▪️چرا برخی از هواپیماها در هر موتور دو ملخ دارند؟

وقتی موتور یک هواگرد ملخ یا پروانه ای را می چرخاند، خود موتور و در مجموع کل سازه تحت فشار یک نیرو در همان جهت چرخش قرار می گیرد. برای جلوگیری از فشار اضافی به سازه در طولانی مدت، این نیرو باید خنثی شود‌.

در بیشتر بالگرد ها این نیرو با اضافه کردن ملخ دم خنثی می شود. در بعضی بالگرد ها هم مانند کاموف 52، این عمل با اضافه کردن ملخ دیگری که در خلاف جهت می چرخد انجام می شود.

در هواپیماهایی که بیشتر از یک موتور دارند، این نیرو معمولا با چرخش ملخ ها یا پروانه ها در خلاف جهت هم خنثی می شود اما در بعضی از هواپیماها از روش دیگری به نام Counter-Rotating Propellers استفاده می شود.

در بعضی از هواپیماها، به هر موتور یک ملخ دیگر با چرخش خلاف جهت اضافه می شود تا این نیرو در هر موتور خنثی شود. این ساختار علاوه بر مزیت اصلی خود، باعث استفاده از حداکثر توان موتور ها نیز می شود. از مهم ترین معایب این طرح میتوان به تولید صدای بالا اشاره کرد.

هواپیماهایی همچون بمب افکن توپولوف 95 و آنتونوف 22 از ساختار دو ملخ با چرخش معکوس استفاده می کنند.
#Question
@armyir

▪️خدمه زیر دریایی ها چگونه مواد غذایی و سایر نیاز های خود را فراهم می کنند؟

زیر دریایی ها عموما ماموریت های طولانی ای را سپری می کنند. بودن در زیر آب برای گاها چندین ماه نیازمند پیش بینی تمامی موارد از جمله نیاز های خدمه همچون مواد غذایی و تجهیزات پزشکی است. انبار کردن و حمل مواد غذایی برای چندین ماه در زیر دریایی ها امکان پذیر نیست پس باید به نحوی آن را به خدمه رساند.

این کار بستگی به موقعیت زیردریایی ها دارد. اگر یک زیردریایی نزدیک به یک کشتی باشد، معمولا رساندن مواد غذایی توسط بالگرد ها از کشتی صورت می گیرد. در صورتی که زیر دریایی دور از سایر کشتی ها و در منطقه ای دور افتاده باشد، این کار با هواپیما انجام شده و سپس توسط خدمه زیردریایی، تجهیزات از آب جمع آوری می شود.

اخیرا نیروی دریایی آمریکا ارسال مواد غذایی و تجهیزات به زیردریایی ها با استفاده از پهپاد ها را آزمایش کرده است.
#Question
@armyir

اواخر جنگ جهانی دوم بود. هنگامی که استفاده از نسخه‌های ابتدایی بالگردهای نظامی به تازگی توسط طرف‌های جنگ رونق گرفته بود و این هواگردها کم کم جای پا خود را در دنیای نظامی محکم می‌کردند. در ماه مارس آخرین سال جنگ، بالگرد HRP ملقب به موز پرنده (!) که آن را می‌توان نخستین بالگرد دو ملخه موفق نامید اولین پرواز خود را انجام داد و در نیروی دریایی، گارد ساحلی و سپاه تفنگداران دریایی آمریکا مشغول به خدمت شد.

از آن سال به بعد این سبک جدید از بالگردها مورد توجه قرار گرفتند و سازنده‌های مختلفی در غرب و شرق نسخه های مختلفی از آن را ساختند. از نمونه های شرقی می‌توان Yak-24 روسی و از نمونه غربی می‌توان XH-21 و XCH-62 نام برد. اما در نهایت این بالگرد معروف CH-47 شینوک بود که عنوان موفق ترین و پر تیراژ ترین بالگرد دو ملخه را از آن خود کرد. بالگردی که هنوز هم در برخی کشور‌ها عملیاتی ست.

تفاوت‌ های عمده این سبک طراحی بالگرد نسبت به سایر سبک‌ها از همان ابتدا مشهود بود. اینگونه بالگرد‌ها با داشتن دو ملخ اصلی که در خلاف جهت یکدیگر می‌چرخند، نیازی به ملخ دم برای حفظ تعادل ندارند. اما چنین طرحی نیاز به نوعی گیربکس خاص و سیستم‌های اضافه برای اطمینان از عدم برخورد دو ملخ به یکدیگر در تمام شرایط دارد‌. این موضوع به معنای ساختار پیچیده‌تر و در نهایت هزینه عملیاتی، نگهداری و تعمیرات بالاتر است؛ موضوعی که هیچ نیروی نظامی‌ای علاقه‌ای به آن ندارد مخصوصا وقتی بتوان همان نیازها را با بالگردی با طرح یک ملخ اصلی و با هزینه‌ای کمتر رفع کرد.

در عین حال در بالگردی مانند شینوک، وجود هر دو ملخ در تمام شرایط لازم است و اشکال در یکی از ملخ ها یا از دست رفتن آن، می‌تواند کنترل بالگرد را به طور کامل از دست خلبان خارج کند. در حالی که در بالگردهای دارای یک ملخ اصلی و یک ملخ دم، با متمایل کردن بالگرد به یک سمت در صورت نداشتن سرعت اولیه، کاهش اهرم کالکتیو و اجرای فرایند #Autorotation شانس نجات از چنین مشکلی بسیار بالاتر است.

#Question #Tandem_design #CH_47
@armyir