گفت‌وشنود
4.94K subscribers
3.77K photos
1.29K videos
2 files
1.66K links
در صفحه‌ی «گفت‌وشنود» مطالبی مربوط‌به «رواداری، مدارا و هم‌زیستی بین اعضای جامعه با باورهای مختلف» منتشر می‌شود.
https://dialog.tavaana.org/
Instagram.com/dialogue1402
Twitter.com/dialogue1402
Facebook.com/1402dialogue
Download Telegram
«باغی» از آن دست اصطلاحاتی است که عمیقا بار مذهبی و فقهی دارد و بسیار حیرت‌انگیز است که کسانی از چنین اصطلاحی در مناسبات عصر جدید بهره می‌گیرد.

چنانکه این اصطلاح در قانون مجازات اسلامی در کشور ما وجود دارد و افرادی را بر آن اساس مجازات می‌کنند.

اما باغی کیست؟ طبق تعاریف فقهی مورد قبول جمهوری اسلامی: «باغى به معنای خروج‌ کننده بر امام معصوم علیه السّلام است...باغى بر کسى اطلاق مى‌شود که بیعت خویش را با پیشوای معصوم علیه السّلام شکسته و از اطاعت وى بیرون رفته باشد».

در همان تعاریف و توضیح فقهی نه تنها جنگ با باغی واجب است بلکه: «فرار از جنگ با باغى همچون فرار از جهاد با کافر و مشرک، حرام، بلکه از گناهان کبیره است».

همانگونه که در بالا اشاره شد، در قانون مجازات اسلامی مصوب جمهوری اسلامی نیز اعتراض علیه جمهوری ااسلامی در ردیف «بغی» قرار گرفته و برای آن مجازات اعدام هم در نظر گرفته شده است.

به بیان دیگر جمهوری اسلامی خود را در جایگاه حکومت «امام معصوم» می‌بیند و کسانی را که علیه این حکومت اقدام کرده باشند (فارغ از درستی یا نادرستی و محتوای آن اقدام)، باغی بر می‌شمارد!

تلویحا ولی فقیه را هم‌ردیف امام معصوم دانسته‌اند!

اینجاست که می‌توان دریافت حضور روحانیون یک مذهب خاص بر صدر حکومت و حکمرانی کشور چه اندازه می‌تواند پیشران اقدامات بازگشت‌ناپذیر علیه مداراگری و ترویج آن باشد.

#گفتگو_توانا #باغی #مجازات_اسلامی #حکم_بغی

@Dialogue1402
اتهام «سب‌النبی»؛ مصداق بالادستی نوع عقیده بر جان آدمیت

اتهام سب‌النبی و مجازات ناشی از آن از جمله مصادیق بارز خوانش شریعت‌مدارانه و اسلامگرایانه از نظام حقوقی مستقر در یک کشور است.

بنا به توضیح قانون مجازات اسلامی که در ایران موجود است: «بنا بر ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی هر کس به پیامبر اسلام یا یکی از پیامبران عظام (نوح، عیسی، موسی و ابراهیم) دشنام دهد یا به آنها توهین کند، "ساب‌النبی" و به مجازات اعدام محکوم می‌شود».

نکته این است که بر اساس تبصره‌ای که پای آن ماده قرار دارد دشنام و توهین به امامان شیعه و دختر پیامبر اسلام نیز در حکم سب‌النبی محسوب شده و مجازات مرگ در پی خواهد داشت.

«توهین» به پیامبر اسلام و دیگر «معصومان» مذهب شیعه در قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی اگر هم مصداق سب‌النبی نباشد دستکم یک تا ۵ سال زندان دارد.

چنین مجازات سنگینی برای ابراز نظر - حتی توهین‌آمیز - نسبت به شخصیت‌های محترم و مقدس یک مذهب نشانگر بالادستی عقیده نسبت به جان انسان است.

نبایستی از یاد برد که اساس مدارای و رواداری از جمله بر این است که انسان‌ها حق ناحق بودن نیز دارند. یعنی می‌توانند باورهایی داشته باشند که ما لزوما از آن باورها خوشمان نمی‌آید.

- اطلاعات این متن از صفحه «دادبان» نیز اخذ شده است.

#گفتگو_توانا #مجازات_اسلامی #ساب_النبی #مدارا_رواداری
شلاق با هیچ منطق و معیاری به عنوان یک «مجازات» در دنیای امروز پذیرفته شده نیست.

اما در قانون مجازات اسلامی در جمهوری اسلامی وجود دارد و بسیاری از ایرانیان به بهانه نقض «احکام شریعت» طعم شلاق را بر بدن خود چشیده‌اند.

وجود مجازات شلاق نتیجه نگاه تبعیض‌آمیز به جامعه و کشور را یک موجودیت یکدست مذهبی - معرفتی پنداشتن است.

ایرانیان همه مسلمان نیستند و همه مسلمانان ایرانی، شیعه نیستند و همه شیعیان به احکام فقهی فقها باور ندارد و همه باورمندان به فقه، به اجرای آن توسط یک حکومت اسلامی باور ندارند.

رسانه «دادبان» درباره مجازات شلاق می‌نویسد: «بر اساس قوانین فعلی، در ایران دو نوع مجازات شلاق اعمال می‌شود: «شلاق حدی» و «شلاق تعزیری»

شلاق حدی، مجازاتی است که میزان و کیفیت آن توسط احکام کیفری شرعی تعیین‌ می‌شود و قاضی اختیار هر گونه تغییر از نوع کاهش یا افزایش میزان آن را ندارد، مانند شلاق حدی مصرف مشروبات الکلی که در شرع و قانون ۸۰ ضربه تعیین‌شده است.

اما شلاق تعزیری، مجازاتی است که میزان و کیفیت آن توسط قانون‌گذار تعیین‌ و قاضی نیز برای تغییر میزان آن اختیار دارد، مانند شلاق تعزیری جرم «اخلال در نظم عمومی» که میزان آن تا حداکثر ۷۴ ضربه توسط قاضی تعیین می‌شود.

آن چه که در عرف عمومی با عنوان خرید شلاق شناخته می‌شود، تنها معطوف به شلاق تعزیری است و بنا بر قانون امکان تبدیل مجازات شلاق حدی به جریمه نقدی وجود ندارد.

شرایط تبدیل مجازات شلاق تعزیری به جریمه نقدی تابع همان شرایط عمومی جهات تخفیف در مجازات‌ها (ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی) است و دادگاه در پذیرش آن مخیر بوده و الزامی در تبدیل مجازات ندارد.

صدور رای مجازات شلاق در ایران به تبعیت از احکام کیفری اسلامی، در حالی انجام می‌شود که امروزه در قریب به اتفاق همه کشورها صدور و اجرای مجازات‌های بدنی مانند شلاق منسوخ شده است.

بنا بر قوانین بین‌المللی حقوق بشری، اعمال مجازات‌های بدنی مانند شلاق مصداق اعمال شکنجه بوده و ممنوع است».

#گفتگو_توانا #مجازات_اسلامی #جمهوری_اسلامی #حکومت_فقهی

@Dialogue1402
اتهام «سب‌النبی»؛ مصداق بالادستی نوع عقیده بر جان آدمیت

اتهام سب‌النبی و مجازات ناشی از آن از جمله مصادیق بارز خوانش شریعت‌مدارانه و اسلامگرایانه از نظام حقوقی مستقر در یک کشور است.

بنا به توضیح قانون مجازات اسلامی که در ایران موجود است: «بنا بر ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی هر کس به پیامبر اسلام یا یکی از پیامبران عظام (نوح، عیسی، موسی و ابراهیم) دشنام دهد یا به آنها توهین کند، "ساب‌النبی" و به مجازات اعدام محکوم می‌شود».

نکته این است که بر اساس تبصره‌ای که پای آن ماده قرار دارد دشنام و توهین به امامان شیعه و دختر پیامبر اسلام نیز در حکم سب‌النبی محسوب شده و مجازات مرگ در پی خواهد داشت.

«توهین» به پیامبر اسلام و دیگر «معصومان» مذهب شیعه در قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی اگر هم مصداق سب‌النبی نباشد دستکم یک تا ۵ سال زندان دارد.

چنین مجازات سنگینی برای ابراز نظر - حتی توهین‌آمیز - نسبت به شخصیت‌های محترم و مقدس یک مذهب نشانگر بالادستی عقیده نسبت به جان انسان است.

نبایستی از یاد برد که اساس مدارای و رواداری از جمله بر این است که انسان‌ها حق ناحق بودن نیز دارند. یعنی می‌توانند باورهایی داشته باشند که ما لزوما از آن باورها خوشمان نمی‌آید.

- اطلاعات این متن از صفحه «دادبان» نیز اخذ شده است.

#گفتگو_توانا #مجازات_اسلامی #ساب_النبی #مدارا_رواداری

@Dialogue1402
شلاق با هیچ منطق و معیاری به عنوان یک «مجازات» در دنیای امروز پذیرفته شده نیست.

اما در قانون مجازات اسلامی در جمهوری اسلامی وجود دارد و بسیاری از ایرانیان به بهانه نقض «احکام شریعت» طعم شلاق را بر بدن خود چشیده‌اند.

وجود مجازات شلاق نتیجه نگاه تبعیض‌آمیز به جامعه و کشور را یک موجودیت یکدست مذهبی - معرفتی پنداشتن است.

ایرانیان همه مسلمان نیستند و همه مسلمانان ایرانی، شیعه نیستند و همه شیعیان به احکام فقهی فقها باور ندارد و همه باورمندان به فقه، به اجرای آن توسط یک حکومت اسلامی باور ندارند.

رسانه «دادبان» درباره مجازات شلاق می‌نویسد: «بر اساس قوانین فعلی، در ایران دو نوع مجازات شلاق اعمال می‌شود: «شلاق حدی» و «شلاق تعزیری»

شلاق حدی، مجازاتی است که میزان و کیفیت آن توسط احکام کیفری شرعی تعیین‌ می‌شود و قاضی اختیار هر گونه تغییر از نوع کاهش یا افزایش میزان آن را ندارد، مانند شلاق حدی مصرف مشروبات الکلی که در شرع و قانون ۸۰ ضربه تعیین‌شده است.

اما شلاق تعزیری، مجازاتی است که میزان و کیفیت آن توسط قانون‌گذار تعیین‌ و قاضی نیز برای تغییر میزان آن اختیار دارد، مانند شلاق تعزیری جرم «اخلال در نظم عمومی» که میزان آن تا حداکثر ۷۴ ضربه توسط قاضی تعیین می‌شود.

آن چه که در عرف عمومی با عنوان خرید شلاق شناخته می‌شود، تنها معطوف به شلاق تعزیری است و بنا بر قانون امکان تبدیل مجازات شلاق حدی به جریمه نقدی وجود ندارد.

شرایط تبدیل مجازات شلاق تعزیری به جریمه نقدی تابع همان شرایط عمومی جهات تخفیف در مجازات‌ها (ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی) است و دادگاه در پذیرش آن مخیر بوده و الزامی در تبدیل مجازات ندارد.

صدور رای مجازات شلاق در ایران به تبعیت از احکام کیفری اسلامی، در حالی انجام می‌شود که امروزه در قریب به اتفاق همه کشورها صدور و اجرای مجازات‌های بدنی مانند شلاق منسوخ شده است.

بنا بر قوانین بین‌المللی حقوق بشری، اعمال مجازات‌های بدنی مانند شلاق مصداق اعمال شکنجه بوده و ممنوع است».

#گفتگو_توانا #مجازات_اسلامی #جمهوری_اسلامی #حکومت_فقهی

@Dialogue1402
کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای تازه، کارنامه حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران را به شدت محکوم کرد. این قطعنامه با تأکید بر شرایط بحرانی حقوق اقلیت‌ها در ایران، به‌ویژه جامعه بهائی که بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان کشور هستند، نمونه دیگری از نگرانی‌های جامعه جهانی نسبت به سرکوب این اقلیت را مطرح می‌کند.

این قطعنامه که از سوی ۴۹ کشور ارائه شده بود، با ۷۷ رأی موافق، ۲۸ رأی مخالف و ۶۶ رأی ممتنع در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد. در متن این قطعنامه از حکومت ایران خواسته شده است که مواد ۴۹۹ مکرر و ۵۰۰ مکرر قانون مجازات اسلامی را اصلاح کند. این مواد که فعالیت‌های دینی غیرمسلمانان را جرم‌انگاری کرده‌اند، به طور خاص اقلیت‌های دینی رسمی و غیررسمی، از جمله جامعه بهائی، را هدف اتهامات بی‌اساس قرار می‌دهند. طی ماه‌های اخیر، بسیاری از بهائیان بر اساس این مواد دستگیر، بدون ارائه شواهد محاکمه و زندانی شده‌اند.

بانی دوگال، نماینده ارشد جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل، درباره تصویب این قطعنامه گفت: «تصویب مجدد این قطعنامۀ مهم سازمان ملل توسط کمیتۀ سوم مجمع عمومی باعث خشنودی جامعۀ جهانی بهائی است. ما قدردان این هستیم که جامعۀ جهانی همچنان در وظیفۀ خود برای حمایت از حقوق بشر ثابت‌قدم است. حکومت ایران هرگز نه حقیقت را دربارۀ این نگرانی‌ها اذعان کرده و نه مطابق قوانین بین‌المللی به تعهدات حقوق بشری خود پایبند مانده است. بهائیان و همۀ اقلیت‌های آسیب‌پذیر در ایران سزاوار حق زندگی با کرامت و آزادی هستند و حکومت ایران باید به این حقوق احترام بگذارد».

وبسایت هرانا نیز گزارشی از تصویب این قطعنامه ارائه داده است که در اینجا می‌توانید بخوانید:
https://www.hra-news.org/statements/a-717/?tg_rhash=22a41dd9689763

#گفتگو_توانا #اقلیت_مذهبی #بهاییان_ایران #مجازات_اسلامی #قانون_مجازات

@dialogue1402
اتهام «سب‌النبی» و مجازات آن نمونه‌ای از اولویت‌دهی به عقاید دینی بر جان انسان‌ها در نظام حقوقی ایران است.

بر اساس ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی، هرگونه توهین به پیامبر اسلام یا سایر پیامبران الهی، جرم محسوب شده و مجازات اعدام در پی دارد.

همچنین، طبق تبصره این ماده، اهانت به امامان شیعه و حضرت فاطمه نیز مشمول همین حکم است.

حتی اگر توهین مصداق «سب‌النبی» نباشد، مجازات آن از یک تا پنج سال زندان تعیین شده است.

این احکام، به ویژه اعدام با اتهاماتی مانند محاربه، ابزار ارعاب و سرکوبی در دستان حکومت ایران برای خاموش کردن صدای مخالفان و دگراندیشان محسوب می‌شود.

آیا می‌توان به اعدام جوانان ایرانی با چنین اتهاماتی رضایت داد؟

چنین قوانینی، حقوق بشر و آزادی بیان را به چالش کشیده و حیات انسان را قربانی تفسیرهای خاص مذهبی می‌کند.

آیا با قتل جوانان به علت توهین به پیامبر و امامان موافق هستید؟

پاسخ مخاطبان را در تصویر می‌خوانید.
شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.

#سب_النبی #محاربه #اعدام #مجازات_اسلامی #گفتگو_توانا #تتلو

@Dialogue1402

اتهام «سب‌النبی» و مجازات آن نمونه‌ای از اولویت‌دهی به عقاید دینی بر جان انسان‌ها در نظام حقوقی ایران است.

بر اساس ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی، هرگونه توهین به پیامبر اسلام یا سایر پیامبران الهی، جرم محسوب شده و مجازات اعدام در پی دارد.

همچنین، طبق تبصره این ماده، اهانت به امامان شیعه و حضرت فاطمه نیز مشمول همین حکم است.

حتی اگر توهین مصداق «سب‌النبی» نباشد، مجازات آن از یک تا پنج سال زندان تعیین شده است.

این احکام، به ویژه اعدام با اتهاماتی مانند محاربه، ابزار ارعاب و سرکوبی در دستان حکومت ایران برای خاموش کردن صدای مخالفان و دگراندیشان محسوب می‌شود.

آیا می‌توان به اعدام جوانان ایرانی با چنین اتهاماتی رضایت داد؟

چنین قوانینی، حقوق بشر و آزادی بیان را به چالش کشیده و حیات انسان را قربانی تفسیرهای خاص مذهبی می‌کند.

آیا با قتل جوانان به علت توهین به پیامبر و امامان موافق هستید؟

پاسخ مخاطبان را در تصویر می‌خوانید.
شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.

#سب_النبی #محاربه #اعدام #مجازات_اسلامی #گفتگو_توانا #تتلو

@Dialogue1402

اتهام «سب‌النبی» و مجازات آن نمونه‌ای از اولویت‌دهی به عقاید دینی بر جان انسان‌ها در نظام حقوقی ایران است.

بر اساس ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی، هرگونه توهین به پیامبر اسلام یا سایر پیامبران الهی، جرم محسوب شده و مجازات اعدام در پی دارد.

همچنین، طبق تبصره این ماده، اهانت به امامان شیعه و حضرت فاطمه نیز مشمول همین حکم است.

حتی اگر توهین مصداق «سب‌النبی» نباشد، مجازات آن از یک تا پنج سال زندان تعیین شده است.

این احکام، به ویژه اعدام با اتهاماتی مانند محاربه، ابزار ارعاب و سرکوبی در دستان حکومت ایران برای خاموش کردن صدای مخالفان و دگراندیشان محسوب می‌شود.

آیا می‌توان به اعدام جوانان ایرانی با چنین اتهاماتی رضایت داد؟

چنین قوانینی، حقوق بشر و آزادی بیان را به چالش کشیده و حیات انسان را قربانی تفسیرهای خاص مذهبی می‌کند.

آیا با قتل جوانان به علت توهین به پیامبر و امامان موافق هستید؟

پاسخ مخاطبان را در تصویر می‌خوانید.
شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.

#سب_النبی #محاربه #اعدام #مجازات_اسلامی #گفتگو_توانا #تتلو

@Dialogue1402