mabanif.pdf
14.5 MB
دنیای زیست فناوری (کودکان و نوجوانان )
Using Podman 4.0's new features, avoiding YAML errors, and more tips for sysadminsCheck out Enable Sysadmin's top 10 articles from March 2022.vwalker Fri, 4/1/2022 at 6:18pmImageTenTopics: Podman Linux Networking Ansible
via Enable Sysadmin https://ift.tt/cmZlS6d
via Enable Sysadmin https://ift.tt/cmZlS6d
Enable Sysadmin
vwalker
The `podman save` and `podman load` commands let you share images across multiple servers and systems when they aren't available locally or remotely.
via Enable Sysadmin https://ift.tt/P3uqsfG
via Enable Sysadmin https://ift.tt/P3uqsfG
Enable Sysadmin
How to use 'podman save' to share container images
The `podman save` and `podman load` commands let you share images across multiple servers and systems when they aren't available locally or remotely.
محققان جورجیا تک ماده ای ساخته اند که مانند لایه دوم پوست عمل می کند و تا 200 درصد بیشتر از ابعاد اصلی خود کشش دارد بدون اینکه جریان الکتریکی خود را به میزان قابل توجهی از دست بدهد. محققان می‌گویند که آشکارسازهای نوری انعطاف‌پذیر نرم می‌توانند کاربرد حسگرهای پوشیدنی پزشکی و دستگاه‌های قابل کاشت را افزایش دهند. نتایج این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده است.
محققان جورجیا تک با سه سال تحقیقاتی سطح جدیدی از قابلیت کشش را برای آشکارساز نوری ایجاد کردند، آشکارسازهایی که از یک پلیمر مصنوعی و یک الاستومری ساخته شده‌اند و نور را برای تولید جریان الکتریکی جذب می‌کند.
امروزه از ردیاب‌های نوری به‌عنوان ابزارهای پوشیدنی برای نظارت بر سلامتی استفاده می‌شود. این ادوات سیگنال‌های نوری را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند و معمولاً در وسایل الکترونیکی پوشیدنی استفاده می‌شوند.
اولیویه پیرون، استاد دانشکده مهندسی مکانیک جورج دبلیو وودروف، می‌گوید: «با توجه به اینکه نیمه هادی‌های انعطاف‌پذیر معمولی تحت چند درصد کرنش شکسته می‌شوند، این یافته‌های جدید یک بهبود بسیار بالایی را نشان می‌دهد.
کانک فوئنتس هرناندز از دانشگاه نورث ایسترن می‌گوید: «به یک نوار لاستیکی یا چیزی فکر کنید که مانند پوست انسان نرم و قابل کشش است، اما دارای خواص نیمه هادی الکتریکی مشابه نیمه‌هادی‌های جامد یا صلب است. ما نشان داده‌ایم که می‌توان قابلیت کشش را در نیمه‌هادی‌هایی ایجاد کرد که عملکرد الکتریکی لازم برای تشخیص سطوح نوری بسیار ضعیف را دارند، سطوح نوری که حدود صد میلیون بار ضعیف‌تر از لامپ‌هایی هستند که برای روشنایی فضای داخلی تولید می‌شوند.»
محققان پس از دو سال و نیم تحقیق، ترکیب مناسب شیمیایی را کشف کردند که ماده‌ای فوق العاده نرم با توانایی تولید و هدایت الکتریسیته در مواجهه با نور است.
آنها نسبت مناسبی را برای تمام قسمت‌های لایه نیمه هادی برای حفظ عملکرد بالا در آشکارساز نور پیدا کردند. اما اثبات کشش پذیری مواد کار پر زحمتی بود، به ویژه با توجه به اینکه این لایه 1000 برابر نازکتر از موی انسان است.
منبع : https://www.nanowerk.com/nanotechnology-news2/newsid=59405.php
محققان جورجیا تک با سه سال تحقیقاتی سطح جدیدی از قابلیت کشش را برای آشکارساز نوری ایجاد کردند، آشکارسازهایی که از یک پلیمر مصنوعی و یک الاستومری ساخته شده‌اند و نور را برای تولید جریان الکتریکی جذب می‌کند.
امروزه از ردیاب‌های نوری به‌عنوان ابزارهای پوشیدنی برای نظارت بر سلامتی استفاده می‌شود. این ادوات سیگنال‌های نوری را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند و معمولاً در وسایل الکترونیکی پوشیدنی استفاده می‌شوند.
اولیویه پیرون، استاد دانشکده مهندسی مکانیک جورج دبلیو وودروف، می‌گوید: «با توجه به اینکه نیمه هادی‌های انعطاف‌پذیر معمولی تحت چند درصد کرنش شکسته می‌شوند، این یافته‌های جدید یک بهبود بسیار بالایی را نشان می‌دهد.
کانک فوئنتس هرناندز از دانشگاه نورث ایسترن می‌گوید: «به یک نوار لاستیکی یا چیزی فکر کنید که مانند پوست انسان نرم و قابل کشش است، اما دارای خواص نیمه هادی الکتریکی مشابه نیمه‌هادی‌های جامد یا صلب است. ما نشان داده‌ایم که می‌توان قابلیت کشش را در نیمه‌هادی‌هایی ایجاد کرد که عملکرد الکتریکی لازم برای تشخیص سطوح نوری بسیار ضعیف را دارند، سطوح نوری که حدود صد میلیون بار ضعیف‌تر از لامپ‌هایی هستند که برای روشنایی فضای داخلی تولید می‌شوند.»
محققان پس از دو سال و نیم تحقیق، ترکیب مناسب شیمیایی را کشف کردند که ماده‌ای فوق العاده نرم با توانایی تولید و هدایت الکتریسیته در مواجهه با نور است.
