This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
امروز #ترامپ به دالاس در تگزاس رفت تا در مورد بحث های نژادی و پلیس حرف بزند اما هیچ یک از مقامات عالیرتبه شهر که همگی سیاه‌پوست هستند، دعوت نشدند
▫️غفلتی که ۶۴ ساله شد
🔸درباره آموزش روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در ایران
#پژمان_موسوی
امروز برای جامعه #روزنامه‌نگارانِ ایرانی یک سالروزِ مهم است؛ یک شروع، یک نقطه عطف. ۶۴ سال پیش در چنین روزی، نخستین دوره #آموزش_روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در ایران آغاز به کار کرد، در ساختمان قدیمی و خاطره‌انگیز #روزنامه_اطلاعات در حوالی میدان توپخانه‌ی تهران. برای شرکت در این دوره آموزشی که در آن برای تدریس از اساتید داخلی و خارجی استفاده می‌شد، شوقِ زیادی وجود داشت. تا پیش از آن، کوشش‌های پراکنده‌ای برای برگزاری دوره‌های حرفه‌ای و آکادمیکِ روزنامه‌نگاری از سوی موسسات بزرگ مطبوعاتی صورت گرفته بود اما ۲۴ خرداد ۱۳۳۵ نخستین بروزِ جدی و همه‌جانبه این کوشش‌ها بود و همین موضوع هم این دوره را به دوره‌ای متفاوت برای روزنامه‌نگاران و علاقمندان به روزنامه‌نگاری تبدیل کرده بود. این دوره،دوره‌های مشابه و کوشش‌هایی که برای حرفه‌ای شدن و بهره‌گیریِ روزنامه‌نگاری ایران از آموزش‌های آکادمیکِ روزِ جهانی صورت می‌گرفت، در سال‌های بعد به تشکیل #موسسه_عالی_مطبوعات و روابط‌عمومی و در نهایت دانشکده ارتباطات و روزنامه‌نگاری منجر شد و روزنامه‌نگاری معاصر ایران را وارد مرحله‌ی تازه‌ای کرد.
امروز اما در بیست و چهارم خرداد ماه سال ۱۳۹۹، یعنی ۶۴ سال بعد از آن نقطه عطف، روزنامه‌نگاری ایران کجا ایستاده است؟ مرورِ تمامِ تجربیاتِ این ۶۴ سال، چه در سال‌های پیش از انقلاب و چه در سال‌های پس از آن، چه آموزه‌هایی برای روزنامه‌نگاران ایران دارد؟ آیا امروز می‌توانیم با قاطعیت از حرکتِ سپهر رسانه‌ای ایران و #روزنامه‌نگاران_حرفه‌ای آن بر مدارِ دانش روزِ جهانی در عرصه روزنامه‌نگاری سخن بگوییم؟ آیا اگر به تمام این سال‌ها نگاه کنیم، می‌توانیم به این جمع‌بندی برسیم که #روزنامه‌نگاری_ایران همواره مبتنی بر دانشِ روزِ #ارتباطات و روزنامه‌نگاری و عمل به استانداردهای آن حرکت کرده است؟ آیا می‌توانیم به این پرسش یک پاسخِ درست بدهیم که چه میزان از روزنامه‌نگاری ایران بر اساس تجربه جلو می‌رود و چه میزان بر پایه ترکیبی از علم و تجربه؟ آیا واقعا روزنامه‌نگاران ایران از جدیدترین نظریات حوزه ارتباطات و روزنامه‌نگاری آگاهی دارند و مهم‌تر از آن به اصول آن عمل می‌کنند؟ آیا روزنامه‌نگارانِ ایرانی می‌دانند در دانشکده‌ها و موسسات تحقیقاتی و آموزشی روزنامه‌نگاری چه می‌گذرد و جدیدترین نظریاتِ این حوزه روی چه چیزهایی تاکید دارد؟ مهم‌تر از تمام اینها، آیا روزنامه‌نگاران ایرانی می‌دانند عمل به قواعدِ آکادمیک و رعایتِ استانداردهای حرفه‌ای روزنامه‌نگاری چگونه می‌تواند آنها را در خدمتگزاری #حقیقت و خدمتگزاری #آزادی و در یک کلام دفاع از منافع مردم و مخاطبان یاری رساند؟
