Forwarded from كاوه مدنى | Kaveh Madani
روز همدلی با زمین و در زمین!
رئوف آذری*
امروز دهم فروردین برابر با سی ام مارس ۲۰۱۹ #روز_جهانی_زمین است.
روزی که در آن کنشگران و شهروندان جهان همت می گمارند در راستای ارج نهادن #زمین، این مادر زندگی و مهد آرامش و آسایش، حداقل کار ممکن را که #خاموشی وسایل الکتریکی اضافی و به ویژه #لامپ_های_روشنایی است، همدلانه و باهم عملی کنند.
در این روز در ساعت و دقیقه ای معین، سراسر زمین خاموش می شود تا دقایقی بیاساید!
#همدلی نمادینی که در این روز بین شهروندان جهانشهر اتفاق می افتد چنان رهگشا و پیش برنده است که اگر در بین لایه های انسانی نیز الگو شود و ساری، #جهان_زیباتری خواهیم داشت که در آن چون #کنشگران_رشت #حلقه_همدلی می زدیم و "سرود #سیاره_عشق عبدالجبارکاکاوند را همخوانی می کردیم و هیچ بحرانی، نفس مان نمی برید، می برید؟!
" ما ساکن #سیاره_عشق ایم
آرامش ما وقت سرسختی ست
همسایگی با خاک و باد و آب
زیباترین رویای خوشبختی ست
پروانه های باغ آوازیم
نیلوفران آبی خاموش
ما جنگلی سرزنده و سبزیم
واکرده سمت آسمان آغوش
دنیای ما اندازه ی ما نیست
دنیای جنگ و عاری از شادی
ما #شهرهای_تازه می سازیم
سرشار #صلح و #عشق و آبادی
یک آسمان آبی زمین پاک و بهاری
آغوش پرواز پرستو با قناری
شهری که پاکی هاش بی اندازه باشه
شهری که تا جون داره #شهر_تازه باشه
همسایه ی دیوارهای سرد
در شهر غوغا و صدا و شور
گاهی به #عشق و #دوستی محتاج
گاهی به رنج زندگی مجبور
دست من و تو از شب تیره
بی معجزه خورشید می سازه
یک آسمان آبی زمین پاک و بهاری
آغوش پرواز پرستو با قناری
شهری که پاکی هاش بی اندازه باشه
شهری که تا جون داره #شهر_تازه باشه"
@sopskf
----------
*فعال صلح و مهربانی، کنشگر سواد رسانه ای
**تصویر:پاسداشت روز زمین در رشت
------
https://www.instagram.com/p/BvnbBQql3xb/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=w41y5apmmaej
رئوف آذری*
امروز دهم فروردین برابر با سی ام مارس ۲۰۱۹ #روز_جهانی_زمین است.
روزی که در آن کنشگران و شهروندان جهان همت می گمارند در راستای ارج نهادن #زمین، این مادر زندگی و مهد آرامش و آسایش، حداقل کار ممکن را که #خاموشی وسایل الکتریکی اضافی و به ویژه #لامپ_های_روشنایی است، همدلانه و باهم عملی کنند.
در این روز در ساعت و دقیقه ای معین، سراسر زمین خاموش می شود تا دقایقی بیاساید!
#همدلی نمادینی که در این روز بین شهروندان جهانشهر اتفاق می افتد چنان رهگشا و پیش برنده است که اگر در بین لایه های انسانی نیز الگو شود و ساری، #جهان_زیباتری خواهیم داشت که در آن چون #کنشگران_رشت #حلقه_همدلی می زدیم و "سرود #سیاره_عشق عبدالجبارکاکاوند را همخوانی می کردیم و هیچ بحرانی، نفس مان نمی برید، می برید؟!
