شب بلوط
و
پیشنهاد روز درخت داری موسسه مهرگان کرمانشاه

https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1445?single

"...جای روز #درخت_داری،
در تقویم ملی ایران به شدت احساس شده و باید با گنجاندن آن و تلاش برای آگاه ساختن جامعه و به میدان آوردن مردم و خصوصا نسل جوان‌تر در این زمینه پیش قدم شویم.

بخوانیم و بخواهیم که در چنین روزی به عنوان نماد و خواست عموم جامعه باید در حفظ محیط زیست کشور تلاش کنیم و درختانی که در زمستان کاشته ایم را در فصل گرم و خشک نگهداری و آبیاری نماییم.

باشد که با تلاش و مراقبت بیشتر، داشته هایمان را افزایش داده و سرزمینمان را از خشکسالی و سختی نجات دهیم.

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست"
@mehrgaan
---
این چند سطر بالایی که از نظر گذراندید، بخشی از پیشنهاد ارزنده مهندس کولیوند و مهربانو امیری و جمع هموندان شان در مؤسسه نیك بنیادان مهرگان کرمانشاه بود که خطاب به همیاران طبیعت و محیط زیست، چند روز بعد طرح پیشنهادشان در شب بلوط، همرسانی کردند.

برگزار کنندگان شب بلوط و مشارکت کنندگان، با زدن انگشت موافقت بر تابلوی درختی که برگ هایش را با امضای حضار باز می یافت، نشان دادند که همچنان قدردان پیشاهنگان و خدمتگزاران طبیعت  وطن اند و حمایت شان از این پیشنهاد، بله قاطعی بود که در عمل، بروز دادند.

حقیقت امر اینست که نتیجه رویکرد درختکاری چند دهه گذشته بدون توجه به بُعد اثرگذار درخت داری، نشان داده است که استمرار بر آن رویکرد، اتلاف منابع، انرژی و نیز سرمایه های نمادین و ارزشمند وطن است و باید که تغییر رویه داد و حداقل اینکه در کنار درختکاری، بر سامانه های پایشی، خدمات پیمایشی و آبیاری و نگهداشت نهالهای کاشته شده، همت  بایدگماشت.

منت خواهید گذاشت اگر شما هم چه فردی و چه گروهی به این درخواست بپیوندید بلکه اعضای شورای فرهنگی و متولیان ذیربط، دیدند و تلنگری خوردند و روزی از تقویم ملی را به این امر مقدس اختصاص دادند و همان الهام بخش تفکر ترجیح درخت داری بر درختکاری، گردد.

سپاس مجموعه خوب مهرگان به جهت پیشنهاد راهبرانه شان  و جمع مشارکت کنندگان به پاس همه قدمهایی که برای حضور در تالار فردوسی خانه اندیشمندان در آن روز تاریخی برداشتند و همه آن انگشتانی که به معنای تٲیید و همدلی با پیشنهاد دهندگان، بر صفحه تصویری پیشنهاد کشیدند و برگ برگ، امید فزودند.. 

امید که این پیشنهاد و آن شب بلوط، آغازی بر پویشی همه گیر و درازدامن برای حفاظت از ژینایی وطن گردد.

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#شب_های_بخارا
#شب_بلوط
#گردهمایی_عاشقان_بلوط
#مهرگان
#مهرگان_دوستدار_طبيعت
#مسوولیت_اجتماعی
#پیشنهاد_روز_درختداری


@oaktree_loverbikers

تقدس بخشی پیشنیان به درختان
و کارکرد ایجابی آن در حفاظت از ژینایی وطن...

حلبچه، آرامگاه عەبابەیلی، جنب مزار عادله خان اردلان
--
*یادداشتی حول محور فوق با قلم #رئوف_آذری

مطالعه این یادداشت، کمک زیادی به فهم کلیپ خواهد کرد👇

https://telegra.ph/%D8%AA%D9%82%D8%AF%D8%B3-%D8%A8%D8%AE%D8%B4%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AE%D8%AF%D9%85%D8%AA%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%AE%D8%B5-%D8%A8%D9%87-%DA%98%DB%8C%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%88%D8%B7%D9%86-03-23
---
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#ایده_های_سبز
#تقدس_بخشی_درختان
#الهام_بخش_کنشگری_سبز

@oaktree_loverbikers

دیوانگی علی وار، ضرورت امروز وطن
#رئوف_آذری


https://t.iss.one/oaktreeloverbiker/501

#علی را اکثریت شهروندان سردشت می شناسند. به ویژه که بذله گویی هایش، دامن کودک و‌نوجوان، بزرگسال و‌میانسال را گرفته و گاه زن و مرد نمی شناسد و‌صد البته ساکنان محله مسجد بلال حبشي و‌نیزه رو(مشرف به میدان یادمان شهدای هفتم تیر بمباران شیمیایی)، با نام ویژه کودکانش ادیسون و ... بیشتر از بقیه!
البته که همان اكثریت نیز، در غیاب و گاه حضر، او را #عەلیە_شێت، معادل #علی_دیوانە، خطاب كرده و مي شناسند!
قبل از او هم بوده اند امثال "علي"، با نام هاي فرهاد، سعيد، عزيزآغا و ملاباقي و... كه با پسوندي مشابه، خطاب شان كرده و صدالبته همكي در يك صفت، شباهتي وصف ناپذير باهم داشته اند و آن؛
"ذهني دور منطر و چشماني آينده بين و شامه اي با بوي فردا" و در يك كلام #عاقل تر از همه ي آنان كه ديوانه شان مي پنداشتند!
نگارنده براي هريك شاهدي مستدل سراغ دارد اما اين آخري، قهرمان يادداشت حاضر، "علي" چنين شاهدي شد بر فرضيه قبلي نويسنده سطور؛
•خبر رسيد كه جنگل هاي ملاپيره*، مشرف به فلكه يادمان شهداي هفتم تير سردشت، در پي آتش سوزي عمدي شنبه دوازدهم تيرماه، امروز پنج شنبه هفدهم، نيز زير تيغ بي انصاف لودر و بيل مكانيكي زنجيري رفته و در شرف قتل و عام، قرار گرفته است!

هرچند كودك پنج ساله ام همراه بود اما بدون فوت وقت، خود را به محل رساندم تا اولين بلوطبان پا به ركابي باشم كه به مواجهه ي تخريب گران شتافته باشم!
نقطه صفر سربالايي مشرف به بلوار هفتم تير كه رسيدم، سرم را بالا گرفتم و به ناگاه، چشمم در چشم علي، گره خورد كه انگشت اشاره بالاآورده، كف از دهان مي پراكند و رودررو با خريدار، بلوط هاي بالادست ضربه خورده را نشانه مي رود!

كودك در آغوش،خود را رساندم تا اگر ضرورت يافت دونفري جلوي زنجير چرخ دستگاه ها، بخوابيم ولي تناژ صداي علي، داستان و البته درس ها داشت؛
قبل از من مدعي رسيده بود و رُك و شفاف و بي ملاحظه، تقبيح مي كرد و برحذر مي نمود!

از نقش بلوط ها و حرمت قبور و ضرورت رعايت حداقل ها، سخن مي راند. تا مرا ديد، سكوتي موقت اختيار كرد و وقتي پرسيدم چرا آنجاست، صاحب كار، پاسخ داد، براي اعتراض و تقبيح ما آمده است و...
آن وقت بود كه شايد براي معدود دفعاتي، عرق شرم بر پيشاني ام غلتيد و اتقان يافتم، "علي" هاي زمانه ي خود، پيش قراولان كنشگري سبز و مدني بوده اند و ما دير فهم كرده ايم!

دقيق حين غروب پنج شنبه روز هفدهم تيرماه و در مواجهه با تخريب آرامستان مشهور و تاريخي شهر شهيدم بود كه دريافتم، وطن امروزمان، بيش از هر زماني، نيازمند ديوانگي علي وارِ علي هاي زمانه است..
آنان كه فارغ از قيود و حصار و ديوار، شجاع و در لحظه، پيش قراول مواجهه با تخريب گران و اختلاسگران و جنگ سالاران در طبيعت هستند..

