#اختراعات و مسئله پیشرفت علمی / بخش اول
توجهاتی پیرامون مواجهه با #اختراعات
یکی از مبتلا به ترین مسائل عرصه #علم_و_فناوری افرادی هستند که با در دست داشتن یک طرح و یا ایده از این دستگاه به آن دستگاه به دنبال حمایت می گردند. البته احتمالا این افراد اکثر مخترعین نیستند. لیکن چون مسیر درست پیگیری را طی نمی کنند در گسترده و قابل توجه به نظر می رسند. عموم این افراد سه ادعا مهم هم دارند.
👈🏿طرحشان تحولات عظیمی را به دنبال خواهد داشت.
👈🏿طرحشان #محرمانه است و نمی توانند جزئیات زیادی از آن را بیان کنند.
👈🏿ار خارج از کشور دعوتنامه دارند و ممکن است به خارج بروند.
معمولا هم افراد دلسوز و کم اطلاعی پیدا می شوند که بین این افراد و نهادهای مسئول در کشور وساطت می کنند و تقریبا چنین پدیده ای یکی از بالایای فضای علم و فناوری کشور و دستگاه های اجرایی بدیل شده است. به همین دلیل نوشتن نکاتی درباره آن ضروری است.
1⃣مسئله اختراعات آنقدری که در کشور ما مهم شده است، در #پیشرفت_علمی کشور مسئله مهمی نیست. دوره اینکه #اختراع و ایده به معنای مرسوم آن یک تحول عمیق علمی و جدی را ایجاد کند گذشته است. توسعه بسیاری از تکنولوژی های نوین در مراکز #تحقیق_و_توسعه شرکت های بزرگ انجام می شود و اختراع به عنوان یک نوآوری فردی با تاثیرگذاری علمی زیاد مدت ها است که دیگر توسط افراد و صرفا بر پایه #خلاقیت صورت نمی گیرد.
2⃣اختراع به معنایی که امروز در کشور ما مصطلح است یک مسئله شخصی است که منتج به #کارآفرینی و #کسب_و_کار می شود. یعنی افرادی که چنین اختراعاتی دارند پس از احزار ابعاد علمی باید یک سرمایه گذار را پیدا کنند محصولشان را تولید کنند و در بازار عرضه کنند. وظیفه حاکمیت تسهیل همین مسیر و فرآیندهایش است که در قالب های مختلف از جمله #جشنواره و کریدور و... در کشور در حال انجام است. این تصور که دولت برای چنین طرح های پول بیاورد تصور درستی نیست. بنابراین اختراع وقتی دارای ارزش است که به تولید برسد و محصولش به فروش برسد. بویژه این فروش ادامه پیدا کند.
3⃣ #ثبت_اختراع داخلی تقریبا چندان موضوع مهمی نیست. یعنی دارای پیامهای حداقلی است. در سالهای قبل اساسا اختراعاتی که در کشور ثبت می شد ارزیابی هم نمی شد. چند سالی است که ارزیابی می شود. ارزیابی هم صرفا یک کلیات علمی را ارائه می کند و نه بیشتر. بنابراین گواهی به ثبت اختراع چیز زیادی را نشان نمی دهد. البته از نبودن هیچ مدرکی بهتر است. اما معنایش این نیست که کل نظام باید برای آن تاییدیه و پیگیری آن بسیج بشوند.
4⃣بسیاری از اختراعاتی که در کشور ما ثبت می شود نمی توانند در دنیا ثبت بشود. اما اگر کسی اختراعش را در یک کشور معتبر ثبت کرد آن وقت می توان به آن توجه بیشتری کرد بویژه در جایگاه یک سرمایه گذار. چون در کشورهای پیشرفته نظام ارزیابی دارای حساب و کتاب است. البته دقت داشته باشید در همین اختراعات بارها درخواست ثبت اختراع و تکمیل پروفایل را به عنوان ثبت شده به مسئولان تحویل می دهند. طبق آماری که چند سال پیش منتشر شد از اختراعاتی که در نظامات دنیا ثبت می شود فقط پنج درصد تجاری می شوند. بخوانید قصه مفصل را از این مجمل! معنای ساده اش این است که مثلا از هر هزار ادعای اختراع در کشور ما پنج عدد آن ممکن است تجاری شده و وارد بازار بشود. چنین اختراعاتی را هم اکنون می توان در نهادهایی مثل #مرکز_رشد و #پارک_علم_و_فناوری مشاهده کرد که مسیر ساماندهی کسب و کارشان را پیدا کرده اند.
5⃣برخی #جشنواره های بین المللی هم شیادی هستند. جشنواره و همایش حتی در همین ایران هم یک کاسبی است. چند سال پیش گزارشی را دیدم که نشان می داد در #سوئیس جشنواره ای است که از مدال طلای آن را می شود با پول خرید. لذا اعتبار جشنواره باید صفر تا صد ارزیابی بشود و هیچ کدام از این جملات که در خارج بوده و یا بین المللی بوده و یا اینکه سازمان ملل آمده و... اعتبار جشنواره را نشان نمی دهد. یک جشنواره باید به طور کامل ارزیابی بشود تا بتوان درباره نتایج آن قضاوت کرد. لذا به حکم این که یک مخترع در جشنواره خارجی شرکت کرده و یا از آنجا مدالی گرفته است نمی تواند حجت آور باشد.
◀️◀️◀️ادامه دارد...
