اما آنچه که در روبرو می بینیم ، اینها هستند. انسان سرگردان...
@solseghalam
@solseghalam
«از پول های خودم از پول های خودم»
(یکشنبه 30 اکتبر- 9 آبان)
همچنان بحثِ جمع آوری پول برای کمپین ترامپ مطرح هست و همچنان در ایمیل ها و آگهی هایی که از ستاد ترامپ یا از لسان او پخش می شود یک جمله عنوان می شود که: ای هواداران سریعتر پول بدید که من هم می خواهم ده میلیون دلار «از پولهای خودم» بگذارم.
و همچنان در عمومِ این اطلاع رسانی ها چنین عنوان می شود که: "در تاریخِ انتخاباتِ ریاست جمهوری هیچ کاندیدایی اینچنین مایه ای نگذاشته است."
In fact, no candidate in presidential history has ever made this type of commitment.
مسئله ی ما در این انتخابات، رفتارهای شگفت ترامپ یا مسایل و مشکلات بی پایان هیلاری و همسرش نیست. مسئله انسان است و تجربه ساختارهای حاکمیت در کشورهای مختلف.
این که "مبانی" چگونه تعریف شود تا از دلِ این مبانی چه میوه ها و محصولاتی برخیزد. از دل مبانی ای که در کشور ژاپن تعریف شده آبه برمی خیزد. آبه به نحوی تجلی و میوه ی سازوکارهای تعریف شده در مبانی رفتار انسانی است که ژاپن بر مدار آن تعریف شده. هیلاری و ترامپ دو محصول مختلف از درختی هستند که ما امروز شاهد دو میوه مختلف آنیم. ترامپ میوۀ عبور جریان سرمایه از رگ ها و آوندهای اینجاست. ساختاری که "تولید ثروت" و اصالت به ثروت و تفاخر به ثروت در آن تعریف شده . و کلینتون ها میوه سیستم های مبتنی بر لابی گری و رشد بر مبنای تکیه بر ارتباطات هستند. این هر دو امروز روبروی هم اند.
ترامپ خان پیوسته "از پولِ خودم از پول خودم" می کند و کلینتون ها هر روز طشتی از رسوایی روابط و کارهای پرسش برانگیز گذشته شان از بام بر زمین می افتد.
مسئله اما ترامپ یا هیلاری نیست. مسئله تجربۀ بشر است در تعریف ساختارهای حاکمیتی . تجربه انسان است در تعریف سازوکارهای ادارۀ جوامع. از دل سازوکار موجود در ژاپن زمانی پاناسونیک و سونی و تویوتا مجال رشد داشتند و امروز در تقلّا که همچنان بر اوج بمانند به واسطه تدابیر آبه. آبه ی خشک و بی روح. و از دل سازوکار تعریف شده در سرزمین آمریکا زمانی سلیکون والی شکل گرفته و گوگل و اپل و مایکروسافت و امروز در تقلّا که تحت تدبیرِ ترامپ گونه یا هیلاری مانندی همچنان بر اوج بماند [یا به اوج برگردد].
داستان، داستانِ انتخاب شدن ترامپ یا کلینتون نیست. داستان، محدود بودن سقفِ تجربه ی بشری در تعریف ساختارهایی است که از دل آن ها میوه هایی چون ترامپ و هیلاری و آبه و پوتین بیرون می تراود که از قدیم گفته اند از کوزه همان برون تراود که ... .
ما امروز شاهد جوامعی هستیم که بر سرِ سفره ی غذایِ انتخاب ، از سر استیصال ناچار به انتخابِ یکی از میوه هایی هستند که طعم هیچ یک را نمی پسندند چون یکی کال و یکی مانده است. و در دیگر سو، کشورهایی را شاهدیم که مردمِ نگون بخت همین میزانِ از انتخاب را هم در بشقابِ انتخابِ رویِ میزشان ندارند. سرزمین هایی که افسردگی شاخصه ی امروز فضای سیاسی مردمش شده. مصری که مردم مبارک اش را به پایین کشیدند و اینقدر میوه ای شکل نگرفته بود که نصیب و قسمتشان شد مُرسی و بعد از مرسی عبد الفتاح السيسى ژنرال نظامی و بدتر از مبارک. سیسی در پیشِ روی مردم و در دلهاشان عبور این ذکر که "صد رحمت به دورانِ مبارک". لیبی بعد از قذافی. عراق بعد از صدام ...
حکایت این روزها، حکایت سرگردانی انسان است. حکایت دو گونه از کشورها. سرزمینهایی که مردمش در برابر انتخاب دو گزینه ی نامطلوب اند و سرزمین هایی که مردمان همان میزانِ از انتخاب را هم بر روی میز ندارند. بشقاب خالی و قلب سرد. افسردگی.
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد؟!
https://telegram.me/solseghalam
(یکشنبه 30 اکتبر- 9 آبان)
همچنان بحثِ جمع آوری پول برای کمپین ترامپ مطرح هست و همچنان در ایمیل ها و آگهی هایی که از ستاد ترامپ یا از لسان او پخش می شود یک جمله عنوان می شود که: ای هواداران سریعتر پول بدید که من هم می خواهم ده میلیون دلار «از پولهای خودم» بگذارم.
و همچنان در عمومِ این اطلاع رسانی ها چنین عنوان می شود که: "در تاریخِ انتخاباتِ ریاست جمهوری هیچ کاندیدایی اینچنین مایه ای نگذاشته است."
In fact, no candidate in presidential history has ever made this type of commitment.
مسئله ی ما در این انتخابات، رفتارهای شگفت ترامپ یا مسایل و مشکلات بی پایان هیلاری و همسرش نیست. مسئله انسان است و تجربه ساختارهای حاکمیت در کشورهای مختلف.
این که "مبانی" چگونه تعریف شود تا از دلِ این مبانی چه میوه ها و محصولاتی برخیزد. از دل مبانی ای که در کشور ژاپن تعریف شده آبه برمی خیزد. آبه به نحوی تجلی و میوه ی سازوکارهای تعریف شده در مبانی رفتار انسانی است که ژاپن بر مدار آن تعریف شده. هیلاری و ترامپ دو محصول مختلف از درختی هستند که ما امروز شاهد دو میوه مختلف آنیم. ترامپ میوۀ عبور جریان سرمایه از رگ ها و آوندهای اینجاست. ساختاری که "تولید ثروت" و اصالت به ثروت و تفاخر به ثروت در آن تعریف شده . و کلینتون ها میوه سیستم های مبتنی بر لابی گری و رشد بر مبنای تکیه بر ارتباطات هستند. این هر دو امروز روبروی هم اند.
ترامپ خان پیوسته "از پولِ خودم از پول خودم" می کند و کلینتون ها هر روز طشتی از رسوایی روابط و کارهای پرسش برانگیز گذشته شان از بام بر زمین می افتد.
مسئله اما ترامپ یا هیلاری نیست. مسئله تجربۀ بشر است در تعریف ساختارهای حاکمیتی . تجربه انسان است در تعریف سازوکارهای ادارۀ جوامع. از دل سازوکار موجود در ژاپن زمانی پاناسونیک و سونی و تویوتا مجال رشد داشتند و امروز در تقلّا که همچنان بر اوج بمانند به واسطه تدابیر آبه. آبه ی خشک و بی روح. و از دل سازوکار تعریف شده در سرزمین آمریکا زمانی سلیکون والی شکل گرفته و گوگل و اپل و مایکروسافت و امروز در تقلّا که تحت تدبیرِ ترامپ گونه یا هیلاری مانندی همچنان بر اوج بماند [یا به اوج برگردد].
داستان، داستانِ انتخاب شدن ترامپ یا کلینتون نیست. داستان، محدود بودن سقفِ تجربه ی بشری در تعریف ساختارهایی است که از دل آن ها میوه هایی چون ترامپ و هیلاری و آبه و پوتین بیرون می تراود که از قدیم گفته اند از کوزه همان برون تراود که ... .
ما امروز شاهد جوامعی هستیم که بر سرِ سفره ی غذایِ انتخاب ، از سر استیصال ناچار به انتخابِ یکی از میوه هایی هستند که طعم هیچ یک را نمی پسندند چون یکی کال و یکی مانده است. و در دیگر سو، کشورهایی را شاهدیم که مردمِ نگون بخت همین میزانِ از انتخاب را هم در بشقابِ انتخابِ رویِ میزشان ندارند. سرزمین هایی که افسردگی شاخصه ی امروز فضای سیاسی مردمش شده. مصری که مردم مبارک اش را به پایین کشیدند و اینقدر میوه ای شکل نگرفته بود که نصیب و قسمتشان شد مُرسی و بعد از مرسی عبد الفتاح السيسى ژنرال نظامی و بدتر از مبارک. سیسی در پیشِ روی مردم و در دلهاشان عبور این ذکر که "صد رحمت به دورانِ مبارک". لیبی بعد از قذافی. عراق بعد از صدام ...
حکایت این روزها، حکایت سرگردانی انسان است. حکایت دو گونه از کشورها. سرزمینهایی که مردمش در برابر انتخاب دو گزینه ی نامطلوب اند و سرزمین هایی که مردمان همان میزانِ از انتخاب را هم بر روی میز ندارند. بشقاب خالی و قلب سرد. افسردگی.
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد؟!
https://telegram.me/solseghalam
Telegram
ارزیابی شتابزده
یادداشتهای محمدرضا اسلامی
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
روزی بیست و دو کهنه نظامی ما خودکشی می کنند
(یکشنبه 30 اکتبر 2016؛ یادداشت شماره دو)
پایان روز یکشنبه است و هفتۀ پیش رو، آخرین «هفتۀ کامل» برای تبلیغات است. نُه روز دیگر این ماجرا به اتمام می رسد و یکی از این دو اتفاق خواهد افتاد: ادامه ی تقریبی مسیر اوباما با هیلاری کلینتون، یا روزگار جدید با دنیای ترامپ.
آنچه که در یکسال گذشته نوشتم نشان دادن روَند اتفاقات بود و مکتوب کردن سیر رخدادها. آنچه که بر آن کوشیدم این که بگویم که در دنیایِ امروز اتفاقات در اتاقی تحت مدیریتِ مغزهایی که رخدادها را هدایت می کنند رخ نمی دهد و اتفاقات در زمین بازی و در جریان «روندی» از رویدادهاست که شکل می گیرد.
در این مدت گرایش مشخصی به هیچ یک از این دو تن نداشتم اما قصد این را هم ندارم که تا روز انتخابات به ادامه مستندسازی رویدادها بپردازم چه براین باورم که تکلیف ماجرا دیگر مشخص شده است.
کار تحلیلگر، تحلیل مسایل است و نه پنهان شدن در پشت بیان دوباره ی رخدادها. اینکه تا روز انتخابات همچنان برای مستندسازی رویدادها وقت بگذارم دیگر محل علاقه نیست چرا که بر این باورم که پازل اتفاق ها دیگر تقریباً تکمیل شده است.
اینکه کسی قبل از مسابقه ای تا به این حد تنگاتنگ نخواهد بگوید که برنده کیست کاری است در جهت اطمینان! و صد البته به امنیت نزدیک تر، اما واقع بینانه اگر بخواهیم نگاه کنیم سیرِ اتفاقات نشان می دهد که بسیار بعید است که ترامپ برنده ی این مسابقه نباشد و به دنیای ما فرد جدیدی اضافه شده که از نه روز دیگر باید هر روز اخبارش را بشنویم و رفتارهایش را ببینیم.
آنچه که در یکسال گذشته رخ داد جنگی زرگری نبود و یک لشکرکشی تمام و عیار بود بین دو نوع نگاه مختلف در عرصه مدیریت کشور. آنچه که آمریکا در تاریخ خود این میزان از اصطکاک و تنش را در جریان چنین رقابتی شاهد نبوده .
نه روز دیگر اگر که این یادداشت درست از آب درنیاید بسیار خوشحال خواهم شد که جهان تا حدودی ادامه ی آمریکای اوباما را خواهد دید. و اندوهگین نخواهم شد که چرا نه روز صبر و سکوت نکردم. اما آنچه که امروز از مشاهده سیر امور و رخدادها می بینم عجیب بودنِ برنده نشدنِ ترامپ است. داشتن هواپیما و برج های متعدد و کازینوهای رنگارنگ و زمین گلف های دلکش سبب رای دادن مردم به ترامپ نخواهد بود. اینها سبب رسیدن ترامپ به «ابتدایِ این راه» (یکسال پیش) شد اما سببِ اصلیِ جذب هوادار برایش در این ماهها نبوده است. نُه روز دیگر اگر ترامپ در آرای مردم آمریکا جلوتر افتاد دلیلش را باید در مرور اَمثال حرفهایی که امروز یکشنبه در کلورادو، لاس وگاس و فرودگاه نئومکزیکو زد، دید. حرفهایی که ماههاست تکرار می شود. حرف هایی که از جنس دغدغه های ملموس مردم عادی است. حرفهایی که توده ها را به میدان می آورد.
«هر بیست و دو ساعت یک کهنه نظامی ما، خودکشی می کند/ پولی که در عراق خرج کردیم را در همین مملکت اگر خرج کرده بودیم چقدر پل و راه و فرودگاهِ جدید می توانستیم بسازیم/ اینهایی که پشتِ سرِ شما، پشتِ این دوربین ها الآن دارند فیلمِ ما را می گیرند، اینها جزو دروغگوترین آدم های عالم اند (!)/ من نگران ورود مهاجران جنگ به کشورتان هستم» و ... آنچه که این بازی را تمام کرده نه کازینوی مجلل تاج محل در نئوجرسی و برج مطلّای خیابان پنجم منهتن نیویورک، که انتخاب بسیار هوشمندانه و دقیق این حرف هاست. ماجرایی که اگر اتفاق انتشار نوار ویدئویی رخ نداده بود خیلی زودتر از اینها قطعی و نهایی شده بود. مطمئنم یک سال یا دوسال دیگر افرادی که در فضای مجازی امروز، دغدغه شان بیشتر دنبال کردن ماجرای سعید طوسی یا آرامگاه کورش است پیداخواهند شد و خواهند گفت: همه ی آنچه در آمریکا رخ داد از قبل طراحی شده بود.
امروز آنچه برایم سوال است دیگر برنده شدن ترامپ یا هیلاری نیست (هرچند که امیدوارم در پیش بینی اشتباه کرده باشم). امروز آنچه به عنوان سوال باقی مانده این است که کشوری که سالهای طولانی از تاریخِ معاصر "یونایتد" بوده آیا "دیوایدد" نخواهد شد از پسِ عبور از این ماجرای متلاطم انتخابات؟
امروز ترامپ در نئومکزیکو می گفت: باور کنید ما دیگر کشوری دیوایدد هستیم. من می خواهم یونایتدش کنم!
https://telegram.me/solseghalam
(یکشنبه 30 اکتبر 2016؛ یادداشت شماره دو)
پایان روز یکشنبه است و هفتۀ پیش رو، آخرین «هفتۀ کامل» برای تبلیغات است. نُه روز دیگر این ماجرا به اتمام می رسد و یکی از این دو اتفاق خواهد افتاد: ادامه ی تقریبی مسیر اوباما با هیلاری کلینتون، یا روزگار جدید با دنیای ترامپ.
آنچه که در یکسال گذشته نوشتم نشان دادن روَند اتفاقات بود و مکتوب کردن سیر رخدادها. آنچه که بر آن کوشیدم این که بگویم که در دنیایِ امروز اتفاقات در اتاقی تحت مدیریتِ مغزهایی که رخدادها را هدایت می کنند رخ نمی دهد و اتفاقات در زمین بازی و در جریان «روندی» از رویدادهاست که شکل می گیرد.
در این مدت گرایش مشخصی به هیچ یک از این دو تن نداشتم اما قصد این را هم ندارم که تا روز انتخابات به ادامه مستندسازی رویدادها بپردازم چه براین باورم که تکلیف ماجرا دیگر مشخص شده است.
کار تحلیلگر، تحلیل مسایل است و نه پنهان شدن در پشت بیان دوباره ی رخدادها. اینکه تا روز انتخابات همچنان برای مستندسازی رویدادها وقت بگذارم دیگر محل علاقه نیست چرا که بر این باورم که پازل اتفاق ها دیگر تقریباً تکمیل شده است.
اینکه کسی قبل از مسابقه ای تا به این حد تنگاتنگ نخواهد بگوید که برنده کیست کاری است در جهت اطمینان! و صد البته به امنیت نزدیک تر، اما واقع بینانه اگر بخواهیم نگاه کنیم سیرِ اتفاقات نشان می دهد که بسیار بعید است که ترامپ برنده ی این مسابقه نباشد و به دنیای ما فرد جدیدی اضافه شده که از نه روز دیگر باید هر روز اخبارش را بشنویم و رفتارهایش را ببینیم.
آنچه که در یکسال گذشته رخ داد جنگی زرگری نبود و یک لشکرکشی تمام و عیار بود بین دو نوع نگاه مختلف در عرصه مدیریت کشور. آنچه که آمریکا در تاریخ خود این میزان از اصطکاک و تنش را در جریان چنین رقابتی شاهد نبوده .
نه روز دیگر اگر که این یادداشت درست از آب درنیاید بسیار خوشحال خواهم شد که جهان تا حدودی ادامه ی آمریکای اوباما را خواهد دید. و اندوهگین نخواهم شد که چرا نه روز صبر و سکوت نکردم. اما آنچه که امروز از مشاهده سیر امور و رخدادها می بینم عجیب بودنِ برنده نشدنِ ترامپ است. داشتن هواپیما و برج های متعدد و کازینوهای رنگارنگ و زمین گلف های دلکش سبب رای دادن مردم به ترامپ نخواهد بود. اینها سبب رسیدن ترامپ به «ابتدایِ این راه» (یکسال پیش) شد اما سببِ اصلیِ جذب هوادار برایش در این ماهها نبوده است. نُه روز دیگر اگر ترامپ در آرای مردم آمریکا جلوتر افتاد دلیلش را باید در مرور اَمثال حرفهایی که امروز یکشنبه در کلورادو، لاس وگاس و فرودگاه نئومکزیکو زد، دید. حرفهایی که ماههاست تکرار می شود. حرف هایی که از جنس دغدغه های ملموس مردم عادی است. حرفهایی که توده ها را به میدان می آورد.
«هر بیست و دو ساعت یک کهنه نظامی ما، خودکشی می کند/ پولی که در عراق خرج کردیم را در همین مملکت اگر خرج کرده بودیم چقدر پل و راه و فرودگاهِ جدید می توانستیم بسازیم/ اینهایی که پشتِ سرِ شما، پشتِ این دوربین ها الآن دارند فیلمِ ما را می گیرند، اینها جزو دروغگوترین آدم های عالم اند (!)/ من نگران ورود مهاجران جنگ به کشورتان هستم» و ... آنچه که این بازی را تمام کرده نه کازینوی مجلل تاج محل در نئوجرسی و برج مطلّای خیابان پنجم منهتن نیویورک، که انتخاب بسیار هوشمندانه و دقیق این حرف هاست. ماجرایی که اگر اتفاق انتشار نوار ویدئویی رخ نداده بود خیلی زودتر از اینها قطعی و نهایی شده بود. مطمئنم یک سال یا دوسال دیگر افرادی که در فضای مجازی امروز، دغدغه شان بیشتر دنبال کردن ماجرای سعید طوسی یا آرامگاه کورش است پیداخواهند شد و خواهند گفت: همه ی آنچه در آمریکا رخ داد از قبل طراحی شده بود.
امروز آنچه برایم سوال است دیگر برنده شدن ترامپ یا هیلاری نیست (هرچند که امیدوارم در پیش بینی اشتباه کرده باشم). امروز آنچه به عنوان سوال باقی مانده این است که کشوری که سالهای طولانی از تاریخِ معاصر "یونایتد" بوده آیا "دیوایدد" نخواهد شد از پسِ عبور از این ماجرای متلاطم انتخابات؟
امروز ترامپ در نئومکزیکو می گفت: باور کنید ما دیگر کشوری دیوایدد هستیم. من می خواهم یونایتدش کنم!
https://telegram.me/solseghalam
Telegram
ارزیابی شتابزده
یادداشتهای محمدرضا اسلامی
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
مجالِ خواب نمی‌باشدم زِ دستِ خیال
درِ سرای نشاید بر آشنایان بَست
غلامِ دولتِ آنم که پای بندِ یکیست
به جانبی متعلّق شد از هزار برَست
نگاهِ من به تو و دیگران به خود مشغول
معاشران زِ مِی و عارفان ز ساقی مست
[سعدی علیه الرحمه]
@solseghalam
درِ سرای نشاید بر آشنایان بَست
غلامِ دولتِ آنم که پای بندِ یکیست
به جانبی متعلّق شد از هزار برَست
نگاهِ من به تو و دیگران به خود مشغول
معاشران زِ مِی و عارفان ز ساقی مست
[سعدی علیه الرحمه]
@solseghalam
برنامه ی بازدیدها[سخنرانی ها]ی کلینتون در واپسین روزهای باقیمانده ی این هفته آخر.
تمرکز بر ایالت های مهم شرق و ایالت های اوهایو و آریزونا.
دوشنبه 31 اکتبر.
@solseghalam
تمرکز بر ایالت های مهم شرق و ایالت های اوهایو و آریزونا.
دوشنبه 31 اکتبر.
@solseghalam
رئیس جمهور مملکت قراره کلاً کار و بار رو چهار روز در این هفته کناری بگذاره تا برود در ایالت های تاثیرگذار سخنرانی های بلیغ و آتشین کنه در حمایت از کلینتون.
امروز دوشنبه 31 اکتبر.
@solseghalam
امروز دوشنبه 31 اکتبر.
@solseghalam
پی نوشت تصویر: در پاکستان اگر بود ، اینهمه سفر و خرج و مخارج و تلاش و ... لازم نمی شد. یک برادری در راه خدا شهادتین می خواند و خودش و رقیب رو منفجر می کرد. خلاص.
پ.ن.2. بی نظیر بوتو (خدایش رحمت کند) قبل از سفرش برای انتخابات مصاحبه ای کرد و در برابر پرسش اینکه نمی ترسی کشته شوی؟ پاسخ داد: فکر نمی کنم کسی حاضر شود که یک زن را بخاطر انتخابات بکشد.
پ.ن.3. دنیای عجیبی است. گونه های مختلف زندگی. کشورداری، همزیستی و ...
پ.ن.2. بی نظیر بوتو (خدایش رحمت کند) قبل از سفرش برای انتخابات مصاحبه ای کرد و در برابر پرسش اینکه نمی ترسی کشته شوی؟ پاسخ داد: فکر نمی کنم کسی حاضر شود که یک زن را بخاطر انتخابات بکشد.
پ.ن.3. دنیای عجیبی است. گونه های مختلف زندگی. کشورداری، همزیستی و ...
👆👆توضیحی راجع به ایالت های مهم و نحوه برنامه ریزی کاندیدا ها در وقت محدود باقیمانده
«منم ده دقیقه پیش فهمیدم»
از امروز یک هفته مانده تا پایان انتخابات و سرعت تحرکات و تلاش ها به شکل لگاریتمی بالا رفته. طبق آنچه در نوشتار آخر رفت دیگر به مرور کامل اخبار نمی پردازیم. در میان گزیده اخبار و اتفاقات امروز یکی از بقیه با نمک تر بود.
کاندیداها به «ایالت های مهم و تاثیر گذار» (در اصطلاح Battleground ) می روند تا با "حضور" مستقیم و دیدارهای مردمی اثرِ رقیب را کم رنگ کنند. هیلاری که یک گردان نیرو و سخنران داره که به موازات خودش در نقاط مختلف کشور حضورِ فعال دارند و هرکدام در هر روز دو و حتی سه تا سخنرانی در چندشهر از یک ایالت برگزار می کنند. از سندرز و خود رییس جمهور اوباما گرفته تا معاون رییس جمهور جو بایدن، تا همسر رییس جمهور میشل اوباما تا رییس جمهور سابق بیل کلینتون و دختر رییس جمهور سابق(!) چلسی کلینتون اینها کسانی هستند که[به غیر از معاون هیلاری و برخی از سناتورها] برایش سخنرانی برگزار می کنند. در طرفِ مقابل، ترامپ خودش هست و هواپیمایش که با چابکی خوبی جابجا می شه و یک تنه این بر و آن بر می رود برای دیدار با مردم ( البته معاونش مایک پنس فرماندار ایندیانا هم میشه گفت که نسبتاً فعالیت خوبی در آن منطقه داره). امروز ترامپ رفته بود ایالت ویسکانسین (در شمال) که جزو ایالت های مهم هست و پل رایانِ جمهوری خواه، که سخنگوی جمهوری خواه ها در مجلس هم هست (یعنی نفر درشت و مهمی در حزب متبوع ترامپ محسوب میشه ) از همین ایالت هست. بحث شد در رسانه ها که هفت روز مانده به انتخابات چرا نمایندۀ ایالت در کمپین حزبش حاضر نشده؟ سی. ان. ان. با ایشان تماس گرفته و علت رو جویا می شه. پل رایان پاسخ می ده والا من هم خودم ده دقیقه قبل از اینکه آقای کاندیدا بیاد با تلفن مطلع شدم (نام ترامپ رو به زبان نمی آورد)، و خلاصه که کسی ما رو دعوت نکرده و بازی نداده!
در برابرِ لشکرِ منسجم دموکرات ها، در این بر کاندیدای جمهوری خواه کسی رو از سیاسیون آدم حساب نمی کنه و یکه و تنها با اتکا به هواپیماش و مردمی که هوادارش هستن می تازه!
و الأمان از انسان! وقتی که بخواهد چیزی رو نپذیره . و وقتی تعلّق خاطر داشته باشه به امری. امثال پل رایان امروز دارند با چشم می بینند که با چه جور آدمی طرف هستند و این آدم رفتارهاش چطوری هست. ولی حاضر به انکارش نیستند که مبادا دوباره چهار سال دیگه مملکت دست کسی از طیفِ فکری اوباما بیفته...
https://telegram.me/solseghalam
از امروز یک هفته مانده تا پایان انتخابات و سرعت تحرکات و تلاش ها به شکل لگاریتمی بالا رفته. طبق آنچه در نوشتار آخر رفت دیگر به مرور کامل اخبار نمی پردازیم. در میان گزیده اخبار و اتفاقات امروز یکی از بقیه با نمک تر بود.
کاندیداها به «ایالت های مهم و تاثیر گذار» (در اصطلاح Battleground ) می روند تا با "حضور" مستقیم و دیدارهای مردمی اثرِ رقیب را کم رنگ کنند. هیلاری که یک گردان نیرو و سخنران داره که به موازات خودش در نقاط مختلف کشور حضورِ فعال دارند و هرکدام در هر روز دو و حتی سه تا سخنرانی در چندشهر از یک ایالت برگزار می کنند. از سندرز و خود رییس جمهور اوباما گرفته تا معاون رییس جمهور جو بایدن، تا همسر رییس جمهور میشل اوباما تا رییس جمهور سابق بیل کلینتون و دختر رییس جمهور سابق(!) چلسی کلینتون اینها کسانی هستند که[به غیر از معاون هیلاری و برخی از سناتورها] برایش سخنرانی برگزار می کنند. در طرفِ مقابل، ترامپ خودش هست و هواپیمایش که با چابکی خوبی جابجا می شه و یک تنه این بر و آن بر می رود برای دیدار با مردم ( البته معاونش مایک پنس فرماندار ایندیانا هم میشه گفت که نسبتاً فعالیت خوبی در آن منطقه داره). امروز ترامپ رفته بود ایالت ویسکانسین (در شمال) که جزو ایالت های مهم هست و پل رایانِ جمهوری خواه، که سخنگوی جمهوری خواه ها در مجلس هم هست (یعنی نفر درشت و مهمی در حزب متبوع ترامپ محسوب میشه ) از همین ایالت هست. بحث شد در رسانه ها که هفت روز مانده به انتخابات چرا نمایندۀ ایالت در کمپین حزبش حاضر نشده؟ سی. ان. ان. با ایشان تماس گرفته و علت رو جویا می شه. پل رایان پاسخ می ده والا من هم خودم ده دقیقه قبل از اینکه آقای کاندیدا بیاد با تلفن مطلع شدم (نام ترامپ رو به زبان نمی آورد)، و خلاصه که کسی ما رو دعوت نکرده و بازی نداده!
در برابرِ لشکرِ منسجم دموکرات ها، در این بر کاندیدای جمهوری خواه کسی رو از سیاسیون آدم حساب نمی کنه و یکه و تنها با اتکا به هواپیماش و مردمی که هوادارش هستن می تازه!
و الأمان از انسان! وقتی که بخواهد چیزی رو نپذیره . و وقتی تعلّق خاطر داشته باشه به امری. امثال پل رایان امروز دارند با چشم می بینند که با چه جور آدمی طرف هستند و این آدم رفتارهاش چطوری هست. ولی حاضر به انکارش نیستند که مبادا دوباره چهار سال دیگه مملکت دست کسی از طیفِ فکری اوباما بیفته...
https://telegram.me/solseghalam
Telegram
ارزیابی شتابزده
یادداشتهای محمدرضا اسلامی
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
- - - -
در ادامۀ یادداشتهای ژاپن و وبلاگ ارزیابی شتابزده؛ اینجا تلاشی است برای دیدن آمریکا و ثبت مشاهدات. تحلیل و مقایسۀ الگوی توسعه هر دو کشور آمریکا و ژاپن و مستندنگاریها، در حد امکان.
ارتباط:
@Mohammadreza_Eslami2
چهارشنبه 2 نوامبر- ساعت 16:30
خلاصه صحبت های الآن اوباما در
Chaple Hill
کارولینای شمالی :
-ای مردم با کسی طرف هستید که یک "پنی" مالیات نداده برای ارتش ما و برای راهسازی ما و برای آموزش ما.
- این آدم چطور میتونه صدای شما باشه؟
- این آدمی هست که به زن ها شماره میده. این چطور میتونه صدای ما باشه؟
-مملکت ما برمبنای احترام به همه هست.
- جمهوری خواه ها خوب میدونن که شخصیت این آدم به ریاست جمهوری نمی خوره. ولی میخواهند تحملش کنند چون از جناحشونه.
- ای جمهوریخواه های کارولینای شمالی حواستون باشه ما قبل از اینکه دموکرات یا جمهوریخواه باشیم ، آمریکایی هستیم.
- من بر علیه دوتن از کاندیدا های جمهوریخواه کار کردم چون فکر می کردم بهترم [ولی آیا حرفهایی که این کاندیدا می زنه زدم؟]
- این کشور بر یک مبانی ای شکل گرفته. این کشور بخاطر آسمانخراش هاش و ... مهم نیست. این کشور بخاطر این مهمه که درش نام فامیل یک نفر مهم نیست. افراد اینجا فارغ از ملیت شان مورد احترام واقع میشن.
- اگر هیلاری بتونه کارولینای شمالی رو ببره، برنده میشه و کار تمام خواهد شد.
- نگوئید رای من باید اهمیت نداره.
- در 2012 من کارولینای شمالی رو فقط با تفاوت 14000 رای بردم.
-من در این انتخابات نیستم. ولی عدالت و دموکراسی ما در این انتخابات وسط است. امید رو انتخاب کنید.
#اوباما #انتخابات #کارولینای_شمالی #سنگ_تمام
خلاصه صحبت های الآن اوباما در
Chaple Hill
کارولینای شمالی :
-ای مردم با کسی طرف هستید که یک "پنی" مالیات نداده برای ارتش ما و برای راهسازی ما و برای آموزش ما.
- این آدم چطور میتونه صدای شما باشه؟
- این آدمی هست که به زن ها شماره میده. این چطور میتونه صدای ما باشه؟
-مملکت ما برمبنای احترام به همه هست.
- جمهوری خواه ها خوب میدونن که شخصیت این آدم به ریاست جمهوری نمی خوره. ولی میخواهند تحملش کنند چون از جناحشونه.
- ای جمهوریخواه های کارولینای شمالی حواستون باشه ما قبل از اینکه دموکرات یا جمهوریخواه باشیم ، آمریکایی هستیم.
- من بر علیه دوتن از کاندیدا های جمهوریخواه کار کردم چون فکر می کردم بهترم [ولی آیا حرفهایی که این کاندیدا می زنه زدم؟]
- این کشور بر یک مبانی ای شکل گرفته. این کشور بخاطر آسمانخراش هاش و ... مهم نیست. این کشور بخاطر این مهمه که درش نام فامیل یک نفر مهم نیست. افراد اینجا فارغ از ملیت شان مورد احترام واقع میشن.
- اگر هیلاری بتونه کارولینای شمالی رو ببره، برنده میشه و کار تمام خواهد شد.
- نگوئید رای من باید اهمیت نداره.
- در 2012 من کارولینای شمالی رو فقط با تفاوت 14000 رای بردم.
-من در این انتخابات نیستم. ولی عدالت و دموکراسی ما در این انتخابات وسط است. امید رو انتخاب کنید.
#اوباما #انتخابات #کارولینای_شمالی #سنگ_تمام
امروز مدیران کمپین کلینتون میزان پولی که باید برای آگهی های تلویزیونی خرج بشود را در "ایالت های حساس" چندبرابر کرده اند. خطر در بیخ گوش است، پول باید خرج کرد!
چهارشنبه 2نوامبر
#انتخابات
@solseghalam
چهارشنبه 2نوامبر
#انتخابات
@solseghalam