عرصه‌های ارتباطی
#واژه‌ها #روزنامه‌نگاری #تاریخ 🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد اصطلاح #روزنامه‌نگاری‌زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان Yellow Journalism یاد می‌کنند.
#واژه‌ها #روزنامه‌نگاری #تاریخ
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
▫️#یونس_شکرخواه
اصطلاح #روزنامه‌نگاری‌زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism)
یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم تقریباً مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی کاملاً مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران پس از سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد.
در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
که با نشریه پولیترز رقابت می‌کرد و به این ترتیب بود که جنگ این دو نشریه بر سر تیراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد. سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
▫️#یونس_شکرخواه
اصطلاح #روزنامه‌نگاری‌زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism)
یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم تقریباً مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی کاملاً مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران پس از سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد.
در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
که با نشریه پولیترز رقابت می‌کرد و به این ترتیب بود که جنگ این دو نشریه بر سر تیراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد. سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
#واژه‌ها #روزنامه‌نگاری #تاریخ
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
Forwarded from عرصه‌های ارتباطی
#واژه‌ها #روزنامه‌نگاری #تاریخ
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
🔸نیویورکی‌ها و روزنامه‌نگاری زرد
اصطلاح #روزنامه‌نگاری_زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری_زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک_سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز ( ۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک_ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست ( ۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ_ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
#روزنامه‌نگاری #تاریخ
🔸روزنامه‌نگاری زرد
#روزنامه‌نگاری‌زرد برگردان عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان یلو جورنالیسم (Yellow Journalism) یاد می‌کنند. روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری‌زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان*
بود. این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک‌سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک‌سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که به آنها #پنی‌پرس (penny press) (نشریات یک‌پنی) می‌گفتند.
پنی‌پرس‌ها گونه‌ای از روزنامه‌نگاری زرد بودند، تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهرها نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ فردی به نام #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد** که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد مخاطبان و تیراژش را افزایش دهد.
در همین دوران فرد دیگری هم به نام #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) یک نشریه دیگر را منتشر می‌کرد که نیویورک مورنینگ ژورنال*** نام داشت و با نشریه پولیترز رقابت می‌کرد و جنگ هر دو بر سر تیراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت.
* New York Sun
** New York World
*** New York Morning Journal
🔸روزنامه‌نگاری زرد
#روزنامه‌نگاری‌زرد برگردان عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان یلو جورنالیسم (Yellow Journalism) یاد می‌کنند. روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان #روزنامه‌نگاری‌زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان*
بود. این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک‌سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک‌سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که به آنها #پنی‌پرس (penny press) (نشریات یک‌پنی) می‌گفتند.
پنی‌پرس‌ها گونه‌ای از روزنامه‌نگاری زرد بودند، تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهرها نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران بعد از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ فردی به نام #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد** که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد مخاطبان و تیراژش را افزایش دهد.
در همین دوران فرد دیگری هم به نام #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) یک نشریه دیگر را منتشر می‌کرد که نیویورک مورنینگ ژورنال*** نام داشت و با نشریه پولیترز رقابت می‌کرد و جنگ هر دو بر سر تیراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت.
* New York Sun
** New York World
*** New York Morning Journal
🔸روزنامه‌نگاری زرد
#مدیاویژن #روزنامه‌نگاری #تاریخ
اصطلاح #روزنامه‌نگاری‌زرد ترجمه "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) است.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان روزنامه‌نگاری زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران پس از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ‌ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد. سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت
#مدیاویژن #روزنامه‌نگاری #تاریخ
اصطلاح #روزنامه‌نگاری‌زرد ترجمه "یلو جورنالیسم" (Yellow Journalism) است.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر #نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان روزنامه‌نگاری زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، #نیویورک‌سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک سان نشریه‌ای بود با قیمت یک #پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها #نشریات_یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است، بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
▫️دوران پس از نشریه سان:
در سال ۱۸۹۶ #جوزف_پولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام #نیویورک‌ورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیراژش را افزایش دهد. در همین دوران #ویلیام_راندولف‌هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام #نیویورک_مورنینگ‌ژورنال
(New York Morning Journal)
این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
▫️اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند. پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد. سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام "بچه زرد" سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت