#چهره🔸 بوردیو و مفهوم زیبایی
▫️نوشته: #جیل_برنستون
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#پیر_بوردیو (۱۹۳۰ – ۲۰۰۲) در کتاب تمایز؛ نقد جامعه شناختی قضاوت دربارهٔ سلایق، این استدلال را مطرح می‌کند که داوری‌های مبتنی بر #زیبایی نه طبیعی هستند و نه از سر بی‌طرفی یا علاقه صورت می‌گیرند، بلکه با تکیه بر یک #سرمایه‌فرهنگی انباشته شده، به صورت یك کنش پنهان برای تمایز طبقاتی عمل می‌کنند و همین کنش است که به درگیر شدن #مخاطب با #متن‌هنری، ساخت و شکل می‌دهد. بوردیو؛ بین زیبایی بورژوازی و مردمی تمایز قائل می‌شود. از دیدگاه او، زیبایی بورژوازی، یک نوع لذت قابل شناخت فکورانه و با فاصله را به صورت ملموس و نوآورانه نظیر سینمای هنر (art cinema) در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ ترجیح می‌دهد، حال آنکه دومی به تجربه‌ای حسی‌تر و مبتنی بر نبود فاصله و توام با درگیر شدن، نظیر ژانرهای سینمایی توده‌پسند بیشتر علاقه دارد. اما در زیبایی پست‌مدرنیستی (که غالباً عاری از ارزش معرفی می‌شود)، تکیه بر تقلید و روابط #بینامتنی است.
*GILL BRANSTON
▫️نوشته: #جیل_برنستون
▫️ترجمه #یونس_شکرخواه
#پیر_بوردیو (۱۹۳۰ – ۲۰۰۲) در کتاب تمایز؛ نقد جامعه شناختی قضاوت دربارهٔ سلایق، این استدلال را مطرح می‌کند که داوری‌های مبتنی بر #زیبایی نه طبیعی هستند و نه از سر بی‌طرفی یا علاقه صورت می‌گیرند، بلکه با تکیه بر یک #سرمایه‌فرهنگی انباشته شده، به صورت یك کنش پنهان برای تمایز طبقاتی عمل می‌کنند و همین کنش است که به درگیر شدن #مخاطب با #متن‌هنری، ساخت و شکل می‌دهد. بوردیو؛ بین زیبایی بورژوازی و مردمی تمایز قائل می‌شود. از دیدگاه او، زیبایی بورژوازی، یک نوع لذت قابل شناخت فکورانه و با فاصله را به صورت ملموس و نوآورانه نظیر سینمای هنر (art cinema) در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ ترجیح می‌دهد، حال آنکه دومی به تجربه‌ای حسی‌تر و مبتنی بر نبود فاصله و توام با درگیر شدن، نظیر ژانرهای سینمایی توده‌پسند بیشتر علاقه دارد. اما در زیبایی پست‌مدرنیستی (که غالباً عاری از ارزش معرفی می‌شود)، تکیه بر تقلید و روابط #بینامتنی است.
*GILL BRANSTON