King Abdullah University of Science
and Technology empowers researchers
with future-proof OpenStack cloud

#book 🤴abdullah

Is OpenStack dead?

So is OpenStack dead? Of course, it’s not. In fact, OpenStack is doing very well. It continues to be developed. It continues to be supported. And it continues to be widely adopted by various types of organisations all over the world.

Why do we keep hearing that OpenStack is dead if it is obviously not the case? Because it is no longer at the forefront of technology. It’s hidden in the depths of data centres, serving as a foundation for Kubernetes, AI/ML stack and telco NFV.

Same as many other open-source technologies. Same as KVM, for example. Is KVM at the forefront of technology these days? Of course, it’s not. Yet it powers the entire Google Cloud with millions of workloads running there every day.

It is important to separate hype from real usage when considering technology adoption, and OpenStack is a really good example of that.




آیا OpenStack مرده است؟

پس آیا OpenStack مرده است؟ البته اینطور نیست. در واقع، OpenStack بسیار خوب عمل می کند. توسعه آن ادامه دارد. همچنان پشتیبانی می شود. و همچنان به طور گسترده توسط انواع مختلف سازمان ها در سراسر جهان پذیرفته می شود.

چرا مدام می شنویم که OpenStack مرده است در صورتی که واضح است که اینطور نیست؟ زیرا دیگر در خط مقدم تکنولوژی نیست. این در اعماق مراکز داده پنهان است و به عنوان پایه ای برای Kubernetes، AI/ML stack و telco NFV عمل می کند.

همانند بسیاری از فناوری‌های منبع باز دیگر. مثلاً همان KVM. آیا KVM این روزها در خط مقدم فناوری است؟ البته اینطور نیست. با این حال، کل Google Cloud را با میلیون‌ها بار کاری که هر روز در آنجا اجرا می‌شوند، نیرو می‌دهد.

هنگام در نظر گرفتن پذیرش فناوری، جدا کردن تبلیغات از استفاده واقعی مهم است، و OpenStack یک نمونه واقعا خوب از آن است.

هدف کانونیکال از استفاده از این عنوان میتواند چه باشد ؟
آیا سهم خواهی بیشتر . و یا موارد دیگر ؟
در آینده در این مورد خواهم نوشت
لطفا دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید

By combining technology and plants, one EU research project aims to create electronically enhanced plants that can be used to monitor the environment or even to store energy.

وقتی اصطلاح «فناوری سبز» را می‌شنوید، احتمالاً به دستگاه‌های کم مصرف یا راه‌حل های فناورانه برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی فکر می‌کنید. اما گیاهان و درختان چندان در کانون توجه قرار ندارند.

با این حال، برای پروژه HyPhOE با بودجه اتحادیه اروپا، روی گیاهان به عنوان فناوری سبز متمرکز است. النی استاورینیدو، دانشیار الکترونیک آلی در دانشگاه لینشوپینگ می گوید: «فتوسنتز یک فناوری طبیعی است، فرآیندی کارآمد برای تبدیل نور خورشید به انرژی و حذف کربن از هوا»



طبق گفته استاورینیدو، که به عنوان هماهنگ کننده این پروژه عمل می‌کند، هدف HyPhOE تعریف مجدد فناوری سبز است. او می افزاید: «با محو شدن مرز بین فناوری و طبیعت، طبیعت به عنوان بخشی از فناوری استفاده می شود و می‌توان گفت که فناوری در حال تقویت طبیعت است. هدف ما تسریع این همگرایی با ایجاد یک همزیستی انقلابی بین موجودات فتوسنتز کننده و فناوری بوده است.»



برای انجام این کار، محققان بر روی توسعه سیستم های بیوهیبرید پیشرفته بر اساس موجودات فتوسنتزی و مواد و دستگاه‌های هوشمند متمرکز شدند. یکی از اهداف اصلی این پروژه، توسعه سیستم‌های بیوهیبرید گیاهی بود که رشد و توسعه خود گیاه را به خطر نیندازد.