به #خودجوش بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BMHdaT1YTXitS9wuZVGCFg
توجهاتی پیرامون مواجهه با #اختراعات
یکی از مبتلا به ترین مسائل عرصه #علم_و_فناوری افرادی هستند که با در دست داشتن یک طرح و یا ایده از این دستگاه به آن دستگاه به دنبال حمایت می گردند. البته احتمالا این افراد اکثر مخترعین نیستند. لیکن چون مسیر درست پیگیری را طی نمی کنند در گسترده و قابل توجه به نظر می رسند. عموم این افراد سه ادعا مهم هم دارند.
👈🏿طرحشان تحولات عظیمی را به دنبال خواهد داشت.
👈🏿طرحشان #محرمانه است و نمی توانند جزئیات زیادی از آن را بیان کنند.
👈🏿ار خارج از کشور دعوتنامه دارند و ممکن است به خارج بروند.
معمولا هم افراد دلسوز و کم اطلاعی پیدا می شوند که بین این افراد و نهادهای مسئول در کشور وساطت می کنند و تقریبا چنین پدیده ای یکی از بالایای فضای علم و فناوری کشور و دستگاه های اجرایی بدیل شده است. به همین دلیل نوشتن نکاتی درباره آن ضروری است.
1⃣مسئله اختراعات آنقدری که در کشور ما مهم شده است، در #پیشرفت_علمی کشور مسئله مهمی نیست. دوره اینکه #اختراع و ایده به معنای مرسوم آن یک تحول عمیق علمی و جدی را ایجاد کند گذشته است. توسعه بسیاری از تکنولوژی های نوین در مراکز #تحقیق_و_توسعه شرکت های بزرگ انجام می شود و اختراع به عنوان یک نوآوری فردی با تاثیرگذاری علمی زیاد مدت ها است که دیگر توسط افراد و صرفا بر پایه #خلاقیت صورت نمی گیرد.
2⃣اختراع به معنایی که امروز در کشور ما مصطلح است یک مسئله شخصی است که منتج به #کارآفرینی و #کسب_و_کار می شود. یعنی افرادی که چنین اختراعاتی دارند پس از احزار ابعاد علمی باید یک سرمایه گذار را پیدا کنند محصولشان را تولید کنند و در بازار عرضه کنند. وظیفه حاکمیت تسهیل همین مسیر و فرآیندهایش است که در قالب های مختلف از جمله #جشنواره و کریدور و... در کشور در حال انجام است. این تصور که دولت برای چنین طرح های پول بیاورد تصور درستی نیست. بنابراین اختراع وقتی دارای ارزش است که به تولید برسد و محصولش به فروش برسد. بویژه این فروش ادامه پیدا کند.
3⃣ #ثبت_اختراع داخلی تقریبا چندان موضوع مهمی نیست. یعنی دارای پیامهای حداقلی است. در سالهای قبل اساسا اختراعاتی که در کشور ثبت می شد ارزیابی هم نمی شد. چند سالی است که ارزیابی می شود. ارزیابی هم صرفا یک کلیات علمی را ارائه می کند و نه بیشتر. بنابراین گواهی به ثبت اختراع چیز زیادی را نشان نمی دهد. البته از نبودن هیچ مدرکی بهتر است. اما معنایش این نیست که کل نظام باید برای آن تاییدیه و پیگیری آن بسیج بشوند.
4⃣بسیاری از اختراعاتی که در کشور ما ثبت می شود نمی توانند در دنیا ثبت بشود. اما اگر کسی اختراعش را در یک کشور معتبر ثبت کرد آن وقت می توان به آن توجه بیشتری کرد بویژه در جایگاه یک سرمایه گذار. چون در کشورهای پیشرفته نظام ارزیابی دارای حساب و کتاب است. البته دقت داشته باشید در همین اختراعات بارها درخواست ثبت اختراع و تکمیل پروفایل را به عنوان ثبت شده به مسئولان تحویل می دهند. طبق آماری که چند سال پیش منتشر شد از اختراعاتی که در نظامات دنیا ثبت می شود فقط پنج درصد تجاری می شوند. بخوانید قصه مفصل را از این مجمل! معنای ساده اش این است که مثلا از هر هزار ادعای اختراع در کشور ما پنج عدد آن ممکن است تجاری شده و وارد بازار بشود. چنین اختراعاتی را هم اکنون می توان در نهادهایی مثل #مرکز_رشد و #پارک_علم_و_فناوری مشاهده کرد که مسیر ساماندهی کسب و کارشان را پیدا کرده اند.
5⃣برخی #جشنواره های بین المللی هم شیادی هستند. جشنواره و همایش حتی در همین ایران هم یک کاسبی است. چند سال پیش گزارشی را دیدم که نشان می داد در #سوئیس جشنواره ای است که از مدال طلای آن را می شود با پول خرید. لذا اعتبار جشنواره باید صفر تا صد ارزیابی بشود و هیچ کدام از این جملات که در خارج بوده و یا بین المللی بوده و یا اینکه سازمان ملل آمده و... اعتبار جشنواره را نشان نمی دهد. یک جشنواره باید به طور کامل ارزیابی بشود تا بتوان درباره نتایج آن قضاوت کرد. لذا به حکم این که یک مخترع در جشنواره خارجی شرکت کرده و یا از آنجا مدالی گرفته است نمی تواند حجت آور باشد.
◀️◀️◀️ادامه دارد...
به #خودجوش بپیوندید
https://telegram.me/joinchat/BMHdaT1YTXitS9wuZVGCFg