این فیلم را هندی ها برای پروژه مریخ نورد خود ساختند. سعی کردند مفاهیم مهمی را در آن جا بدهد؛
✅نقشی که مستشاران غربی در خرد کردن اعتماد به نفس ملی کشورهای در حال توسعه، وابسته کردن کشورها به غرب، ربودن استعدادها و... ایفا می نمایند

✅سختی هایی که هر کار بزرگ با خود به همراه دارد، از کمبود منابع مالی تا ضعف همکاران و پیچیدگی های فنی و شکست های طبیعی و...

✅یاداوری اینکه برای هیچ موفقیتی فرش قرمز پهن نشده بود
* نقش مدیران شجاع در موفقیت ها
* و حتی مفاهیم معنوی نظیر باور به غیب و...

👈داستان این فیلم واقعی است ؛ یعنی هندی ها بعد از چند سال برای مهمترین پیشرفت هایشان فیلمی با مخاطب بین المللی ساختند.

👈حالا این سئوال مطرح است که چند درصد از بودجه های فرهنگی و رسانه ای #صدا_و_سیما، #حوزه_هنری، سازمان اوج و... و نهادهای علمی نظیر #معاونت_علمی_و_فناوری، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، وزارت بهداشت و نهادهای بزرگی همچون #ستاد_اجرایی، #بنیاد_مستضعفان و... به ساختن فیلم های با کیفیت در تراز بین المللی برای پیشرفت های کشور و زحمات ده ها هزار نخبه علمی صرف می شود؟