دهکده جهانی
375 subscribers
458 photos
46 videos
9 files
73 links
ابراهیم جعفری - دکتری علوم ارتباطات اجتماعی و مدرس دانشگاه
#روابط_عمومی
Download Telegram
مدرسه نمونه

روایت فرزانگی معلمان دوره ابتدایی ( ۳ )

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan



خاطرات دبستان با شیرینی و تلخی هایش بسیار جذاب و دلنشین است. یاد مدیر ، معلمان ، خدمتگزاران ، هم کلاسی ها و ... به انسان آرامش می دهد.

اینجانب مهر ماه سال ۱۳۴۴ وارد مدرسه نمونه شدم. حضور در میان سایر دانش آموزان ، مواجهه با کلاس و ... فضایی از استرس و امید به وجود آورده بود تا این که آقای اردشیری وارد کلاس شدند و اولین درسی که به ما آموختند ، بلند شدن دانش آموزان هنگام ورود معلم به کلاس بود. چند بار بیرون از کلاس رفته و برگشتند تا بچه ها از جا برخیزند و #احترام به #مقام_معلم در ذهن و ضمیرشان نهادینه شود. نکته دیگری که ایشان از همان روز اول مدرسه بر آن تاکید می ورزیدند ، #رعایت_بهداشت_فردی و #عمومی توسط دانش آموزان بود.

معلمان آن مدرسه از کلاس اول تا ششم هرکدام میراث درخشان آموزشی و تربیتی برجای گذاردند. آقایان هوشنگ اردشیری ، حاج مهدی صحت ، ناصر ذوالمجدین ، مرتضی جلالی و محمد عمیدی در حال حاضر با همان روحیه معلمی و به شکل دیگری برای آموزش فرزندان این مرز و بوم نقش آفرینی می کنند که از خدای بزرگ سلامتی و طول عمر باعزت شان را درخواست می نمایم. آقایان امیر هوشنگ اشراقی ( مدیر دبستان ) ، حسن زاده ، حاج ولی الله عباسی ، حاج ابراهیمی ، حاج ولی الله قندهاری ، رستمی ، حسن شهریاری و برازنده و دوتن از خدمت گزاران مدرسه آقایان سمیعی و طالبی به سوی خدا شتافته اند که به روح بلندشان سلام می فرستم.

جناب آقای صحت معاونت مدرسه را بر عهده داشتند ؛ اما در غیاب معلمان در کلاس ها نیز حضور یافته و اجازه نمی دادند وقفه ای در روند درس ها ایجاد شود. آقای صحت که در آن مقطع دانشجوی رشته تاریخ دانشگاه اصفهان بودند ، در حین تمرین یا استراحت بچه ها ، به مطالعه درس های دانشگاهی می پرداختند. جالب این که سال ها بعد پس از اخذ دانشنامه لیسانس، در کلاس پنجم دبیرستان معلم تاریخ ما شدند. در اولین جلسه برای پرسش از درس ، نفر دهم کلاس در دفتر حضور و غیاب را فراخواندند که نام بنده بود و ...

شاگردی زنده یاد حاج ولی الله عباسی نیز در کلاس سوم دبستان زیبایی های خاص خود را داشت. قبل از نوروز رونویسی کتاب فارسی را از اول تا آخر به عنوان تکلیف عید تعیین می نمودند. بعد از تعطیلات به جای کتاب ، دانش آموزان باید متون درس فارسی را از روی مشق نوروزی می خواندند. #آموزش_قرآن در برنامه ایشان جایگاه خاصی داشت. در کلاس های اول و دوم بچه ها با مداد تکلیف می نوشتند ؛ اما از کلاس سوم‌ به بعد استفاده از خودکار و قلم مجاز بود. من و دو نفر از همکلاسی ها تکالیف درسی را با استفاده از قلم و دوات می نوشتیم که از این بابت مورد تشویق ایشان قرار گرفتیم.

مدیر دبستان مرحوم اشراقی انسان فرهیخته ای بود که دغدغه #ایجاد_کتابخانه و مطالعه دانش آموزان را داشت. دفتر شعری که از ایشان به زیور طبع آراسته گردیده ، شاهدی بر این ادعاست. تعامل اخلاقی و انسانی شادروان شهریاری با دانش آموزان درس آموز بود ؛ زیرا مواجهه ایشان با دانش آموزان مهرورزانه و حاکی از نفوذ بر قلب ها بود.
مرحوم برازنده در روزهای خاصی برای آموزش سرود به مدرسه ما می آمدند ؛ اما در ماه مبارک رمضان به جای سرود قرآن تدریس می کردند.

علاوه بر موارد بالا ، محیط مدرسه نیز برای دانش آموزان دارای جاذبه بود. ساعات بعد از ظهر با تابش دلربای آفتاب و جمع شدن بچه ها دور حوض آبی که در محوطه دبستان قرار داشت و آب پاشی اطراف آن توسط مرحوم طالبی ، یک حالت رویائی ایجاد می نمود. در سوی دیگر مرحوم سمیعی با پخش گچ بر روی زمین و تبدیل به تکه های کوچک ، آن را برای استفاده معلمان و دانش آموزان از تخته سیاه آماده می کرد ؛ اما معمولا درون این تکه های گچ ، شن های ریزی وجود داشت که نوشتن بر روی تابلو را دشوار می ساخت؛ از این رو بعضی بچه ها با پول خودشان از کتاب فروشی مرحوم حقیقی یا ... اقدام به خرید گچ های پلیکان که ناخالصی نداشت و به صورت استاندارد تولید می شد ، می نمودند. یک بار که حال و هوای آن روزها را با یکی از هم مدرسه ای ها مرور می کردیم ، چنان سرمست شدیم که تاب گفتن و شنیدن را از دست دادیم و ... یاد #شهید_مرتضی_عابدی یار دبستانی ما هم بخیر که پرشور و باصفا بود.

یادآوری این موارد ، ارج نهادن به معلمانی است که شالوده شخصیت هر انسان خردمندی را تشکیل می دهند. زنده یاد #دکتر_حسین_عظیمی بر این باور بود که کلید #توسعه_پایدار همه جوامع و از جمله کشور ایران #سرمایه_گذاری در #آموزش_ابتدایی است.
بازگویی خاطرات دبستان در عین حال تداعی کننده #دوران_کودکی یعنی شیرین ترین فراز زندگی انسان است ؛ اما به قول شاعر :

شور و حال کودکی برنگردد دریغا
قیل و قال کودکی برنگردد دریغا
سخنی با موسسه های خیریه و خیران

#گوشیتو_نیمکت_کن

ابراهیم جعفری
🌍دهکده جهانی
@dehkade_jahan

#عدالت_آموزشی
#آموزش_مجازی
#شکاف_دیجیتالی
#گوشی_هوشمند
#موسسه_های_خیریه
    
♈️گوشیتو نیمکت کن

سخنی با
#موسسه_های_خیریه و #خیران

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan

چند سال پیش اقدام تحسین برانگیز کشاورز خیر زادگاهم گلپایگان ( خرید 700 کیلوگرم یونجه بسته بندی شده برای آهوان پناهگاه حیات وحش موته ) شگفتی ساز شد. او این اقدام را نذز سلامتی و موفقیت فرزندش و نیز رفع خشکسالی از طبیعت نمود.  روزنامه جام جم (شنبه 2 مردادماه 1395)  به نقل از ایشان در گزارشی  باعنوان " نذر محیط زیست ، پدیده ای جدید و فرخنده "  آورده بود : " یک روز که با اتوبوس از اصفهان بازمی گشتم، چند آهو کنار جاده ایستاده بودند. طی پنج دقیقه ای که توقف داشتیم، دیدم بچه یکی از این آهوها دو سه بار می خواست شیر بخورد، اما مادرش شیری نداشت. خیلی دلم سوخت و اشک از چشمانم سرازیر شد.
                              
