Forwarded from مست کتاب
💭در گفتگو با وحید یامین‌پور چه گذشت؟!
🔆هفته‌ی کتاب، به نوبه‌ی خود بسیار اهمیت داره، اما برای بچه‌های گروه مست کتاب که رسالت خودشون رو ترویج کتاب و کتابخوانی میدونن، از اهمیت بیشتری برخوردار بود. سعی کردیم در این هفته یه ویژه‌برنامه داشته باشیم، که گفتگو با نویسنده‌ای توانمند در همین راستا اجرا شد.
با تلاش و پیگیری، قرارِ گفتگویی زنده رو با دکتر وحید یامین‌پور گذاشتیم...
❓گفتگو با این سوال شکل گرفت که: ملاک های شما برای یک اثر هنری قوی(کتاب قوی) چیست؟
💡معتقد بود هر کتابی اثر هنری نیست؛ می‌گفت: «یک اثر هنری واقعی را یک حکیم می‌تواند خلق کند(کسی که از حکمت بهره‌ای داشته باشد). گاهی آدم های معمولی هم می توانند در هنگام خلق یک اثر هنری(در همان لحظه) حکیم باشند.»
از دید او شاهنامه و دیوان حافظ، آثار حکیمانه بودند. یا مثلا داستایوفسکی را هم حکیم می‌دانست...
🔷کمی دقیق‌تر شدیم و از نویسندگان مورد علاقه‌اش پرسیدیم. جلال آل احمد و نادر ابراهیمی را از نویسندگان بزرگ معاصر ایران بر می‌‌شمرد و رگه‌های حکمت را در بعضی از آثارشان پر‌رنگ می‌دید. به نظرش نویسندگان روس همچنان بزرگترین نویسندگان تاریخ ادبیات مدرن هستند مثل تولستوی و چخوف. کارهایشان را بسیار جدی ارزیابی میکرد و به قول خودش: «خیلی حکیمانه است و در آن ها رگه‌های حکمت وجود دارد و رابطه جامعه خودشان را با جهان پیرامون توانسته‌اند خوب تبیین کنند.»
💠تاریخ را مانند زندگی‌ای می‌دانست که بخش‌هایی از آن را فراموش کرده‌ایم، اعتقاد داشت، کسی که تاریخ نخواند مثل یک انسان آلزایمری است که راه خانه‌اش را گم میکند، دوست و دشمن را تشخیص نمی‌دهد و مبدا و مقصدش را فراموش میکند.
می‌گفت: "ملتی که تاریخ نخواند قطعا دچار اشتباهات بزرگی خواهد شد."
🔶کمی صمیمی‌تر که شدیم، پرسیدیم: با توجه به شغل‌های فراوانی که دارید چطور وقت می‌کنید کتاب بنویسید؟
خندید، خنده‌ای توام با کمی راحتی. خودش را آدمی گوشه‌گیر معرفی کرد که معمولا دعوت به جلسات را قبول نمی‌کند و به کار‌های دلخواهش می‌پردازد.
✅ صحبت از «نقطه‌ی مرزی زندگی» شد، با حالتی از سر تجربه به ما گفت:
«اثر خوب بدون وجود نقطه مرزی خلق نمی‌شود. شما اگر جزء آدم هایی هستید که هیچ وقت این لحظه را تجربه نکرده‌اید که فشار آن‌قدر بر شما زیاد شود که آرزوی مرگ کنید یا آن‌قدر تلخی‌ها زیاد شود که زانوهایتان سست شود و روی زمین افتید یا آن که واقعاً در معرض مرگ قرار بگیرید یا اینکه رخداد عاطفی برایتان رخ دهد و زندگیتان مختل شود فکر هنر را از سر بیرون کنید. در یک زندگی روزمره عادیِ متعادل هیچ اثر هنری خلق نخواهد شد.»
⏳اما وقتش که رسید، درباره کتاب ارتداد از او پرسیدیم و او اینطور جواب داد:
💥جرقه اصلی این رمان از کتاب احمد احمد به ذهنم رسید؛ بعد از اینکه این کتاب را خواندم، مطلبی راجع به این کتاب نوشتم و بعد ادامه پیدا کرد. گره اصلی دراماتیک کتاب احمد احمد باعث شد که ذهنم به این سمت برود که بین یک زن و مرد مبارز ممکن است چه اتفاقی افتد.
◀️درباره ایده اصلی کتاب که تاریخ جایگزین بود (که انقلاب شکست خورده است و حال چه اتفاقی می‌افتد)، این چیزی عجیب و غریب نیست و در دنیا ژانر تاریخ جایگزین وجود دارد و سعی می‌کنند که تاریخ را تغییر دهند.در ایران هیچ کس این کار را نکرده بود و من به این سمت رفتم، البته تجربه ای هم داشتم.
🌀سر کلاس‌هایم وقتی با دانشجویان گفت‌وگو می‌کردم کاملا برایم روشن بود که دانشجویان امکان تحلیل تاریخ را ندارند، خیلی تاریخ را خطی تحلیل می‌کنند، در خلاء تحلیل می کنند. چند بار آزمایش کرده بودم با مخاطبان خودم که یکدفعه آنها وارد دنیای موازی می‌کردم و می‌گفتم تصور کنید این اتفاق نمی افتاد چه میشد؟ یا تصور کنید این اتفاق می‌افتاد حالا چه میشد؟ وقتی از این ترفند استفاده می‌کردم مخاطب خیلی با من همراه می شد...
📚@mast_e_ketab
#هفته_کتاب
#با_کتاب_خو_بگیریم
#وحید_یامین_پور
🔆هفته‌ی کتاب، به نوبه‌ی خود بسیار اهمیت داره، اما برای بچه‌های گروه مست کتاب که رسالت خودشون رو ترویج کتاب و کتابخوانی میدونن، از اهمیت بیشتری برخوردار بود. سعی کردیم در این هفته یه ویژه‌برنامه داشته باشیم، که گفتگو با نویسنده‌ای توانمند در همین راستا اجرا شد.
با تلاش و پیگیری، قرارِ گفتگویی زنده رو با دکتر وحید یامین‌پور گذاشتیم...
❓گفتگو با این سوال شکل گرفت که: ملاک های شما برای یک اثر هنری قوی(کتاب قوی) چیست؟
💡معتقد بود هر کتابی اثر هنری نیست؛ می‌گفت: «یک اثر هنری واقعی را یک حکیم می‌تواند خلق کند(کسی که از حکمت بهره‌ای داشته باشد). گاهی آدم های معمولی هم می توانند در هنگام خلق یک اثر هنری(در همان لحظه) حکیم باشند.»
از دید او شاهنامه و دیوان حافظ، آثار حکیمانه بودند. یا مثلا داستایوفسکی را هم حکیم می‌دانست...
🔷کمی دقیق‌تر شدیم و از نویسندگان مورد علاقه‌اش پرسیدیم. جلال آل احمد و نادر ابراهیمی را از نویسندگان بزرگ معاصر ایران بر می‌‌شمرد و رگه‌های حکمت را در بعضی از آثارشان پر‌رنگ می‌دید. به نظرش نویسندگان روس همچنان بزرگترین نویسندگان تاریخ ادبیات مدرن هستند مثل تولستوی و چخوف. کارهایشان را بسیار جدی ارزیابی میکرد و به قول خودش: «خیلی حکیمانه است و در آن ها رگه‌های حکمت وجود دارد و رابطه جامعه خودشان را با جهان پیرامون توانسته‌اند خوب تبیین کنند.»
💠تاریخ را مانند زندگی‌ای می‌دانست که بخش‌هایی از آن را فراموش کرده‌ایم، اعتقاد داشت، کسی که تاریخ نخواند مثل یک انسان آلزایمری است که راه خانه‌اش را گم میکند، دوست و دشمن را تشخیص نمی‌دهد و مبدا و مقصدش را فراموش میکند.
می‌گفت: "ملتی که تاریخ نخواند قطعا دچار اشتباهات بزرگی خواهد شد."
🔶کمی صمیمی‌تر که شدیم، پرسیدیم: با توجه به شغل‌های فراوانی که دارید چطور وقت می‌کنید کتاب بنویسید؟
خندید، خنده‌ای توام با کمی راحتی. خودش را آدمی گوشه‌گیر معرفی کرد که معمولا دعوت به جلسات را قبول نمی‌کند و به کار‌های دلخواهش می‌پردازد.
✅ صحبت از «نقطه‌ی مرزی زندگی» شد، با حالتی از سر تجربه به ما گفت:
«اثر خوب بدون وجود نقطه مرزی خلق نمی‌شود. شما اگر جزء آدم هایی هستید که هیچ وقت این لحظه را تجربه نکرده‌اید که فشار آن‌قدر بر شما زیاد شود که آرزوی مرگ کنید یا آن‌قدر تلخی‌ها زیاد شود که زانوهایتان سست شود و روی زمین افتید یا آن که واقعاً در معرض مرگ قرار بگیرید یا اینکه رخداد عاطفی برایتان رخ دهد و زندگیتان مختل شود فکر هنر را از سر بیرون کنید. در یک زندگی روزمره عادیِ متعادل هیچ اثر هنری خلق نخواهد شد.»
⏳اما وقتش که رسید، درباره کتاب ارتداد از او پرسیدیم و او اینطور جواب داد:
💥جرقه اصلی این رمان از کتاب احمد احمد به ذهنم رسید؛ بعد از اینکه این کتاب را خواندم، مطلبی راجع به این کتاب نوشتم و بعد ادامه پیدا کرد. گره اصلی دراماتیک کتاب احمد احمد باعث شد که ذهنم به این سمت برود که بین یک زن و مرد مبارز ممکن است چه اتفاقی افتد.
◀️درباره ایده اصلی کتاب که تاریخ جایگزین بود (که انقلاب شکست خورده است و حال چه اتفاقی می‌افتد)، این چیزی عجیب و غریب نیست و در دنیا ژانر تاریخ جایگزین وجود دارد و سعی می‌کنند که تاریخ را تغییر دهند.در ایران هیچ کس این کار را نکرده بود و من به این سمت رفتم، البته تجربه ای هم داشتم.
🌀سر کلاس‌هایم وقتی با دانشجویان گفت‌وگو می‌کردم کاملا برایم روشن بود که دانشجویان امکان تحلیل تاریخ را ندارند، خیلی تاریخ را خطی تحلیل می‌کنند، در خلاء تحلیل می کنند. چند بار آزمایش کرده بودم با مخاطبان خودم که یکدفعه آنها وارد دنیای موازی می‌کردم و می‌گفتم تصور کنید این اتفاق نمی افتاد چه میشد؟ یا تصور کنید این اتفاق می‌افتاد حالا چه میشد؟ وقتی از این ترفند استفاده می‌کردم مخاطب خیلی با من همراه می شد...
📚@mast_e_ketab
#هفته_کتاب
#با_کتاب_خو_بگیریم
#وحید_یامین_پور