#سینما🔸درباره سرمایه‌داری و شیزوفرنی
▫️نوشته #آلن_جیمز_توماس*
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#کتاب تئوریک دو جلدی سرمایه‌داری و شیزوفرنی (Capitalism and Schizophrenia) اثر مشترک #ژیل_دلوز، فیلسوف فرانسوی (۱۹۹۵-۱۹۲۵)، و #فلیکس_گواتاری، روانکاو و فعال سیاسی فرانسوی (۱۹۹۲-۱۹۳۰)، در دنیای انگلیسی‌زبان‌ها جزو آثار معروف و شناخته شده است. با اینکه این دو نویسنده به ندرت درباره سینما بحث می‌کنند، ولی کتاب آنها که مارکسیسم و روانکاوی را به نقد می‌کشد، بر اساس الگوهای لاکانی و آلتوسری نوشته شده و این الگو بر نظریه فیلم در دنیای انگلیسی‌زبان دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد حاکم بوده است . علاوه بر این، محتویات این کتاب به طور پراکنده مورد استفاده #نظریه‌فیلم قرار گرفته است. شاید یکی از علل این اتفاق، زبان بسیار پیچیده نوشتاری و مضامین ذهنی این اثر باشد. کار این دو متفکر در نظریه رسانه‌ای فراساختارگرا، به ویژه در زمینه فرصت‌های غیر خطی و از جمله فرامتن (Hypertext) و اینترنت تا حدودی رواج یافت.
*ALLAN JAMES THOMAS
▫️نوشته #آلن_جیمز_توماس*
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#کتاب تئوریک دو جلدی سرمایه‌داری و شیزوفرنی (Capitalism and Schizophrenia) اثر مشترک #ژیل_دلوز، فیلسوف فرانسوی (۱۹۹۵-۱۹۲۵)، و #فلیکس_گواتاری، روانکاو و فعال سیاسی فرانسوی (۱۹۹۲-۱۹۳۰)، در دنیای انگلیسی‌زبان‌ها جزو آثار معروف و شناخته شده است. با اینکه این دو نویسنده به ندرت درباره سینما بحث می‌کنند، ولی کتاب آنها که مارکسیسم و روانکاوی را به نقد می‌کشد، بر اساس الگوهای لاکانی و آلتوسری نوشته شده و این الگو بر نظریه فیلم در دنیای انگلیسی‌زبان دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد حاکم بوده است . علاوه بر این، محتویات این کتاب به طور پراکنده مورد استفاده #نظریه‌فیلم قرار گرفته است. شاید یکی از علل این اتفاق، زبان بسیار پیچیده نوشتاری و مضامین ذهنی این اثر باشد. کار این دو متفکر در نظریه رسانه‌ای فراساختارگرا، به ویژه در زمینه فرصت‌های غیر خطی و از جمله فرامتن (Hypertext) و اینترنت تا حدودی رواج یافت.
*ALLAN JAMES THOMAS
#سینما‌ویژن #رخ‌نما
🔸نظریه‌های عرصه هواخواهی
▫️نوشته #مارتیو_هیلز
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#هواخواهی یا #طرفداری، یکی از حوزه‌هایی است که هم در #مطالعات‌فرهنگی و هم در #نظریه‌فیلم به طرزی گسترده بررسی شده است. مطالعه در مورد هواخواهی در گام اول، مطالعه طرفداران برنامه‌های خاص تلویزیونی و در مرحله بعدی، مطالعه نحوه طرفداری و هواخواهی از ژانرهای سینمایی یا هواخواهی از #ستارگان‌سینما را در بر می‌گیرد. دو نگرش‌عمده در این‌زمینه عبارتند از:
▫️اول: نظریه‌های هواخواهی به عنوان جامعه تفسیری (جامعه‌ای مبتنی بر مفروضات و تفسیرهای مشترک از متون رسانه‌ای)
▫️دوم: نظریه‌های هواخواهی به عنوان صورتی از فعالیت‌های مصرفی
نخستین رویکردها به مطالعه پدیده هواخواهی، طی دهه‌های هفتاد و هشتاد در مطالعات سینمایی و تلویزیونی دیده شد. #نظریه‌پرده یا #اسکرین (نقدهایی که در مجله انگلیسی screen چاپ می‌شد) به سبب نحوه استنباطی که از عکس‌العمل #بیننندگان در قبال فیلم‌ها داشت، به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. بر اساس این نظریه، عکس‌العمل بینندگان در متن فیلم‌ها گنجانده شده بود. به همین دلیل، نیازی به تعبیر واکنش‌های فطری #تماشاگران سینما وجود نداشت و بنابراین، نتیجه چنین تلقی‌ای این بود که عکس‌العمل تماشاگر را می‌توان در خود فیلم دید. پژوهشگران مطالعات فرهنگی و از جمله #دیوید_مورلی (David Morley) به شدت با این بینش که مخاطب را موجودی منفعل می‌پنداشت به مخالفت برخاستند و دیدگاه دیگری را مطرح کردند. مورلی معتقد بود از دیدگاه جامعه‌شناختی، درک قرائت واقعی یا تجربی و همچنین تماشاگران بسیار مهم است. با این حال، آثار #جان_فیسک (John Fiske) بود که راه مطالعات مربوط به هواخواهی را هموار کرد. وی نه تنها بر قرائت واقعی مخاطب از فیلم تأکید داشت، بلکه بر مطالعه مخاطب به عنوان عاملی فعال در تولید معنا نیز اصرار می‌ورزید.
🔸نظریه‌های عرصه هواخواهی
▫️نوشته #مارتیو_هیلز
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#هواخواهی یا #طرفداری، یکی از حوزه‌هایی است که هم در #مطالعات‌فرهنگی و هم در #نظریه‌فیلم به طرزی گسترده بررسی شده است. مطالعه در مورد هواخواهی در گام اول، مطالعه طرفداران برنامه‌های خاص تلویزیونی و در مرحله بعدی، مطالعه نحوه طرفداری و هواخواهی از ژانرهای سینمایی یا هواخواهی از #ستارگان‌سینما را در بر می‌گیرد. دو نگرش‌عمده در این‌زمینه عبارتند از:
▫️اول: نظریه‌های هواخواهی به عنوان جامعه تفسیری (جامعه‌ای مبتنی بر مفروضات و تفسیرهای مشترک از متون رسانه‌ای)
▫️دوم: نظریه‌های هواخواهی به عنوان صورتی از فعالیت‌های مصرفی
نخستین رویکردها به مطالعه پدیده هواخواهی، طی دهه‌های هفتاد و هشتاد در مطالعات سینمایی و تلویزیونی دیده شد. #نظریه‌پرده یا #اسکرین (نقدهایی که در مجله انگلیسی screen چاپ می‌شد) به سبب نحوه استنباطی که از عکس‌العمل #بیننندگان در قبال فیلم‌ها داشت، به شدت مورد انتقاد قرار گرفت. بر اساس این نظریه، عکس‌العمل بینندگان در متن فیلم‌ها گنجانده شده بود. به همین دلیل، نیازی به تعبیر واکنش‌های فطری #تماشاگران سینما وجود نداشت و بنابراین، نتیجه چنین تلقی‌ای این بود که عکس‌العمل تماشاگر را می‌توان در خود فیلم دید. پژوهشگران مطالعات فرهنگی و از جمله #دیوید_مورلی (David Morley) به شدت با این بینش که مخاطب را موجودی منفعل می‌پنداشت به مخالفت برخاستند و دیدگاه دیگری را مطرح کردند. مورلی معتقد بود از دیدگاه جامعه‌شناختی، درک قرائت واقعی یا تجربی و همچنین تماشاگران بسیار مهم است. با این حال، آثار #جان_فیسک (John Fiske) بود که راه مطالعات مربوط به هواخواهی را هموار کرد. وی نه تنها بر قرائت واقعی مخاطب از فیلم تأکید داشت، بلکه بر مطالعه مخاطب به عنوان عاملی فعال در تولید معنا نیز اصرار می‌ورزید.