‌
زخم ناسور سردشت
و
مسئولیت اجتماعی ما
✍️رئوف آذری٭

https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1618

جان ایزو، در فصلی از کتاب "به پاخاستن برای مسئولیت اجتماعی" آورده است:

" رهبری، یک جایگاه نیست. رهبری این نیست که شما در کجای چارت سازمانی قرار دارید. ‌ رهبری، یک تصمیم است مبنی بر اینکه می خواهید  به طریقی مثبت بر دیگران تٲثیرگذار باشید."

امروز شنبه سی ام تیرماه،
در خیابان اصلی سردشت
_شهر صلح و مهربانی_ با صحنه ای زیبا مواجه شدیم:

شهروندی مسئولیت شناس، جلوی دفتر بنگاه املاک خویش، چند گلدان رنگارنگ مزین شده با گل های شمعدانی را بر میله ای آویزان کرده و قسمت بالایی میله هم، تابلویی با این عنوان زیبای کوردی، نصب کرده بود:

"با شار، جوانتر کەین"

کە فحوای آن، چنین می شود:

"شهر را زیباتر کنیم" ..

کیان یحیی پور، که پشت میز مدیر آژانس املاک و مسکن، نشسته بود، توضیح داد:

"شهرمان، هزار تا زخم ناسور دارد و هزار توی تاریک و ناپیدا!

همه هم از مسئولان و شهردار انتظار دارند، کاری کنند!

تصمیم گرفتیم از خودمان شروع کنیم. میله ها را از بخش ضایعات شهرداری گرفتیم و گلدان ها را از قوطی رُب ساندویچی ها...
کمی رنگ و مقداری خاک و چند گُل شمعدانی و سرسوزنی ذوق چینش...

با یکی شروع کردیم و دوستانی تشویق شدند و بعد پیجی در شبکه های اجتماعی ساختیم و اینک به بیش از ده تا رساندیم و همچنان هم داوطلب داریم و حتی می توان به ذوق و سلیقه بازاریان و دیگر شهروندان سپرد تا تداوم پیدا کند"

آفرین و احسنتش بگفتیم و از طرح محلات سبز بلوطبانان پا به رکاب_کوی آشتی- برای شان مثال آوردیم و اینکه شهر با راهبرانی خود مسئول دان ساخته می شود و اینان اند که عامل تغییر می شوند  و...

مسیری  را سوار تاکسی شدیم و در نبش پرترددترین خیابان شهر(کمربندی)هم چندنمونه پشت سرهم دیدیم و درودشان گفتیم.

ما باور داریم زخم های شهرمان و کشورمان  با تیمارگری کیان های نوعی، تیمارشدنی است.

قطع یقین اگر زوم دوربین و زاویه چشمانمان را خوب تنظیم کنیم و خوب بشنویم،  کیان های نوعی در این شهر و جغرافیا بیش یافتنی اند که باید قدردان شان بود و در تکثیر و افزودن شان، همت گماشت..

ما بلوطبانان پابه رکاب،
قدردان شان هستیم و تمام قد کنارشان خواهیم ایستاد تا بلکه، این راهبران سبزاندیش شهر تکثیر گردند و صلح را دامنه دارتر کنند.

---
٭کنشگر صلح و محیط زیست، تسهیلگر بلوطبانان پا به رکاب

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#زخمهای_ناسور_شهر
#مسئولیت_من
#شهر_صلح_و_مهربانی
#شهر_را_زیبا_کنیم
#کیان_یحیی_پور

@oaktree_loverbikers

سلام دکترجان

چقدر به این گفتن ها و نوشتن ها و شهادت بر پاکی و سلامت و وجدان نیک این مردمان دادن ها نیازمندیم...

بگذار از تجربه مان در این نیک گویی ها برای مخاطبان تان گزارش کنم  تا دل سیری از شعف برگیرند:
"ابتدای دهه ۹۰آنگاه که هژمونی داعش، گوش فلک را کر و رسانه را انبار کرده بود و مردمان از آدمیت شان هم شرمسار بودند، عزم جزم کردیم بر خلاف طبع روز رسانه و هژمونی اخبار قتل و خشم و خیانت، کمپینی راه بیندازیم به نام #مهربانی_های_کوچک

اول از خود شروع کردیم:
عادت دادن چشم به بهتر و زیبا دیدن
اهتمام به نکو شنیدن ها و گوش بستن ها بر آنچه نشاید شنید

عکسبرداری و تصویربرداری از اتفاقات خوب پیرامونی و گزارش تصویری و نوشتاری آن...

