✅ برای آشنایی با دیدگاه های سومین سخنران در گفتگوهای راهبردی حجم؛ دکتر #سعید_مدنی!

🇮🇷: @darvishnameh

🔴سعید مدنی، جامعه‌شناس : بدون فعال‌سازی جامعه مدنی، انتظار بهبود وضع زنان خطاست!🔴

📌در پژوهش‌های متعدد، خشونت شوهر نسبت به همسر در هر سه بُعد جسمی، روانی و جنسی گزارش شده است. این خشونت وقتی موجب شرمندگی بیشتر آقایان می‌شود که نسبت به گروه‌های خاصی از زنان در دوره‌های بحرانی مثل دوران بارداری اعمال شود. برای مثال، در تهران دامنه خشونت خانگی بسته به نوع خشونت، در حد فاصل ۳۵.۷ درصد تا ۸۱.۷ درصد زنان گزارش شده است.

📌در تنها مطالعه کشوری که در سال ۱۳۸۳ از سوی آقای دکتر قاضی‌طباطبایی در مراکز ۲۸ استان انجام شد، شیوع حداقل یک‌ بار تجربه خشونت در عمر زنان، ۶۶ درصد برآورد شد. شاید همین نتیجه و شرمندگی ناشی از آن بود که موجب شد در دولت احمدی‌نژاد، کل ۲۸ جلد گزارش خمیر شود تا کمتر در دسترس همگان قرار گیرد. بنابراین خشونت علیه زنان، به‌ویژه خشونت خانگی، منحصر به منطقه خاصی از کشور نیست. در اغلب مطالعات شیوع خشونت روانی نسبت به دیگر گروه خشونت‌ها، بیشتر است.

📌معمولا کلیشه‌های جنسیتی باعث می‌شوند تصور شود وضعیت تبعیض‌آمیز علیه زنان امری طبیعی و عادی است. استراتژی آگاه‌سازی این ذهنیت را در هم می‌ریزد. در بسیاری از کشورها، تجاوز شوهر به همسرش کاملا بی‌معنا است؛ یعنی تصور می‌شود شوهر در هر شرایطی با رضایت‌داشتن یا رضایت‌نداشتن زن می‌تواند با او هم‌خوابگی داشته باشد؛ درحالی‌که این رفتار بدون رضایت زن تجاوز محسوب می‌شود.

📌بسیاری از هنجارها در روابط خانوادگی و اجتماعی مبتنی بر تبعیض است. الگوهای رفتاری شایع در بسیاری موارد علیه زنان و مشوق خشونت علیه آنان است. بر‌هم‌زدن این کلیشه‌ها و تلاش برای تغییر آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. مطالعات نشان داده‌اند دختران نمرات ریاضی خود را بسیار کمتر از نمره واقعی برآورد می‌کنند؛ زیرا آنها تحت تأثیر کلیشه مردانه‌بودن دروس و رشته ریاضی‌اند.

📌 مطالعه‌ای در کرمان نشان داده بیشتر زنان
عقاید قالبی درباره ضعیف، ناتوان، بی‌صلاحیت، احساساتی و غیرمنطقی بودن زنان دارند. اینها کلیشه‌هایی هستند که در میان خود زنان رایج‌اند و باید اصلاح شوند. کتاب‌های درسی ابتدایی و متوسطه به‌شدت این کلیشه‌ها را تبلیغ و تأیید می‌کنند. همین کلیشه‌ها خشن‌بودن مرد در برابر تابع‌بودن زن را ترویج می‌کنند.

📌زنان قربانی خشونت فقط به دلیل خلأ قانونی نیست که پیگیری حقوقی نمی‌کنند. بلکه دلیل مهم‌تر شاید این باشد که اعمال خشونت از سوی مردان علیه خود را امری خصوصی قلمداد می‌کنند، به این ترتیب علاوه بر مردان، زنان نیز کمتر مایل‌اند موضوع در محاکم قضائی مطرح یا ازسوی مراجع ذی‌ربط بررسی شود و برای کنترل و کاهش آن مداخله صورت گیرد.
📌مشکل فقط قضائی و حقوقی نیست، بلکه ابعاد روانی و اجتماعی و فرهنگی و حتی اقتصادی نیز دارد. اگرچه در برخی مواد قانونی نیز گاهی اعمال خشونت از سوی شوهران مقبول دانسته شده زیرا متأسفانه بخشی از قدرت و اختیاری است که قانون به مردان داده است./روزنامه شرق

🔻 تا فرصت باقی است، برای حضور در #سومین_گفتگوی_راهبردی_حجم، ثبت نام کنید:
👇
https://t.iss.one/darvishnameh/7145