  با خود گفتم این زبان بسته ها در این بیابان بی آب و علف چه دارند که بخورند؟ او در ادامه افزود: "شکر خدا توانستم مقداری علوفه برای آن ها بخرم و در اختیار یگان حفاظت محیط زیست قرار دهم. هرچند برخی از مردم این کار را مسخره می کنند؛ اما من کار خودم را می کنم."

بر همین اساس انگیزه ای در بنده ایجاد شد تا مطلبی با عنوان " هزار راه نرفته؛ نگاهی نو به ادای نذر در جامعه امروز " به رشته تحریر درآورم که در سایت #آخاله ( Akhale.ir ) قابل دسترسی است. در آن مقاله ضمن ستایش از این خیر بزرگوار که با درک تنوع زیستی و حقوق حیوانات، کُنشی نو آورانه و شجاعانه را آغاز کرده بود، تاکید نمودم که #خیر_موثر_در_جامعه باید مُهر زمانه داشته باشد. اگر زمانی اطعام مستمندان در مناسبت های خاص، ساختن بیمارستان و مدرسه ، خرید لوازم التحریر برای دانش آموزان نیازمند و ... از سوی خیران گره گشای مشکلات جامعه بود، در شرایط کنونی که ویروس مهلک کووید ۱۹ ( کرونا ) در کشور اپیدمی شده و دانش آموزان از حضور در مدارس منع گردیده اند، #طرح_شاد ( آموزش آن لاین ) در حالی اجرا می شود که هنوز بسیاری از دانش آموزان در مناطق مختلف نتوانسته اند به ساده ترین ابزار، برای رسیدن به این شیوه از آموزش دست پیدا کنند. به عبارتی این محرومیت از نبود میز و نیمکت استاندارد و ... به نبود #گوشی_هوشمند و تبلت تبدیل شده است؛ از این رو برای پر کردن این #شکاف_دیجیتالی تامین تجهیزات #آموزش_مجازی از مبرم ترین نیازهای آنان می باشد. بدیهی است این شیوه که دربردارنده #عدالت_آموزشی است، اگر خوب اجرا شود، به تنهایی کاستی های سخت افزاری را پوشش می دهد. در این راستا نگاهی به اخبار زیر خالی از لطف نیست.

مدیر کل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر آموزش و پرورش با بیان این که دانش آموزان مناطق محروم و عشایر به دلیل دسترسی نداشتن به امکانات استفاده از
#آموزش_راه_دور از درس عقب افتاده اند، گفت: " مردم اگر در خانه هایشان گوشی هوشمندی دارند که از آن استفاده نمی کنند، به این دانش آموزان برای استفاده از آموزش مجازی هدیه کنند."

یک #معلم فداکار مشهدی با توجه به نیاز یکی از دانش آموزان و عدم توانایی مالی خانواده اش، اقدام به خرید یک گوشی هوشمند نمود تا این دانش آموز از تحصیل جا نماند.

پویش #رایانه_برای_همه توسط جمعی از نیکوکاران موسسه خیریه مهرگیتی با هدف استفاده از توان مؤسسات نیکوکاری مدرسه ساز برای تامین رایانه مورد نیاز مدارس، کتابخانه ها و مراکز فرهنگی مناطق محروم، شبکه گسترده ای ایجاد کرده است.

مرکز نوآوری دانش آموزی مارلیک و مؤسسات مردم نهاد آوای امیدیار گیل و ایزد دوستان شمال با هدف کمک به دانش آموزان مستعد نیازمند، با شعار
#گوشیتو_نیمکت_کن، پویش اهدا یا امانت گوشی و تبلت را در #استان_گیلان راه اندازی کرده اند. این مرکز طی فراخوانی از شهروندان گیلانی اعلام کرد با توجه به این که هزاران دانش آموز ایرانی چند ماه است به خاطر نداشتن تجهیزات آموزش مجازی از درس هایشان عقب مانده اند، اگر گوشی هوشمند و یا تبلت قابل استفاده‌ای دارند، با مهربانی چند ماهی در اختیار کودکان و نوجوانان این استان قرار دهند تا آنان در روزهای سخت دوری از مدرسه به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا، از یادگیری عقب نمانند.

خدای بزرگ را شاکر و سپاسگزاریم که ظرفیت کار خیر در میان مردم ایران بسیار بالاست و موسسه های خیریه زیادی هم در کشور فعال اند. از این رو ضروری است این استعداد به نحو مطلوب متناسب با شرایط روز جامعه مدیریت شود. با عنایت به موارد بالا #موسسه_های_خیریه_مردم_نهاد و #خیران که با عمل خداپسندانه خود سعی در کاهش #فاصله_اقتصادی در جامعه دارند، شایسته است در شرایط کنونی بخشی از تلاش خود را در جهت تهیه تجهیزاتی نظیر کامپیوتر و گوشی های هوشمند و ... برای مناطق محروم و نیازمندان به منظور دستیابی به عدالت آموزشی معطوف سازند.

( اگر می پسندید، لطفاً در نشر آن بکوشید )
♈️ دود از کُنده بلند می شود

🔹روزنامه #اطلاعات؛ همچنان توانمند در
نود و پنجمین سال انتشار


ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan


اینجانب از سال های اولیه دوره دبیرستان ( آغاز دهه پنجاه خورشیدی ) به مطبوعات
علاقه مند شدم. روزنامه های اطلاعات و کیهان را به تناوب خریداری نموده و مطالعه می کردم. با مرور زمان به دلیل اشتیاق به مسائل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دلبستگی بیشتری به این دو روزنامه پیدا کردم. خوشبختانه در کنکور سراسری دانشگاه ( سال ۱۳۵۶ ) نیز در رشته روزنامه نگاری دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی پذیرفته شدم و به طور طبیعی وابستگی ام به مطبوعات به مراتب بیش از گذشته گردید.

همزمان با بازگشایی دانشگاه ها پس از تعطیلات سه ساله انقلاب فرهنگی، جمعی از دانشجویان هم دوره ای من به اطلاعات راه یافتند و به همین دلیل آشنایی و همدلی ام با هیات تحریریه این روزنامه افزایش یافت.

در دوران دفاع مقدس که همزمان با تحصیل در مقطع کارشناسی، در ستاد پشتیبانی جبهه و جنگ جهاد سازندگی گلپایگان فعالیت داشتم، گزارشی از کمک های مردمی روستاها و شهر به رزمندگان و جبهه ها را همراه با تصویر تهیه کرده و به دوستان روزنامه اطلاعات ارائه دادم که در صفحه شهرستان ها به چاپ رسید. آن روزها که از اینترنت و شبکه های اجتماعی خبری نبود، چاپ این گزارش به دلیل نخستین همکاری من با مطبوعات بسیار دلپذیر بود.

با گذشت زمان سال ۱۳۶۹ در سنندج به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب ( دهه فجر ) ، نخستین جشنواره فرهنگی روستایی کشور به ابتکار معاونت ترویج سازمان جهاد سازندگی ( سابق ) استان کردستان با حضور اغلب هنرمندان روستایی سراسر کشور و نیز استادان دانشگاه و برخی مسئولان فرهنگی استانی و کشوری در دانشگاه کردستان برگزار گردید. اینجانب که دبیر جشنواره بودم، گزارش تفصیلی آن را تهیه کرده و به روزنامه ارسال نمودم. این گزارش که دربردارنده پیام رئیس جمهور وقت زنده یاد آیت الله هاشمی رفسنجانی به جشنواره بود، در روزنامه اطلاعات چاپ شد. خوشبختانه پس از ۳۰ سال، گزارش روزنامه را نزد خود نگاه داشته ام که بسیار خاطره انگیز و شیرین است. لازم به یادآوری است که قبل از برگزاری جشنواره با لطف مدیر مسئول محترم روزنامه جناب
#سید_محمود_دعایی اطلاعیه آن طی دو روز در روزنامه درج گردید.