اول یافتن ها دشوار بود ولی وقتی متمرکز شدیم، هر روز بهانه ای داشتیم تا مهربانی کوچک خود و دیگری را گزارش کنیم.

اندی گذشت و چهارصد گزارشگر مهربانی از اقصی نقاط کشور و حتی خارج کشور جذب کردیم.

هر روز و هفته و ماه، چندین و چندها گزارش مهربانی داشتیم به نحوی که حقیقت امر ما فرصت نگارش نمی یافتیم...

چون چشم و گوش و دوربین و قلم مان، عادت کرده بود روی نکویی ها، مهربانی ها و صلح ها تمرکز کند...

اکنون فرصت طلایی ای در کشور ما خلق شده تا بیشتر روی مهربانی ها تمرکز کنیم و صلح بیشتر رونق گیرد...

چرا چنین نکنیم که خیل نکومنشان در جمع مان بسیار اما حجب و حرمت و منزلت شان، مجالی برای خوداظهاری نمی دهد..
مگر این قصاب نکوخصال و راننده تاکسی بزرگ منش، فرصتی برای ابراز خود داشتند و اگر دارند آیا توان یا رمق و یا حتی انگیزه و مجالی برای خود ابرازی دارند؟

اصلا" مگر اخلاق و تواضع و ستر و توصیه نگذار دست راستت به چپت، حسنات را نمایش دهد، می گذارد تا کسان از نکوخصالی شان گزارش کنند؟

باور کنیم در سرزمین مان بسیار اند اما کم قلم و زبان و دوربینی، گزارش شان می کند...

مرحبا به جنابعالی که این دو نکوخصال را معرفی کردید🙏❤️

فرصت طلایی برای صلح سازی در گُهرسرزمین ایران
✍️رئوف آذری*

"یاد من باشد
کاری نکنم که
به قانون زمین بر بخورد"
سهراب سپهری


جغرافیای زیست مشترک ما، همان جا که ایران می نامندش، لبریز است از عناصر صلح ساز که هریک اگر در بزنگاه های تاریخی مورد توجه و امعان نظر صاحبان قدرت و منزلت قانونی، کاریزماتیکی و ملت اعم از کنشگران عرصه های مختلف قرار می گرفت، قطع یقین ایرانی بهتر از امروز و ملتی شادتر و راضی تر از اکنون  را شاهد می بودیم!

عناصری چون چهارمنطقه آب وهوایی در یک فصل، رنگین کمان اقوام، زبان، ادیان، مذاهب، و نیز هنر و موسیقی، آواز و ادبیات، نام ها، نمادها، و معماری سرشار از شعر و شعور  و..

ادامه در ...

https://B2n.ir/t36798
----
🌹❤️🌹
#بنیاد_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#انتخابات_ریاست_جمهوری
#دولت_چهاردهم
#فرصت_صلح_سازی
@sopskf

ما راه های رفته بسیاری در این جغرافیا، در تعامل و ارتباط با هم طی کرده ایم و خوب می فهمیم که چه مصیبت ها که به جهت خودخواهی های فردی، تعصبات کور مذهبی، سیاست ورزی های دگری پندار و دگری ساز، حکومت-دولت برساخت دستان قدرت پوشالی بر جان و جهان زیست همدیگر وارد و بار نکرده ایم و نیک هم می دانیم که مرور برخی کنش های مهرورزانه و صلح ورزمان، چه سان، نکو محیط زیست خود و مخاطب و هموندمان را ساخته است..

اینجاست که می طلبد جملگی از تاریخ زیست ناصلح درازدامن خود درس گیریم و تمام عیار، بر چشمان مثبت کاو، شنیدن های دگریار و کُنش های محیط پالا متمرکز شویم و صلح را نه فقط در شعار و کلام، بلکه در عمل، یار و یاور باشیم که این فرصت طلاییِ منتخب قانون محور، شایسته سالار، صلح باور و یاور، قطع یقین در صورت عدم استقبال سیستم حاکمیت، کابینه دولت، قانون، قضا و حوزه، دانشگاه، مدرسه و خیابان و ... زدست خواهد رفت...

از همین امروز،باید قدر این موهبت فرصت طلایی دولت وفاق و همگرایی،همدلی و همنوایی را درک کرد و آستین همت بالازد و کاری کرد تا کابینه دولت، کابین صلح یاری و دولت برآمده از شور حضور آن چندده درصد مشارکت کننده، دل به دست آر آن چندده درصدمنتقد، تحریم کننده انتخابات، عزلت گزین، خارج نشین و نیز آن چندده هزار و... مخالف باشد و نهایت دولت چهاردهم، به فحوای واژه، دولت صلح یار، لقب گیرد.

ما که حتی اگر تنها هم بمانیم در این مسیر بوده، هستیم و باقی خواهیم ماند و می طلبیم حاکمیت و اراده تنش زدای داخلی و خارجی اش،
رییس جمهور منتخب و کابیته وفاق طلبش،

گروه ها، جریان ها، انجمن ها و جمیع ذی نفعان و صاحبان تکلیف و دوستداران زیست همدلانه و توسعه خواهان ایران زمین هم کمک کنند،
سهراب گفتنی:

" کاری نکنیم به قانون زمین بر بخورد"

قطع یقین، مٲموریت و رسالت دولت در این بُرهه بیش از همه و تلاش فعالان فرهنگ صلح نیز در راستای تغییر گفتمانی، مساعدت علمی، عملی، راهبری و رصد اتاق فکر کابینه و اقدام دولت، بیش از همه...

به امید کاربست خرد و عقلانیت، شور و شعور و شعف ملی و صلح دامنه دار سرزمینی...

"صُبح است بیا دوباره پرواز کنیم
‌ دروازه  دل به دوستی  باز کنیم
دیروز که رفت رفته را غم نخوریم
  یک روز  دگر به  شوق  آغاز  کنیم"
و
فرصت طلایی صلح سازی امروز، تدبیر و مهار کنیم..
------
*کنشگر صلح و محیط زیست


🌹❤️🌹
#بنیاد_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#انتخابات_ریاست_جمهوری
#دولت_چهاردهم
#فرصت_صلح_سازی
@sopskf

۵۳ سال قبل تر، ملاوسیم  فرزند ملاعبدالله باغ شیرین، از اهالی روستای بێلۆکە از توابع شهرستان میرآباد(منطقه سردشت)، در  نقطه ای به نام  داربڕان پایین دست شهر میرباد، ‌به سمت رودخانه زاب، درخت گلابی وحشی را پیوند می زند.

🔹این درخت پرثمر، هرساله حدود یک تن گلابی ثمر می دهد و بیش از  نیم قرن است، رهگذران  این مسیر، گلابی تُرد و تازه و خوش طعم نصیب می برند و ملا وسیم را دعا می کنند.
__
*سپاس از کاک محمدبزم آرا، بلوطبان پا به رکاب میرآباد
🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سهم_من_از_صلح_سازی
#درختان_خیریه
#درخت_گلابی_ملاوسیم

@sopskf

🔸سلامی لبریز ازعشق و سجده ای بر خاک پاک دروازه شهر صلح و مهربانی

اینجا ورودی سردشت است و عبدالله صدیقی، سایکل توریست خراسانی، پس از سفر سه هزار کیلومتری اش، در آستانه ورود به شهر، به احترام خون شهدای شیمیایی، تاب آوری جانبازان شیمیایی و پیام صلح و مهربانی فعالان سردشت، پیشانی بر خاک سایید ...

۲۱مرداد ۱۴۰۳

🌹❤🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#سهم_من_از_صلح_سازی

@sopskf

#عبدالله_صدیقی،
ایثارگر  دوران جنگ با سابقه ۲۷ ماه خدمت در جبهه،
این روزها،
پا به رکاب شده و از زادگاهش #تایباد  در خراسان جنوبی تا به #سردشت-شهر صلح و مهربانی-،حدود سه هزار و پانصد کیلومتر را از شرق به غرب میهن پُرگُهر پیموده،  تا با ساییدن پیشانی بر این خاک مقدس، مراتب احترام خود به خون شهدا و تاب آوری جانبازان شیمیایی سردشت را  ابلاغ  و بر هموندی خود با  فعالان صلح و محیط سردشت در راه دشوار صلح سازی،  تٲکید نماید.

فعالان صلح و محیط زیست سردشت و بە ویژە بلوطبانان پا به رکاب، ضمن پیشوازی و مشایعت ۳۰ کیومتری، طی  دو شبانه روز  فرصت بازدید از محل اصابت بمب های شیمیایی و برخی  نمادهای صلح و مهربانی در مناطق گردشپذیر این شهر را  برای آن عزیز باهمت میسور ساختند و در نهایت ایشان را با شعار صلح و مهربانی به سمت بانه، بدرقه کردند.

این مرد بزرگ، قبل از خروج از سردشت، متعهد شدند تا مسئولیت خطیر #سفیر_صلح_و_مهربانی سردشت را در ادامه مسیر بر دوش کشند.

سپاس همت این بزرگ را..

🌹❤🌹

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#صلح_نوازی
#سهم_من_از_صلح_سازی

@sopskf

سردشت،
شهر صلح و مهربانی

مورخی بومی، اشاره می کند که در روزگارانی نه چندن دور که از نعمت برق و تجهیزات سردکُن چون یخچال، بی بهره بودیم، در چند نقطه اطراف شهر و پای قله ستبر #گرده_سور، چاله های برفی یافتنی بودند که برای فصول گرم، برف را پس انداز می کردند.

اغلب، صاحبان این چاله برف ها و خیرین شهر، #کوزه_های_آب خیریه در معابر قرار می دادند تا رهگذران تشنه را، رفع تشنگی نذر کنند که مشهورترین،کوزه برفابی احمدی نازه،بوده است.

این اواخر، در کوچه #حەسار، مشاهده کردیم که در گوشه ای از دیوار حیاط ساختمان خانواده #حاج_اسماعیل_نیک_پی،
آبسردکُنی جاگذاری شده، که در کسری از ثانیه، مهمان ویژه بلوطبانان پا به رکاب وسایکل توریست تایبادی را سیراب کرد.

یادی شد از روزگاران مهربانی های کوچک و بزرگ گذشتگان و پیوند آن با ده ها پروژه کوچک و بزرگ مهربانان امروزی سردشتی و چه حظ بردیم از #بازفرینی_مدرن سنت های نکوی دیروز ...

مرحبا بر این مردم که نه با فریاد رنج ها، بلکه با فرآوری سنت های نکو، سرشت فرهیختگی شان را به نمایش می گذارند.

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#شهر_صلح
#مهربانی_های_کوچک
#کوزه_های_برفابی


@sopskf

🖊 در تقدیس «صلح» 

✍️محمدحسین روانبخش

🔸تازه در مطبوعات شروع به کار کرده بودم. یک همکار و دوست جدیدم داستان کوتاهی نوشته بود که داد بخوانم و نظرم را بگویم. داستان درباره سربازی بود که در جنگ حاضر به جنگیدن نبود، حمله که شروع می‌شود با سربازان دیگر به طرف دشمن می‌دود ولی خودش را زمین می‌اندازد و در طول جنگ شبانه همان‌جا ثابت می‌ماند. در این ساعت‌های طولانی و دشوار با خود فکر می‌کند که چطور برای همیشه از جنگ بگریزد، نقشه می‌کشد که فرار کند یا خودش را مجروح کند، دعا می‌کند که آن‌شب را زنده بماند، به خانواده‌اش فکر می‌کند و... صبح که می‌شود حمله پایان یافته و اطرافش دیگر خبری نیست، برمی‌خیزد و منفجر می‌شود. او در طول شب روی مین خوابیده بود.

🔸هنوز مزه خواندن داستان زیر زبانم است و پیام زیبایی که داشت: در جنگ همه قربانی هستند، چه آن‌که می‌جنگد و چه آن‌که از جنگ می‌گریزد. جنگ چیز خوبی نیست! این را ما، نسلی که نوجوانی‌اش را با جنگ، با آژیر قرمز، با شهادت جوان‌های فامیل و محله، با کندن پناهگاه در حیاط مدرسه و تقدیس جنگ گذرانده، نسلی که جوانی‌اش را با مصیبت‌های بعد از جنگ تباه شده دیده و نسلی که هنوز هم سایه جنگ را بر سر کشور و خانواده‌اش می‌بیند، خوب می‌فهمد.

🔸این واقعیت را زنده‌یاد قیصر امین‌پور، به زبانی دیگر هم گفته بود، از زبان شهیدی که در لحظه پایان حیات خویش، آرزویی دیگر برای دیگران داشت:
شهيدی كه بر خاك می‌خفت
سرانگشت در خون خود می‌زد و می‌نوشت
دو سه حرف بر سنگ:
«به اميد پيروزی واقعی
نه در جنگ،
كه بر جنگ!»

🔸 در جایی و در همان سال‌های جوانی از محسن مخملباف خوانده بودم که «من چه کنم که صلح را حتی بر عدالت ترجیح می‌دهم. چرا که می‌پندارم ملت‌ها در نبود عدالت، نیمی از هستی خود را از دست می‌دهند اما در نبود صلح، همه آن را» (دیدن و ندیدن، ص ۵۹) و سال‌ها پس از آن این واقعیت را در غزه می‌بینم. 

🔸 می‌دانم که آرزوی صلح، آرزوی محالی است، همیشه جنگ‌طلبان و دژخیمانی چون چنگیز و هیتلر و نتانیاهو هستند. تاریخ‌دانی چون ویل دورانت نوشته است که «صلح فقط یک کلمه است!» اما من دلم می‌خواهد آنچه برای من، برای خانواده‌ام و برای هموطنانم مبنا و نزدیک و محتمل‌ترین گزینه ممکن باشد، همین «یک کلمه» باشد، کلمه‌ای که از آن «یک کلمه» دیگر که از دوران ناصری آرزوی ایرانیان است (قانون) هم مهم‌تر است!


نقل از:
🆔 @sokhanranihaa

----
#بازنشر
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#موهبت_صلح
@sopskf

چند سال قبل، با دوستی در فضای پُرابهام شبکه های اجتماعی، گفت و گویی انتقادی داشتیم که در نهایت، به مجادله ای دلگزا منتهی شد.

دقایقی نگذشته بود که از هر طرف، سیل عنایت و لطف دوستان ساری و جاری شد و هریک به نحوی، آن ذات ناچسب با چنین واکنشی و رویه غیر معمول مرا یادآور شده و سئوال کردند.🙏

گرچه هنوز هم خود را محق می دانم اما از شما چه پنهان، از آن تندی در سخن و قلم، احساس بدی یافتم و بلافاصله فردای روز، با آن عزیز، قراری گذاشتم و بر سفره شامی، هر آنچه که نیاز بود تا از آن فضای ابهام فاصله گیریم، در حق همدیگر ادا کردیم و در کمال سبکی دل و پالایش ذهن، از همدیگر خداحافظی کردیم.

شب دیر وقت بعد برگشت، قصد داشتم چند جمله ای بنگارم تا حس خوبم را به آن عزیز منتقل کنم که در همین اثنا، پیامی منقول از دوست، برادر و استاد نازنینم دکتر محمدخانی بر صفحه گوشی ظاهر شد.

چند جمله ای، بر پیشانی مطلب منقول چسباندم و بدون کم و کاست، به آن عزیز رساندم.

امروز و بعد از چندسال، چشمانم مجدد به پیام منقول واصله، منور شد و مناسب دیدم که آن را اینبار با هموندان عزیزم در این صفحه به اشتراک بگذارم بلکه همه ما از بهلول های زمانه، نکته ای برگیریم و با داشته های بیش خود، تلفیق تا شاید معجونی از خوردن سالم، سخن گفتن احسن و خوابیدنی نکو، بهره مند شویم.👇                    
____  
           بهلول و جنید بغدادی

شیخ جنید عازم سفر شد،و مریدان به دنبال او، شیخ احوال بهلول را پرسید.

گفتند او مردی دیوانه است. گفت او را طلب کنید که مرا با او کار است. پس  او را در صحرایی یافتند.

شیخ پیش او رفت و در مقام حیرت مانده، سلام کرد.
بهلول جواب سلام او را داده پرسید چه کسی هستی؟
عرض کرد شیخ جنید بغدادی.

فرمود تویی که مردم را ارشاد می‌کنی؟ عرض کرد آری..

بهلول فرمود: طعام چگونه می خوری؟
عرض کرد اول بسم‌الله می‌گویم و از پیش خود می‌خورم و لقمه کوچک برمی‌دارم، به طرف راست دهان می‌گذارم و آهسته می‌جوم و به دیگران نظر نمی‌کنم و در موقع خوردن از یاد حق غافل نمی‌شوم و هر لقمه که می‌خورم بسم‌الله می‌گویم و در اول و آخر دست می‌شویم...

بهلول برخاست و دامن بر شیخ فشاند و فرمود:
تو می‌خواهی که مرشد خلق باشی در صورتی که هنوز طعام خوردن خود را نمی‌دانی و به راه خود رفت.

مریدان شیخ را گفتند:
یا شیخ این مرد دیوانه است.
خندید و گفت: سخن راست از دیوانه باید شنید و دنبال او رفت.

بهلول پرسید چه کسی؟ جواب داد: شیخ بغدادی که طعام خوردن خود را نمی‌داند.
بهلول فرمود آیا سخن گفتن خود را می‌دانی؟

عرض کرد آری.
بهلول پرسید چگونه سخن می‌گویی؟
عرض کرد سخن به اندازه می‌گویم و بی‌حساب نمی‌گویم و به قدر فهم مستمعان می‌گویم و خلق را به خدا و رسول دعوت می‌کنم و چندان سخن نمی‌گویم که مردم از من ملول شوند .پس هر چه تعلق به آداب کلام داشت بیان کرد.

بهلول گفت گذشته از طعام خوردن سخن گفتن را هم نمی‌دانی..

پس برخاست و دامن بر شیخ افشاند و برفت.

مریدان گفتند یا شیخ دیدی این مرد دیوانه است؟ تو از دیوانه چه توقع داری؟
جنید گفت مرا با او کار است، شما نمی‌دانید.
باز به دنبال او رفت تا به او رسید.

بهلول گفت از من چه می‌خواهی؟ تو که آداب طعام خوردن و سخن گفتن خود را نمی‌دانی، آیا آداب خوابیدن خود را می‌دانی؟

عرض کرد آری.
بهلول فرمود چگونه می‌خوابی؟ عرض کرد چون از نماز عشا فارغ شدم داخل جامه‌ خواب می‌شوم، پس آنچه آداب خوابیدن که از حضرت رسول (ص) رسیده بود بیان کرد.

بهلول گفت فهمیدم که آداب خوابیدن را هم نمی‌دانی.

خواست برخیزد جنید دامنش را بگرفت و گفت ای بهلول من هیچ نمی‌دانم، تو را به خدا مرا بیاموز.

بهلول گفت چون به نادانی خود معترف شدی تو را بیاموزم.   

بدانکه اینها که تو گفتی همه فرع است و اصل در خوردن طعام آن است که لقمه حلال باید و اگر حرام را صد از این گونه آداب به جا بیاوری فایده ندارد و سبب تاریکی دل شود. جنید گفت آفرین ،

و در سخن گفتن باید دل پاک باشد و نیت درست باشد و آن گفتن برای رضای خدای باشد و اگر برای غرضی یا مطلب دنیا باشد یا بیهوده و هرزه بود.. هر عبارت که بگویی آن وبال تو باشد. پس سکوت و خاموشی بهتر و نیکوتر باشد.

و در خواب کردن این‌ها که گفتی همه فرع است. اصل این است که در وقت خوابیدن در دل تو بغض و کینه و حسد دیگران نباشد   
       
   @mxani
---
بازنشر:
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#شبکه_همرسانی

@sopskf