🔴داستان مردی که سازمان ملل را وادار به صدور یک قطعنامه به نفع دوچرخه کرد!🔴

🇮🇷: @darvishnameh

🖋سه سال پيش، وقتی یک پروفسور لهستانی به نام لِژِك سیبیلسکی - Leszek J. Sibilski - پژوهشی دانشگاهی را به هدف کشف نقش #دوچرخه در توسعه آغاز کرد؛ تصورش را هم نمیکرد كه اين پژوهش ممکن است به يك تلاش بزرگ همراه با پشتيباني از جانب برنامه "تردد پايدار براي همه" تبديل شود. اما نه تنها چنین شد، بلکه سازمان ملل را واداشت تا روزي را براي بزرگداشت و ترويج دوچرخه در سراسر دنيا انتخاب كند. روز ١٢ آوریل ٢٠١٨ - برابر با ۲۳ فروردین ۱۳۹۷ - همه ١٩٣ عضو سازمان ملل قطعنامه ای موسوم به A/Res/72/272 را تصويب كردند که پیشنهاد شده بود جهانیان هر سال روز سوم ژوئن برابر با سیزدهم خرداد را به عنوان روز جهاني دوچرخه گرامی داشته و برای ترویج این وسیله حمل و نقل پاک تلاشی درخورتر انجام دهند. جالب است که در تصویب اين قطعنامه، کشور #تركمنستان با همراهي و رایزنی نمایندگان ٥٦ كشور ديگر بودند که بسیار تلاش کردند و نه کشورهایی چون #هلند و #دانمارک!

🔻در ادامه مصاحبه ای که اخیراً با این پروفسور لهستانی انجام شده را مرور می کنیم:

🔹آيا هيچوقت انتظار داشتيد كه اين پروژه به يك قطعنامه سازمان ملل متحد ختم شود؟

🔸راستش من عميقا اعتقاد دارم كه اين بخشي از سرنوشت من بود تا كمكي براي به ثمر رسيدن اين (قطعنامه) باشم. اجازه دهيد تا چرايش را توضيح دهم. من براي ده سال عضو تيم ملي دوچرخه سواري لهستان بودم و آموزش عالي خود را در رشته تربيت بدني با تخصص در دوچرخه سواري بدست آوردم. پس از آن به عنوان گزارشگر ورزشي براي نشريه اي كه اخبار دوچرخه سواري از سراسر دنيا را پوشش مي داد، كار كردم. دوچرخه سواري زندگي من بود. اكنون همه تجربيات در اين زمينه با تعهد من در محدوده خدمات اجتماعي تركيب شده است. من دكتراي خود را در رشته جامعه شناسي كاربردي با تمركز بر كنشها و جنبشهاي اجتماعي تكميل كردم و مدتي به عنوان عضو يك گروه تخصصي براي كمك به سازماندهي كنوانسيون سازمان ملل در زمينه حقوق افراد معلول فعاليت داشتم. به عبارت ديگر من دوچرخه سواري بودم كه مي خواست تفاوتي ايجاد كند.

🔹چه وقت و چگونه براي نخستين بار خواهان روزي به مناسبت دوچرخه سواري شديد؟

🔸همه ماجرا با دو يادداشت از من در يك وبلاگ شروع شد. نخستين آن در فوريه ٢٠١٥ با تيتر "دوچرخه سواري به همه مربوط است". يكسال پس از آن يادداشت ديگري تحت عنوان "چرا روزي جهاني براي دوچرخه وجود ندارد؟" با استدلال بر اينكه دوچرخه با بخشيدن سلامتي به انسان، استحقاق آنرا دارد كه جشن گرفته شود. اين مقاله به هدف زد. دو هفته پس از آن من در يك سخنراني در جريان كنفرانس "دانشمندان براي دوچرخه" كه در تايپه/تايوان برگزار مي شد، مورد روز جهاني دوچرخه را مطرح كردم. سخنراني من متقاعد كننده از آب درآمد: در طول آخرين سخنراني، كنفرانس به اين نتيجه رسيد كه درواقع تخصيص يكروز براي بزرگداشت دوچرخه خوشايند خواهد بود."

🔹اگر به عقب نگاه كنيد، چه درسهايي را مي توانيد با آنها به اشتراك بگذاريد كه مي خواهند در دنيا موثر باشند؟

🔸شور و عشق داشته و ثابت قدم باشيد و نيز بي امان و پيگير. مي دانيد، زمانيكه پيشنهاد آغازين ما از جانب نماينده دائمي دوچرخه دوست ترين كشور دنيا رد شد، من دست از تلاش برنداشتم. آن زمان گفته اي از ايلان ماسك به ذهنم آمد: "اگر چيزي برايتان به اندازه كافي مهم باشد، آنرا انجام مي دهيد، حتي اگر شرايط بر وفق مرادتان نباشد."من اعتقاد داشتم كه اين ايده به اندازه كافي مهم است. اما ما بايد درعین ثابت قدم بودن، آنجا که لازم باشد، انعطاف به خرج دهیم تا به هدف برسیم.

🔻 هموطن عزیز!
همانطور که ملاحظه می کنید، ترکمنستان حتی یکصدم بحرانی که ما در حوزه ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی صوتی و کم تحرکی شهروندان با آن روبروست را ندارد، اما سزاوارانه کوشیده و می کوشد تا آینده را از همین حالا به نام شادی، نشاط و سلامتی به نام فرزندانش سند زند. بیاییم از او الگو گرفته و تلاش کنیم تا با شتابی بیشتر شهرهایی ایمن برای دوچرخه سواری بنانهیم. جامعه ۸۰ میلیون نفری ایران می تواند به الگویی شایسته در منطقه خاورمیانه برای تغییر سبک زندگی بدل شده و بدین ترتیب، در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، مهار جزیره گرمایی شهری و مدیریت بهینه آب هم در کنار مبارزه هوشمندانه با آلودگی هوا، ترافیک و کم تحرکی موفق و پیشتاز باشد.

⚪ برای خواندن نسخه کامل این یادداشت به #خبرگزاری_ایانا در نشانی زیر مراجعه فرمایید:

👇
https://iana.ir/بخش-نگاه-روز-152/52988-آلودگی-هوا-قطعنامه-ای-بر-ای-دوچرخه

🔻آنچه در دومین #گفتگوی_راهبردی_حجم گذشت!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✅ اینک همه می دانیم که چرا سعادت ما کوچک است! نه؟✅
👇
https://t.iss.one/haajm/1219

☘ هرچند این به معنی کوچک ماندنِ سعادت نیست! هست؟☘
👇
https://t.iss.one/haajm/1220

#امیر_ناظمی
#مارتین_لوترکینگ
#من_یک_رویا_دارم
#مرز_عافیت_طلبی_و_کنشگری

✨ مصاحبه با آقای #حجت_فوق ؛ انسان کافیست که بخواهد؛ با تمام ناملایمات موجود، می توان به آینده امید داشت 😊
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#سه_شنبه_های_بدون_خودرو
https://t.iss.one/EarthHour/719
@EarthHour

🇮🇷: @darvishnameh

♦️چرا حامیان جامعه مدنی باید #دوچرخه را از خودشان بدانند؟!♦️

🖋سیزدهم خرداد، #روز_جهانی_دوچرخه است. نمایندگان ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد از جمله نماینده ایران به این قطعنامه رای مثبت داده و همه دنیا ظاهراً با ترویج دوچرخه سواری به عنوان مهمترین ابزار برای مهار ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی صوتی و کم تحرکی شهروندان موافق هستند. با این وجود، هنوز در ایران حرکت جدی در این حوزه رخ نداده! چرا رهبران و مدیرانی که پیوسته دم از #ساده_زیستی می زنند، دم از حل مشکلات مردم می زنند، خود پیشقدم نشده و عملاً به ترویج دوچرخه سواری اقدام نمی کنند؟

🔻یادداشتم را در #حجم بخوانید:
👇
https://t.iss.one/haajm/1218

🇮🇷: @darvishnameh

📣 خانم #شهربانو_امانی!

🖋به جای آنکه یکسال از وقت تان را هدر بدهید تا شهرداری را ملزم به ایمن سازی سرویس حمل و نقل دانش آموزان تهرانی کنید؛ کاش تلاش می کردید تا #مسیرهای_ایمن دوچرخه سواری و پیاده روی برای دانش آموران در اطراف مدارس ایجاد شود تا هم ترافیک و آلودگی هوا کاهش یابد و هم بر #بحران_چاقی و کم تحرکی دانش آموزان زیر ۱۲ سال غلبه می کردید!

🔻چقدر راه نرفته و کار نکرده داریم ... چقدر ...
👇
https://t.iss.one/womenstudies/18226

✅ از همان فصل نخست، زمانی که کشف میکنید علت تاخیر پرواز ۳۹۳۵ در فرودگاه واشنگتن، #تغییرات_اقلیمی است! درمی یابید که با کتاب متفاوتی روبرو هستید.

#آخرین_فرصت_تغییر
#نائومی_کلاین
🇮🇷: @darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 تقریباً معادل بودجه #ترویج_کتابخوانی در طول سه سال در ایران!
👇
https://irna.ir/fa/News/82411807

✅ در تازه ترین یادداشتم در صفحه آخر شرق، کوشیدم تا این روزنامه هم بی نصیب از ۱۳خرداد، #سه_شنبه_های_بدون_خودرو، #دوچرخه، #ساده_زیستی، #اقتصاد_مقاومتی و #نفی_خودرومحوری نماند!

☘یادمان باشد: ۱۳۱ هفته از به اهتزاز درآمدنِ پرچم #سه_شنبه_ها می گذرد!

🇮🇷: @darvishnameh

🔻پنج شهر اروپا که مردمش خودرو شخصی را دوست ندارند!🔻

🖋 در ایران پیوسته دم از ساده زیستی و اقتصاد مقاومتی می زنیم؛ اما تاکنون کسی رییس سازمان حفاظت محیط زیست، رییس سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور، وزیر نیرو، وزیر جهاد کشاورزی، وزیر آموزش و پرورش، وزیر علوم، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رییس سازمان صداو سیما و دیگر نهادهای محیط زیستی یا رسانه ای و فرهنگی را سوار دوچرخه ندیده! دیده؟ این در حالی است که بسیاری از رهبران و مدیران ارشد در جهان از روسیه تا کلمبیا و از اروپا تا کره جنوبی پیوسته مردم را تشویق به استفاده از دوچرخه در ترددهای روزانه خود می کنند و البته این تشویق و توصیه از جنس حرف و شعار نیست، بلکه عملاً مردم، رهبران و مدیران ارشد خود را در حال رکاب زدن در معابر عمومی می بینند. در این میان، پنج کشور اروپایی پاکترین برنامه های حمل و نقل را ارایه کرده اند که سبب شده شهروندان شان داوطلبانه خودروهای شخصی را کنار نهند:

1⃣ در #کپنهاگ، شهری که از سال ۲۰۱۷ برای نخستین بار تعداد دوچرخه سوارانش از خودروسوارها بیشتر شد، پلهای عظیم و بسیار زیبایی انحصاراً برای تردد دوچرخه ساخته شده تا مردم بیشتری دوچرخه‌سواری کنند. همچنین شهردار کپنهاگ به خودروها اجازه نمی دهد تا به مرکز شهر وارد شوند.

