#КухняБеларусі

Шырокае распаўсюджванне вырабу хмяльнога пітва прынёс Рэнесанс. Свецкія ўлады Еўропы, рэагуючы на павелічэнне масавасці ўжывання напою, выпускалі ўказы, якія рэгулююць якасць піва і аб'ёмы яго вытворчасці.

На беларускіх землях таксама выдаваліся "піўныя" законы. Статут ВКЛ 1588 г. прадугледжваў штраф за нанясенне шкоды пасадкам хмеля і рэгуляваў аб'ёмы напою, дазволенага да вытворчасці.

У XVI ст. маленькія хатнія бровары меліся ва ўсіх кутках Вялікага Княства Літоўскага. Варылі напой для паўсядзённага ўжывання, на святы і гулянні. Кожны гаспадар пры дапамозе нескладанага абсталявання мог вырабіць тую колькасць напою, якое адпавядала яго патрэбам. Пачыналі з'яўляцца прадпрымальныя дзеячы, якія "шынкавалі" піва на продаж у карчмах і карчмах.

З XVI ст. на тэрыторыі ВКЛ набываюць распаўсюджванне бровары-памяшканні для варэння піва. Размяшчаліся яны, як правіла, каля вадаёмаў. У сумежных памяшканнях размяшчаліся карчмы, карчмы і іншыя забаўляльныя ўстановы.

Пазней браварні з драўляных сталі каменнымі і пачалі ператварацца ў цэлыя піваварныя комплексы, якія ўключаюць саладоўні, сушыльні, варыльні, лазні і іншыя дапаможныя пабудовы.

Характэрна, што прагрэс не дакранаўся гэтай галіны, усе аперацыі ў той час праводзіліся ўручную, як і трыста гадоў таму.

Пераход піваварства на тэрыторыі сучаснай Беларусі на прамысловы ўзровень адбыўся ў канцы XVIII ст.
Яго звязваюць з імем аднаго з самых паспяховых прадпрымальнікаў і наватараў таго часу-падканцлера ВКЛ Ёхіма Літавар-Храптовіча

#МоваНашаРодная

Куфаль, кухаль - посуд для піва.

У часы Вялікага Княства Літоўскага піва разлівалі ў драўляныя або гліняныя пасудзіны, якія называлі "куфлі".

У XVII - XVII стагоддзях шляхта і заможныя гараджане пачалі набываць шкляны посуд для піва "шкляніцы".

Але да нашага часу дайшла менавіта назва "куфаль".
Куфлі бываюць і керамічныя, і металічныя, і шкляныя.
Найчасцей іх ёмістасць ад 0,25 да 1 літра.

#СучаснаяБеларусь

Беларусы паказалі ў Маскве новы аўтобус, які пераехаў заходнія санкцыі

Мінскі аўтазавод працягвае пераводзіць мадэльны рад пасажырскай тэхнікі на сакцыённа ўстойлівую агрэгатную базу. Чарговая навінка на гэтым тыдні была прадэманстравана на выставе NAIS-2024 ў Маскве - перонны аўтобус МАЗ-271047.

Новы пероннік упершыню быў паказаны яшчэ ў 2020 годзе. Тады ўзор быў аснашчаны дызельным рухавіком Mercedes і аўтаматычнай каробкай перадач Alison. На той час МАЗ выпусціў восем машын гэтай мадэлі.
Аднак пасля ўвядзення санкцый пра гэтыя рухавікі і аўтаматы можна было забыцца.

Энтузіязм беларускіх наватараў зламаць не ўдалося, "мазаўцы" вырашылі пераадолець санкцыённыя абмежаванні за кошт электрычнасці.
Скончылася гэта мінулагодняй прэзентацыяй элекробуса МАЗ-271Е

На гэтым вынаходлівыя беларусы не спыніліся, для пакупнікоў была патрэбна і дызельныя версія. Для іх распрацавалі МАЗ-271047, якому санкцыі не страшныя: навінка аснашчана 240-сілавым рухавіком і аўтаматычнай 6-ці ступенчатай каробкай перадач беларускай вытворчасці.

А калі ўлічыць, што Мінскі аўтазавод - адзіны вытворца перонных аўтобусаў ў ЕЭАС, у новага МАЗ-271047 адбою ад кліентаў не будзе.

Ачышчальны Бурачны квас.

Бурачны квас - гэта гаючы бальзам!
Ён чысціць арганізм ад шлакаў. Ныркі вызваляюцца ад камянёў, кішэчнік ад гніласных закісанняў, сасуды ад закупорак, а печань ад усяго непатрэбнага.

І навошта купляць дарагія лекі, калі ёсць такі недарагі спосаб ачышчэння арганізма?!                                      Інгрэдыенты:
- 1 бурак (буйны)
- 2 л вады (кіпячонай астуджанай)
- 4 сталовыя лыжкі цукру
- 1 хлеб жытні (скарынка чэрствая)

Вычышчаны бурак дробна пасекчы або нарэзаць, змясціць у шкляны слоік, заліць кіпячонай вадой, дадаць цукар і скарынку жытняга хлеба. Слоік зачыніць марляй, і пакінуць для закісання на 3 дні. Пасля гэтага квас працадзіць, разліць у бутэлькі, закаркаваць і астудзіць.

#ЛюдзіБеларусі

Міхаіл Клеафас Агінскі

Дыпламат, палітычны дзеяч, удзельнік паўстання пад кіраўніцтвам Касцюшкі, таленавіты кампазітар. Знакаміты паланэз "Развітанне з Радзімай" ён напісаў у радавой сядзібе Агінскіх у Залессі (Гродзенская вобласць). 250-годдзе з дня нараджэння М. К. Агінскага ўключана ў каляндар памятных дат ЮНЕСКА на 2014-2015 гг.

Творчасць М. К. Агінскага атаясамліваецца з яго славутым паланэзам “Развітанне з Радзімай”, а між тым на сённяшні дзень вядома 20 яго паланэзаў, 4 маршы, 4 вальсы, 3 мазуркі, галоп, менуэт, шматлікія рамансы, опера “Зеліда і Валькур, або Банапарт у Каіры”, напісаная на ўласнае лібрэта.

У апошнія гады жыцця ў Залессі М. К. Агінскі інтэнсіўна працаваў над “Мемуарамі пра Польшчу і палякаў з 1788 да 1815 г.” (4 т.), у якіх неаднаразова падкрэсліваў сваё ліцвінскае паходжанне. Яны выйшлі на французскай мове ў Парыжы ў 1826–1827 гг., у 1870–1873 гг. былі перакладзены на польскую мову.

Падрабязна можна пачытаць тут

Мазурка Рэ мажор – фартепьяна.

Пьеса дэманструе майстэрства М. Кл. Агінскага ўнесці своеасаблівасць і непаўторнасці ў кожную мініяцюру ў рамках аднаго жанра.

Выконвае - Іва Залускі, брытанскі музыкант і гісторык музыкі, прапраўнук М.К. Агінскага па лініі яго дачкі Амелі.