استاورینیدو توضیح می‌دهد: «در نهایت، کار ما راه را به سوی دنیایی هموار می‌کند که در آن سیستم‌های انرژی مبتنی بر گیاهان الکترونیکی پیشرفته هستند و نظارت بر محیط‌زیست از طریق گیاهان تزریق‌شده با حسگر انجام می‌شود».



استاورینیدو می گوید: «در حالی که کار قبلی روی عملکرد الکترونیکی گیاهان بر قلمه‌های گیاهی متمرکز بود، پروژه ما روشی را برای عملکرد گیاهان دست نخورده ایجاد کرد که به آنها اجازه می داد عملکردهای زیستی خود را حفظ کنند و به رشد و توسعه ادامه دهند.»



برای نشان دادن، گیاهان بیوهیبرید HyPhOE دارای یک سیستم ریشه الکترونیکی هستند که می تواند برای ذخیره انرژی استفاده شود. استاورینیدو می‌گوید: «این گیاهان تحت تأثیر عملکرد الکترونیکی سیستم ریشه‌شان قرار نگرفتند، در واقع با ایجاد ریشه‌های پیچیده‌تر، با این حالت هیبریدی جدید سازگار شده‌اند.



همچنین این پروژه دستگاه‌های زیست‌الکترونیکی را برای نظارت و تعدیل فیزیولوژی گیاه توسعه داد. محققان با الهام گرفتن از زمینه زیست پزشکی، حسگرهایی ایجاد کردند که می‌توانند در یک گیاه جاسازی شوند و به عنوان مثال، تغییرات قند در بافت آوندی درختان را در زمان واقعی نظارت کنند.



علاوه بر این، محققان از یک دستگاه دارورسانی زیست‌الکترونیکی برای انتقال فیتوهورمون‌ها به برگ‌های گیاهان دست نخورده استفاده کردند.



استاورینیدو می‌گوید: «این موضوع به ما این امکان را می‌دهد که منافذ مسئول تبادل و تعرق گاز را به صورت الکترونیکی کنترل کنیم، قابلیتی که می‌تواند در مبارزه با تغییرات آب و هوایی مفید باشد.»



به گفته استاورینیدو، پروژه HyPhOE موفق شد پتانسیل گسترده ای را برای استفاده از زیست‌الکترونیک و سیستم‌های بیوهیبرید در علوم گیاهی نشان دهد. او در پایان می‌گوید: «این یک پروژه رویایی بود که فناوری‌های جدیدی را براساس ارگانیسم‌های فتوسنتزی توسعه داد. اگرچه ما به تمام اهداف خود 100 درصد نرسیدیم، کار ما راه را برای ادامه تحقیقات در این زمینه هموار کرده است.»

منبع : https://cordis.europa.eu/article/id/435846-redefining-green-technology

https://hyphoe.eu

ABOUT HYPHOE

HyPhOE aims to establish a revolutionary symbiosis between photosynthetic organisms and technology, and to rethink and re-establish the concept of green technology. Photosynthetic organisms are intelligent, with unique functions and capabilities, being able to harvest solar energy, synthesize food, and sequester pollutants. As the boundary between technology and nature is fading, nature is being used as part of the technology and technology is enhancing nature. HyPhOE will be integrated in urban settings, agriculture, and forestry – transforming and elevating our interaction with green organisms tapping into the energy and biochemical cycles of the ecosystem

https://liu.se/en/employee/elest58

#planet #energy

باکتری به عنوان سیم !!!!!!؟؟؟؟

حوزه‌های زیست‌شناسی مصنوعی و بیومواد همیشه در حال پیشرفت هستند و روش‌های جدید استفاده از دنیای طبیعی همچنان در تحقیقات علمی مدرن در حال کشف است. در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای مهار جهان طبیعی و بیومولکول‌های طبیعی برای ایجاد سیستم‌های الکترونیکی وجود داشته است. این حوزه در حال رشد زیست‌الکترونیک نام دارد.

اغلب محدودیت‌هایی برای کارایی‌هایی که انسان می‌تواند با مواد مصنوعی ایجاد کند، وجود داشته است. با این حال، دنیای طبیعی سیستم‌های شیمیایی و شبه زیست‌الکترونیکی را بسیار پیشرفته‌تر از آنچه در حال حاضر تولید می‌کنیم ایجاد کرده است. بنابراین، با تلاش برای مهار این مواد زیستی طبیعی، دانشمندان امیدوارند از موفقیت طبیعت نیز الگوبرداری کنند.



یکی از حوزه‌های دنیای طبیعی که مورد توجه خاص است، توانایی سیستم‌های زیستی برای استفاده از فرآیندهای کنترل‌شده با توالی برای سنتز مولکول‌های زیستی مختلف است، جایی که اطلاعات مولکولی درون اسیدهای نوکلئیک کدگذاری می‌شوند و متعاقباً به پلیمرهای کنترل‌شده با توالی تبدیل می‌شوند. این فرآیندها مورد توجه هستند زیرا می‌توان از آنها برای ایجاد مواد پروتئینی-پلیمر طبیعی استفاده کرد که به طور بالقوه برای دستگاه‌های الکترونیکی مختلف مناسب هستند. با این حال، در حالی که پلیمرهای پروتئینی دارای عملکردهای ویژه‌ای در طبیعت هستند، با طیف وسیعی از خواص مکانیکی و ساختاری مفید، فاقد خواص عملکردی الکترونیکی و نوری بوده که مانع استفاده از آنها در کاربردهای زیست‌الکترونیکی می‌شود.



با این حال، این مواد پلیمری طبیعی را می توان طوری مهندسی کرد که از منظر الکترونیکی کاربردی تر باشند. خواص طبیعی در صورتی که بتوان آنها را به صورت الکترونیکی بهبود بخشید، موجب می‌شود که این پلیمرهای طبیعی به گزینه جذابی تبدیل شود. یکی از محدودیت‌های کلیدی مولکول‌های زیستی معمولی این است که تنها 20 واحد سازنده اسید آمینه مناسب برای این پروتئین ها وجود دارد. یکی از راه‌های گسترش بالقوه دامنه زیست‌الکترونیک، گسترش فراتر از پروتئین‌های معمولی و بهره‌گیری از باکتری‌ها نگاه است.



اگر دانشمندان بخواهند مسیر استفاده از پروتئین‌های پلیمری طبیعی حاصل از منابع باکتریایی را دنبال کنند، آنگاه پیلی باکتریایی می‌تواند پاسخگو باشد. پیلی پروتئین‌های رشته‌ای هستند که روی سطح باکتری‌ها رشد می‌کنند و نقش کلیدی در نحوه تعامل باکتری‌ها با بدن ما بازی می‌کنند. این پروتئین‌ها در درجه اول از طریق فعالیت به عنوان یک حسگر زیستی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. این فیلامنت‌های پیلی پتانسیل زیادی دارند زیرا از استحکام مکانیکی و توانایی خودآرایی بالایی برخوردار هستند و در عین حال می‌توانند طیف وسیعی از دما و pH را تحمل کنند. با این حال، مانند بسیاری از رشته های پروتئینی، فاقد خواص الکترونیکی و نوری هستند. با این وجود، سایر خواص برای کاربردهای زیست‌الکترونیکی مفید هستند و می‌توان این رشته‌ها را از نظر الکتریکی رساناتر کرد و برای دستگاه‌های زیست‌الکترونیکی مناسب‌تر کرد.



رسانایی الکتریکی در پیلی باکتری در سراسر قطر آنها یافت شده است نه در طول آنها. اگر بتوان رسانایی را در طول این باکتری‌ها پیاده‌سازی کرد، این پیلی‌ها می‌توانند به عنوان نانوسیم‌های زیستی در دستگاه‌های زیست‌الکترونیک استفاده شوند. فراتر از این، چالش دیگر تجمع این پیلی‌ها است، اما اگر قرار است آنها در یک دستگاه کاربردی باشند، باید به طور مناسب تراز شوند تا جریان برق به طور موثر از آنها عبور کند.



پیشرفت‌های اخیر در این فضا به این موضوع پرداخته است که چگونه پیلی‌های باکتریایی می‌توانند رسانا شوند و به عنوان نانوسیم در سیستم‌های زیست‌الکترونیک مناسب شوند. اکنون محققان موفق به مهندسی سطح بالایی از هدایت الکتریکی در پیلی E. coli شده‌اند. این امر در سه مرحله محقق شده است. در مرحله اول، جهش‌های اسید آمینه (تریپتوفان) در پیلی کدگذاری شدند، که باعث افزایش 84 برابری هدایت رشته‌ها در مقایسه با حالت طبیعی آنها شد.



مرحله دوم تحقیق شامل مهندسی رسانایی دوربرد در مقیاس میکرومتر بود. این امر با ایجاد شبکه های نانوساختار سلسله مراتبی با استفاده از روش های خودآرایی محقق شد. این رویکرد شبکه نانوساختار را قادر می‌سازد تا به رسانایی پنج برابر بیشتر از شبکه‌های پیلی نامرتب دست یابد.



بنابراین، سوال بزرگ این است که آیا می‌توان از باکتری‌ها برای ساخت سیستم‌های بیوالکترونیکی استفاده کرد؟ در یک سطح اساسی، قطعاً امکان پذیر است، زیرا پیشرفت های اخیر نه تنها رشته های پروتئینی بسیار رسانا را ایجاد کرده‌اند که می توانند مانند نانوسیم ها رفتار کنند، بلکه محققان توانسته اند آنها را مرتب نگه دارند تا بتوانند جریان الکتریکی را به طور مؤثری تحویل دهند. در مجموع، این سیستم جالبی است که برای ایجاد نانوسیم های زیستی رسانا انتخاب شده است.



بنابراین، استفاده از این رشته‌های رسانا به‌عنوان نانوسیم در دستگاه‌های مختلف بیوالکترونیک کاملاً ممکن است و برخی از کاربردها شامل حسگرها، ترانزیستورها و خازن‌ها مطرح شده‌اند.





منبع : https://www.electropages.com/blog/2022/03/could-we-use-bacteria-build-bioelectronic-systems

آیا با مفهوم زیست الکترونیک آشنا هستید ‌؟‌
public poll

بلی – 2
👍👍👍👍👍👍👍 50%
@salamfa012345, 127.0.0.1

خیر – 2
👍👍👍👍👍👍👍 50%
@AmirArsalanYavari, @MRrebooot

اصلا چی هست ؟‌
▫️ 0%

👥 4 people voted so far.

پژوهشگران با ایجاد لایه‌های بسیار نازک موفق به ساخت غشاءهایی شدند که قابلیت استفاده در محصولات رابط مغز و کامپیوتر و ادوات زیست‌الکترونیک را داراست.

پژوهشگران با ایجاد لایه‌های بسیار نازک موفق به ساخت غشاءهایی شدند که قابلیت استفاده در محصولات رابط مغز و کامپیوتر و ادوات زیست‌الکترونیک را داراست.

محققان دانشگاه کالیفرنیا طرحی منحصر به فردی از لایه‌های فوق نازک را برای تولید غشاهای زیست‌الکترونیکی بسیار انعطاف‌پذیر و در عین حال قوی ایجاد کرده‌اند که می‌تواند راه را برای حسگرهای تشخیصی روی پوست، هموار کند.



نشریه ساینس به تازگی مقاله‌ای منتشر کرده است که در آن تحقیقاتی که توسط زیانگفنگ دوان، استاد شیمی و بیوشیمی رهبری می‌شود، تشریح شده است.



