🔴ابلاغ دستورالعمل حجاب به داروخانه ها

👈حیدر محمدی، رئیس سازمان غذا و دارو با اشاره به ابلاغ دستورالعمل حجاب به داروخانه ها گفت:

نوع پوشش در تعیین سهمیه دارویی داروخانه ها نقش دارد.

اگر داروخانه ایی نسبت به رعایت هنجارهای شرعی اقدام نکند، نخست به آنها تذکر داده میشود و اگر تذکر فایده ای نداشته باشد، موارد بازدارنده در خصوص داروخانه مذکور اجرا و مسئولین مربوطه آن به مرجع قضایی معرفی میشوند.

#بی_شرمی

پ.ن:

فقط امروز؛
برای مریض کلومی پرامین نوشتم پیدا نکرد.ترازودن نسخه کردم، پیدا نکرد.ویاس را در سامانه تجویز کردم، پیدا نکرد.ولبان هم پیدا نشد.ریتالین هم ایضا. نسخه مدافینیل هم به جایی نرسید.
برای خودم هم زایلومول پیدا نکردم.
پدرم هم وارفارین را پیدا نکرد.

#روایت_روزگار_ما
#علی_نیک‌جو

👈👥 🗣 رسانه ما باشید
دیده بان ایران, رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 https://t.iss.one/Didehban_Iran 🇮🇷

🔴 شرح درد اشتیاق!

✍️ محمدرضا ظفرقندی

👈...در بیمارستان مریوان دکتر نوربالا و دکتر محمدی را دیدم. ما با هم دوست بودیم و مرا می‌شناختند. پرسیدند: "چه شده؟" ماجرای بمباران شیمیایی را برایشان تعریف کردم.
معاینه و نسخه‌ای برایم تجویز کردند. همان موقع سرم تزریق کردند و کمی خوابیدم. وقتی بیدار شدم، دیدم هلی‌کوپتر آمده ما را به بانه ببرد. هر ساعت حالم بدتر میشد. سوزش چشم‌ها، تورم و قرمزی پلک‌ها و اطراف چشم‌هایم بیشتر می‌شد و پوست بدنم در حد سوختگی درجه دو، سیاه شده، تاول‌های آبدار زده بود. طوری که بدنم به شدت می‌سوخت و تحمل هیچ پوششی را نداشتم. در بیمارستان بانه، دکتر راسخی یکی از دانشجویان پزشکی دانشگاه تهران را که از من یکی دو سال کوچکتر بود، دیدم. آمد بالای سرم و گفت:"چه کنم؟" برای خودم تجویزی انجام دادم و گفتم:" خیلی سوزش دارم و نمی‌توانم چشمانم را باز کنم..."

◽...حدود بیست نفر مجروح سطحی یا شیمیایی راهی تهران شدیم. حال من نسبت به روز قبل بدتر شده بود. طوری که فاصله یک متری‌ام را بیشتر نمی‌دیدم. غیر از التهاب چشم‌ها و سوزش پوست بدن، سرفه های شدید که تنفسم را مشکل می‌کرد، به آن اضافه شده بود. وسط راه اتوبوس خراب شد. به اجبار همگی پیاده شدیم....برای اینکه کمتر به چشم بیاییم، از هم جدا شدیم و قرار شد دو نفر دو نفر هر طور می‌توانیم خود را به شهر برسانیم. من و دکتر شفایی لب جاده ایستادیم. یک کامیون آجر داشت عبور می‌کرد. برایش دست تکان دادیم. ایستاد. با آن سر و صورت متورم و چشم های سوزناک که درست جایی را نمی‌دید، نشستن بالای کوهی از آجر هم سخت بود و هم مضحک. کمی جلوتر دوباره پیاده شدیم‌.مدتی کنار جاده ایستادیم تا خودرویی سواری ما را به تهران رساند. مستقیم به بیمارستان لقمان رفتیم....بعد از دو روز ماندن در بیمارستان را بی‌فایده دیدم. چون کار خاصی نمی‌توانستند انجام دهند. تصمیم گرفتم به خانه بروم. با رضایت خودم مرخص شدم و با تاکسی به خانه آمدم. زنگ زدم و داخل شدم. خواهرم در حیاط بود. مرا نشناخت. فکر کرد غریبه‌ام. رفت که چادر سرش کند، صدایش زدم و گفتم:"منم نترس!"
همه از دیدنم تعجب کرده بودند.آن‌قدر چهره‌ام تغییر کرده بود، هیچ‌کس مرا نشناخت.

📗 شرح درد اشتیاق
#محمدرضا_ظفرقندی
#خاطرات
#جنگ
#دکتر_ظفرقندی
#علی_نیک‌جو
#معرفی_کتاب

👈👥 🗣 رسانه ما باشید
دیده بان ایران, رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 https://t.iss.one/Didehban_Iran 🇮🇷