این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست، جملگی مسائل مهم و قابل اعتنایی هستند که به نظر می‌رسد خیلی وقت است فراموش شده‌اند؛ انگار که روزنامه‌نگاران ایران در یک دورِ تندِ رقابت افتاده‌اند که تنها هدف، ربودن گوی سبقت و عمل بر پایه اصل #سرعت است؛آن هم مبتنی بر تجربه صرف. این نه یک ادعا که گزاره‌ای قابل اثبات است که بسیاری از روزنامه‌نگاران ایران، اساسا پیوندهای معرفتی و آکادمیکِ خود را با مراکز آموزشی و حرفه‌ای در دنیا قطع کرده‌اند و واقعا نمی‌دانند دانشِ روزِ روزنامه‌نگاری چه ویژگی‌ها، کارکردها و آموزه‌هایی برایشان دارد. بخشی از آنها حتی نمی‌دانند تحریریه فلان رسانه معتبر جهانی که بر پایه آموزه‌های نوین ارتباطات و روزنامه‌نگاری اداره می‌شود، چگونه تحریریه‌ایست و کار در یک رسانه حرفه‌ای از زمان انتخاب سوژه تا لحظه‌ی انتشار، چه مسیری را طی می‌کند و مخاطب کجای این مسیر ایستاده است؟ (اینکه تاکید بر «ندانستن»دارم طبعا اشاره‌ام عدم آگاهی از مجاری دانشگاهی و آکادمیک است وگرنه که اطلاعات ویکی‌پدیایی را که همگان دارند و اساسا دردی را در این موضوع از ما دوا نمی‌کند.)
راه چاره اما چیست؟ چگونه می‌توان هم مسلح به دانشِ روزِ روزنامه‌نگاری شد و هم همچنان برای مردم نوشت و مدافع منافعِ مردم بود؟ به نظر می‌رسد سرراست‌ترین پاسخ،تعهد حرفه‌ای شخصی و تعهد حرفه‌ای رسانه‌های معتبر، رسمی و مهم ایران به بهره‌گیری از دانشِ روزِ آکادمیک و چگونگی پیوندِ آن با روزنامه‌نگاری معاصر است .اولی حتی از دومی هم مهم‌تر است چرا که اگر ما به عنوانِ روزنامه‌نگار، خودمان را به دانش روزِ جهانی مجهز کنیم و خود را ملزم به رعایتِ قواعد آن نماییم، رسانه‌های ما هم متاثر از این تعهد، به این سمت گام بر خواهند داشت.طبیعی هم هست که این دانشِ روز که این همه مورد تاکید است، چیزی نیست جز راه‌هایی برای ایفای نقش درست‌تر، حرفه‌ای‌تر و متعهدانه‌تر به مخاطب.
🔸درباره آموزش روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در ایران
#پژمان_موسوی
امروز برای جامعه #روزنامه‌نگارانِ ایرانی یک سالروزِ مهم است؛ یک شروع، یک نقطه عطف. ۶۴ سال پیش در چنین روزی، نخستین دوره #آموزش_روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در ایران آغاز به کار کرد، در ساختمان قدیمی و خاطره‌انگیز #روزنامه_اطلاعات در حوالی میدان توپخانه‌ی تهران. برای شرکت در این دوره آموزشی که در آن برای تدریس از اساتید داخلی و خارجی استفاده می‌شد، شوقِ زیادی وجود داشت. تا پیش از آن، کوشش‌های پراکنده‌ای برای برگزاری دوره‌های حرفه‌ای و آکادمیکِ روزنامه‌نگاری از سوی موسسات بزرگ مطبوعاتی صورت گرفته بود اما ۲۴ خرداد ۱۳۳۵ نخستین بروزِ جدی و همه‌جانبه این کوشش‌ها بود و همین موضوع هم این دوره را به دوره‌ای متفاوت برای روزنامه‌نگاران و علاقمندان به روزنامه‌نگاری تبدیل کرده بود. این دوره،دوره‌های مشابه و کوشش‌هایی که برای حرفه‌ای شدن و بهره‌گیریِ روزنامه‌نگاری ایران از آموزش‌های آکادمیکِ روزِ جهانی صورت می‌گرفت، در سال‌های بعد به تشکیل #موسسه_عالی_مطبوعات و روابط‌عمومی و در نهایت دانشکده ارتباطات و روزنامه‌نگاری منجر شد و روزنامه‌نگاری معاصر ایران را وارد مرحله‌ی تازه‌ای کرد.
امروز اما در بیست و چهارم خرداد ماه سال ۱۳۹۹، یعنی ۶۴ سال بعد از آن نقطه عطف، روزنامه‌نگاری ایران کجا ایستاده است؟ مرورِ تمامِ تجربیاتِ این ۶۴ سال، چه در سال‌های پیش از انقلاب و چه در سال‌های پس از آن، چه آموزه‌هایی برای روزنامه‌نگاران ایران دارد؟ آیا امروز می‌توانیم با قاطعیت از حرکتِ سپهر رسانه‌ای ایران و #روزنامه‌نگاران_حرفه‌ای آن بر مدارِ دانش روزِ جهانی در عرصه روزنامه‌نگاری سخن بگوییم؟ آیا اگر به تمام این سال‌ها نگاه کنیم، می‌توانیم به این جمع‌بندی برسیم که #روزنامه‌نگاری_ایران همواره مبتنی بر دانشِ روزِ #ارتباطات و روزنامه‌نگاری و عمل به استانداردهای آن حرکت کرده است؟ آیا می‌توانیم به این پرسش یک پاسخِ درست بدهیم که چه میزان از روزنامه‌نگاری ایران بر اساس تجربه جلو می‌رود و چه میزان بر پایه ترکیبی از علم و تجربه؟ آیا واقعا روزنامه‌نگاران ایران از جدیدترین نظریات حوزه ارتباطات و روزنامه‌نگاری آگاهی دارند و مهم‌تر از آن به اصول آن عمل می‌کنند؟ آیا روزنامه‌نگارانِ ایرانی می‌دانند در دانشکده‌ها و موسسات تحقیقاتی و آموزشی روزنامه‌نگاری چه می‌گذرد و جدیدترین نظریاتِ این حوزه روی چه چیزهایی تاکید دارد؟ مهم‌تر از تمام اینها، آیا روزنامه‌نگاران ایرانی می‌دانند عمل به قواعدِ آکادمیک و رعایتِ استانداردهای حرفه‌ای روزنامه‌نگاری چگونه می‌تواند آنها را در خدمتگزاری #حقیقت و خدمتگزاری #آزادی و در یک کلام دفاع از منافع مردم و مخاطبان یاری رساند؟
این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست، جملگی مسائل مهم و قابل اعتنایی هستند که به نظر می‌رسد خیلی وقت است فراموش شده‌اند؛ انگار که روزنامه‌نگاران ایران در یک دورِ تندِ رقابت افتاده‌اند که تنها هدف، ربودن گوی سبقت و عمل بر پایه اصل #سرعت است؛آن هم مبتنی بر تجربه صرف. این نه یک ادعا که گزاره‌ای قابل اثبات است که بسیاری از روزنامه‌نگاران ایران، اساسا پیوندهای معرفتی و آکادمیکِ خود را با مراکز آموزشی و حرفه‌ای در دنیا قطع کرده‌اند و واقعا نمی‌دانند دانشِ روزِ روزنامه‌نگاری چه ویژگی‌ها، کارکردها و آموزه‌هایی برایشان دارد. بخشی از آنها حتی نمی‌دانند تحریریه فلان رسانه معتبر جهانی که بر پایه آموزه‌های نوین ارتباطات و روزنامه‌نگاری اداره می‌شود، چگونه تحریریه‌ایست و کار در یک رسانه حرفه‌ای از زمان انتخاب سوژه تا لحظه‌ی انتشار، چه مسیری را طی می‌کند و مخاطب کجای این مسیر ایستاده است؟ (اینکه تاکید بر «ندانستن»دارم طبعا اشاره‌ام عدم آگاهی از مجاری دانشگاهی و آکادمیک است وگرنه که اطلاعات ویکی‌پدیایی را که همگان دارند و اساسا دردی را در این موضوع از ما دوا نمی‌کند.)
راه چاره اما چیست؟ چگونه می‌توان هم مسلح به دانشِ روزِ روزنامه‌نگاری شد و هم همچنان برای مردم نوشت و مدافع منافعِ مردم بود؟ به نظر می‌رسد سرراست‌ترین پاسخ،تعهد حرفه‌ای شخصی و تعهد حرفه‌ای رسانه‌های معتبر، رسمی و مهم ایران به بهره‌گیری از دانشِ روزِ آکادمیک و چگونگی پیوندِ آن با روزنامه‌نگاری معاصر است .اولی حتی از دومی هم مهم‌تر است چرا که اگر ما به عنوانِ روزنامه‌نگار، خودمان را به دانش روزِ جهانی مجهز کنیم و خود را ملزم به رعایتِ قواعد آن نماییم، رسانه‌های ما هم متاثر از این تعهد، به این سمت گام بر خواهند داشت.طبیعی هم هست که این دانشِ روز که این همه مورد تاکید است، چیزی نیست جز راه‌هایی برای ایفای نقش درست‌تر، حرفه‌ای‌تر و متعهدانه‌تر به مخاطب.
مخاطبی که همه چیز است و همه‌ی تلاش‌ها راهی است برای ایفای مسئولیتِ حرفه‌ای روزنامه‌نگاران در جهت منافع مردم که همان مخاطبان بالقوه و بالفعل هر رسانه‌ای را تشکیل می‌دهند...
▫️روزنامه شرق ۲۴ خرداد ۹۹
▫️روزنامه شرق ۲۴ خرداد ۹۹
#یونسکو 🔸دهه‌های بین‌المللی مصوب مجمع عمومی سازمان ملل
▫️سازمان برگزارکننده: یونسکو
دهه بین‌المللی ترویج فرهنگ صلح و عدم خشونت برای #کودکان (۲۰۱۰ـ ۲۰۰۱)
دهه ملل متحد برای #سوادآموزی (۲۰۱۲ـ۲۰۰۳)
دومین دهه بین‌المللی ملل #بومی_جهانی (۲۰۱۲ـ۲۰۰۳)
دهه #تنوع‌زیستی (۲۰۲۰-۲۰۱۱)
دهه ملل متحد برای #آموزش در خدمت #توسعه‌پایدار (۲۰۱۴ـ۲۰۰۵)
دهه بین‌المللی اقدام در باره موضوع #آب، منبع زندگی (۲۰۱۴ـ۲۰۰۵)
دهه بین المللی #تقارب‌فرهنگها (۲۰۲۲-۲۰۱۳)
▫️سازمان برگزارکننده: یونسکو
دهه بین‌المللی ترویج فرهنگ صلح و عدم خشونت برای #کودکان (۲۰۱۰ـ ۲۰۰۱)
دهه ملل متحد برای #سوادآموزی (۲۰۱۲ـ۲۰۰۳)
دومین دهه بین‌المللی ملل #بومی_جهانی (۲۰۱۲ـ۲۰۰۳)
دهه #تنوع‌زیستی (۲۰۲۰-۲۰۱۱)
دهه ملل متحد برای #آموزش در خدمت #توسعه‌پایدار (۲۰۱۴ـ۲۰۰۵)
دهه بین‌المللی اقدام در باره موضوع #آب، منبع زندگی (۲۰۱۴ـ۲۰۰۵)
دهه بین المللی #تقارب‌فرهنگها (۲۰۲۲-۲۰۱۳)
#سینما
🔸شنای پروانه اولین فیلم اکران سال شد
🔹فیلم شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت از اول تیرماه در سینماها اکران می‌شود.
🔸شنای پروانه اولین فیلم اکران سال شد
🔹فیلم شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت از اول تیرماه در سینماها اکران می‌شود.
#کتاب 🔸 زندگی
همه‌ی زندگی چندان ارزش ندارد که به خاطرِ آن از سرِ ترس بر خود بلرزیم یا دل افسرده شویم.
بنابراین با شجاعت زندگی را بگذرانید و در برابرِ مصائب،سینه را گستاخانه سپر کنید.
📚در باب حکمت زندگی▫️#آرتور_شوپنهاور
همه‌ی زندگی چندان ارزش ندارد که به خاطرِ آن از سرِ ترس بر خود بلرزیم یا دل افسرده شویم.
بنابراین با شجاعت زندگی را بگذرانید و در برابرِ مصائب،سینه را گستاخانه سپر کنید.
📚در باب حکمت زندگی▫️#آرتور_شوپنهاور
#زوم #فرهنگ #مستند #تاریخ #میراث
🔸میراث دیداری- شنیداری جهان
مجموعه‌های دیداری- شنیداری مانند فیلم، رادیو و سایر منابع صوتی- تصویری آیینه تمام نمای خلاقیت بشری و مایه حیات فرهنگ‌ها هستند. آنها نه فقط حافظ شواهد ارزشمند تاریخی در زمان و مکان هستند، بلکه مدافع و مروج گفتگوی فرهنگی و زمینه‌ساز آشنایی بیشتر و بهتر با فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های متفاوت فرهنگی نیز می‌باشند.
لازم است توجه داشته باشیم که لذت بردن از این میراث نیازمند حفظ و بقای آن است اما میراث دیداری شنیداری جهان در معرض خطر است. هم‌اکنون مقادیر زیادی از این میراث به‌واسطه بی‌توجهی‌ها از بین رفته است. از دیگر عوامل از بین رفتن این میراث اضمحلال ترکیبات شیمیایی و یا کهنه‌شدن فن‌آوری‌های نگهداری آن‌هاست. نابود شدن میراث دیداری- شنیداری به فقر جبران‌ناپذیر حافظه جهانی خواهید انجامید.
امروزه یونسکو با همکاری با شورای هماهنگی اتحادیه آرشیوهای دیداری- شنیداری و سایر نهادهای مرتبط با حفاظت از میراث در سراسر جهان، نقشی محوری در حفظ و به اشتراک گذاردن این اسناد که کم دوام هستند و در معرض نابودی، ایفا می‌کند. لذا این سازمان روز ۲۷ اکتبر را بعنوان روز جهانی میراث دیداری شنیداری تعیین کرده است..
برنامه حافظه جهانی #یونسکو با هدف نگهداری از میراث مستند ارزشمند و نیز افزایش آگاهی‌ها در مورد ارزش غیرقابل اندازه‌گیری این میراث برای نسل‌های حال و آینده شکل گرفت.
فهرست #حافظه‌جهانی که در سال ۱۹۹۷ بنیان نهاده شد اکنون شامل بیش از صدها نمونه از آثار ثبت‌شده #میراث‌مستند است. میراث دیداری- شنیداری نیز از جمله میراث مستندی هستند که از ارزش جهانی قابل ملاحظه‌ای برخوردارند.
حفظ و نگهداری از میراث دیداری- شنیداری جهان در واقع به منزله حفاظت از حافظه جمعی ما و انتقال آن به نسل‌های آینده است. لازمه ایجاد آینده‌ای مشترک بر مبنای تفاهم و گفتگو، فهمیدن و آشنایی با گذشته است.
🔸میراث دیداری- شنیداری جهان
مجموعه‌های دیداری- شنیداری مانند فیلم، رادیو و سایر منابع صوتی- تصویری آیینه تمام نمای خلاقیت بشری و مایه حیات فرهنگ‌ها هستند. آنها نه فقط حافظ شواهد ارزشمند تاریخی در زمان و مکان هستند، بلکه مدافع و مروج گفتگوی فرهنگی و زمینه‌ساز آشنایی بیشتر و بهتر با فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های متفاوت فرهنگی نیز می‌باشند.
لازم است توجه داشته باشیم که لذت بردن از این میراث نیازمند حفظ و بقای آن است اما میراث دیداری شنیداری جهان در معرض خطر است. هم‌اکنون مقادیر زیادی از این میراث به‌واسطه بی‌توجهی‌ها از بین رفته است. از دیگر عوامل از بین رفتن این میراث اضمحلال ترکیبات شیمیایی و یا کهنه‌شدن فن‌آوری‌های نگهداری آن‌هاست. نابود شدن میراث دیداری- شنیداری به فقر جبران‌ناپذیر حافظه جهانی خواهید انجامید.
امروزه یونسکو با همکاری با شورای هماهنگی اتحادیه آرشیوهای دیداری- شنیداری و سایر نهادهای مرتبط با حفاظت از میراث در سراسر جهان، نقشی محوری در حفظ و به اشتراک گذاردن این اسناد که کم دوام هستند و در معرض نابودی، ایفا می‌کند. لذا این سازمان روز ۲۷ اکتبر را بعنوان روز جهانی میراث دیداری شنیداری تعیین کرده است..
برنامه حافظه جهانی #یونسکو با هدف نگهداری از میراث مستند ارزشمند و نیز افزایش آگاهی‌ها در مورد ارزش غیرقابل اندازه‌گیری این میراث برای نسل‌های حال و آینده شکل گرفت.
فهرست #حافظه‌جهانی که در سال ۱۹۹۷ بنیان نهاده شد اکنون شامل بیش از صدها نمونه از آثار ثبت‌شده #میراث‌مستند است. میراث دیداری- شنیداری نیز از جمله میراث مستندی هستند که از ارزش جهانی قابل ملاحظه‌ای برخوردارند.
حفظ و نگهداری از میراث دیداری- شنیداری جهان در واقع به منزله حفاظت از حافظه جمعی ما و انتقال آن به نسل‌های آینده است. لازمه ایجاد آینده‌ای مشترک بر مبنای تفاهم و گفتگو، فهمیدن و آشنایی با گذشته است.
#کتاب 🔸 پایان زندگی؟
پایان زندگی ما لزوما همان روز مرگمان نیست: برای برخی کسان، این روز بسی پیش‌تر فرا می‌رسد، اما برای آن کس که به راستی زنده است، شاید هرگز فرا نرسد.
📚 نور جهان ▫️#کریستین_بوبن
پایان زندگی ما لزوما همان روز مرگمان نیست: برای برخی کسان، این روز بسی پیش‌تر فرا می‌رسد، اما برای آن کس که به راستی زنده است، شاید هرگز فرا نرسد.
📚 نور جهان ▫️#کریستین_بوبن
#کتاب 🔸 سکوت
سکوت دشوار است وقتی میان چند نفر حاکم می‌شود که هر کدام حرفی ناگفته زیر زبان دارند. در چنین احوالی اگر آدم‌ها به یکدیگر نگاه هم بکنند، سعی می‌کنند توی چشم‌های‌شان حرفی خوانده نشود.
📚 بنی آدم ▫️ محمود_دولت‌آبادی#
سکوت دشوار است وقتی میان چند نفر حاکم می‌شود که هر کدام حرفی ناگفته زیر زبان دارند. در چنین احوالی اگر آدم‌ها به یکدیگر نگاه هم بکنند، سعی می‌کنند توی چشم‌های‌شان حرفی خوانده نشود.
📚 بنی آدم ▫️ محمود_دولت‌آبادی#
عرصه‌های ارتباطی
#زوم 🔸دیوان بین‌المللی کیفری (ICC) دیوان بین‌المللی کیفری اولین دادگاه دائمی بین‌المللی است که برای رسیدگی به جنایات بین‌المللی تشکیل شده است. مقر این دادگاه دائمی بین‌المللی در شهر لاهه هلند است دیوان بین‌المللی کیفری را نباید با دیوان بین‌المللی دادگستری…
🔸سازمان ملل اقدام آمریکا علیه دیوان بین‌المللی کیفری را نقض توافقنامه مقر دانست
سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد اقدام آمریکا در تحریم اقتصادی و محدودیت ویزا بر اعضای دیوان بین‌المللی کیفری را نقض توافقنامه مقر این سازمان دانست.
سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد اقدام آمریکا در تحریم اقتصادی و محدودیت ویزا بر اعضای دیوان بین‌المللی کیفری را نقض توافقنامه مقر این سازمان دانست.