2⃣ در #آمستردام تنها از هر چهار نفر یکنفر صاحب خودرو هست. دوچرخه سواری آن اندازه محبوبیت دارد که شمار دوچرخه ها بیشتر از انسان‌هاست. زیباترین مسیرهای ایمن دوچرخه سواری و بیشترین وزیر دوچرخه سوار در هلند مشاهده می شود.

3⃣ در #اسلو پایتخت نروژ، مناطقی از شهر بدون خودرو اعلام شده و جای پارک خودروها را به مسیرهای ایمن دوچرخه سواری و محل بازی کودکان تبدیل کرده اند. این شهر از ایمن ترین شهرها برای دوچرخه سواران و عابران پیاده محسوب می شود و درصدد است تا سال ۲۰۱۹ ورود خودروهای شخصی به حریم شهر کاملاً ممنوع شود.

4⃣ در #زوریخ مردم دو برابر بیشتر از لندن با وسایل نقلیه عمومی تردد می کنند. این شهر یکی از سختگیرانه ترین قوانین در برابر آلودگی هوا در اروپا را دارد و پیوسته و شتابناک دارد بر تعداد دوچرخه سوارانش افزوده می شود.

5⃣ در #وین کارت سالانه استفاده از وسایل نقلیه عمومی تنها یک یورو در روز قیمت دارد. یک اَپ ویژه تردد به مردم کمک می کند تا خودروهای شخصی را کنار بگذارند و دسترسی سریع به نزدیکترین اتوبوس، قطار، دوچرخه کرایه و یا خودروهای اشتراکی داشته باشند.

🔴 خواننده عزیز روزنامه وزین #شرق!
در آستانه روز جهانی دوچرخه - ۱۳ خرداد - قرار داریم. لطفاً با آوردن دوچرخه های خود به خیابان در هر شهری که زندگی می کنید، به رهبران و مدیران ارشد شهری یادآوری کنید که برای برخورداری از ترددی روان تر با آلودگی کمتر و تحرکی درخورتر، حق ما استفاده ایمن از دوچرخه در معابر عمومی است.
👇
https://sharghdaily.ir/fa/Main/Detail/188402/5-شهر-اروپا-که-مردمش-خودروی-شخصی-را-دوست-ندارند!

🔴چه کسی گفته هر جنگی نامقدس است؟🔴

🇮🇷: @darvishnameh

🖋زماني كه افسرده هستي، زماني كه روزها برايت تيره تر مي شوند، زماني كه كار به نظرت يكنواخت مي آيد و زماني كه احساس مي كني بي معني است كه اميدوار باشي ... سوار دوچرخه ات شو و از خيابان سرازير، بدون آنكه به چيز ديگري جز ركاب زني سركش ات فكر كني!

#آرتور_ايگناتيوس_كانن_دويل، پزشك و نويسنده اسكاتلندي، خالق شرلوك هولمز

☘ راست آن است که جنگ #دوچرخ با #چهارچرخ، مقدس ترین، کارآمدترین و صلح طلبانه ترین جنگِ امروز در سرتاسر کره زمین است. لطفاً به سلحشورانِ بی منت، شجاع و صبورِ این جنگ نابرابر ملحق شوید و صدای خود را در #سیزدهم_خرداد به گوش مدیران و رهبرانی که فقط بلدند برای مردم موعظه کنند و بشریت را به راه راست هدایت فرمایند، اما خود را برای یک دقیقه نیز نمی توانند از خودروهای فرامدرن و پوشش های امنیتی و شیشه های دودی جدا کنند، برسانید.

🔻این حقِ ماست که بتوانیم در شهرمان با امنیت و حرمت #رکاب بزنیم.🔻

🔽 عكس از نمايشگاه "دوچرخه؛ يك داستان عاشقانه" كه در #وين از ماه گذشته تا سوم ژوئن، روز جهاني دوچرخه، ادامه دارد.

#روز_جهاني_دوچرخه
#سه_شنبه_هاي_بدون_خودرو
#شهرهاي_زيست_محور
#bicycle_a_love_story
#car_free_tuesdays
#worldbicycleday

👇
https://instagram.com/p/BjWH1AzDmEB/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1qf5ifypc5rgy

✅ لطفاً در نشرِ این پیام سنگ تمام نهید✅

🇮🇷: @darvishnameh

✅ همه آنچه در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در ۶خرداد گذشت:

🔻چرا #خشونت_علیه_محیط_زیست به تشدید آسیبهای اجتماعی و رواج بزهکاری می انجامد؟
👇
https://t.iss.one/darvishnameh/7157

🇮🇷: @darvishnameh

✅ سارِ بهار را از دست ندهید!

✳️ما دوباره دوچرخه‌هایمان

🖋🖋🖋سید جواد حسینی‌نژاد

من آغاز دهه ۱۳۶۰ خورشیدی در شهری کوچک زاده شده‌ام. با همه مدرنیزاسیونی که در ایران از سال‌ها پیش آغاز شده بود، نه شهرهای بزرگ این همه بزرگ و نه خیابان‌ها این همه گشاد بود و نه پل‌ها و زیرگذرها و روگذرها این همه زیاد. دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی، بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما بود و برای هر کاری و هر راهی، بزرگ‌ترهای ما نیز از تاکسی، اتوبوس و حتا خودرو شخصی بهره نمی‌گرفتند. چه مدرسه‌ام دور یا نزدیک خانه بود، برای رفت و برگشت یا می‌دویدم یا دوچرخه‌سواری می‌کردم یا پیاده با هم‌سالان راه می‌پیمودیم. دیگر بچه‌ها هم، چنین بودند و خبری از سرویس‌های جورواجور آموزشگاه‌ها نبود.
با این همه، امروز شهرهای بزرگ کشور پی در پی با الگوبرداری از تهران، گرفتار بزرگ‌راه‌ها، روگذرها، زیرگذرها و تونل‌ها می‌شوند و شهرهای کوچک هم، صورت‌های کج و کاریکاتوری از همان بزرگ‌ترها هستند و همه تلاش‌ها این است که از کاروان جدا نیفتند. اگر چه در شهرهای کوچک تونل نمی‌زنند یا شاید زیرگذر و روگذر نمی‌سازند، ولی خیابان‌های گشادی را از روی بافت‌های تاریخی، میان فضاهای سبز و باغ‌های درون و چسبیده به شهر می‌کشند و اگر بتوانند خیابان‌های پیشین را هم گسترش می‌دهند. پیام این همه آن است که پیاده‌ها و شهروندان بر خلاف شعارها و سر و صداها، ارزش و جایگاهی در شهر و در دید مدیریت شهری ندارند و شهرهای ما روز به روز بیش‌تر و بیش‌تر در سلطه سواره‌ها و خودروهای کوچک و بزرگ قرار می‌گیرند و هی بی‌قرارتر می‌شوند!
بیش‌تر هم‌دوره‌های ما، وزن‌شان مناسب و اندام‌شان متناسب بود. کم‌تر کسی از هم‌آموزشگاهی‌ها، چه آموزگار و چه دانش‌آموز، چاق بود و از وزن افزوده و ارزش نیفزوده رنج می‌برد! بر این آگاهم که چیزهای گوناگونی چون تلویزیون، رایانه و گوشی‌های همراه و هوشمند و اساسا تغییر سبک زندگی، در این داستان دست داشته‌اند، ولی عامل اصلی این بی‌تحرکی و وزن‌افزایی شهروندان و بسیاری از چیزهای دیگر مانند تغییرات دمایی شهرها، آلودگی‌ هوا، آب و خاک که با آن‌ها دست به گریبانیم، برآمده از دگرگونی نگاه و روی‌کردهای مدیران به ویژه مدیران شهری، متولیان توسعه و مهندسان شهرساز است.
زمانی که توسعه و پیش‌رفت را در گسترش بی‌رویه شهرها و ساخت‌وسازهای آن‌چنانی و خیابان‌کشی و راه‌گشایی‌های این‌چنینی می‌جوییم و هر دم بر شمار خودروهای بی‌کیفیت کشور می‌افزاییم که با وام ازدواج هم قابل خریدن بود، و گسترش، بهسازی و نوسازی ناوگان‌های ترابری همگانی یا الویت ما نیست یا الویت دستِ چندم است، خود به خود مردم را به بهره‌گیری از خودروهای شخصی بی‌کیفیت و فرسوده فرامی‌خوانیم. هم آلودگی‌ها و فرسایش‌ها افزایش می‌یابد، هم تحرک افراد کم می‌شود، هم چاقی و دیگر بیماری‌های ناشی از شیوه زندگی ناسالم همه‌گیر و فراگیر می‌شود و هم شکم من نویسنده به میز می‌چسبد!
باید چاره‌ای اندیشید. کاری کرد. کاری بکنیم؛ هم مدیران و متولیان و هم مردم؛ همه با هم. شهرهای ما باید بازگردند. هر چه زودتر راه‌های رفته را برگردند. شهرها باید جایی برای زندگی شهروندان شوند نه جولان خودروها و موتورسیکلت‌ها. از این دو پایی که داریم بیش‌تر بهره ببریم تا آن‌ها هم هوای ناکارآمدی به سرشان نزند و با دیابت و بیماری‌های غیرواگیر و کشنده و آزاردهنده دیگر هم‌دست نشوند و از رفتن بازنایستند. باید بیش‌تر پیاده‌روی کنیم. باید دوباره با دوچرخه‌ها آشتی کنیم و از این حجم‌های سنگین آهنی روی بگردانیم. مدیران هم باید صدای ما را بشنوند؛ صدای ما و دوچرخه‌هایمان را؛ صدای پاهای ما را.
۱۳ خرداد، روز جهانی دوچرخه بر همه شاد و پیروز باد.

👇👇👇
https://telegram.me/NGObehda

✅ یادداشتی از #مانیا_شفاهی، سردبیر #فصلنامه_صنوبر به بهانه #روز_جهانی_دوچرخه:

🇮🇷: @darvishnameh

🔻دوچرخه ! دوچرخه سواری ! در تهران ! 🔻

🖋دیوانه شدی ! از جونت سیر شدی ! و نگاه متعجب در پی این مضمون، شنیده‌های من در این سال‌هاست که یک شهروند تهرانی شده‌ام !
البته که دوچرخه سواری برای جنس من به عنوان یک زن با اما و اگرها همراه بوده و هنوز هم هست ! برای من هم داستان‌های خودش را داشته و دارد.
از همان موقع که هنوز مدرسه نرفته بودم و تمام بازی های سرخوشانه کودکی‌ام در کوچه‌های خاکی شهر محل تولدم می‌گذشت و برای داشتن دوچرخه به پدر و مادر اصرار می‌کردم که دوچرخه خودم را می‌خواهم و نه آنی‌که از خواهر بزرگتر به من رسیده بود تا مشقت بسیار در همان کوچه‌های خاکی و زمین خوردن‌ها و زانو‌هایی همیشه زخمی و سعی برای یاد گرفتن با سرعت راندن و دور زدن بدون استفاده از کمک‌هایی که آن زمان برای سهولت سواری کودکان نصب می‌شد و یادآوری آن روزها چه شیرین و دلچسب است، این که برای خواسته‌ام با همه سختی‌اش چه اصراری داشتم و زمین خوردن‌ها و زخم‌ها مرا بازنمی‌داشت .
اما سال‌ها بعد در دوران دبیرستان در شهری دیگر که دیگر کوچه‌هایش خاکی نبود! اما، دغدغه داشتن دوچرخه دنده‌ای که تازه مد شده بود وشرایط خریدش برای من محیا نبود داستان دیگری بود و
دوچرخه سواری را در کنار دوستانم با دوچرخه ساده‌ام ادامه دادم!
تا حالا که سال هاست دلم می‌خواهد با دوچرخه در تهران تردد کنم و اما هنوز مثل کودکی‌ام سمج نبوده‌ام برای خواسته‌ام !
سال‌هاست هر دوچرخه سواری میبینم با چشم و دل دنبالش می‌کنم تا از نگاهم محو می‌شود !
و هم‌چنان دوچرخه‌سواری در این شهر بزرگ و شلوغ وپر از دوده که خیلی روزها نفس را بر ما تنگ می‌کند با اما و اگر همراه می‌شود چرا که زیرساختی وجود ندارد!
ارادتی که این شهر توسعه یافته به شهروند خودروسوار دارد ،با حجم انبوهی از اتوبا‌ن‌ها و پل‌ها و خیابان‌هایی که جایی برای پیاده‌سوار‌ندارد چه رسد به دوچرخه سوار!
شهری خودرو محور و خودروسوارانی خودپسند !
ای کاش همه با هم در کنار مدیران تصمیم گیرنده در فکر تغییری بزرگ باشیم ،شهر مان را به شهری تبدیل کنیم که حداقل از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود یعنی تنفس هوایی سالم محروم نباشیم !
کاش برای هر کدام از ما سیزدهم خرداد روز جهانی دوچرخه سواری روزی مبارک شود و بهانه‌ای شود برای
اصرار بر خواسته های‌مان و ای کاش مانند کودکی در راه رسیدن به خواسته‌های خود با قدرت و مصصمم قدم در راه نهیم و در کنار هم برای داشتن شهری سالم ، شاد و زیبا در راستای ارادت به انسان و نه خودرو پیش رویم !

🇮🇷: @darvishnameh

🔻چرا نباید کشت #پالونیا را در کشور ترویج دهیم؟!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 #حسین_آخانی، یک تنه دارد دربرابرِ موج بسیار خطرناکِ ترویج گیاهان غیربومی در وطن می ایستد و روشنگری می کند؛ هشدارهایش را جدی بگیرید. متاسفم برای گیاهشناسانی که فاجعه ورود گونه های مهاجم را می بینند و دم نمی زنند! آیندگان هرگز ما را بابت این سکوت شرم آور نخواهند بخشید ...
👇
https://instagram.com/p/BjW2cviBVhA/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=covv3xr3euvt

📩 یادداشتی از مجید نوری، مدیرعامل شرکت #اروندموتور_پاک به مناسبت #روز_جهانی_دوچرخه

🇮🇷: @darvishnameh

🔻چرا دوچرخه و دوچرخه سواری؟🔻

🖋موضوع ترافیک و آلودگی هوا برای ما ایرانی ها موضوع جدیدی نیست. البته گستره آن در سالهای اخیر به تمام شهرهای بزرگ و حتی متوسط هم رسیده است. این بلیه در تمام ادوار گذشته، حتی در رژیم قبل هم وجود داشته و هیچ مدیری، تدبیر و توان لازم برای حل این بحران را نداشته است.
امروزه صحبت از میلیونها لیتر سوختی که در توقفهای اجباری ترافیک تلف میشود و یا میلیونها ساعت از وقت مردم که در راه بندان ها تباه میشود، موضوعی تکراری و ملال آور شده است. حتی کشته شدن هفته ای سیصد نفر به دلیل تصادفات رانندگی و اغلب در محدوده شهرها و ناشی از موتورسیکلتهای متخلف، به هیچوجه نظر هیچکس را به خودش جلب نمیکند. اثر خبری این موضوع حتی کمتر از اثر خبری کاهش بیست هزار تومانی قیمت سکه بهار آزادی است! در مورد کاهش یا افزایش قیمت سکه حداقل یک رئیس کل بانک مرکزی وجود دارد که مورد دعا یا نفرین ذینفعان قرار گیرد، امّا در مورد این سیصد نفر واقعا" چه کسی مسئول است؟ به چه کسی باید مراجعه کرد؟ شورای شهر؟ شهرداری؟ پلیس راهور؟ نمایندگان مجلس؟ دولت؟ قوه قضائیه؟ شورای نگهبان؟ مجمع تشخیص مصلحت؟ از چه کسی باید خواهش کرد که کاری بکند؟ حداقل یکی پیدا شود و هزینه تحمیلی به کشور از بابت این تعداد کشته و چند برابر آن معلول در هفته را محاسبه و اعلام کند تا بفهمیم که سرانجام یکی حواسش هست.
البته به یمن شبکه های اجتماعی صدای اعتراض به این کشتار خاموش دارد بلند می شود. به دولتی ها چندان امیدی نیست، بیایید به خرد جمعی خودمان تکیه کنیم و دنبال قهرمان نگردیم.
امروزه فعالیتهای محیط زیستی محمد درویش با یک دوچرخه معمولی و البته همتی بلند، به مراتب اثربخش تر و موثرتر از برخی فعالیت های سازمانهای عریض و طویل با بودجه های نجومی است.
پس بیایید از آنهایی که مانند شفیعی کدکنی ها نشان داده اند بی منت، دغدغه بالندگی و خوشبختی این ملت را دارند، کمک بگیریم و سیمرغ وار کاری کنیم که جامعه
خوشبخت تری داشته باشیم.
به نظرم علاوه بر دلایل مرسوم، عامل مهم دیگری هم وجود دارد که سبب می شود به توسعه استفاده از دوچرخه همت گماریم. جامعه ما به دلایل مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه ای خشمگین است. این موضوع امروز دیگر چندان نیازی به تائید توسط جامعه شناسان و روانشناسان ندارد. این خشم فروخفته، آنقدر عریان است که شواهدش را در رفتار های اجتماعی، بخصوص رانندگی مان می بینیم. بخش زیادی از این خشم توسط خود ما اشاعه می یابد و تمرکز من بر این بخش و دلیل آن است. شکاف طبقاتی یکی از دلایل این خشم است. در جامعه ای که از هر سطل زباله شهری حداقل یک نفر آویزان است که بطری پلاستیکی یا تکه مقوایی و یا از آن بدتر لقمه نانی بدست آورد، فراوان اتومبیلهای چند صد میلیونی می بینید که بی اعتنا از کنار همین روزی بگیران سطل های زباله عبور میکنند.
باید شهر را به تصرف دوچرخه ها درآورده و ساده زیستی و لبخند و نشاط را جایگزین شیشه های دودی و انفجار بوق و سرب کنیم. در این راه باید از الگوهای تأثیرگذار جامعه اعم از هنرمند، نویسنده، ورزشکار، خبرنگار، دانشگاهی، مدیران و خلاصه تمامی اشخاص شناخته شده ای که در اقشار مختلف طرفدارانی دارند کمک بگیریم تا فرهنگ استفاده از دوچرخه در کشورمان نهادینه شود.
بیاییم از همین ۱۳ خرداد - روز جهانی دوچرخه - شروع کرده و با آوردن دوچرخه های خود به خیابان، اعلام کنیم که از حق دوچرخه سواری ایمن در شهر باید برخوردار شویم.
آمین.

۸ خرداد ۹۷
#مجید_نوری

🇮🇷: @darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

✅ در شرح بلایای طبیعی یک #محمد_درویش!🙈

🔻 بخوانید یادداشت #نجمه_عزیزی را و #۱۳_خرداد را فراموش نکنید!
👇
https://goo.gl/efzkRE

"محمد درویش"، هشت سال پیش در مورد "جولیا لورن هیل"، کنشگر محیط زیست آمریکایی که ۷۳۸روز روی درخت ۱۵۰۰ساله ای زیست تا مانع قطع شدنش توسط شرکت الوار بری پسفیک شود، چنین نوشته است...👇🏼

https://mohammaddarvish.com/i/archives/1531


👇🏻 👇🏻 👇🏻
@darvishnameh
@manmasoulezaminam

🔻تاراج طبیعت ایران در روز روشن به بهانه یک مشت دلار!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🖋به #کلانتری که کسی امیدی نداشته و ندارد؛ اما واقعاً چگونه مدیران و کارشناسانِ کاربلد در معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست و استانهایی چون #خراسان_رضوی، #خراسان_شمالی، #یزد، #کرمان و ... سکوت می کنند در مواجهه با دستور صدور مجوز #پروانه_شکار؛ آن هم در خارج از فصل و انحصاراً برای اتباع بیگانه! آیا ما تا این اندازه مفلوک شده ایم که برای تامین بودجه، چاره ای جز حراج و تاراج طبیعت وطن نیافته ایم؟! ماجرا از #واگذاری_پارک_پردیسان کلید خورد، با کوچک شدنِ ۷۷ هزار هکتاری مناطق چهارگانه، انحلال دانشکده محیط زیست کرج و حذف شرایط استخدام برای دانش آموختگان متخصص در سازمان، حذف مجوز فعالیت برای #مدارس_طبیعت و ... ادامه یافت و حال نوبت به شلیک رسمی به حیات وحش ایران در خارج از فصل شکار رسیده است! آیا کسی هست که هنوز در ماموریت واقعی عیسی کلانتری برای انحلال سازمان حفاظت محیط زیست ایران شک داشته باشد؟! واقعاً متاسفم.
👇
https://iew.ir/1397/03/08/59341

آری، برای پیشگیری از آزار جنسی کودکان، بدون تردید، آموزش ضروری است؛ اما آیا کافی است؟

مگر برای جلوگیری از اعتیاد جوانان، آموزش کافی بود که حالا برای جلوگیری از این فاجعه کفایت کند؟ در اظهارنظرات‌مان بار دیگر سطح مسؤلیت‌ نظام آموزش و پروش- که شامل مدرسه، جامعه و خانواده می‌شود-، را به آموزش تقلیل ندهیم. باز هم فقط به دنبال آموزش نرویم و آن را کافی ندانیم. «نه» گفتن، حفظ حریم خصوصی، اعتراض کردن و تمام مهارتها و ارزشهایی که کودک را در برابر تجاوز حفاظت می کنند، علاوه بر دیدن آموزش، نیازمند کسب توانایی است. توانایی لزوماً آموختنی نیست، باید آنها را تدریجاً و از طریق تجربیات کنترل‌شده و ایمن ایجاد کرد؛ بایستی بستری امن بوجود آورد تا کودک آنها را در خود بسازد.

کودکی که زیر بار انواع و اقسام فشارهای آموزشی و چارچوب های تربیتی بیهوده قرار داشته باشد، توان «نه» گفتن خواهد داشت؟ آخر او که قدرت تشخیصی برایش باقی نمانده و مدام در معرض دریافت حکم خوب و بد اعمالش از سوی بزرگسالان است، با کدام حنجره فریاد اعتراض به تجاوز سر دهد؟ با کدام اعتماد به نفس از خود دفاع کند؟ آخر روح به بندکشیده را چه به فریاد؟ کودکی که یک روز برای «خوب» پاداش می‌گیرد و روز بعد برای «بد» تنبیه می‌شود، چه فرقی با یک جانور شرطی‌شده دارد؟ چنین موجودی چگونه می‌تواند از خود مراقبت کند؟ تنها با آموزش؟ نه آموزش کافی نیست. وقتی چیزی برای بالیدن نداشته باشیم، بی‌هویت و خالی از اعتمادبه‌نفس می‌شویم. آنگاه چگونه می‌توانیم از خود محافظت کنیم؟ تنها وقتی به خود می‌بالیم که در نتیجه‌ی یک تجربه‌ی تمام عیار و اصیل، «خود» را یک پله جلوتر از آنچه بوده‌ایم ببینیم و در خود هویتی تازه احساس کنیم.

ساختار آموزش و پروش ما، هم به لحاظ فیزیکی و هم به لحاظ رویکردی مستعد بروز چنین فجایعی ست. در ساختاری که اعتماد به نفس کودک و نوجوان مکررا سرکوب می‌شود، در جایی که اطاعت محض از معلم و ناظم بعنوان ارزش تلقی شده و «نه» گفتن و اعتراض کردن همواره مردود و مذموم است، و در تعریفی غیرمنطقی و سنتی از مفهوم «احترام کوچکتر به بزرگتر»، وقوع چنین فجایعی دور از انتظار نیست.

یکی از روزهای کار در مدرسه طبیعت، کودکی را دیدم که بعد از مدت طولانیِ دوری و رفتن به مدرسه رسمی، به مدرسه طبیعت آمده بود. او دقایق متمادی به بالای تپه شنی می رفت و سپس به پایین سُر می خورد و این کار را تکرار و تکرار می کرد. و همزمان با سُر خوردن، بلند بلند آواز می خواند: «شلوار باید کثیف بشه، شلوار باید کثیف بشه...». او بلند بلند می خندید و می گفت: «ببینید لباسم چقدر خاکی شده!» صحنه‌ی متأثرکننده ای بود. ارزش گذاری اخلاقی بر اعمال کودک را تا جایی پیش برده ایم که او از اینکه بعد از مدتها آزاد است شلوارش را خاکی کند، اینگونه مستانه می خندد. دست از این همه چارچوب و برچسب بد و خوب بر زندگی کودکان برداریم.

مقررات و آموزش اگرچه لازم و ضروری، اما تضمین کننده مصونیت آنها در برابر تجاوز و آسیب نیست. شخصیت مستقل و خودساخته، روح بلندپرواز و پرنشاط، هویت و بالندگی، اعتماد به نفس کافی، آزادی، سرخوشی و زندگی باکیفیت او به همراه مراقبت دقیق، آموزش به‌هنگام و پشتیبانی محبت‌آمیز ماست که می تواند او را در برابر گزندهای اجتماعی مثل تجاوز جنسی محافظت کند.

به خود ببالیم اگر فرزندانی داریم که فریاد می زنند و اعتراض میکنند. خوشحال باشیم اگر کودکانی داریم که زیر بار زور و بی منطقی نمی روند و سر ناسازگاری با تحمیل و چارچوب و تجاوز به حقوقشان دارند.

عارف آهنگر، تسهیلگرِ #مدرسه_طبیعت
@natureschool
@madresehtabiat
@noojnatureschool