تصویری نمادین از یک واقعیت تلخ

واقعیت تلخ آن است سلطه‌ی روحانیت بر سیاست و جامعه در ایران، موسیقی را عمیقا منزوی کرد و به حاشیه راند و بخش‌های بزرگی از آن را زیرزمینی ساخت و بسیاری از موزیسین‌ها را به مشکلات مالی دچار ساخت و برخی از آنان عملا در داخل و خارج در انزوا درگذشتند.

این تصویر وجهی نمادین از این واقعیت تلخ است.

به نظر شما در حالیکه موسیقی وجه فرهنگی پررنگی دارد و یکی از هنرهای والای بشری است، روحانیون با آن عمیقا مخالف هستند؟

#گفتگو_توانا #حکومت_روحانیت #موسیقی #رواداری

@Dialogue1402

جمهوری اسلامی با اینکه ادعای حکومت دین دارد اما شدیدترین ضربه‌ها را به جایگاه روحانیت در جامعه زده است و مردم را نسبت به روحانیون عمیقا بدبین کرده است.

محمدتقی اکبرنژاد، مدیر حوزه علمیه کنگاور در این گفتگو به صراحت می‌گوید که با لباس روحانیت در جامعه احساس امنیت ندارد و هر آن انتظار دارد به او بی‌احترامی و حتی حمله شود.

در این زمینه شما به عنوان شهروندان جامعه چه نگاهی دارید؟ مشاهدات شما سخن این روحانی را تایید می‌کنند؟

#گفتگو_توانا #آخوند_کنگاوری #حوزه_قم #حکومت_روحانیت

@Dialogue1401

وابستگی شرم‌آور روحانیت به قدرت و زنگ خطر تاریخی

مرضیه حاجی هاشمی

در طول تاریخ ادیان «کالون» یکی از متعصب‌ترین و خشن‌ترین حکومت‌های مذهبی را تشکیل داد و سیاست و مذهب را در هم آمیخت و مخالفان رویکرد دینی و سیاسی خود را اعدام، تبعید و به بدترین شیوه‌های ممکن در حبس کرد.

حکومت دینی که «کالون» به عنوان یک رهبر مذهبی در قرن شانزدهم میلادی برپا کرد، آن دسته از آرمان‌های انقلابی که به دنبال آزادی بیان و آزادی وجدان بود، زیر پا نهاد و خود محدودیت‌های غیرمنطقی زیادی را در این باب وضع کرد؛ اما از نظر «آگوست کنت» «عمومی ترین و زیانبارترین اشتباه این بود که قدرت معنوی را که از قدرت دنیوی و سیاسی، مستقل و متمایز بود، از هستی ساقط کرد» و بدین وسیله معنویت را در جامعه فرو کاست.

روحانیت تا قبل از حکومت دینی متعصب و متصلب کالون، خود یک پایه قدرت اجتماعی بودند که واسطی بین مردم و حکومت نیز تلقی می شدند و حتی حمایت معنوی آنها به پادشاهان مشروعیت و همچنین مصونیت  نیز می‌بخشید و به عبارت دیگر و به تعبیر «هراری» «هر پادشاهی مسیحی، قدیس‌های خودش را داشت که در فائق آمدن بر مشکلات و پیروزی در جنگ به آن کمک می‌کرد»؛ اما در حکومت کالون این رابطه معکوس شد و این روحانیت بود که با تایید توسط رهبر سیاسی- مذهبی، مشروعیت و مرجعیت می‌یافت! و می‌توانست ادامه حیات اجتماعی داشته باشد.

حکومت کالونی، «روحانیت را تابع و منقاد قدرت سیاسی ساخت، انقیادی که پیشتر در نظر روحانیون شرم آور بود، اکنون تامین هستی اجتماعی روحانیت بدان بستگی داشت» و روحانیت با وجود این جایگاه، تمام کارکردهای خود را به عنوان نهادی مستقل در جامعه از دست داده بود و به جای قرار گرفتن کنار مردم، خود به بخشی از دستگاه سرکوبگری اعتقادی حکومت دینی تبدیل شده بود.

و اما آنچه از این وابستگی و انقیاد شرم آور که زنگ خطری برای دیگر روحانیون و حکومت‌های دینی در طول تاریخ است، می‌تواند مورد توجه و مطالعه و تأمل خاص قرار گیرد، این است که در مسیر تحولات تاریخی نه تنها اثری از حکومت دینی باقی نماند؛ بلکه نهاد اجتماعی و تاثیرگذار روحانیت نیز که قدمتی دیرینه داشت، به همراه حکومت دینی برای همیشه به تاریخ پیوست و جامعه مسیحیت، منتهی به سکولاریسم و حتی ترک باورهای دینی و در بسیاری موارد خداناباوری فردی نیز شد.


#گفتگو_توانا #روحانیت_سیاسی #حکومت_روحانیت #کالون

@Dialogue1402

تصویری نمادین از یک واقعیت تلخ

واقعیت تلخ آن است سلطه‌ی روحانیت بر سیاست و جامعه در ایران، موسیقی را عمیقا منزوی کرد و به حاشیه راند و بخش‌های بزرگی از آن را زیرزمینی ساخت و بسیاری از موزیسین‌ها را به مشکلات مالی دچار ساخت و برخی از آنان عملا در داخل و خارج در انزوا درگذشتند.

این تصویر وجهی نمادین از این واقعیت تلخ است.

به نظر شما چرا در حالیکه موسیقی وجه فرهنگی پررنگی دارد و یکی از هنرهای والای بشری است، روحانیون با آن عمیقا مخالف هستند؟

#گفتگو_توانا #حکومت_روحانیت #موسیقی #رواداری

@Dialogue1402