شمنیسم یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های معنوی و دینی بشر است. این سنت روحانی بر ارتباط با "ارواح"، درمانگری، و هدایت معنوی تأکید دارد.
شمنیسم در ایران باستان
پیش از برآمدن زرتشت، اقوام ایرانی آیین‌های روح‌باورانه و نیاکان‌پرستی داشتند که شباهت‌هایی به شمنیسم داشت.
در میان قبایل سکایی و سَکاها (از اقوام ایرانی‌تبار)، شَمَن‌ها در نقش واسطه‌های بین دنیای انسان‌ها و ارواح ظاهر می‌شدند.
برخی عناصر شمنیسم در باورهای مغ‌ها (روحانیان ایران باستان) دیده می‌شود.
تأثیر شمنیسم بر ادیان بزرگ
در شمنیسم، شَمَن واسطه‌ای بین انسان و دنیای ارواح است. این نقش بعدها در قالب پیامبران، کاهنان، و صوفیان در ادیان مختلف دیده شد.
روش‌هایی مانند ذکر، سماع صوفیانه، مدیتیشن بودایی و دعاهای شفابخش مسیحیت، شباهت‌هایی با آیین‌های شمنی دارند.
در شمنیسم، ارتباط با ارواح از طریق رؤیاها و خلسه صورت می‌گیرد. در ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت، اسلام)، وحی و خواب‌های پیامبران نقش کلیدی دارند.
پرستش طبیعت و ارواح
در آیین‌های شمنی، هرچیز در طبیعت دارای روح است.
تأثیر این باور در ادیانی مانند هندوئیسم، شینتو و حتی ادیان سلتیک و نورس (که بعدها بر مسیحیت اثر گذاشتند) دیده می‌شود.
جهان پس از مرگ و سفر روح
در شمنیسم، روح پس از مرگ به دنیای دیگری سفر می‌کند. این ایده در بسیاری از ادیان، از بهشت و جهنم در مسیحیت و اسلام گرفته تا تناسخ در آیین هندو و بودا، دیده می‌شود.
امروزه برخی سنت‌های شمنی در جوامع بومی، عرفان شرقی، و حتی برخی گرایش‌های نوین معنویت دیده می‌شود. در ایران، نشانه‌هایی از باورهای شمنی در داستان‌ها، آیین‌های شفابخشی محلی، و حتی برخی سنت‌های تصوف باقی مانده است.
منبع عکس: Sacred Science
#شمن #شمنیسم #تصوف #عرفان #زرتشت #ایران_باستان #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
شمنیسم یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های معنوی و دینی بشر است. این سنت روحانی بر ارتباط با "ارواح"، درمانگری، و هدایت معنوی تأکید دارد.
شمنیسم در ایران باستان
پیش از برآمدن زرتشت، اقوام ایرانی آیین‌های روح‌باورانه و نیاکان‌پرستی داشتند که شباهت‌هایی به شمنیسم داشت.
در میان قبایل سکایی و سَکاها (از اقوام ایرانی‌تبار)، شَمَن‌ها در نقش واسطه‌های بین دنیای انسان‌ها و ارواح ظاهر می‌شدند.
برخی عناصر شمنیسم در باورهای مغ‌ها (روحانیان ایران باستان) دیده می‌شود.
تأثیر شمنیسم بر ادیان بزرگ
در شمنیسم، شَمَن واسطه‌ای بین انسان و دنیای ارواح است. این نقش بعدها در قالب پیامبران، کاهنان، و صوفیان در ادیان مختلف دیده شد.
روش‌هایی مانند ذکر، سماع صوفیانه، مدیتیشن بودایی و دعاهای شفابخش مسیحیت، شباهت‌هایی با آیین‌های شمنی دارند.
در شمنیسم، ارتباط با ارواح از طریق رؤیاها و خلسه صورت می‌گیرد. در ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت، اسلام)، وحی و خواب‌های پیامبران نقش کلیدی دارند.
پرستش طبیعت و ارواح
در آیین‌های شمنی، هرچیز در طبیعت دارای روح است.
تأثیر این باور در ادیانی مانند هندوئیسم، شینتو و حتی ادیان سلتیک و نورس (که بعدها بر مسیحیت اثر گذاشتند) دیده می‌شود.
جهان پس از مرگ و سفر روح
در شمنیسم، روح پس از مرگ به دنیای دیگری سفر می‌کند. این ایده در بسیاری از ادیان، از بهشت و جهنم در مسیحیت و اسلام گرفته تا تناسخ در آیین هندو و بودا، دیده می‌شود.
امروزه برخی سنت‌های شمنی در جوامع بومی، عرفان شرقی، و حتی برخی گرایش‌های نوین معنویت دیده می‌شود. در ایران، نشانه‌هایی از باورهای شمنی در داستان‌ها، آیین‌های شفابخشی محلی، و حتی برخی سنت‌های تصوف باقی مانده است.
منبع عکس: Sacred Science
#شمن #شمنیسم #تصوف #عرفان #زرتشت #ایران_باستان #گفتگو_توانا
@Dialogue1402