#ارتباطات
🔸 ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای ﮔﻼﺳﮕﻮ (GUMG)
ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای داﻧﺸﮕﺎه #ﮔﻼﺳﮕﻮ در اﻧﮕﻠﻴﺲ، ﻣﺮﻛﺐ از ﮔﺮوﻫﻲ از اﺳﺎﺗﻴﺪ داﻧـﺸﮕﺎهی اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ و ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑـﻞ اﻧﻜﺎر در زﻣﻴﻨـﻪ ﻧﻘـﺶ ﺑﺮﺟـﺴﺘﻪﺳـﺎزي در روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎری ﺧﺒﺮی از ﻃﺮﻳـﻖ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﺤﺘﻮا، ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﮕﺎن را در زﻣﻴﻨﺔ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺒـﺮ ﺑـﻪ ﺧـﻮد ﺟﻠـﺐ ﻛـﺮده اﺳﺖ. ﺑﺪیهی اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﺑـﺎ ﻣﻮج ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺎﻟﻜـﺎن رﺳﺎﻧﻪﻫﺎیی ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﺔ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ، ﻧﻴﺰ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷـﺪ، ﭼـﺮا ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎی اﻳﻦ ﮔﺮوه از اﻳـﻦ اﻣـﺮ ﺧﺒـﺮ می‌داد ﻛـﻪ اﺧﺒـﺎر ﺷـﺒﻜﻪﻫﺎي ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ در ﺧﺪﻣﺖ ﻗﺪرتﻣﻨـﺪان ﺟﺎﻣﻌـﻪ و ﻋﻠﻴـﻪ ﮔﺮوهﻫﺎی ﺿﻌﻴﻒ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﮔﺮوه ﭘﮋوهشی، ﻛﻪ ﺑﺎ اﻋﺘﺒﺎر ﺷﻮراي ﭘﮋوهشی ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎعی بریتانیا در ﺳﺎل ۱۹۷۴ ﭘﺎﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺳﺎل ۱۹۸۲ ﺳﻪ اﺛﺮ ارزﺷﻤﻨﺪ در زﻣﻴﻨه ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺧﻮد ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ اﺛﺮ با ﻋﻨﻮان ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺑﺪ (Bad news) در ﺳـﺎل
۱۹۷۶ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ.
اﻣﺎ ﻣﻜﺘﺐ ﮔﻼﺳﮕﻮ ﭼﻪ ﺑﺮداﺷﺖ و روایتی از #ﺧﺒﺮ دارد و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ آن دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻟﻐﺖ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و ارﺗﺒﺎﻃﺎت #آﻛﺴﻔﻮرد در ﻧﺴﺨﻪ ۲۰۱۱ ﺧـﻮد در ﻣﺪﺧﻞ ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪاي داﻧﺸﮕﺎه ﮔﻼﺳﮕﻮ آورده اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑﻴـﺸﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠـﺖ ﺷﻬﺮت اﻳﻦ ﮔﺮوه اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ضمنی روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎراﻧﻪ #اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژی را در ﻣﺴﻴﺮ ﺣﻔﻆ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد آﺷﻜﺎر ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ روﻳﺪادﻫﺎی ﺧﺒﺮی آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در #ﻓﺮاﻣﺘﻦ ﻗﺮار داده نمیﺷﻮﻧﺪ. ﻫﺸﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻛﺘﺎب #ﺧﺒﺮﻫﺎیﺑﺪ اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ تلقی نتی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎی دﻳﺪاری، ﻋﻴﻨﻲﺗﺮ از رﺳﺎﻧﻪﻫﺎی ﻧﻮﺷﺘﺎری ﺑﻪ ﭘﺨﺶ روﻳﺪادﻫﺎ میﭘﺮدازﻧﺪ، ﻳﻚ ﺑﺮداﺷﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ و ﻏﻠﻂ اﺳﺖ. آﻧﺎن ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ ﻧﺸﺎن می‌دﻫﺪ ﭘﻨﺪاﺷﺖ راﻳﺞ در ﻣﻮرد ﺧﺒﺮﻫـﺎی #ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن ﻛـﻪ "ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﺤﺾ وﻗﻮع روﻳﺪاد اﺳـﺖ و ﺑـﻪ ﻫﻤـﺎن شکلی اﺳـﺖ ﻛـﻪ رخ
ﻣﻲدﻫﺪ" ﻳﻚ ﺑﺮداﺷﺖ بیﭘﺎﻳﻪ اﺳﺖ.
ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎی ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺑﺪ، ﻛـﻪ ﮔـﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﺑـﺮاي ﺗﺪوﻳﻦ آن، همه ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن اﻧﮕﻠـﻴﺲ را در ﻇـﺮف ﺷـﺶﻣـﺎه (از ژاﻧﻮﻳﻪ ﺗﺎ ژوﺋﻦ ۱۹۷۵) ﺿﺒﻂ و ﺑﺮرﺳـﻲ ﻛـﺮده ﺑﻮد، اﻳـﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺧﺒﺎر ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻛﺎﻣﻼً ﺟﺎﻧبداراﻧﻪ و ﻋﻠﻴﻪ اﺗﺤﺎدﻳﻪﻫﺎی ﻛﺎرﮔﺮی و ﻛﺎرﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺪوﻳﻦ میﺷﻮد و ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﺮرسی”رﻳﺸﻪﻫﺎی روﻳﺪادﻫﺎ“ ﻋﻤﻴﻘـﺎً ﺑـﺮ ”ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎی روﻳﺪادﻫﺎ“ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ اﺳـﺖ.
“ ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺑﺪ، ﺑﺎورﻫﺎی ﺣﺮﻓﻪایﻫﺎ را در ﻣـﻮرد ”بی‌طرفی ﺧﺒـﺮی“ ﻣـﻮرد ﺗﺮدﻳﺪ ﻗﺮار داد.
آﺛﺎر ﺑﻌﺪی ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻧﺪ:
• ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺑﺪ (More bad news) ﻛﻪ در ﺳﺎل ۱۹۸۰ ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ ﻧﺎﺷﺮ اﺛﺮ اول ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ.
• ﺧﺒﺮﻫﺎی واﻗﻌﺎً ﺑﺪﺗﺮ (Really bad news) دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ (۱۹۸۲) ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ اﻧﺘﺸﺎرات Readrs & Writers اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻛﺘﺎب راهﻳﺎﻓﺖ.
ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﺧﻮد اداﻣﻪ داد و ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ (۱۹۸۵) ﺑﺎ اﺛﺮی دﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺟﻨﮓ و ﺻﻠﺢ (Peace and war news) ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﮕﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻄـﻮف ﺳﺎﺧﺖ. در اﻳﻦ اﺛﺮ ﻛﻪ به وسیله اﻧﺘﺸﺎرات Press University Open ﺑـﻪ ﺑﺎزار ﻛﺘـﺎب ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪ، ﻣﻘﻮﻻتی ﭽﻮن ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺟﻨﮓ ﻓﺎﻟﻜﻨﺪ، اﻋﺘﺼﺎب ﻣﻌﺪﻧﭽﻴﺎن اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﻧﺤﻮه ﭘﺨﺶ و درج ﺧﺒﺮﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻳﺮﻟﻨﺪ ﺷﻤﺎلی ﻣـﻮرد ﺑﺮرسی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.
اﻋﻀﺎي ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ و ﻛﺎﻟﺒﺪﺷﻜﺎفی ﻧﺤﻮه ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺧﺒﺮﻫﺎ اداﻣﻪ دادﻧﺪ و اﺛﺮ دﻳﮕﺮی را ﺑﻪ ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﻴﺎم، ﺧﺒﺮها، ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﻗﺪرت
Getting the Message: News, Truth and Power
ﺗﺪوﻳﻦ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ توسط اﻧﺘﺸﺎرات راتلج در ﺳـﺎل ۱۹۹۳ ﺑﻪ ادﺑﻴﺎت روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎری اﻓﺰوده ﺷﺪ.
ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ: "ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﺧﺒﺮ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﺼﻨﻮع اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژي اﺳﺖ".
Glasgow University Media Group
@younesshokrkhah
🔸 ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای ﮔﻼﺳﮕﻮ (GUMG)
ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای داﻧﺸﮕﺎه #ﮔﻼﺳﮕﻮ در اﻧﮕﻠﻴﺲ، ﻣﺮﻛﺐ از ﮔﺮوﻫﻲ از اﺳﺎﺗﻴﺪ داﻧـﺸﮕﺎهی اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ و ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑـﻞ اﻧﻜﺎر در زﻣﻴﻨـﻪ ﻧﻘـﺶ ﺑﺮﺟـﺴﺘﻪﺳـﺎزي در روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎری ﺧﺒﺮی از ﻃﺮﻳـﻖ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﺤﺘﻮا، ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﮕﺎن را در زﻣﻴﻨﺔ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺒـﺮ ﺑـﻪ ﺧـﻮد ﺟﻠـﺐ ﻛـﺮده اﺳﺖ. ﺑﺪیهی اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﺑـﺎ ﻣﻮج ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺎﻟﻜـﺎن رﺳﺎﻧﻪﻫﺎیی ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﺔ اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ، ﻧﻴﺰ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷـﺪ، ﭼـﺮا ﻛﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎی اﻳﻦ ﮔﺮوه از اﻳـﻦ اﻣـﺮ ﺧﺒـﺮ می‌داد ﻛـﻪ اﺧﺒـﺎر ﺷـﺒﻜﻪﻫﺎي ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ در ﺧﺪﻣﺖ ﻗﺪرتﻣﻨـﺪان ﺟﺎﻣﻌـﻪ و ﻋﻠﻴـﻪ ﮔﺮوهﻫﺎی ﺿﻌﻴﻒ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﮔﺮوه ﭘﮋوهشی، ﻛﻪ ﺑﺎ اﻋﺘﺒﺎر ﺷﻮراي ﭘﮋوهشی ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎعی بریتانیا در ﺳﺎل ۱۹۷۴ ﭘﺎﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺳﺎل ۱۹۸۲ ﺳﻪ اﺛﺮ ارزﺷﻤﻨﺪ در زﻣﻴﻨه ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺧﻮد ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻪ اوﻟﻴﻦ اﺛﺮ با ﻋﻨﻮان ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺑﺪ (Bad news) در ﺳـﺎل
۱۹۷۶ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ.