آنها نسبت مناسبی را برای تمام قسمت‌های لایه نیمه هادی برای حفظ عملکرد بالا در آشکارساز نور پیدا کردند. اما اثبات کشش پذیری مواد کار پر زحمتی بود، به ویژه با توجه به اینکه این لایه 1000 برابر نازکتر از موی انسان است.
منبع : https://www.nanowerk.com/nanotechnology-news2/newsid=59405.php
Nanowerk
Soft semiconductors that stretch like human skin can detect ultra-low light levels
Researchers have created a semiconductor material that acts like a second skin layer and is up to 200% more stretchable than its original dimension without significantly losing its electric current.
Forwarded from Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future
کرنل یا هسته هر سیستم عاملی به جز کنترل مولفه های سیستم عامل مانند مدیریت فرایندها و حافظه اصلی، مسئول راه اندازی و مدیریت دیوایس های سخت افزاری متصل به سیستم نیز است. udev مدیر دیوایس های سخت افزاری است که درون هسته سیستم عامل لینوکس قرار دارد که جایگزین devfsd شده است.
در سیستم عامل لینوکس هر دیوایس درون دایرکتوری dev/ دارای یک فایل خاص خود است که آنرا Device File یا Device Node گفته می شود. به طور کلی در سیستم عامل لینوکس و دیگر سیستم عامل های یونیکسی یک نوع دیوایس داریم که آنرا شبه دیوایس ها نیز می گویند. این نوع دیوایس ها، سخت افزارهای واقعی نیستند، اما گونه ای از Device File ها هستند که درون دایرکتوری dev/ وجود دارند. همچنین در یک دسته بندی دیگر می توان دیوایس ها را به دو دسته Block and Character تقسیم کرد.
فایل هایی که درون دایرکتوری dev/ هستند مجزا از درایورهایی هستند که درون هسته قرار دارند. البته مدیران لینوکس نیازی ندارند تا به صورت مستقیم با درایورهای درون هسته و نه با فایل های درون دایرکتوری dev/ کار کنند، بلکه از طریق دستورهای مانند fdisk, parted با فایل های مربوط به هارد دیسک ها کار کنند و یا زمانی که یک ترمینال را باز می کنند یک شبه دیوایس TTY به آن ترمینال اختصاص داده خواهد شد.
اما چگونه مدیران نیازی به ارتباط با فایل های درون dev/ ندارند و یا نرم افزارها با این فایل ها کار می کنند؟ در هسته سیستم عامل ها، یکی از وظایف مدیریت دیوایس هایی است که به سیستم متصل شده اند و یا به صورت Plugable به سیستم متصل می شوند. اما لازم است تا این پیچیدگی ها از دید کاربران و توسعه دهندگان نرم افزاری مخفی باشد و یک دایرکتوری با فایل هایی ارائه شود که در نهایت از آن استفاده شود. دایرکتوری dev/ به صورت پویا با اضافه یا حذف شدن یک دیوایس از سیستم بروز خواهد شد. بنابراین udev یک دایرکتوری پویا را فراهم می کند که تنها شامل فایل هایی (Device File ها) است که دیوایس را ارائه می دهند. udev مسئول اضافه یا حذف کردن Device Node ها از درون دایرکتوری udev/ است. توجه کنید که udev بخشی از هسته سیستم عامل لینوکس است.
ا udev تحت فرایند udevd عمل می کند و event ها را در صورت اضافه یا حذف شدن یک دیوایس را به صورت مستقیم از هسته دریافت می کند. udev از نسخه ۲.۶ به بعد به هسته لینوکس اضافه شد و تا پیش از آن از devfsd در لینوکس استفاده می شده است. udev در فضای کاربر یا User Mode کار می کند و کاربران از طریق udev Rule ها می توانند نام دیوایس ها را تغییر دهند. توجه داشته باشید به صورت پیشفرض و کلی نامگذاری دیوایس ها توسط هسته سیستم عامل لینوکس انجام می شود. به طور مثال در CentOS 6 نام اینترفیس های شبکه eth0 است ولی این نامگذاری در CentOS7 تغییر کرده است.
ا udev با هسته سیستم عامل لینوکس در ارتباط است و به محض اینکه رویدادی رخ می دهد، کرنل به فرایند udevd اطلاع خواهد داد. فرایند udevd به منظور پاسخ دادن مناسب به رویداد پیکربندی شده است. بنابراین رویداد در سطح هسته یا Kernel Mode اتفاق می افتد زیرا مدیریت دیوایس ها و درایورها در سطح کرنل صورت می گیرد. همچنین عکس العمل مناسب به رویداد صادر شده از هسته، در سطح فضای کاربر یا User Mode صورت می گیرد، زیرا udev و فرایند udevd در فضای کاربر در حال اجرا هستند. عکس العملی که در مقابل رویداد صادر شده از هسته صورت می گیرد، با توجه به Rule های مربوط به udev خواهد بود. بنابراین به صورت خلاصه می توان گفت که با افزودن یک دیوایس سخت جدید یک رویداد در هسته صادر شده و به طور مستقیم فرایند udevd مطلع خواهد شد و سپس با توجه به Rule های udev یک عکس العمل صورت می گیرد.
ا udev یک ویژگی اضافه شده به هسته لینوکس از نسخه ۲.۶ به بعد است که امکان مدیریت دیوایس های لینوکسی را ساده می کند. از نقطه نظر مدیریت دیوایس ها، دو دسته از دیوایس ها وجود دارند. دسته اول دیوایس هایی هستند که پیش از روشن کردن (Power on) به سیستم متصل شده اند که در اصطلاح Cold-Plugged Dvice ها گفته می شوند. دسته دوم دیوایس هایی مانند USB, Flash Memory, Camaera و موبایل ها هستند که می توانند در زمان روشن بودن به سیستم متصل شوند که در اصطلاح Hot-Plugged Dvice ها گفته می شوند.