كاش، تعداد ديوانگان شهرم به توان علي ها، افزوده مي شد تا ملاپيره ها و تاريخ و يادمان و سرمايه هاي نمادين وطن مان، ذیل سایه مهربانی چتر مسئولیت اجتماعی، محفوظ مي ماند و با توجيه و بي توجيه، قرباني زياده خواهي ها نمي شد!

---
*فعال صلح و مهزباني، كنشگر سواد رسانه اي
** MOLLAPIRAH
---
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#تخریب_های_سریالی
#رسالت_انسانی
#مسئولیت_اجتماعي
#ديوانگي_علي
#ضرورت_وطن

@oaktreeloverbiker

یادمان شهدای حلبچه در آغوش جوانه های بلوط صلح و مهربانی
✍️رئوف آذری*

https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1510

#محمد_محمد_سعید، فرزند شهید محمد سعید، از بازماندگان شهدای شیمیایی حلبچه است که نامش را از پدر شهیدش، به عاریت گرفته است!


سابقه آشنایی مان با محمد به سال ۱۳٨۷ و مراسم سالگرد بمباران شیمایی حلبچه، بر می گردد. 

آن زمان، ایشان کارمند یادمان حلبچه بود.

سال ۱۳۹۶ نیز در مراسم غرس ۵ نهال بلوطی که تحت عنوان جوانه صلح و مهربانی از سردشت، همراه برده بودیم، بزرگوارانه، حضوری سبز داشت و در این فاصله زمانی، هرگاه خواستیم،  از بلوط های مان که نماد ۵ هزار شهید حلبچه بود، سُراغی بگیریم، از ایشان، مدد می گرفتیم و بزرگوارانه، فیلم و عکس ارسال می کرد.

جالب که چندی بعد، خودش دست به کارشد و چند نهال بلوط دیگر کاشت که نمونه باقی اش را کنار خود با قامتی رعنا دارد.

بعدتر نیز پویشی راه انداخت و طی آن همچنان که خودش گزارش داد، توفیق یافته بودند حدود چهارهزار بذر بلوط و بنه و زالزالک در اطراف ساختمان یادمان بکارند که اکثریت شان، بار آمده اند و به نشان سرزندگی، نشاط و امید به جوانه زدن دوباره ، نوید بخش فردای سبزاند...

کاک محمد، این اواخر مسئولیت مدیریت یادمان را برعهده گرفته است که امسال نیز در بدو ورودمان به حلبچه با همراهی رییس امور شهدا و نماینده مردم حلبچه در مجلس نمایندگان عراق و رییس انجمن قربانیان و نیز رییس شبکه ان جی اوهای مدنی، به استقبال مان آمد.

فرصت غنیمت شمردیم و ذکر خیری از اقدام ارزشمند ایشان در بذرکاری و نهالکاری متعاقب حضور و اقدام قبلی هیٲت سردشت در محیط اطراف یادمان، کردیم و برای دوران تصدی مسئولیت جدیدش نیز تمنای توفیق و ماندگاری خیرمؤثرشان همسنگ عُمر بلوط ها کردیم...

-----
پ.ن: کاک محمد در گزارش‌ سال قبل عنوان کردند که متٲسفانه از سرجمع ۵ نهال غرس شده قبلی ما، فقط دوتای شان باقی مانده است.

در جریان حضور اخیرمان در مراسم سالگرد بمباران شیمیایی حلبچه، سه نهال به قصد ترمیم همراه بردیم که کاک محمد و مجموعه کارکنان یادمان و امور شهدا و نیز نمایندگان ان جی اوهای حاضر، در جریان غرس وجایگزینی، مجدد بزرگوارانه، همراه شدند...
----
*کنشگر صلح و محیط زیست، نایب رییس هیٲت مدیره انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی

🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#حلبچه
#سالگرد_بمباران_شیمیایی
#مسئولیت_اجتماعی
#بلوط_نوازی
#یادمان_حلبچه


@oaktree_loverbikers

اخگر صلح سازی و بلوطبانی در جغرافیای وطن و ضرورت مطالبه مسئولیت ذاتی متولیان

https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1577

✍️رئوف آذری٭

شهریور ۱۴۰۰ به دعوت مرکز تحقیقات و کرسی حقوق بشر، صلح و دموکراسی یونسکو در دانشگاه شهید بهشتی و مؤسسات همكار، برای ارایه تجارب زیسته صلح ورزی، دعوت بودم که از چالش های صلح سازی گفتم.

(لینک دسترسی به فایل صوتی
https://t.iss.one/Sopskf/6731)

تعبیر نگارنده برای کنشگری صلح در این جغرافیا، به مثابه در دست گرفتن زغال آتشینی بود که هر آنکه دست گیرد، مغز استخوانش سوزد!

چه اینکه هاله امنیتی به دور صلح، چنان آزار دهنده است که نهایتی ندارد ولی طعم کباب بریان نتایج آن را نشاید وانهاد که به غایت دل انگیز است و اگر بخواهیم یک از هزار آن را اشارتی کنیم، پیوند با فرهیختگانی است که هر یک لحظه هموندی شان، غنیمت است.

این روزها که مجدد زبانه آتش و حریق های سریالی بر پیکره زاگروس و جنگل های بکرش از خوزستان و لرستان تا کرمانشاه و کردستان و سردشت را ملاحظه می کنیم، ورود یا عدم ورود به میدان اطفاء را چون ورود به مٲموریت صلح سازی تصور می کنم که اخگری آتشین در دست، از حجم درد و زخم، هر سوی می دوی تا بلکه طعم شیرین نجات گونه ای گیاهی، درختی و جانوری نصیب بری!

اما باز که سفر ۶۵۰ کیلومتری با تیم بلوطبانان پا رکاب در سال گذشته را با شعار نه به چرخه معیوب، یاد می آورم،
(لینک گزارش سفر
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1030)

دلم روا نمی بیند مجدد شریف ترین مختارها، امیدها، البرزها و...را قربانی بینم.

باید که یکبار برای همیشه، قوای مقننه، قضاییه و اجرا، ذیل سایه چتر بالاترین مقام حکومتی، چاره ای اندیشند و نگذازند که ارزشمندترین سرمایه های نمادین وطن اینچنین مظلومانه بسوزند و ایستاده، بمیرند!
واین لازم است مطالبه جدی همه ما زاگروسیان و البرزنشینان باشد تا؛

قانون، متناسب با ظرف زمان و موقعیت و ضرورت روزگار، اصلاح شود و ضمانت اجرایی داشته باشد و ضمن اجرا نیز به لحظه، رصد شود تا اثر خود بگذارد..

امروز، زاگروس جان که قلب تپنده وطن و پمپاژ کننده بیش از دو سوم آب به جغرافیای زیست مشترک ماست، نیازمند اهتمام ویژه قوا، رصد لحظه ای و توجه به فرداست.

امروز باید با سرازیر کردن دلارهای نفتی، سمت حفاظت از گونه های متعدد زاگروس، و نگهداشت بانک طلای مایع قطره قطره آب های گرانبهایش، فردا را تدبیر کرد.

این روزها زاگروس بیش از دستان توانمند و اراده های پولادین شریف ها، مختارها، امیدها و البرزها و سایر فرزندان رشیدش، نیازمند سیاست ورزی سبز منظر و استراتژی گزینی حفاظت محور است و اگر امروز به گاه نجنبیم، فردا و فرداها بسیار دیر خواهد شد و آه و افسوس، مجالی برای بازگشت نخواهد داد!

زاگروس و جنگل و بلوط ها و سایر گونه های زیست یاورش، نیازمند رصد در لحظه هوایی و پایش و خدمت مستمر میدانی اند که آن می طلبد که؛

با قانونی همسنگ غنای سرمایه،
اقتداری هم وزن غنای قانون در اجرا
و
رصدی همپایه غنای قانون و اقتدار در اجرا،
از هوا و زمین و زمان، پایش و حفاظت و احیاء شود.

دستگاه های متولی باید با تمام تجهیزات روز و فناوری های پیشرفته دنیا، تولیت حفاظت از این سرمایه های ناب را عهده دار شوند و سیستم قضا نیز در برخورد با آتش افروزان و تاراجگران وطن، کمترین تردید تخفیف وتبعیضی روا ندارد و اما کنشگران و دلسوزان این آب و خاک نیز از افتادن دوباره در تله چرخه معیوب پرهیز کرده و مطالبه از سیستم مسئول و اهتمام به فهم مردم، را در دستور کار قرار دهند.

----
٭کنشگر صلح و محیط زیست،
تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب

🌹❤🌹
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#نامهربانیهای_بزرگ
#زاگروس
#حریق_های_سریالی
#اخگرهای_خوش_طعم_امدادی
#مطالبه_مسئولیت_ذاتی_متولیان

@oaktree_loverbikers

زخم ناسور شهر و مسئولیت اجتماعی ما...

اینجا سردشت است، شهری که چون ققنوس از دل مصیبت های مکرر چون جنایت قتل و عام شهروندان توسط روس ها، جنگ هشت ساله و بمباران شیمیایی، سر برآورد و اینک به مدد شهروندان مسئولیت پذیرش، مدعای شهر صلح و مهربانی را در سر می پروراند و تابلوی ورودی اش را از اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی(علی رغم موانعی خاص)، با تابلوی میعادگاه صلح جهانی، تعویض کرد و اینک ...

با کمپین #با_شار_جوانترکەین- شهر را زیباتر کنیم-، گامی بیشتر به آرمان مشترک صلح پایدار نزدیک می شود...

🌳❤🚴

#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#خدمات_بزرگ
#مسئولیت_اجتماعی
#مشارکت_شهروندان
#شهری_زیباتر


@oaktree_loverbikers

‌
زخم ناسور سردشت
و
مسئولیت اجتماعی ما
✍️رئوف آذری٭

https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1618

جان ایزو، در فصلی از کتاب "به پاخاستن برای مسئولیت اجتماعی" آورده است:

" رهبری، یک جایگاه نیست. رهبری این نیست که شما در کجای چارت سازمانی قرار دارید. ‌ رهبری، یک تصمیم است مبنی بر اینکه می خواهید  به طریقی مثبت بر دیگران تٲثیرگذار باشید."

امروز شنبه سی ام تیرماه،
در خیابان اصلی سردشت
_شهر صلح و مهربانی_ با صحنه ای زیبا مواجه شدیم:

شهروندی مسئولیت شناس، جلوی دفتر بنگاه املاک خویش، چند گلدان رنگارنگ مزین شده با گل های شمعدانی را بر میله ای آویزان کرده و قسمت بالایی میله هم، تابلویی با این عنوان زیبای کوردی، نصب کرده بود:

"با شار، جوانتر کەین"

کە فحوای آن، چنین می شود:

"شهر را زیباتر کنیم" ..

کیان یحیی پور، که پشت میز مدیر آژانس املاک و مسکن، نشسته بود، توضیح داد:

"شهرمان، هزار تا زخم ناسور دارد و هزار توی تاریک و ناپیدا!

همه هم از مسئولان و شهردار انتظار دارند، کاری کنند!

تصمیم گرفتیم از خودمان شروع کنیم. میله ها را از بخش ضایعات شهرداری گرفتیم و گلدان ها را از قوطی رُب ساندویچی ها...
کمی رنگ و مقداری خاک و چند گُل شمعدانی و سرسوزنی ذوق چینش...

با یکی شروع کردیم و دوستانی تشویق شدند و بعد پیجی در شبکه های اجتماعی ساختیم و اینک به بیش از ده تا رساندیم و همچنان هم داوطلب داریم و حتی می توان به ذوق و سلیقه بازاریان و دیگر شهروندان سپرد تا تداوم پیدا کند"

آفرین و احسنتش بگفتیم و از طرح محلات سبز بلوطبانان پا به رکاب_کوی آشتی- برای شان مثال آوردیم و اینکه شهر با راهبرانی خود مسئول دان ساخته می شود و اینان اند که عامل تغییر می شوند  و...

مسیری  را سوار تاکسی شدیم و در نبش پرترددترین خیابان شهر(کمربندی)هم چندنمونه پشت سرهم دیدیم و درودشان گفتیم.

ما باور داریم زخم های شهرمان و کشورمان  با تیمارگری کیان های نوعی، تیمارشدنی است.

قطع یقین اگر زوم دوربین و زاویه چشمانمان را خوب تنظیم کنیم و خوب بشنویم،  کیان های نوعی در این شهر و جغرافیا بیش یافتنی اند که باید قدردان شان بود و در تکثیر و افزودن شان، همت گماشت..

ما بلوطبانان پابه رکاب،
قدردان شان هستیم و تمام قد کنارشان خواهیم ایستاد تا بلکه، این راهبران سبزاندیش شهر تکثیر گردند و صلح را دامنه دارتر کنند.

---
٭کنشگر صلح و محیط زیست، تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#زخمهای_ناسور_شهر
#مسئولیت_من
#شهر_صلح_و_مهربانی
#شهر_را_زیبا_کنیم
#کیان_یحیی_پور

@oaktree_loverbikers

🔸سلامی لبریز ازعشق و سجده ای بر خاک پاک دروازه شهر صلح و مهربانی

اینجا ورودی سردشت است و عبدالله صدیقی، سایکل توریست خراسانی، پس از سفر سه هزار کیلومتری اش، در آستانه ورود به شهر، به احترام خون شهدای شیمیایی، تاب آوری جانبازان شیمیایی و پیام صلح و مهربانی فعالان سردشت، پیشانی بر خاک سایید ...

۲۱مرداد ۱۴۰۳

🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سهم_من_از_صلح_سازی

@sopskf

#عبدالله_صدیقی،
ایثارگر  دوران جنگ با سابقه ۲۷ ماه خدمت در جبهه،
این روزها،
پا به رکاب شده و از زادگاهش #تایباد  در خراسان جنوبی تا به #سردشت-شهر صلح و مهربانی-،حدود سه هزار و پانصد کیلومتر را از شرق به غرب میهن پُرگُهر پیموده،  تا با ساییدن پیشانی بر این خاک مقدس، مراتب احترام خود به خون شهدا و تاب آوری جانبازان شیمیایی سردشت را  ابلاغ  و بر هموندی خود با  فعالان صلح و محیط سردشت در راه دشوار صلح سازی،  تٲکید نماید.

فعالان صلح و محیط زیست سردشت و بە ویژە بلوطبانان پا به رکاب، ضمن پیشوازی و مشایعت ۳۰ کیومتری، طی  دو شبانه روز  فرصت بازدید از محل اصابت بمب های شیمیایی و برخی  نمادهای صلح و مهربانی در مناطق گردشپذیر این شهر را  برای آن عزیز باهمت میسور ساختند و در نهایت ایشان را با شعار صلح و مهربانی به سمت بانه، بدرقه کردند.

این مرد بزرگ، قبل از خروج از سردشت، متعهد شدند تا مسئولیت خطیر #سفیر_صلح_و_مهربانی سردشت را در ادامه مسیر بر دوش کشند.

سپاس همت این بزرگ را..

🌹❤🌹

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#صلح_نوازی
#سهم_من_از_صلح_سازی

@sopskf

سردشت،
میزبان سفیران افتخاری صلح و مهربانی اش

https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1660?single

امیر و محدثه،
دو سایکل توریست بودند که قبل از رسیدن به سردشت و تلاقی شان با بلوطبانان پا به رکاب، سرجمع حدود بیست و شش هزار کیلومتر و بیشتر رکاب زده بودند و امیر به تنهایی در هفت کشور
ایران،
افغانستان،
تاجیکستان،
ازبکستان،
قزاقستان،
ترکیه،
و قبرس،
بیست و سه هزار کیلومتر جاده های آسفالته، خاکی و سرازیری و سربالایی را گز کرده بود.

جالب که این دو، قبل از رسیدن به سردشت، از سربالایی میرآباد به آلوتان و دەشتی وەزنێ
DASHTI_VAZNEH
بالا رفته بودند و دو شبانه روز در آن منطقه بهشتی، اقامت کرده بودند

این دو، سه شبانه روز کامل، مهمان بلوطبانان پا به رکاب بودند و در این فاصله،  رفت و برگشت مسیر صعب العبور سردشت به آبشار شلماش و نیز جاده منتهی به دریاچه سد ملی سردشت را با بلوطبانان،همرکاب شدند.


