفت..
سطلی آب، جدا کرد و کنار جاده به انتظار الاغ، ایستاد. بعد چندتکه نان و سنگک داخل سبد برداشت و کنار سطل گذاشت.
الاغ که لنگ لنگان سر رسید، کمی اطراف را وارسی کرد ولی بعد با اطمینان خاطر، سمت سطل آب رفت و نان بر دهن گرفت و جویدن، آغاز کرد.
هر دو، سر از پا نمی شناختیم، چه اینکه آن دم قرار بود لحظه ها را مبارک گردانیم و چه نکو که حسن آقای مهربان ما، عامل آن خیر در لحظه شد.
امروز که عید قربان است و به تبریکات عزیزان و سیل پیامک ها و رد وبدل کردن تبریکات می اندیشم، چه نکو یافتم این شیوه مبارک کردن ایام را و ...
چه نکوست که هر تلاش و کُنش و سفرما با الفبای خدمات محیط زیستی، عجین گردد و حداقل آنچه که در توان داریم، از طبیعت دریغ نکنیم و ویژه به حیوانات مهر ورزیم..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#مبارک_کردن_ایام
#عیدقربان
#عیدمبارکی
#حسن_تواضع
#رئوف_آذری
#سفر_کرانه_جنوب
@oaktree_loverbikers
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1917
در ادامه سفر پنج هزار کیلومتری نوار مرزی جنوب و در دمای حدود ۵۰ درجه سانتیگراد، حدفاصل بندر معلم به بوچیر، حسن آقای بلوطبان، الاغی لنگ لنگان و بی رمق مشاهده کرد.
چندی از کنار آن بگذشت!
دل نگارنده تکانی خورد و در سمت شاگرد، پای بر کف خالی بدون پدال و ترمز می فشرد..
حسن آقا، چندده متری آن سوتر ترمز کشید، پیاده شد، جعبه را باز کرد و بیست لیتری آبی را که در چشمه روستای بێکەش
BEKASH
در منطقه خودمان، بار کرده بود، نشانه رفت..
سطلی آب، جدا کرد و کنار جاده به انتظار الاغ، ایستاد. بعد چندتکه نان و سنگک داخل سبد برداشت و کنار سطل گذاشت.
الاغ که لنگ لنگان سر رسید، کمی اطراف را وارسی کرد ولی بعد با اطمینان خاطر، سمت سطل آب رفت و نان بر دهن گرفت و جویدن، آغاز کرد.
هر دو، سر از پا نمی شناختیم، چه اینکه آن دم قرار بود لحظه ها را مبارک گردانیم و چه نکو که حسن آقای مهربان ما، عامل آن خیر در لحظه شد.
امروز که عید قربان است و به تبریکات عزیزان و سیل پیامک ها و رد وبدل کردن تبریکات می اندیشم، چه نکو یافتم این شیوه مبارک کردن ایام را و ...
چه نکوست که هر تلاش و کُنش و سفرما با الفبای خدمات محیط زیستی، عجین گردد و حداقل آنچه که در توان داریم، از طبیعت دریغ نکنیم و ویژه به حیوانات مهر ورزیم..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#مبارک_کردن_ایام
#عیدقربان
#عیدمبارکی
#حسن_تواضع
#رئوف_آذری
#سفر_کرانه_جنوب
@oaktree_loverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
دو هزار کیلومتر رکابزنی زوج پا به رکاب سنندجی با شعار صلح و مهربانی برای سردشت
①
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1932
②
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1933
مهربانو #پرشنگ_رستگار
و
مهربان #سامان_حسن_خانپور
زوج سقزی_سنندجی و عضو افتخاری بلوطبانان پابه رکاب، برای سومین سال متوالی، پس از چندده کیلومتر رکابزنی، در مراسم سالگرد بمباران شیمیایی سردشت، حضور یافتند و پس از همراهی شهروندان سردشتی تا مزار شهدا، در مراسم شب شعر #هەناسەیەک_بۆ_ژیان، مورد تکریم مدیران و مجریان و حضار حاضر در سالن قرار گرفته و به رسم سپاس، دوچرخه های شان چون عنصری ثابت در دکور برنامه، جای گرفت..
شایان ذکر است این دو عزیز در بازه سه سال گذشته، مجموعا” حدود #دو_هزار کیلومتر فاصله بین سقز تا سردشت و بالعکس از مسیر پیرانشهر، مهاباد، بوکان(١٤٠٢) و نیز سردشت به حلبچه و بالعکس(تیر١٤٠٣) و بوشهر به عسلویه(زمستان ۱۴۰۳)، مجدد بانه تا سردشت (۱۴۰۴) را به نام بلوطبانان پا به رکاب و برای سردشت با شعار #صلح_و_مهربانی، رکاب زده اند.
پارسال نیز این زوج، از طرف شهرداری سردشت، بلوطبانان پا به رکاب، انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی، انجمن فرهنگی_ادبی سەردەم، گروه کتاب و کتابخوانی و جمع کثیری از فعالان مدنی شهر، مورد تمجید و تکریم قرار گرفته بودند.
باز هم سپاس شان باد که احساس مسئولیت شان، روایتگر تعالی شخصیت و صلح دوستی و مهربانی شان است..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#رکابی_برای_صلح
#زوج_رکابزن
@oaktree_loverbikers
①
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1932
②
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1933
مهربانو #پرشنگ_رستگار
و
مهربان #سامان_حسن_خانپور
زوج سقزی_سنندجی و عضو افتخاری بلوطبانان پابه رکاب، برای سومین سال متوالی، پس از چندده کیلومتر رکابزنی، در مراسم سالگرد بمباران شیمیایی سردشت، حضور یافتند و پس از همراهی شهروندان سردشتی تا مزار شهدا، در مراسم شب شعر #هەناسەیەک_بۆ_ژیان، مورد تکریم مدیران و مجریان و حضار حاضر در سالن قرار گرفته و به رسم سپاس، دوچرخه های شان چون عنصری ثابت در دکور برنامه، جای گرفت..
شایان ذکر است این دو عزیز در بازه سه سال گذشته، مجموعا” حدود #دو_هزار کیلومتر فاصله بین سقز تا سردشت و بالعکس از مسیر پیرانشهر، مهاباد، بوکان(١٤٠٢) و نیز سردشت به حلبچه و بالعکس(تیر١٤٠٣) و بوشهر به عسلویه(زمستان ۱۴۰۳)، مجدد بانه تا سردشت (۱۴۰۴) را به نام بلوطبانان پا به رکاب و برای سردشت با شعار #صلح_و_مهربانی، رکاب زده اند.
پارسال نیز این زوج، از طرف شهرداری سردشت، بلوطبانان پا به رکاب، انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی، انجمن فرهنگی_ادبی سەردەم، گروه کتاب و کتابخوانی و جمع کثیری از فعالان مدنی شهر، مورد تمجید و تکریم قرار گرفته بودند.
باز هم سپاس شان باد که احساس مسئولیت شان، روایتگر تعالی شخصیت و صلح دوستی و مهربانی شان است..
🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#رکابی_برای_صلح
#زوج_رکابزن
@oaktree_loverbikers