«در سال ۵۳۱ میلادی فیلسوفان نوافلاطونی داماسکیوس، سیمپلیکیوس و یارانشان از امپراتوری روم که روز‌به‌روز برای متفکران غیرمسیحی غیرقابل سکونت‌تر می‌شد، به دربار خسرو اول گریختند. چون شاهنشاه به پشتیبانی از مطالعات فلسفی شهره بود. این رویداد که اغلب از آن به عنوان بزنگاهی تعیین‌کننده در فرایند افول آموزش سنتی فلسفه در مدیترانه یاد می‌شود، این آگاهی در میان روشنفکران رومی را نشان می‌دهد که دربار ایران پذیرای علوم آنها بود. اگرچه جذب علوم بیگانه در ایران به ویژه در دوران هخامنشیان مسبوق به سابقه بود، اما این درجه‌ی حمایت دربار خسرو اول، از ترجمه و دانش‌پژوهی در خاور نزدیک در دوران باستان بی‌سابقه بود.»

ریچارد پین، «جهان‌وطن‌گرایی ایرانی: ادیان جهان در دربار ساسانی» برگردان از فرهاد سلیمان‌نژاد

#روز_جهانی_فلسفه #فلسفه #فیلسوفان #گفتگو #مدارا #توانا_گفتگو #انجمن_پادشاهی_فلسفه

‏ @Dialogue1402

«در سال ۵۲۹ میلادی، امپراتور یوستی‌نیانوس اول فرمانی صادر کرد که منجر به تعطیلی آکادمی نوافلاطونی در آتن، یکی از مراکز مهم فلسفه، شد. این اقدام بخشی از تلاش‌های گسترده یوستی‌نیانوس برای سرکوب پاگانیسم و ترویج مسیحیت در امپراتوری بیزانس بود. تعطیلی آکادمی به منزله پایان یک دوره مهم برای فلسفه یونان باستان تلقی می‌شود، چرا که این آکادمی از زمان تأسیس اولیه آن توسط افلاطون در حدود سال ۳۸۷ پیش از میلاد، مرکز اندیشه افلاطونی بود. پس از این اتفاق، برخی از فیلسوفان، از جمله داماسکیوس، آخرین رئیس آکادمی، به ایران پناه بردند و تحت حمایت خسرو اول ساسانی قرار گرفتند. این رویداد غالبا به‌عنوان نقطه عطفی در افول سنت‌های فلسفه کلاسیک در برابر سلطه فزاینده مسیحیت دیده می‌شود.»

منبع: وب‌سایت bede.org.uk
این وب‌سایت به تاریخ بیزانس و تحولات مسیحیت در دوران امپراتوری یوستی‌نیانوس می‌پردازد.


در دوره ساسانیان، به‌ویژه در زمان حکومت خسرو انوشیروان (۵۳۱-۵۷۹ میلادی)، تعاملات فرهنگی با یونان جریان داشت؛ پس از تعطیلی مدارس آتن در سال ۵۲۹ میلادی به فرمان یوستی‌نیانوس، هفت تن از فیلسوفان یونانی به دربار خسرو انوشیروان پناهنده شدند و در تیسفون اقامت گزیدند. این فیلسوفان با شاه ساسانی مباحثاتی داشتند و رسالاتی برای او نگاشتند.


پیش از این در دوران شاهنشاهی هخامنشی نیز به‌ویژه در زمان حکومت خشایارشا (۴۸۶-۴۶۵ پیش از میلاد)، تعاملات فرهنگی و سیاسی میان ایران و یونان به اوج خود رسید. یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های این تعاملات، پناهندگی تمیستوکلِس، فرمانده و سیاستمدار مشهور آتنی، به دربار هخامنشی است. پس از متهم شدن به خیانت در آتن، تمیستوکلِس به ایران پناه برد و مورد استقبال خشایارشا قرار گرفت. گفته شده است که او در مدت کوتاهی زبان فارسی را آموخت و به‌عنوان مشاور در دربار هخامنشی خدمت کرد.

این رویدادها نشان‌دهنده سیاست باز و پذیرای شاهان هخامنشی و ساسانی نسبت به اندیشمندان و متفکران خارجی است که به تبادل فرهنگی و فکری میان ایران و یونان کمک شایانی کرد. ریچارد پین، پژوهشگر آمریکایی رویکرد دربار ساسانیان متاخر را نوعی جهان‌وطنی‌گرایی خوانده است.

پیش از این در اپیزودهای چهارم، پنجم و ششم دیگری‌نامه به نقل قسمت‌هایی از مقاله ریچارد پین در این باره مبادرت کرده بودیم.

#روز_جهانی_فلسفه #فلسفه #دربار #ساسانیان #آکادمی_فلسفه #فیلسوفان #رواداری #گفتگو
@dialogue1402