امیر که خود حقوق خوانده و وکیل دادگستری بود، تجارب گرانسنگی نیز از سفر با دوچرخه، فردی و گروهی در داخل و خارج کشور داشت که در خور درنگ بودند.
از جمله اینها؛

تنوع اقلیمی ، نژادی،  زبانی، دینی، مذهبی و تجربه فرصت و تهدید بودن این تنوع،

تجربه زیسته در سرزمین افغانستان دوران طالبانی
و
البته فرصت دوران کرونا جهت شروع رکابزنی و...

محدثه هم که علی رغم محدودیت ها در مشهد برای بانوان. چنان محکم و جاندار نشان می داد که در  هیچ کیلومتری  از سرازیری و سربالایی های منتهی به آبشار و بالعکس، کم نیاورد  و علی رغم آن نیز از لحظه لحظه فراغت و استراحت هم برای دوخت دستنبدهای کاموایی اش، هم نگذشت!

این دو عزیز نیز در اثنای رکابزنی بابلوطبانان و فهم ارزش اکولوژیکی بلوط ها و نیز عمق زخم بمباران شیمیایی سردشت و فحوای پیام صلح و مهربانی کنشگران صلح و محیط زیست سردشت، عهد کردند، در تداوم مسیر، سفیری فتخاری برای سردشت و انعکاس پیام صلح و مهربانی سردشت، باشند.

توفیق، سلامتی و رکابزنی شان مستدام باد.

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پابه_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#سفر_به_قعر_اقیانوس_رنج
#جاده_صلح
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سفیر_افتخاری

@oaktree_loverbikers

هنر گفت و گو با طبیعت

دکتر محی الدین محمدخانی،
از اساتید شاخص روان شناسی تربیتی و اجتماعی حال حاضر ایران و ویژه کوردستانات است که سال ها  در راستای ادای مسئولیت اجتماعی و حرفه ای خود، جلسات سخنرانی، کارگاهی و بازآموزی را برای شهروندان، کارکنان و اساتید حوزه تعلیم و تربیت عمومی،حوزوی و عالی در مساجد، سازمان ها، مدارس و دانشگاه ها، داوطلبانه برگزار کرد و همان بذل تخصص و زکات حرفه اش، سبب شد روز به روز بیشتر و بیشتر در دل ها نفوذ کند و جغرافیای علاقه مندان و باورمندان به پندار، گفتار و کردارش را  به وسعت نشتیمان، گسترش دهد.

مفتخریم که در میانه دهه هشتاد و آنگاه که در کسوت خدمتگزاری دانشگاه آزاد اسلامی سردشت، بودیم از آن مقام عالی دعوت و کسب فیض بریم و بعدها نیز در ابتدای دهه ۹۰ شمسی، ازجانب کمپین ملی مهربانی های کوچک، محضرشان برسیم و ازشخص شخیص ایشان و مهربانوی همواره همراه و حامی شان، تجلیل کنیم.

سال هاست رشته پیوندمان، برقرار است و در سفر و حضر و به گاه در نظر غایب و در دل و شبکه های اجتماعی حاضر،  هر روز بیش از دیروز از محضرشان می آموزیم..

در این بُرش،
https://t.iss.one/Sopskf/7040

آن بزرگوار از نقش پیشران حضور در طبیعت و اثرش بر پرورش مهارت گوش دادن و سخن گفتن، می گوید.

باید اینجا شاهدی بر مدعای آن بزرگوار باشیم که در تجربه زیسته و نیز دهه اخیر آموزش و مشاوره مان بدان نایل آمدیم و آن ماحصل حدود یک دهه تمرین مهارت های گفت و گو با نوآموزان کلاس های مهربانی، آشتی و گفت و گو بود.

یادش بخیر که در بازه آن یک دهه، مهارت آموزان کلاس گفت و گو را ترغیب می کردیم به دل طبیعت بروند و با بلوط ها، چشمه ها، پرندگان و حیوانات و گیاهان مورد علاقه شان،گفت و گو کنند،گوش دل به نجوای شان بسپارند و از روزگاران خوش و ناخوش خود برای شان، بگویند.

چه نکو دستاوردی بود که همزمان چند هدف تحقق می یافت:

①مهارت آموزان، تخلیه روانی می شدند و هر گردی بر ذهن و رنجشی بر دل و باری بر روح و روان داشتند، به جریان باد و باران و رودخانه و چشمه و آب و گذر زمان می سپردند و سبکبال می شدند.

②مهارت های گوش دادن، سخن گفتن و نوشتن شان تقویت می شد و در عمل دیدیم و ده ها نمونه هم شاهد مصور و مکتوب داریم.

③ قدر و قیمت گونه های درختی، گیاهی و جانوری و نیز ارزش عناصر چندگانه آب و باد و خاک و آتش را بهتر فهم می کردند و در گزارشات کاری، تحلیل ها و تفسیرهای کلاسی، به نقش غیرقابل انکار هر گونه و عنصر در غنای زیست جمعی، بیشتر وقوف می یافتند و این فهم موجد احترام بیشترشان در مواجهه با گونه ها و نیز مدیریت عناصر و انرژی های نهفته در طبیعت می شد و از طرفی نیز در پروژه های حفاظت، نگهداری و احیا نیز عاشقانه و خالصانه مشارکت می کردند.

شاهد این مدعا می تواند پروژه پرورش نهال در چهار روستای الگویی توسط مهارت آموزان این کلاس ها باشد که هر یک به سهم خود از یک تا یکصد و مواردی تا هزار و دو مورد هم تا شش هزار نهال بلوط را پرورش دادند و ماحصل همت پرورشی شان شامل بسیاری کنفرانس ها، همایش ها و جلسات و شهرهای مقصد سفر تسهیلگر صلح و مهربانی شان می شد که از جمله؛
حلبچه و سلیمانیه در اقلیم کوردستان،
ایروان در ارمنستان،
استانبول در ترکیه،
کیش در جنوب ایران،
ایرانشهر در شرق ایران،
لرستان و کردستان در غرب ایران،
گنبد کاوس در شمال ایران،
و تهران در مرکز بوده است.(گزارش تصویری هر کدام در صفحات مجازی بنیاد، قابل جست و جو و دسترسی است)

④ترویج فرهنگ صلح و محیط زیست و تبدیل نقشی دانش آموزان از نقشی پذیرنده و منفعل به نقش عامل و اثرگذار و سفیری فعال

در ابتدای دهه ۹۰ در آموزشگاه مهربانی شهید عظیمی سردشت، مهارت آموزان کلاس های دهگانه، موظف بودند هر هفته یک نماینده شان، گزارشی از پژوهش، یادگیری و خدمت ویژه اش به طبیعت و سایر زیستمندان یا فهم جدید حاصله از دانش روز را برای سایرین انتقال داده و باری نیز در نیمه دهه ۹۰، کاروانی از کودکان سفیر صلح، راهی تهران و موزه صلح شدند تا پیام صلح و مهربانی مردمان سردشت را منتقل کنند...


⑤تولید ادبیات تحقیقی مرتبط و همرسانی عصاره این تجارب زیسته و کنشگری های صلح ورزانه طی یادداشت ها(نمونه فعلی که مطالعه می کنید) و نیز مقالات کنفرانسی و واگویه های مناسبتی از روندها ورویه های پیش گفته و نتایج حاصله...


برگردیم به نغز گویی استاد محمدخانی، آن معلم و رفیق شفیق و واگویه پرفحوایش در نقش کم بدیل گوش سپاری به خروش رودخانه و صدای صخره ها و کوهستان و اثرگذاری اش بر یادگیری های دوران کودکی...

درود بر پیشگامان خوانش دقیق آموزه های طبیعت و همرسانی های سخاوتمندانه شان، که آموختیم در محضرشان🙏

🌹❤️🌹

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#هنر_گفت_و_گو
#گفت_و_گو_با_طبیعت
#دکتر_محمدخانی
#رئوف_آذری
#آموزشگاه_مهربانی
#زنگ_گفت_و_گو
#مهارت_آموزی

@sopskf