" ما ساکن #سیاره_عشق ایم
آرامش ما وقت سرسختی ست
همسایگی با خاک و باد و آب
زیباترین رویای خوشبختی ست
پروانه های باغ آوازیم
نیلوفران آبی خاموش
ما جنگلی سرزنده و سبزیم
واکرده سمت آسمان آغوش
دنیای ما اندازه ی ما نیست
دنیای جنگ و عاری از شادی
ما #شهرهای_تازه می سازیم
سرشار #صلح و #عشق و آبادی
یک آسمان آبی زمین پاک و بهاری
آغوش پرواز پرستو با قناری
شهری که پاکی هاش بی اندازه باشه
شهری که تا جون داره #شهر_تازه باشه
همسایه ی دیوارهای سرد
در شهر غوغا و صدا و شور
گاهی به #عشق و #دوستی محتاج
گاهی به رنج زندگی مجبور
دست من و تو از شب تیره
بی معجزه خورشید می سازه
یک آسمان آبی زمین پاک و بهاری
آغوش پرواز پرستو با قناری
شهری که پاکی هاش بی اندازه باشه
شهری که تا جون داره #شهر_تازه باشه"
@sopskf
----------
*فعال صلح و مهربانی، کنشگر سواد رسانه ای
**تصویر:پاسداشت روز زمین در رشت
------
https://www.instagram.com/p/BvnbBQql3xb/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=w41y5apmmaej
Instagram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی
روز همدلی با زمین و در زمین! رئوف آذری* امروز دهم فروردین برابر با سی ام مارس ۲۰۱۹ #روز_جهانی_زمین است. روزی که در آن کنشگران و شهروندان جهان همت می گمارند در راستای ارج نهادن #زمین، این مادر زندگی و مهد آرامش و آسایش، حداقل کار ممکن را که #خاموشی وسایل الکتریکی…
Forwarded from اتچ بات
عارفان آهسته راه می روند🌍
عارفان روی زمین آهسته راه می روند، نه برای اینکه دویدن بلد نیستند. آهسته راه می روند تا خاک را نیازارند زیرا می دانند این خاک نیست، این تن هزاران هزار عاشق و معشوق است که پیش از ما زاده شدند، که پیش ما زندگی کردند، که پیش از ما خاک شدند.
این خاک نیست این مزار خیال و خاطره است.
ما پا می گذاریم روی دستها و پاها و چشم ها و سرها. ما پا می گذاریم روی قلب هایی که روزی می تپدیدند. ما پا می گذاریم روی سینه هایی که روزی از نفس پر بودند. ما پا می گذاریم روی لب هایی که روزی از آنها بوسه و لبخند می چکید.
عارفان آهسته راه می روند، زیرا می خواهند زمین را رعایت کنند و به زندگان احترام بگذارند، به مردگان نیز.
زدم تیشه یک روز بر تلِ خاک
به گوش آمدم ناله ای دردناک
که زنهار اگر مردی آهسته تر
که چشم و بناگوش و روی است و سر
(سعدی)
🌍#دوم_اردیبهشت_روز_زمین
#زمین_را_رعایت_کنیم
#سعدی
#در_فضیلت_آهستگی
✍️#عرفان_نظرآهاری
🌍@erfannazarahari
عارفان روی زمین آهسته راه می روند، نه برای اینکه دویدن بلد نیستند. آهسته راه می روند تا خاک را نیازارند زیرا می دانند این خاک نیست، این تن هزاران هزار عاشق و معشوق است که پیش از ما زاده شدند، که پیش ما زندگی کردند، که پیش از ما خاک شدند.
این خاک نیست این مزار خیال و خاطره است.
ما پا می گذاریم روی دستها و پاها و چشم ها و سرها. ما پا می گذاریم روی قلب هایی که روزی می تپدیدند. ما پا می گذاریم روی سینه هایی که روزی از نفس پر بودند. ما پا می گذاریم روی لب هایی که روزی از آنها بوسه و لبخند می چکید.
عارفان آهسته راه می روند، زیرا می خواهند زمین را رعایت کنند و به زندگان احترام بگذارند، به مردگان نیز.
زدم تیشه یک روز بر تلِ خاک
به گوش آمدم ناله ای دردناک
که زنهار اگر مردی آهسته تر
که چشم و بناگوش و روی است و سر
(سعدی)
🌍#دوم_اردیبهشت_روز_زمین
#زمین_را_رعایت_کنیم
#سعدی
#در_فضیلت_آهستگی
✍️#عرفان_نظرآهاری
🌍@erfannazarahari
Telegram
attach 📎
Forwarded from بلوطبانان پا به ركاب (Raouf Azari)
جنبش تٲمین نیازهای سبز جوانان شهر صلح و مهربانی
https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/841
این روزها، همه زخم خورده ایم و در جنبش هایی که جامعه شناسان و اهل سیاست، چندین و چندها عنوان بر آن می گذارند و باز هم در فهم نوع کنش و خواست زنان و نسل جوان و ویژه آنانی که با نسل زِد، طبقه بندی می شوند. کم می آورند، گرفتاریم
اما کمی که درنگ کنیم واقعیت هایی را می بینیم که ستمی نابخشودنی خواهد بود اگر باز مدعای دشواری فهم این نسل را داشته باشیم!
در همرکابی هایی که با جمع بلوطبانان پا به رکاب عزیزم، گاه و بیگاه به مسیرهای روستایی و نقاط صفر مرزی سردشت، برنامه ریزی می کنیم با زنانی مواجه می شویم که چون #دایکه_پیروزه، #یوسف شان در معبر کولبری از فاصله یک متری توسط تفنگدار مرزی تیر خورده و ناقص شده است اما باز دست بر آسمان، شاکر یزدان و سپاسگزار آن تفنگدار است که می توانست تیر آخر را هم شلیک کند و نکرد! (قبلا داستان این مادر بیتوشی در صفحه بنیاد توسعه صلح و مهربانی، همرسانی شده است)😭
بسیار با کودکان، نوجوانان و جوانانی در روستاها، روبه رو می شویم که در زمین های خاکی، شیب دار و سنگلاخی چنان پر شور و نشاط، فوتبال و والیبال بازی می کنند، انگار که در ورزشگاه های بزرگ ملی توپ می زنند و جالب که اکثرشان، پس از یک شب بیداری در مسیر جان ستان کولبری یا در پایان یک روز کار یدی یا کمک به والدین در کشت و زرع وبرداشت محصول، وارد میدان شده اند و آنگاه که پای درد و دل شان، می نشینی، آرزوی بزرگ شان، داشتن یک زمین محصور بازی است که توپ شان را بتواند از غلتیدن در سراشیبی تند و گرفتن مجال و نفس بازی، برهاند!
به حکم علاقه مان به روحیات نوجوانان و جوانان، گاه نیز در اثنای بازی، یار کمکی شان می شویم و آنگاه بهتر فهم می کنیم آرزوی یک زمین استاندارد بازی، نزد آنان چه رٶیای دل انگیزی است..
در تصاویر پیوست، چند تصویر مربوط به روستای بیتوش، محل ملاقات مان با دایکه پیروزه و یوسف تیر خورده اش، در نقطه صفر مرزی سردشت است که به فاصله چندماه، تصویربرداری شده اند ولی حجم تفاوت، از زمین خاکی تا زمین فنس کشی شده و البته مسطح و چمن مصنوعی شده مشهود است..
کاش، این یک بار هم می توانستیم شور و شعف داشتن زمین چمن را با آن عزیزان شریک می شدیم..
این تفاوت محصول همت و پیگیری نماینده شهرستان در مجلس شورا، فرماندار، سایر متولیان و پاسخ به یک نیاز نسل امروزی است که همه اعجوبه شان می پندارند و از شور و شرِّشان نگرانند!
طبق اعلان، این نسخه در چند روستای دگر شهرستان نیز در شرف تکثیر است.
چه خردمندانه تصمیمی می بود که اگر حکمرانان، گاه گاه، چنین پاسخی همدلانه به خواست جوانان دیار صلح می دادند
و
چه دل انگیزتر می شد که خیرین فرهنگی نیز به این بخش ورود می کردند و همه با هم، جنبشی و پویشی برای پاسخ به نیازهای سبز کودکان، جوانان و زنان شهر صلح و مهربانی، خلق می کردیم و هر هفته و ماه و سال، زمین چمنی، ساختمانی آموزشی-مهارتی، و سکویی برای گفت و گو و هم شنویی در روستاها، افتتاح و تقدیم نسل پیشتاز و جمع پیشاهنگان جنبش روز می کردیم یا مجال شکل دادن محملی برای صلح کاوی، داشتیم و چنین در چنبره نگاه دگم سیاستی و بحران در پی بحران، گرفتار نمی شدیم...
این پویش و جنبش هاست که آینده یک سرزمین و زیست همدلانه شهروندان یک جغرافیا را تضمین می کنند و لازم است امروز این هزینه ها را تقبل کرد تا فردای زندگی جمعی مان سبزتر از امروز باشد.
بلوطبانان پا به رکاب، و بنیاد توسعه صلح و مهربانی، ضمن تشکر از متولیان مسأله شناس، همکار و خیرین علاقه مند، آمادگی دارند این پویش همه گیر و جامع را تا تحقق رٶیای هر روستا یک پروژه سبز، تسهیلگری و مدیریت کنند...
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#روستاوندی
#جنبش_پاسخ
#نیازهای_زیستی
#پویش_سبز
#زمین_های_ورزشی
@oaktreeloverbikers
@sopskf
----
تصاویر بیشتر
https://www.instagram.com/p/Ck5UYJnLDn4/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/841
این روزها، همه زخم خورده ایم و در جنبش هایی که جامعه شناسان و اهل سیاست، چندین و چندها عنوان بر آن می گذارند و باز هم در فهم نوع کنش و خواست زنان و نسل جوان و ویژه آنانی که با نسل زِد، طبقه بندی می شوند. کم می آورند، گرفتاریم
اما کمی که درنگ کنیم واقعیت هایی را می بینیم که ستمی نابخشودنی خواهد بود اگر باز مدعای دشواری فهم این نسل را داشته باشیم!