دامنه این مراوده از سال ۱۳۸۸ تا زمان کنونی وارد مرحله جدیدی شد؛ به گونه ای که با همکاری دوستان هیات تحریریه مقاله ها و یادداشت های متعدد اینجانب که اغلب آن ها با مسائل زادگاهم گلپایگان آمیخته شده، در صفحه های " اخبار داخلی" ، " گزارش روز " ، " گفته ها و نوشته ها " ، " ضمیمه اجتماعی " ( که اکنون با نام جامعه منتشر می شود ) و " ضمیمه فرهنگی " به چاپ رسیده که با یاری خدای بزرگ تداوم خواهد یافت.

یک بار هم در سال ۱۳۸۹ جناب آقای بهروز قطبی به عنوان دبیر سرویس " گزارش روز " تقبل زحمت نموده، به اتفاق راهی مرکز آموزش عالی امام خمینی " ره " کرج ( وابسته به وزارت جهاد کشاورزی ) شدیم که ایشان دیدگاه ها و تجربه های خود را در زمینه گزارش نویسی به دانشجویان مقطع کارشناسی روابط عمومی در کلاس " گزارش نویسی مطبوعاتی " ارائه دادند.

هر روز صبح " اطلاعات " اولین روزنامه ای است که مطالعه می کنم؛ دلیل آن هم بهره گیری از نویسندگان خوش نام، چهره های فرهنگی نیک اندیش، مشی اعتدالی، انصاف ورزی و اخلاقی بودن آن است. این روزنامه به عنوان یک
#پاتوق_فرهنگی با مدیریت آقای دعایی و همدلی روزنامه نگاران شاغل در موسسه اطلاعات از چند دهه پیش تا کنون آغوش خود را به روی اندیشمندان و دانش پژوهان گشوده است؛ تا جایی که می توان آن را #مکتب_اطلاعات نامید.

#روزنامه_اطلاعات در صحنه جامعه ایران علاوه بر #اطلاع_رسانی مبتنی بر
#عینی_گرایی و #بی_طرفانه بودن و پر کردن اوقات فراغت مخاطبان، #آموزش در زمینه های گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، اخلاق شهروندی، توسعه پایدار و ... را وجهه همت خود قرار داده؛ به گونه ای که آثار آن در جای جای صفحه ها قابل مشاهده و ردیابی است.

ای کاش مدیران موسسه اطلاعات در کنار تلاش های ارزنده ای که به آن ها اشاره گردید، یک #آکادمی_علمی را در هم پیوندی با دانشگاه جامع علمی، کاربردی یا ... در جهت تربیت روزنامه نگار با اتکا بر تجربه های تاریخی و ذخیره های معنایی روزنامه و مجله های وابسته به آن راه اندازی می کردند تا نسل های آینده بتوانند در زمان حاکمیت فضای مجازی، چراغ #روزنامه_نگاری را فروزان نگاه دارند.

با عرض تبریک #نود_و_پنجمین سالگرد تاسیس #روزنامه_اطلاعات، قدر شناس این نعمت بزرگ در عرصه فرهنگی کشور بوده؛ از خداوند متعال توفیق روزافزون دست اندرکاران خدمتگزار را مسئلت می نماییم.
♈️ زنگ مدرسه؛ زنگ زندگی

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
#آموزش_و_پرورش_خلاق
♈️ زنگ مدرسه؛ زنگ زندگی

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan


زنگ مدرسه زنگ زندگی است. آغاز سال تحصیلی که بهار دانش را نوید می دهد، این سوال مطرح می شود که چگونه می توان الزام ها و ساز و کارهای آموزش را با زندگی پیوند داد؟

در سال های اخیر تلاش هایی در راستای زدودن زُمختی و عبوسی آموزش، درس و کلاس به صورت پراکنده در کشور صورت گرفته که از جمله آن ها می توان به مدارس زندگی، مدارس گفت و گو، مدارس طبیعت و ... اشاره کرد؛ اما باید اذعان کرد که شیوه مرسوم در آموزش و پرورش ایران به گونه ای است که ارتباطی بین آموخته ها و زندگی واقعی ایجاد نمی کند.

با این رویکرد، به جای ایجاد #تفکر_انتقادی در میان دانش آموزان، به قدری مغز آنان از معلومات پر می شود که مجالی برای اندیشیدن پیدا نکرده و معلم برای هر سوال دانش آموز، یک جواب قطعی در آستین دارد و فکر او را در چارچوب های از پیش تعیین شده محصور می کند. به عبارت دیگر در مدرسه جسارت را از فرزندان مان سلب کرده، تقلید و دنباله روی را جایگزین می سازد. در حالی که کارکرد نهاد مدرسه باید کاهش شکاف #آموزش و #زندگی باشد تا دانش آموزان و معلمان با اشتیاق وارد مدرسه شوند و با سختی از آن دل بکنند.

شاید بتوان گفت جدی ترین مساله ای را که به بهانه شروع سال تحصیلی و بررسی وضعیت آموزش و پرورش با اتکا به شناخت انتقادی باید به آن بپردازیم، این است که چه کنیم تا مدرسه بتواند ارزش افزوده ای برای جامعه ایرانی داشته باشد؟ چه کنیم که استعداد و هوش کودکان و نوجوانان ما در مدرسه شکوفا شود و در نهایت چه کنیم که مدرسه به مفهوم واقعی آن محل رشد فعالیت ها باشد نه محلی برای توقف یا افول توانمندی انسانی؟

#مارک_تواین نویسنده مشهور آمریکایی در نقد آموزش های رسمی جمله معروفی دارد. او می گوید: " اجازه ندادم هیچ گاه مدرسه مانع آموختنم‌ شود. " این گفته او به شرایطی اشاره دارد که طی آن آموزش های خشک و رسمی با تکیه بر محفوظات می تواند مانعی برای آموختن دانش آموزان باشد. واضح است که آموزش های خلاق نباید به درس و آموزش های رسمی محدود شود و انتظار می رود مدرسه در کنار آن بتواند قدرت ارتباط دانش آموزان را با جهان پیرامون و جامعه افزایش دهد‌ و با پرورش #تفکر_انتقادی و #سواد_رسانه ای آنان را به شهروندانی مسئول و آشنا به حقوق اساسی خود تبدیل کند. بدیهی است که در این راستا مدرسه باید از روش های کهنه و فرسوده فاصله بگیرد تا به تعبیر
#پائولو_فریره اندیشمند برزیلی #یادگیری_نقاد را جایگزین فرهنگ سکوت و فرمانبرداری نموده و با جلب #مشارکت_دانش_آموزان، آموزش را به زندگی نزدیک کند.

در جامعه ایران که از ویژگی های برجسته آن #تنوع_قومی و #تنوع_فرهنگی است، دانش آموزان باید با تقویت #هوش_هیجانی هنر زیستن در تکثر و همزیستی مسالمت آمیز، مهارت #گفت_و_گو، شیوه های مدارا و رواداری و ... را فرا گیرند تا بتوانند از پیشداوری و تعصب دوری گزیده، از زوایای گوناگون به یک موضوع نگاه کرده و #چگونه_اندیشیدن را بیاموزند.

در یکی از مدارس ژاپنی در کشور امارات ویلچری گذاشته اند و هر روز یک نفر باید در تمام ساعات حضور در مدرسه روی آن نشسته و تردد کند تا درکی از زندگی و محدودیت های معلولان پیدا کند. در برخی مدارس نیز اصرار بر آن است که یک دانش آموز معلول در کلاس ها حضور داشته باشد تا سایر دانش آموزان از کودکی با مسائل و مشکلات این قشر آشنا شوند.

واقعیت این است که کشف و پرورش استعدادها وظیفه اصلی آموزش و پرورش است و البته این کاری نیست که صرفاً به معلم، دانش آموز یا خانواده محدود شود؛ بلکه مجموع این ها باید به گونه ای باشد که برآیندشان بتواند
#آموزش_و_پرورش_خلاق را سامان دهد.