اﻣﺎ ﻣﻜﺘﺐ ﮔﻼﺳﮕﻮ ﭼﻪ ﺑﺮداﺷﺖ و روایتی از #ﺧﺒﺮ دارد و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ آن دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻟﻐﺖ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و ارﺗﺒﺎﻃﺎت #آﻛﺴﻔﻮرد در ﻧﺴﺨﻪ ۲۰۱۱ ﺧـﻮد در ﻣﺪﺧﻞ ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪاي داﻧﺸﮕﺎه ﮔﻼﺳﮕﻮ آورده اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑﻴـﺸﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠـﺖ ﺷﻬﺮت اﻳﻦ ﮔﺮوه اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ضمنی روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎراﻧﻪ #اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژی را در ﻣﺴﻴﺮ ﺣﻔﻆ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد آﺷﻜﺎر ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ روﻳﺪادﻫﺎی ﺧﺒﺮی آﻧﭽﻨﺎن ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در #ﻓﺮاﻣﺘﻦ ﻗﺮار داده نمیﺷﻮﻧﺪ. ﻫﺸﺖ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻛﺘﺎب #ﺧﺒﺮﻫﺎیﺑﺪ اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ تلقی نتی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎی دﻳﺪاری، ﻋﻴﻨﻲﺗﺮ از رﺳﺎﻧﻪﻫﺎی ﻧﻮﺷﺘﺎری ﺑﻪ ﭘﺨﺶ روﻳﺪادﻫﺎ میﭘﺮدازﻧﺪ، ﻳﻚ ﺑﺮداﺷﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ و ﻏﻠﻂ اﺳﺖ. آﻧﺎن ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ ﻧﺸﺎن می‌دﻫﺪ ﭘﻨﺪاﺷﺖ راﻳﺞ در ﻣﻮرد ﺧﺒﺮﻫـﺎی #ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن ﻛـﻪ "ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﺤﺾ وﻗﻮع روﻳﺪاد اﺳـﺖ و ﺑـﻪ ﻫﻤـﺎن شکلی اﺳـﺖ ﻛـﻪ رخ
ﻣﻲدﻫﺪ" ﻳﻚ ﺑﺮداﺷﺖ بیﭘﺎﻳﻪ اﺳﺖ.
ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎی ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺑﺪ، ﻛـﻪ ﮔـﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﺑـﺮاي ﺗﺪوﻳﻦ آن، همه ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن اﻧﮕﻠـﻴﺲ را در ﻇـﺮف ﺷـﺶﻣـﺎه (از ژاﻧﻮﻳﻪ ﺗﺎ ژوﺋﻦ ۱۹۷۵) ﺿﺒﻂ و ﺑﺮرﺳـﻲ ﻛـﺮده ﺑﻮد، اﻳـﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ اﺧﺒﺎر ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻛﺎﻣﻼً ﺟﺎﻧبداراﻧﻪ و ﻋﻠﻴﻪ اﺗﺤﺎدﻳﻪﻫﺎی ﻛﺎرﮔﺮی و ﻛﺎرﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﺪوﻳﻦ میﺷﻮد و ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﺮرسی”رﻳﺸﻪﻫﺎی روﻳﺪادﻫﺎ“ ﻋﻤﻴﻘـﺎً ﺑـﺮ ”ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎی روﻳﺪادﻫﺎ“ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ اﺳـﺖ.
“ ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺑﺪ، ﺑﺎورﻫﺎی ﺣﺮﻓﻪایﻫﺎ را در ﻣـﻮرد ”بی‌طرفی ﺧﺒـﺮی“ ﻣـﻮرد ﺗﺮدﻳﺪ ﻗﺮار داد.
آﺛﺎر ﺑﻌﺪی ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪﻧﺪ:
• ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺑﺪ (More bad news) ﻛﻪ در ﺳﺎل ۱۹۸۰ ﺑﻪوﺳﻴﻠﺔ ﻧﺎﺷﺮ اﺛﺮ اول ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ.
• ﺧﺒﺮﻫﺎی واﻗﻌﺎً ﺑﺪﺗﺮ (Really bad news) دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ (۱۹۸۲) ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ اﻧﺘﺸﺎرات Readrs & Writers اﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻛﺘﺎب راهﻳﺎﻓﺖ.
ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﺧﻮد اداﻣﻪ داد و ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ (۱۹۸۵) ﺑﺎ اﺛﺮی دﻳﮕﺮ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺟﻨﮓ و ﺻﻠﺢ (Peace and war news) ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﮕﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻄـﻮف ﺳﺎﺧﺖ. در اﻳﻦ اﺛﺮ ﻛﻪ به وسیله اﻧﺘﺸﺎرات Press University Open ﺑـﻪ ﺑﺎزار ﻛﺘـﺎب ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪ، ﻣﻘﻮﻻتی ﭽﻮن ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺟﻨﮓ ﻓﺎﻟﻜﻨﺪ، اﻋﺘﺼﺎب ﻣﻌﺪﻧﭽﻴﺎن اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﻧﺤﻮه ﭘﺨﺶ و درج ﺧﺒﺮﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻳﺮﻟﻨﺪ ﺷﻤﺎلی ﻣـﻮرد ﺑﺮرسی ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.
اﻋﻀﺎي ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ و ﻛﺎﻟﺒﺪﺷﻜﺎفی ﻧﺤﻮه ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺧﺒﺮﻫﺎ اداﻣﻪ دادﻧﺪ و اﺛﺮ دﻳﮕﺮی را ﺑﻪ ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﻴﺎم، ﺧﺒﺮها، ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﻗﺪرت
Getting the Message: News, Truth and Power
ﺗﺪوﻳﻦ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ توسط اﻧﺘﺸﺎرات راتلج در ﺳـﺎل ۱۹۹۳ ﺑﻪ ادﺑﻴﺎت روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎری اﻓﺰوده ﺷﺪ.
ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪه ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ: "ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻧﻴﺴﺖ، ﺧﺒﺮ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﺼﻨﻮع اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژي اﺳﺖ".
Glasgow University Media Group
@younesshokrkhah
#رسانه
🔸 شباهت گروه گلاسگو و مک‌لوهان
آراي ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای #ﮔﻼﺳﮕﻮ در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮه ﺑﺮﺧﻮرد رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑـﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺷﺒﻴﻪ آرای ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺮﺷﻨﺎس ﻛﺎﻧﺎدایی #ﻣﺎرﺷﺎل_ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن (۱۹۱۱- ۱۹۸۰) در ﻣﻮرد ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن اﺳﺖ.
ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ بود ﻛﻪ رﺳـﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑـﺎ دادهﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﺎژ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن میﭘﺮدازﻧﺪ و ﭘﻴﺎمﻫﺎي رﺳﺎﻧﻪای بی‌آﻧﻜﻪ آﺳﺘﺎنه حسی ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن را ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪ، وارد ذﻫﻦ آنﻫﺎ میﺷـﻮﻧﺪ. ﻣﻚﻟﻮﻫـﺎن اﻳـﻦ روﻧـﺪ را ﺑـﻪﮔﻮﻧﻪای ﺻﺮﻳﺢﺗﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎن میﻛﻨﺪ: ﭘﻴﺎمﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ، ﺷﺒﻴﻪ ﮔﻮﺷﺖ آﺑﺪاري اﺳﺖ ﻛﻪ دزدﻫﺎ ﺑﺮای ﭘﺮتﻛﺮدن ﺣﻮاس ﺳﮓﻫﺎی ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﻛﺎر میﮔﻴﺮﻧﺪ.
او ﻣﺨﺎﻃﺒـﺎن را اﻣﺘﺪاد ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی ارﺗﺒــﺎﻃﻲ و ﺣﺘــﻲ ﻋﻨﺎﺻــﺮی در درون ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﺗﻮﺻﻴﻒ میﻛﻨﺪ.
ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ میﺗـﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﺑـﻪ ﺻﻨﺎﻳﻊ رﺳﺎﻧﻪای، ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﻘﺎداﻧـﻪ و ﻏﻴﺮﺧـﻮشﺑﻴﻨﺎﻧـﻪ اﺳـﺖ. اﻋﻀﺎی اﻳـﻦ ﮔـﺮوه ﺑﺮﺧﻼف اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﺮﺧﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎران و ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ، ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰ از دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎی ﺷﺨﺼﻲ و ﻧﻬﺎدی در راه دﺳـﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑـﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪات ﺧﺒﺮی بیﻃﺮﻓﺎﻧﻪ را اﻣﺮی ﻣﺤﺘﻤﻞ و اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ می‌داﻧﻨﺪ، ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ "ﺑﻲﻃﺮﻓﻲ ﺧﺒﺮی ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﻳﺪﺋﺎل اﺳﺖ و ﺧﺒﺮﻫﺎ آﻳﻨه واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ"
@younesshokrkhah
🔸 شباهت گروه گلاسگو و مک‌لوهان
آراي ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای #ﮔﻼﺳﮕﻮ در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮه ﺑﺮﺧﻮرد رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑـﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺷﺒﻴﻪ آرای ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺮﺷﻨﺎس ﻛﺎﻧﺎدایی #ﻣﺎرﺷﺎل_ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن (۱۹۱۱- ۱۹۸۰) در ﻣﻮرد ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن اﺳﺖ.
ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ بود ﻛﻪ رﺳـﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑـﺎ دادهﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﺎژ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن میﭘﺮدازﻧﺪ و ﭘﻴﺎمﻫﺎي رﺳﺎﻧﻪای بی‌آﻧﻜﻪ آﺳﺘﺎنه حسی ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن را ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪ، وارد ذﻫﻦ آنﻫﺎ میﺷـﻮﻧﺪ. ﻣﻚﻟﻮﻫـﺎن اﻳـﻦ روﻧـﺪ را ﺑـﻪﮔﻮﻧﻪای ﺻﺮﻳﺢﺗﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎن میﻛﻨﺪ: ﭘﻴﺎمﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ، ﺷﺒﻴﻪ ﮔﻮﺷﺖ آﺑﺪاري اﺳﺖ ﻛﻪ دزدﻫﺎ ﺑﺮای ﭘﺮتﻛﺮدن ﺣﻮاس ﺳﮓﻫﺎی ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﻛﺎر میﮔﻴﺮﻧﺪ.
او ﻣﺨﺎﻃﺒـﺎن را اﻣﺘﺪاد ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی ارﺗﺒــﺎﻃﻲ و ﺣﺘــﻲ ﻋﻨﺎﺻــﺮی در درون ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﺗﻮﺻﻴﻒ میﻛﻨﺪ.
ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ میﺗـﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﺑـﻪ ﺻﻨﺎﻳﻊ رﺳﺎﻧﻪای، ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﻘﺎداﻧـﻪ و ﻏﻴﺮﺧـﻮشﺑﻴﻨﺎﻧـﻪ اﺳـﺖ. اﻋﻀﺎی اﻳـﻦ ﮔـﺮوه ﺑﺮﺧﻼف اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﺮﺧﻲ از روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎران و ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ، ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰ از دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎی ﺷﺨﺼﻲ و ﻧﻬﺎدی در راه دﺳـﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑـﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪات ﺧﺒﺮی بیﻃﺮﻓﺎﻧﻪ را اﻣﺮی ﻣﺤﺘﻤﻞ و اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ می‌داﻧﻨﺪ، ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ "ﺑﻲﻃﺮﻓﻲ ﺧﺒﺮی ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﻳﺪﺋﺎل اﺳﺖ و ﺧﺒﺮﻫﺎ آﻳﻨه واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ"
@younesshokrkhah
#روزنامه‌نگاری🔸استحاله شدن رویداد
یکی از ﻣﺜﺎلﻫﺎی ﻣﻠﻤﻮس ﮔﺮوه #ﮔﻼﺳﮕﻮ درﺑﺎره #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد ﻛﻪ در ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺧﻮد ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﻛﺮد اﻳﻦ اﺳﺖ: اﻓﺰاﻳﺶ دﺳﺘﻤﺰدﻫﺎ ﺗﻮرم زاﺳﺖ. اﻳﻦ اﻟﻘﺎ در ﻣﻮرد ”ﺧﺒﺮﻫﺎي صنعتی“ ﺻﻮرت میﮔﻴﺮد، و ﻓﺮقی نمیﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺒﺮ صنعتی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭼﻪﭼﻴﺰ اﺳﺖ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ اﻳﻦ ذﻫﻨﻴـﺖ را اﻟﻘﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻓﺰاﻳﺶ دﺳـﺘﻤﺰدﻫﺎ ﺗـﻮرم زاﺳـﺖ. ﭘـﺲ از دﻳـﺪﮔﺎه ﮔﻼﺳﮕﻮ #ﺧﺒﺮ ﻳﻚ "روﻳﻪ“ و ﻳﻚ ”ﮔﻔﺘﻤﺎن“ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫـﺎی اﺟﺘﻤﺎعی و ﺣﻘﺎﻳﻖ را بیﻃﺮﻓﺎﻧـﻪ ﻣـﻨﻌﻜﺲ نمیﻛﻨـﺪ، ﺑﻠﻜـﻪ در ”ﺳـﺎﺧﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ واﻗﻌﻴﺖ“ ﻫﻢ ﻣﺪاﺧﻠﻪ میﻛﻨﺪ
یکی از ﻣﺜﺎلﻫﺎی ﻣﻠﻤﻮس ﮔﺮوه #ﮔﻼﺳﮕﻮ درﺑﺎره #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد ﻛﻪ در ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺧﻮد ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﻛﺮد اﻳﻦ اﺳﺖ: اﻓﺰاﻳﺶ دﺳﺘﻤﺰدﻫﺎ ﺗﻮرم زاﺳﺖ. اﻳﻦ اﻟﻘﺎ در ﻣﻮرد ”ﺧﺒﺮﻫﺎي صنعتی“ ﺻﻮرت میﮔﻴﺮد، و ﻓﺮقی نمیﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺒﺮ صنعتی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭼﻪﭼﻴﺰ اﺳﺖ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ اﻳﻦ ذﻫﻨﻴـﺖ را اﻟﻘﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻓﺰاﻳﺶ دﺳـﺘﻤﺰدﻫﺎ ﺗـﻮرم زاﺳـﺖ. ﭘـﺲ از دﻳـﺪﮔﺎه ﮔﻼﺳﮕﻮ #ﺧﺒﺮ ﻳﻚ "روﻳﻪ“ و ﻳﻚ ”ﮔﻔﺘﻤﺎن“ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫـﺎی اﺟﺘﻤﺎعی و ﺣﻘﺎﻳﻖ را بیﻃﺮﻓﺎﻧـﻪ ﻣـﻨﻌﻜﺲ نمیﻛﻨـﺪ، ﺑﻠﻜـﻪ در ”ﺳـﺎﺧﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ واﻗﻌﻴﺖ“ ﻫﻢ ﻣﺪاﺧﻠﻪ میﻛﻨﺪ
#مدیاویژن
🔸شباهت گروه گلاسگو و مک‌لوهان
آرای ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای #ﮔﻼﺳﮕﻮ در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮه ﺑﺮﺧﻮرد رﺳﺎﻧﻪها ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺷﺒﻴﻪ آرای ﻣﺤﻘﻖ ﻛﺎﻧﺎدایی #ﻣﺎرﺷﺎل_ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن (۱۹۱۱- ۱۹۸۰) در ﻣﻮرد ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن اﺳﺖ.
ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ بود ﻛﻪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﺎ دادهﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﺎژ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن میﭘﺮدازﻧﺪ و ﭘﻴﺎمﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪای بی‌آﻧﻜﻪ آﺳﺘﺎنه حسی ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن را ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪ، وارد ذﻫﻦ آنﻫﺎ میﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن اﻳﻦ روﻧﺪ را ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای ﺻﺮﻳﺢﺗﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎن میﻛﻨﺪ: ﭘﻴﺎمﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ، ﺷﺒﻴﻪ ﮔﻮﺷﺖ آﺑﺪاری اﺳﺖ ﻛﻪ دزدﻫﺎ ﺑﺮای ﭘﺮتﻛﺮدن ﺣﻮاس ﺳﮓﻫﺎی ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﻛﺎر میﮔﻴرند.
او ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن را اﻣﺘﺪاد ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی ارﺗﺒﺎﻃی و حتی ﻋﻨﺎﺻﺮی در درون ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی ﺗﻮﺻﻴﻒ میﻛﻨﺪ.
ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ میﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﺑـﻪ ﺻﻨﺎﻳﻊ رﺳﺎﻧﻪای، ﻧﮕﺎﻫی ﻧﻘﺎداﻧﻪ و ﻏﻴﺮﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ اﺳﺖ. اﻋﻀﺎی اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺑﺮﺧﻼف اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﺮﺧی از روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎران و ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧی، ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰ از دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎی ﺷﺨﺼی و ﻧﻬﺎدی در راه دﺳـﺘﻴﺎﺑی ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪات ﺧﺒﺮی بیﻃﺮﻓﺎﻧﻪ را اﻣﺮی ﻣﺤﺘﻤﻞ و اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ می‌داﻧﻨﺪ، ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ "ﺑیﻃﺮﻓی ﺧﺒﺮی ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﻳﺪﺋﺎل اﺳﺖ و ﺧﺒﺮﻫﺎ آﻳﻨه واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ"
🔸شباهت گروه گلاسگو و مک‌لوهان
آرای ﮔﺮوه رﺳﺎﻧﻪای #ﮔﻼﺳﮕﻮ در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮه ﺑﺮﺧﻮرد رﺳﺎﻧﻪها ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن ﺗﺎ ﺣﺪودی ﺷﺒﻴﻪ آرای ﻣﺤﻘﻖ ﻛﺎﻧﺎدایی #ﻣﺎرﺷﺎل_ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن (۱۹۱۱- ۱۹۸۰) در ﻣﻮرد ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن اﺳﺖ.
ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ بود ﻛﻪ رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﺎ دادهﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﺎژ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن میﭘﺮدازﻧﺪ و ﭘﻴﺎمﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪای بی‌آﻧﻜﻪ آﺳﺘﺎنه حسی ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن را ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪ، وارد ذﻫﻦ آنﻫﺎ میﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻚﻟﻮﻫﺎن اﻳﻦ روﻧﺪ را ﺑﻪﮔﻮﻧﻪای ﺻﺮﻳﺢﺗﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎن میﻛﻨﺪ: ﭘﻴﺎمﻫﺎی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ، ﺷﺒﻴﻪ ﮔﻮﺷﺖ آﺑﺪاری اﺳﺖ ﻛﻪ دزدﻫﺎ ﺑﺮای ﭘﺮتﻛﺮدن ﺣﻮاس ﺳﮓﻫﺎی ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﻛﺎر میﮔﻴرند.
او ﻣﺨﺎﻃﺒﺎن را اﻣﺘﺪاد ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی ارﺗﺒﺎﻃی و حتی ﻋﻨﺎﺻﺮی در درون ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژی ﺗﻮﺻﻴﻒ میﻛﻨﺪ.
ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ میﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﮕﺎه ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ ﺑـﻪ ﺻﻨﺎﻳﻊ رﺳﺎﻧﻪای، ﻧﮕﺎﻫی ﻧﻘﺎداﻧﻪ و ﻏﻴﺮﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ اﺳﺖ. اﻋﻀﺎی اﻳﻦ ﮔﺮوه ﺑﺮﺧﻼف اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﺮﺧی از روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎران و ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧی، ﻛﻪ ﭘﺮﻫﻴﺰ از دﻳﺪﮔﺎهﻫﺎی ﺷﺨﺼی و ﻧﻬﺎدی در راه دﺳـﺘﻴﺎﺑی ﺑﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪات ﺧﺒﺮی بیﻃﺮﻓﺎﻧﻪ را اﻣﺮی ﻣﺤﺘﻤﻞ و اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ می‌داﻧﻨﺪ، ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ "ﺑیﻃﺮﻓی ﺧﺒﺮی ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﻳﺪﺋﺎل اﺳﺖ و ﺧﺒﺮﻫﺎ آﻳﻨه واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ"
#گلاسگو #خبر #روزنامه‌نگاری
🔸نگاه گروه رسانه‌ای گلاسگو به خبر
اصلیﺗﺮﻳﻦ ﮔﺰارهﻫﺎی اﻧﺪیشه گروه رسانه‌ای دانشگاه گلاسکو (GUMG)
یا به طور خلاصه ﮔﺮوه #ﮔﻼﺳﮕﻮ در زمینه #ﺧﺒﺮ، عبارتند از:
• ﺧﺒﺮ ﺑﻪﻃﺮزي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ میﺷﻮد.
• روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ ﮔﺰارش میﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻪدﻟﻴﻞ اﻫﻤﻴﺖ ذاتی آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎی ﭘﻴﭽﻴﺪه ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺧﺒﺮ ﻧﻘﺶ اﺻﻠﻲ را اﻳﻔﺎ میﻛﻨﻨﺪ.
• ﺧﺒﺮ ﭘﺲ از #اﻧﺘﺨﺎب (Selection) در ﻣﻌﺮض #استحاله شدن (Transformation) ﻗﺮار میﮔﻴﺮد. ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪادﻫﺎ ﻋﺒـﺎرتند از: ﺷﻜﻞ درج و ﭘﺨﺶ ــ اﻋﻢ از ﺧﻂ، ﺻﺪا و ﺗﺼﻮﻳﺮ ــ، ﺧﻮاص ﻓﻴﺰیکی
و فنی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و ﺷﻜﻞ ﻛﺎرﺑﺮد آن‌ها.
🔸نگاه گروه رسانه‌ای گلاسگو به خبر
اصلیﺗﺮﻳﻦ ﮔﺰارهﻫﺎی اﻧﺪیشه گروه رسانه‌ای دانشگاه گلاسکو (GUMG)
یا به طور خلاصه ﮔﺮوه #ﮔﻼﺳﮕﻮ در زمینه #ﺧﺒﺮ، عبارتند از:
• ﺧﺒﺮ ﺑﻪﻃﺮزي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ میﺷﻮد.
• روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ ﮔﺰارش میﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻪدﻟﻴﻞ اﻫﻤﻴﺖ ذاتی آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎی ﭘﻴﭽﻴﺪه ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺧﺒﺮ ﻧﻘﺶ اﺻﻠﻲ را اﻳﻔﺎ میﻛﻨﻨﺪ.
• ﺧﺒﺮ ﭘﺲ از #اﻧﺘﺨﺎب (Selection) در ﻣﻌﺮض #استحاله شدن (Transformation) ﻗﺮار میﮔﻴﺮد. ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪادﻫﺎ ﻋﺒـﺎرتند از: ﺷﻜﻞ درج و ﭘﺨﺶ ــ اﻋﻢ از ﺧﻂ، ﺻﺪا و ﺗﺼﻮﻳﺮ ــ، ﺧﻮاص ﻓﻴﺰیکی
و فنی رﺳﺎﻧﻪﻫﺎ و ﺷﻜﻞ ﻛﺎرﺑﺮد آن‌ها.
#خبر #زوم #ارتباطات
🔸آرای ﺟﺎن ﻫﺎرتلی
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی ﻧﻴـﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً از ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ #ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﺎن زاویه دﻳﺪ ﻣﻜﺘﺐ #ﮔﻼﺳﮕﻮ میﻧﮕﺮد و میﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺌﻮري #ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎسی ﻋﻤﻮﻣﻲ اﺳﺖ؛ ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﻫـﻢ در ﻛﺘﺎب ﺑﺎزﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺑﺪ، ﺳﻪ ﻓﺼﻞ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ #زﺑﺎنﺷﻨﺎسی اﺧﺘـﺼﺎص داده اﺳﺖ.
• #ﺟﺎﻧﺒﺪاری ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در اﻛﺜﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎ وﺟﻮد دارد، زﻳﺮا ﻧﻬﺎدﻫﺎیی ﻛﻪ اﺧﺒـﺎر را ﻣﺨﺎﺑﺮه و اراﺋﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﺧﺎﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎی اﺟﺘﻤـﺎعی، اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺳﻴﺎسی دارﻧﺪ و ﻟﺬا ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎره از ﻳﻚ زاویه وﻳﮋه اراﺋﻪ میﺷﻮﻧﺪ. از اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ، آﻧﭽﻪ ﻣﺜﻼً در صفحه اول ﮔﺎردﻳﻦ، دیلی اﻛﺴﭙﺮس ﻳﺎ واﺷﻨﮕﺘﻦ ﭘﺴﺖ اراﺋـﻪ میﺷﻮد، اﻟﺰاﻣﺎًَ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ و روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ در ﺟﻬﺎن عینی و ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺗﺠﺮبه ﻣﺎ رخ داده اﺳﺖ، ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺴﺖ و نمیﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺰارشﻫﺎیی وﻓﺎداراﻧﻪ در ﻗﺒﺎل ﺣﻘﻴﻘﺖ رﺧﺪادﻫﺎ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد. ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑـﺮ ﺑﺤﺚ #ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد و اﻳﻨﻜﻪ ”روﻳﺪادﻫﺎي ﺟﻬﺎن عینی“ در ﻋﺒﻮر از روﻳـﻪﻛﺎری و ﺣﺮﻓـﻪاي (ژورﻧﺎﻟﻴـﺴﻢ) ﺑـﻪ ”ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺟﻬـﺎن رﺳﺎﻧﻪای“ ﻣﺒﺪل میﺷﻮﻧﺪ، ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺘـﻮان از ﭘـﻴﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﻃﺮح ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ را داد: ﻋﺪه‌ای ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨـﺪ ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت #ﺧﺒﺮ ﺑﺎ روﻳﺪاد ﺑﻪﺳـﺒﺐ وﺟـﻮد آزادی ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎت اﺳـﺖ و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد ﺑـﺎ ”ﺷـﻜﻞﻫـﺎی ﺧﺒـﺮي ﻣﺘﻔـﺎوت“ ﻋﺮﺿـﻪ میﺷﻮد و ﻟﺬا ﺑﻪ ﻫﻴﭻوﺟﻪ اﻳﻦ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ ﺑﻪ وﺟﻮد ”دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎی از ﭘـﻴﺶ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه“ ﻣﺮﺑﻮط نمیﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻛـﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻬﺎیی ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪهاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻌﻄـﻮف ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻻت ﺳﺎﺧﺘﻤﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ می‌ورزﻧﺪ. و ﺑﺎﻷﺧﺮه ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﻤﻊﺑﻨﺪی میﺗﻮان آرای ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ را ﭼﻨـﻴﻦ اراﺋﻪ ﻛﺮد: ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻚ ”ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ“ ﻛﻪ از روﻳﺪاد ﻣﻨﺸﺄ میﮔﻴﺮد، ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺳﺖ. اﻳـﻦ ﻣﺤـﺼﻮل به وسیله ﻳﻚ ﺻـﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﻴـﺪ میﺷﻮد و در ﺳﺎﺧﺖﻫﺎی اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺑﻮروﻛﺮاﺗﻴـﻚ ﻫﻤﺎن ﺻﻨﻌﺖ و در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺻﻨﺎﻳﻊ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دوﻟﺖ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎی ﺳﻴﺎسی ﺷﻜﻞ میﭘﺬﻳﺮد. و از ﻳﻚ دﻳﺪﮔﺎه ﻛﻠﻲﺗـﺮ ﺧﺒـﺮ ﻣـﻨﻌﻜﺲﻛﻨﻨـﺪه و ﺷﻜﻞدﻫﻨﺪه ﺑﻪ ارزشﻫﺎی ﺣﺎﻛﻢ در ﻳﻚ ﮔﺴﺘﺮه ﺧﺎص ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺳﺖ.
🔸آرای ﺟﺎن ﻫﺎرتلی
#ﺟﺎن_ﻫﺎرتلی ﻧﻴـﺰ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً از ﻳﻚ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ #ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﺎن زاویه دﻳﺪ ﻣﻜﺘﺐ #ﮔﻼﺳﮕﻮ میﻧﮕﺮد و میﮔﻮﻳﺪ: ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و اﻳﺪﺋﻮﻟﻮژﻳﻚ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﺌﻮري #ﻧﺸﺎﻧﻪﺷﻨﺎسی ﻋﻤﻮﻣﻲ اﺳﺖ؛ ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛـﻪ ﮔﺮوه ﮔﻼﺳـﮕﻮ ﻫـﻢ در ﻛﺘﺎب ﺑﺎزﻫﻢ ﺧﺒﺮﻫﺎی ﺑﺪ، ﺳﻪ ﻓﺼﻞ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ #زﺑﺎنﺷﻨﺎسی اﺧﺘـﺼﺎص داده اﺳﺖ.
• #ﺟﺎﻧﺒﺪاری ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در اﻛﺜﺮ ﺧﺒﺮﻫﺎ وﺟﻮد دارد، زﻳﺮا ﻧﻬﺎدﻫﺎیی ﻛﻪ اﺧﺒـﺎر را ﻣﺨﺎﺑﺮه و اراﺋﻪ میﻛﻨﻨﺪ ﺧﺎﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎی اﺟﺘﻤـﺎعی، اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺳﻴﺎسی دارﻧﺪ و ﻟﺬا ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻫﻤﺎره از ﻳﻚ زاویه وﻳﮋه اراﺋﻪ میﺷﻮﻧﺪ. از اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ، آﻧﭽﻪ ﻣﺜﻼً در صفحه اول ﮔﺎردﻳﻦ، دیلی اﻛﺴﭙﺮس ﻳﺎ واﺷﻨﮕﺘﻦ ﭘﺴﺖ اراﺋـﻪ میﺷﻮد، اﻟﺰاﻣﺎًَ ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖﻫﺎ و روﻳﺪادﻫﺎیی ﻛﻪ در ﺟﻬﺎن عینی و ﺑﻼﻓﺼﻞ ﺗﺠﺮبه ﻣﺎ رخ داده اﺳﺖ، ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻴﺴﺖ و نمیﺗﻮاﻧﺪ ﮔﺰارشﻫﺎیی وﻓﺎداراﻧﻪ در ﻗﺒﺎل ﺣﻘﻴﻘﺖ رﺧﺪادﻫﺎ ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد. ﺑﻪﻋﺒﺎرت ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑـﺮ ﺑﺤﺚ #ﮔﺰﻳﻨﺶ روﻳﺪاد و #اﺳﺘﺤﺎله روﻳﺪاد و اﻳﻨﻜﻪ ”روﻳﺪادﻫﺎي ﺟﻬﺎن عینی“ در ﻋﺒﻮر از روﻳـﻪﻛﺎری و ﺣﺮﻓـﻪاي (ژورﻧﺎﻟﻴـﺴﻢ) ﺑـﻪ ”ﺧﺒﺮﻫـﺎی ﺟﻬـﺎن رﺳﺎﻧﻪای“ ﻣﺒﺪل میﺷﻮﻧﺪ، ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺘـﻮان از ﭘـﻴﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﻃﺮح ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﺧﻮشﺑﻴﻨﺎﻧﻪ را داد: ﻋﺪه‌ای ﻣﻤﻜـﻦ اﺳـﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨـﺪ ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت #ﺧﺒﺮ ﺑﺎ روﻳﺪاد ﺑﻪﺳـﺒﺐ وﺟـﻮد آزادی ﻣﻄﺒﻮﻋـﺎت اﺳـﺖ و ﺑﻪﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ روﻳﺪاد ﺑـﺎ ”ﺷـﻜﻞﻫـﺎی ﺧﺒـﺮي ﻣﺘﻔـﺎوت“ ﻋﺮﺿـﻪ میﺷﻮد و ﻟﺬا ﺑﻪ ﻫﻴﭻوﺟﻪ اﻳﻦ ”اﺳﺘﺤﺎﻟﻪ“ ﺑﻪ وﺟﻮد ”دﻳﺪﮔﺎهﻫـﺎی از ﭘـﻴﺶ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه“ ﻣﺮﺑﻮط نمیﺷﻮد. اﻳﻦ ﻋﺪه ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴـﺐ ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻛـﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻬﺎیی ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪهاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﻣﻌﻄـﻮف ﺑﻪ ﻣﻘﻮﻻت ﺳﺎﺧﺘﻤﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ می‌ورزﻧﺪ. و ﺑﺎﻷﺧﺮه ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺟﻤﻊﺑﻨﺪی میﺗﻮان آرای ﮔﺮوه ﮔﻼﺳﮕﻮ را ﭼﻨـﻴﻦ اراﺋﻪ ﻛﺮد: ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻚ ”ﭘﺪﻳﺪه ﻃﺒﻴﻌﻲ“ ﻛﻪ از روﻳﺪاد ﻣﻨﺸﺄ میﮔﻴﺮد، ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻣﺤﺼﻮل اﺳﺖ. اﻳـﻦ ﻣﺤـﺼﻮل به وسیله ﻳﻚ ﺻـﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﻴـﺪ میﺷﻮد و در ﺳﺎﺧﺖﻫﺎی اﻗﺘـﺼﺎدی و ﺑﻮروﻛﺮاﺗﻴـﻚ ﻫﻤﺎن ﺻﻨﻌﺖ و در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺻﻨﺎﻳﻊ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دوﻟﺖ و ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎی ﺳﻴﺎسی ﺷﻜﻞ میﭘﺬﻳﺮد. و از ﻳﻚ دﻳﺪﮔﺎه ﻛﻠﻲﺗـﺮ ﺧﺒـﺮ ﻣـﻨﻌﻜﺲﻛﻨﻨـﺪه و ﺷﻜﻞدﻫﻨﺪه ﺑﻪ ارزشﻫﺎی ﺣﺎﻛﻢ در ﻳﻚ ﮔﺴﺘﺮه ﺧﺎص ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﺳﺖ.