متأسفانه فرهنگ ارتباطی رایج بین ما ایرانی‌ها عمدتاً شفاهی است و به تبادل کتبی تمایلی نداریم که بتوانیم بعداً به آن مراجعه کنیم و ببینیم چه گفته‌ایم. این عدم تمایل به نوشتن، علاوه بر مسئولیت‌پذیری، حتی در مسائل شخصی نیز ما را از برنامه‌ریزی روزانه باز می‌دارد. عادت نمی‌کنیم که حتی برای خودمان، شب‌ها دو دقیقه وقت بگذاریم و کارهای فردا را روی کاغذ بنویسیم. این فرهنگ شفاهی مستقیماً از عدم پذیرش مسئولیت نشأت می‌گیرد.
وقتی مسئولیت وظایف خود را نمی‌پذیریم، طبیعی است که انتظار داشته باشیم دیگران این وظایف را به‌جای ما انجام دهند و توقعاتمان از دیگران بیشتر می‌شود.
#چرادرماندهـایم #why
وقتی مسئولیت وظایف خود را نمی‌پذیریم، طبیعی است که انتظار داشته باشیم دیگران این وظایف را به‌جای ما انجام دهند و توقعاتمان از دیگران بیشتر می‌شود.
#چرادرماندهـایم #why
این تصویر روشی به نام تحلیل ۵ چرا (5 Whys) را نشان می‌دهد که برای یافتن ریشه اصلی مشکلات استفاده می‌شود. مثال مطرح‌شده درباره ترک کارکنان یک سازمان است:
1. چرا؟
چون حقوق پایین است.
2. چرا حقوق پایین است؟
چون نظام جبران خدمات به‌روز نیست.
3. چرا نظام جبران خدمات به‌روز نیست؟
چون داده‌های بازار جمع‌آوری نمی‌شود.
4. چرا داده‌ها جمع‌آوری نمی‌شود؟
چون واحد منابع انسانی ابزار و فرایند لازم را ندارد.
5. چرا ابزار و فرایند وجود ندارد؟
چون استراتژی منابع انسانی بر پایه داده تعریف نشده است.
🔎 نتیجه‌گیری:
مشکل اصلی، پایین بودن حقوق نیست، بلکه نبود رویکرد داده‌محور در منابع انسانی است.
#5why #why
1. چرا؟
چون حقوق پایین است.
2. چرا حقوق پایین است؟
چون نظام جبران خدمات به‌روز نیست.
3. چرا نظام جبران خدمات به‌روز نیست؟
چون داده‌های بازار جمع‌آوری نمی‌شود.
4. چرا داده‌ها جمع‌آوری نمی‌شود؟
چون واحد منابع انسانی ابزار و فرایند لازم را ندارد.
5. چرا ابزار و فرایند وجود ندارد؟
چون استراتژی منابع انسانی بر پایه داده تعریف نشده است.
🔎 نتیجه‌گیری:
مشکل اصلی، پایین بودن حقوق نیست، بلکه نبود رویکرد داده‌محور در منابع انسانی است.
#5why #why