گفته شد که udev در فضای کاربر یا User Mode قرار دارد و به صوت پویا مسئول اضافه یا حذف کردن Device File ها یا Device Node ها به/از دایرکتوری dev/ است. udev از سه مولفه ۱) فرایند udevd و ۲) فایل های پیکربندی و ۳) قوانین یا Rule های udev (یا udev Rules) تشکیل شده است تا بتواند به صورت پویا و در پاسخ به یک رویداد در هسته، Device File را در دایرکتوری dev/ مدیریت کند.
در سیستم عامل لینوکس هر دیوایس درون دایرکتوری dev/ دارای یک فایل خاص خود است که آنرا Device File یا Device Node گفته می شود. به طور کلی در سیستم عامل لینوکس و دیگر سیستم عامل های یونیکسی یک نوع دیوایس داریم که آنرا شبه دیوایس ها نیز می گویند. این نوع دیوایس ها، سخت افزارهای واقعی نیستند، اما گونه ای از Device File ها هستند که درون دایرکتوری dev/ وجود دارند. همچنین در یک دسته بندی دیگر می توان دیوایس ها را به دو دسته Block and Character تقسیم کرد.
فایل هایی که درون دایرکتوری dev/ هستند مجزا از درایورهایی هستند که درون هسته قرار دارند. البته مدیران لینوکس نیازی ندارند تا به صورت مستقیم با درایورهای درون هسته و نه با فایل های درون دایرکتوری dev/ کار کنند، بلکه از طریق دستورهای مانند fdisk, parted با فایل های مربوط به هارد دیسک ها کار کنند و یا زمانی که یک ترمینال را باز می کنند یک شبه دیوایس TTY به آن ترمینال اختصاص داده خواهد شد.
اما چگونه مدیران نیازی به ارتباط با فایل های درون dev/ ندارند و یا نرم افزارها با این فایل ها کار می کنند؟ در هسته سیستم عامل ها، یکی از وظایف مدیریت دیوایس هایی است که به سیستم متصل شده اند و یا به صورت Plugable به سیستم متصل می شوند. اما لازم است تا این پیچیدگی ها از دید کاربران و توسعه دهندگان نرم افزاری مخفی باشد و یک دایرکتوری با فایل هایی ارائه شود که در نهایت از آن استفاده شود. دایرکتوری dev/ به صورت پویا با اضافه یا حذف شدن یک دیوایس از سیستم بروز خواهد شد. بنابراین udev یک دایرکتوری پویا را فراهم می کند که تنها شامل فایل هایی (Device File ها) است که دیوایس را ارائه می دهند. udev مسئول اضافه یا حذف کردن Device Node ها از درون دایرکتوری udev/ است. توجه کنید که udev بخشی از هسته سیستم عامل لینوکس است.
ا udev تحت فرایند udevd عمل می کند و event ها را در صورت اضافه یا حذف شدن یک دیوایس را به صورت مستقیم از هسته دریافت می کند. udev از نسخه ۲.۶ به بعد به هسته لینوکس اضافه شد و تا پیش از آن از devfsd در لینوکس استفاده می شده است. udev در فضای کاربر یا User Mode کار می کند و کاربران از طریق udev Rule ها می توانند نام دیوایس ها را تغییر دهند. توجه داشته باشید به صورت پیشفرض و کلی نامگذاری دیوایس ها توسط هسته سیستم عامل لینوکس انجام می شود. به طور مثال در CentOS 6 نام اینترفیس های شبکه eth0 است ولی این نامگذاری در CentOS7 تغییر کرده است.
ا udev با هسته سیستم عامل لینوکس در ارتباط است و به محض اینکه رویدادی رخ می دهد، کرنل به فرایند udevd اطلاع خواهد داد. فرایند udevd به منظور پاسخ دادن مناسب به رویداد پیکربندی شده است. بنابراین رویداد در سطح هسته یا Kernel Mode اتفاق می افتد زیرا مدیریت دیوایس ها و درایورها در سطح کرنل صورت می گیرد. همچنین عکس العمل مناسب به رویداد صادر شده از هسته، در سطح فضای کاربر یا User Mode صورت می گیرد، زیرا udev و فرایند udevd در فضای کاربر در حال اجرا هستند. عکس العملی که در مقابل رویداد صادر شده از هسته صورت می گیرد، با توجه به Rule های مربوط به udev خواهد بود. بنابراین به صورت خلاصه می توان گفت که با افزودن یک دیوایس سخت جدید یک رویداد در هسته صادر شده و به طور مستقیم فرایند udevd مطلع خواهد شد و سپس با توجه به Rule های udev یک عکس العمل صورت می گیرد.
ا udev یک ویژگی اضافه شده به هسته لینوکس از نسخه ۲.۶ به بعد است که امکان مدیریت دیوایس های لینوکسی را ساده می کند. از نقطه نظر مدیریت دیوایس ها، دو دسته از دیوایس ها وجود دارند. دسته اول دیوایس هایی هستند که پیش از روشن کردن (Power on) به سیستم متصل شده اند که در اصطلاح Cold-Plugged Dvice ها گفته می شوند. دسته دوم دیوایس هایی مانند USB, Flash Memory, Camaera و موبایل ها هستند که می توانند در زمان روشن بودن به سیستم متصل شوند که در اصطلاح Hot-Plugged Dvice ها گفته می شوند.
گفته شد که udev در فضای کاربر یا User Mode قرار دارد و به صوت پویا مسئول اضافه یا حذف کردن Device File ها یا Device Node ها به/از دایرکتوری dev/ است. udev از سه مولفه ۱) فرایند udevd و ۲) فایل های پیکربندی و ۳) قوانین یا Rule های udev (یا udev Rules) تشکیل شده است تا بتواند به صورت پویا و در پاسخ به یک رویداد در هسته، Device File را در دایرکتوری dev/ مدیریت کند.
Forwarded from Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future
در لینوکس به هر Device File دو عدد ۸ بیتی اختصاص داده می شود که Minor and Major Numbers نامیده می شوند. به هر درایور لینوکسی یک عدد Major اختصاص داده می شود و به همین خاطر به تمامی دیوایس هایی که توسط آن درایور کنترل می شوند نیز همان Major Number مربوط به درایور اختصاص داده می شود. همچنین برای تمایز میان تمامی دیوایس هایی که توسط آن درایور کنترل می شوند، یک Minor Number اختصاص داده می شود.
پیش از معرفی udev در هسته ۲.۶، در نسخه های قبلی از devfsd برای مدیریت دیوایس ها استفاده می شده است. devfsd نیز همانند udev یک مدیر دیوایس (یا Device Manager) است که Device File ها یا Device Node ها را درون دایرکتوری dev/ ایجاد می کرده است. اما با این تفاوت که دایرکتوری dev/ شامل یک Static Device File برای هر کدام از دیوایس هایی است که به سیستم متصل شده اند و توسط درایور خود کنترل می شوند. بنابراین در سیستم هایی که تعداد زیادی از دیوایس ها را پشتیبانی می کرده اند، هر کدام از آن دیوایس ها، Device File یا Device Node خود را داشته است.
در مقایسه با udev که مدیریت و ایجاد Device File ها را به صورت پویا انجام می دهد، استفاده از devfsd دارای مشکلاتی بوده است.
در devfsd به ازای هر یک از دیوایس های مصتل به سیستم و در حال کنترل توسط یک درایور، یک Static Device File وجود دارد که این فایل ها زمانی ایجاد می شوند که کرنل از فابل دسترس بودن درایور اطمینان داشته باشد. اما در مقابل udev به صورت پویا و زمانی که دیوایس به سیستم متصل می شود یک Device File برای ایجاد می کند.
بر خلاف udev که Major and Minor Number ها به Device File ها اختصاص داده می شوند، در devfsd چنین مکانیزمی وجود ندارد.
همانطور که گفته شد در udev به هر درایور یک عدد Major اختصاص داده می شود و هر دیوایس کنترل شونده توسط آن درایور نیز این عدد Major اختصاص داده خواهد شد و برای تمایز بین تمامی دیوایس های کنترل شونده توسط آن درایور، به آنها یک عدد Minor داده خواهد شد. در devfsd چنین مکانیزمی وجود ندارد. فرض کنید به یک سیستم دو عدد چاپگر USB متصل شده اند و Device File هایی به نام dev/usb/lp0/ و dev/usb/lp1/ وجود دارند. اما در devfsd این امکان وجود ندارد که متوجه شویم کدام Device File به کدام دیوایس اشاره می کند. به طور مثال ترتیب متصل شدن دیوایس ها به سیستم را می تواند یک روش برای اشاره کردن به دیوایس دانست. بنابراین بر خلاف udev یک روش نامگذاری و تمایز قائل شدن برای دیوایس های متصل به سیستم وجود ندارد.
ا udev یک برنامه فضای کاربر است که از رویدادهای صادر شده توسط کرنل، متوجه می شود که کدام دیوایس به سیستم متصل شده و کدام از سیستم قطع شده است و در مقابل این رویداد ها، دیوایس فایلی را به دایرکتوری dev/ اضافه و یا از آن حذف می کند. ولی در devfsd چنین مکانیزمی وجود نداشت.
بنابراین udev در مقایسه با devfs دارای مزیت های زیر است:
ا udev یک برنامه فضای کاربر است بنابراین تعداد کدهای فضای هسته و پیچیدگی های هسته کاسته خواهد شد.
ا udev دارای یک مکانیزم نامگذاری و تمایز میان دیوایس های مختلف به سیستم است بنابراین ترتیب اتصال به سیستم دیگر اهمیت ندارد.
ا udev به صورت پویا و تنها برای آن دیوایس هایی که در حال حاضر به سیستم متصل هستند درون دایرکتوری dev/ یک Device File ایجاد می کند.
به دلیل ضعف های devfsd امروزه دیگر از آن در هسته سیستم عامل لینوکس استفاده نمی شود. با استفاده از devfsd تعداد زیادی از Static Device File ها وجود داشت که تعداد بسیار زیاد آنها باعث مدیریت پیچیده می شده است. لازم بود تا Device File ها به صورت استاتیک و از قبل بر روی لینوکس وجود می داشتند که قاعدتا تمامی این فایل ها لازم نبودند.
اما با معرفی udev ایجاد شدن این فایل ها به صورت پویا صورت می گیرد. udev از سه مولفه ۱) فرایند udevd و ۲) فایل های مربوط به Rule های udev و ۳) فایل پیکربندی udev که در مسیر etc/udev/ به نام udev.conf قرار دارد. در این مطلب در مورد فایل های Rule صحبت خواهیم کرد.
فرایند udevd مسئول دریافت رویدادهای صادر شده از هسته است که اصطلاحا uevent نامیده می شوند. فرایند udevd یک فرایند فضای کاربر است. اما رفتار و عکس العمل udev بر اساس فایل های Rule ای است که در یکی از مسیرهای زیر قرار دارند:
ls -l /lib/udev/rules.d
OR
ls -l /etc/udev/rules.d
پیش از معرفی udev در هسته ۲.۶، در نسخه های قبلی از devfsd برای مدیریت دیوایس ها استفاده می شده است. devfsd نیز همانند udev یک مدیر دیوایس (یا Device Manager) است که Device File ها یا Device Node ها را درون دایرکتوری dev/ ایجاد می کرده است. اما با این تفاوت که دایرکتوری dev/ شامل یک Static Device File برای هر کدام از دیوایس هایی است که به سیستم متصل شده اند و توسط درایور خود کنترل می شوند. بنابراین در سیستم هایی که تعداد زیادی از دیوایس ها را پشتیبانی می کرده اند، هر کدام از آن دیوایس ها، Device File یا Device Node خود را داشته است.
در مقایسه با udev که مدیریت و ایجاد Device File ها را به صورت پویا انجام می دهد، استفاده از devfsd دارای مشکلاتی بوده است.
در devfsd به ازای هر یک از دیوایس های مصتل به سیستم و در حال کنترل توسط یک درایور، یک Static Device File وجود دارد که این فایل ها زمانی ایجاد می شوند که کرنل از فابل دسترس بودن درایور اطمینان داشته باشد. اما در مقابل udev به صورت پویا و زمانی که دیوایس به سیستم متصل می شود یک Device File برای ایجاد می کند.
بر خلاف udev که Major and Minor Number ها به Device File ها اختصاص داده می شوند، در devfsd چنین مکانیزمی وجود ندارد.
همانطور که گفته شد در udev به هر درایور یک عدد Major اختصاص داده می شود و هر دیوایس کنترل شونده توسط آن درایور نیز این عدد Major اختصاص داده خواهد شد و برای تمایز بین تمامی دیوایس های کنترل شونده توسط آن درایور، به آنها یک عدد Minor داده خواهد شد. در devfsd چنین مکانیزمی وجود ندارد. فرض کنید به یک سیستم دو عدد چاپگر USB متصل شده اند و Device File هایی به نام dev/usb/lp0/ و dev/usb/lp1/ وجود دارند. اما در devfsd این امکان وجود ندارد که متوجه شویم کدام Device File به کدام دیوایس اشاره می کند. به طور مثال ترتیب متصل شدن دیوایس ها به سیستم را می تواند یک روش برای اشاره کردن به دیوایس دانست. بنابراین بر خلاف udev یک روش نامگذاری و تمایز قائل شدن برای دیوایس های متصل به سیستم وجود ندارد.
ا udev یک برنامه فضای کاربر است که از رویدادهای صادر شده توسط کرنل، متوجه می شود که کدام دیوایس به سیستم متصل شده و کدام از سیستم قطع شده است و در مقابل این رویداد ها، دیوایس فایلی را به دایرکتوری dev/ اضافه و یا از آن حذف می کند. ولی در devfsd چنین مکانیزمی وجود نداشت.
بنابراین udev در مقایسه با devfs دارای مزیت های زیر است:
ا udev یک برنامه فضای کاربر است بنابراین تعداد کدهای فضای هسته و پیچیدگی های هسته کاسته خواهد شد.
ا udev دارای یک مکانیزم نامگذاری و تمایز میان دیوایس های مختلف به سیستم است بنابراین ترتیب اتصال به سیستم دیگر اهمیت ندارد.
ا udev به صورت پویا و تنها برای آن دیوایس هایی که در حال حاضر به سیستم متصل هستند درون دایرکتوری dev/ یک Device File ایجاد می کند.
به دلیل ضعف های devfsd امروزه دیگر از آن در هسته سیستم عامل لینوکس استفاده نمی شود. با استفاده از devfsd تعداد زیادی از Static Device File ها وجود داشت که تعداد بسیار زیاد آنها باعث مدیریت پیچیده می شده است. لازم بود تا Device File ها به صورت استاتیک و از قبل بر روی لینوکس وجود می داشتند که قاعدتا تمامی این فایل ها لازم نبودند.
اما با معرفی udev ایجاد شدن این فایل ها به صورت پویا صورت می گیرد. udev از سه مولفه ۱) فرایند udevd و ۲) فایل های مربوط به Rule های udev و ۳) فایل پیکربندی udev که در مسیر etc/udev/ به نام udev.conf قرار دارد. در این مطلب در مورد فایل های Rule صحبت خواهیم کرد.
فرایند udevd مسئول دریافت رویدادهای صادر شده از هسته است که اصطلاحا uevent نامیده می شوند. فرایند udevd یک فرایند فضای کاربر است. اما رفتار و عکس العمل udev بر اساس فایل های Rule ای است که در یکی از مسیرهای زیر قرار دارند:
ls -l /lib/udev/rules.d
OR
ls -l /etc/udev/rules.d
Forwarded from Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future
فایل های Rule های مربوط به udev فایل های متنی ساده ای هستند که دارای پسوند rules. هستند و می توان با هر ویرایشگر متنی مانند vi, nanao, gedit آنها را ویرایش و یا با دستورهایی مانند less و cat آنها را خواند. در واقع rule های udev چگونگی نامگذاری دیوایس ها، مالک و مجوزهایی که دریافت می کنند، کدام ماژول هسته باید بارگذاری شود، کدام برنامه باید اجرا شود و غیره را مشخص می کنند.
توجه داشته باشید که هرگز فایل های زیر دایرکتوری lib/udev/rules.d/ را ویرایش نکنید.
فایل های rule را با فایل پیکربندی udev یعنی etc/udev/udev.conf/ اشتباه نگیرید.
فرایند udevd فایل های rule را در زمان بوت شدن یا راه اندازی سیستم می خواند و آنها را درون حافظه بازگذاری (ذخیره) می کند. در صورتی که هسته سیستم عامل لینوکس یک سخت افزار یا دیوایس جدید را شناسایی کند و یا متوجه شود که یک دیوایس را قطع شده است، هسته سیستم عامل یک پیغام یا رویداد uevent را به فرایند udevd ارسال می کند و قوانین ذخیره شده در حافظه را در مقابل خصوصیات دیوایس که درون سیستم فایل sys/ هستند تطابق می دهد تا دیوایس را شناسایی کند.
برای پاسخ دادن به رویدادهایی که از هسته سیستم عامل صادر شده و توسط udevd دریافت شده اند، ممکن است برنامه ای برای پیکربندی دیوایس فراخوانی و اجرا شود. شکل زیر یک نمونه از فایل Rule را نشان می دهد.
less /etc/udev/rules.d/50-udev-default.rules
linux_udev_rules_files_1
از شکل زیر مشخص است که:
خطوطی که با علامت # آغاز می شوند، کامنت یا توضیحات هستند.
هر خط دیگر یک Rule را نشان می دهد که هر Rule فهرستی از چند زوج کلید و مقدار است که با کاما یا ویرگول از هم جدا شده اند.
هر فایل Rule می تواند چندین Rule را در خود داشته باشد.
هر Rule سعی می کند تا یک مقدار (Value) را به یک کلید (Key) اختصاص دهد یا سعی می کند که با مقایسه مقدار فعلی با مقادیر مشخص شده یک جفت را به کلید اختصاص دهد.
KEY=VALUE, KEY=VALUE, KEY=VALUE
توجه داشته باشید که هرگز فایل های زیر دایرکتوری lib/udev/rules.d/ را ویرایش نکنید.
فایل های rule را با فایل پیکربندی udev یعنی etc/udev/udev.conf/ اشتباه نگیرید.
فرایند udevd فایل های rule را در زمان بوت شدن یا راه اندازی سیستم می خواند و آنها را درون حافظه بازگذاری (ذخیره) می کند. در صورتی که هسته سیستم عامل لینوکس یک سخت افزار یا دیوایس جدید را شناسایی کند و یا متوجه شود که یک دیوایس را قطع شده است، هسته سیستم عامل یک پیغام یا رویداد uevent را به فرایند udevd ارسال می کند و قوانین ذخیره شده در حافظه را در مقابل خصوصیات دیوایس که درون سیستم فایل sys/ هستند تطابق می دهد تا دیوایس را شناسایی کند.
برای پاسخ دادن به رویدادهایی که از هسته سیستم عامل صادر شده و توسط udevd دریافت شده اند، ممکن است برنامه ای برای پیکربندی دیوایس فراخوانی و اجرا شود. شکل زیر یک نمونه از فایل Rule را نشان می دهد.
less /etc/udev/rules.d/50-udev-default.rules
linux_udev_rules_files_1
از شکل زیر مشخص است که:
خطوطی که با علامت # آغاز می شوند، کامنت یا توضیحات هستند.
هر خط دیگر یک Rule را نشان می دهد که هر Rule فهرستی از چند زوج کلید و مقدار است که با کاما یا ویرگول از هم جدا شده اند.
هر فایل Rule می تواند چندین Rule را در خود داشته باشد.
هر Rule سعی می کند تا یک مقدار (Value) را به یک کلید (Key) اختصاص دهد یا سعی می کند که با مقایسه مقدار فعلی با مقادیر مشخص شده یک جفت را به کلید اختصاص دهد.
KEY=VALUE, KEY=VALUE, KEY=VALUE
با همکاری محققان دانشگاه رایس و شرکت رازول بیوتکنولوژیز تراشه جدیدی ساخته شده که می تواند بر محدودیت های قانون مور غلبه کند. نتایج این پروژه در قالب مقاله ای با عنوان A platform for single-molecule measurement of binding kinetics and enzyme activity در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است.
این پلت فرم الکترونیک مولکولی از یک تراشه نیمه هادی قابل برنامه ریزی با معماری آرایه حسگر مقیاس پذیر تشکیل شده است. هر آرایه از یک جریان‌سنج الکتریکی تشکیل شده است که جریان عبوری از یک سیم مولکولی را کنترل می‌کند. این آرایه‌ها به گونه‌ای به هم بافته شده‌اند که نانوالکترودهایی را ایجاد می‌کنند که مستقیم به مدار اصلی متصل می‌شود. حسگر با اتصال مولکول کاوشگر مورد نظر به سیم مولکولی، از طریق یک سایت ترکیبی مهندسی شده مرکزی، برنامه ریزی می‌شود. جریان مشاهده شده یک بازخوانی الکترونیکی مستقیم و بی‌درنگ از برهمکنشهای مولکولی کاوشگر فراهم می‌کند. این اندازه‌گیری‌های جریان در مقابل زمان در مقیاس پیکوآمپر از آرایه حسگر به شکل دیجیتال، با سرعت 1000 فریم در ثانیه خوانده می‌شوند تا داده‌های برهمکنشهای مولکولی را با وضوح، دقت و توان عملیاتی بالا ثبت کنند.
بری مریمن، بنیانگذار و مدیر ارشد علمی رازول بیوتکنولوژیز، می‌گوید: «هدف این کار قرار دادن زیست‌حسگری بر روی یک فناوری ایده‌آل برای آینده پزشکی دقیق و سلامت شخصی است. این کار مستلزم قرار دادن حسگر زیستی روی تراشه است. ما عنصر حسگر را از قبل به سطح مولکولی کوچک کرده‌ایم تا یک پلتفرم حسگر زیستی ایجاد کنیم.»
این پلت فرم جدید الکترونیک مولکولی برهمکنشهای مولکولی را در مقیاس تک مولکولی و در زمان واقعی تشخیص می‌دهد.
این مقاله همچنین یک حسگر الکترونیک مولکولی را ارائه می‌کند که قادر به خواندن توالی DNA است. در این حسگر، یک DNA پلیمراز، آنزیمی که DNA را کپی می‌کند، در مدار ادغام می‌شود و نتیجه مشاهده الکتریکی مستقیم عمل این آنزیم است که یک قطعه DNA را حرف به حرف کپی می‌کند. برخلاف سایر فناوری‌های توالی‌یابی که بر معیارهای غیرمستقیم فعالیت پلیمراز متکی هستند، این رویکرد به مشاهده مستقیم و بلادرنگ آنزیم DNA پلیمراز حاوی نوکلئوتیدها دست می‌یابد. این مقاله نشان می‌دهد که چگونه این سیگنال‌های فعالیت را می‌توان با الگوریتم‌های یادگیری ماشین تحلیل کرد تا امکان خواندن دنباله را فراهم کند.
پروفسور جورج چرچ، یکی از نویسندگان مقاله می گوید: «حسگر توالی یابی رازول بیوتکنولوژیز یک نمای جدید و مستقیم از فعالیت پلیمراز با پتانسیل پیشرفت فناوری توالی یابی با سرعت بالا و هزینه کم ارائه می‌دهد. این تراشه مقیاس‌پذیر امکان توالی‌یابی بسیار پراکنده را برای نظارت بر سلامت شخصی یا محیط زیست و برنامه‌های کاربردی مانند ذخیره‌سازی داده‌های DNA در مقیاس اگزابایت را باز می‌کند.»
منبع : https://phys.org/news/2022-01-team-molecular-electronics-sensors-semiconductor.html
این پلت فرم الکترونیک مولکولی از یک تراشه نیمه هادی قابل برنامه ریزی با معماری آرایه حسگر مقیاس پذیر تشکیل شده است. هر آرایه از یک جریان‌سنج الکتریکی تشکیل شده است که جریان عبوری از یک سیم مولکولی را کنترل می‌کند. این آرایه‌ها به گونه‌ای به هم بافته شده‌اند که نانوالکترودهایی را ایجاد می‌کنند که مستقیم به مدار اصلی متصل می‌شود. حسگر با اتصال مولکول کاوشگر مورد نظر به سیم مولکولی، از طریق یک سایت ترکیبی مهندسی شده مرکزی، برنامه ریزی می‌شود. جریان مشاهده شده یک بازخوانی الکترونیکی مستقیم و بی‌درنگ از برهمکنشهای مولکولی کاوشگر فراهم می‌کند. این اندازه‌گیری‌های جریان در مقابل زمان در مقیاس پیکوآمپر از آرایه حسگر به شکل دیجیتال، با سرعت 1000 فریم در ثانیه خوانده می‌شوند تا داده‌های برهمکنشهای مولکولی را با وضوح، دقت و توان عملیاتی بالا ثبت کنند.
بری مریمن، بنیانگذار و مدیر ارشد علمی رازول بیوتکنولوژیز، می‌گوید: «هدف این کار قرار دادن زیست‌حسگری بر روی یک فناوری ایده‌آل برای آینده پزشکی دقیق و سلامت شخصی است. این کار مستلزم قرار دادن حسگر زیستی روی تراشه است. ما عنصر حسگر را از قبل به سطح مولکولی کوچک کرده‌ایم تا یک پلتفرم حسگر زیستی ایجاد کنیم.»
این پلت فرم جدید الکترونیک مولکولی برهمکنشهای مولکولی را در مقیاس تک مولکولی و در زمان واقعی تشخیص می‌دهد.
این مقاله همچنین یک حسگر الکترونیک مولکولی را ارائه می‌کند که قادر به خواندن توالی DNA است. در این حسگر، یک DNA پلیمراز، آنزیمی که DNA را کپی می‌کند، در مدار ادغام می‌شود و نتیجه مشاهده الکتریکی مستقیم عمل این آنزیم است که یک قطعه DNA را حرف به حرف کپی می‌کند. برخلاف سایر فناوری‌های توالی‌یابی که بر معیارهای غیرمستقیم فعالیت پلیمراز متکی هستند، این رویکرد به مشاهده مستقیم و بلادرنگ آنزیم DNA پلیمراز حاوی نوکلئوتیدها دست می‌یابد. این مقاله نشان می‌دهد که چگونه این سیگنال‌های فعالیت را می‌توان با الگوریتم‌های یادگیری ماشین تحلیل کرد تا امکان خواندن دنباله را فراهم کند.
پروفسور جورج چرچ، یکی از نویسندگان مقاله می گوید: «حسگر توالی یابی رازول بیوتکنولوژیز یک نمای جدید و مستقیم از فعالیت پلیمراز با پتانسیل پیشرفت فناوری توالی یابی با سرعت بالا و هزینه کم ارائه می‌دهد. این تراشه مقیاس‌پذیر امکان توالی‌یابی بسیار پراکنده را برای نظارت بر سلامت شخصی یا محیط زیست و برنامه‌های کاربردی مانند ذخیره‌سازی داده‌های DNA در مقیاس اگزابایت را باز می‌کند.»
منبع : https://phys.org/news/2022-01-team-molecular-electronics-sensors-semiconductor.html
phys.org
Team demonstrates molecular electronics sensors on a semiconductor chip
The first molecular electronics chip has been developed, realizing a 50-year-old goal of integrating single molecules into circuits to achieve the ultimate scaling limits of Moore's Law. Developed by ...
Forwarded from Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future
-پیاده سازی راهکارها و استاندارد های حوزه امنیت اطلاعات
-شناسایی ریسک های امنیتی سازمان برمبنای تحلیل ساختار سازمانی و ارایه راهکارهای مربوطه
-پیاده سازی راهکارها از جمله : utm نرم افزاری - فایروال - IDS / IPS -WAF
Intrusion Detection and Prevention
-پیاده سازی راهکار های مانیتورینگ و بلادرنگ رخداد ها ی امنیتی شامل شناسایی حملات و ارسال آن مبتنی بر signature های حملات .
-هاردرینگ سرور و سرویس ها (مقاوم سازی ) :
مقاوم‌سازی سیستم‌ها به معنی استفاده از مجموعه‌ای از ابزارها، تکنیک‌ها و بهترین رویکردها برای کاهش آسیب‌پذیری در applicationها، سیستم‌ها، زیرساخت و دیگر نواحی فناوری است. هدف مقاوم‌سازی سیستم‌ها کاهش خطرات امنیتی با حذف راه‌های بالقوه حمله و کاهش سطح حمله می‌باشد.با این رویکرد حمله‌کنندگان و بدافزارها فرصت‌های کمتری برای ورود به اکوسیستم خواهند داشت.
مقاوم‌سازی سیستم‌ها به رویکردی علمی برای حسابرسی، شناسایی، بستن و کنترل آسیب‌پذیری‌های امنیتی بالقوه در سرتاسر سازمان نیاز دارد. فعالیت‌های مقاوم‌سازی سیستم‌ها به چندین دسته تقسیم می‌شود:
مقاوم‌سازی application
مقاوم‌سازی سیستم عامل
مقاوم‌سازی سرور
مقاوم‌سازی پایگاه داده
مقاوم‌سازی شبکه
و ...
-ایجاد , و پیاده سازی soc و siem
-ممیزی و بررسی سیستم و سامانه ها و ساخت ممیزی برای سرویس ها و سازمان ها مبتنی بر استاندارد های امنیتی از جمله : scap و ...
-تحلیل آسیب پذیری ها
-بررسی و شناسایی روت کیت ها روی سرور
-پیاده سازی سیستم های وایجاد محیط تشخیص نفوذ
-پیاده سازی راهکار های امنیتی مبتنی بر کرنل
-تست نفوذ
-ایجاد ساختار deffensive (blue teaming)
-پیاده سازی Honypot
-پیاده سازی راهکارهای HA و DR (disaster recovery)
-بازرسی امنیت ترافیک (Traffic forensic)
-پیاده سازی سیستم احراز هویت و کنترل دسترسی
-پیاده سازی راهکار های جلوگیری از نشت اطلاعات (DLP)
-مشاوره سازمانی جهت ارتقا امنیت نسبت به زیر ساخت و منابع مشتری
- مشاوره جهت افزایش کارایی
و ...
⛑☔️جهت مشاوره و اطلاعات تکمیلی جهت فرایند های پیاده سازی موارد بالا ☎️ تماس حاصل فرمایید .
#Help #security #soulotion
-شناسایی ریسک های امنیتی سازمان برمبنای تحلیل ساختار سازمانی و ارایه راهکارهای مربوطه
-پیاده سازی راهکارها از جمله : utm نرم افزاری - فایروال - IDS / IPS -WAF
Intrusion Detection and Prevention
-پیاده سازی راهکار های مانیتورینگ و بلادرنگ رخداد ها ی امنیتی شامل شناسایی حملات و ارسال آن مبتنی بر signature های حملات .
-هاردرینگ سرور و سرویس ها (مقاوم سازی ) :
مقاوم‌سازی سیستم‌ها به معنی استفاده از مجموعه‌ای از ابزارها، تکنیک‌ها و بهترین رویکردها برای کاهش آسیب‌پذیری در applicationها، سیستم‌ها، زیرساخت و دیگر نواحی فناوری است. هدف مقاوم‌سازی سیستم‌ها کاهش خطرات امنیتی با حذف راه‌های بالقوه حمله و کاهش سطح حمله می‌باشد.با این رویکرد حمله‌کنندگان و بدافزارها فرصت‌های کمتری برای ورود به اکوسیستم خواهند داشت.
مقاوم‌سازی سیستم‌ها به رویکردی علمی برای حسابرسی، شناسایی، بستن و کنترل آسیب‌پذیری‌های امنیتی بالقوه در سرتاسر سازمان نیاز دارد. فعالیت‌های مقاوم‌سازی سیستم‌ها به چندین دسته تقسیم می‌شود:
مقاوم‌سازی application
مقاوم‌سازی سیستم عامل
مقاوم‌سازی سرور
مقاوم‌سازی پایگاه داده
مقاوم‌سازی شبکه
و ...
-ایجاد , و پیاده سازی soc و siem
-ممیزی و بررسی سیستم و سامانه ها و ساخت ممیزی برای سرویس ها و سازمان ها مبتنی بر استاندارد های امنیتی از جمله : scap و ...
-تحلیل آسیب پذیری ها
-بررسی و شناسایی روت کیت ها روی سرور
-پیاده سازی سیستم های وایجاد محیط تشخیص نفوذ
-پیاده سازی راهکار های امنیتی مبتنی بر کرنل
-تست نفوذ
-ایجاد ساختار deffensive (blue teaming)
-پیاده سازی Honypot
-پیاده سازی راهکارهای HA و DR (disaster recovery)
-بازرسی امنیت ترافیک (Traffic forensic)
-پیاده سازی سیستم احراز هویت و کنترل دسترسی
-پیاده سازی راهکار های جلوگیری از نشت اطلاعات (DLP)
-مشاوره سازمانی جهت ارتقا امنیت نسبت به زیر ساخت و منابع مشتری
- مشاوره جهت افزایش کارایی
و ...
⛑☔️جهت مشاوره و اطلاعات تکمیلی جهت فرایند های پیاده سازی موارد بالا ☎️ تماس حاصل فرمایید .
#Help #security #soulotion
Telegram
پشتیبانی
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
Building Web3: Pinata
Forwarded from Academy and Foundation unixmens | Your skills, Your future
معرفی و دانلود کتاب فارسی بازیکاری Gamification ویژه استارتاپ ها
بازیکاری (Gamification) مفهوم جدیدی است که تعاریف متعددی از آن ارایه شده ، در تعریف مورد قبول ،بازی کاری استفاده از اندیشه بازی سازی (Game design thinking) و استفاده از مکانیزم ها ، تکنیک ها و المانهای بازی ، بویژه بازی های کامپیوتری ، در بستر های دیگر ( بجز بستر بازی) برای ایجاد شادی و افزایش اشتیاق کاربرن ،حل مسایل ، بهبود فرآیند ها و یادگیری در آن بستر ها می باشد.
#book #Gamification
بازیکاری (Gamification) مفهوم جدیدی است که تعاریف متعددی از آن ارایه شده ، در تعریف مورد قبول ،بازی کاری استفاده از اندیشه بازی سازی (Game design thinking) و استفاده از مکانیزم ها ، تکنیک ها و المانهای بازی ، بویژه بازی های کامپیوتری ، در بستر های دیگر ( بجز بستر بازی) برای ایجاد شادی و افزایش اشتیاق کاربرن ،حل مسایل ، بهبود فرآیند ها و یادگیری در آن بستر ها می باشد.
#book #Gamification