#7_ta_iqtidor 
#2_mavsum
#1_kun
#Nasr

Qahramon ona

Bahor edi. Maktabdan uyga kelsam onam hovlimizdagi supada boshini ushlagancha oʻtiribdi. Avvallari onamni hech bunay ahvolda koʻrmagan edim. Qoʻrqib ketdim va beixtiyor "Oyi sizga nima boʻldi" deb yuborganimni oʻzib bilmay qolibman. Oyim sekin boshini koʻtarib, birdan seskanib ketdilar. Bildimki, mening kelganimni ham sezmagan. Oʻsha payt ichkaridan qoʻlida qandaydir hujjatga oʻxshagan qogʻozlar bilan akam chiqib keldi. "Oyijon, iltimos, men harbiy boʻlishim uchun qancha harakat qildim, oʻqidim. Nega qarshilik qilyapsiz? " deb yalina boshladi. Men gap nimadaligini tushungandek boʻldim va etim jimirlab ketdi.
Onam meni va akamni dadam vafotidan soʻng yolgʻiz oʻzi yer-u koʻkka ishonmay oʻzi katta qildi. Otam vafot etganlarida men endigina maktabda harflarni oʻrganayotgan edim. Otam polkovnik boʻlgan. Dadam aytilishi ham qiyin boʻlgan, oʻzi ham jirkanch, xullas men tushunmaydigan allaqanday jinoyatchilarni ushlash paytida ogʻir jarohat olib , kasalxonada men maktabga bormaydigan kun 4 marta kelguncha yotib keyin osmonga uchib ketibdilar. Onam shunday deb aytganlar.
Mana akam ham harbiy bilim yurtini tamomladi. Endi chegara qoʻshinga ishga ketmoqchi ekan. Onam esa yolgʻiz oʻgʻlim yonimda bo'lsin deb jon kuydirar edi.
Vaqt ham shamoldek uchib oʻtib ketdi. Mana oradan 1 yil oʻtdi. Akam harbiy qoʻshinda chegarachi boʻlib xizmat qiladi. Har kuni oyim bilan xabarlashib ularning duolarini oladilar. Shu qoʻngʻiroqlar bilan onam ovunib yurardilar.
Kuz payti edi. Hovliga chiqsam onam yana gʻamgin holda oʻtiribdi. Men buning sababini bilardim. Yaʼni akamdan mana 4 kundirki xat-xabar yoʻq.
- Oyi qoʻying, balki ishlari koʻpayib ketgandir - dedim ovutmoqchi boʻlib.
Oyim indamadi. Aslida bunday hollarda onamdan javob emas, balki uning bu gapni eshitgani katta gap edi. Shu tariqa kunlar oʻtaverdi. Hafta, oy oʻtdi. Onamning xavotiri meni ham tashvishga sola boshladi. Oxiri onamni bu xavotir yiqitdi, yotib qoldi. Onamning kechalari uxlamasdan yigʻlab chiqishlarini bilardim. Bechora oyimning ahvolini koʻrib yurak-bagʻrim ezilardi.
Bir kuni eshik taqillab qoldi. Onam
- Eshikka oʻzim qarayman, sen ishingni qilaver - dedi-da, sekingina oʻrnidan turdi. Zoʻrgʻa eshik oldiga borib eshikni ochdi. Darvoza oldida mahallamizning "rais buva"si (mahalladagi hamma uni rais buva derdi) qoʻlida xat bilan turardi. Xatni onamga tutqazdi. Onam xatni ochib u yogʻini koʻrdi, bu yogʻini koʻrdi, keyin rais buvaga horgʻin koʻz tashladi:
-Buni oʻzing oʻqib beraqol. Menda buni oʻqishga na savod bor, na koʻz nurim yetadi. Rais buva xatni allanimalar deb oʻqib berdi. Lekin xatni eshita olmadim. Rais buva ketgach onam uyga kirdi. Shunda oyimning yuziga qarab na quvonchini, na qaygʻusini anglab boʻlardi, faqat yigʻlardi.
- Oyi tinchlikmi -deb qoʻlidagi xatni olmoqchi bo'ldim. Onam esa xatga tikilgancha jim o'tirib qoldi. Oradan bir soatlarcha vaqt o'tdi. Oyim birdaniga shaxdam qadamlar tashlab oshxonaga kirib ketdi. Men oʻzimcha " Tovba, onam tuzalib qolibdimi" deb hayron qoldim. Sekin orqasidan borib moʻralasam bir nimalar pishirishning harakatiga tushgan. Yugurib borib xatni oldim. Xatda shunday soʻzlar bor edi:
Assalomu alaykum ona.
Avvalo sizga shuni maʼlum qilamizki, Oʻgʻlingiz oʻzining vatanparvarligi , mardligi bilan vatanimizni, sizni , tinchligimizni saqlab qoldi. Vatanga Amir Temur, Manguberdidek mard oʻgʻlon tarbiyalab bergan sizdek ona oldida bosh egamiz. Oʻgʻlingiz sog-omon, tez kunlarda oldiningizga boradi. Rahmat sizga qahramon ona!!!

✍ Botirova Goʻzal,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 9-"A" sinf oʻquvchisi

Bizni ijtimoiy sahifalarimiz
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#7_ta_iqtidor
#2_mavsum
#1_kun
#Nazm

Shunday insonlar bor...

Hayot deb atalmish qora qozonda
Yonib-kuyib oxir pishganlari bor.
Oʻzligin oʻzagin anglolmay yurgan,
Oʻzganing qoʻliga boʻlar ekan zor.

Shunday insonlar bor, yiqilsa nogoh,
Suyanib qolguvchi najot izlaydur.
Qayga borsa, oʻzin manfaatin oʻylab,
Falak yuzin koʻzlab, qanot izlaydur.

Shunday insonlar bor, yolgʻonni rost deb,
Kumushni oltinga qilar mushtarak.
Yolgʻon va'dalarin berar-u, ammo
Tosh suvga otilgandek ketar bedarak.

Shunday insonlar bor, doʻstingman deydi.
Foydang tegib tursa, qoʻling siqar u.
Gar yillarni yamlab kelsa bitta gʻam,
Qalbingni parchalab, joning siqar u.

Shunday insonlar bor, gʻiybatchi, makkor,
Oʻzganing aybini dunyoga yoyar.
Bilmaski, bu ishi hech qilmaydi kor,
Soʻng Jannat kalitin qoʻldan boy berar.

Yigʻlama nomardning mish-mishini deb,
Ogʻrinma hayotning yoz-u qishi deb,
Dunyoning boʻgʻuvchi tashvishini deb.
Oxir jon qiynalar oʻz qilmishin deb.

✍️: O‘razmetova Gulsevar,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 10-"B" sinf o‘quvchisi

Bizni ijtimoiy sahifalarimiz
👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