#ДзеткамБеларусікам

Літара Ш

#МіфыЛегендыБеларусі

Лазовы Куст

Адкупілі аднойчы ў пана два бедныя мужыкі, якія шмат гадоў збіралі капейчыну да капейчыны, тры дзесяціны добрай, урадлівай зямлі, каб пабудавацца на ёй і гаспадарыць. Дзе ж толькі паставіць хаты, шкада ж кожнай пядзі дарагой зямліцы. Доўга яны разважалі ды меркавалі і нарэшце вырашылі каля самага краю свайго ўладання, непадалёку ад рэчкі, высеч вялізны лазовы куст і на яго месцы пабудавацца.

Справіліся з лазой — высеклі, выкарчавалі, нават галіны спалілі. Як і задумалі, збудавалі па хаце і пачалі жыць. Перазімавалі, а вясной, ледзь толькі сышоў снег, яшчэ і травіца не паспела зазелянець, бачаць, пасярод двара, на гародзе ды і пад сценамі хат — усюды прабіўся лазняк.

Нічога не падазраючы, зноў узяліся мужыкі за сякеры і павысякалі амаль паўметровыя лазовыя парасткі. Ды дзе там! Выйшлі раніцой скаціну дагледзець, а за ноч лаза ўжо на цэлы метр вымахала. Мужыкі зноў за сякеры і гэтым разам усю лазу, аж да апошняга прутка, высеклі, сабралі і спалілі на вогнішчы. Не дапамагло: за ноч зноў увесь двор лазой зарос.

Зразумелі нарэшце мужыкі, што тут нешта нядобрае, і больш не чапалі лазу. Вырашылі пачакаць, паглядзець, што ж далей будзе. А далей не стала мужыкам ад той лазы ніякага жыцця. Так яна разраслася, што ўсё на градах пад ёй засохла-загінула, а праз двор, да паветак ці на дарогу, як па густым лесе, даводзілася прабірацца.

Заходзілі суседзі, глядзелі на дзівосны лазняк, шкадавалі мужыкоў, розныя парады давалі, як ад кустоў пазбавіцца. Хто раіў пад карані солі падсыпаць, хто — вадой заліць, а хто і наогул казаў, што трэба зімы дачакацца, можа, вымерзне жывучае кустоўе.

І вось аднойчы завітаў да тых мужыкоў дзядок, увесь у белым адзенні, з кульбай у руцэ і пустой торбачкаю за плячамі — вады папрасіў напіцца. Ды толькі напаілі яго шматпакутныя спагадлівыя гаспадыні не вадой, а малаком салодкім, халодненькім.
Азірнуўся вакол дзядок і кажа:
— Што ж вы, людцы родненькія, у такім дзікім кустоўі жывяце, а мне нават і не скардзіцеся?
А жанчыны яму ў адказ:
— Ды які з таго толк. Каму мы толькі не расказвалі пра сваю бяду, чыіх толькі парадаў не слухаліся — і солі пад карані сваёй лазе падсыпалі, і тапілі, і вымаразіць спрабавалі — нічога не дапамагае, як расла, так і расце безупынна. У нас ужо і рукі паапускаліся, адзін, відаць, паратунак — на новае месца перабрацца.

Уздыхнуў дзядок, зірнуў яшчэ раз на лазу, якая ўжо і хаты перарасла, і кажа:
— Не, дачушкі, калі мяне паслухаеце і ўсё, што скажу, зробіце, не давядзецца вам на новае месца перабірацца. А зробіце вось што. Дачакайцеся першага дожджыку, як замжыць, асцярожна кожную лазінку выкапвайце, і нясіце хутчэй да рэчкі, і там, на беразе, як найглыбей пасадзіце. І калі наказ мой дакладна выканаеце, то ўвесь куст да вясны сам да рэчкі перабярэцца.
Расказаў пра ўсё гэта дзядок, падзякаваў за малако салодкае, выйшаў за брамку і адразу ж знік невядома куды.

Хаця асабліва і не паверылі дзядку мужыкі і жанчыны, але ўсё-такі пакуль імжыў першы, пасля той размовы, дожджык, перанеслі са свайго двара і пасадзілі на беразе Волмы пучок лазовых пруткоў. І ўсё спраўдзілася, як і казаў той дзядок. За які-небудзь тыдзень высахла лаза на двары і на гародзе аж да апошняга прутка. А на голым беразе Волмы вырас малады лазовы куст.

Вось ад тых дзвюх хацінак і пайшла вёска. І хаця ні ў кога больш на двары лаза не расла, нават не з'яўлялася, вёска ўсё ж паспела атрымаць сваю назву з-за таго злашчаснага куста.
Так яна — Лазовы Куст — за ёй і засталася.

Вітаначкі, сябры!

ВІА "Канфлікт"
у тыкток @conflict.band

#КухняБеларусі

Цярцюха

Беларускае слова «цярцюха» азначае штосьці расцёртае. У Беларусі шмат дзе так называюць тоўчаную вараную бульбу – рассыпістае сухаватае пюрэ.

У ананімнай беларускай паэме XIX ст. «Энеіда навыварат» – так называлі… таўчоны тытунь! Але ў апошні час гэтае слова часцей ужываецца як назва традыцыйнага супу з цёртай бульбы.

Упершыню ўвагу шырокай аўдыторыі гэтая страва прыцягнула дзякуючы кнізе Юрыя Качука «Моц смаку», які прывёз яе рэцэпт з Зельвенскага раёна.

#КухняБеларусі

Суп Цярцюха

Бульба — 500-600 гр.
Цыбуля — 1 маленькая
Морква — 1 маленькая
Грудзінка — 200 гр.
Любыя вэнджаныя вырабы: каўбаса, грудзінка, курыца (па смаку)
Вяршкі любой тлустасці — 100 гр.
Соль, спецыі па смаку

Спосаб прыгатавання

Грудзінку і вэнджаніну парэзаць на невялічкія кавалачкі. Абсмажыць на невялікай колькасьці сметанковага масла да румянасці.

Скінуць ігнрэдыенты ў рондаль, пакінуўшы тлушч на патэльні.

Абсмажыць на гэтым тлушчы гародніну. Злучыць яе з грудзінкай і заліць 1-1,5 літрам вады. Даць закіпець 5-10 хвілін.

У гэты час надзерці бульбу на буйнай тарцы.
У кіпячы булён пакласці бульбу. Размяшайе, варыце суп 15-20 хвілін да гатоўнасці бульбы.

Уліць у суп вяршкі, даць закіпець. Зняць з агню. Суп «Цярцюха» гатовы.

Як брытанец беларускія прадукты збіраў

Ну нічога, амаль што атрымалася!))
Спадзяёмся, што нашы падпісчыкі справіліся б з такім квэстам без памылак.

#МоваНашаРодная

Беларускія стравы на беларускай мове.

Ужывайце іх назвы ў сваім штодзённым маўленні!

🩺 Больш за 3,2 тыс. трансплантацый касцявога мозгу за 30 гадоў выканана ў Беларусі

30-годдзе першай трансплантацыі касцявога мозгу ў нашай краіне – знакавая падзея не толькі для супрацоўнікаў цэнтра, але і для ўсёй беларускай медыцыны.

zviazda.by

#СучаснаяБеларусь

У Беларусі забаранілі вермішэль і супы хуткага прыгатавання "Ролтан", локшыну Big Bon і не толькі

Пра гэта паведамляе Міністэрства аховы здароўя.

Называюцца тры прычыны ўвядзення забароны:
1. У гэтай прадукцыі выяўленыя інгрэдыенты - не заяўленыя ў маркіроўцы вытворцам.

2. Выяўлена перавышэнне ўтрымання некаторых хімічных элементаў. Пры рэгулярным ужыванні гэтыя элементы назапашваюцца ў арганізме і прыводзяць да найцяжэйшых захворванняў.

3. Парушэнне нарматываў па мікрабіялагічных паказчыках, у тым ліку па змесце бактэрый групы кішачнай палачкі, як вядома, прыводзяць да харчовых атручванняў і таксікаінфекцыяў рознай ступені цяжкасці.

Дадзеныя факты сталі падставай забароны ўвозу на тэрыторыю Рэспублікі Беларусь і звароту ўсяго асартыменту выпускаемай харчовай прадукцыі названых вытворцаў на тэрыторыі ўнутранага рынку краіны, у тым ліку прадукцыі т.м. «Петра», «Ролтан» і інш. вытворчасці ТАА «Маревен Фуд Цэнтрал» (Расія).

❗ Паважанае спадарства! Праявіце клопат аб сабе і блізкіх! Гатуйце карысныя беларускія стравы разам з каналам "Верашчака" @verashchaka_by
А ўсялякія там ралтоны няхай буржуі самі ядуць! Нам такога не наць!

#ДумкіЎслых

Вось у нас пэўная частка абшчэственных вар'ятак бегае па крамах, здзірае павуцінне і грызе гарбузы, змагаючыся супраць "западных ценностей".

А можна было зрабіць куды прасцей - стварыць для людзей сваё свята, якое будзе адпавядаць нашым каштоўнасцям і традыцыям, нагадае людзям пра казку, якую яны чыталі ў дзяцінстве.

Але ж вар'яткі на тое і вар'яткі, што ім трэба пісаць скаргі, забараняць, здзіраць, ганьбіць і псаваць людзям настрой. Яны як тая Дзюдзюка Барбідоская: калі ўсім сумна, то вар'яткам добра. Фу такімі быць!

Зоя С

Выйшаў з друку зборнік "Радзіму ў сэрцы я нясу", які склалі вершы і апавяданні пераважна класікаў беларускай літаратуры: Пятра Глебкі, Петруся Броўкі, Міхася Лынькова, Пімена Панчанкі, Аркадзя Куляшова... Даступнай юным чытачам мовай пісьменнікі размаўляюць з імі пра спрадвечныя каштоўнасці: любоў да Радзімы і роднай мовы, памяць пра наша гераічнае мінулае і пра тое, чаму людзі павінны шанаваць мір, як важна добра вучыцца і любіць сваю сям'ю.

#КазкіДзецям

Каму тэлеграма?

Расціслаў Бенцярук

Давайце глыбей пазнаёмімся з беларускім мястэчкам!
🤗“Шапавальня”, месца, дзе валялі з воўны і выраблялі разнастайныя элементы адзення і абутку.
😎Гэтая праца заўжды была запатрабаваная, таму добра аплачвалася, і вядома, у шапавалаў было шмат сакрэтаў😉
Чакаем вас 26 і 27 кастрычніка, каб пачуць больш цікавага пра мястэчкі❤️