ارزیابی شتابزده
13.9K subscribers
897 photos
302 videos
33 files
848 links
یادداشتهای محمدرضا اسلامی
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
Download Telegram
سالگرد
امروز سالگر زلزله بم است. بیش از بیست و شش هزار کشته در یک شهر کوچک. زلزله بم را در ایران و زلزله توهوکو را در ژاپن از نزدیک دیدم. می گویند "مقایسه" نباید کرد ولی به عنوان یک ایرانی چطور می شود مقایسه نکرد؟ در زلزله توهوکو با بزرگای 9 و سونامیِ عظیم بعدش [در چهارصدکیلومتر از شهرهای ساحلی کشور]، بیست هزار ژاپنی کشته شدند و در زلزله بم با بزرگای 6.5 ، فقط در یک شهر کوچک، بیش از بیست و شش هزار تن. این تصویر[👆] را در موزه زلزله کوبه گرفته ام. وضعیت ژاپن است بر منتهی الیه آسیا. یکباره کف اقیانوس اینچنین عمیق میشود که باعث حیرت است. ژاپن اینجا نشسته ! انگار استخر آبی که به یکباره کف اش عمیق می شود. در گوگل اگر نگاه کنید تصاویر بهتری هم دیده می شود (مشابه دو تصویر پائین👇). کشور بر محلِ تلاقیِ چند صفحه تکتونیکی قرار گرفته و این صفحات ، پیوسته همدیگر را فشار می دهند. حاصلش زلزله ها. در همین موزه، وقتی به "نقشه کمربندِ جهانیِ زلزله" نگاه می کنیم ، در میان دو-سه کشوری که وضعیتِ لرزه خیزی شان در جایگاهِ بعد از ژاپن قرار می گیرد ، یکی اش ایران ماست. اما زلزله در ژاپن یک تفاوت با ایران دارد. همه مهندسین در کارِ طراحی و ساخت سازه "باور" دارند که زلزله می آید.

و صاحبانِ مِلک، برای زلزله و سازه ی ساختمان شان [اسکلت ساختمان]، پول خرج می کنند.

- - - - - - - - - - - - -
*پی نوشت: در زلزله و سونامی توهوکو، عمده کشته ها در اثر سونامی بود و تعداد کشته هایِ ناشی از "زلزله" بسیار کم بوده است.

https://telegram.me/solseghalam
December 25, 2016
December 25, 2016
تصویری از کف اقیانوس.
و محل قرارگیری سرزمین ژاپن.
بر محلِ تلاقی صفحات.

استوار ایستادن بر زمینِ لرزان، سخت است.
@solseghalam
December 25, 2016
ارزیابی شتابزده
این تصویر کجاست؟ نگاهی به وضعیت آسفالت خیابان کنیم. اگر آسفالت خیابانی در وسط تهران یا اصفهان چنین باشد چه می گوئیم؟ ساختمان روبرو دراین تصویر، ساختمان سازمان ملل متحد است درنیویورک واینجا چندمتری..👇
این تصویر کجاست؟ نگاهی به وضعیت آسفالت خیابان کنیم. اگر آسفالت خیابانی در وسط تهران یااصفهان چنین باشد چه میگوئیم؟ ساختمان روبرو دراین تصویر، ساختمان سازمان ملل متحد است درنیویورک واینجا چندمتری اش..👇
December 26, 2016
ارزیابی شتابزده
این تصویر کجاست؟ نگاهی به وضعیت آسفالت خیابان کنیم. اگر آسفالت خیابانی در وسط تهران یااصفهان چنین باشد چه میگوئیم؟ ساختمان روبرو دراین تصویر، ساختمان سازمان ملل متحد است درنیویورک واینجا چندمتری اش..👇
در خصوص این خیابان و این نقطه از نیویورک در اردیبهشت گذشته در این کانال تصاویری را باهم مرور کردیم (آرشیو در بالا⬆️). پس از چندماه که مجدد رفتم انتظار داشتم آسفالت اصلاح شده باشد ولی...(ادامه متن👇👇)
December 26, 2016
ارزیابی شتابزده
در خصوص این خیابان و این نقطه از نیویورک در اردیبهشت گذشته در این کانال تصاویری را باهم مرور کردیم (آرشیو در بالا⬆️). پس از چندماه که مجدد رفتم انتظار داشتم آسفالت اصلاح شده باشد ولی...(ادامه متن👇👇)
[متن👇 در رابطه با دو تصویر بالا☝️☝️ از نیویورک]

"نگاه سیاه و سفید به ثروت و قدرت"

🔷 در اردیبهشت ماه گذشته[⬆️]، این سوال در همین جا مطرح شد: «این تصویرِ خیابان، مربوط به کجاست؟» نگاهی به وضعیت آسفالتِ خیابان کنیم. اگر آسفالت خیابانی در وسطِ شهر تهران یا اصفهان چنین باشد چه می گوئیم؟ ساختمان روبرو در این تصویر، ساختمان سازمان ملل متحد است در نیویورک و این، انشعاب مسیرِ بزرگراهی FDR Drive به سمت خیابان اول منهتن (1st Avenue ). یعنی چند ده متری سازمان ملل. علاوه بر دو عکس فوق که همین چند روز پیش گرفته شد، تصاویرِ گوگل مپ را هم در ذیل یادداشت قبل قرار داده بودم که دوستان برای اطمینان نگاهی هم به تصاویر گوگل داشته باشند.

🔷 پس از چند ماه ، هفته گذشته که از این مسیر عبور کردم انتظار تغییر وضعیتِ قبل را داشتم ولی اوضاع را مشاهده می کنید! اینکه وضع مدیریت شهری در جایی مثل منهتن و در چند متریِ سازمان ملل چنین است شاید برای بسیاری قابل باور نباشد. دلیلش چیست؟ نوع نگاهی که در میان مردم بسیاری کشور ها نسبت به مقوله قدرت و ثروت هست واقعی نیست. نگاهی مبتنی بر خوشبینی شدید و عالی بودن همه امور ، یا نگاه مبتنی بر وجود فساد در همه جا .

🔷 بارها با گروه هایی که برای بازدید فنی به ژاپن می آمدند همراه بودم و وقتی در انتهای بازدید، می پرسیدم «چطور بود؟» می گفتند: "ژاپن هم چیز خاصی نبود"! چون پیش فرضیِ ذهنی از کمال وجود دارد که ، وجودِ خارجی ندارد. واقعیت أمر این است که هنوز در دنیای امروز بسیاری چنین می پندارند که آمریکا قدرتِ دخالت در "همه" امور بسیاری از کشورها را داراست. گویی که آمریکا، درگیر هیچ مشکلِ داخلی ای نیست.
telegram.me/solseghalam
December 26, 2016
ارزیابی شتابزده
سالگرد امروز سالگر زلزله بم است. بیش از بیست و شش هزار کشته در یک شهر کوچک. زلزله بم را در ایران و زلزله توهوکو را در ژاپن از نزدیک دیدم. می گویند "مقایسه" نباید کرد ولی به عنوان یک ایرانی چطور می شود مقایسه نکرد؟ در زلزله توهوکو با بزرگای 9 و سونامیِ عظیم…
دیروز سالگرد زلزله بم بود.
🔷در میانِ برخی مصاحبه ها و گفتگوهایی که در سیما و همچنین مقالات روزنامه ها منتشر شد به یک بحثِ مهم پرداخته شد، و آن بازسازیِ بعد از زلزله است. بازسازی را فقط نباید ساختِ ساختمان های ویران شده انگاشت و بازسازی روحی-روانی آسیب های پس از زلزله ، بحثی بسیار مهم است. در خصوص سالگرد زلزله، بی مناسبت نیست که یادداشت زیر را که در "سالگرد زلزله کوبه ژاپن" منتشر شده بود مرور کنیم.
سعدی به روزگاران، مِهری نشسته بر دل/
بیرون نمی توان کرد اِلّا به روزگاران ...[حتی به روزگاران]
چندت کنم حکایت؟ شرح اینقَدَر کفایت/
باقی نمی توان گفت الا به غمگساران.
https://solsnevis.blogfa.com/post-138.aspx
December 26, 2016
December 27, 2016
December 27, 2016
لاشۀ کارخانۀ فولادِ فُورد در میشیگان
Ford Steel Factory in the Ford River Rouge Complex

[*تصویر مربوطه، پایین متن⬇️👇]

هیچ تضمینی برای قلّه نشینی نیست. عرصه صنعت، عرصه رقابت است و حساب و کتاب. اینکه کسی پیشکسوت بوده دلیل نمی شود که همچنان صدرنشین باقی بماند. میشیگان مرکز صنعت خودروی آمریکاست و در میانِ خودروسازانِ آمریکایی ، "فورد" با فاصله چشمگیری، وضعیتِ بهتری از دیگران دارد به نحوی که در بحران اقتصادی 2008 هم جان بِدر بُرد از ورشکستگی ای که دامان جنرال موتورز را گرفت. ولی با تمام این اوصاف، در عبور از منطقه دیربورن[مجاور دیترویت] و دیدنِ کارخانجات متروک و زنگ زده و پوسیده ای که از "فوردِ قدیم" باقیمانده ، احساس خیلی بدی به انسان دست می دهد. به همراه یکی از دوستان ، مهندس جزایری گرامی، بازدیدی از مستحدثات و مجموعه کارخانجاتِ فورد داشتیم .جایی که حدود نود و پنج سال پیش احداث شده و زمانی بزرگترین واحدِ صنعتیِ دنیا بوده است. منطقه ای صنعتی با ابعاد دو و نیم کیلومتر در یک و نیم کیلومتر با نود و سه ساختمان عظیم.
در این میان، دیدن کارخانۀ فولادِ متروکه برایم سخت تکان دهنده بود. لاشه ی یک کارخانه زنگ زده و پوسیده در گوشه ای افتاده که زمانی پر رونق ترین مرکز صنعت و تجارت دنیا بوده است. هِنری فورد با افقِ دیدِ گسترده اش برای تامینِ نیازِ کارخانجاتِ ماشین سازی اش ، کارخانه ی فولاد هم احداث کرده بوده و این کارخانه در زمان خود ، قطعه مهمی از پازل این مجموعه صنعتی محسوب می شده است . اما آنچه ضامن بقا و ادامه ی حیات است ، حساب و کتاب است . چرخ های صنعت برای گشتن ، نه زور و سیاست و قدرت ، که به توانِ رقابت در عرصه مالی نیازمند است. وقتی که محصولِ تمام شده ات دوبرابر قیمت ژاپنی ، یا چهاربرابر چینی و کره ای می شود باید رهایش کنی و بگذاری تا زنگ بزند حتی اگر آمریکا باشی.
حتی اگر کارخانه ی فولاد فورد باشی.

لِتس مِیک اَمِریکا گِرِیت اِگین
!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
پ.ن. "بخشی" از این کارخانجاتِ فولاد همچنان فعال است و در قالب شرکت
AK Steel
و Kawasaki
در حال بهره برداری است.
این نوشته ناظر به تعطیلیِ کلِ صنعتِ فولاد این مجموعه نیست. اما دیدن مجموعه کارخانجاتِ عظیم زنگ زده و پوسیده در قلب صنعت آمریکا باعث حیرت است.

پ.ن.2 موضوع "حداقلِ دستمزدِ کارگر" که این روزها محل بحث ترامپ و رقباست ، یکی از عوامل تأثیرگذار در قیمت تمام شده محصولات است. وقتی که حداقلِ دستمزد و هزینه بیمه ، تفاوت چشمگیری داشته باشد با کشورهای دیگر ، صنعتگر و سرمایه گذار ترجیح می دهد که یا صنعت و کارگاهش را به کشوری دیگر منتقل کند، یا اینکه کلاً بیخیال صنعت شده و پول را در وادی دیگر سرمایه گذاری کند. حداقلِ دستمزدِ کارگر آمریکایی در میشیگان نُه دلاراست ، در حالی که با پول دو ساعت کارِ او، یک کارگر در آمریکای جنوبی یا هند یا چین "یک روزِ تمام" بی منت کار می کند.

*تصویر مربوطه در ذیل⬇️
https://telegram.me/solseghalam
December 27, 2016
ارزیابی شتابزده
لاشۀ کارخانۀ فولادِ فُورد در میشیگان Ford Steel Factory in the Ford River Rouge Complex [*تصویر مربوطه، پایین متن⬇️👇] هیچ تضمینی برای قلّه نشینی نیست. عرصه صنعت، عرصه رقابت است و حساب و کتاب. اینکه کسی پیشکسوت بوده دلیل نمی شود که همچنان صدرنشین باقی بماند.…
تصویری که در گوگل مپ ازاین کارخانه فولاد زنگ زده قابل مشاهده است.
البته تعطیلیِ بخشی از صنعت فولاد آمریکا بخاطر فرایندها بوده، ولی مسئله اقتصادِ فولاد(دررقابت با چین) نقش مهمی داشته است.
@solseghalam
December 28, 2016
دوسال پیش هیروشیما

دوسال پیش در این روزها، به اتفاق آقای تاکادا ( استاد زلزله شناس و ریاست سابق دانشکده مهندسی عمران دانشگاه کوبه) برنامه بازدید میدانی از منطقه رانش زمین در هیروشیما برگزار شد. محلی که [بعد از بارش شدید باران] زمین لغزه و حرکت آوارِ سنگ و خاک از کوه به سمت شهر را تجربه کرده بود.
هیروشیما شهری است که در دلتای رود اُتا و بر ساحل دریا واقع شده و [بجز ضلع جنوبی] در سمت شمال، شرق و غرب شهر، کوه قرار دارد. در نیمه شب مورخ 20 آگوست2014، باران شدید ( 217 میلیمتر بارش در مدت 3 ساعت) باعث زمین لغزه در کوهِ ضلع شمال شهر (منطقه "آساکیتا") شد.

در اثرِ راه افتادن سونامیِ سنگ و خاک، هفتاد و چهار نفر در زیر آوارِ کوه کشته شدند. بازدید میدانی ما از خرابی ها و طرح بازسازی بود.

این یکی از مهمترین روزهای حضور در ژاپن بود چون که در سه اداره مختلف آب، شهرداری و فاضلاب شهری جلسات متعدد برگزار شد و فرصتی برای ارتباط مستقیم با بدنه مدیریت شهری بود. از کیفیت نقشه ها و دقت اطلاعات واقعاً متعجب شدم. نقشه های مستحدثات شهری، در نهایت دقت و کیفیت بود و مدیران هر اداره بیشتر شبیه ژنرال ارتشی بودند و نه مثل یک کارمند اداره .

هر سانتیمتر خاک شهر هیروشیما را مجموعه گران سنگی از نقشه های فنی پشتیبانی می کرد. مدارک فنی که بعد از زمین لغزه تهیه شده بود به ریزترین شکل ، "آسیب ها" به خطوط لوله آب، فاضلاب ، مخابرات، راه آهن و ... را نشان داده بود.

طرح بازسازی بر اساس این مستندسازی دقیق خسارات ، تهیه شده بود.

تقریباً بخش زیادی از جلسات به ورق زدن نقشه گذشت . تولید این میزان مدرک فنی بعد از یک سانحه (رانش زمین) جای تحسین داشت.

در مسیر یکی از جلسات از آقای تاکادا پرسیدم : این کیفیت نقشه ها و مدارک فنی برای هر کسی که مدتی در کار تولید نقشه حضور داشته ، باعث تعجب است. گفت می دانی دلیلش چیست؟ اول، وجود پیمانکاران و مشاوران خوبی که در تهیه این مدارک در خدمتِ کارفرما هستند. دوم اینکه، حقوق ماهیانه یک «مدیر» در اداره آب یا برق ، از حقوق یک استاد تمام (پروفسور) در دانشگاه کوبه بیشتر است. [حقوق اساتید در ژاپن جزو حقوق های بالا در دنیا محسوب می شود].

عصر روز دوم ، بعد از پایان جلسات، آقای تاکادا گفت که بیا به دیدن موزه صلح و محل انفجار بمب اتم برویم.
موزه ای عظیم که به شکلی هنرمندانه سابقه انفجار بمب اتم را مستند کرده است.
رفتیم و من که حیرت زده از دیده هایِ صبح و روزِ قبل بودم، در این موزه با هزاران سوال دیگر دست به گریبان شدم (و ماندم).
موزه ، روایتگرِ سوختنِ کاملِ یک شهر است. شهری که بود، نیست شد. و دوباره هست.
در تمام طول بازدید ، پیرمرد هیچ نگفت. در سکوت همراهی کرد. تنها در بیرون موزه ، زیر لب و آرام گفت: «فکر می کردن دیگه نمی تونیم بسازیمش. ولی دیدن چطوری ساختیمش».

این میزان عِرقِ به یک خاک را و این میزان اراده را ، به گمانم هنوز نمی توانم درک کنم.
ژاپن سرزمین پیچیدگی هاست.
https://telegram.me/solseghalam
December 28, 2016
جلسه در اداره آب هیروشیما - بررسی آسیب های وارد به خطوط لوله در اثر رانش زمین
December 28, 2016
جلسه در شهرداری هیروشیما -
بررسی طرح بازسازی منطقه آسیب دیده از رانش زمین
@solseghalam
December 28, 2016
روزنامه شرق امروز - یادداشت هایی برای سالگرد زلزله بم

یادداشت اینجانب تحت عنوان:

"چرا ساختمانهای ژاپنی هشت ریشتر مقاومت می کنند؟"

https://www.sharghdaily.ir/News/111109/احداث-تمدنی-استوار،-بر-بستری-لرزان
December 29, 2016
ارزیابی شتابزده
لاشۀ کارخانۀ فولادِ فُورد در میشیگان Ford Steel Factory in the Ford River Rouge Complex [*تصویر مربوطه، پایین متن⬇️👇] هیچ تضمینی برای قلّه نشینی نیست. عرصه صنعت، عرصه رقابت است و حساب و کتاب. اینکه کسی پیشکسوت بوده دلیل نمی شود که همچنان صدرنشین باقی بماند.…
🔷حال که صحبت از کارخانجات ماشین سازی "فورد" در میشیگان شد، خوب است که نگاهی کنیم به "موزۀ فورد". متن زیر درخصوص این موزه تنظیم شده.
Thinking about "details", but not being lost in details... the admirable capability in Henry Ford; Who could contribute in the industrial evolution (Not revolution!) in America. Henry Ford museum in Dearborn, demonstrates the history of Ford company.
🔷« موزه هِنری فورد »

در دیدار از قطعات آهن و فولاد و چرخ دنده و زنجیر در موزۀ هِنری فورد، بیشترین احساسی که به انسان دست می دهد حسّ تحسینِ قلبی و احترام به توانایی هایِ ذهنِ بشر است و قابلیت های حیرت آور بشری در اندیشیدن به «جزئیات» . خَلقِ اجزاء و خلاقیت در بهم دوختن این صدها و هزارها جزء در یک پیکرۀ واحد .

🔹حدود یکصد سال پیش، فورد تبلور و تجلّی خلاقیت بوده است و شگفتا از عمر انسان، که تاچه پایه می تواند پرمحصول باشد. دیدار از موزۀ هنری فورد دیدار از فشردۀ تاریخ صنعتِ معاصر است (mp3 تاریخ ! ). اینکه حدود صد سالِ پیش ساختن کالسکه و درشکه، مسئله اصلی بوده در بحث حمل و نقل آمریکا ولی به همت انسانی کارآفرین خطّ تولید خودرو براه می افتد. کارخانه ای که هنوز چرخهایش می چرخد.

در مجاورت مرکز تحقیقات فورد و در منطقه دیربورن (Dearborn) جایی که دفتر مرکزی و بخشی از کارخانجات فورد واقع شده، این موزه را [که جزو بزرگترین موزه های آمریکاست] احداث نموده اند. جایی که هنوز در بوی قطعاتِ پیچ و پرچ و مهره و تسمه و میل لنگ می توان مسیر حرکت بشر معاصر را به سمت صنعتی شدن دید. بشری که خلق و خلاقیت را از دیرگاهی پیشتر در تاریخ تجربه کرده بوده است. «به هم دوختن اجزاء متعدد» ی که لازمه حرکت خودرو است بخش اول این زیبایی معاصر است و بخش دوم نقش پررنگ افراد مبرّزی همچون فورد یا ماتسوشیتا در راه اندازی یک خط تولید صنعتی است. خط تولیدی که می تواند چنان سودآور باشد که فقط از گوشه اش، پیمانکاری همچون "برادران فیشر" در مدت چند سال به چنان ثروتی دست می یابند که "ساختمان فیشر" با معماری حیرت انگیزش [در شهر دیترویت] گوشه ای از ثروت این پیمانکارِ فورد محسوب می شده است. فورد می تواند خودرو هایی که در آن زمان به قیمت هزار دلار توسط رقبا به فروش می رسیده را با قیمت فروش سیصد دلار، تولید کند و همزمان دستمزد کارگران را هم قدری بیشتر از دیگر صنعتگران بپردازد.

🔷مسیر حرکت فورد از "تولید قطعات" خودرو تا رسیدن به "خط تولید ماشین" و سرانجام تولید هواپیما 🛫 برای پرواز از نیویورکِ شرق به کالیفرنیای غرب، مسیری شگفت بوده است . اینها همه را روحِ خلق و خلاقیت است که میتواند به سامان برساند . و گرنه می شد امروز از مجاورت خیابان وارِن عبور کرد و چندقدم آنسوتر کارخانه فورد ی در کار نباشد. کارخانه ای که به دوران رکود اقتصادی سال 2008 و به رغم ورشکستگی جنرال موتورز(جی.ام) در چند کیلومتر آن سو تر، همچنان سود دِه ماند. در حال قدم زدن در این موزه، انواع و اقسام ماشین هایی را می بینم که در سریال شهرزاد بزرگ آقا و قباد سوار می شوند و به یاد یادداشت های آل احمد راجع به "ماشین" می افتم و تلاش هایش در درک "تولیدِ ماشین" و تصور می کنم که در زمان کودکی پدربزرگم ، ما چقدر "ماشین" را می فهمیدیم ؟ به چه کار مشغول بودیم ؟ درکِ ما از جزئیات چگونه بوده ؟ چه ساز و کاری باید در میان قومی ، قبیله ای برقرار باشد تا بجای منازعه با هم ، به کارِ خلق و تولید مشغول شوند ؟ چرا از آب و خاکی محصول و تولید برمی خیزد و از آب و خاکی خیر؟ چه سری است؟ چه اسراری است؟
جواب بی گمان تک کلمه ای نیست ، ساده نیست.

* * * *
📍پی نوشت: این موزه کوشیده تا تصویری ارایه دهد که چگونه آمریکا از سرزمینی که محل حضور مهاجران بوده تبدیل می شود به "کشور"ی که می تواند مایحتاج صنعتیِ خودش را ، خودش تولید کند. اگر بپذیریم که در هر بازدید [یا سفر] ی می تواند یک کشف رخ دهد، لحظه ی کشف در این موزه شاید لحظه ی دیدن نیروگاه ادیسون باشد. در از نزدیک دیدنِ این ژنراتور انگار که لحظه ای یکهّ می خوری. از دوران کودکی شنیده ایم که ادیسون مخترع لامپ بود و...ولی در دیدن چهره ی ماشینِ عظیمی که پیچیده شده در کلافی از انبوه سیم و سیلندر و کلید و... یکباره می بینی داستان، فقط داستانِ روشن شدنِ یک لامپ نبوده و آن ذهن تا به کجاها جلو رفته بوده؟ طرف چقدر "کار" کرده بوده و چقدر کار کشیده از ذهنش. از روشن کردنِ یک چراغ ساده تا ساختن این هیولای سیم و چرخ دنده جلو رفته بوده...
قدرتِ جلو رفتن را انگار می بینی. بعد از روشن شدن چراغ.

برخی از تصاویر موزه در ذیل.
https://telegram.me/solseghalam
December 30, 2016
ارزیابی شتابزده
🔷حال که صحبت از کارخانجات ماشین سازی "فورد" در میشیگان شد، خوب است که نگاهی کنیم به "موزۀ فورد". متن زیر درخصوص این موزه تنظیم شده. …
نمونه یکی از محصولات تولید 1923 (نود و چهار سال پیش) - تصویرِ قطعات و اجزاء لازم برای ساخت این ماشین در پائین👇👇
@solseghalam
December 31, 2016