این غشاء توسط نیروهای واندروالس، فعل و انفعالات بین مولکولی که فقط در فواصل بسیار نزدیک بین اتم‌ها یا مولکول‌ها انجام می‌شوند، در کنار هم نگه داشته می‌شود. این غشاء قابلیت کشش و سازگاری با بسترهای زیستی در حال تغییر پویا را دارد، در حالی که قابلیت تنفس و نفوذپذیری به آب و هوا را دارد. پیشرفت مواد الکترونیکی بادوام می‌تواند منجر به توسعه الکترونیک غیرتهاجمی برای پزشکی، مراقبت های بهداشتی، زیست شناسی، کشاورزی و باغبانی شود. محققان این ماده را لایه نازک واندروالس یا VDWTF نامیدند که می‌تواند به عنوان یک پلتفرم اساسی برای موجودات زنده برای استفاده از قابلیت‌های الکترونیکی به کار گرفته شود.



دوان گفت: «از لحاظ مفهومی، غشاء مانند یک نسخه بسیار نازک‌تر از سلفون‌های آشپزخانه است، با عملکرد الکترونیکی نیمه رسانا عالی و قابلیت کشش غیرمعمول که به طور طبیعی با بافت‌های زیستی نرم سازگار می‌شود. این غشاء می‌تواند طیف متنوعی از کاربردهای حسگری و سیگنال دهی قدرتمند را باز کند. برای مثال، دستگاه‌های پوشیدنی نظارت بر سلامت ساخته شده با این ماده می‌توانند سیگنال‌های الکتروفیزیولوژیکی را در سطح ارگانیسم یا تا سطح سلول‌های منفرد ردیابی کنند.



محققان چندین نمونه محصول اولیه با استفاده از لایه‌های نازک ایجاد کردند، از جمله ترانزیستوری که در بالای برگ یک گیاه آبدار قرار داشت و الکترولیت‌های فراوان آن برای ایجاد مدار الکترونیکی استفاده می‌کرد. آنها همچنین ترانزیستوری مشابه پوست انسان ایجاد کردند که از سلول‌های پوست حاوی الکترولیت برای تکمیل مدار استفاده می‌کرد. علاوه بر این، محققان یک الکتروکاردیوگرام ابداع کردند که از دایره‌های کوچک فیلم روی ساعد راست و چپ فرد استفاده می‌کند و می‌تواند پلک زدن او را در حین مدیتیشن تشخیص دهد.



این غشاء می‌تواند به عنوان اتصالی برای رابط‌های انسان و ماشین، روباتیک پیشرفته و فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی که مستقیم به هم متصل می‌شوند، عمل کند. این فناوری می‌تواند مسیری را به سوی هیبریدهای الکترونیکی-سلولی مصنوعی - موجودات زنده شبیه سایبورگ با پیشرفت‌های الکترونیکی باز کند.



غشاهای الکترونیکی فوق نازک تقریباً 10 نانومتر ضخامت داشته، از چندین لایه ورقه‌های نازک اتمی از ترکیب معدنی دی سولفید مولیبدن ساخته شده‌اند. ضخامت هر ورق تنها دو تا سه نانومتر است که بیش از ۱۰۰۰۰ بار نازک‌تر از قطر یک تکه موی انسان است.



کلید حفظ یکپارچگی ساختاری غشا و در عین حال نازک نگه داشتن آن در ساختار لایه‌ای منحصربه‌فرد آن نهفته است. لایه‌ها یک ورق پیوسته واحد نیستند، بلکه مجموعه‌ای از قطعات کوچکتر هستند.

منبع : https://www.ept.ca/2022/03/ucla-develops-ultrathin-films-for-stretchable-sturdy-bioelectronic-membranes/

#bio #bioelectronic #bio_electric

ماهنامه زیست فناوری
#bio #biotec #bio_tecnology

کتاب بیوانفورماتیک (زیست فناوری ) و کاربرد های آن

#book #bio #tecnology

کتاب کاربردهای زیست فناوری (بیو تکنولوژی)

بیو تکنولوژی به زبان ساده مخصوص کودکان و نوجوانان