مطالعه سرگذشت دانشمندان در فضای آموزش و پرورش سنتی عبرت آموز است.
🔹#آلبرت_انیشتین در دبستان معنی و مفهوم کلمات و عبارات را درست تشخیص نمی داد. معلمش او را عقب مانده ذهنی، غیر اجتماعی و همیشه غرق در رویاهای احمقانه توصیف می کرد.
🔹#توماس_ادیسون دانش آموزی بود که معلمانش از آموزش او در مدرسه عاجز شده بودند. وی در تمام دوران تحصیل کمترین نمره ها را در درس فیزیک می گرفت.
🔹معلم #بتهوون می گفت این پسر در طول زندگی اش هرگز چیزی یاد نخواهد گرفت!
🔹#لویی_پاستور در مدرسه یک دانش آموز متوسط بود و در دوره لیسانس در درس شیمی بین ۲۲ نفر رتبه ۲۲ را کسب کرد!
🔹#امیل_زولا نویسنده بزرگ فرانسوی دانش آموزی تنبل بود که در مدرسه از درس ادبیات معمولا نمره صفر می گرفت!
و ....

یادآوری موارد بالا بیانگر آن است که تعلیم و تربیت آمرانه و مخزنی سرکوبگر استعداد انسان هاست. شاید اپیدمی کووید ۱۹ در کنار ناملایماتی که به همه اقشار جامعه تحمیل نموده، فرصتی را برای ظهور و بروز آموزش و پرورش خلاق فراهم سازد و زنگ مدرسه را به زنگ زندگی تبدیل کند.
 
♈️ جهان نیازمند شنیدن صدای #گاندی است

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan

دوم اکتبر ( ۱۱ مهرماه ) سالروز تولد #ماهاتما_گاندی رهبر استقلال هند از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به عنوان روز بین المللی #نفی_خشونت انتخاب شده است.

جهان امروز اگر گاندی را ندیده بود، نمی توانست باور کند که سیاست با اخلاق، مقاومت و مبارزه با محبت، علم و عرفان و جهان داری با دست شستن از جهان به خوبی قابل جمع است. او به ما آموخت که پیروزی حقیقی نه پیروزی بر حریف که پیروزی با حریف است. او با یک دست چرخ نخ ریسی و با دست دیگر جهانی از سیاست و اقتصاد را می چرخاند تا به ما نشان دهد که پیشرفت اگر از سنتِ برآمده از آن خاک استخراج نشود، چون کاری تقلیدی و بی ریشه است، هیچ گاه به شکوفایی نمی رسد و تا هست وارداتی و بیگانه است.

او می گفت: " آن چه به شما می گویم، به قدمت کوه های جهان است و برای درک این سخن باید جانی فرهیخته و روحی آزاد داشت." برای شنیدن صدای هر مرد بزرگی که تاریخ در سینه او خانه می گیرد و سنت در قلب او به ضربان درمی آید، باید گوش تربیت شده، آموخته و آماده داشت و اگر ما نتوانستیم " بشنویم " ، نباید به جای اقرار به ضعف و فتور، هذیان های ذهنی خود را به بزرگان نسبت دهیم.

مهاتما گاندی درباره #آموزش_عالی دیدگاه خاصی داشت و معتقد بود سواد‌آموزی بدون آموزش حرفه‌ای برای جامعه مفید نیست. به باور او کارِ دستی با کارِ ذهنی برابر است؛ به طوری که در حین کار هم می‌توان عبادت کرد. او معتقد بود تعلیمات آزاد باید برچیده شود و تعلیمات مبتنی بر حرفه جایش را بگیرد تا همگان امکان یکسانی برای تحصیل داشته باشند.

گاندی مانند ایوان ایلیچ و پائولو فریره، که چند دهه بعد از او وارد میدان شدند، می‌پرسید: نظام آموزشی مستعمراتی چه ارتباطی با هند آزاد و مستقل می‌تواند داشته باشد؟ او در بازسازی نظام آموزشی که در سال ۱۹۳۷ میلادی مطرح کرد، گفت: " باید انقلابی در امر آموزش عالی پدید آورد که با نیازهای ملی مرتبط باشد." او می‌خواست این نظام جدید به حال گروه کثیری که در روستاها زندگی می‌کنند، سودمند باشد.

به نظر او آموزش عالی به معنی عام آن باید به مثابه ابزاری برای بهبود وضع ملت به کار رود و « راهی برای ایجاد بهترین جسم و روح برای انسان باشد. » به عقیده وی " با سواد‌شدن پایان کار آموزش نیست؛ حتی آغاز آن هم شمرده نمی‌شود. " آموزش باید به ایجاد عالی ترین تحول در مغز منجر شود. برای پروردن چنین مغزی و همچنین برای کاربرد دانش به دست آمده،‌ باید به دانشجویان فرصت آفریدن و ساختن هرچند به صورت ناقص، داده شود. آنان باید #چرا_ها و #چگونه‌_های هر چیزی را در همان لحظه ابداع کشف کنند.

گاندی مخالف سواد‌آموزی بدون آموزش حرفه‌ای، ورزش جسمانی بدون تحول روحی، و تعالیم مذهبی بدون خدمت علمی و اجتماعی بود. به اعتقاد او آموزش دانشگاهی به‌طور گسترده با شهرها ارتباط داشته و #جوامع_روستایی از آن بی بهره اند.

گاندی متخصص تعلیم و تربیت نبود؛ اما هنگامی که گفت آموزش باید عملی باشد، بیش از هر کارشناس امروزی به آموزش و پرورش معنی ‌داد. او معتقد بود که فقط آن آموزشی را که برای اجتماع، به‌ویژه برای مستمندترین افراد خدمت کند، می‌توان تعلیم و تربیت واقعی نامید و با در نظر گرفتن همه جنبه‌های آموزشی گفت: « از طریق کارکردن با ماشین، خود نیز به ماشین بدل شده‌ایم و هرگونه احساس هنری و کارهای دستی را از دست داده‌ایم!»
او برای رشد همه‌جانبه دانشجویان، تعلیم و تربیت را از راه عملی و کارهای دستی ضروری می‌دانست. چون به نظر وی مغز و قلب تنها از راه #کارهای_جسمانی رشد واقعی می‌یابد.

گاندی همانند ایلیچ و فریره معتقد بود انسان در دنیای جدید ناگزیر شده است هر آن چیزی را که در گذشته آموخته بود، فراموش کند. او سرسختانه معتقد بود که نظام موجود تعلیم و تربیت باید با یک نظام انسانی که با نیازهای ملی؛ مخصوصا نیازهای مناطق روستایی بیشتر توافق دارد، جابجا شود.

نظر گاندی درباره آموزش و پرورش در هند جدید نظری بت‌شکنانه بود. او در دیدگاه‌های خود چنان انقلابی بود که تأکید می‌کرد مؤسسات آموزشی رسمی برچیده شوند و حتی یک بار گفت: " خطای وهم‌آلودی خواهد بود اگر بپنداریم که علم تنها از راه رفتن به مدرسه و دانشگاه‌ به دست می‌آید. جهان پیش از آنکه مدرسه‌ها و دانشکده‌ها پدید آمده باشند، دانشجویانی برجسته پرورده است. "

هیچ چیز در کرامت بخشیدن به انسان، همپای خودآموزی نیست. من نمی‌خواهم که بیش از حد مدرسه‌ها و دانشکده‌ها را نکوهش کنم، آن ها در جای خود فوایدی دارند؛ ولی ما در فواید آنها مبالغه می‌کنیم، آن ها یکی از ابزارهای تحصیل دانش‌اند.

امروز جهان بیش از هر زمان دیگر نیازمند صدای گاندی است. اگر امروز به صدای او که دیروز هندوستان را نجات داد گوش فرا دهیم، فردا را نجات داده ایم.
♈️ مکتب اطلاعات؛ اعتدال، انصاف، اخلاق و دانش حرفه ای

🔹روزنامه #اطلاعات؛ همچنان توانمند در
نود و هفتمین سال انتشار


ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی

@dehkade_jahan


اینجانب از سال های اولیه دوره دبیرستان ( آغاز دهه پنجاه خورشیدی ) به مطبوعات
علاقه مند شدم. روزنامه های اطلاعات و کیهان را به تناوب خریداری نموده و مطالعه می کردم. با مرور زمان به دلیل اشتیاق به مسائل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دلبستگی بیشتری به این دو روزنامه پیدا کردم. خوشبختانه در کنکور سراسری دانشگاه ( سال ۱۳۵۶ ) نیز در رشته روزنامه نگاری دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی پذیرفته شدم و به طور طبیعی وابستگی ام به مطبوعات به مراتب بیش از گذشته گردید.

همزمان با بازگشایی دانشگاه ها پس از تعطیلات سه ساله انقلاب فرهنگی، جمعی از دانشجویان هم دوره ای من به اطلاعات راه یافتند و به همین دلیل آشنایی و همدلی ام با هیات تحریریه این روزنامه افزایش یافت.

در دوران دفاع مقدس که همزمان با تحصیل در مقطع کارشناسی، در ستاد پشتیبانی جبهه و جنگ جهاد سازندگی گلپایگان فعالیت داشتم، گزارشی از کمک های مردمی روستاها و شهر به رزمندگان و جبهه ها را همراه با تصویر تهیه کرده و به دوستان روزنامه اطلاعات ارائه دادم که در صفحه شهرستان ها به چاپ رسید. آن روزها که از اینترنت و شبکه های اجتماعی خبری نبود، چاپ این گزارش به دلیل نخستین همکاری من با مطبوعات بسیار دلپذیر بود.

با گذشت زمان سال ۱۳۶۹ در سنندج به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب ( دهه فجر ) ، نخستین جشنواره فرهنگی روستایی کشور به ابتکار معاونت ترویج سازمان جهاد سازندگی ( سابق ) استان کردستان با حضور اغلب هنرمندان روستایی سراسر کشور و نیز استادان دانشگاه و برخی مسئولان فرهنگی استانی و کشوری در دانشگاه کردستان برگزار گردید. اینجانب که دبیر جشنواره بودم، گزارش تفصیلی آن را تهیه کرده و به روزنامه ارسال نمودم. این گزارش که دربردارنده پیام رئیس جمهور وقت زنده یاد آیت الله هاشمی رفسنجانی به جشنواره بود، در روزنامه اطلاعات چاپ شد. خوشبختانه پس از ۳۲ سال، گزارش روزنامه را نزد خود نگاه داشته ام که بسیار خاطره انگیز و شیرین است. لازم به یادآوری است که قبل از برگزاری جشنواره با لطف مدیر مسئول فقید محترم روزنامه زنده یاد #سید_محمود_دعایی اطلاعیه آن طی سه روز در روزنامه درج گردید.

دامنه این مراوده از سال ۱۳۸۸ تا زمان کنونی وارد مرحله جدیدی شد؛ به گونه ای که با همکاری دوستان هیات تحریریه مقاله ها و یادداشت های متعدد اینجانب که اغلب آن ها با مسائل زادگاهم گلپایگان آمیخته شده، در صفحه های " اخبار داخلی" ، " گزارش روز " ، " گفته ها و نوشته ها " ، " ضمیمه جامعه " و " ضمیمه فرهنگی " به چاپ رسیده که با یاری خدای بزرگ تداوم خواهد یافت.

یک بار هم در سال ۱۳۸۹ جناب آقای بهروز قطبی به عنوان دبیر سرویس " گزارش روز " تقبل زحمت نموده، به اتفاق راهی مرکز آموزش عالی امام خمینی " ره " کرج ( وابسته به وزارت جهاد کشاورزی ) شدیم که ایشان دیدگاه ها و تجربه های خود را در زمینه گزارش نویسی به دانشجویان مقطع کارشناسی روابط عمومی در کلاس " گزارش نویسی مطبوعاتی " ارائه دادند.

هر روز صبح " اطلاعات " اولین روزنامه ای است که مطالعه می کنم؛ دلیل آن هم بهره گیری از نویسندگان خوش نام، چهره های فرهنگی نیک اندیش، مشی اعتدالی، انصاف ورزی و اخلاقی بودن آن است. این روزنامه به عنوان یک
#پاتوق_فرهنگی با مدیریت شادروان دعایی و اخیراً با مدیریت #دکتر_سید_عباس_صالحی و همدلی روزنامه نگاران شاغل در موسسه اطلاعات از چند دهه پیش تا کنون آغوش خود را به روی اندیشمندان و دانش پژوهان گشوده است؛ تا جایی که می توان آن را #مکتب_اطلاعات نامید.

#روزنامه_اطلاعات در صحنه جامعه ایران علاوه بر #اطلاع_رسانی مبتنی بر #عینی_گرایی و #بی_طرفانه بودن و #پر_کردن_اوقات_فراغت_مخاطبان، #آموزش در زمینه های گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، اخلاق شهروندی، توسعه پایدار و ... را وجهه همت خود قرار داده؛ به گونه ای که آثار آن در جای جای صفحه ها قابل مشاهده و ردیابی است.

ای کاش مدیران موسسه اطلاعات در کنار تلاش های ارزنده ای که به آن ها اشاره گردید، یک #آکادمی_علمی را در هم پیوندی با دانشگاه جامع علمی، کاربردی یا ... در جهت تربیت روزنامه نگار با اتکا بر تجربه های تاریخی و ذخیره های معنایی روزنامه و مجله های وابسته به آن راه اندازی می کردند تا نسل های آینده بتوانند در زمان حاکمیت فضای مجازی، چراغ #روزنامه_نگاری را فروزان نگاه دارند.

با گرامی داشت یاد و نام سید محمود دعایی و عرض تبریک #نود_و_هفتمین سالگرد تاسیس #روزنامه_اطلاعات، از خداوند متعال توفیق روزافزون دست اندرکاران خدوم اش را مسئلت می نماییم.
♈️ برای #سرمایه_گذاری، #آموزش را در اولویت قرار دهید

✳️ به مناسبت روز جهانی آموزش

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
♈️ برای #سرمایه‌_گذاری، #آموزش را در اولویت قرار دهید

✳️ به مناسبت روز جهانی
آموزش

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی

@dehkade_jahan

آموزش یک حق انسانی و مسئولیت عمومی است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۸ میلادی، ۲۴ ژانویه ( ۴ بهمن ) هر سال را به‌عنوان #روز_جهانی_آموزش، در جهت تبیین نقش آن برای صلح و توسعه اعلام کرد. 
  🔹شعار امسال روز جهانی آموزش «To invest in people, prioritize education؛ برای سرمایه‌گذاری روی مردم، اولویت را به آموزش بدهید»، انتخاب شده است.

  #یونسکو در بیانیه خود به مناسبت روز جهانی آموزش آورده است:
 🔹« جهت شتاب‌بخشیدن  به تحقق «اهداف #توسعه_پایدار» (SDG) در شرایط رکود جهانی، نابرابری فزاینده و بحران‌های آب‌‌و‌هوایی و ... آموزش باید در اولویت قرار گیرد. از این رو اگر بخواهیم در صلحی سیاره‌ای و شرایط عادلانه‌تری زنده بمانیم و رشد کنیم، آموزش جان‌مایه بنیادین امید و راه‌حل ماست».
🔹از دیدگاه یونسکو آموزش مادام‌العمر که از نخستین سال‌های زندگی آغاز می‌شود، می‌تواند چرخه فقر را بشکند، سلامتی را بهبود بخشد، مردم را برای حرفه های مناسب با فرصت های مهارت آموزی و مهارت افزایی آماده کند و ...

  در دنیای امروز که عصر دانش و سرریز اطلاعات است، بدون تردید سودآورترین و پربازده ترین سرمایه گذاری برای مردم در اولویت قراردادن آموزش است و هزینه کردن اندک و تنگ نظرانه در آن خطری است که زیست بوم اجتماعی و درهم تنیده انسان ها را به مخاطره خواهد افکند.
🔹بند نخست ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز به «#حق_آموزش» اختصاص داده شده است. توجه به این موضوع در اسناد بین المللی حقوق بشری نشان از تاثیرگذاری آموزش بر مناسبات اجتماعی در شکل گیری جهانی بدون مرز و عاری از خود شیفتگی های سیاسی و اجتماعی است.
 
  متاسفانه در سال های اخیر شاهد رکود علمی و اُفت آموزشی قابل توجهی در کشورمان هستیم.  بر اساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، تعداد دانش آموزان بازمانده از تحصیل در سال تحصیلی گذشته ( ۱۴۰۱-۱۴۰۰ ) با رشد ۱۷ درصدی نسبت به سال قبل تر خود، به عددی نزدیک به یک میلیون نفر رسیده و از آنجایی که آموزش عمومی یکی از اهداف توسعه معرفی شده، این اعداد نشانگر آن است که توسعه در کشور ما با این روند در بلندمدت هم امکان پذیر نخواهد بود و همچنان در همان شعارزدگی های معمول در حال بالا و پایین رفتن های آماری خواهیم ماند.
  
دکتر نعمت الله فاضلی در ضمیمه جامعه روزنامه اطلاعاتِ دوشنبه سوم بهمن ۱۴۰۱ در مقاله ای با عنوان « مدرسه و مسئله آینده نوجوانان » یادآور شده است که: « آموزش، چیزی نیست جز توانمند شدن و آمادگی برای زیستن خلاقانه و شجاعانه و مسئولانه. آموزش، پرورش سوژه‎های شایسته و تواناست؛ مدرسه‌ای که چنین آمادگی را ایجاد کند، #مدرسه_آینده است؛ مدرسه‌ای که در آن نسل جدید از طریق مشارکت فعال و داشتن آزادی برای به‌کارگیری خلاقیت خود و همچنین خلقِ فرهنگی مبتنی بر اقتضائات وجودی کودک و نوجوان و کسب تجربه‌ای از زمان که متعلق به آینده آنان است، توانمند و کارا می‌شود. این کارایی و توانمند شدن، حس رضایت پایدار را برای کودکان و نوجوانان خلق می‌کند».
  🔹او در ادامه می افزاید: « در سال‌های ۱۹۷۰ به بعد، در کشورهای توسعه‎یافته، این آگاهی انتقادی شکل گرفت که
آموزش مدرسه‌ای اساساْ برای آینده است؛ چون دانش‌آموزان به آینده تعلق دارند و «مدرسه گذشته» نمی‌تواند مدرسه نسل جدید باشد. مدرسه گذشته برای پدربزرگ‎ها و مادربزرگ‌ها تناسب دارد که خاطراتی از گذشته دارند؛ اما در ایران پساانقلاب، مدرسه را نه برای نوه‌ها و نتیجه‌ها، بلکه برای پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها  طراحی کردیم.»

اگر بخواهیم در آینده نسل‌های جوان  زندگی بهتری داشته باشند، لازم است سیاست حافظه‌سازی در مدرسه‌ها تغییر کند و #عاملیت، #فردیت و #تفاوت‌_هایِ_فردی و #اجتماعی دانش‌آموزان پذیرفته شود. از آن مهم‎تر، بدانیم و بپذیریم که دانش‌آموزان و نوجوانان امروز فقط در ایران زندگی نمی‌کنند، بلکه در #جهان زندگی می‌کنند. لازمه زیستن در موقعیت جهانی‎شده، این است که دانش‌آموزان بیاموزند چگونه با «#دیگری‌_ها» به‌نحو مسالمت‌آمیز زندگی کنند و صلح‌جویانه پذیرای #تفاوت_‎های_فرهنگی باشند. آنان نیاز دارند ظرفیت‌ها و قابلیت‌هایشان برای #همزیستی با دیگری‌ها، یعنی ادیان دیگر، زبان‌های دیگر، اقوام دیگر، ملت‌های دیگر و همه دیگری‎ها را گسترش دهند.

مدرسه فردا، #مدرسه_جهانی_شده است. سیاست قرنطینه‌سازی در نظام آموزشی در دهه‌های گذشته، مانع از این شد که دانش‌آموزان ما بتوانند در چشم‌اندازی واقعی و باز، روابطی #میان‌_فرهنگی و گشوده را تجربه کنند. در پایان سخن حکیمانه کنفوسیوس را یادآور می شوم:
«اگر نقشه یک ساله دارید، گندم بکارید. اگر نقشه ده ساله دارید، درخت بکارید و اگر نقشه صد ساله دارید، انسان تربیت کنید»
♈️ جلوگیری از جنگ، کار سیاستمداران و برقراری #صلح_پایدار، کار #آموزش است

« ماریا مونته سوری»

✳️ به مناسبت فرارسیدن روز جهانی آموزش

علی اکبر جعفری و ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
♈️ جلوگیری از جنگ‌، کار سیاستمداران و برقراری #صلح_پایدار، کار #آموزش است

                                     « ماریا مونته سوری»

✳️ به مناسبت فرارسیدن روز جهانی آموزش

علی اکبر جعفری و ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan

گرامی داشت روز ۲۴ ژانویه سال ۲۰۲۴ میلادی (۴ بهمن) با شعار « #آموزش_برای_صلح، #حقوق_بشر و #توسعه_پایدار» بیانگر اهمیت ترویج صلح در جهان و ساختن آینده ای امن تر و آرام تر است.  
🔹چگونگی ترویج صلح در جامعه، بخش بزرگی از دستاوردهای آموزشی ماریا مونته سوری(Maria  Montessori) است. مونته سوری پزشک و مربی ایتالیایی کودکان معلول بود که الگوهای آموزشی جدیدی برای بچه ها ارائه کرد.

یکی از مشهورترین نقل قول‌های وی در زمینه صلح این است: «جلوگیری از جنگ، کار سیاستمداران و برقراری صلح پایدار، کار آموزش است»
🔻بر مبنای این برداشت عوامل تعیین کننده قدرت در عرصه بین المللی نسبت به گذشته تغییر ماهیت داده و بر نرم افزار به جای سخت افزار، تنوع به جای یکسانی، مشارکت به جای سیطره و جامعه چند صدایی به جای تک صدایی متکی شده است.

 صاحبنظران معتقدند یکی از اقدام های کلیدی در ترویج صلح، آموزش در مدرسه است. در این راستا « #ژان_پیاژه» اندیشمند مشهور سویسی معتقد است صلح در صورتی ممكن خواهد بود که دیدگاه جهانی از طرف نظام تربیتی تقویت گردد و برای این منظور معلمان باید نقش خطیری بر دوش کشند.

معلمانٍ صلح، تفکر انتقادی را در دانش آموزان پرورش می دهند و تلاش هایی در زمینه دموکرات کردن شهروندان به عمل می آورند؛ مشارکت را تدریس و عزت نفس را در دانش آموزان پرورش می دهند.

«آموزش صلح» رشته جوانی است كه درصدد خلق فرصت های لازم برای ایجاد جامعه ای مبتنی بر عدالت و زیست مسالمت آمیز در سراسر جهان است.
🔸سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد «#یونسكو» در باره اهمیت آموزش و پرورش كشورها اعتقاد دارد: « از آن جا كه جنگ در ذهن انسان ها آغاز می شود، دفاع از صلح نیز باید در ذهن آنان ساخته شود»؛ بنابراین برای گسترش فرهنگ صلح، لازم است تلاشی جهانی با هدف تغییر شیوه تفكر و رفتار مردم به سمت فرهنگی صلح آمیز صورت گیرد و برای رسیدن به این هدف باید از كانال آموزش و پرورش كشورها عبور كرد.

به موازات آن، مدارس باید فضایی برای آموزش صلح و پرورش تفاهم باشد؛ زیرا كودكان و نوجوانان امروز، تصمیم گیرندگان فردای جامعه هستند و هرگونه تلاش برای ایجاد باور عمیق نسبت به صلح و ضرورت احترام به خود، دیگران و محیط پیرامون، می تواند در خلق و حفظ جهانی صلح آمیز مؤثر باشد.

بدیهی است نظام تعلیم و تربیت باید علاوه بر برنامه های آموزشی تحول گرای خود، اقداماتی نیز برای ابعاد تربیتی دانش آموزان در نظر داشته باشد وگرنه دانش آموزی که در ریاضیات و علوم و فنون ماهر و کاردان است؛ اما در مهارت‌های زندگی و فضایل کرداری کاستی‌هایی دارد، نمی‌تواند پیشران جامعه‌ حق محور، کمال جو، عدالت‌گستر، مهرورز و... باشد.

معلمی که در کلاس درس خود به عنوان جامعه‌ای کوچک قوانینی به دانش آموزانش می‌آموزد که خودشیفته نباشند و عدالت محوری را در روابط جستجو کنند، بخشی از آموزش صلح را پیش برده است.
🔸دانش آموزان زمانی که حقوق و تکالیف خود را به عنوان اعضای جامعه بیاموزند، درکی از اهمیت توانایی حل و فصل دوستانه مشکلات به دست می‌آورند. البته برای چنین هدفی علاوه بر آموزش‌های مدرسه، والدین نیز در خانواده نقش اساسی دارند. تصور یک کودک از صلح، اغلب بر اساس تجربه های وی در مورد تعارض و برداشت هایش در مورد درگیری و صلح در مقیاس اجتماعی است. 

برخی اقدامات دیگر که می توان به آن‌ها اشاره کرد، عبارتند از:
🔹مدیران در مدارس روحیه‌ای را ایجاد و ترویج کنند که با ارزش‌ها و اصول پایه‌ای صلح و دوستی هم سو باشد و از طرف دیگر عوامل ساختاری و فرهنگی که موجب بروز خشونت در مدارس می‌شود را بررسی و به آن‌ها رسیدگی کنند.
🔹هدف رویکردهای آموزش صلح فراتر از توسعه برنامه درسی باشد و بر روی درونی کردن مهارت‌ها، شایستگی‌ها و ارزش‌ها، چه در کلاس درس و چه فراتر از آن کار کند.
🔹معلم برای آموزش صلح در کلاس درس،  رویکردهای فردی را با رویکردهایی که بر نتایج اجتماعی- سیاسی تمرکز دارند، ترکیب نموده و به دانش آموزان کمک کند تا نقش کنشگرانه خود را در جامعه به صورت گسترده تر ایفا کنند.

آنچه از نهان و آشکار دنیای امروز بر می‌آید؛ فضای عدم اطمینان‌ها و قطعیت هاست که بر فاصله میان انسان‌ها و جوامع سیطره انداخته است. در این آشفتگی ها آموزش صلح در مدارس می‌تواند خط ارتباطی مطمئن و قابل قبولی باشد که تعاملات اجتماعی و بین المللی را بر محور دوری از خشونت و هم افزایی های مصلحانه برنامه ریزی کند.

در پایان رهنمود حضرت مولانا را فراموش نکنیم که فرمود:
 
جنگ باشد کار دیو و صلح کردار ملک
صلح را باید گزیدن، تا بیابد جان صفا
♈️ #موزه_ها، محلی برای #آموزش و #پژوهش و دریچه ای به سوی #توسعه_پایدار

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
 
♈️ #موزه_ها، محلی برای #آموزش و #پژوهش و دریچه ای به سوی #توسعه_پایدار

ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan
 
موزه ساختاری برخاسته از فرهنگ اروپاست که نخست از طریق گردآوری اشیا به عنوان رسانه پیامی را انتقال می داد؛ از این رو فرآیند گردآوری آثار و اشیا، در بردارنده مفاهیم «رسانه» و «پیام» است؛ چراکه اشیا در جهانٍ مناسبات اجتماعی علاوه بر جنبه کاربردی دارای معانی ضمنی نیز هستند و مانند بسیاری دیگر از گزاره های انسانی در جوامع معنا می یابند.

آموزش و ارائه خدمات علمی، پژوهشی رکن اساسی و بنیادین تمامی موزه هاست. اگرچه روش انتقال علم در موزه ها با سایر مراکز آموزشی تفاوت های زیادی دارد؛ اما این ساختارها یک هدف کلی را دنبال می کنند. 
🔹شورای جهانی موزه ها معمولا هر چند سال، تعریف جدید و به روز شده ای از موزه را ارائه می دهد. این تعریف عمدتاً برآمده از تجربه ها و پشت سر گذاشتن چالش های متداول است؛ اما تاکنون یک بخش از تعریف همواره به صورت ثابت تکرار شده و آن خدمت نهاد موزه به پیشرفت بشریت است. پیشرفت را در نگاه کلی می توان بهبود کیفیت زندگی دانست که منتهی به حرکت جوامع به سوی پایداری است.

از این منظر موزه به عنوان نهادی در خدمت پیشرفت بشر، همپوشانی عملکردی با نهادهای آموزشی پیدا می کند.  اولین تجربه های مربوط به آموزش آکادمیک هنر در ایران با دارالفنون و سپس مدرسه صنایع مستظرفه آغاز گردید؛ اما در حال حاضر عدم وجود یک کالج یا دانشکده وابسته به موزه در کشور، بیانگر بنیاد نحیف موزه های ایران است. 
🔹بررسی موزه های بزرگ دنیا گویای وضعیتی دیگر است. به عنوان مثال آکادمی موزه هنرهای زیبای بوستون، نزدیک به ۱۵۰ سال قدمت دارد و فعالیت خود را از سال ۱۸۷۶ آغاز نموده است. شعاری که این مدرسه برای خود انتخاب کرده، بسیار جالب توجه است: Steeped in history. Eye on the futur (غرق در تاریخ، چشم به آینده)
🔸این مدرسه در معرفی خود چنین بیان می کند: ما در کشف ترکیبی از تکنیک ها و رسانه ها تا تاکیدات نوین بر برنامه درسی آزاد هستیم. ما هرگز از ماموریت خود برای آماده سازی دانش پژوهان در راستای تبدیل شدن به هنرمندان و اندیشمندانِ مصمم و آماده در جهت تغییر، فاصله نگرفته ایم.

با این وصف موزه بنا بر تعریف اخیرش، باید به سمت پژوهش های نو حرکت کند. فقط در این شرایط است که می توانیم ادعا کنیم در آینده نه چندان دور، از گردونه موزه های جهانی که حرفی یا سخنی یا پیامی برای گفتن دارند، حذف نخواهیم شد؛ در غیر این صورت به زودی همه موزه های ما که برنامه ریزی برای آموزش و بستر مناسب برای پژوهش ندارند، به انباری های بلااستفاده تاریخ می پیوندند که نه روایتی دارند و نه ارتباطی با نسل جدید مخاطبان ولو اینکه مدعی صاحبان آثار ۷۰۰۰ ساله باشیم.

محور فعالیت سال ۲۰۲۴ میلادی موزه نیز به آموزش و پژوهش اختصاص یافته است. مُراد از آموزش به اشتراک گذاشتن دانش هایی است که در موزه ها نگهداری می شوند و در شکل کلی تر آزادسازی تمام دانش هایی است که در اختیار افراد و گروه های اجتماعی قرار داشته و از طریق موزه ها همگان می توانند با  ارزش های علمی و فرهنگی آشنا شوند.
🔸پژوهش نیز یک روند هوشمندانه، هوشیارانه، خلاقانه و سامان مند برای جست و جو، بازگویی و بازنگری پدیده هاست.

البته آموزش و پژوهش در موزه به شکل دانشگاهی و حرفه ای نیست، بلکه همانند آموزش مادر به فرزند و به صورت غیرمستقیم انجام می شود.
🔹از این رو موزه ها باید در برنامه های خود، اشتراک با جوامع محلی را در اولویت خویش قرار دهند و از طریق ارتقای سطح دانایی و آگاهی عمومی زمینه توسعه و صلح پایدار را فراهم سازند.

شورای بین المللی موزه ها (ایکوم) در آخرین تعریف خود، موزه را چنین تعریف می کند: «موسسه ای غیرانتفاعی و دائمی در خدمت جامعه است و به تحقیق و پژوهش، جمع آوری، نگهداری، تفسیر و نمایش میراث ملموس و ناملموس می پردازد. درهای این موسسه به روی عموم باز است. موسسه ای فراگیر و در دسترس همه؛ موسسه ای که به تنوع و پایداری در جوامع کمک می کند.»
🔸آن چنان که در این تعریف مشاهده می شود، موزه ها در دوره معاصر نقشی فراتر از محلی برای نمایش اشیای تاریخی برعهده دارند.

موزه ابزاری مهم برای تبادل فرهنگی، غنی‌سازی فرهنگی و ایجاد درک متقابل، همکاری و صلح میان مردمان است. موزه‌ها در حقیقت مکانی برای نمایش، آزمایش و تمرین روش‌های جدید تفکر و عمل را فراهم می‌آورند و در انتقال جامعه به سوی جامعه‌ای پایدار نقش مهمی ایفا می‌کنند.
🔹بازدید از موزه‌ ها فرصتی مناسب برای آشنایی با فرهنگ و تاریخ یک کشور و شهر، نگهداری و نمایش میراث‌ های تاریخی، فرهنگی و هنری، یادگیری، تحقیقات علمی، تفریح و آرامش، و برقراری ارتباطات اجتماعی است؛ زیرا موزه‌ها به جای بخشی از جهان سرگرمی، خود را بخشی از جهان آموزش می‌دانند.
♈️ ارزش‌گذاری به #صدای_معلمان

✳️ به مناسبت ۵ اکتبر ( ۱۳ مهرماه ) #روز_جهانی_معلم

علی اکبر جعفری و ابراهیم جعفری
🌍 دهکده جهانی
@dehkade_jahan

معلمان، رکن اصلی تعلیم و تربیت و کارگزاران فکور نظام آموزشی و تربیتی اند. آنان گرداننده اندیشه ها و ایده ها، نوآوری و خلاقیت در پهنه گسترده آموزش و پرورش اند و می توانند جانشین تمام نداشته های آموزش و پرورش لقب گیرند.

در چهل و چهارمین اجلاس وزیران آموزش و پرورش که در تاریخ ۳ تا ۸ اکتبر سال ۱۹۹۴ میلادی در شهر ژنو برگزار شد، " فدریکومایور " مدیر کل وقت سازمان یونسکو پیشنهاد کرد روزی به نام " روز  معلم" نامگذاری شود که این طرح از سوی مجمع عمومی آن سازمان تصویب گردید.

در کنفرانس ویژه مقام و منزلت معلم نیز که توسط این سازمان در ۵ اکتبر ۱۹۹۶ میلادی در شهر پاریس برگزار شد، تأکید گردید:« معلم از فعالیت خود تصویری جهانی می سازد؛ زیرا انسانی ترین حرفه ای است که بار مسئولیت پرورش انسان ها را بر دوش می کشد.»
🔹بنابراین به پاس تلاش معلمان باید تمام قد ایستاد؛ چراکه جهان هر چه امروز دارد، دستاورد معلم یا کسانی است که معلمانه زیسته اند.
🔸معلم به معنای واقعی صلح و انسان دوستی را برای جامعه به ارمغان می اورد و زمینه ساز شکوفایی استعدادهای انسانی برای کیفیت بخشیدن به زندگی فردی و اجتماعی می گردد و این همان چیزی است که نخست از ذهن ها باید آغاز شود.


  پذیرش "روز جهانی معلم" از سوی یونسکو  را می توان چرخشی در دیدگاه این سازمان نسبت به
آموزش و پرورش قلمداد کرد؛ زیرا تا قبل از این اجلاس مشکلات آن  را ناشی از کمبود سرمایه گذاری در امور فیزیکی مانند ساختمان مدرسه، تجهیزات و ... می دانستند؛ اما با بحث ها و تبادل نظرهایی که صورت گرفت، این دیدگاه تقویت شد که برای بالا بردن کیفیت آموزش، باید کیفیت کار و زندگی معلمان ارتقا یابد و معلم از جایگاه اجتماعی شایسته ای در جامعه برخوردار شود. از این رو ۵ اکتبر هر سال میلادی ( ۱۳ مهر ماه ) به عنوان " روز جهانی معلم " انتخاب شد.

   روز جهانی معلم فرصتی است تا معلمان و فعالان تشکل های صنفی آموزش و پرورش یک صدا به مسائل و مشکلات معلمان پرداخته و از تجارب جهانی و بین المللی در جهت بهبود وضعیت و توسعه حرفه ای خود بهره مند گردیده و صدای خود را به گوش جهان برسانند.

 🔻شعار امسال یونسکو در روز جهانی معلم
 
Valuing teacher voices: Towards a new social contract for education."

ارزش‌گذاری به #صدای_معلمان: به سوی یک #قرارداد_اجتماعی جدید برای #آموزش تعیین شده است.

 امروز اغلب صاحب نظران بر این باورند که آموزش و پرورش برای پیشرفت و توسعه، نیازمند تحول در منابع انسانی و تعیین چشم انداز، ترسیم نقشه راه، بازمهندسی منابعٍ انسانی و بازنگری در روش های جذب معلمان است تا بتواند به عنوان آموزش و پرورش توسعه یافته، توان درخشیدن داشته باشد.
🔹با این وصف معلمان جوان ‌و تازه نفس کشورمان باید خود را با نیازهای امروز جهان انطباق دهند و به صورت مداوم همگام با تغییرات شتاب دار جهان و ایران، خود را را با اندیشه ها و دیدگاه های جدید همسو کنند.
🔸بدیهی است برای دستیابی به این مقصود مطالعه مداوم و پژوهش های مستمر را باید در دستور کار خود قرار دهند تا بتوانند در توسعه علمی جامعه تاُثیرگذار باشند.

سخن ملاله یوسف زی دختر بچه پاکستانی و برنده جایزه صلح نوبل در سازمان ملل را از یاد نبریم که در سال ۲۰۱۲ پس از آن که از سوء قصد طالبان ( به جُرم دفاع از حق آموزش کودکان و تشویق دختران و زنان به تحصیل ) جان سالم به در بُرد، فریاد زد:

"یک کودک، یک معلم، یک قلم و یک کتاب می تواند دنیا را تغییر دهد."

پایان این یادداشت را با شعری زیبا آراسته می سازم.

♈️ «من معلّم هستم»
زندگی، پشت نگاهم جاری است
سرزمین کلمات، تحت فرمان من است
قاصدک‌های لبانم هر روز سبزه‌ نام خدا را به جهان می‌بخشد

♈️ «من معلّم هستم»
گرچه بر گونه‌ من سرخی سیلی صد درد، درخشش دارد
آخرین دغدغه‌هایم این است:
نکند حرف مرا هیچ کس امروز نفهمید اصلاً؟
نکند حرفی ماند؟
نکند مجهولی روی رخساره‌ تن سوخته‌ تخته سیاه جا مانده‌ است؟

♈️ «من معلّم هستم»
هر شب از آينه‌ها می‌پرسم :
به کدامين شيوه؟
وسعت ِيادِ خدا را
بکشانم به کلاس؟
بچه ها را ببرم تا لب ِدرياچه‌ عشق؟
غرق ِدریایِ تفکّر بکنم؟
با تبسّم يا اخم؟
با یکی بود و نبود، زیر یک طاق کبود؟
یا کلاغی که به خانه نرسید؟
قصّه گویی بکنم؟
تک به تک یا با جمع؟
بدوم یا آرام؟

♈️«من معلّم هستم»
نيمکت ها نفس گرم ِقدم‌هایِ مرا می‌فهمند
بال‌هایِ قلم و تخته سياه
رمز ِپرواز ِمرا می‌دانند
سيب‌ها دست ِمرا می‌خوانند....

♈️«من معلّم هستم»
درد ِفهميدن و فهماندن و مفهوم شدن
همگی مال من است....

🔻روز جهانی معلم
بر تمامی استادان و معلمان عزیز؛ مربیان بشریت مبارك باد...
🌹