در همرکابی هایی که با جمع بلوطبانان پا به رکاب عزیزم، گاه و بیگاه به مسیرهای روستایی و نقاط صفر مرزی سردشت، برنامه ریزی می کنیم با زنانی مواجه می شویم که چون #دایکه_پیروزه، #یوسف شان در معبر کولبری از فاصله یک متری توسط تفنگدار مرزی تیر خورده و ناقص شده است اما باز دست بر آسمان، شاکر یزدان و سپاسگزار آن تفنگدار است که می توانست تیر آخر را هم شلیک کند و نکرد! (قبلا داستان این مادر بیتوشی در صفحه بنیاد توسعه صلح و مهربانی، همرسانی شده است)😭
بسیار با کودکان، نوجوانان و جوانانی در روستاها، روبه رو می شویم که در زمین های خاکی، شیب دار و سنگلاخی چنان پر شور و نشاط، فوتبال و والیبال بازی می کنند، انگار که در ورزشگاه های بزرگ ملی توپ می زنند و جالب که اکثرشان، پس از یک شب بیداری در مسیر جان ستان کولبری یا در پایان یک روز کار یدی یا کمک به والدین در کشت و زرع وبرداشت محصول، وارد میدان شده اند و آنگاه که پای درد و دل شان، می نشینی، آرزوی بزرگ شان، داشتن یک زمین محصور بازی است که توپ شان را بتواند از غلتیدن در سراشیبی تند و گرفتن مجال و نفس بازی، برهاند!
به حکم علاقه مان به روحیات نوجوانان و جوانان، گاه نیز در اثنای بازی، یار کمکی شان می شویم و آنگاه بهتر فهم می کنیم آرزوی یک زمین استاندارد بازی، نزد آنان چه رٶیای دل انگیزی است..
در تصاویر پیوست، چند تصویر مربوط به روستای بیتوش، محل ملاقات مان با دایکه پیروزه و یوسف تیر خورده اش، در نقطه صفر مرزی سردشت است که به فاصله چندماه، تصویربرداری شده اند ولی حجم تفاوت، از زمین خاکی تا زمین فنس کشی شده و البته مسطح و چمن مصنوعی شده مشهود است..
کاش، این یک بار هم می توانستیم شور و شعف داشتن زمین چمن را با آن عزیزان شریک می شدیم..
این تفاوت محصول همت و پیگیری نماینده شهرستان در مجلس شورا، فرماندار، سایر متولیان و پاسخ به یک نیاز نسل امروزی است که همه اعجوبه شان می پندارند و از شور و شرِّشان نگرانند!
طبق اعلان، این نسخه در چند روستای دگر شهرستان نیز در شرف تکثیر است.
چه خردمندانه تصمیمی می بود که اگر حکمرانان، گاه گاه، چنین پاسخی همدلانه به خواست جوانان دیار صلح می دادند
و
چه دل انگیزتر می شد که خیرین فرهنگی نیز به این بخش ورود می کردند و همه با هم، جنبشی و پویشی برای پاسخ به نیازهای سبز کودکان، جوانان و زنان شهر صلح و مهربانی، خلق می کردیم و هر هفته و ماه و سال، زمین چمنی، ساختمانی آموزشی-مهارتی، و سکویی برای گفت و گو و هم شنویی در روستاها، افتتاح و تقدیم نسل پیشتاز و جمع پیشاهنگان جنبش روز می کردیم یا مجال شکل دادن محملی برای صلح کاوی، داشتیم و چنین در چنبره نگاه دگم سیاستی و بحران در پی بحران، گرفتار نمی شدیم...
این پویش و جنبش هاست که آینده یک سرزمین و زیست همدلانه شهروندان یک جغرافیا را تضمین می کنند و لازم است امروز این هزینه ها را تقبل کرد تا فردای زندگی جمعی مان سبزتر از امروز باشد.
بلوطبانان پا به رکاب، و بنیاد توسعه صلح و مهربانی، ضمن تشکر از متولیان مسأله شناس، همکار و خیرین علاقه مند، آمادگی دارند این پویش همه گیر و جامع را تا تحقق رٶیای هر روستا یک پروژه سبز، تسهیلگری و مدیریت کنند...
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#روستاوندی
#جنبش_پاسخ
#نیازهای_زیستی
#پویش_سبز
#زمین_های_ورزشی
@oaktreeloverbikers
@sopskf
----
تصاویر بیشتر
https://www.instagram.com/p/Ck5UYJnLDn4/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب