#Bizning_ijod

Halima  Xudoyberdiyevaning "Onam, onama..." she'riga nazira

Dunyo ishlariga bo'ldim ovvora,
Joning omon bo'lsin bolam dedingiz.
Xasta bo'lsangiz ham onam bechora,
Bizga ko'p, o'zingiz oz-moz yedingiz.

O'zimni o'ylabman hammadanam ko'p,
Yuribman o'zimning tashvishlarim-la.
Onajonim, sizni eslamadim xo'p,
Yuzim yomg'ir bo'lar ko'zyoshlarim-la.

O'zgalarga yugurib, shahar- kentdaman,
Yo'limdan qaytarib kesatmadingiz.
Bu dunyoda mehmonman, manam ketaman,–
Deb nechun bir bora eslatmadingiz?!
Onam, onama...
           
✍ Anora Maqsudova,
Ogahiy ijod maktabining
7-"A" sinf o'quvchisi

🌐Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

🟦Telegram| 🟦Facebook|
🟦YouTube|  🟦Instagram

#Bizning_ijod

Sehrli pianinochi

(Jumanazar Yo‘ldoshning "Sir" hikoyasidan ta’sirlanib bitilgan mashqim) Farg‘onaga sayohat davomida

Qog‘ozga so‘zli rasm chizayotgan oppoq qora qalam va nihoyat so‘nggi nuqtasini qo‘ydi. Uni juda chiroyli qo‘llar bir maromda harakatlantirar edi. U qo‘llar xuddi toza suv kabi tiniq ko‘rinardi. Ammo u yozayotgan narsa oddiy yozuv emas, qanaqadir musiqaning notalariga o‘xshardi. U notalar shunchalik mukammal yozilganki, hech bir naqqosh yog‘ochga u kabi xatosiz naqsh o‘yib yasolmaydi. Bir muddat to‘xtab qalamni joyiga qo‘ygan o‘sha sirli kimsa notalari yozib tugatilgan sariq rangli kitobni yopdi. So‘ng asta o‘rnidan turib katta taxta stol ustida turgan o‘sha kitobni bag‘riga bosdi. Shu payt yoqimli shamol esib kimsaning xuddi sof qora bo‘yoq bilan bo‘yalganga o‘xshab turgan sochlarini uchirdi. So‘ng egnidagi qordan-da oppoq kuylagini ham uchirdi. Oppoq kuylak juda chiroyli va yumshoq edi. U kishi shamoldan juda erkin nafas oldi. Shamol uning ipakdek mayin sochlarini silab, erkalab keta boshladi. Shamol yigitning oldida shunchalar yoqimli esadiki, buni sezgan har kishining xayoliga shamoldan bahra olish keladi.
Osmonga o‘zining sirli nigohlari bilan qararkan, labida iliq tabassum paydo bo‘ldi. Moviy osmon va turli shakldagi bulutlar yigitning sochlariga o‘xshagan qop-qora ko‘zlarida aks eta boshladi. Osmondagi bor jismlarning bari o‘sha yigitga kulib qarar, xuddi uni sevib qolgandek, chiroyiga mahliyo bo‘lgandek eng yorqin ko‘zlari bilan boqardi.
Yigitning go‘zalligidan hammasining xushi uchib tartibsiz harakat qila boshlashdi. Avval yomg‘ir yog‘ib, keyin chaqmoq chaqdi; ham quyosh, ham oy ko‘kyuziga chiqdi; quyosh bo‘la turib, bulutsiz qor yog‘di...
Yigit esa bundan xulosa chiqarib, shu go‘zal orazini pushti ro‘mol tagiga oldi. U yuzini asta berkitarkan, falak anjomlari: bulut, quyosh, oy, tun, kun o‘z o‘rniga joylashdi. Bu voqeadan keyin osmon sathiga kunni quva-quva salobat bilan mohi tobonini olib tun kirib keldi.
Tunning bag‘ridagi oymomo u yigit haqidagi ta’rifni eshitib juda xafa bo‘ldi, ko‘p yig‘ladi, chunki hamma unga: "U yigit sendan ming chandon go‘zal ekan" deganlari uchun ko‘z yosh to‘kdi. Ko‘zlariga ro‘molcha tutish mohning esidan chiqibdi, shekilli, ko‘z yoshlari son-mingta yulduzlarga aylanibdi.
Yigit qayergadir yo‘l oldi. U qadamini juda chiroyli, bir maromda bosardi. Hatto unga hasad qilgan oy ham uni ko‘rib oshiq bo‘lgach, o‘zining yorug‘ og‘ushini yigitning yo‘liga tushirdi. Buni payqagan yigitning yuzidagi quvonch yana-da ortdi. U ko‘z qorachig‘idagi yorqin ishq, mehr, muruvvat, shafqatga to‘la oppoq nurini barchaga birdek qaratib qo‘ydi. Nigohi qaridagi bir tuyg‘u hammasiga teng tikildi. Shu bir qarashdan barcha narsalar yanayam yorug‘lashganday bo‘ldi. Ertalabdan buyon yigitning atrofida girdikapalak bo‘layotgan shamol ham sekinlashib, uni quchgandek o‘zini yigit bag‘riga otdi.
Ertasiga ertalab ham o‘sha yigit yuziga parda tortiqliq holda qo‘liga qandaydir katta quti va kecha yozib tugatgan kitobini olib yo‘lga chiqdi. U soddadilligi bilan barchaga yoqib qolgan, shu sababli, yo‘lidagi hayvonlar unga tegmas, "Meni silab o‘t" degandek mo‘ltillagan ko‘zlari bilan qarar edilar. Hatto yo‘lidagi qator poyezd reyslariga o‘xshagan chumolilar karvoni ham yigit kelganda qochib joy berardi. Yigit ularning har biriga shunday nazar solardiki, bu nigohlar juda ko‘ngilga yaqin, iliq edi. U nihoyat manziliga yetdi. Yigit shunchalar uzoq yo‘l bosdi, biroq tezda yetib bordi. Shu joydagi xodacha ustiga qutidan qora va oq klavishli bir nima va uning ustiga sariq, notalar yozilgan kitobni olib qo‘ydi. Uni ko‘rgan oliy mavjudotlarning bari atrofini qurshab oldi. Ular bitta qur yasashdi. Ayniqsa, yigit o‘sha asbobidagi qora, oq klavishchalarga barmoqlarini bosib, yoqimli kuylarni tarata boshladi.
Uning kuyiga barcha rom bo‘lar, hech uning oldidan ketgisi kelmas, kun-u tun o‘sha sirli yigitning qoshida bo‘lishardi. Yigit klavishli cholg‘usiga "Taqdirlar" deb nom bergan bo‘lsa-da, odamlar uni "Pianino" deb atashiga

#Bizning_ijod

17-may – O‘zbekiston xalq shoiri Halima Xudoyberdiyeva tavallud topgan kun.

                    ***

Haq hislar hayqirar haqqa hamnafas,
Haqiqat hayotga haqli himoya.
Hayotda hamisha hamdam, hamsuhbat
Haq-u haqiqatga haqli hikoya.

Haroratli hislar, haqqoniy hislar,
Hamisha hayotga hamohang hikmat.
Hayotga hamohang hapqirar hanuz,
Hayhot, Halimadan hayotiy himmat.

✍ Hilola Jumanazarova, Ogahiy nomidagi ijod maktabi 11-"B" sinf o'quvchisi

🌐Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

🟦Telegram| 🟦Facebook|
🟦YouTube|  🟦Instagram

@hilola_zohidovna

#bizning_ijod
#qatagʼonlarni_xotirlab

ISTIQLOL  FIDOYILARIGA...

Turnalar, ko'kka bo'y cho'zgan turnalar,
Yana kimning menday qalbi tirnalar?
Siz kabi yuksakka talpingan chog'da
Makonlari bo'ldi to'rsim turmalar.
Balki bu qismatni sezib ketdilar,
Tarixga nomlarin yozib ketdilar.

Har kimning o'z dardi, o'z hasrati bor,
Hech banda chekmagay behuda ozor,
Yelkaga yuk olib yurtga daxldor
Nohaq tuhmatlarga bo'lmasdan iqror,
Loyqa suvlaridan sizib ketdilar,
Tarixga nomlarin yozib ketdilar.

Xayolida ne o'y, ne tilak edi,
Bir zotki olovqalb, sheryurak edi,
Ma'rifat darg'asi, zo'r tirgak edi,
Anglasak hammadan eng kerak edi,
Dilga haq rasmini chizib ketdilar,
Tarixga nomlarin yozib ketdilar.

Ketdilar qalblarga o'tlarni qalab,
Bu kungi baxtimiz Xudodan tilab,
Biz uchun o'zlari ketdilar nurab,
Qoldirmoqqa xalqqa nurafshon maktab
Savodsizlik tomirin ezib ketdilar,
Tarixga nomlarin yozib ketdilar.

Ishingiz jasorat, ulug'vor kuchdir,
To tirik ekanman dil she'rga o'chdir,
She'riyat, sen menga dunyoni quchdir,
Siz sabab yelkamda sharafli burchdir,
Go'zal dur donalar tizib ketdilar,
Tarixga nomlarin yozib ketdilar.

Qatli om sababin kimlardan so'ray,
Sizga "loyiq" hukmni ne ko'z-la ko'ray,
Boshlarimni qaysi devorga uray,
Yotgan tuprog'ingiz ko'zimga suray,
Bilsam o'ziga go'r qazib ketdilar,
Tarixga nomlarin yozib ketdilar.

✍ SAIDA SAFO,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining ona tili va adabiyot fani o'qituvchisi, shoira

Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#bizning_ijod
#yangi_nigohlar

Mehnatkash

Erta tong chiqdi quyosh,
Boshiga kiyib gul toj.
Bir uyda bor Tohirjon,
Turar besh urganda bong.

Ish desang yo‘q demaydi,
Charchoq nima, bilmaydi.
Har tomonga shoshadi,
Yalqovlikdan qochadi.

Maqtanib qo‘yar shovvoz,
Charchoq bildirib biroz.
Afsus, sira tinmaydi,
Tunda horg‘in uxlaydi.

✍🏻: Dilnura ANYAZOVA,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 7-A sinf o‘quvchisi

Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#bizning_ijod
#yangi_nigohlar

Ikki

Ikkiman-u, ikkiman,
Jurnallarda turaman.
Ustoz ikki deganda,
O‘zimni tushunaman.

Faqat menda bir so‘z bor,
Ba’zilar beshlarga zor.
Men yozilsam bittaman,
Lek o‘zim ikkitaman.

✍🏻: Dilnura ANYAZOVA,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 7-A sinf o‘quvchisi

Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#bizning_ijod
#yangi_nigohlar

Qushlar

Bizning qanotli do‘stlar,
Uchib yurar samoda.
Bular, albatta, qushlar,
Uchib kelar bahorda.

Birlari bor ketmaydi,
Sovuq nima? Bilmaydi.
Bu qushlar nomi shunday:
Qarg’a bilan chumchuqvoy.

Qarg‘a juda teskari,
Qishda uchib keladi.
Chumchuq esa ajoyib,
Qishin-yozin ketmaydi.

✍🏻: Yoqutjon RAVSHANBEKOVA,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 7-A sinf o‘quvchisi

Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#bizning_ijod
#yangi_nigohlar

Kitob

Mening qadrdon do‘stim,
Har doim yodimdasan.
Vaqtim bo‘lsa kitobim,
Doimo yonimdasan.

Sensiz o‘tmaydi kunlar,
Sen bilan kunim yorug‘.
Yo’qsa hayotim tunlar,
Darddan aylaysan forig’.


✍🏻: Yoqutjon RAVSHANBEKOVA,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 7-A sinf o‘quvchisi

Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#bizning_ijod
#yangi_nigohlar

Bir dasta gul    
     (Hikoya)

  Bugun qishloqqa onamni ko‘rgani ketyapman. Har doimgidek onamga bir dasta gul bilan yo‘lga otlanarkanman, bir paytlari onam so‘zlab bergan hikoyani eslayman:  
    Bahor fasli. Atrofda gullar ochilgan, ba’zilari esa hali g‘uncha.
    –  Oyi, yaxshi o‘tiribmisiz? Singillarim xabar olib turishibdimi?     
    –  Ha, yaxshiman, o‘g‘lim. Nevaralarimni sog‘ingandim, olib kelmabsan-da.
   –  Oyi, ularning maktablari bor-ku. Agar dam olish kuni kelsam, birga olib kelaman.
   – Bolam, negadir shu kunlarda ko‘nglim binafsha tusayapti, dadang rahmatli bog‘imizda ekkan binafshalari tushimga kiryapti, agar shahardan topishning imkoni bo’lsa olib kelsang, degandim.        
    – Mayli, oyi, harakat qilaman.
    Ular kechgacha suhbatlashib o‘tirishdi va o‘g‘il ishlari borligini aytib shaharga ketdi. Ona farzandini ikki oy kutdi. Oxiri telefon qilgandi, o’g’li ishlari borligini va band ekanligini bahona qildi. Seshanba kuni onasidan ko‘p marta qo‘ng‘iroq keldi, ammo u ko‘tarmadi.  Ishlaridan bo‘sh vaqt topgan o‘g‘il yakshanba kuni bir dasta gul olib, qishloqqa keldi, ammo...
Olisdan uyi oldida  odamlarning gavjumligiga ko‘zi tushdi. Uning ko‘nglidan “Nima bo‘ldi ekan?” degan o‘y o‘tdi. Ichkariga kirsa, singillari onasining ro‘molini quchoqlab yig‘lab o‘tirishgan ekan. O‘g‘il vijdon azobida qoldi, lekin endi kech edi.
Men o‘sha noqobil o‘g‘ilning xatosini takrorlamaslik uchun onamdan tez-tez xabar olib turaman.

📝 Asaloy Sapayazova,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 7-A sinf o‘quvchisi

Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#bizning_ijod
#yangi_nigohlar

Bolari
Hoy bolari, bolari,
Qara go‘zal gullarga.
Iforlarin taratar
Borib qo‘ngin ularga.

Chaqib olsang, bilmasdan,
“Dod”,-deb yig‘lab qolamiz.
Mehnatkashliging ko‘rib,
Sendan o‘rnak olamiz.

Boshim og‘rib qolsa gar,
Sen yig‘gan boldan yeyman.
Tezda tuzalib olib,
Senga rahmatlar deyman.

Shifokor, olimlar ham:
“Asal-foyda koni”,-der.
Har bir tomchi asaling
Mislsiz peshona ter.


Shifobaxsh, jonbaxsh ari,
Zahmatingni bilamiz.
Shuning uchun ham seni,
Biz parvarish qilamiz.

✍️:Rayhona SHOMURODOVA,
Ogahiy nomidagi ijod maktabining 9-A sinf o‘quvchisi

Ogahiy ijod maktabi matbuot xizmati

👉Telegram|👉 Facebook|
👉YouTube| 👉 Instagram‌‌

#14_yanvar
#Bizning_ijod

Harbiylarga

Yurtimiz posbonlari,
Doim boʻlsin sogʻ,omon.
Chegara, sarhadlarni,
Qoʻriqlashar har qachon.

Oʻt chaqnar qadamidan,
Liboslari yarashar
Ularni koʻrgan hamma,
Havas bilan qarashar.

✍: Bekchanova Sevinchoy,
7-B sinf oʻquvchisi

#14_yanvar
#Bizning_ijod

Vatan

Vatan de, onadan tugʻilganingdan,
Gavdang mayda boʻlsa olma xavotir.
Oʻzgalardan kutma mardlik qilishni,
Oʻzing qahramonsan, oʻzing bahodir.

Xuddi iymoningdek asra yurtingni,
Muqaddas nomiga yuqtirmasdan gard.
Gavdang kichikligi ahamiyatsizdir,
Yuraging kichkina boʻlmasligi shart...

✍: Sardor Saʼdullayev,Ogahiy nomidagi ijod maktabining "Ijod zavqi" to‘garak rahbari